สามีตีตราจอง
ชีวิตคู่คือการเริ่มต้นของคน2คนเป็นเหมือนละครฉากสำคัญไม่มีผู้กำกับไม่มีบทมีแต่เธอและเขาที่ต้องเรียนรู้การใช้ชีวิตคู่และเรียนรู้ที่จะเข้าใจกันและนั้นคือความหมายของคำว่า"มั่นคง"
Tags: ความรัก ชีวิตคู่
ตอน: บทที่22:ความเข้าใจคือรากฐานของชีวิตคู่(ตอนจบ)
นิตาวิ่งเข้าไปกอดธีรกรที่มีเลือดออกทางศีรษะไหลเป็นทางวาณีเปิดประตูลงมาจากรถก่อนจะมองดูธีรกรอย่างตกใจ
"ไม่..ฉันไม่ได้ทำ..ฉันไม่ได้ทำ..ฉันเปล่า"วาณีพูดวกวนไปมาพลันชัยชนะกับอารียาก็วิ่งลงมา
"วาณี!!!"อารียาพูดอย่างตกใจ
"ไอ้ธี!!"ชัยชนะมองดูธีรกรอย่างตกใจก่อนจะวิ่งเข้ามา
"ธี..ธีมองนิดสิ..ธี..นิดขอโทษ!!"นิตาเขย่าธีรกรแต่ก็ไร้วี่แววว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะรู้สึกตัวผู้คนต่างมุงดูก่อนที่รถตำรวจจะแล่นมา
///////////////////
ที่โรงพยาบาล
หมอและพยาบาลต่างมุงธีรกรก่อนที่รถเข็นเขาจะหายเข้าไปในห้องไอซียูนิตารีบวิ่งมาที่หน้าห้องจนเธอสะดุดล้มอารียารีบวิ่งมาดูนิตา
"นิด"อารียามองเพื่อนสาวที่นั่งกับพื้น
"ฉันไม่เป็นอะไร..ธี.."หญิงสาวพูดทั้งน้ำตาก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหน้าห้องไอซียู
"นิดใจเย็นๆนะธีจะต้องไม่เป็นอะไร"อารียากอดนิตา
"ธี!!"สกุณาวิ่งเข้ามาพร้อมกับแพรวพราว
"ธีเป็นไงบ้างลูก"สกุณาถามขึ้นอารียาตอบเสียงแผ่วเบา
"เข้าไปแล้วค่ะ"สกุณาร้องไห้เป็นห่วงลูกชายพลันหมอเดินออกมา
"สามีฉันเป็นยังไงบ้างคะ"นิตาถามหมอซึ่งหมอก้มหน้าลง
"หมอเสียใจด้วยนะครับคนไข้หัวใจหยุดเต้นไปแล้วหมอพยายามเต็มที่แล้วครับ"สิ้นคำพูดของหมอนิตาทรุดลงตามด้วยสกุณาที่เป็นลมแต่โชคดีที่แพรวพราวรับไว้ทันชัยชนะวิ่งเข้ามามองดูนิตาเขาก็รู้ทันทีว่าเพื่อนเขาได้จากไปแล้ว
"คุณนิดครับ"ชัยชนะเดินเข้ามาหานิตาก่อนจะยื่นถุงสีขาวที่ธีรกรตั้งใจให้นิตายื่นให้เธอ
"ไอ้ธีอยากให้ของสิ่งนี้กับคุณ"ชัยชนะยิ้มนิตารับมาก่อนจะเปิดถุงดูก็พบกล่องสีขาวนิตาเปิดกล่องดูก็พบกับแหวนไม่ใช่แหวนเพชรแต่เป็นแหวนธรรมดาพร้อมด้วยกระดาษแผ่นหนึ่ง
(ธีไม่รู้ว่านิดจะชอบไหม..ธีตั้งใจซื้อให้นิด..นิดจำได้ไหมตอนที่เราแต่งงานกันใหม่ๆนิดไม่ยอมใส่แหวนเพชรเพราะกลัวมันจะ้เป็นรอยจนธีต้องตื้อนิดอยู่นานกว่านิดจะยอมใส่ครั้งนี้ธีตั้งใจไม่ซื้อของหรูแต่ก็ไม่ได้ละเลยที่จะเลือกอย่างตั้งใจมันก็เหมือนความรักของเราที่ไม่ใช่ความรักที่วิเศษอะไรนักหนาแต่มันคือความรักของคนธรรมดาคนหนึ่งที่จะรักคนๆนึงอย่างหมดหัวใจธีอยากให้นิดรู้ไว้นะว่านิดคือคนที่ธีรักและคนที่ธีจะเสียสละได้ทุกอย่างเพื่อให้นิดเพียงคนเดียว...รัก..จากคนที่เกิดมาเพื่อรักเธอ)น้ำตาของหญิงสาวไหลลงอาบแก้มไม่มีคำพูดใดๆอีกแล้วที่จะแทนตัวหนังสือของคนที่เธอรักได้
"คุณหมอคะเราจะถอดเครื่องช่วยหายใจเลยไหมคะ"พยาบาลสาวคนหนึ่งออกมาถามหมอ
"ขออีกสักพักนะคะ...ขอฉันทำบางอย่างให้เสร็จก่อน"นิตาพูดขึ้นหมอจึงพยักหน้าให้พยาบาลนิตาลุกขึ้นก่อนจะเดินออกไปไม่นานนิตาก็เดินกลับมา
"ขออนุญาตนะคะ..ขอให้ฉันได้อยู่กับเขาสักครู่นะคะ"นิตาพูดหมอทำท่าลำบากใจแต่ก็ยอมก่อนจะบอกให้นิตาสวมชุดคลุมเข้าไป
"นิดเขาจะทำอะไรน่ะ"อารียาพูดพลางมองชัยชนะซึ่งเขาก็ส่ายหัวอย่างไม่รู้นิตาเดินไปเรื่อยๆจนมาถึงก่อนจะค่อยๆเดินไปหาร่างของธีรกรที่ใส่เครื่องช่วยหายใจอยู่ทุกก้าวทุกลมหายใจของนิตามีแต่ภาพในวันวานตอนที่เธอแต่งงานตอนที่เธอมีความสุขร่วมถึงตอนที่หย่าและมาถึงตอนนี้
"ธี...นิดยืนอยู่ตรงนี้นะ...นิดได้อ่านทุกอย่างที่ธีอยากจะบอกนิดแล้ว...นิดคิดว่าไม่มีใครอีกแล้วที่จะรักนิดได้เท่ากับธี. ..ตอนที่ธีจีบนิด..ธีจู้จี้ขี้บ่นมากเลยรู้ไหม...แต่นิดรู้ว่าทุกอย่างที่ธีทำเป็นเพราะธีเป็นห่วงนิด...สำหรับนิดธีไม่เหมือนสามีและธีก็ไม่เหมือนใครแต่ธีเหมือนคู่ชีวิตของนิดไม่ใช่ในทะเบียนสมรสแต่มันคือชีวิตของผู้หญิงนึงและพอถึงตอนนี้ที่..ธีจะไม่อยู่กับนิดแล้ว...ไม่ว่าธีจะอยู่ที่ไหน..อย่าลืมกันนิดนะ..นิดรักธี"นิตาพูดจบก็หยิบของสิ่งนึงออกมาก่อนที่เธอจะจับมือธีรกร
"เรา...แต่งงานกันแล้วนะ"พูดจบนิตาก็สวมแหวนธรรมดาๆที่เธอซื้อมาใส่ที่นิ้วนางข้างซ้ายของธีรกรมันคือของที่นิตาตั้งใจให้ธีรกร
"ลืมได้ไงนะ"นิตาบ่นก่อนที่สร้อยข้อมือเธอจะขาดใช่!!ของที่เธอเดินมาเอาที่รถคือแหวนวงนี้นิตาวางมือธีรกรลงพลันพยาบาลก็เดินเข้ามา
"เราคงต้องถอดเครื่องช่วยหายใจแล้วนะคะ"พยาบาลพูดนิตาพยักหน้าพลันค่อยๆเดินออกมา
ติ๊ด!!!!!!!!!!!!!!!
///////////////////
3วันต่อมา
"เอ้า!!รังนกของแท้เลยนะกินให้หมดล่ะอุตส่าห์ซื้อมาให้"ชัยชนะวางถุงรังนกลงบนโต๊ะ
"พูดดีๆหน่อยดิฉันเป็นคนป่วยนะว้อย"ธีรกรมองชัยชนะเพื่อนรักของเขา
"ครับพ่อคนป่วย..ไงเกือบตายแล้วนะแก"ชัยชนะนั่งลงข้างๆธีรกร
"เหรอว่ะ..ฉันไม่รู้เรื่องเลย"ธีรกรตอบพลันนิตาเดินเข้ามา
"สวัสดีครับคนสวย"ชัยชนะทักนิตา
"สวัสดีค่ะ"นิตายิ้มให้ชัยชนะซึ่งเขาก็ยิ้มตอบ
"ไอ้ชัย!!ถ้าแกยังไม่หยุดมองนิดด้วยสายตาแบบนั้นนะฉันจะลุกขึ้นไปเตะแกเดี๋ยวนี้แหละ"ธีรกรพูดอย่างไม่พอใจ
"เก่งจริงๆเลยนะ"นิตาพูดก่อนจะยิกเขา
"โอ๊ย!!!นิดอะ..ก็คนเขารักเขาก็ต้องเป็นหวงเป็นเรื่องธรรมดานี่นา..ไอ้ชัย!!!"ธีรกรเสียงแข็งเพราะชัยชนะหัวเราะเขา
"ยอมแล้วคร๊าบบบคุณธีรกร"ชัยชนะพูดพลันอารียาเดินเข้ามา
"ทะเลาะอะไรกันคะ"อารียาพูดพลางมองชัยชนะก่อนจะยื่นการ์ดให้เพื่อนของเธอ
"อะไรเหรอเอ้"นิตาถาม
"เปิดดูสิ"อารียาพยักหน้านิตาจึงเปิดดู
"แต่งงาน!!จริงเหรอเอ้"นิตามองอารียาอย่างยินดี
"จริงสิจ๊ะ"อารียายิ้ม
"ยินดีด้วยนะ"นิตายิ้มตอบอารียาก่อนที่ทั้ง4คนจะชวนกันคุยเรื่องอื่นต่อ
///////////////////
3เดือนผ่านไป
"ได้แล้วค่ะ"นิตายื่นถุงกาแฟให้ลูกค้าคนสำคัญของเธอ
"ขอบคุณนะคะ"ลูกค้ากล่าวก่อนจะเดินจากไปพลันธีรกรเดินเข้ามา
"มาส่งกาแฟถึงโรงพยาบาลเลยเหรอเนี่ย"ธีรกรพูด
"แหม่..ก็เราผ่านทางนี้นี่คะ"นิตาตอบ
"หนูนิด!!"นิตาหันมองตามเสียงเรียกก็พบกับแม่ของวาณี
"สวัสดีค่ะคุณอา"นิตายกมือไหว้แม่ของวาณี
"สวัสดีจ๊ะ"แม่ของวาณีพูด
"คุณอามาทำอะไรที่นี่คะ"นิตาถามไม่นานแม่ของวาณีก็พานิตากับธีรกรมาที่ๆนึง
"หลังจากวันนั้นวาณีก็กลายเป็นบ้าวันๆเอาแต่นั่งเล่นตุ๊กตาแล้วก็พูดคนเดียว"แม่ของวาณีเล่าพลันชี้ไปที่ผู้หญิงที่นั่งอยู่ใต้ต้นไหม
"คุณธี..กินข้าวนะคะ..คุณธีอยู่กับวานะ"วาณีพูดพลันมองตุ๊กตาก่อนจะหัวเราะออกมา
"โธ่วาณี"นิตาพูดพลางมองหน้าธีรกร
"ว๊าย!!!!"วาณีร้องเมื่อจู่ๆมีคนไข้คนนึงวิ่งมาชนเธอ
"แก..แกจะแย่งคุณธีไปใช่ไหม!!"วาณีชี้หน้าคนๆนั้นก่อนจะอุ้มตุ๊กตาวิ่งหนีไป
"วาณี!!"แม่ของวาณีวิ่งตามธีรกรเองก็ด้วย
"ระวัง!!!!"ธีรกรตะโกนวาณีหยุดวิ่งหันมามองแต่โชคร้ายมีรถคนหนึ่งขับมาด้วยความเร็วจนเบรคไม่ทันและชนเข้ากับร่างของวาณี
"วา!!!!!"แม่ของวาณีวิ่งไปกอดลูกสาวที่เลือดท่วมตัวแต่น่าอนาถที่วาณีสิ้นลมไปเสียแล้ว
"ฉันอโหสิกรรมให้เธอนะวาณี"นิตาพูดธีรกรยื่นมือมาโอบไหล่นิตาพลันมองดูวาณี
"ฉันก็อโหสิกรรมให้เธอวาณี"ธีรกรพูดไม่นานเสียงรถพยาบาลก็แว่วมา
///////////////////
บรรยากาศชายทะเลมีลมพัดอ่อนๆหญิงสาวคนหนึ่งยืนรับลมอยู่ก่อนที่ชายคนหนึ่งจะเดินมากอดเธอ
"ดูอะไรอยู่เหรอนิด"ธีรกรถาม
"ไม่ได้ดูแต่กำลังคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาถึงตอนนี้มันก็ผ่านไปหมดแล้วแต่นิดก็อดคิดถึงมันไม่ได้"นิตาพูดธีรกรจึงจับเธอหันมา
"อดีตมันคือเรื่องที่ผ่านไปแล้วสิ่งที่เราได้จากมันคือบทเรียนธีว่าเราสนใจปัจจุบันดีกว่านะ"ธีรกรพูด
"งั้นก็สนใจไว้นะนิดมีเรื่องจะบอก"
"อะไรเหรอ"ธีรกรมองอย่างสงสัยนิตายิ้มก่อนจะหยิบของบางอย่างให้ธีรกรเขารับมามันคือเครื่องตรวจการตั้งครรภ์ธีรกรค่อยๆเลื่อนมือออกทีละนิด
"สองขีด...แปลว่า..นิดท้อง!!"ธีรกรอึ้งนิตาพยักหน้าธีรกรดีใจกอดนิตาแน่น
"นี่ธีกำลังจะเป็นพ่อคนแล้วดีใจสุดๆเลยเอ..ลูกจะชื่ออะไรดีนะ..เอางี้ชื่อสไปเดอร์แมนดีไหม"ธีรกรพูด
"บ้า!!ชื่ออะไรของธีเนี่ย"นิตายิ้มธีรกรจับมือเธอ
"ธีรักนิดนะ"ธีรกรกรพูดก่อนจะลูบหัวนิตา
"นิดก็รักธี"นิตายิ้มทั้งสองโผกอดกันเรื่องราวที่ผ่านมาเปรียบเหมือนบทเรียนของชีวิตคู่การที่เราแต่งงานกับใครสักคนก็เหมือนกับการเข้าเรียนใหม่เราต้องเรียนรู้การเข้าใจกันและกันซึ่งมันจะเป็นบทสำคัญที่จะทำให้คุณและคนที่ร่วมเรียนของคุณนั้นมีความสุขและจบหลักสูตรของชีวิตคู่รู้อย่างนี้แล้วคุณล่ะ!!พร้อมที่จะเรียนรู้มันหรือยัง
-จบบริบูรณ์-
"ไม่..ฉันไม่ได้ทำ..ฉันไม่ได้ทำ..ฉันเปล่า"วาณีพูดวกวนไปมาพลันชัยชนะกับอารียาก็วิ่งลงมา
"วาณี!!!"อารียาพูดอย่างตกใจ
"ไอ้ธี!!"ชัยชนะมองดูธีรกรอย่างตกใจก่อนจะวิ่งเข้ามา
"ธี..ธีมองนิดสิ..ธี..นิดขอโทษ!!"นิตาเขย่าธีรกรแต่ก็ไร้วี่แววว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะรู้สึกตัวผู้คนต่างมุงดูก่อนที่รถตำรวจจะแล่นมา
///////////////////
ที่โรงพยาบาล
หมอและพยาบาลต่างมุงธีรกรก่อนที่รถเข็นเขาจะหายเข้าไปในห้องไอซียูนิตารีบวิ่งมาที่หน้าห้องจนเธอสะดุดล้มอารียารีบวิ่งมาดูนิตา
"นิด"อารียามองเพื่อนสาวที่นั่งกับพื้น
"ฉันไม่เป็นอะไร..ธี.."หญิงสาวพูดทั้งน้ำตาก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหน้าห้องไอซียู
"นิดใจเย็นๆนะธีจะต้องไม่เป็นอะไร"อารียากอดนิตา
"ธี!!"สกุณาวิ่งเข้ามาพร้อมกับแพรวพราว
"ธีเป็นไงบ้างลูก"สกุณาถามขึ้นอารียาตอบเสียงแผ่วเบา
"เข้าไปแล้วค่ะ"สกุณาร้องไห้เป็นห่วงลูกชายพลันหมอเดินออกมา
"สามีฉันเป็นยังไงบ้างคะ"นิตาถามหมอซึ่งหมอก้มหน้าลง
"หมอเสียใจด้วยนะครับคนไข้หัวใจหยุดเต้นไปแล้วหมอพยายามเต็มที่แล้วครับ"สิ้นคำพูดของหมอนิตาทรุดลงตามด้วยสกุณาที่เป็นลมแต่โชคดีที่แพรวพราวรับไว้ทันชัยชนะวิ่งเข้ามามองดูนิตาเขาก็รู้ทันทีว่าเพื่อนเขาได้จากไปแล้ว
"คุณนิดครับ"ชัยชนะเดินเข้ามาหานิตาก่อนจะยื่นถุงสีขาวที่ธีรกรตั้งใจให้นิตายื่นให้เธอ
"ไอ้ธีอยากให้ของสิ่งนี้กับคุณ"ชัยชนะยิ้มนิตารับมาก่อนจะเปิดถุงดูก็พบกล่องสีขาวนิตาเปิดกล่องดูก็พบกับแหวนไม่ใช่แหวนเพชรแต่เป็นแหวนธรรมดาพร้อมด้วยกระดาษแผ่นหนึ่ง
(ธีไม่รู้ว่านิดจะชอบไหม..ธีตั้งใจซื้อให้นิด..นิดจำได้ไหมตอนที่เราแต่งงานกันใหม่ๆนิดไม่ยอมใส่แหวนเพชรเพราะกลัวมันจะ้เป็นรอยจนธีต้องตื้อนิดอยู่นานกว่านิดจะยอมใส่ครั้งนี้ธีตั้งใจไม่ซื้อของหรูแต่ก็ไม่ได้ละเลยที่จะเลือกอย่างตั้งใจมันก็เหมือนความรักของเราที่ไม่ใช่ความรักที่วิเศษอะไรนักหนาแต่มันคือความรักของคนธรรมดาคนหนึ่งที่จะรักคนๆนึงอย่างหมดหัวใจธีอยากให้นิดรู้ไว้นะว่านิดคือคนที่ธีรักและคนที่ธีจะเสียสละได้ทุกอย่างเพื่อให้นิดเพียงคนเดียว...รัก..จากคนที่เกิดมาเพื่อรักเธอ)น้ำตาของหญิงสาวไหลลงอาบแก้มไม่มีคำพูดใดๆอีกแล้วที่จะแทนตัวหนังสือของคนที่เธอรักได้
"คุณหมอคะเราจะถอดเครื่องช่วยหายใจเลยไหมคะ"พยาบาลสาวคนหนึ่งออกมาถามหมอ
"ขออีกสักพักนะคะ...ขอฉันทำบางอย่างให้เสร็จก่อน"นิตาพูดขึ้นหมอจึงพยักหน้าให้พยาบาลนิตาลุกขึ้นก่อนจะเดินออกไปไม่นานนิตาก็เดินกลับมา
"ขออนุญาตนะคะ..ขอให้ฉันได้อยู่กับเขาสักครู่นะคะ"นิตาพูดหมอทำท่าลำบากใจแต่ก็ยอมก่อนจะบอกให้นิตาสวมชุดคลุมเข้าไป
"นิดเขาจะทำอะไรน่ะ"อารียาพูดพลางมองชัยชนะซึ่งเขาก็ส่ายหัวอย่างไม่รู้นิตาเดินไปเรื่อยๆจนมาถึงก่อนจะค่อยๆเดินไปหาร่างของธีรกรที่ใส่เครื่องช่วยหายใจอยู่ทุกก้าวทุกลมหายใจของนิตามีแต่ภาพในวันวานตอนที่เธอแต่งงานตอนที่เธอมีความสุขร่วมถึงตอนที่หย่าและมาถึงตอนนี้
"ธี...นิดยืนอยู่ตรงนี้นะ...นิดได้อ่านทุกอย่างที่ธีอยากจะบอกนิดแล้ว...นิดคิดว่าไม่มีใครอีกแล้วที่จะรักนิดได้เท่ากับธี. ..ตอนที่ธีจีบนิด..ธีจู้จี้ขี้บ่นมากเลยรู้ไหม...แต่นิดรู้ว่าทุกอย่างที่ธีทำเป็นเพราะธีเป็นห่วงนิด...สำหรับนิดธีไม่เหมือนสามีและธีก็ไม่เหมือนใครแต่ธีเหมือนคู่ชีวิตของนิดไม่ใช่ในทะเบียนสมรสแต่มันคือชีวิตของผู้หญิงนึงและพอถึงตอนนี้ที่..ธีจะไม่อยู่กับนิดแล้ว...ไม่ว่าธีจะอยู่ที่ไหน..อย่าลืมกันนิดนะ..นิดรักธี"นิตาพูดจบก็หยิบของสิ่งนึงออกมาก่อนที่เธอจะจับมือธีรกร
"เรา...แต่งงานกันแล้วนะ"พูดจบนิตาก็สวมแหวนธรรมดาๆที่เธอซื้อมาใส่ที่นิ้วนางข้างซ้ายของธีรกรมันคือของที่นิตาตั้งใจให้ธีรกร
"ลืมได้ไงนะ"นิตาบ่นก่อนที่สร้อยข้อมือเธอจะขาดใช่!!ของที่เธอเดินมาเอาที่รถคือแหวนวงนี้นิตาวางมือธีรกรลงพลันพยาบาลก็เดินเข้ามา
"เราคงต้องถอดเครื่องช่วยหายใจแล้วนะคะ"พยาบาลพูดนิตาพยักหน้าพลันค่อยๆเดินออกมา
ติ๊ด!!!!!!!!!!!!!!!
///////////////////
3วันต่อมา
"เอ้า!!รังนกของแท้เลยนะกินให้หมดล่ะอุตส่าห์ซื้อมาให้"ชัยชนะวางถุงรังนกลงบนโต๊ะ
"พูดดีๆหน่อยดิฉันเป็นคนป่วยนะว้อย"ธีรกรมองชัยชนะเพื่อนรักของเขา
"ครับพ่อคนป่วย..ไงเกือบตายแล้วนะแก"ชัยชนะนั่งลงข้างๆธีรกร
"เหรอว่ะ..ฉันไม่รู้เรื่องเลย"ธีรกรตอบพลันนิตาเดินเข้ามา
"สวัสดีครับคนสวย"ชัยชนะทักนิตา
"สวัสดีค่ะ"นิตายิ้มให้ชัยชนะซึ่งเขาก็ยิ้มตอบ
"ไอ้ชัย!!ถ้าแกยังไม่หยุดมองนิดด้วยสายตาแบบนั้นนะฉันจะลุกขึ้นไปเตะแกเดี๋ยวนี้แหละ"ธีรกรพูดอย่างไม่พอใจ
"เก่งจริงๆเลยนะ"นิตาพูดก่อนจะยิกเขา
"โอ๊ย!!!นิดอะ..ก็คนเขารักเขาก็ต้องเป็นหวงเป็นเรื่องธรรมดานี่นา..ไอ้ชัย!!!"ธีรกรเสียงแข็งเพราะชัยชนะหัวเราะเขา
"ยอมแล้วคร๊าบบบคุณธีรกร"ชัยชนะพูดพลันอารียาเดินเข้ามา
"ทะเลาะอะไรกันคะ"อารียาพูดพลางมองชัยชนะก่อนจะยื่นการ์ดให้เพื่อนของเธอ
"อะไรเหรอเอ้"นิตาถาม
"เปิดดูสิ"อารียาพยักหน้านิตาจึงเปิดดู
"แต่งงาน!!จริงเหรอเอ้"นิตามองอารียาอย่างยินดี
"จริงสิจ๊ะ"อารียายิ้ม
"ยินดีด้วยนะ"นิตายิ้มตอบอารียาก่อนที่ทั้ง4คนจะชวนกันคุยเรื่องอื่นต่อ
///////////////////
3เดือนผ่านไป
"ได้แล้วค่ะ"นิตายื่นถุงกาแฟให้ลูกค้าคนสำคัญของเธอ
"ขอบคุณนะคะ"ลูกค้ากล่าวก่อนจะเดินจากไปพลันธีรกรเดินเข้ามา
"มาส่งกาแฟถึงโรงพยาบาลเลยเหรอเนี่ย"ธีรกรพูด
"แหม่..ก็เราผ่านทางนี้นี่คะ"นิตาตอบ
"หนูนิด!!"นิตาหันมองตามเสียงเรียกก็พบกับแม่ของวาณี
"สวัสดีค่ะคุณอา"นิตายกมือไหว้แม่ของวาณี
"สวัสดีจ๊ะ"แม่ของวาณีพูด
"คุณอามาทำอะไรที่นี่คะ"นิตาถามไม่นานแม่ของวาณีก็พานิตากับธีรกรมาที่ๆนึง
"หลังจากวันนั้นวาณีก็กลายเป็นบ้าวันๆเอาแต่นั่งเล่นตุ๊กตาแล้วก็พูดคนเดียว"แม่ของวาณีเล่าพลันชี้ไปที่ผู้หญิงที่นั่งอยู่ใต้ต้นไหม
"คุณธี..กินข้าวนะคะ..คุณธีอยู่กับวานะ"วาณีพูดพลันมองตุ๊กตาก่อนจะหัวเราะออกมา
"โธ่วาณี"นิตาพูดพลางมองหน้าธีรกร
"ว๊าย!!!!"วาณีร้องเมื่อจู่ๆมีคนไข้คนนึงวิ่งมาชนเธอ
"แก..แกจะแย่งคุณธีไปใช่ไหม!!"วาณีชี้หน้าคนๆนั้นก่อนจะอุ้มตุ๊กตาวิ่งหนีไป
"วาณี!!"แม่ของวาณีวิ่งตามธีรกรเองก็ด้วย
"ระวัง!!!!"ธีรกรตะโกนวาณีหยุดวิ่งหันมามองแต่โชคร้ายมีรถคนหนึ่งขับมาด้วยความเร็วจนเบรคไม่ทันและชนเข้ากับร่างของวาณี
"วา!!!!!"แม่ของวาณีวิ่งไปกอดลูกสาวที่เลือดท่วมตัวแต่น่าอนาถที่วาณีสิ้นลมไปเสียแล้ว
"ฉันอโหสิกรรมให้เธอนะวาณี"นิตาพูดธีรกรยื่นมือมาโอบไหล่นิตาพลันมองดูวาณี
"ฉันก็อโหสิกรรมให้เธอวาณี"ธีรกรพูดไม่นานเสียงรถพยาบาลก็แว่วมา
///////////////////
บรรยากาศชายทะเลมีลมพัดอ่อนๆหญิงสาวคนหนึ่งยืนรับลมอยู่ก่อนที่ชายคนหนึ่งจะเดินมากอดเธอ
"ดูอะไรอยู่เหรอนิด"ธีรกรถาม
"ไม่ได้ดูแต่กำลังคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมาถึงตอนนี้มันก็ผ่านไปหมดแล้วแต่นิดก็อดคิดถึงมันไม่ได้"นิตาพูดธีรกรจึงจับเธอหันมา
"อดีตมันคือเรื่องที่ผ่านไปแล้วสิ่งที่เราได้จากมันคือบทเรียนธีว่าเราสนใจปัจจุบันดีกว่านะ"ธีรกรพูด
"งั้นก็สนใจไว้นะนิดมีเรื่องจะบอก"
"อะไรเหรอ"ธีรกรมองอย่างสงสัยนิตายิ้มก่อนจะหยิบของบางอย่างให้ธีรกรเขารับมามันคือเครื่องตรวจการตั้งครรภ์ธีรกรค่อยๆเลื่อนมือออกทีละนิด
"สองขีด...แปลว่า..นิดท้อง!!"ธีรกรอึ้งนิตาพยักหน้าธีรกรดีใจกอดนิตาแน่น
"นี่ธีกำลังจะเป็นพ่อคนแล้วดีใจสุดๆเลยเอ..ลูกจะชื่ออะไรดีนะ..เอางี้ชื่อสไปเดอร์แมนดีไหม"ธีรกรพูด
"บ้า!!ชื่ออะไรของธีเนี่ย"นิตายิ้มธีรกรจับมือเธอ
"ธีรักนิดนะ"ธีรกรกรพูดก่อนจะลูบหัวนิตา
"นิดก็รักธี"นิตายิ้มทั้งสองโผกอดกันเรื่องราวที่ผ่านมาเปรียบเหมือนบทเรียนของชีวิตคู่การที่เราแต่งงานกับใครสักคนก็เหมือนกับการเข้าเรียนใหม่เราต้องเรียนรู้การเข้าใจกันและกันซึ่งมันจะเป็นบทสำคัญที่จะทำให้คุณและคนที่ร่วมเรียนของคุณนั้นมีความสุขและจบหลักสูตรของชีวิตคู่รู้อย่างนี้แล้วคุณล่ะ!!พร้อมที่จะเรียนรู้มันหรือยัง
-จบบริบูรณ์-
สายลมและเวลา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 พ.ค. 2558, 10:30:45 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 พ.ค. 2558, 10:42:41 น.
จำนวนการเข้าชม : 1313
| << บทที่21:กรรมกำลังตามทัน |
สายลมและเวลา 19 พ.ค. 2558, 10:51:49 น.
ขอบคุณผู้อ่านทุกคนมากนะคะที่ติดตามกันตั้งแต่แรกจนถึงตอนจบส่วนตัวแล้วสายลมและเวลาไม่ค่อยถนัดเขียนแนวนี้เท่าไหร่เลยค่ะอาจมีตกหล่นบ้างก็ต้องขออภัยด้วยนะคะความจริงสายลมที่พัดวนคงไม่เขียนเรื่องนี้แต่เผอิญได้แรงบรรดาลใจจากคนๆหนึ่งมาค่ะเลยนำเรื่องของพี่คนนั้นมาเป็นเค้าโครงนิยายเรื่องนี้และที่อยากขอบคุณอีกครั้งคือเรื่องนิยายฮอตประจำสัปดาร์ซึ่งนิยายสามีตีตราจองก็ติด1ใน20กับเขาด้วยต้องขอบคุณผู้อ่านที่น่ารักทุกคนนะคะที่เป็นกำลังใจและติดตามกันมาตลอดแล้วพบกันใหม่นะคะผู้อ่านที่น่ารักทุกคน
ป.ล.เรื่องนี้สายลมและเวลาสงสารพระเอกมากค่ะแลว่าจะโดนดุเยอะกว่านางร้ายอีกอิอิ
ขอบคุณผู้อ่านทุกคนมากนะคะที่ติดตามกันตั้งแต่แรกจนถึงตอนจบส่วนตัวแล้วสายลมและเวลาไม่ค่อยถนัดเขียนแนวนี้เท่าไหร่เลยค่ะอาจมีตกหล่นบ้างก็ต้องขออภัยด้วยนะคะความจริงสายลมที่พัดวนคงไม่เขียนเรื่องนี้แต่เผอิญได้แรงบรรดาลใจจากคนๆหนึ่งมาค่ะเลยนำเรื่องของพี่คนนั้นมาเป็นเค้าโครงนิยายเรื่องนี้และที่อยากขอบคุณอีกครั้งคือเรื่องนิยายฮอตประจำสัปดาร์ซึ่งนิยายสามีตีตราจองก็ติด1ใน20กับเขาด้วยต้องขอบคุณผู้อ่านที่น่ารักทุกคนนะคะที่เป็นกำลังใจและติดตามกันมาตลอดแล้วพบกันใหม่นะคะผู้อ่านที่น่ารักทุกคน
ป.ล.เรื่องนี้สายลมและเวลาสงสารพระเอกมากค่ะแลว่าจะโดนดุเยอะกว่านางร้ายอีกอิอิ
สายลมที่พัดวน 19 พ.ค. 2558, 10:57:23 น.
ว๊าจบแล้วสะใจนางวามากค่ะเป็นบ้าแล้วยังตายอีก
ป.ล.สไปเดอร์แมนคุณธีเข้าใจคิดนะคะ
ป.ล.2ดิฉันก็อยากเรียนรู้เหมือนกันค่ะแต่ยังหาคนร่วมเรียนไม่ได้
ว๊าจบแล้วสะใจนางวามากค่ะเป็นบ้าแล้วยังตายอีก
ป.ล.สไปเดอร์แมนคุณธีเข้าใจคิดนะคะ
ป.ล.2ดิฉันก็อยากเรียนรู้เหมือนกันค่ะแต่ยังหาคนร่วมเรียนไม่ได้
ร้อยวจี 19 พ.ค. 2558, 11:10:12 น.
ตกใจหมดนึกว่าจะจบแบบเศร้าซะแล้ว แต่สุดท้ายก็จบแบบมีความสุข อ่านแล้วปลื้มค่ะ รอเรื่องต่อไปนะคะ 
ตกใจหมดนึกว่าจะจบแบบเศร้าซะแล้ว
แต่สุดท้ายก็จบแบบมีความสุข อ่านแล้วปลื้มค่ะ รอเรื่องต่อไปนะคะ 
Zephyr 19 พ.ค. 2558, 16:44:50 น.
จบแล้ว เย้
โล่งใจเลย คิดว่าจะจบแบบไม่แฮปปี้ซะอีก
อ่านแล้วหน่วง
พอธีไม่ตายนี่หายเลย 5555
แต่ๆๆๆๆ แงๆๆๆๆ นางเป็นบ้าจนได้นังวา
แต่นางตายง่ายไปนะ ชดใช้กรรมแค่นี้เอง
แต่สงสารแม่วา มากกว่าอ่ะค่ะ
แม่วาสอนวาแต่แรก แต่นางไม่ฟังแม่นางเลย
อ่านจบแล้วกลับไปกอดแม่ดีกว่า ไปน้าาาา
จบแล้ว เย้
โล่งใจเลย คิดว่าจะจบแบบไม่แฮปปี้ซะอีก
อ่านแล้วหน่วง
พอธีไม่ตายนี่หายเลย 5555
แต่ๆๆๆๆ แงๆๆๆๆ นางเป็นบ้าจนได้นังวา
แต่นางตายง่ายไปนะ ชดใช้กรรมแค่นี้เอง
แต่สงสารแม่วา มากกว่าอ่ะค่ะ
แม่วาสอนวาแต่แรก แต่นางไม่ฟังแม่นางเลย
อ่านจบแล้วกลับไปกอดแม่ดีกว่า ไปน้าาาา