เมียทาสสวาท
ขาอาฆาตแค้น ชิงชัง และมุ่งหวังที่จะทำลายชีวิตเธอ
ตั้งแต่วันที่บิดาของเขารับตัวนางบำเรอรุ่นลูกเข้ามาอาศัยอยู่ภายใต้ชายคาบ้าน
ความวุ่นวายที่ตามมาอย่างไม่รู้จักจบสิ้นก็ทำให้ชายหนุ่มนึกเกลียดชังน้ำหน้าเธอมากพอแล้ว
หาก ‘เพชรกล้า ฉัตรมงคลกุล’ นักธุรกิจหนุ่มเสือผู้หญิงต้องเจ็บปวดจนแทบขาดใจ
เมื่อเห็นมารดาต้องกลายมาเป็นคนพิการเพราะอุบัติเหตุที่สืบเนื่องมาจากความแพศยาของผู้หญิงคนนั้น
แม้ว่าเขาจะไม่นิยม ‘กิน’ สวะโสโครกที่เหลือเดนมาจากผู้เป็นพ่อ
แต่ในเมื่อรักที่จะเป็นโสเภณีนัก... เขาก็จะ ‘สนอง’ ให้เธอได้เป็นผู้หญิง ‘หลายผัว’ สมความอยาก
“เธอจะคร่ำครวญทำไม! อีกไม่นานเธอก็จะได้รู้ว่ารสรักของฉันมันล้ำเลิศกว่าของคุณพ่อแค่ไหน
ไม่แน่นะ เธออาจจะเปลี่ยนใจมาจับฉันแทนก็ได้ แต่ยากหน่อยนะ เพราะฉันรู้ไส้นางบำเรออย่างเธอดี”
“ปล่อยฉันนะ!” พิรุณญาดิ้นรนหาอิสระทุกวิถีทาง ทั้งจิกทั้งข่วน ปากก็ร้องขออิสระจากเขา
“เล่นตัวอย่างนี้นี่เอง ค่าตัวถึงได้แพง แต่สำหรับฉันนะ จะจ่ายให้งามๆก็ต่อเมื่อพิสูจน์ได้ว่า
ของของเธอน่ะ มันดีจริงหรือเปล่าเท่านั้น แต่ไม่บอกก็รู้ว่าแหลกเหลวแค่ไหน กี่ปีแล้วล่ะ
ที่นอนประเคนให้พ่อฉันเอาน่ะ นี่เห็นว่าคุณพ่อไม่อยู่หรอกนะ ฉันเลยจะสงเคราะห์ให้
จะได้ไม่อดอยากปากแห้งจนเที่ยวเร่ไปให้ใครต่อใครเอาไง”
เขาพูดเยาะเย้ย พลางระดมจูบเธออย่างรุนแรงเป็นการลงโทษที่ทำให้เขาต้องเหนื่อย
“ปล่อยฉันนะ! ปล่อย! คุณท่านจะต้องเสียใจแน่ๆ ถ้ารู้ว่าคุณทำยังงี้”
เธอร้องบอกเพื่อเตือนสติเขา แต่ไม่เป็นผล เพราะมือนั้นกำลังลูบไล้เรือนร่างเธออย่างมีความสุข
“คุณพ่ออาจจะใช่ แต่คุณแม่จะต้องดีใจที่ฉันช่วยท่านกำจัดเธอได้เสียที
แล้วอย่าคิดแรดไปเกาะพี่พีทอีกล่ะ เพราะเมียเขาไม่ใจดีใจเย็นเหมือนคุณแม่แน่”
ทุกสิ่งที่เขาทำ เธอได้แต่ยอมอดทน กล้ำกลืนความรวดร้าวโดยไม่ปริปาก
แม้เด็กสาวกำพร้าอย่าง ‘พิรุณญา’ จะสำนึกในบุญคุณของครอบครัวฉัตรมงคลกุลมากเพียงใด
แต่เธอก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะต้องตอบแทนบุญคุณด้วยวิธีที่แสนจะทุกข์ทรมานเช่นนี้
ไม่เพียงร่างกายที่ยับเยินจะกลายเป็นเครื่องเล่นบำบัดอารมณ์ใคร่ของเพชรกล้าทุกเวลาที่เขาปรารถนา
แต่หัวใจที่บอบช้ำก็ยังถูกเขาเหยียบย่ำไม่ต่างไปจากเศษผ้าขี้ริ้วสำหรับเช็ดเท้าด้วย
และเธอก็คงจะทนและทนต่อไป หากไม่บังเอิญรู้ว่าภายในท้องกำลังมีชีวิตน้อยๆก่อกำเนิดขึ้นมา
พิรุณญาอาจจะทนความเจ็บช้ำได้ทุกอย่าง
แต่จะไม่ยอมให้ลูกของเธอต้องเกิดมาเผชิญกับเรื่องเลวร้าย
ทางสุดท้ายที่จะทำได้ก็คือหนี... หนีไปจากซาตานใจอำมหิตคนนั้น
และไม่มีวันยอมให้ลูกในท้องเรียกคนใจชั่วว่าพ่อเป็นอันขาด!
ตั้งแต่วันที่บิดาของเขารับตัวนางบำเรอรุ่นลูกเข้ามาอาศัยอยู่ภายใต้ชายคาบ้าน
ความวุ่นวายที่ตามมาอย่างไม่รู้จักจบสิ้นก็ทำให้ชายหนุ่มนึกเกลียดชังน้ำหน้าเธอมากพอแล้ว
หาก ‘เพชรกล้า ฉัตรมงคลกุล’ นักธุรกิจหนุ่มเสือผู้หญิงต้องเจ็บปวดจนแทบขาดใจ
เมื่อเห็นมารดาต้องกลายมาเป็นคนพิการเพราะอุบัติเหตุที่สืบเนื่องมาจากความแพศยาของผู้หญิงคนนั้น
แม้ว่าเขาจะไม่นิยม ‘กิน’ สวะโสโครกที่เหลือเดนมาจากผู้เป็นพ่อ
แต่ในเมื่อรักที่จะเป็นโสเภณีนัก... เขาก็จะ ‘สนอง’ ให้เธอได้เป็นผู้หญิง ‘หลายผัว’ สมความอยาก
“เธอจะคร่ำครวญทำไม! อีกไม่นานเธอก็จะได้รู้ว่ารสรักของฉันมันล้ำเลิศกว่าของคุณพ่อแค่ไหน
ไม่แน่นะ เธออาจจะเปลี่ยนใจมาจับฉันแทนก็ได้ แต่ยากหน่อยนะ เพราะฉันรู้ไส้นางบำเรออย่างเธอดี”
“ปล่อยฉันนะ!” พิรุณญาดิ้นรนหาอิสระทุกวิถีทาง ทั้งจิกทั้งข่วน ปากก็ร้องขออิสระจากเขา
“เล่นตัวอย่างนี้นี่เอง ค่าตัวถึงได้แพง แต่สำหรับฉันนะ จะจ่ายให้งามๆก็ต่อเมื่อพิสูจน์ได้ว่า
ของของเธอน่ะ มันดีจริงหรือเปล่าเท่านั้น แต่ไม่บอกก็รู้ว่าแหลกเหลวแค่ไหน กี่ปีแล้วล่ะ
ที่นอนประเคนให้พ่อฉันเอาน่ะ นี่เห็นว่าคุณพ่อไม่อยู่หรอกนะ ฉันเลยจะสงเคราะห์ให้
จะได้ไม่อดอยากปากแห้งจนเที่ยวเร่ไปให้ใครต่อใครเอาไง”
เขาพูดเยาะเย้ย พลางระดมจูบเธออย่างรุนแรงเป็นการลงโทษที่ทำให้เขาต้องเหนื่อย
“ปล่อยฉันนะ! ปล่อย! คุณท่านจะต้องเสียใจแน่ๆ ถ้ารู้ว่าคุณทำยังงี้”
เธอร้องบอกเพื่อเตือนสติเขา แต่ไม่เป็นผล เพราะมือนั้นกำลังลูบไล้เรือนร่างเธออย่างมีความสุข
“คุณพ่ออาจจะใช่ แต่คุณแม่จะต้องดีใจที่ฉันช่วยท่านกำจัดเธอได้เสียที
แล้วอย่าคิดแรดไปเกาะพี่พีทอีกล่ะ เพราะเมียเขาไม่ใจดีใจเย็นเหมือนคุณแม่แน่”
ทุกสิ่งที่เขาทำ เธอได้แต่ยอมอดทน กล้ำกลืนความรวดร้าวโดยไม่ปริปาก
แม้เด็กสาวกำพร้าอย่าง ‘พิรุณญา’ จะสำนึกในบุญคุณของครอบครัวฉัตรมงคลกุลมากเพียงใด
แต่เธอก็ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะต้องตอบแทนบุญคุณด้วยวิธีที่แสนจะทุกข์ทรมานเช่นนี้
ไม่เพียงร่างกายที่ยับเยินจะกลายเป็นเครื่องเล่นบำบัดอารมณ์ใคร่ของเพชรกล้าทุกเวลาที่เขาปรารถนา
แต่หัวใจที่บอบช้ำก็ยังถูกเขาเหยียบย่ำไม่ต่างไปจากเศษผ้าขี้ริ้วสำหรับเช็ดเท้าด้วย
และเธอก็คงจะทนและทนต่อไป หากไม่บังเอิญรู้ว่าภายในท้องกำลังมีชีวิตน้อยๆก่อกำเนิดขึ้นมา
พิรุณญาอาจจะทนความเจ็บช้ำได้ทุกอย่าง
แต่จะไม่ยอมให้ลูกของเธอต้องเกิดมาเผชิญกับเรื่องเลวร้าย
ทางสุดท้ายที่จะทำได้ก็คือหนี... หนีไปจากซาตานใจอำมหิตคนนั้น
และไม่มีวันยอมให้ลูกในท้องเรียกคนใจชั่วว่าพ่อเป็นอันขาด!
Tags: เศร้า รันทด พระเอกโหด
ตอน: แผนกำจัดทาสขั้นต่อไป
แต่ไม่กี่วันต่อมาเขาก็สร้างความตื่นเต้นให้คนในบ้านได้อีก ด้วยการชวนเพื่อนนับสิบมากินข้าว ก๊งเหล้าที่บ้านในวันหยุด เพราะรู้ดีว่าพ่อมักจะไปตีกอล์ฟเย็นย่ำกว่าจะกลับ พิรุณญากับเพ็ญต้องวิ่งวุ่นอยู่ในครัว เพื่อทำอาหารสารพัดอย่างตามแต่เขาจะสั่ง ส่วนมิตรก็ต้องคอยช่วยยกไปเสิร์ฟหรือไม่ก็ออกไปซื้อหาข้าวของที่ขาดหลายต่อหลายรอบ จันทภารู้ดีว่าลูกชายทำแบบมีจุดประสงค์อะไร แต่ก็ไม่ได้เอ่ยปากห้ามนอกจากจะนั่งดูหนังเงียบๆ เท่านั้น
“เอ้ย! น้องสาวบุญธรรมของแกนี่สวยไม่ใช่เล่นเลยว่ะ ฉันขอสมัครเป็นน้องเขยจะได้ไหมวะ แกหวงเหมือนหวงคุณหญิงแฟนแกหรือเปล่าวะเพชร” ธนันท์เพื่อนในกลุ่มแซวด้วยน้ำเสียงที่ดีกรีกำลังจะได้ที่ เมื่อพิรุณญายกกลับแกล้มมาให้ที่โต๊ะตรงสนามหญ้าแล้วคล้อยหลังไป เพชรกล้านั่งยิ้มขณะยกแก้วดื่มแล้วมองตามแผนหลังบางด้วยสายตาเกลียดชังอย่างที่สุด
“น้องเนิ้งที่ไหน อย่างแม่นั่นฉันไม่นับเป็นน้องหรอก”
“แกหมายความว่ายังไงวะ” ธนันท์ถามด้วยความสงสัย
“ก็ไอ้เพชรมันบอกว่าเด็กคนนั้นน่ะเป็น เอ่อ..” คมกริชเพื่ออีกคนอ้ำอึ้งเพราะไม่กล้าพูดตามที่เพชรกล้าเคยไปปรับทุกข์ให้ฟังเมื่อครั้งที่อยู่ในวงเหล้าในสมัยที่อยู่เมืองนอกด้วยกัน เพชรกล้าจึงเอ่ยขึ้นเองในที่สุด
“เป็นนางบำเรอพ่อฉันหนะเหรอ”
“แกว่าอะไรนะเพชร” ธนันท์อุทานด้วยความตกใจ แต่เพชรกล้ายังทำหน้าตาเรียบเฉยใส่เพื่อน ก่อนจะบอกกล่าวด้วยน้ำเสียงชิงชังคนที่เขากำลังจะกล่าวขวัญถึงยิ่งนัก
“แกฟังไม่ผิดหรอก ใครๆ เขาก็รู้ทั้งนั้นล่ะ แต่จะบอกให้นะว่าแม่นี่รับจ๊อบนอกด้วยล่ะ ราคาแพงคงจะแพงหน่อยนะ ค่าสึกหรอไม่ค่อยมี นานๆ ทีพ่อฉันจะใช้งานครั้ง รับรองบอบช้ำหรือว่าบุบสลายเท่าไหร่ ดีกว่าเด็กที่แกชอบหิ้วไปบ่อยๆ ด้วยซ้ำ และถ้าแกใจปั้มมากๆ ก็รับไปเลี้ยงดูเลยสิ ฉันจะได้หาคนใหม่มาให้พ่อบ้าง เขาเรียกว่าสมบัติผลัดกันชมไง”
“แกพูดจริงหรือวะ ฉันเห็นท่าทางเด็กนั่นไว้เนื้อไว้ตัวจะตายไป แล้วถ้าเกิดฉันอยากได้ขึ้นมาเขาจะยอมเหรอวะ”
“วะไอ้นี่! เดี๋ยวโดนเตะไปกองโน่นเลยนี่ แกเห็นฉันเคยพูดอะไรไม่จริงบ้างหรือเปล่า ถ้าไม่เชื่อก็ลองต่อรองราคาดูสิเดินมาโน่นแล้ว”
เพชรกล้าทำท่าทางโมโหเพื่อนสุดกำลัง ขณะพยักเพยิดให้เพื่อนหันไปมองพิรุณญาที่กำลังยกอาหารมาให้อีกรอบ เพราะมิตรยังไม่กลับจากไปซื้อของ จานยำถูกวางเรียงไปตามความยาวของโต๊ะ ท่ามกลางสายตาของหนุ่มนับสิบที่ต่างจ้องมองเรือนร่างสวยได้รูปเป็นตาเดียวกัน เพราะต่างก็เชื่อในสิ่งที่เพชรกล้าบอกมาเมื่อครู่ ความเจ้าชู้ไก่แจ้ของแต่ละคนจึงวิ่งพลุกพล่านออกมาทันที
“ไม่ต้องเสิร์ฟอาหารหรอกมั้ง ฉันว่าเสิร์ฟอย่างที่เธอเคยเลยจะดีกว่า ฉันเป็นพวกวัยรุ่นใจร้อน”
ธนันท์ส่งน้ำเสียงดูถูกดูแคลนไปหา ไม่พอยังเอื้อมไปคว้าข้อมือของพิรุณญาเอาไว้ แล้วกระชากแรงๆ จนร่างบางล้มไปหาตักของเขาอย่างไม่ยากเย็นนัก พิรุณญาตกใจสุดขีดถึงกับร้องดังๆ ออกมาแล้วพยัยามดิ้นรนหนีมือไม้ของธนันท์สุดกำลัง
“อุ๊ย! นี่คุณทำอะไร! ปล่อยฉันนะ!”
“เอ้ย! เล่นตัวด้วยว่ะเพชร สงสัยจะโก่งค่าตัวอย่างที่แกว่า ท่าทางดีดดิ้นแบบนี้สงสัยลีลาบนเตียงคงจะเด็ดน่าดู ไม่งั้นคุณลุงคงไม่เก็บไว้นานขนาดนี้หรอกแกว่ามั้ย” ธนันท์หันไปหาเพชรกล้าที่นั่งมองการกระทำของ เพื่อนด้วยความสะใจ โดยไม่คิดจะห้ามปรามใดๆ ทั้งสิ้น มิหนำซ้ำเขายังชอบใจอีกต่างหาก
“คุณหมายความว่ายังไง! ปล่อยฉันนะ! บอกให้ปล่อยไม่งั้นฉันจะฟ้องคุณท่าน ปล่อยนะฉันไม่ใช่ของเล่นของใครนะ ปล่อย!” พิรุณญาต่อว่าด้วยน้ำเสียงไม่พอใจอย่างที่สุด ขณะมือก็ปัดป้องมือของธนันท์ที่ยังคงยึดตัวไว้ไม่ยอมให้ไปไหน
“ฉันก็ไม่ได้เล่น! แต่ฉันเอาจริง ว่าไงล่ะ! ท่าทางสะดีดสะดิ้งแบบนี้จะว่าเท่าไหร่ บอกมาได้ทั้งราคาชั่วคราวและค้างคืน หรือไม่ก็เป็นเดือนยังได้เลยนะ ฉันมีเงินจ่ายให้เธองามๆ อยู่แล้ว หรือไม่เชื่อว่าคนอย่างฉันจะให้ความสุขเธอได้เท่าคุณลง น่า! ลองชิมลางกันก่อน รับรองแค่ครั้งเดียวเท่านั้นล่ะ ขี้คร้านจะลืมรสชาติคุณลุงไปเลยล่ะ ฮะฮ่าๆ”
ธนันท์พูดไปหัวเราะเยาะไป ส่วนเพื่อนๆ ที่นั่งมองก็พลอยหัวเราะตามด้วยความสนุกสนาน แม้กระทั่งเพชรกล้าเองก็คอยสมทบด้วย พิรุณญาถึงกับโกรธจัดจนระงับอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ พละกำลังที่มีในตัวทั้งหมดถูกนำมาใช้จนดิ้นรนออกจากตักของธนันท์ได้ มือบางไม่รอช้ารีบฟาดลงไปที่หน้าของธนันท์ทันที ทำเอาเขาแทบจะหายเมาไปเลยทีเดียว
“นี่สำหรับการดูถูกฉัน พวกคุณเรียกตัวเองว่าเป็นผู้ดี แต่พวกคุณดูถูกคนอื่นแบบนี้เองเหรอ ถึงฉันจะไม่ได้มีชาติตระกูลที่ดีอย่างพวกคุณ แต่ฉันก็ไม่เคยมองคนอื่นเป็นผู้ที่ต้อยต่ำกว่า”
“พิรุณญา! ต่อหน้าต่อตาฉันเธอยังกล้าทำแบบนี้เหรอ ขอโทษเพื่อนฉันเดี๋ยวนี้นะ”
เพชรกล้าลุกขึ้นได้ก็กระชากแขนของพิรุณญาให้ออกห่างจากธนันท์ทันที พิรุณญาพยัยามสบัดแขนออกจากมือเขาที่กำเอาไว้แน่นจนรู้สึกเจ็บ แต่ความเจ็บใจมันมีมากกว่าเป็นร้อยเท่า เมื่อตัวเองถูกกระทำอย่างนี้โดยเพื่อนของเขาเอง จากที่ไม่เคยคาดคิดว่าชีวิตนี้จะต้องอ้าปากถกเถียงใคร มาวันนี้หญิงสาวก็ยับยั้งเอาไว้ไม่อยู่ จึงพลั้งปากออกไปด้วยน้ำเสียงที่ดังกว่าครั้งไหนๆ ที่เพชรกล้าเคยได้ยินมาก็ว่าได้
“เอ้ย! น้องสาวบุญธรรมของแกนี่สวยไม่ใช่เล่นเลยว่ะ ฉันขอสมัครเป็นน้องเขยจะได้ไหมวะ แกหวงเหมือนหวงคุณหญิงแฟนแกหรือเปล่าวะเพชร” ธนันท์เพื่อนในกลุ่มแซวด้วยน้ำเสียงที่ดีกรีกำลังจะได้ที่ เมื่อพิรุณญายกกลับแกล้มมาให้ที่โต๊ะตรงสนามหญ้าแล้วคล้อยหลังไป เพชรกล้านั่งยิ้มขณะยกแก้วดื่มแล้วมองตามแผนหลังบางด้วยสายตาเกลียดชังอย่างที่สุด
“น้องเนิ้งที่ไหน อย่างแม่นั่นฉันไม่นับเป็นน้องหรอก”
“แกหมายความว่ายังไงวะ” ธนันท์ถามด้วยความสงสัย
“ก็ไอ้เพชรมันบอกว่าเด็กคนนั้นน่ะเป็น เอ่อ..” คมกริชเพื่ออีกคนอ้ำอึ้งเพราะไม่กล้าพูดตามที่เพชรกล้าเคยไปปรับทุกข์ให้ฟังเมื่อครั้งที่อยู่ในวงเหล้าในสมัยที่อยู่เมืองนอกด้วยกัน เพชรกล้าจึงเอ่ยขึ้นเองในที่สุด
“เป็นนางบำเรอพ่อฉันหนะเหรอ”
“แกว่าอะไรนะเพชร” ธนันท์อุทานด้วยความตกใจ แต่เพชรกล้ายังทำหน้าตาเรียบเฉยใส่เพื่อน ก่อนจะบอกกล่าวด้วยน้ำเสียงชิงชังคนที่เขากำลังจะกล่าวขวัญถึงยิ่งนัก
“แกฟังไม่ผิดหรอก ใครๆ เขาก็รู้ทั้งนั้นล่ะ แต่จะบอกให้นะว่าแม่นี่รับจ๊อบนอกด้วยล่ะ ราคาแพงคงจะแพงหน่อยนะ ค่าสึกหรอไม่ค่อยมี นานๆ ทีพ่อฉันจะใช้งานครั้ง รับรองบอบช้ำหรือว่าบุบสลายเท่าไหร่ ดีกว่าเด็กที่แกชอบหิ้วไปบ่อยๆ ด้วยซ้ำ และถ้าแกใจปั้มมากๆ ก็รับไปเลี้ยงดูเลยสิ ฉันจะได้หาคนใหม่มาให้พ่อบ้าง เขาเรียกว่าสมบัติผลัดกันชมไง”
“แกพูดจริงหรือวะ ฉันเห็นท่าทางเด็กนั่นไว้เนื้อไว้ตัวจะตายไป แล้วถ้าเกิดฉันอยากได้ขึ้นมาเขาจะยอมเหรอวะ”
“วะไอ้นี่! เดี๋ยวโดนเตะไปกองโน่นเลยนี่ แกเห็นฉันเคยพูดอะไรไม่จริงบ้างหรือเปล่า ถ้าไม่เชื่อก็ลองต่อรองราคาดูสิเดินมาโน่นแล้ว”
เพชรกล้าทำท่าทางโมโหเพื่อนสุดกำลัง ขณะพยักเพยิดให้เพื่อนหันไปมองพิรุณญาที่กำลังยกอาหารมาให้อีกรอบ เพราะมิตรยังไม่กลับจากไปซื้อของ จานยำถูกวางเรียงไปตามความยาวของโต๊ะ ท่ามกลางสายตาของหนุ่มนับสิบที่ต่างจ้องมองเรือนร่างสวยได้รูปเป็นตาเดียวกัน เพราะต่างก็เชื่อในสิ่งที่เพชรกล้าบอกมาเมื่อครู่ ความเจ้าชู้ไก่แจ้ของแต่ละคนจึงวิ่งพลุกพล่านออกมาทันที
“ไม่ต้องเสิร์ฟอาหารหรอกมั้ง ฉันว่าเสิร์ฟอย่างที่เธอเคยเลยจะดีกว่า ฉันเป็นพวกวัยรุ่นใจร้อน”
ธนันท์ส่งน้ำเสียงดูถูกดูแคลนไปหา ไม่พอยังเอื้อมไปคว้าข้อมือของพิรุณญาเอาไว้ แล้วกระชากแรงๆ จนร่างบางล้มไปหาตักของเขาอย่างไม่ยากเย็นนัก พิรุณญาตกใจสุดขีดถึงกับร้องดังๆ ออกมาแล้วพยัยามดิ้นรนหนีมือไม้ของธนันท์สุดกำลัง
“อุ๊ย! นี่คุณทำอะไร! ปล่อยฉันนะ!”
“เอ้ย! เล่นตัวด้วยว่ะเพชร สงสัยจะโก่งค่าตัวอย่างที่แกว่า ท่าทางดีดดิ้นแบบนี้สงสัยลีลาบนเตียงคงจะเด็ดน่าดู ไม่งั้นคุณลุงคงไม่เก็บไว้นานขนาดนี้หรอกแกว่ามั้ย” ธนันท์หันไปหาเพชรกล้าที่นั่งมองการกระทำของ เพื่อนด้วยความสะใจ โดยไม่คิดจะห้ามปรามใดๆ ทั้งสิ้น มิหนำซ้ำเขายังชอบใจอีกต่างหาก
“คุณหมายความว่ายังไง! ปล่อยฉันนะ! บอกให้ปล่อยไม่งั้นฉันจะฟ้องคุณท่าน ปล่อยนะฉันไม่ใช่ของเล่นของใครนะ ปล่อย!” พิรุณญาต่อว่าด้วยน้ำเสียงไม่พอใจอย่างที่สุด ขณะมือก็ปัดป้องมือของธนันท์ที่ยังคงยึดตัวไว้ไม่ยอมให้ไปไหน
“ฉันก็ไม่ได้เล่น! แต่ฉันเอาจริง ว่าไงล่ะ! ท่าทางสะดีดสะดิ้งแบบนี้จะว่าเท่าไหร่ บอกมาได้ทั้งราคาชั่วคราวและค้างคืน หรือไม่ก็เป็นเดือนยังได้เลยนะ ฉันมีเงินจ่ายให้เธองามๆ อยู่แล้ว หรือไม่เชื่อว่าคนอย่างฉันจะให้ความสุขเธอได้เท่าคุณลง น่า! ลองชิมลางกันก่อน รับรองแค่ครั้งเดียวเท่านั้นล่ะ ขี้คร้านจะลืมรสชาติคุณลุงไปเลยล่ะ ฮะฮ่าๆ”
ธนันท์พูดไปหัวเราะเยาะไป ส่วนเพื่อนๆ ที่นั่งมองก็พลอยหัวเราะตามด้วยความสนุกสนาน แม้กระทั่งเพชรกล้าเองก็คอยสมทบด้วย พิรุณญาถึงกับโกรธจัดจนระงับอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ พละกำลังที่มีในตัวทั้งหมดถูกนำมาใช้จนดิ้นรนออกจากตักของธนันท์ได้ มือบางไม่รอช้ารีบฟาดลงไปที่หน้าของธนันท์ทันที ทำเอาเขาแทบจะหายเมาไปเลยทีเดียว
“นี่สำหรับการดูถูกฉัน พวกคุณเรียกตัวเองว่าเป็นผู้ดี แต่พวกคุณดูถูกคนอื่นแบบนี้เองเหรอ ถึงฉันจะไม่ได้มีชาติตระกูลที่ดีอย่างพวกคุณ แต่ฉันก็ไม่เคยมองคนอื่นเป็นผู้ที่ต้อยต่ำกว่า”
“พิรุณญา! ต่อหน้าต่อตาฉันเธอยังกล้าทำแบบนี้เหรอ ขอโทษเพื่อนฉันเดี๋ยวนี้นะ”
เพชรกล้าลุกขึ้นได้ก็กระชากแขนของพิรุณญาให้ออกห่างจากธนันท์ทันที พิรุณญาพยัยามสบัดแขนออกจากมือเขาที่กำเอาไว้แน่นจนรู้สึกเจ็บ แต่ความเจ็บใจมันมีมากกว่าเป็นร้อยเท่า เมื่อตัวเองถูกกระทำอย่างนี้โดยเพื่อนของเขาเอง จากที่ไม่เคยคาดคิดว่าชีวิตนี้จะต้องอ้าปากถกเถียงใคร มาวันนี้หญิงสาวก็ยับยั้งเอาไว้ไม่อยู่ จึงพลั้งปากออกไปด้วยน้ำเสียงที่ดังกว่าครั้งไหนๆ ที่เพชรกล้าเคยได้ยินมาก็ว่าได้
กันเกราธัญญรัตน์วรนัน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 ธ.ค. 2556, 09:41:46 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 ธ.ค. 2556, 09:41:46 น.
จำนวนการเข้าชม : 1310
| << แผนกำจัดทาสเริ่มขึ้นแล้ว | ทาสที่ถูกกลั่นแกล้ง >> |