Kiss Love เผลอรักนายตัวร้าย
ฉันคิดว่าความรักเป็นที่เรื่องที่ไร้สาระมาตลอด จนกระทั่งมาเจอกับเธอ
Tags: ถ้าฉันรักนาย นายจะรักฉันไหม?
ตอน: ความบังเอิญทั้ง 3
'มีคนเคยบอกว่า ความรักเป็นสิ่งสวยงามที่เราสามารถหาความสุขกับมัน แต่ถ้าความรักมันสามารถทำร้ายเราได้ เราก็จะเจ็บเจียนตาย' ความรักเป็นเรื่องเหลือเชื่อ ความรักของฉันมันเคยมีและมันก็จบไปแล้ว ฉันจะไม่เสียเวลารักใครอีกเด็ดขาด
"นี่ฮันนี่ ตื่นได้แล้วได้เวลาแล้วนะ" เสียงของใครบางคนกำลังปลุกฉัน
"ใครอ่า? แล้วนี่กี่โมงแล้ว"ฉันถามด้วยน้ำเสียงงัวเงีย พร้อมกับค่อยๆลืมตาขึ้น._O
"นี่ถ้าไม่ตื่นฉันจะไปฟ้องพี่เทธ์แล้วนะ 7โมงกว่าแล้ว" ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเสียงนั้นพูดชื่อพี่เทธ์ พี่ชายสุดที่รักของฉัน เห็นแบบนี้ฉันเป็นคนที่หวงพี่ชายนะจะบอกให้
"ไม่เอาๆ อย่าไปฟ้องพี่เทธ์นะ เฮ้ยสายแล้วๆ” ฉันรีบลุกจากที่นอนเพื่อจะอาบน้ำแต่งตัวไปเรียน วันนี้ป็นวันแรกที่จะไปโรงเรียน ถ้าสายตั้งแต่วันแรกคงมีปัญหาแน่ๆ ฉันรีบลงมาจากบ้านบนเพื่อมากินข้าวแต่คงจะไม่ทันเลยเดินไปหยิบนมมากิน
“พี่เทธ์ ทำไมให้โซขึ้นไปปลุกฮันหล่ะ” ฉันเดินไปหน้าพี่ชายสุดที่รักพร้อมกับทำหน้าบึ้งใส่
“ก็เห็นโซเป็นเพื่อนรักของฮันไง พี่เลยใหขึ้นไปปลุก แล้วอีกอย่างวันนี้เป็นวันแรก พี่ต้องรีบไปโรงเรียน”พูดจบพี่เทธืก็เอามือมาลูบหัวฮันอย่างเอ็นดู เป็นแบบนี้ตลอดฉันเลยไม่เคยโกรธพี่เทธ์เลยซักครั้ง
“งั้นพี่ไปโรงเรียนพร้อมโซเลยละกัน^^”พี่เทธ์พูดพร้อมเดินไปลากโซมา
“โอเค อีกซักพักเดี๋ยวตามไป”
โรงเรียน
.ในที่สุดก็มาถึงโรงเรียนจนได้ แต่ว่าทุกคนเข้าแถวที่ห้องประชุมหมดแล้วเนี่ยสิ แล้วฉันจะทำไงหล่ะเนี่ยวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกทุกคนเลยต้องไปฟังกฎระเบียบของโรงเรียนที่ห้องประชุม แนค่อยๆย่องเข้าโรงเรียนเหมือนโจร- -
ฉันเดินไปชนกับใครบางคน จนฉันล้มลงกับพื้นโอ้ย เจ็บๆ
“นี่นาย ไม่มีตาหรอถึงได้เดินมาชนฉันเนี่ย”ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองนายนั้น อ๊ะไม่เคยเห็นหน้าเลยเด็กใหม่หรอ
“ใครกันแน่ที่ชน ผมเดินมาดีๆคุรนั้นแหละที่เดินมาชนผมเอง” นายนั้นพูดหน้าตาเฉยก่อนที่จะเดินหันหลังให้ฉัน
“นะ...นี่นายจะไปไหน นายผิดไม่ใช่หรอแล้วยังมาทาคนอื่นอีก”ฉํนตะโกนตามหลังนายนั้นไปแต่ดูเขาจะทำเป็นหูทวนลม หมอนั้นน่าโมโหจริงๆ
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เสียงกริ๊งดังขึ้นเป็นสัญญาณบอกว่าให้ขึ้นเรียน ทุกคนเข้าห้องกันหมดเหลือฉันที่ยังไม่กล้าเปิดประตูห้องเข้าไปเพราะกลัวครูว่า เห้อ เอาหน่า ฉันค่อยๆเลื่อนประตูออกแล้วก็พบกับคุณครูกำลังแนะนำนักเรียนใหม่อยู่
“ครูค่ะ ขออนุยาติเข้าห้องค่ะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ นัดเรียนในห้องมองฉันแล้วหัวเราะกัน ทำใหฉันอายนิดหน่อย
“แหม มาวิกา มาสายตั้งแต่วันแรกเลยหรอ ไม่ไหวๆ” ครูทำหน้าเหนื่อยใจ
“แหะๆ ขอโทษค่ะ”
“เข้ามาได้ แต่นี่เป็นการทำโทษ เธอต้องดูแลเด็กใหม่คนนี้ ค่อยแนะนำเขา รู้ไหม”
“ห๊าO{}O เออครูคะ คือหนู....”
อ่ะ ทุกคนนั่งที่ให้เรียบร้อบเราจะแนะนำตัวเด็กใหม่กัน มาวิกา นั่งที่สิ” ฉันยังพูดไม่จบครูเขาก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน ฉันเดินไปนั่งหลังสุดเพราะว่าไม่มีที่ให้นั่งแล้ว ตอนที่ฉันหงุดหงิดมากที่เด็กใหม่คนนั้นกลับกลายป็นนายนั้น
“สวัสดีครับ ผมชื่อลั๊กกี้ครับ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ”
นักเรียนหญิงทุกคนในห้องดูจะเคลิบเคลิ้มกับหมอนั้น แต่ไม่ใช่ฉันแน่ เพราะฉันรู้นิสัยของหมอนั้นแล้ว
“ทุกคนช่วยเหลือเพื่อนใหม่ด้วยนะ โดยเฉพาะมาวิกา ลั๊กกี้ไปนั่งข้างๆมาวิกาเลยมีอะไรก็ถามได้ตลอดนะจ้ะ”
“ครับ”เขาเดินมานั้งข้างฉันเหมือนลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนเช้าไม่ได้แล้วซะงั้น วันนี้เป็นวันที่ซวยที่สุดเลย พอพักเที่ยงฉันก็เดินลงไปที่โรงอาหารของโรงเรียนเพื่อซื้อข้าวกิน นายนั้นนั่งไม่ยอมพูดจาอะไรเลยซักคำ แต่ก็ดีฉันก็ไม่อยากคุยเหมือนกัน
“ฮัน ทางนี้”พี่เทธ์ยกมือเรียกฉันให้ไปหา อ่าเห็นหน้าพี่เทธืแล้วมีความสุขจังเลย>//////<
“มีอะไรหรอพี่เทธ์”
“แหม ยังรักกันเหมือนเดิมเลยนะน้องฮันนี่สุดที่รักของพี่”พี่ซีโร่เพื่อนในกลุ่มี่เทธ์แซวฉัน
“อย่าแซวดิ น้องฮันมานั่งข้างพี่กินข้าวข้างพี่ไหม”พี่ไวโอลินยังแกล้งฉันเหมือนเดิมเลย
“พอๆฮันพี่จะบอกว่าน้าเรา จะฝากหลานกับเราหน่อยนะเพราะน้าเขาจะไปต่างประเทศซักพัก”
“น้าหรอ ก็ได้นะไม่เห็นเป็นไรหนิ”
“ก็แบบว่า...หลานน้าเป็นผู้ชาย แล้ววันนี้พี่ก็จะไปงานเลี้ยงกับพวกมันด้วย พี่กะว่าจะไม่ไป”พี่เทธ์ดูกังวลจัง
“ไม่เป็นไรหรอกฮันอยู่ได้พี่เทธ์ไปเถอะ อ่ะโซมาแล้วอันไปก่อนนะ”ฉันเดินออกมาจากลุ่มพี่เทธ์ กลุ่มพี่เทธ์มี4คนและทั้งหมดก็ประธานนักเรียนทั้งหมดด้วย แล้วแต่ละคนยังนิสัยดีอีกด้วย
เลิกเรียน
ฉันเดินกลับบ้านคนเดียวเพราะพี่เทธ์ไปงานเลี้ยงกับเพื่อน เหงานิดหน่อยเพราะว่าพ่อแม่ของเราเสียตั้งแต่ยังเด็ก เราอยู่กันแค่สองคนพี่น้อง พอถึงหน้าบ้าน ฉันเห็นรองเท้าของคนวางอยู่ สงสัยคงเป็นหลายของน้า ฉันเดินเข้าไปเก็บรองเท้า แล้วก็ได้ยินเสียงคนเดินมา ที่ฉันเห็นคือ ผู้ชายที่ไม่ได้ใส่เสื้อ ใส่แต่กางเกงกำลังใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดหัวอยู่
“นะ....งนี่นาย มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”หมอนั้นมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง อย่าบอกนะว่านายคือหลานของน้าฉัน
"นี่ฮันนี่ ตื่นได้แล้วได้เวลาแล้วนะ" เสียงของใครบางคนกำลังปลุกฉัน
"ใครอ่า? แล้วนี่กี่โมงแล้ว"ฉันถามด้วยน้ำเสียงงัวเงีย พร้อมกับค่อยๆลืมตาขึ้น._O
"นี่ถ้าไม่ตื่นฉันจะไปฟ้องพี่เทธ์แล้วนะ 7โมงกว่าแล้ว" ฉันสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อเสียงนั้นพูดชื่อพี่เทธ์ พี่ชายสุดที่รักของฉัน เห็นแบบนี้ฉันเป็นคนที่หวงพี่ชายนะจะบอกให้
"ไม่เอาๆ อย่าไปฟ้องพี่เทธ์นะ เฮ้ยสายแล้วๆ” ฉันรีบลุกจากที่นอนเพื่อจะอาบน้ำแต่งตัวไปเรียน วันนี้ป็นวันแรกที่จะไปโรงเรียน ถ้าสายตั้งแต่วันแรกคงมีปัญหาแน่ๆ ฉันรีบลงมาจากบ้านบนเพื่อมากินข้าวแต่คงจะไม่ทันเลยเดินไปหยิบนมมากิน
“พี่เทธ์ ทำไมให้โซขึ้นไปปลุกฮันหล่ะ” ฉันเดินไปหน้าพี่ชายสุดที่รักพร้อมกับทำหน้าบึ้งใส่
“ก็เห็นโซเป็นเพื่อนรักของฮันไง พี่เลยใหขึ้นไปปลุก แล้วอีกอย่างวันนี้เป็นวันแรก พี่ต้องรีบไปโรงเรียน”พูดจบพี่เทธืก็เอามือมาลูบหัวฮันอย่างเอ็นดู เป็นแบบนี้ตลอดฉันเลยไม่เคยโกรธพี่เทธ์เลยซักครั้ง
“งั้นพี่ไปโรงเรียนพร้อมโซเลยละกัน^^”พี่เทธ์พูดพร้อมเดินไปลากโซมา
“โอเค อีกซักพักเดี๋ยวตามไป”
โรงเรียน
.ในที่สุดก็มาถึงโรงเรียนจนได้ แต่ว่าทุกคนเข้าแถวที่ห้องประชุมหมดแล้วเนี่ยสิ แล้วฉันจะทำไงหล่ะเนี่ยวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกทุกคนเลยต้องไปฟังกฎระเบียบของโรงเรียนที่ห้องประชุม แนค่อยๆย่องเข้าโรงเรียนเหมือนโจร- -
ฉันเดินไปชนกับใครบางคน จนฉันล้มลงกับพื้นโอ้ย เจ็บๆ
“นี่นาย ไม่มีตาหรอถึงได้เดินมาชนฉันเนี่ย”ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองนายนั้น อ๊ะไม่เคยเห็นหน้าเลยเด็กใหม่หรอ
“ใครกันแน่ที่ชน ผมเดินมาดีๆคุรนั้นแหละที่เดินมาชนผมเอง” นายนั้นพูดหน้าตาเฉยก่อนที่จะเดินหันหลังให้ฉัน
“นะ...นี่นายจะไปไหน นายผิดไม่ใช่หรอแล้วยังมาทาคนอื่นอีก”ฉํนตะโกนตามหลังนายนั้นไปแต่ดูเขาจะทำเป็นหูทวนลม หมอนั้นน่าโมโหจริงๆ
กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง เสียงกริ๊งดังขึ้นเป็นสัญญาณบอกว่าให้ขึ้นเรียน ทุกคนเข้าห้องกันหมดเหลือฉันที่ยังไม่กล้าเปิดประตูห้องเข้าไปเพราะกลัวครูว่า เห้อ เอาหน่า ฉันค่อยๆเลื่อนประตูออกแล้วก็พบกับคุณครูกำลังแนะนำนักเรียนใหม่อยู่
“ครูค่ะ ขออนุยาติเข้าห้องค่ะ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ นัดเรียนในห้องมองฉันแล้วหัวเราะกัน ทำใหฉันอายนิดหน่อย
“แหม มาวิกา มาสายตั้งแต่วันแรกเลยหรอ ไม่ไหวๆ” ครูทำหน้าเหนื่อยใจ
“แหะๆ ขอโทษค่ะ”
“เข้ามาได้ แต่นี่เป็นการทำโทษ เธอต้องดูแลเด็กใหม่คนนี้ ค่อยแนะนำเขา รู้ไหม”
“ห๊าO{}O เออครูคะ คือหนู....”
อ่ะ ทุกคนนั่งที่ให้เรียบร้อบเราจะแนะนำตัวเด็กใหม่กัน มาวิกา นั่งที่สิ” ฉันยังพูดไม่จบครูเขาก็พูดแทรกขึ้นมาก่อน ฉันเดินไปนั่งหลังสุดเพราะว่าไม่มีที่ให้นั่งแล้ว ตอนที่ฉันหงุดหงิดมากที่เด็กใหม่คนนั้นกลับกลายป็นนายนั้น
“สวัสดีครับ ผมชื่อลั๊กกี้ครับ ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยครับ”
นักเรียนหญิงทุกคนในห้องดูจะเคลิบเคลิ้มกับหมอนั้น แต่ไม่ใช่ฉันแน่ เพราะฉันรู้นิสัยของหมอนั้นแล้ว
“ทุกคนช่วยเหลือเพื่อนใหม่ด้วยนะ โดยเฉพาะมาวิกา ลั๊กกี้ไปนั่งข้างๆมาวิกาเลยมีอะไรก็ถามได้ตลอดนะจ้ะ”
“ครับ”เขาเดินมานั้งข้างฉันเหมือนลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อตอนเช้าไม่ได้แล้วซะงั้น วันนี้เป็นวันที่ซวยที่สุดเลย พอพักเที่ยงฉันก็เดินลงไปที่โรงอาหารของโรงเรียนเพื่อซื้อข้าวกิน นายนั้นนั่งไม่ยอมพูดจาอะไรเลยซักคำ แต่ก็ดีฉันก็ไม่อยากคุยเหมือนกัน
“ฮัน ทางนี้”พี่เทธ์ยกมือเรียกฉันให้ไปหา อ่าเห็นหน้าพี่เทธืแล้วมีความสุขจังเลย>//////<
“มีอะไรหรอพี่เทธ์”
“แหม ยังรักกันเหมือนเดิมเลยนะน้องฮันนี่สุดที่รักของพี่”พี่ซีโร่เพื่อนในกลุ่มี่เทธ์แซวฉัน
“อย่าแซวดิ น้องฮันมานั่งข้างพี่กินข้าวข้างพี่ไหม”พี่ไวโอลินยังแกล้งฉันเหมือนเดิมเลย
“พอๆฮันพี่จะบอกว่าน้าเรา จะฝากหลานกับเราหน่อยนะเพราะน้าเขาจะไปต่างประเทศซักพัก”
“น้าหรอ ก็ได้นะไม่เห็นเป็นไรหนิ”
“ก็แบบว่า...หลานน้าเป็นผู้ชาย แล้ววันนี้พี่ก็จะไปงานเลี้ยงกับพวกมันด้วย พี่กะว่าจะไม่ไป”พี่เทธ์ดูกังวลจัง
“ไม่เป็นไรหรอกฮันอยู่ได้พี่เทธ์ไปเถอะ อ่ะโซมาแล้วอันไปก่อนนะ”ฉันเดินออกมาจากลุ่มพี่เทธ์ กลุ่มพี่เทธ์มี4คนและทั้งหมดก็ประธานนักเรียนทั้งหมดด้วย แล้วแต่ละคนยังนิสัยดีอีกด้วย
เลิกเรียน
ฉันเดินกลับบ้านคนเดียวเพราะพี่เทธ์ไปงานเลี้ยงกับเพื่อน เหงานิดหน่อยเพราะว่าพ่อแม่ของเราเสียตั้งแต่ยังเด็ก เราอยู่กันแค่สองคนพี่น้อง พอถึงหน้าบ้าน ฉันเห็นรองเท้าของคนวางอยู่ สงสัยคงเป็นหลายของน้า ฉันเดินเข้าไปเก็บรองเท้า แล้วก็ได้ยินเสียงคนเดินมา ที่ฉันเห็นคือ ผู้ชายที่ไม่ได้ใส่เสื้อ ใส่แต่กางเกงกำลังใช้ผ้าขนหนูผืนเล็กเช็ดหัวอยู่
“นะ....งนี่นาย มาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”หมอนั้นมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง อย่าบอกนะว่านายคือหลานของน้าฉัน
Boommolang เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 30 พ.ย. 2556, 14:38:45 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 30 พ.ย. 2556, 14:38:45 น.