บทเพลงรัก...สัญญาใจ ตอนที่ 1
สัญญารักที่ยังติดตรึงในใจ เคล้าบทเพลงเศร้าสร้อยกลางสายลมหนาว...
'ณชิกานต์'ดีไซเนอร์สาวสวย เดินทางมายังประเทศไทย เพือมหา'ภาศิกรณ์'ชายหนุ่มซึ่งเป็นคนรัก แต่สิ่งที่รอเธออยู่คือ สิ่งที่จะทำให้ความรักของเธอพังทลาย...
'ณชิกานต์'ดีไซเนอร์สาวสวย เดินทางมายังประเทศไทย เพือมหา'ภาศิกรณ์'ชายหนุ่มซึ่งเป็นคนรัก แต่สิ่งที่รอเธออยู่คือ สิ่งที่จะทำให้ความรักของเธอพังทลาย...
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ปฐมบทแห่งรัก
"คุณณิชา!"เสียงหวานใสตะโกนขึ้นด้านหลังร่างสูงเพรียวที่เดินอยู่บนทางเท้า
"ฟาริดา?"เธอหันกลับไปมองอย่างแปลกใจ ก่อนเอ่ยทักอีกฝ่ายแบบงงๆ
ก็จะไม่ให้แปลกใจได้ยังไงกันล่ะ ในเมื่อเธอคนนี้คือน้องสาวของชายคนหนึ่ง คนที่เธอรู้จักเป็นอย่างดี แต่เหมือนมันจะกลายเป็นอดีตไปแล้ว
"ว่าไง มีธุระอะไรกับฉันเหรอ"เธอถามพลางขมวดคิ้ว
"คุณไม่คิดจะไปพบเขาหน่อยเหรอคะ"ฟาริดาพูดพลางมองหน้าหญิงสาวนิ่ง
"หึ! คงไม่จำเป็นล่ะมั๊ง ในเมื่อตอนนี้เขาก็มีคนดูแลแบบถึงเนื้อถึงตัวขนาดนั้นแล้วนี่นา"ณิชาพูดขึ้นราวกับประชด
"คุณนี่...เข้าใจอะไรยากกว่าที่คิดนะคะ"ฟาริดาหัวเราะในลำคอก่อนพูดต่อ
"ฉันคิดว่าพี่ชายคงจะบอกคุณเป็นร้อยๆรอบแล้วมั๊ง แต่เผื่อคุณจะยังไม่เข้าใจ ฉันจะบอกให้อีกครั้งนะคะว่าพี่กรณ์กับพี่ครีมเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น"
"นั่นสินะ...เธอเป็นน้องสาวของหมอนั่นนี่ เธอก็ต้องปกป้องพี่ชายตัวเองอยู่แล้ว"
"ฉันไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นค่ะ อีกอย่าง..."ฟาริดาพูดและจู่ๆก็หยุดค่างไว้
"อะไร?"
"ทุกครั้งที่ฉันไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล เขาก็ยังถามถึงคุณ..."
"ถาม...ว่าอะไร"ณิชาเริ่มรู้สึกถึงลางสังหรณ์บางอย่างในใจ
"คุณเป็นยังไงบ้าง...ยังรอคำตอบอยู่มั๊ย?"เธอหันหลังให้ณิชา ก่อนอ่ยขึ้นอีกครั้ง
"ฉันขอให้คุณเก็บสิ่งที่ฉันพูดไปคิดดูดีๆ บางที...คุณอาจจะได้สิ่งที่มันชัดเจนมากกว่านี้..."
ฟาริดาเดินจากไป ทิ้งณิชายืนนิ่งอยู่กับคำพูดที่ยังคงดังก้องอยู่ในหัว
'คนเราน่ะ...มักเลือกที่จะไม่มองสิ่งที่ตนเองไม่อยากที่จะเห็น บางที่นะคะ พี่ชาอาจจะมองข้ามอะไรที่ไม่อยากเห็นไปก็ได้...'
'ลองคิดดูดีๆสิคะ ว่ายังมีอะไรที่แสดงให้เห็นว่าพี่กรณ์รักพี่ครีมมากกว่าพี่'
'...ขอร้องนะคะ เขารักพี่มาก ช่วยอย่าทำให้เขาเสียใจได้มั๊ยคะ'
'ลองเก็บสิ่งที่ฉันพูดไปคิดดูดีๆนะคะ...'ท
ใช่แล้ว! ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอเอาแต่ทำให้เขาเสียใจมาตลอด ทั้งๆที่เขาแสดงออกว่ารักเธอขนาดนั้นแล้วแ โง่จริงๆ เธอมองข้ามความรักที่เขามีให้ ไม่เคยให้ความไว้วางใจกับเขาเลยสักครั้ง เอาแต่คิดเรื่องยัยครีมอะไรนั่นโดยไม่สนใจอะไร เธอรู้แล้วว่าพลาดอะไรไป...เธอต้องรีบแก้ไขมัน ก่อนที่จะสายเกินไป
'...ถ้าเธอยังอยากได้คำตอบ 14 กุมภาปีนี้ ให้ไปรอฉันที่ club cafe เวลา 1 ทุ่ม แล้วฉันจะให้คำตอบเธอเอง'
จริงสินะ วันนี้คือวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ณิชาคิดในใจ เธอต้องรีบไปที่ club cafe ตามที่เขาเคยบอกไว้
อีกแค่ 30 นาทีก็จะถึงเวลา 1 ทุ่ม เธอต้องไปขอโทษเขา ต่อให้คำตอบมันจะเป็นยังไงก็ตาม
...ช่วยรอก่อนนะ...ภาศิกรณ์!!
4 ปีก่อน ณิชา นักศึกษาจบใหม่ได้คบหากับ ภาศิกรณ์ เพื่อนร่วมคณะที่รู้จักกันมานาน ทั้งสองตกลงกันไว้ว่าเมื่อมีงานทำอย่างมั่นคงแล้วจะแต่งงานกันทันที
แต่เรื่องราวในชีวิตจริงกลับไม่ง่ายอย่างที่คิด เมื่อณิชาต้องไปทำงานดีไซเนอร์อยู่กับมารดาที่ฝรั่งเศส ส่วนภาศิกรณ์ทำงานด้านออกแบบตกแต่งภายใน
หลายต่อหลายครั้งที่หญิงสาวพยายามเดินทางมาตามหาภาศิกรณ์ แต่กลับคว้าน้ำเหลว เพราะไม่ว่าจะตามหายังไงก็ไม่พบอยู่ดี
ครั้งหนึ่งเธอเคยอ้างมารดาว่าจะมาเยี่ยมเพื่อนที่เมืองไทย และได้ไปค้างที่คอนโดของลัลนราห์ เพื่อนสนิทสมัยมัธยมปลาย เพื่อหาข้อมูลเกี่ยวกับเขาคนนั้น
"นี่ๆแก ดูข่าวนี่สิ ตอนนี้เนี่ยกำลังดังเลย"ลัลนราห์เรียกพลางส่งนิตยสารเล่มหนึ่งให้ณิชาดู
"...เปิดประเด็น สถาปนิกหนุ่มชื่อดัง..."เธอรับมาอ่านพาดหัวข่าว
"...ภะ...ภาศิกรณ์...แก้วนามกุล..."หญิงสาวเผลอหลุดปากออกมาเบาๆพาเอาเพื่อนสนิทขมวดคิ้ว
"เป็นอะไรไป ยัยชา"
"ลัล...เขา เขา..."
"มีอะไร เขาอะไรของแก"
"...กรณ์"
เพิ่งเคยเขียนแบบนิยายไทยครั้งแรก ยังไงก็ฝากติชมด้วยนะคะ^^
"ฟาริดา?"เธอหันกลับไปมองอย่างแปลกใจ ก่อนเอ่ยทักอีกฝ่ายแบบงงๆ
ก็จะไม่ให้แปลกใจได้ยังไงกันล่ะ ในเมื่อเธอคนนี้คือน้องสาวของชายคนหนึ่ง คนที่เธอรู้จักเป็นอย่างดี แต่เหมือนมันจะกลายเป็นอดีตไปแล้ว
"ว่าไง มีธุระอะไรกับฉันเหรอ"เธอถามพลางขมวดคิ้ว
"คุณไม่คิดจะไปพบเขาหน่อยเหรอคะ"ฟาริดาพูดพลางมองหน้าหญิงสาวนิ่ง
"หึ! คงไม่จำเป็นล่ะมั๊ง ในเมื่อตอนนี้เขาก็มีคนดูแลแบบถึงเนื้อถึงตัวขนาดนั้นแล้วนี่นา"ณิชาพูดขึ้นราวกับประชด
"คุณนี่...เข้าใจอะไรยากกว่าที่คิดนะคะ"ฟาริดาหัวเราะในลำคอก่อนพูดต่อ
"ฉันคิดว่าพี่ชายคงจะบอกคุณเป็นร้อยๆรอบแล้วมั๊ง แต่เผื่อคุณจะยังไม่เข้าใจ ฉันจะบอกให้อีกครั้งนะคะว่าพี่กรณ์กับพี่ครีมเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น"
"นั่นสินะ...เธอเป็นน้องสาวของหมอนั่นนี่ เธอก็ต้องปกป้องพี่ชายตัวเองอยู่แล้ว"
"ฉันไม่จำเป็นต้องทำแบบนั้นค่ะ อีกอย่าง..."ฟาริดาพูดและจู่ๆก็หยุดค่างไว้
"อะไร?"
"ทุกครั้งที่ฉันไปเยี่ยมเขาที่โรงพยาบาล เขาก็ยังถามถึงคุณ..."
"ถาม...ว่าอะไร"ณิชาเริ่มรู้สึกถึงลางสังหรณ์บางอย่างในใจ
"คุณเป็นยังไงบ้าง...ยังรอคำตอบอยู่มั๊ย?"เธอหันหลังให้ณิชา ก่อนอ่ยขึ้นอีกครั้ง
"ฉันขอให้คุณเก็บสิ่งที่ฉันพูดไปคิดดูดีๆ บางที...คุณอาจจะได้สิ่งที่มันชัดเจนมากกว่านี้..."
ฟาริดาเดินจากไป ทิ้งณิชายืนนิ่งอยู่กับคำพูดที่ยังคงดังก้องอยู่ในหัว
'คนเราน่ะ...มักเลือกที่จะไม่มองสิ่งที่ตนเองไม่อยากที่จะเห็น บางที่นะคะ พี่ชาอาจจะมองข้ามอะไรที่ไม่อยากเห็นไปก็ได้...'
'ลองคิดดูดีๆสิคะ ว่ายังมีอะไรที่แสดงให้เห็นว่าพี่กรณ์รักพี่ครีมมากกว่าพี่'
'...ขอร้องนะคะ เขารักพี่มาก ช่วยอย่าทำให้เขาเสียใจได้มั๊ยคะ'
'ลองเก็บสิ่งที่ฉันพูดไปคิดดูดีๆนะคะ...'ท
ใช่แล้ว! ตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอเอาแต่ทำให้เขาเสียใจมาตลอด ทั้งๆที่เขาแสดงออกว่ารักเธอขนาดนั้นแล้วแ โง่จริงๆ เธอมองข้ามความรักที่เขามีให้ ไม่เคยให้ความไว้วางใจกับเขาเลยสักครั้ง เอาแต่คิดเรื่องยัยครีมอะไรนั่นโดยไม่สนใจอะไร เธอรู้แล้วว่าพลาดอะไรไป...เธอต้องรีบแก้ไขมัน ก่อนที่จะสายเกินไป
'...ถ้าเธอยังอยากได้คำตอบ 14 กุมภาปีนี้ ให้ไปรอฉันที่ club cafe เวลา 1 ทุ่ม แล้วฉันจะให้คำตอบเธอเอง'
จริงสินะ วันนี้คือวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ณิชาคิดในใจ เธอต้องรีบไปที่ club cafe ตามที่เขาเคยบอกไว้
อีกแค่ 30 นาทีก็จะถึงเวลา 1 ทุ่ม เธอต้องไปขอโทษเขา ต่อให้คำตอบมันจะเป็นยังไงก็ตาม
...ช่วยรอก่อนนะ...ภาศิกรณ์!!
4 ปีก่อน ณิชา นักศึกษาจบใหม่ได้คบหากับ ภาศิกรณ์ เพื่อนร่วมคณะที่รู้จักกันมานาน ทั้งสองตกลงกันไว้ว่าเมื่อมีงานทำอย่างมั่นคงแล้วจะแต่งงานกันทันที
แต่เรื่องราวในชีวิตจริงกลับไม่ง่ายอย่างที่คิด เมื่อณิชาต้องไปทำงานดีไซเนอร์อยู่กับมารดาที่ฝรั่งเศส ส่วนภาศิกรณ์ทำงานด้านออกแบบตกแต่งภายใน
หลายต่อหลายครั้งที่หญิงสาวพยายามเดินทางมาตามหาภาศิกรณ์ แต่กลับคว้าน้ำเหลว เพราะไม่ว่าจะตามหายังไงก็ไม่พบอยู่ดี
ครั้งหนึ่งเธอเคยอ้างมารดาว่าจะมาเยี่ยมเพื่อนที่เมืองไทย และได้ไปค้างที่คอนโดของลัลนราห์ เพื่อนสนิทสมัยมัธยมปลาย เพื่อหาข้อมูลเกี่ยวกับเขาคนนั้น
"นี่ๆแก ดูข่าวนี่สิ ตอนนี้เนี่ยกำลังดังเลย"ลัลนราห์เรียกพลางส่งนิตยสารเล่มหนึ่งให้ณิชาดู
"...เปิดประเด็น สถาปนิกหนุ่มชื่อดัง..."เธอรับมาอ่านพาดหัวข่าว
"...ภะ...ภาศิกรณ์...แก้วนามกุล..."หญิงสาวเผลอหลุดปากออกมาเบาๆพาเอาเพื่อนสนิทขมวดคิ้ว
"เป็นอะไรไป ยัยชา"
"ลัล...เขา เขา..."
"มีอะไร เขาอะไรของแก"
"...กรณ์"
เพิ่งเคยเขียนแบบนิยายไทยครั้งแรก ยังไงก็ฝากติชมด้วยนะคะ^^
secret secret เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 มี.ค. 2558, 12:41:17 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 มี.ค. 2558, 13:32:13 น.