อดีตเพื่อนรัก
เขาแลเธอเป็นเพื่อนกันมานาน ทะว่าเมื่อห่างหายกันไปทั้งคู่กลับจำกันไม่ได้
พวกเขาจะทำอย่างไรต่อ
พวกเขาจะทำอย่างไรต่อ
Tags: คิด ชื่อ เรื่อง ไม่ ออก รัตนากร วาริน...
ตอน: เวลาที่ล่วงเลย
บทนำ
20 ปีที่แล้ว...**
บนริมชายฝั่งทะเลยามพระอาทิตย์ตกดิน รัตนากร หญิงสาวผู้ที่อาศัยอยู่บนเกาะอย่างตัวคนเดียว และต้องการเพื่อน อยู่มาวันหนึ่งอาจเป็นพหรมลิขิตมั้งที่ทำให้เธอได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่งที่มีชื่อว่า วาริน ที่มาเที่ยวที่เกาะที่เธออาศัยอยู่ ตั้งแต่ผู้คนที่มาเที่ยวเกาะไม่มีใครกล้าเข้าไปในป่าเลย จนกระทั่งวารินเข้าไปในป่า แต่แล้ววารินก็โดนงูกัด รัตนากร ได้ยินเสียงเข้าจึงเข้ามาช่วย
“โอ๊ย!” วารินอุทาน
“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ...คุณถูกงูกัดหรือคะ” รัตนากรถาม
“ใช่ครับ ผมจะตายไหม” วารินกังวล
“ไม่ตายหรอกคะ” รัตนากรบอก พร้อมกับนำเชือกมาพันรอบขาเหนือบริเวณที่ถูกงูกัด
“ขอบคุณครับ” วารินบอก
“ไม่เป็นไรคะ” รัตนากรบอกพร้อมกับยิ้มออกมา
“คุณชื่ออะไรหรอครับ” วารินถาม
“‘รัตนากร’คะเรียกว่า‘กร’ก็ได้คะ…แล้วคุณละคะ” รัตนากรถาม
“วาริน ครับ” วารินบอก
รัตนากรดีใจที่มีเพื่อนแล้วและ วาริน คนนี้แหละเป็นเพื่อนคนแรกของเธอ
เธอได้ยินเสียงพ่อแม่วารินเรียกหาเขาแล้ว
“พ่อแม่คุณเรียกหาคุณแล้วคะ”เธอบอก
“คุณอาศัยอยู่ที่นี่หรอ ผมมาตั้งหลายครั้งแล้วแต่ไม่เห็น มีครั้งหนึ่งผมเห็นผู้หญิงแวบๆอยู่บนเกาะนี้ ตอนแรกผมก็คิดว่าตัวเองตาฝาดไป”วารินบอก
“ใช่คะ อยู่ตัวคนเดียวตั้งนานแล้ว ไม่มีเพื่อนเลย ฉันเหงามากและก็ดีใจมากที่ได้คุณเป็นเพื่อนคนแรกของฉัน คุณจะยอมเป็นเพื่อนฉันไหม”รัตนากรถามพร้อมกับร้องไห้ออกมา
“ได้สิ ผมจะเป็นเพื่อนคุณเอง อย่าร้องนะ”วารินปลอบ “ผมจะไปหาพ่อแม่ผมแล้วคุณจะไปกับผมไหม ผมจะได้บอกพ่อแม่ว่าผมมีเพื่อนอยู่ที่นี่ด้วย”วารินบอกพร้อมกับยิ้มให้
“ฉันไม่กล้า ฉันกลัวพ่อแม่คุณจะว่า” รัตนากรพูดพร้อมกับความกังวล
“ไม่ต้องกลัวหรอพวกท่านไม่ว่านี่ คุณเป็นเพื่อนของผมไม่ใช่หรอ”เขาบอก
ประโยคนั้นทำให้รัตนากรไม่กล้าปฏิเสธ และเป็นประโยคที่ทำให้คนอย่างรัตนากรถึงกับรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นไม่ตรงจังหวะแล้ว
“ริน ลูกหายไปไหนมา”แม่ของวารินถามพร้อมกับมองมาทางรัตนากร “แล้วนี่ลูกพาใครมาด้วยเนี่ย”คงคาพูดด้วยความสงสัย
“เนี่ยเพื่อนของผมเองครับ”
“สวัสดีคะ”หญิงสาวบอก
“สวัสดี”คงคาตอบรับอย่างอ่อนน้อมและดูท่าทางชื่นชมหญิงสาวผู้มาใหม่ด้วยความยิ้มแย้ม
เธอบอกให้รัตนากรรอแปบหนึ่งจึงชวนวารินมาคุยด้วยพร้อมกับชลธารผู้เป็นพ่อ
“เพื่อนลูกคนนี้น่ารักดีนะ แม่ว่า”คงคาบอกลูกชาย
“โถ่แม่ เขาเป็นเพื่อนผมนะไมได้คิดอะไรเกินเลยสักหน่อย ผมไม่ชวนเขาเป็นแฟนหรอก” วารินบอกกับผู้เป็นแม่
“แต่ถ้าเกิดลูกขอบเขาขึ้นมาเมื่อไหร่ แม่เชียร์เต็มที่นะจ๊ะ”
“โถ่แม่ก็” เขาอุทาน
แต่ใครจะคิดล่ะว่าไม่แน่ในอนาคตวารินอาจจะหลงรักผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาจริงๆและเธอเองก็อาจจะหลงรักเขาเหมือนกัน
20 ปีที่แล้ว...**
บนริมชายฝั่งทะเลยามพระอาทิตย์ตกดิน รัตนากร หญิงสาวผู้ที่อาศัยอยู่บนเกาะอย่างตัวคนเดียว และต้องการเพื่อน อยู่มาวันหนึ่งอาจเป็นพหรมลิขิตมั้งที่ทำให้เธอได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่งที่มีชื่อว่า วาริน ที่มาเที่ยวที่เกาะที่เธออาศัยอยู่ ตั้งแต่ผู้คนที่มาเที่ยวเกาะไม่มีใครกล้าเข้าไปในป่าเลย จนกระทั่งวารินเข้าไปในป่า แต่แล้ววารินก็โดนงูกัด รัตนากร ได้ยินเสียงเข้าจึงเข้ามาช่วย
“โอ๊ย!” วารินอุทาน
“เป็นอะไรหรือเปล่าคะ...คุณถูกงูกัดหรือคะ” รัตนากรถาม
“ใช่ครับ ผมจะตายไหม” วารินกังวล
“ไม่ตายหรอกคะ” รัตนากรบอก พร้อมกับนำเชือกมาพันรอบขาเหนือบริเวณที่ถูกงูกัด
“ขอบคุณครับ” วารินบอก
“ไม่เป็นไรคะ” รัตนากรบอกพร้อมกับยิ้มออกมา
“คุณชื่ออะไรหรอครับ” วารินถาม
“‘รัตนากร’คะเรียกว่า‘กร’ก็ได้คะ…แล้วคุณละคะ” รัตนากรถาม
“วาริน ครับ” วารินบอก
รัตนากรดีใจที่มีเพื่อนแล้วและ วาริน คนนี้แหละเป็นเพื่อนคนแรกของเธอ
เธอได้ยินเสียงพ่อแม่วารินเรียกหาเขาแล้ว
“พ่อแม่คุณเรียกหาคุณแล้วคะ”เธอบอก
“คุณอาศัยอยู่ที่นี่หรอ ผมมาตั้งหลายครั้งแล้วแต่ไม่เห็น มีครั้งหนึ่งผมเห็นผู้หญิงแวบๆอยู่บนเกาะนี้ ตอนแรกผมก็คิดว่าตัวเองตาฝาดไป”วารินบอก
“ใช่คะ อยู่ตัวคนเดียวตั้งนานแล้ว ไม่มีเพื่อนเลย ฉันเหงามากและก็ดีใจมากที่ได้คุณเป็นเพื่อนคนแรกของฉัน คุณจะยอมเป็นเพื่อนฉันไหม”รัตนากรถามพร้อมกับร้องไห้ออกมา
“ได้สิ ผมจะเป็นเพื่อนคุณเอง อย่าร้องนะ”วารินปลอบ “ผมจะไปหาพ่อแม่ผมแล้วคุณจะไปกับผมไหม ผมจะได้บอกพ่อแม่ว่าผมมีเพื่อนอยู่ที่นี่ด้วย”วารินบอกพร้อมกับยิ้มให้
“ฉันไม่กล้า ฉันกลัวพ่อแม่คุณจะว่า” รัตนากรพูดพร้อมกับความกังวล
“ไม่ต้องกลัวหรอพวกท่านไม่ว่านี่ คุณเป็นเพื่อนของผมไม่ใช่หรอ”เขาบอก
ประโยคนั้นทำให้รัตนากรไม่กล้าปฏิเสธ และเป็นประโยคที่ทำให้คนอย่างรัตนากรถึงกับรู้สึกว่าหัวใจของเธอเต้นไม่ตรงจังหวะแล้ว
“ริน ลูกหายไปไหนมา”แม่ของวารินถามพร้อมกับมองมาทางรัตนากร “แล้วนี่ลูกพาใครมาด้วยเนี่ย”คงคาพูดด้วยความสงสัย
“เนี่ยเพื่อนของผมเองครับ”
“สวัสดีคะ”หญิงสาวบอก
“สวัสดี”คงคาตอบรับอย่างอ่อนน้อมและดูท่าทางชื่นชมหญิงสาวผู้มาใหม่ด้วยความยิ้มแย้ม
เธอบอกให้รัตนากรรอแปบหนึ่งจึงชวนวารินมาคุยด้วยพร้อมกับชลธารผู้เป็นพ่อ
“เพื่อนลูกคนนี้น่ารักดีนะ แม่ว่า”คงคาบอกลูกชาย
“โถ่แม่ เขาเป็นเพื่อนผมนะไมได้คิดอะไรเกินเลยสักหน่อย ผมไม่ชวนเขาเป็นแฟนหรอก” วารินบอกกับผู้เป็นแม่
“แต่ถ้าเกิดลูกขอบเขาขึ้นมาเมื่อไหร่ แม่เชียร์เต็มที่นะจ๊ะ”
“โถ่แม่ก็” เขาอุทาน
แต่ใครจะคิดล่ะว่าไม่แน่ในอนาคตวารินอาจจะหลงรักผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาจริงๆและเธอเองก็อาจจะหลงรักเขาเหมือนกัน
อโนทัย เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 พ.ย. 2556, 20:29:35 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 พ.ย. 2556, 20:29:44 น.