กาลครั้งหนึ่ง...ของความรัก (It’s Time We Went To Love)
เรื่องบังเอิญ... ไม่ได้เกิดขึ้นกับคนเราบ่อยๆนัก
บนโลกเล็กๆใบนี้มีคนพันๆแสนล้านคน
มีเพียงหนึ่งในล้านเท่านั้น ที่เป็นผู้โชคดีคนนั้น...
ก็บังเอิญ โลกมันกลม พรหมลิขิต ขีดชะตา ฟ้าบัดดล พานพบเจอ เกิดความรัก สร้างสายใย ใส่ใจกัน ร่วมสร้างฝัน วันของเรา อาจพัดพราก มาประสบ พิสูจน์รัก เราภักดี ใจมั่นคง ตรงซื่อสัตย์ พ้นวันวาน มาพบเจอ ยังเหมือนเดิม ต่อเติมรัก เฝ้าฟูมฟัก เจ้าความรัก ให้เติบโต ชั่วนิรันดร เพราะว่าเรา... “เรารักกัน”
YunHo : เจอกันอีกแล้วนะคร้าบฺBaby !! โลกช่างกลมเสียจริง หึหึ
JaeJoong : เรื่องวันนั้นมันไม่เคยเกิดขึ้น เพราะผมไม่เคยคิดที่จะจำมัน!!
Tags: yunjae
ตอน: ตอนที่ 1 : Top Secret “ ความลับไม่มีในโลก ”
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว...นานแสนนาน ท้องฟ้าอันแสนกว้างใหญ่ไพศาลที่ไม่สามารถมองเห็นแม้แต่ปลายสุดของขอบฟ้าแม้ว่าจะมองเห็นเส้นของขอบฟ้าก็ตาม...
เทวดาตัวน้อยสองคนกำลังวิ่งเล่นอยู่บนแผ่นฟ้าสีสวยงามนั้นอย่างสนุกสนานรื่นเริง แต่ก็ไม่มีผู้ใดบนโลกมนุษย์ที่สามารถรับรู้ได้ว่าบนแผ่นฟ้าที่กว้างใหญ่ไพศาลและสวยงามนั้น แผ่นฟ้าที่ใครต่อใครก็ต่างเรียกเป็นเสียงเดียวกันว่า”สวรรค์ชั้นฟ้า” แต่ไม่มีใครสามารถล่วงรู้หรือพิสูจน์ได้เลยว่าบนแผ่นฟ้านั้นมีสวรรค์หรือมีอะไรอยู่บนนั้นจริงๆรึป่าว(?) เทวดาตัวน้อยทั้งสองที่กำลังอยู่ในช่วงวัยของเด็กที่กำลังซุกซน วัยอยากรู้อยากเห็น จึงทำให้เทวดาตัวน้อยขี้สงสัยคนหนึ่งชวนเทวดาตัวน้อยอีกคนไปที่บ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์แห่งหนึ่งที่ตั้งอยู่บนสวรรค์ชั้นฟ้า ซึ่งเป็นบ่อน้ำต้องห้าม!! ที่บอกว่าเป็นบ่อน้ำต้องห้ามนั้นเพราะว่า...มีความลับบางอย่างที่ยังคงถูกเก็บเป็นความลับมาหลายชั่วรุ่นนั่นเอง แต่ด้วยความที่เป็นเด็กที่ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวมากนักก็ทำให้เทวดาตัวน้อยนั้นเกิดความสงสัยขึ้นภายในจิตใจ นับวันยิ่งนานไปความสงสัยนั้นก็ยังรอวันที่จะเปิดเผยความลับแห่งสวรรค์...
วันนี้เป็นวันที่เรียกกันว่า “วันเปิดสวรรค์” ทำให้เหล่าเทพธิดาและเทวดาทั้งหลายที่ก้าวพ้นวัยแห่งเบญจเพสต้องไปนั่งสมาธิเพื่อบำเพ็ญเพียรและสะสมบุญให้เพิ่มพูนเพื่อเป็นสิริมงคลให้แก่ตนและครอบครัว แม้กระทั้งผู้ที่เป็นเจ้าแห่งสวรรค์ชั้นฟ้าเองก็ยังต้องปฏิบัติเฉกเช่นเดียวกันกับผู้อื่นอย่างละเว้นมิได้ ทำให้วันนี้เหล่าเทวดาตัวน้อยทั้งหลายต่างออกไปเที่ยวเล่นอย่างเริงร่า
“ พี่ฮะ ! พาผมไปตรงโน่นหน่อยฮะ ” เทวดาตัวน้อยขี้สงสัยอ้อนเทวดาตัวน้อยอีกคนที่ดูจะโตกว่าพร้อมทั้งเอามือเล็กไปจับแขนเทวดาตัวน้อยอีกคนแล้วดึงให้เดินตามอย่างออดอ้อน ถึงแม้ว่ามีแรงเพียงน้อยนิดแต่เทวดาตัวน้อยขี้สงสัยก็ยังคงมีความพยายาม
“ เราจะไปตรงนั้นไม่ได้นะ...! แจอย่าไปเลยนะ! มันอันตรายมาก!! ” เทวดาตัวน้อยที่ถูกเทวดาตัวน้อยอีกคนดึงก็พยายามห้ามเทวดาตัวน้อยขี้สงสัยและหาที่ยึดจับไว้เพราะรู้ว่าจะเทวดาตัวน้อยขี้สงสัยต้องการจะไปที่ไหน...:ซึ่งเป็นที่ที่อันตรายมาก
“จิ ผมงอนพี่แล้วTT พี่ไม่พาผมไป ผมไปเองก็ได้ฮะ ” เทวดาตัวน้อยผู้ขี้สงสัยเมื่อเห็นว่าเทวดาตัวน้อยอีกคนไม่พอไปจึงได้ปล่อยมือที่ดึงเทวดาตัวน้อยอีกคนแต่เทวดาตัวน้อยผู้ขี้สงสัยก็ยังคงไม่ลดละความพยายามจึงได้วิ่งตรงไปยังบ่อน้ำนั่น ไม่ทันที่เทวดาตัวน้อยอีกคนจะวิ่งตามไป เทวดาตัวน้อยผู้ขี้สงสัยก็เปิดฝาที่ปิดบ่อน้ำศักสิทธิ์ขึ้นอย่างรวดเร็วด้วยความอยากรู้อยากเห็นที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิด
ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วมาก... แผ่นฟ้าทั้งแผ่นที่เคยเป็นสีฟ้าอ่อนๆอย่างสวยงามได้กลับกลายเป็นสีดำเข้มอย่างน่ากลัวและเกิดควันสีดำสลัวๆฟุ้งกระจายไปจนทั่วสารทิศจนไม่สามารถมองเห็นสิ่งใดได้เลยในตอนนี้ ทั้งบนโลกมนุษย์เองก็ยังเกิดเหตุการณ์แปลกๆอย่างน่าอัศจรรย์ใจเพราะไม่เคยมีเหตุการณ์ที่ท้องฟ้ามือสลัวๆราวกับดวงอาทิตย์ที่เคยส่องสว่างเจิดจ้าได้ดับศูนย์ลงจนหมดสิ้น ไม่มีแม้แต่แสงใดๆบนโลกมนุษย์เลยในเวลานี้ทั้งที่ไม่ใช่ตอนกลางคืน
และแล้ว...ทุกอย่างก็ตกอยู่ในความมืดมนอย่างกับต้องมนต์สะกดแห่งจันทรา เรียกได้ว่าเกิดปรากฏการณ์เหนือธรรมชาติยิ่งกว่าที่เคยเกิดขึ้นนั่นเอง ซึ่งไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนหน้านี้เลยสักครั้งเดียว...หรืออาจเคยเกิดขึ้นมาแล้วแต่ไม่มีผู้ใดบันทึกไว้เป็นร่องรอยหลักฐานทางประวัติศาสตร์ แต่ก็ยังสรุปไม่ได้อย่างแน่ชัด...ว่าเกิดเหตุเพศภัยอะไรขึ้น?
“แจจุง...แจจุง!! นายอยู่ไหน”เทวดาตัวน้อยอีกคนรีบวิ่งอย่างไม่รู้ทิศรู้ทาง
เพราะทุกอย่างนั้นมืดสลัวไปหมดจนไม่สามารถรับรู้ได้เลยว่าเทวดาตัวน้อยขี้สงสัยอีกคนนั้นอยู่แห่งหนใดบนแผ่นฟ้าแห่งนี้
“ พี่ฮะ... ”เทวดาตัวน้อยขี้สงสัยส่งเสียงตอบรับออกไปอย่างแผ่วเบาจนแทบยังไม่ได้ยินและเทวดาตัวน้อยก็หมดสติลงไปอย่างไม่ทราบสาเหตุ
เทวดาตัวน้อยยังคงตามหาเทวดาตัวน้อยขี้สงสัยอีกคนอย่างไม่ลดละความพยามเลย แม้ว่าทุกสิ่งทุกอย่างในตอนนี้จะไม่เอื้ออำนวยและยังเป็นอุปสรรคเป็นอย่างมากในการที่จะตามหาคนๆนึงในสถานที่ที่เปรียบเสมือนดินแดนที่มืดสนิทขนาดนี้ ในดินแดนแห่งนี้ ณ ตอนนี้ถึงแม้ว่ามีดวงตาทั้งสองข้างก็เปรียบเสมือนคนที่ตาบอดอย่างสนิทนั้นเอง...
แต่ความพยายามของเทวดาตัวน้อยอีกคนก็เป็นผล เมื่อพบเจอกับร่างบางของเทวดาตัวน้อยขี้สงสัยอีกคนที่หมดสติไปอย่างไม่ทราบสาเหตุ ตอนนี้ทุกอย่าง มองไปทางไหนก็ไม่พบเจอทางออกที่ดีสำหรับเด็กที่ยังคงเป็นเด็กในตอนนี้...
“ เฮ้!! นายฟื้นสิ ได้ยินพี่ไหม?? ”เทวดาตัวน้อยอีกคนรีบเข้าไปประคองเทวดาตัวน้อยขี้สงสัยที่หมดสติทันทีที่เห็นร่างบางนั้น อีกทั้งยังพยายามที่จะเรียกเทวดาตัวน้อยที่หมดสติไปให้ตื่นขึ้นมา...แต่ก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบรับใดๆทั้งสิ้น
“ เกิดอะไรขึ้นกันแน่?? ” คำถามนี้ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวสมองน้อยๆของเทวดาตัวน้อยอีกคน...เป็นคำถามที่ต้องการคำตอบ แต่ไม่มีใครสามารถตอบคำถามนี้ได้เลย ณ เวลานี้
นอกจาก...?
ร่างบางสะดุ้งตื่นจากภวังค์แห่งราตรีที่เรียกว่า “ความฝัน” นั้นเอง...
บางคราวคนเราอาจฝันเห็นเรื่องแปลกๆเพราะว่าจิตในยามนอนของเรานั้นมักฟุ้งซ่าน แต่ว่าบางครั้งเรื่องราวที่เราฝันนั้น อาจจะ...เคยเกิดขึ้นจริง เพียงแต่...เรานั้นจดจำเรื่องราวเล่านั้นไม่ได้นั่นเอง บางทีความฝันอาจจะค่อยชัดเจนขึ้นเรื่อยๆ...จนเรารับรู้ความจริงบางอย่างที่เคยเกิดขึ้นมาแต่อดีตกาล
“ทำไมผมฝันแปลกๆแบบนี้อีกแล้วว่ะ”ผมที่เพิ่งรู้สึกตัวตื่นจากห้วงนินทาก็โยกหัวตัวเองเบาๆเพื่อให้หายมึนจากความฝันของตัวเอง ผมไม่รู้เลยว่ามันคือความฝันหรือว่าเรื่องจริงกันแน่? พลันสายตาผมก็จดจ้องไปที่นาฬิกาปลุกเรือนน้อยที่ตั้งอยู่บนโต๊ะใกล้ๆกับหัวเตียงของผมเอง
“นี่เพิ่งตีสี่เองนี้หว่า…นอนต่อหน่อยล่ะกันค่อยลุก”ผมพึมพำคนเดียวเหมือนคนบ้าแล้วก็จัดการกับร่างตัวเองโดยนอนมุดเข้าไปในผ้าห่มแล้วก็หลับอย่างง่ายดายเหมือนเด็กขี้เซ้า
กริ๊งง ... กริ๊งงง !!
กริ๊งง ... กริ๊งงง !!
ไม่ต้องตกใจคร้าบ ไม่ใช่เสียงออดบ้านใครที่ไหนนนน !!
เสียงนาฬิกาปลุกผมเอง ^^
“เห้ย!! .. จะดังทำไมหนักหนาว่ะเนี่ย” มือเรียวของผมรีบเอื้อมไปปิดนาฬิกาปลุกซึ่งส่งเสียงกริ๊งกร้างน่ารำคาญอย่างยิ่งสำหรับผมที่ง่วงนอนในตอนนี้...แล้วผมก็นอนต่อ
“เห้ย เวรแล้วไง!!!!!!!!!”ผมต้องตะโกนลั่นบ้าน(ดีนะบ้านผมไม่ถล่มซะก่อน--*)ก่อนที่จะสปริงตัวลุกจากที่นอนอย่างรวดเร็วแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำเร็วปานจรวดความเร็วสูงของสหรัฐอเมริกาที่เพิ่งผลิตได้ในไม่นานนี้เอง
ผ่านไปพักใหญ่ผมที่เพิ่งตื่นนอนก็จัดการอาบนำแปรงฟันขัดตงขัดตัวพร้อมทั้งสวมใส่ชุดนักเรียนใหม่ที่เพิ่งไปถอยมาสดๆร้อนๆเมื่อวานนี้เองที่ห้างดัง คือว่าบ้านผมรวยอ่านะ คนหล่ออย่างผมไม่อยากจะSaid !
แล้วที่ผมพูดอยู่มันเรียกว่าคุยป่ะ ? งงกะตัวเอง +555
ตอนนี้ผมกำลังแต่งหล่ออยู่หน้ากระจก แต่ไม่ว่าจะแต่งหรือไม่? แน่นอนคร้าบว่าผมมันหล่อ หล่อมาก และหล่อมากๆถึงมากที่สุด!!(ผมหลงตัวเองไปไหม?) สักพักก็มีบางอย่างสั่นไหวราวกับแผ่นดินไหว...อยู่ภายในกระเป๋าเสื้อนักเรียนของเองผม ผมจึงได้รีบหยิบไอโฟนSevenรุ่นใหม่ล่าสุดสีขาวอมชมพูแนวเรียบๆแต่สวย!! ขึ้นมาทันใดแล้วกรอกเสียงลงไปโดยที่ไม่ต้องดูหน้าจอว่าใครโทรมาผมก็รู้ ผมเก่ง!!
“ฮัลโล ว่าไงคร้าบไอ้คุณเพื่อน?” ผมเอ่ยทักเพื่อนอย่างอารมณ์ดี ก็คนมันหล่ออ่ะ ก็ต้องอารมณ์ดี เกี่ยวป่ะ? (รีดเดอร์ : ไม่เกี่ยวนะมี๊แจ )
[ก็ไม่ว่าไงคร้าบไอ้คุณเพื่อนที่รัก --*] น้ำเสียงของมันที่เอ่ยกลับมากวนฝ่าพระบาทผมเป็นอย่างยิ่ง มันเป็นคนโทรมาแท้ๆเสือกบอกว่าไม่มีไร !! --* กวนผมแต่เช้าเลยมัน สงสัยคงหิวผัดฝาพระบาทรสเด็ดของผมอ่ะดิ
“กวนตีนล่ะ!! แล้วโทรมาทำซากไร จะวางแล้วนะโว้ย” มีหรอที่ผมจะยอม ยอมก็ไม่ใช่ผมนะสิ จริงปะ? ยังไงก็ขอด่ามันไว้ก่อนนั้นล่ะ +5555
[เด๋วๆ โด่วล้อเล่นแค่นี้ งอนไปได้Baby] น้ำเสียงใสๆของมันที่บ่งบอกว่ามันพูดเล่นผ่านมาทางโทรศัทพ์พร้อมทั้งผ่านเข้าหูของผมแล้วมากระทบปลายประสาทให้แปรความหมายของเสียง มาเบบงเบบี้ แหวะจากอ้วก ! ผมไปเป็นบบี๊มันตอนไหนฟร่ะ --*
“Babyห่าไร เก็บไปไว้เรียกเมียมึงไป่ แล้วก็ไม่ได้งอนโว้ย แต่กำลังยุ่งคร้าบไอ้คุณเพื่อน” ผมขอเล่นมันหน่อย แหม่มหล่อเสียป่าวแต่ไม่มีปัญญาหาเมีย ฮ่าๆๆ อันนี้คงเจ็บจิ้มใจมันแน่ๆ ก๊ากก ผมหัวเราะอย่างผู้มีชัย
[เออๆอย่าซ้ำดิคนยิ่งเฟลๆอยู่! จะถามว่าเมื่อไหร่ คุณชายแจจะเสด็จมาสักทีคร้าบ คุณเพื่อนหล่อๆคนนี้ยืนรอจนขาแข็งจะกลายเป็นน้ำแข็งแล้วนะโว้ย]น้ำเสียงแรกๆนี้ยังกับจะร้องไห้ แต่ไอ้น้ำเสียงหลังๆนี้เสือกประชดผมซะงั้น เหอะๆ คนหล่อไปทีหลังโว้ย >> นิยามคนหล่อ?
“ใครใช้ให้คุณเพื่อนยืนรอล่ะคร้าบ ไปนั่งรอดิเออ เรื่องแค่นี้ต้องโทรมาให้เปลืองพลังงานของชาติ --* เดี๋ยวนี้ต้องช่วยกันประหยัด เข้าใจไหมไอ้คุณเพื่อน? @$#^%$^%&^*^%*#$@#$%& ” ผมแรบกรอกเข้าไปในโทรศัพท์ ฮ่าๆๆ เช้าๆแบบนี้ให้มันฟังเพลงหน่อยล่ะกัน ทำนองแรบของผมใช้ได้แหะ!!
[เอิ่ม ขอไว้อาลัยให้คุณชายแจก่อน แน่ใจนะว่ามึงเป็นคนนัด--*]มันเองก็เอ่ยตอบกลับมาอย่างเนือยๆ นี้มันยังไม่ชิดที่ผมไปสายอีกอ่อ แหม่โทรตามตลอดก็รู้ๆกันอยู่ว่าผมไปสายสุดของกลุ่ม ยังกับผัวโทรตามเมียงั้นแหละ --* ไม่ไหวจะเพลีย ผมจะเป็นเมียมันได้ไง ไม่มีทางงงงงงง!!
“คนที่นัดมักไปสาย ไม่เคยได้ยินรึไงว่ะ โวะ !! ”ผมเอ่ยประโยคเกรียนๆส่งไปอีกดอก ผมว่ามันคงจะเลิกคบผมแล้วล่ะคราวนี้ +5555
[กวนตีน นิยามของคุณเพื่อนหรอคร้าบ]มันเองก็คงชินล่ะ ได้แต่ว่าผมกลับว่ากวนตีน กลัวเถียงไม่ทันผมก็บอกมาเห้อออออ!! เรื่องเถียง แถ ผมเป็นที่หนึ่ง ภาคภูมิใจสวดๆ
“555 เออๆเด๋วไปแล้วคร้าบ” ผมเองได้ก็สงสารมันล่ะ เลยบอกว่าจะรีบไป แต่ก็ยังคงไม่รีบเหมือนเดิม ก๊ากก รอไปก่อนนะเพื่อนเอ่ย!!
[เออๆแล้วเจอกันpotatoนะโว้ยย !! บาย]มันบอกที่นัดหน่อยเล่นเอาซะผมงง Potato ไรมันว่ะ มันฝรั่งหรอ?
“เฮ้ยๆๆ เดี๋ยว potato มันอยู่ตรงไหนว่ะ --*” ด้วยความสงสัยมีหรอที่ผมจะไม่ถาม ฮ่าๆๆ ความสงสัยเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตผมตั้งแต่เกิด
[ก็ที่เดิมไงว่ะ!! แค่นี้ล่ะ มึงบอกเองว่าเปลื้องตังค์!!]ได้ทีเนี่ยว่าผมจัง --/ อย่าให้ถึงทีผมไอ้เพื่อเอ่ยยย!!
ติ๊ดด..
“อ้าวว ! เห้ย ! แล้วมันเกี่ยวไรกับpotatoอ่ะ หรือว่ามีร้านมันฝรั่งมาเปิดใหม่??”ผมเกาหัวแกร๊กๆอย่างสงสัยในคำพูดของเพื่อนตัวเองแล้วจึงไปโรงเรียน
อ... อะแฮ่มๆๆ.. โหลๆ เทส?
1 2 3 เทสๆ
ได้ยินไหมอ่ะ ??
มาแนะนำตัวอย่างเป็นทางการสักหน่อย
-/I- ก่อนอื่นต้องกราบสวัสดีท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน !!
ผมคุณชายแจนะคร้าบ <<ฉายาผมเอง เพื่อนๆผมมันพร้อมใจกันตั้งให้ แต่ก็โออยู่ ก็ยอบรับนะว่าเข้ากับผม (มั้ง)
ไม่ต้องสงสัยหรอกว่าทำไมผมถึงได้รับชายานี้มา เพราะผมเองก็ไม่สงสัยเช่นเดียวกัน ฮ่าๆๆ ที่พวกมันเรียกผมแบบนี้เพราะว่ามันหาว่าผมเป็นลูกคุณหนูคร้าบ แต่ผมไม่ได้เป็นลูกคุณหนูเลยนะโว้ย(มั้ง)!! มาเข้าเรื่องเลยดีกว่าคร้าบ นอกเรื่องนี่แถจริงสีข้างนี่ถลอกแล้วถลอกอีกเนอะ +555
ตอนนี้ผมเรียนอยู่ที่ไฮสคูลโซลชองคร้าบ เป็นโรงเรียนชายล้วน ล้วน !! (จะย้ำเพื่อ??) อย่างที่ว่าละนะคร้าบวันๆก็เจอแต่ผู้ชาย ไม่มีสาวๆสวยๆมาให้ได้มองเลย (สรุปคือ.. หื่นนี่เอง) ฮ่าๆๆ ตอนนี้ผมเรียนอยู่เกรด 12 แล้วคร้าบ เรียกได้ว่าเป็นพี่ใหญ่สุด แก่สุด แต่หน้าเด็กสุดของโรงเรียน(หรออ) แล้วก็กำลังจะเข้าสู่รั้วของมหาวิทยาลัยในอีกไม่นานแล้วล่ะคร้าบ วันนี้รู้จักผมคร่าวๆไปก่อนไว้ผมจะพาเพื่อนๆของผมมาแนะนำนะคร้าบ รับร้อง แก่น เซี้ยว เปรี้วย ซ่าส์ !! น่ารักน่าฮักน่ากินน่ากด-..- กันทุกคน หึหึ ยังไงก็เตรียมหลบหลุมดีๆนะคร้าบ อย่าหาว่าคนหล่ออย่างคุณชายแจคนนี้ไม่เตือน เพราะคุณจะตกหลุมรักผมอย่างไม่ทันได้ตั้ง ตัว >///< ฮิ้ววว !!
ยังไงก็ฝากตัวและหัวใจของผมด้วยนะคร้าบ Baby !! จุ๊บๆ >///<
ยามทิวาที่หลบใหล…
ความเงียบจะสยบทุกการเคลื่อนไหว
ยามแสงจันทร์ที่นวลผ่อง…
ความสดใสของมันอาจเคลือบด้วยยาพิษ
ยามแสงแดดที่เจิดจ้า
มันจะแผดเผาหัวใจของคุณโดยไม่รู้ตัว?
--JJJJJJJJJ--------------JJJJJJJJJ-----
JJJJJJJJJJJJJJ-------JJJJJJJJJJJJJ---
JJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJ-
--JJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJ----
----JJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJ----
------JJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJJ------
--------JJJJJJJJJJJJJJJJJ--------
----------JJJJJJJJJJJJ----------
------------JJJJJJJ------------
#อ่านแล้วเม้นหน่อยนะค่า ถือว่าเป็นกำลังใจสำหรับไรเตอร์นะงับ
#รักคนเม้น จ๊วฟๆๆ ^^
K.JB
jaebiwkim เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 31 ต.ค. 2556, 13:58:15 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 31 ต.ค. 2556, 13:58:15 น.
จำนวนการเข้าชม : 1144
| << Intro | ตอนที่ 2 : Who are U? “ คุณคือใคร ? ใครคือคุณ ? ” >> |