รักนี้เพียงเธอ
รักครั้งแรก’ ยากจะลืม และฝังลึกในความทรงจำ ลองใช้หัวใจของคุณสัมผัสกับความรักที่คงมั่น แต่ไม่อาจทดแทนกันได้ แม้ในหัวใจดวงเดิม
“สัญญานะ พิมจะรอ” เสียงแว่วของหญิงคนรักยังตราตรึงในหัวใจของภูริพัฒน์เสมอ
“พิมพ์มาดา” เธอคือรักแรกที่ทำให้เขาจมอยู่กับฝันร้าย
แล้วผู้หญิงอีกคนล่ะ กับสิ่งที่เธอเฝ้าบอก
“ดาวไม่ใช่ตัวแทนของใคร!”
ชายหนุ่มที่มีแต่สีดำในหัวใจ ดวงตาสีน้ำตาลที่มีแต่ความเฉยชากับริมฝีปากบาง ที่ไม่เคยเหยียดยิ้มให้ใคร
ภูริพัฒน์จะลืมรักครั้งแรกของเขาได้ไหม
ราคาหน้าปก 179.- พิเศษวันนี้เพียง 143.- สั่งได้ที่แพรพริมาค่ะ
อ่านตัวอย่างนิยายคลิกที่รูปเล่มได้เลยค่ะ
“สัญญานะ พิมจะรอ” เสียงแว่วของหญิงคนรักยังตราตรึงในหัวใจของภูริพัฒน์เสมอ
“พิมพ์มาดา” เธอคือรักแรกที่ทำให้เขาจมอยู่กับฝันร้าย
แล้วผู้หญิงอีกคนล่ะ กับสิ่งที่เธอเฝ้าบอก
“ดาวไม่ใช่ตัวแทนของใคร!”
ชายหนุ่มที่มีแต่สีดำในหัวใจ ดวงตาสีน้ำตาลที่มีแต่ความเฉยชากับริมฝีปากบาง ที่ไม่เคยเหยียดยิ้มให้ใคร
ภูริพัฒน์จะลืมรักครั้งแรกของเขาได้ไหม
ราคาหน้าปก 179.- พิเศษวันนี้เพียง 143.- สั่งได้ที่แพรพริมาค่ะ
อ่านตัวอย่างนิยายคลิกที่รูปเล่มได้เลยค่ะ
Tags: รัก ซ่อนปม ฆาตกรรม
ตอน: บทนำ สัญญาที่ให้ไว้
กลับมาอีกครั้งค่ะในรูปแบบอีบุ๊ค รับรองว่าแซ่บกว่าเดิม ^^
บทนำ
สัญญาที่ให้ไว้
ภายในสวนบ้านรัตนโยธินในช่วงเวลาบ่ายของฤดูหนาว เต็มไปด้วยไออุ่น อวบอวลด้วยกลิ่นหอมจรุงของดอกไม้หลากสีสัน โดยเฉพาะฟอร์เกตมีน๊อตสีม่วงกลีบน้อย ๆ ซึ่งเบ่งบานเต็มแปลงแซมด้วยดอกเบญจมาศ สีแดง เหลือง และขาว ที่ปลูกไว้รอบ ๆ สีสันของมันแลดูสดใสตัดกับสีเขียวของสนามหญ้าที่ถูกตัดไว้อย่างเป็นระเบียบ
เด็กหนุ่มผิวพรรณขาวละเอียด อายุประมาณ 17 ปี ผมสีน้ำตาลเข้มตัดรูปแบบรองทรง จมูกโด่ง คิ้วดก ริมฝีปากบาง เขาสวมเสื้อยืดสีขาว กางเกงสีเทาแค่ครึ่งแข้งและกำลังก้าวเข้าไปในสวนดอกไม้สีม่วงบานสะพรั่ง ดวงตาสีน้ำตาลเข้มเช่นเดียวกับเส้นผม มองภาพเบื้องหน้า
ภายในศาลาหินอ่อนสีขาว...
เด็กผู้หญิงอายุอ่อนกว่า 4-5 ปี นั่งอยู่ที่โต๊ะกลางศาลา ผมสีดำยาวของเธอหยักเป็นลอนสลวย คาดศีรษะด้วยเครื่องประดับที่คล้ายมงกุฎอันเล็ก ๆ
เมื่อได้ยินเสียงคนก้าวเข้ามา สาวน้อยจึงค่อย ๆ หันกลับไปมอง ร่างเล็ก ๆ ของเด็กหญิงสวมชุดผ้าชีฟองสีขาวฟูฟ่อง ดวงตากลมโตสีดำหวานภายใต้กรอบขนตางอนยาวมีแววระยิบระยับและริมฝีปากอิ่มก็คลี่ยิ้มสดใสในทันที รอยยิ้มหวานนั้นทำให้เด็กหนุ่มอดไม่ได้ที่จะยิ้มตอบพลางคิดในใจว่าภาพข้างหน้านั้นคล้ายดั่งนางฟ้าน้อยๆ กำลังนั่งคอยอยู่แต่ในความเป็นจริงเสียงห้าว ๆ ที่เริ่มแตกหนุ่มเพียงดังขึ้นถาม
“แผลหายดีหรือยังน้องพิม”
“หายแล้วค่ะพี่ภู” นางฟ้าน้อยนาม ‘น้องพิม’ หรือ ‘พิมพ์มาดา’ ตอบพร้อมขยับเลื่อนเก้าอี้ให้ เด็กหนุ่มซึ่งถูกเรียกว่า ‘พี่ภู’ หรือชื่อเต็มว่า ‘ภูริพัฒน์’ จึงนั่งลงด้วยท่าทางและบุคคลิกที่เป็นผู้ใหญ่เกินตัว
“เห็นบอกว่าจะไปเที่ยวทะเลเหรอ?”
“ใช่ค่ะ ทะเลสีฟ้า ลมพัดเย็น ๆ เสียงคลื่นซัดฝั่ง ตอนเช้า พอตื่นขึ้นมา ก็ได้ยินเสียงมันร้องเรียกหาเราทุกวัน” คนถูกเรียกว่าน้องพิมตอบพร้อมทำนัตย์ตาฝันหวานพรรณนาถึงความสุขที่จะได้รับจากการไปเที่ยวทะเลแต่กระนั้นก็ไม่ลืมที่จะหันมาชวนคนซึ่งนั่งข้างๆ ในฐานะที่เขาเป็นคนที่สนิทคุ้นเคยกันมาตั้งแต่จำความได้และเป็นคู่หมั้นคู่หมายกันมาตั้งแต่เยาว์วัยของเธอ
“พี่ภูไปด้วยกันนะคะ จะได้ไปเล่นน้ำ ขี่จักรยานเป็นเพื่อนกัน”
‘พี่ภู’ ของน้องพิมยิ้มอบอุ่น มองตอบด้วยสายตาอ่อนโยนแต่ปฏิเสธเบา ๆ “คงไม่ได้หรอกเพราะที่วิทยาลัยขอให้พี่ไปช่วยเป็นวิทยากรรับน้องเข้า English camp แล้วพี่ก็ตกลงไปแล้วด้วย”
“ให้คนอื่นไปก็ได้นี่คะ เพื่อนพี่ภูก็ทำได้”
“คนอื่นต้องรับผิดชอบงานตลอด 3-4 วันที่น้องๆ เข้า camp กันนี่ครับ วันแรกพี่ก็ต้องช่วยเพื่อนๆ บ้าง”
“ไม่รู้ล่ะค่ะ พี่ภูต้องไปกับพิมนะคะ ถ้าไม่มีพี่ภู...อย่างนี้พิมก็ไม่สนุกน่ะสิ” ผู้รับฟังเกิดอาการงอน แก้มใสสีชมพูป่องขึ้น ปากเล็ก ๆ ยู่ติดกันจนเด็กหนุ่มต้องบอกให้เข้าใจ
“พี่รับปากเขาไปแล้วแต่แค่ตอนเช้าเอง บ่ายๆ เสร็จเรื่องแล้วจะรีบตามไป”
“จริงเหรอคะ” เด็กสาววัย 12 ยังไม่ค่อยชอบใจนัก
“จริงสิ”
คนตัวโตจึงยิ้มละมุนยืนยัน แต่เด็กหญิงไม่ยอมให้เขาพูดเพียงแต่ปาก นิ้วก้อยเรียวเล็กยกขึ้นมายื่นให้พร้อมมองหน้าอีกฝ่ายทำนองจะให้เขาตอบรับ เพื่อเชื่อมสัญญาพันธะแห่งหัวใจ และเมื่อนิ้วก้อยของคนตัวโตเกี่ยวกระหวัด เสียงใส ๆ ก็อ้อนออกมา
“งั้นสัญญาสิคะ ไม่ว่ายังไงพี่ภูก็ต้องตามไป พิมจะรอ”
“พี่สัญญา” เสียงตอบรับนั้นทำให้นางฟ้าน้อยๆ ยิ้มออกมาได้
“พิมรักพี่ภูที่สุดเลย” เธอเกาะบ่าเด็กหนุ่มพร้อมเหนี่ยวตัวขึ้น หอมแก้มอีกฝ่ายเร็ว ๆ โดยที่เขาไม่ได้ตั้งตัว
“...”
คนโดนขโมยหอมนิ่งงัน รู้สึกราวโลกใบนี้หยุดหมุนลงชั่วขณะ ใบหน้าขาวเนียนละเอียดราวเด็กผู้หญิงเปลี่ยนเป็นสีชมพูเรื่อ หัวใจเต้นแรงขึ้นจนเจ้าตัวก็รู้สึกได้ ตอนนี้บรรยากาศรอบ ๆ กำลังกลายเป็นสีชมพูหวาน แต่งแต้มด้วยดอกไม้หลากสีมากมายบานสะพรั่ง
แต่ถึงกระนั้นเมื่อภูริพัฒน์ไปทานข้าวเย็นที่บ้านของพิมพ์มาดาก่อนวันเดินทาง เด็กสาวก็ยังอดไม่ได้ที่จะคะยั้นคะยอให้เขาเปลี่ยนใจไปพร้อมกัน รวมไปถึงพวกผู้ใหญ่ของทั้งคู่ซึ่งช่วยพูดกับเด็กหนุ่มแม้ทุกคนจะรู้ดีว่านิสัยประจำตัวของเขาก็คือ ภูริพัฒน์เป็นคนที่ยึดมั่นต่อคำพูด สิ่งที่เขารับปากหรือสัญญาไว้แล้วนั้นชายหนุ่มก็จะไม่ยอมผิดคำพูดเด็ดขาด
หลายๆ คนบอกว่านี่คือข้อดีและเป็นอุปนิสัยสำคัญที่จะทำให้เขาเป็นผู้ชายที่ดีพร้อมและสมบูรณ์แบบในอนาคตแต่ไม่มีใครคิดเลยว่าสิ่งนั้นจะกลับกลายเป็นฝันร้ายที่กัดกินใจของชายหนุ่มในเวลาต่อมาเพราะบ่ายวันรุ่งขึ้น บรรยากาศสีดำก็แทรกซึมไปทั่วทุกหนแห่ง อากาศที่เคยสดใสกลับกลาย มืดมิดลง ฉับพลัน!
ปรากฏภาพของภูริพัฒน์กำลังวิ่งเข้าไปในบ้านตึกสีขาวหลังใหญ่อย่างรีบร้อน พร้อมส่งเสียงตะโกนถาม
“เกิดอะไรขึ้นครับ”
ชายวัยกลางคนผู้เป็นบิดาเงยหน้าขึ้นมองบุตรชาย มือยังกอดประคองบุตรสาวคนเล็กที่กำลังร่ำไห้ ก่อนหันไปสบตาภรรยาซึ่งมีท่าทีไม่ต่างกันและพูดขึ้นช้า ๆ
“เกิดอุบัติเหตุ รถที่ไปเที่ยวทะเลคว่ำ”
“หมายความว่ายังไงครับ แล้วคุณอา แล้วน้องพิม...” ภูริพัฒน์รู้สึกปากคอสั่นใจเต้นรัว ผู้เป็นบิดาจึงมองหน้าบุตรชายก่อนหยุดหายใจชั่วขณะและเปล่งเสียงด้วยความยากลำบาก
“ไม่พบผู้รอดชีวิตแม้แต่คนเดียว”
ประโยคสุดท้ายนั้นทำให้หนุ่มวัย 17 นิ่งชะงัก ดวงตาสีน้ำตาลเข้มมีแววร้าวราน ริมฝีปากแห้งผาก หัวสมองคิดถึงภาพนางฟ้าน้อยยิ้มหวาน ยกนิ้วก้อยขึ้นเกี่ยวกระหวัดพร้อมอ้อน
‘พิมรักพี่ภูที่สุดเลย’
เสียงของน้องพิมยังดังก้องในหัวสมอง ความสุขยังอบอวลหอมกรุ่น ทว่าตอนนี้มันกลับแทนที่ด้วยความรวดร้าวหัวใจอย่างสุดแสน ความเจ็บปวดลุกลามไปทั่วทั้งร่างจนกระทั่งเด็กหนุ่มซวนเซไปสองสามก้าว ยกมือขึ้นกุมศีรษะไม่อยากเชื่อเลยว่าสิ่งที่ได้ยินนั้นคือความจริง
“ไม่!” เด็กหนุ่มตะโกนก้อง
เช่นเดียวกับในปัจจุบัน ชายหนุ่มวัย 27 ผวาขึ้นจากเตียง ร้องตะโกนลั่น “ไม่จริง!” เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ผุดขึ้นตามใบหน้าขาวคม และอกกว้างที่เปลือยเปล่า ดวงตาสีน้ำตาลเข้ม มองสภาพรอบ ๆ กาย ซึ่งก็คือห้องสี่เหลี่ยมทึบตกแต่งสไตล์โมเดิร์นโทนสีน้ำตาลอ่อน และกระจ่างใจขึ้นมาว่าตนกำลังนอนอยู่บนเตียงหกฟุตในอพาร์ทเม้นท์ราคาแพงกลางกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ
“ฝันไปงั้นเหรอ”
เสียงทุ้มนุ่ม ๆ พึมพำ มือหนาแต่สวยได้รูปยกขึ้น เสยเส้นผมสีน้ำตาลเข้มที่ปรกใบหน้า ถึงแม้จะตื่นขึ้นมาแล้วแต่เสียงใส ๆ ของ ‘น้องพิม’ ในความฝัน ยังก้องอยู่ในหัวสมอง ‘สัญญานะคะ พิมจะรอ!’ ช่างเป็นความรู้สึกที่ยังตอกย้ำหัวใจไม่หาย
‘เพราะพี่ไม่ทำตามสัญญาใช่ไหม พี่ถึงลืมเธอไม่ได้เสียที พิมพ์มาดา!’
“เกิดอะไรขึ้น”
เสียงถามงัวเงียเป็นภาษาอังกฤษพร้อมๆ กับที่ผ้าห่มเนื้อดีผืนสีเทาซึ่งพาดผ่านลำตัวของชายหนุ่มเริ่มขยับและปรากฏร่างหญิงสาวผมสีทองดันตัวขึ้นในสภาพเปลือยเปล่าไม่ต่างกัน ทว่าชายหนุ่มกลับไม่ตอบ เขายังคงหันหลังให้ ยกมือขึ้น แทรกนิ้วผ่านเส้นผมสีน้ำตาลยาวนุ่มของตัวเอง
“อย่าบอกนะว่าคุณฝันร้ายทั้งๆ ที่เมื่อคืนเรามีความสุขกันจนแทบสำลัก”
เสียงทีเล่นนั้นดังจากปากของสาวผมทองที่กึ่งนอนอยู่เบื้องหลัง หล่อนดันตัวด้วยข้อศอกข้างหนึ่ง ดวงตายังเยิ้มฉ่ำไปด้วยความสุขเมื่อคิดถึงสิ่งที่ตนเองพูดถึง
“มันเป็นคืนที่วิเศษที่สุดเลยนะที่รัก”
แหม่มสาวขยับตัวเข้าใกล้แนบใบหน้าลงกับแผ่นหลังกำยำซึ่งเปลือยเปล่า ริมฝีปากห่อและจุมพิตเบาๆ สายตาที่มองและเสียงพร่าที่เอ่ยเรียกเต็มไปด้วยแรงปรารถนา แต่คนที่ถูกเรียกไม่ได้อยู่ในอารมณ์เช่นเดียวกับเธออีกต่อไปแล้ว เขาขยับตัวหนีพร้อมหันไปคว้าเสื้อมาคลุมกายก่อนลุกขึ้นจากเตียงและเดินจากไป ปล่อยให้คนที่นอนอยู่บนเตียงเกิดอาการค้าง แต่ก็ทำได้แค่เพียงขมวดคิ้วนิ่วหน้า ส่งเสียงสบถในลำคอ เพราะรู้แก่ใจดีว่า ผู้ชายตรงหน้านั้นไม่เคยมีเยื่อใยให้กับใคร เขาไม่เคยเรียกร้องหาผู้หญิงคนไหน ทว่าสาวใดลงได้นอนด้วยสักครั้งกลับติดบ่วงรักกามรมณ์จนยากนักจะถอนตัว
ภูริพัฒน์ ธนานุกูล คือชื่อของชายหนุ่มเจ้าของเรือนกายสูงโปร่ง ผิวขาวละเอียด เส้นผมยาวสีน้ำตาลยาวประบ่าที่นุ่มและทำให้เขายิ่งมีเสน่ห์ รวมไปถึงท่าทางเคร่งขรึม ดวงตาสีน้ำตาลเย็นชา ใบหน้าคมที่ชอบมองตรงไปข้างหน้าเสมอ จมูกโด่งเป็นสันเชิดขึ้น ริมฝีปากบางสีสดที่ไม่เคยมอบรอยยิ้มให้แก่ใคร นอกจากการเหยียดริมฝีปาก
ชายหนุ่มเป็นที่รู้จักกันดีในวงการของนักเรียนไทยในประเทศอังกฤษ ด้วยเกิดในตระกูลที่ร่ำรวย ไฮโซ และอีกอย่างซึ่งเป็นที่พูดถึงก็คงจะเป็นเพราะความรูปหล่อระดับนายแบบที่ไม่ว่าจะเหยียบแคตวอลก์ไหนก็มักจะกลายเป็นที่ร่ำลือถึงความเด่นดัง ความเนื้อหอม คบผู้หญิงมากมาย จนเพื่อน ๆ ค่อนว่า ‘ไอ้ภู’ มันใช้ผู้หญิงเปลือง แต่เลือกมากชะมัด!
ด้วยเหตุว่าทุกคนล้วนรู้ คนอย่างนายภูริพัฒน์ไม่เคยง้อและไม่เคยคิดจะรักหรือจริงจังกับผู้หญิงคนไหน แต่ก็ยังมีผู้หญิงมากมายเข้ามาเสนอตัว เสนอใจ เพราะคิดว่าจะสามารถเอาชนะ ท่าทางเย็นชาเช่นนี้ได้ แม้จะรู้ว่าผลตอบแทนอาจไม่เป็นอย่างที่คิด
ทว่าท่ามกลางถนนแห่งแสงสีในเมืองศิวิไลซ์เช่นลอนดอน ท่ามกลางความร่ำรวย ฟุ้งเฟ้อและนางฟ้าตัวเป็นๆ ไม่เคยมีใครรู้เหตุผลของชายหนุ่ม ไม่รู้ว่าเบื้องหลังความเฉยชานั้นได้ปิดบังฝันร้ายบางอย่างที่เขาพยายามจะลืม แต่ดูเหมือนไม่เคยทำได้…
ผิดด้วยหรือที่เขาไม่ทำตามสัญญา!
ในเมื่อดินแดนที่พิมพ์มาดาไป เขาไม่อาจตามไปได้ วันเผาศพของครอบครัวรัตนโยธิน ช่างเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและภูริพัฒน์ในวัย 17 ปีนั้นก็กระทบกระเทือนจิตใจอย่างหนักจนจมดิ่งอยู่กับความทุกข์ หัวสมองคิดถึงแต่ภาพของพิมพ์มาดายามแย้มยิ้มรอตนเองอยู่ในศาลาหินอ่อน เสียงอ้อนฉอเลาะและคำมั่นสัญญาที่เขาให้ไว้กับเธอ
‘สัญญานะคะ พิมจะรอ’
ทั้งหมดนั้นเป็นสาเหตุที่ทำให้เด็กหนุ่มล้มป่วยจนไม่สามารถไปร่วมพิธีศพ ยิ่งไปกว่านั้นคือเขาไม่อาจทำใจมองภาพหญิงคนรักยามที่ไม่มีลมหายใจ
ภูริพัฒน์ไม่รู้เหมือนกันว่านั่นเป็นการตัดสินใจที่ถูกหรือผิด เพราะกลับกลายเป็นถูกคนรอบข้างแอบตำหนิว่าเขาไม่เคยได้ไปร่วมอโหสิกรรมให้แก่ครอบครัวรัตนโยธินและสิ่งที่ตามมาก็คือฝันร้ายซ้ำๆ ซากๆ ด้วยความคิดที่เขาโทษตัวเองอยู่เสมอว่า นี่คือบทลงโทษของพิมพ์มาดา โทษฐานที่พี่ภูไม่ยอมทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับน้องพิม
**********************************
บทนำ
สัญญาที่ให้ไว้
ภายในสวนบ้านรัตนโยธินในช่วงเวลาบ่ายของฤดูหนาว เต็มไปด้วยไออุ่น อวบอวลด้วยกลิ่นหอมจรุงของดอกไม้หลากสีสัน โดยเฉพาะฟอร์เกตมีน๊อตสีม่วงกลีบน้อย ๆ ซึ่งเบ่งบานเต็มแปลงแซมด้วยดอกเบญจมาศ สีแดง เหลือง และขาว ที่ปลูกไว้รอบ ๆ สีสันของมันแลดูสดใสตัดกับสีเขียวของสนามหญ้าที่ถูกตัดไว้อย่างเป็นระเบียบ
เด็กหนุ่มผิวพรรณขาวละเอียด อายุประมาณ 17 ปี ผมสีน้ำตาลเข้มตัดรูปแบบรองทรง จมูกโด่ง คิ้วดก ริมฝีปากบาง เขาสวมเสื้อยืดสีขาว กางเกงสีเทาแค่ครึ่งแข้งและกำลังก้าวเข้าไปในสวนดอกไม้สีม่วงบานสะพรั่ง ดวงตาสีน้ำตาลเข้มเช่นเดียวกับเส้นผม มองภาพเบื้องหน้า
ภายในศาลาหินอ่อนสีขาว...
เด็กผู้หญิงอายุอ่อนกว่า 4-5 ปี นั่งอยู่ที่โต๊ะกลางศาลา ผมสีดำยาวของเธอหยักเป็นลอนสลวย คาดศีรษะด้วยเครื่องประดับที่คล้ายมงกุฎอันเล็ก ๆ
เมื่อได้ยินเสียงคนก้าวเข้ามา สาวน้อยจึงค่อย ๆ หันกลับไปมอง ร่างเล็ก ๆ ของเด็กหญิงสวมชุดผ้าชีฟองสีขาวฟูฟ่อง ดวงตากลมโตสีดำหวานภายใต้กรอบขนตางอนยาวมีแววระยิบระยับและริมฝีปากอิ่มก็คลี่ยิ้มสดใสในทันที รอยยิ้มหวานนั้นทำให้เด็กหนุ่มอดไม่ได้ที่จะยิ้มตอบพลางคิดในใจว่าภาพข้างหน้านั้นคล้ายดั่งนางฟ้าน้อยๆ กำลังนั่งคอยอยู่แต่ในความเป็นจริงเสียงห้าว ๆ ที่เริ่มแตกหนุ่มเพียงดังขึ้นถาม
“แผลหายดีหรือยังน้องพิม”
“หายแล้วค่ะพี่ภู” นางฟ้าน้อยนาม ‘น้องพิม’ หรือ ‘พิมพ์มาดา’ ตอบพร้อมขยับเลื่อนเก้าอี้ให้ เด็กหนุ่มซึ่งถูกเรียกว่า ‘พี่ภู’ หรือชื่อเต็มว่า ‘ภูริพัฒน์’ จึงนั่งลงด้วยท่าทางและบุคคลิกที่เป็นผู้ใหญ่เกินตัว
“เห็นบอกว่าจะไปเที่ยวทะเลเหรอ?”
“ใช่ค่ะ ทะเลสีฟ้า ลมพัดเย็น ๆ เสียงคลื่นซัดฝั่ง ตอนเช้า พอตื่นขึ้นมา ก็ได้ยินเสียงมันร้องเรียกหาเราทุกวัน” คนถูกเรียกว่าน้องพิมตอบพร้อมทำนัตย์ตาฝันหวานพรรณนาถึงความสุขที่จะได้รับจากการไปเที่ยวทะเลแต่กระนั้นก็ไม่ลืมที่จะหันมาชวนคนซึ่งนั่งข้างๆ ในฐานะที่เขาเป็นคนที่สนิทคุ้นเคยกันมาตั้งแต่จำความได้และเป็นคู่หมั้นคู่หมายกันมาตั้งแต่เยาว์วัยของเธอ
“พี่ภูไปด้วยกันนะคะ จะได้ไปเล่นน้ำ ขี่จักรยานเป็นเพื่อนกัน”
‘พี่ภู’ ของน้องพิมยิ้มอบอุ่น มองตอบด้วยสายตาอ่อนโยนแต่ปฏิเสธเบา ๆ “คงไม่ได้หรอกเพราะที่วิทยาลัยขอให้พี่ไปช่วยเป็นวิทยากรรับน้องเข้า English camp แล้วพี่ก็ตกลงไปแล้วด้วย”
“ให้คนอื่นไปก็ได้นี่คะ เพื่อนพี่ภูก็ทำได้”
“คนอื่นต้องรับผิดชอบงานตลอด 3-4 วันที่น้องๆ เข้า camp กันนี่ครับ วันแรกพี่ก็ต้องช่วยเพื่อนๆ บ้าง”
“ไม่รู้ล่ะค่ะ พี่ภูต้องไปกับพิมนะคะ ถ้าไม่มีพี่ภู...อย่างนี้พิมก็ไม่สนุกน่ะสิ” ผู้รับฟังเกิดอาการงอน แก้มใสสีชมพูป่องขึ้น ปากเล็ก ๆ ยู่ติดกันจนเด็กหนุ่มต้องบอกให้เข้าใจ
“พี่รับปากเขาไปแล้วแต่แค่ตอนเช้าเอง บ่ายๆ เสร็จเรื่องแล้วจะรีบตามไป”
“จริงเหรอคะ” เด็กสาววัย 12 ยังไม่ค่อยชอบใจนัก
“จริงสิ”
คนตัวโตจึงยิ้มละมุนยืนยัน แต่เด็กหญิงไม่ยอมให้เขาพูดเพียงแต่ปาก นิ้วก้อยเรียวเล็กยกขึ้นมายื่นให้พร้อมมองหน้าอีกฝ่ายทำนองจะให้เขาตอบรับ เพื่อเชื่อมสัญญาพันธะแห่งหัวใจ และเมื่อนิ้วก้อยของคนตัวโตเกี่ยวกระหวัด เสียงใส ๆ ก็อ้อนออกมา
“งั้นสัญญาสิคะ ไม่ว่ายังไงพี่ภูก็ต้องตามไป พิมจะรอ”
“พี่สัญญา” เสียงตอบรับนั้นทำให้นางฟ้าน้อยๆ ยิ้มออกมาได้
“พิมรักพี่ภูที่สุดเลย” เธอเกาะบ่าเด็กหนุ่มพร้อมเหนี่ยวตัวขึ้น หอมแก้มอีกฝ่ายเร็ว ๆ โดยที่เขาไม่ได้ตั้งตัว
“...”
คนโดนขโมยหอมนิ่งงัน รู้สึกราวโลกใบนี้หยุดหมุนลงชั่วขณะ ใบหน้าขาวเนียนละเอียดราวเด็กผู้หญิงเปลี่ยนเป็นสีชมพูเรื่อ หัวใจเต้นแรงขึ้นจนเจ้าตัวก็รู้สึกได้ ตอนนี้บรรยากาศรอบ ๆ กำลังกลายเป็นสีชมพูหวาน แต่งแต้มด้วยดอกไม้หลากสีมากมายบานสะพรั่ง
แต่ถึงกระนั้นเมื่อภูริพัฒน์ไปทานข้าวเย็นที่บ้านของพิมพ์มาดาก่อนวันเดินทาง เด็กสาวก็ยังอดไม่ได้ที่จะคะยั้นคะยอให้เขาเปลี่ยนใจไปพร้อมกัน รวมไปถึงพวกผู้ใหญ่ของทั้งคู่ซึ่งช่วยพูดกับเด็กหนุ่มแม้ทุกคนจะรู้ดีว่านิสัยประจำตัวของเขาก็คือ ภูริพัฒน์เป็นคนที่ยึดมั่นต่อคำพูด สิ่งที่เขารับปากหรือสัญญาไว้แล้วนั้นชายหนุ่มก็จะไม่ยอมผิดคำพูดเด็ดขาด
หลายๆ คนบอกว่านี่คือข้อดีและเป็นอุปนิสัยสำคัญที่จะทำให้เขาเป็นผู้ชายที่ดีพร้อมและสมบูรณ์แบบในอนาคตแต่ไม่มีใครคิดเลยว่าสิ่งนั้นจะกลับกลายเป็นฝันร้ายที่กัดกินใจของชายหนุ่มในเวลาต่อมาเพราะบ่ายวันรุ่งขึ้น บรรยากาศสีดำก็แทรกซึมไปทั่วทุกหนแห่ง อากาศที่เคยสดใสกลับกลาย มืดมิดลง ฉับพลัน!
ปรากฏภาพของภูริพัฒน์กำลังวิ่งเข้าไปในบ้านตึกสีขาวหลังใหญ่อย่างรีบร้อน พร้อมส่งเสียงตะโกนถาม
“เกิดอะไรขึ้นครับ”
ชายวัยกลางคนผู้เป็นบิดาเงยหน้าขึ้นมองบุตรชาย มือยังกอดประคองบุตรสาวคนเล็กที่กำลังร่ำไห้ ก่อนหันไปสบตาภรรยาซึ่งมีท่าทีไม่ต่างกันและพูดขึ้นช้า ๆ
“เกิดอุบัติเหตุ รถที่ไปเที่ยวทะเลคว่ำ”
“หมายความว่ายังไงครับ แล้วคุณอา แล้วน้องพิม...” ภูริพัฒน์รู้สึกปากคอสั่นใจเต้นรัว ผู้เป็นบิดาจึงมองหน้าบุตรชายก่อนหยุดหายใจชั่วขณะและเปล่งเสียงด้วยความยากลำบาก
“ไม่พบผู้รอดชีวิตแม้แต่คนเดียว”
ประโยคสุดท้ายนั้นทำให้หนุ่มวัย 17 นิ่งชะงัก ดวงตาสีน้ำตาลเข้มมีแววร้าวราน ริมฝีปากแห้งผาก หัวสมองคิดถึงภาพนางฟ้าน้อยยิ้มหวาน ยกนิ้วก้อยขึ้นเกี่ยวกระหวัดพร้อมอ้อน
‘พิมรักพี่ภูที่สุดเลย’
เสียงของน้องพิมยังดังก้องในหัวสมอง ความสุขยังอบอวลหอมกรุ่น ทว่าตอนนี้มันกลับแทนที่ด้วยความรวดร้าวหัวใจอย่างสุดแสน ความเจ็บปวดลุกลามไปทั่วทั้งร่างจนกระทั่งเด็กหนุ่มซวนเซไปสองสามก้าว ยกมือขึ้นกุมศีรษะไม่อยากเชื่อเลยว่าสิ่งที่ได้ยินนั้นคือความจริง
“ไม่!” เด็กหนุ่มตะโกนก้อง
เช่นเดียวกับในปัจจุบัน ชายหนุ่มวัย 27 ผวาขึ้นจากเตียง ร้องตะโกนลั่น “ไม่จริง!” เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ผุดขึ้นตามใบหน้าขาวคม และอกกว้างที่เปลือยเปล่า ดวงตาสีน้ำตาลเข้ม มองสภาพรอบ ๆ กาย ซึ่งก็คือห้องสี่เหลี่ยมทึบตกแต่งสไตล์โมเดิร์นโทนสีน้ำตาลอ่อน และกระจ่างใจขึ้นมาว่าตนกำลังนอนอยู่บนเตียงหกฟุตในอพาร์ทเม้นท์ราคาแพงกลางกรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ
“ฝันไปงั้นเหรอ”
เสียงทุ้มนุ่ม ๆ พึมพำ มือหนาแต่สวยได้รูปยกขึ้น เสยเส้นผมสีน้ำตาลเข้มที่ปรกใบหน้า ถึงแม้จะตื่นขึ้นมาแล้วแต่เสียงใส ๆ ของ ‘น้องพิม’ ในความฝัน ยังก้องอยู่ในหัวสมอง ‘สัญญานะคะ พิมจะรอ!’ ช่างเป็นความรู้สึกที่ยังตอกย้ำหัวใจไม่หาย
‘เพราะพี่ไม่ทำตามสัญญาใช่ไหม พี่ถึงลืมเธอไม่ได้เสียที พิมพ์มาดา!’
“เกิดอะไรขึ้น”
เสียงถามงัวเงียเป็นภาษาอังกฤษพร้อมๆ กับที่ผ้าห่มเนื้อดีผืนสีเทาซึ่งพาดผ่านลำตัวของชายหนุ่มเริ่มขยับและปรากฏร่างหญิงสาวผมสีทองดันตัวขึ้นในสภาพเปลือยเปล่าไม่ต่างกัน ทว่าชายหนุ่มกลับไม่ตอบ เขายังคงหันหลังให้ ยกมือขึ้น แทรกนิ้วผ่านเส้นผมสีน้ำตาลยาวนุ่มของตัวเอง
“อย่าบอกนะว่าคุณฝันร้ายทั้งๆ ที่เมื่อคืนเรามีความสุขกันจนแทบสำลัก”
เสียงทีเล่นนั้นดังจากปากของสาวผมทองที่กึ่งนอนอยู่เบื้องหลัง หล่อนดันตัวด้วยข้อศอกข้างหนึ่ง ดวงตายังเยิ้มฉ่ำไปด้วยความสุขเมื่อคิดถึงสิ่งที่ตนเองพูดถึง
“มันเป็นคืนที่วิเศษที่สุดเลยนะที่รัก”
แหม่มสาวขยับตัวเข้าใกล้แนบใบหน้าลงกับแผ่นหลังกำยำซึ่งเปลือยเปล่า ริมฝีปากห่อและจุมพิตเบาๆ สายตาที่มองและเสียงพร่าที่เอ่ยเรียกเต็มไปด้วยแรงปรารถนา แต่คนที่ถูกเรียกไม่ได้อยู่ในอารมณ์เช่นเดียวกับเธออีกต่อไปแล้ว เขาขยับตัวหนีพร้อมหันไปคว้าเสื้อมาคลุมกายก่อนลุกขึ้นจากเตียงและเดินจากไป ปล่อยให้คนที่นอนอยู่บนเตียงเกิดอาการค้าง แต่ก็ทำได้แค่เพียงขมวดคิ้วนิ่วหน้า ส่งเสียงสบถในลำคอ เพราะรู้แก่ใจดีว่า ผู้ชายตรงหน้านั้นไม่เคยมีเยื่อใยให้กับใคร เขาไม่เคยเรียกร้องหาผู้หญิงคนไหน ทว่าสาวใดลงได้นอนด้วยสักครั้งกลับติดบ่วงรักกามรมณ์จนยากนักจะถอนตัว
ภูริพัฒน์ ธนานุกูล คือชื่อของชายหนุ่มเจ้าของเรือนกายสูงโปร่ง ผิวขาวละเอียด เส้นผมยาวสีน้ำตาลยาวประบ่าที่นุ่มและทำให้เขายิ่งมีเสน่ห์ รวมไปถึงท่าทางเคร่งขรึม ดวงตาสีน้ำตาลเย็นชา ใบหน้าคมที่ชอบมองตรงไปข้างหน้าเสมอ จมูกโด่งเป็นสันเชิดขึ้น ริมฝีปากบางสีสดที่ไม่เคยมอบรอยยิ้มให้แก่ใคร นอกจากการเหยียดริมฝีปาก
ชายหนุ่มเป็นที่รู้จักกันดีในวงการของนักเรียนไทยในประเทศอังกฤษ ด้วยเกิดในตระกูลที่ร่ำรวย ไฮโซ และอีกอย่างซึ่งเป็นที่พูดถึงก็คงจะเป็นเพราะความรูปหล่อระดับนายแบบที่ไม่ว่าจะเหยียบแคตวอลก์ไหนก็มักจะกลายเป็นที่ร่ำลือถึงความเด่นดัง ความเนื้อหอม คบผู้หญิงมากมาย จนเพื่อน ๆ ค่อนว่า ‘ไอ้ภู’ มันใช้ผู้หญิงเปลือง แต่เลือกมากชะมัด!
ด้วยเหตุว่าทุกคนล้วนรู้ คนอย่างนายภูริพัฒน์ไม่เคยง้อและไม่เคยคิดจะรักหรือจริงจังกับผู้หญิงคนไหน แต่ก็ยังมีผู้หญิงมากมายเข้ามาเสนอตัว เสนอใจ เพราะคิดว่าจะสามารถเอาชนะ ท่าทางเย็นชาเช่นนี้ได้ แม้จะรู้ว่าผลตอบแทนอาจไม่เป็นอย่างที่คิด
ทว่าท่ามกลางถนนแห่งแสงสีในเมืองศิวิไลซ์เช่นลอนดอน ท่ามกลางความร่ำรวย ฟุ้งเฟ้อและนางฟ้าตัวเป็นๆ ไม่เคยมีใครรู้เหตุผลของชายหนุ่ม ไม่รู้ว่าเบื้องหลังความเฉยชานั้นได้ปิดบังฝันร้ายบางอย่างที่เขาพยายามจะลืม แต่ดูเหมือนไม่เคยทำได้…
ผิดด้วยหรือที่เขาไม่ทำตามสัญญา!
ในเมื่อดินแดนที่พิมพ์มาดาไป เขาไม่อาจตามไปได้ วันเผาศพของครอบครัวรัตนโยธิน ช่างเต็มไปด้วยความโศกเศร้าและภูริพัฒน์ในวัย 17 ปีนั้นก็กระทบกระเทือนจิตใจอย่างหนักจนจมดิ่งอยู่กับความทุกข์ หัวสมองคิดถึงแต่ภาพของพิมพ์มาดายามแย้มยิ้มรอตนเองอยู่ในศาลาหินอ่อน เสียงอ้อนฉอเลาะและคำมั่นสัญญาที่เขาให้ไว้กับเธอ
‘สัญญานะคะ พิมจะรอ’
ทั้งหมดนั้นเป็นสาเหตุที่ทำให้เด็กหนุ่มล้มป่วยจนไม่สามารถไปร่วมพิธีศพ ยิ่งไปกว่านั้นคือเขาไม่อาจทำใจมองภาพหญิงคนรักยามที่ไม่มีลมหายใจ
ภูริพัฒน์ไม่รู้เหมือนกันว่านั่นเป็นการตัดสินใจที่ถูกหรือผิด เพราะกลับกลายเป็นถูกคนรอบข้างแอบตำหนิว่าเขาไม่เคยได้ไปร่วมอโหสิกรรมให้แก่ครอบครัวรัตนโยธินและสิ่งที่ตามมาก็คือฝันร้ายซ้ำๆ ซากๆ ด้วยความคิดที่เขาโทษตัวเองอยู่เสมอว่า นี่คือบทลงโทษของพิมพ์มาดา โทษฐานที่พี่ภูไม่ยอมทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับน้องพิม
**********************************
แพรพริมา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 ก.ค. 2554, 22:19:59 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 6 ส.ค. 2557, 08:53:25 น.
จำนวนการเข้าชม : 2399
กาแฟสีชมพู 7 ก.ค. 2554, 22:54:01 น.
น่ารักดีค่ะ
น่ารักดีค่ะ
คิมหันตุ์ 8 ก.ค. 2554, 02:09:50 น.
มีให้อ่านแค่นี้ใช่หรือป่าวคะ...ที่เหลือคือเป็นเล่มแล้วให้ตามหาได้ตามร้านใช่หรือเปล่าคะ วางแผงหรือยังเอ่ย อยากอ่านต่อ....รบกวนตอบด้วยนะจ๊ะ...^ ^
มีให้อ่านแค่นี้ใช่หรือป่าวคะ...ที่เหลือคือเป็นเล่มแล้วให้ตามหาได้ตามร้านใช่หรือเปล่าคะ วางแผงหรือยังเอ่ย อยากอ่านต่อ....รบกวนตอบด้วยนะจ๊ะ...^ ^
แว่นใส 8 ก.ค. 2554, 08:32:37 น.
น้องดาวคือหนูพิมหรือเปล่านะ
น้องดาวคือหนูพิมหรือเปล่านะ
หมูอ้วน 8 ก.ค. 2554, 13:47:36 น.
พี่แพร จะมาลงจนจบเลยหรือป่าวค่ะ???
หมูอ้วนว่าเรื่องนี้คุ้น ๆ อยู่นะเนี่ย เหมือนเคยอ่านมาแล้วอ่ะค่ะ
พี่แพร จะมาลงจนจบเลยหรือป่าวค่ะ???
หมูอ้วนว่าเรื่องนี้คุ้น ๆ อยู่นะเนี่ย เหมือนเคยอ่านมาแล้วอ่ะค่ะ
แพรพริมา 8 ก.ค. 2554, 15:22:58 น.
เรื่องนี้เคยลงในเวปเลิฟเมื่อหลายปีที่แล้ว เป็นนิยายเรื่องแรกที่พี่นำมาลงที่นี่ และตอนนี้เป็นเล่มแล้วจร้า
พี่จะทยอยลง ตัวอย่างนิยาย เพื่อเป็นไกด์ไลน์ สำหรับการซื้อหนังสือของแพรพริมานะคะ คงลงจบไม่ได้ แวะไปเยี่ยมชมหนังสือทั้งหมดได้ที่หน้า
http://home.sirinda-stories.net/lovestories/books/%E0%B9%81%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%A1%E0%B8%B2
ส่วนถ้าสนใจสั่งซื้อบอกได้นะคะจะหาลิงค์มาให้เหมือนที่น้องคิมหันตุ์ถามหา
ตอบคอมเม้นท์
ขอบคุณค่าคุณกาแฟสีชมพู เป็นรักใสๆ ค่ะ อ่านได้ทุกเพศทุกวัย อ่านไปยิ้มไปแน่นอน
เป็นตัวอย่างนิยายค่าน้องหนอน
น้องคิมหันต์ ลงตัวอย่างเพียงเท่านี้ค่ะเพราะรวมเล่มแล้ว สามารถสั่งซื้อได้ที่ลิงค์นี้ค่ะ
http://www.greenmindbook.com/product-%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%99%E0%B8%B5%E0%B9%89%E0%B9%80%E0%B8%9E%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%98%E0%B8%AD-1566-21710-1.html
น้องแว่นใส - อุ๊บ!
หมูอ้วน - พี่คงลงไม่จบค่ะ เพราะอันนี้ลงเพื่อประกอบกับหน้าหนังสือที่ตีพิมพ์แล้ว ตามลิงค์นี้ค่ะ
http://home.sirinda-stories.net/lovestories/books/%E0%B9%81%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%A1%E0%B8%B2
เรื่องนี้เคยลงในเวปเลิฟเมื่อหลายปีที่แล้ว เป็นนิยายเรื่องแรกที่พี่นำมาลงที่นี่ และตอนนี้เป็นเล่มแล้วจร้า
พี่จะทยอยลง ตัวอย่างนิยาย เพื่อเป็นไกด์ไลน์ สำหรับการซื้อหนังสือของแพรพริมานะคะ คงลงจบไม่ได้ แวะไปเยี่ยมชมหนังสือทั้งหมดได้ที่หน้า
http://home.sirinda-stories.net/lovestories/books/%E0%B9%81%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%A1%E0%B8%B2
ส่วนถ้าสนใจสั่งซื้อบอกได้นะคะจะหาลิงค์มาให้เหมือนที่น้องคิมหันตุ์ถามหา
ตอบคอมเม้นท์
ขอบคุณค่าคุณกาแฟสีชมพู เป็นรักใสๆ ค่ะ อ่านได้ทุกเพศทุกวัย อ่านไปยิ้มไปแน่นอน
เป็นตัวอย่างนิยายค่าน้องหนอน
น้องคิมหันต์ ลงตัวอย่างเพียงเท่านี้ค่ะเพราะรวมเล่มแล้ว สามารถสั่งซื้อได้ที่ลิงค์นี้ค่ะ
http://www.greenmindbook.com/product-%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%81%E0%B8%99%E0%B8%B5%E0%B9%89%E0%B9%80%E0%B8%9E%E0%B8%B5%E0%B8%A2%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%98%E0%B8%AD-1566-21710-1.html
น้องแว่นใส - อุ๊บ!
หมูอ้วน - พี่คงลงไม่จบค่ะ เพราะอันนี้ลงเพื่อประกอบกับหน้าหนังสือที่ตีพิมพ์แล้ว ตามลิงค์นี้ค่ะ
http://home.sirinda-stories.net/lovestories/books/%E0%B9%81%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%9E%E0%B8%A3%E0%B8%B4%E0%B8%A1%E0%B8%B2
แพรพริมา 8 ก.ค. 2554, 15:32:58 น.
คงกดลิงค์ไปไ่ม่ได้ ต้องก๊อปปี้ลิงค์ไปวางนะคะ แต่ถ้ามีปัญหาอย่างไรก็แจ้งไว้นะ พี่จะประสานงานให้ (จะบอกให้ บก.ลดให้เยอะๆ อิอิ)
คงกดลิงค์ไปไ่ม่ได้ ต้องก๊อปปี้ลิงค์ไปวางนะคะ แต่ถ้ามีปัญหาอย่างไรก็แจ้งไว้นะ พี่จะประสานงานให้ (จะบอกให้ บก.ลดให้เยอะๆ อิอิ)
yamong 8 ก.ค. 2554, 18:33:11 น.
สนุกค่ะพี่แพร เดี๋ยวจะไปตามหา พี่ภู กะ หนูดาว ค่ะ
สนุกค่ะพี่แพร เดี๋ยวจะไปตามหา พี่ภู กะ หนูดาว ค่ะ
Zephyr 8 ก.ค. 2554, 21:13:36 น.
หูย ท่าจะฆ่ากันตายก่อนจะได้รักกันมั้ยคะ
ดูแล้ว ไม่ชอบขี้หน้าอย่างแรงทั้งคู่เลยอ่ะ นายภูนี่นิ่งแบบอ่านไม่ออกยิ่งกว่าเจ้าชายอคริมาอีกนะเนี่ย หนูดาวก็ใจร้อนยิ่งกว่าลูกปัดแต่นิสัยน่ารักกว่าหน่อย อิอิ ไปตามสอยมากอดดีกว่า
หูย ท่าจะฆ่ากันตายก่อนจะได้รักกันมั้ยคะ
ดูแล้ว ไม่ชอบขี้หน้าอย่างแรงทั้งคู่เลยอ่ะ นายภูนี่นิ่งแบบอ่านไม่ออกยิ่งกว่าเจ้าชายอคริมาอีกนะเนี่ย หนูดาวก็ใจร้อนยิ่งกว่าลูกปัดแต่นิสัยน่ารักกว่าหน่อย อิอิ ไปตามสอยมากอดดีกว่า
แพรพริมา 9 ก.ค. 2554, 07:15:58 น.
ขอบคุณค่า น้องตอง คุณNeferretti
คิดว่าต้องซื้อในลิงค์ที่ให้ไว้ (คือที่เวปกรีน) นะคะ
ตามร้านน่าจะไม่มีแระ แต่รับประกันความสนุกค่ะ ^^
ขอบคุณค่า น้องตอง คุณNeferretti
คิดว่าต้องซื้อในลิงค์ที่ให้ไว้ (คือที่เวปกรีน) นะคะ
ตามร้านน่าจะไม่มีแระ แต่รับประกันความสนุกค่ะ ^^
ทองหลาง 11 ก.ค. 2554, 06:33:08 น.
ว๊าวๆๆๆๆๆๆ
ว๊าวๆๆๆๆๆๆ
แพรพริมา 11 ก.ค. 2554, 10:11:00 น.
พี่โก๊ะ อย่ามาว๊าวนะ เค้าเขิน อิอิ
พี่โก๊ะ อย่ามาว๊าวนะ เค้าเขิน อิอิ
คิมหันตุ์ 13 ก.ค. 2554, 13:09:12 น.
ไปดูตามร้านไม่เหนมี เศร้าเลย
ไปดูตามร้านไม่เหนมี เศร้าเลย
แพรพริมา 21 ก.ค. 2554, 13:43:33 น.
สั่งซื้อที่แพรพริมาได้นะคะ ในราคาสุดพิเศษ แจ้งไว้เลยคร่า
สั่งซื้อที่แพรพริมาได้นะคะ ในราคาสุดพิเศษ แจ้งไว้เลยคร่า
หญิงใหญ่ 9 ส.ค. 2554, 11:53:01 น.
ราคาพิเศษนี่ลด 50% หรือจ๊ะ...^^
ราคาพิเศษนี่ลด 50% หรือจ๊ะ...^^
แพรพริมา 17 ส.ค. 2554, 11:26:37 น.
555+ โหถ้า 50% ต้องรอแพรเป็นเจ้าของ สนพ. ก่อนค่ะ แหะๆๆ
555+ โหถ้า 50% ต้องรอแพรเป็นเจ้าของ สนพ. ก่อนค่ะ แหะๆๆ