มนตราเสน่หา
“พลอย…พลอย…พลอย”

“ใครคะ? ใครเรียกพลอยคะ?” รุ่งไพลินหันขวับ มองไปรอบตัว พยายามหาต้นเสียงที่เอ่ยขานเรียกชื่อของเธอ เสียงที่รุ่งไพลินได้ยินไม่ได้น่าสะพรึงกลัว เสียงนั้นเข้มๆ เย็นๆ ทำให้เธอแปลกใจมากกว่าว่าเขาผู้นั้นเป็นใคร แต่ไม่ว่าจะชะเง้อคอมองไปทางไหนก็ไม่เห็นใครยืนอยู่แถวนั้นแม้แต่คนเดียว

เจ้าของขาเรียวเดินไปถึงที่ระเบียงริมน้ำ เมื่อไปถึงที่นั่นหูของเธอก็ได้ยินเสียงเรียกชื่อตัวเองชัดเจนมากขึ้น หญิงสาวจึงป้องปากเรียกให้บุคคลที่เรียกชื่อของเธอรู้ตัว

“คุณคะ คุณ คุณคะ”

“สวัสดีครับพลอย” ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ไหล่กว้างบึกบึน ใบหน้าคมคาย คิ้วเรียวคมเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ริมฝีปากบางหยักได้รูปสีแดงระเรื่อ โหนกแก้มสูงจนมองเห็นสันกรามลอยเด่น เครื่องเคราทุกอย่างบนใบหน้าของเขาผสมกันอย่างลงตัวและทำให้ชายหนุ่มดูดีเป็นยิ่งนัก ไม่นับดวงตาคมกริบสีน้ำตาลเข้มเกือบดำสนิทที่กำลังจับจ้องมองมาที่รุ่งไพลิน

“คุณเป็นใครเหรอคะ?”



จากเสียงเรียกในคืนหนึ่ง ทำให้เธอได้มีโอกาสกลับไปเจอเขา ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของดวงใจ
เรื่องราวความรักที่ขึ้นอยู่กับกาลเวลา ทั้งเธอและเขาจะทำอย่างไรเพื่อให้ได้กลับมาครองรักกัน

Tags: ความรัก, รัักหวานซึ้ง, พารานอมอล, หวาน, เหนือธรรมชาติ

ตอน: บทที่ 5




ศริญญา
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 16 ก.ย. 2557, 10:58:36 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 พ.ย. 2557, 10:24:35 น.

จำนวนการเข้าชม : 942





<< บทที่ 4   บทที่ 6 >>
เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account