Let's it go! พาใจฉันให้ไปถึงเธอ
~ท่ามกลางชีวิตที่แสนธรรมดาของนักเรียน 4 คน กลับจะต้องมาเจอกับบททดสอบความรัก มิตรภาพ ที่รอพวกเขาอยู่มากมาย ไม่ว่าจะเป็นรักสามเศร้าระหว่างเพื่อนสมัยเด็ก และเพื่อนสนิทที่ไม่อาจจะหาที่ไหนได้อีก เรื่องราวความรักของ 4 คนนี้จะเป็นอย่างไรนั้นต้องติดตามดูต่อไป...
Tags: ความรัก มิตรภาพ วัยรุ่น โรแมนติก
ตอน: วันวาน ความหลังของ 3 เรา
" ฟ้าใส " เด็กสาวที่มีความเข้มแข็ง แต่ในใจลึกๆนั้นก็ยังแฝงความอ่อนแออยู่ มีเพื่อนที่สามารถพึ่งพาได้อยู่ 2 คน ชื่อ ปอเชย์เเละ ออกัส ทั้งสองคนนั้นเป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดี เรียนเก่ง ( ผิดกับฟ้าใสที่หน้าตาก็ดูเรียบๆ แถมยังเรียนไม่เก่งอีก -_-") แต่ก็ยังมีนิสัยที่แตกต่างกันอยู่ " ปอเชย์ " นั้นเป็นหนุ่มมาดนิ่ง ตรงไปตรงมา สุขุมเยือกเย็นไม่ค่อยใส่ใจกับสิ่งรอบข้าง ซึ่งแตกต่างจาก " ออกัส " เป็นเด็กหนุ่มที่เฟรนลี่และแสนจะร่าเริง พึ่งพาได้ ทั้ง 3 คนนี้อยู่บ้านใกล้กันจึงรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กและมักชอบมาเล่นกันอยู่ประจำ แต่เมื่อผ่านไป 5 ปี ทั้ง 3 คนนั้นอายุได้ 17 ปีแล้ว บ้านก็อยู่ใกล้กันเหมือนเดิม แล้วก็เรียนอยู่ที่เดียวกันแต่ความห่างเหินก็เริ่มเกิดขึ้น เมื่อขึ้นมัธยมปลาย ทำให้ฟ้าใสคิดว่า "เราควรจะกลับมาสนิทกันเหมือนเดิม" ฟ้าใสจึงเริ่มคิดวิธีที่จะเข้าไปคุยกับพวกเค้าทั้ง 2 คน เพราะพวกเขาทั้งสองคนนั้นป็อปปูล่ามากในหมูผู้หญิง จึงทำให้เข้าหาตัวพวกเค้าลำบาก เย็นวันที่ 1 สิงหาคม ฟ้าใสได้ไปที่บ้านของ 2 คนนี้และชวนปอเชย์และออกัสออกมาเดินเล่นที่สวนสาธารณะแถวบ้าน
ฟ้าใสพูดขึ้นว่า" เราไม่ได้มาอยู่คุยกันแบบนี้นานแล้วเนอะ ^.^ " พร้อมกับหัวเราะ
" ใช่ๆ เราไม่ได้คุยแบบนี้กันนานแล้วตั้งแต่ตอนพวกเรา 8 ขวบ " ออกัสพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มด้วยความดีใจ
" เรียกฉันมาทำไมปานนี้แล้ว ไม่รู้จักดูเวลากันรึไงห่ะ ฟ้าใส -_- " ปอเชย์พูดขึ้นด้วยอารมณ์หงุดหงิดนิดหน่อย
ฟ้าใสรู้สึกน้อยใจนิดๆ แต่ก็ดีใจที่ปอเชย์ยอมออกมาด้วย ทั้ง 3 คน เดินไปเรื่อยๆจนถึงสนามเด็กเล่นในสวนสาธารณะ ทั้ง 3 คนจึงหยุดและยืนมองนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาที่เคยมาเล่นที่นี่ด้วยกัน
" นานแล้วน้า ที่พวกเราไม่ได้มาที่นี่ คิดถึงจังเลย เฮ้อ~ " ฟ้าใสพูดขึ้น
" นั่นสินะ ก็เพราะเราไม่ได้เจอกันอีกเลยนี่นา อยากกลับไปตอนนั้นแล้วมาเล่นด้วยอีกจังเลยน้า 5555 " ออกัสพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะ
" พวกนายนี่ไร้สาระกันจริงๆ เรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว ลืมๆไปเถอะน้ะ " ปอเชย์พูดขึ้น พร้อมกับทำสีหน้าเบื่อหน่าย
" อะไรกันเล่า เมื่อก่อนนายน้ะดีใจมากเลยน้ะที่ได้มาเล่นที่นี่น้ะ อย่าแกล้งทำเป็นลืมหน่อยเลยหน่า " ออกัสพูดขึ้น
" 5555 นั่นสินะ งั้นพวกเราลองไปเล่นกันดูหน่อยไหมล่ะ " ฟ้าใสพูดขึ้นพร้อมกับจับมือทั้ง 2 คนวิ่งไปที่ของเล่นในสนามเด็กเล่น
" จะเล่นอะไรก่อนดีน้า ชิงช้าก็น่าเล่น สไลด์เดอร์ก็น่าสนุกเฮ้อคิดถึงตอนเด็กๆ จังเลยน้า " ฟ้าใสพูดขึ้นด้วยพร้อมกับกวาดสายตาไปที่ของเล่นในสนามเด็กเล่น
" ไม่มีอะไรแตกต่างไปจากเมื่อก่อนเลยจริงๆนะเนี่ย " ออกัสพูดขึ้น
" พอใจพวกนายกันรึยัง ฉันอยากจะกลับบ้านเเล้วนะ " ปอเชย์เริ่มหงุดหงิด
" โธ่ จะรีบไปไหนล่ะเราพึ่งมากันเองนะ " ออกัสพูดขึ้นพร้อมขวางไม่ให้ปอเชย์กลับก่อน
" นั่นสิ อย่าพึ่งกลับเลยนะ ฉันอยากจะอยู่กับพวกนายนานกว่านี้ เพราะเราไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้มาต้อง 9 ปีแล้วน้ะขอร้องล่ะนะ ปอเชย์ ! " ฟ้าใสพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าเศร้าๆ
" โธ่เว้ย ก็ได้ๆ ฉันจะอยู่อีกสักแปปนึงและกัน เร็วๆหน่อยและกันฉันอยากจะกลับบ้านแล้ว " ปอเชย์พูดขึ้นด้วยอารมณ์หงุดหงิด
" เย้ๆ ปอเชย์น่ารักที่สู๊ด เลยล่ะนะ 5555 " ฟ้าใสดีใจและหายทำหน้าเศร้า เดินเข้าไปหยิกแก้มของปอเชย์เล่น
" โอ๊ย! ฉันเจ็บนะ ยัยฟ้าใสจอมบ้าพลัง ไปไกลๆฉันเลยน้ะ " ปอเชย์ตะโกนขึ้นด้วยความเจ็บที่ถูกหยิกแก้ม
" อะไรกันเล่าเเค่นี้เองไม่เจ็บหรอกหน่า " ฟ้าใสพูดขึ้น แล้วก็หยิกแก้มของปอเชย์ต่อ
"แอะแห่มๆ จะสวีทกันอีกนานไหมเนี้ยอย่าลืมนะว่ามีฉันอยู่ทั้งคน " ออกัสพูดขึ้น พร้อมกับกระแอม
ฟ้าใสรีบปล่อยมือจากแก้มของปอเชย์และ รีบตอบปฏิเสธออกัสไปว่า " สวง สวีทที่ไหนไม่เห็นจะมีเลย นายน่ะมั่วเเล้วนะรู้รึปล่าว "
" อ๋อ เหรอ ไม่รู้เมื่อกี้ใครเอามือมาจับแก้มคนอื่นเค้าแล้วบอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับเค้าอีกงั้นเหรอ " ปอเชย์พูดขึ้นพร้อมเหล่ตาไปที่ฟ้าใส
" บ้าหน่า นายก็เป็นไปกับเค้าอีกคนเหรอเนี่ย กลับบ้านดีกว่ากลับบ้านนี่ก็เย็นมากแล้ว " ฟ้าใสพูดขึ้นพร้อมกับเขินแล้วก็แอบแก้มแดงนิดๆ
" 5555 พอๆเลิกเถียงกันได้แล้ว ไม่ได้สวีทกันก้ได้ฉันเชื่อแล้ว " ออกัสพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะ
" กลับบ้านๆ เมื่อกี้ใครบอกอยากกลับบ้านก็เร็วๆหน่อยสิ " ฟ้าใสพูดขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นจากชิงช้าและเดินไปทางกลับบ้าน
" คร้าบ คร้าบ กลับบ้านกันเถอะ " ออกัสรีบลุกและเดินตามฟ้าใสไป
" ชิ ทีอย่างงี้แล้วก็จะกลับบ้าน ชอบทำตามใจตัวเองจริงๆเลย ยัยนี่นิ " ปอเชย์บ่นพึมพำอยู่แต่ก็ลุกเดินตาม ทั้ง 2 คนไป
เมื่อถึงหน้าบ้านของแต่ละคนก็แยกย้ายกันเข้าบ้านไป
" พรุ่งนี้ไว้เจอกันที่โรงเรียนนะ " ออกัสตะโกนมาจากหน้าบ้าน
" อิ้ม ได้สิไว้เจอกันนะ :) " ฟ้าใสตะโกนตอบไปด้วยความดีใจแต่ปอเชย์กับเดินเข้าไปในบ้านหน้าตาเฉยโดยไม่ตอบอะไร เลยสักคำ
" ชิ นายนี่นิ สักวันเถอะฉันจะทำให้นายเห็นว่านายนะขาดพวกเราไม่ได้ " ฟ้าใสพูดด้วยอารมณ์หงุดหงิดและเดินเข้าบ้านไป
ฟ้าใสพูดขึ้นว่า" เราไม่ได้มาอยู่คุยกันแบบนี้นานแล้วเนอะ ^.^ " พร้อมกับหัวเราะ
" ใช่ๆ เราไม่ได้คุยแบบนี้กันนานแล้วตั้งแต่ตอนพวกเรา 8 ขวบ " ออกัสพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มด้วยความดีใจ
" เรียกฉันมาทำไมปานนี้แล้ว ไม่รู้จักดูเวลากันรึไงห่ะ ฟ้าใส -_- " ปอเชย์พูดขึ้นด้วยอารมณ์หงุดหงิดนิดหน่อย
ฟ้าใสรู้สึกน้อยใจนิดๆ แต่ก็ดีใจที่ปอเชย์ยอมออกมาด้วย ทั้ง 3 คน เดินไปเรื่อยๆจนถึงสนามเด็กเล่นในสวนสาธารณะ ทั้ง 3 คนจึงหยุดและยืนมองนึกถึงเรื่องราวที่ผ่านมาที่เคยมาเล่นที่นี่ด้วยกัน
" นานแล้วน้า ที่พวกเราไม่ได้มาที่นี่ คิดถึงจังเลย เฮ้อ~ " ฟ้าใสพูดขึ้น
" นั่นสินะ ก็เพราะเราไม่ได้เจอกันอีกเลยนี่นา อยากกลับไปตอนนั้นแล้วมาเล่นด้วยอีกจังเลยน้า 5555 " ออกัสพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะ
" พวกนายนี่ไร้สาระกันจริงๆ เรื่องมันก็ผ่านมาแล้ว ลืมๆไปเถอะน้ะ " ปอเชย์พูดขึ้น พร้อมกับทำสีหน้าเบื่อหน่าย
" อะไรกันเล่า เมื่อก่อนนายน้ะดีใจมากเลยน้ะที่ได้มาเล่นที่นี่น้ะ อย่าแกล้งทำเป็นลืมหน่อยเลยหน่า " ออกัสพูดขึ้น
" 5555 นั่นสินะ งั้นพวกเราลองไปเล่นกันดูหน่อยไหมล่ะ " ฟ้าใสพูดขึ้นพร้อมกับจับมือทั้ง 2 คนวิ่งไปที่ของเล่นในสนามเด็กเล่น
" จะเล่นอะไรก่อนดีน้า ชิงช้าก็น่าเล่น สไลด์เดอร์ก็น่าสนุกเฮ้อคิดถึงตอนเด็กๆ จังเลยน้า " ฟ้าใสพูดขึ้นด้วยพร้อมกับกวาดสายตาไปที่ของเล่นในสนามเด็กเล่น
" ไม่มีอะไรแตกต่างไปจากเมื่อก่อนเลยจริงๆนะเนี่ย " ออกัสพูดขึ้น
" พอใจพวกนายกันรึยัง ฉันอยากจะกลับบ้านเเล้วนะ " ปอเชย์เริ่มหงุดหงิด
" โธ่ จะรีบไปไหนล่ะเราพึ่งมากันเองนะ " ออกัสพูดขึ้นพร้อมขวางไม่ให้ปอเชย์กลับก่อน
" นั่นสิ อย่าพึ่งกลับเลยนะ ฉันอยากจะอยู่กับพวกนายนานกว่านี้ เพราะเราไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบนี้มาต้อง 9 ปีแล้วน้ะขอร้องล่ะนะ ปอเชย์ ! " ฟ้าใสพูดขึ้นพร้อมกับทำหน้าเศร้าๆ
" โธ่เว้ย ก็ได้ๆ ฉันจะอยู่อีกสักแปปนึงและกัน เร็วๆหน่อยและกันฉันอยากจะกลับบ้านแล้ว " ปอเชย์พูดขึ้นด้วยอารมณ์หงุดหงิด
" เย้ๆ ปอเชย์น่ารักที่สู๊ด เลยล่ะนะ 5555 " ฟ้าใสดีใจและหายทำหน้าเศร้า เดินเข้าไปหยิกแก้มของปอเชย์เล่น
" โอ๊ย! ฉันเจ็บนะ ยัยฟ้าใสจอมบ้าพลัง ไปไกลๆฉันเลยน้ะ " ปอเชย์ตะโกนขึ้นด้วยความเจ็บที่ถูกหยิกแก้ม
" อะไรกันเล่าเเค่นี้เองไม่เจ็บหรอกหน่า " ฟ้าใสพูดขึ้น แล้วก็หยิกแก้มของปอเชย์ต่อ
"แอะแห่มๆ จะสวีทกันอีกนานไหมเนี้ยอย่าลืมนะว่ามีฉันอยู่ทั้งคน " ออกัสพูดขึ้น พร้อมกับกระแอม
ฟ้าใสรีบปล่อยมือจากแก้มของปอเชย์และ รีบตอบปฏิเสธออกัสไปว่า " สวง สวีทที่ไหนไม่เห็นจะมีเลย นายน่ะมั่วเเล้วนะรู้รึปล่าว "
" อ๋อ เหรอ ไม่รู้เมื่อกี้ใครเอามือมาจับแก้มคนอื่นเค้าแล้วบอกว่าไม่ได้คิดอะไรกับเค้าอีกงั้นเหรอ " ปอเชย์พูดขึ้นพร้อมเหล่ตาไปที่ฟ้าใส
" บ้าหน่า นายก็เป็นไปกับเค้าอีกคนเหรอเนี่ย กลับบ้านดีกว่ากลับบ้านนี่ก็เย็นมากแล้ว " ฟ้าใสพูดขึ้นพร้อมกับเขินแล้วก็แอบแก้มแดงนิดๆ
" 5555 พอๆเลิกเถียงกันได้แล้ว ไม่ได้สวีทกันก้ได้ฉันเชื่อแล้ว " ออกัสพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะ
" กลับบ้านๆ เมื่อกี้ใครบอกอยากกลับบ้านก็เร็วๆหน่อยสิ " ฟ้าใสพูดขึ้นพร้อมกับลุกขึ้นจากชิงช้าและเดินไปทางกลับบ้าน
" คร้าบ คร้าบ กลับบ้านกันเถอะ " ออกัสรีบลุกและเดินตามฟ้าใสไป
" ชิ ทีอย่างงี้แล้วก็จะกลับบ้าน ชอบทำตามใจตัวเองจริงๆเลย ยัยนี่นิ " ปอเชย์บ่นพึมพำอยู่แต่ก็ลุกเดินตาม ทั้ง 2 คนไป
เมื่อถึงหน้าบ้านของแต่ละคนก็แยกย้ายกันเข้าบ้านไป
" พรุ่งนี้ไว้เจอกันที่โรงเรียนนะ " ออกัสตะโกนมาจากหน้าบ้าน
" อิ้ม ได้สิไว้เจอกันนะ :) " ฟ้าใสตะโกนตอบไปด้วยความดีใจแต่ปอเชย์กับเดินเข้าไปในบ้านหน้าตาเฉยโดยไม่ตอบอะไร เลยสักคำ
" ชิ นายนี่นิ สักวันเถอะฉันจะทำให้นายเห็นว่านายนะขาดพวกเราไม่ได้ " ฟ้าใสพูดด้วยอารมณ์หงุดหงิดและเดินเข้าบ้านไป
จินตนาการ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 3 ส.ค. 2557, 21:07:24 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 ส.ค. 2557, 21:31:10 น.