มายาเริงไฟ
มายาเริงไฟ By ทิตภากร

เธอร้อนราวกับไฟ ร้ายยิ่งกว่าอสรพิษ
ทุกชีวิตที่สูญสิ้นต้องแลกด้วยความวิบัติ!

Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้

ตอน: ตัวอย่างเนื้อเรื่อง

มายาเริงไฟ

ประพันธ์โดย...ทิตภากร

(ตัวอย่างเนื้อเรื่อง)

(ลิขสิทธิ์งานเขียนเรื่องนี้เป็นสนพ.ธราธร พับลิเคชั่น)

ดึกสงัดบนยอดตึกระฟ้าใจกลางเมือง ร่างสูงใหญ่ของบุรุษสองสัญชาติทอดสายตาเวิ้งว้าง เหม่อมองดวงไฟหลากสีทอแสงระยิบระยับประหนึ่งดวงดาวเจิดจรัสบนท้องนภาในยามราตรี หัวใจอ่อนล้าถูกปลดปล่อยให้ลอยล่องไปกับสายลมเย็นที่พัดผ่าน ราวกับต้องการจะชำระล้างความเจ็บปวดทั้งหมดที่มีให้เลือนหายไปจากความทรงจำ

ใบหน้าหล่อเหลาหม่นปนเศร้าเหม่อมองภาพถ่ายในมือแล้วเหยียดยิ้มมุมปาก นึกสังเวชตัวเองอย่างที่สุด ที่จิตใจอ่อนแอและอ่อนไหวยิ่งกว่าสตรี ลุ่มหลงมัวเมาในความรัก ทุ่มเททุกสิ่งทุกอย่างให้กับผู้หญิงคนหนึ่งอย่างหมดหัวใจ แต่หล่อนกลับไม่สนใจไยดี ซ้ำยังปฏิเสธเขาอย่างไม่มีเยื่อใย

เวลานี้โลกสำหรับผู้พ่ายแพ้ในความรักช่างมืดมนเสียนี่กระไร ความท้อแท้สิ้นหวังที่ถาโถมเข้ามาทำให้เขาไม่อยากมีชีวิตอยู่ วูบหนึ่งของความคิดที่เป็นไปเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ ฉุดให้สองเท้าพาร่างสูงใหญ่ขึ้นไปยืนหมิ่นเหม่บนขอบปูนที่กว้างไม่ถึงคืบ

ร่างที่ยืนโอนเอนไปมาเหลือบมองสิ่งที่อยู่ในมือ พลางลากไล้ปลายนิ้วช้า ๆ ไปบนภาพสตรีผู้เป็นที่รัก แล้วโน้มหน้าลงฝากรอยจุมพิต เสมือนหนึ่งต้องการจะเก็บความทรงจำนั้นไว้เป็นครั้งสุดท้าย

“ความรักของผมมันยิ่งใหญ่กว่าที่คุณคิด”

วลีสั้น ๆ หลุดจากปากคนร้าวราน ราวกับต้องการจะฝากสายลมเย็นที่พัดผ่านไปถึงคนในภาพถ่าย ขณะที่เจ้าตัวปิดเปลือกตาลงช้า ๆ แล้วตัดสินใจทิ้งร่างลอยละลิ่วจากยอดอาคารสูง...



เพียงแค่มายาปลดเสื้อคลุมอวดรูปร่างสมส่วนในอาภรณ์ชิ้นน้อยสีแดงสด ก็สะกดสายตาผู้คนที่รายล้อมรอบสระน้ำของโรงแรมหรูในเมืองพัทยาให้มองมาเป็นจุดเดียว ด้วยคิดไม่ผิดว่าชุดว่ายน้ำสีสันร้อนแรงตัดกับผิวขาวราวหยวกกล้วย จะทำให้หล่อนแลโดดเด่นชวนมองและเป็นที่สนใจของทุกคน

มายาหยักยิ้ม นัยน์ตากลมโตแพรวระยับกวาดมองไปโดยรอบ เมื่อสิ่งที่คาดหวังในใจเป็นไปตามที่คิด นอกจากหล่อนจะได้รับความสนใจจากบุรุษและสตรีในบริเวณนั้น ดารานักร้องชื่อดังสองสัญชาติอย่าง ไบรอัน คาร์ล ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามก็ยังจ้องมองมาตาไม่กะพริบ

มายาชำเลืองมองแวบเดียว ก็ทราบได้ในทันทีว่าปลาตัวโตกำลังจะฮุบเหยื่อ จึงทำทีเผยผิวนวลเนียนน่าลูบไล้ล่อตาล่อใจบุรุษฝั่งตรงข้าม ด้วยการรวบผมสีน้ำตาลเข้มที่คลอเคลียเนินอกอวบอิ่มขึ้น ก่อนจะสะบัดมันไปมาแล้วทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ผ้าใบที่ตั้งเรียงรายรอบสระน้ำ

แต่งเติมความเย้ายวนอีกนิด ด้วยการยื่นมือเรียวที่เคลือบสีสันบนปลายเล็บอย่างประณีตคีบก้านแก้วทรงสูง ที่พนักงานนำเครื่องดื่มมาเสิร์ฟให้ถึงที่ขึ้นดื่มดับกระหาย ไล้ปลายลิ้นช้า ๆ ไปตามขอบริมฝีปากล่างอย่างจงใจยั่วยวน แล้วคว้าขวดครีมกันแดดมาชโลมผิวสวย

แม้จะเขินอายอยู่บ้าง กับการสวมใส่อาภรณ์แบบนุ่งลมห่มฟ้าชนิดที่เรียกว่าแทบจะปิดอะไรไม่มิด แต่หญิงสาวก็ใคร่ครวญมาเป็นอย่างดีแล้วว่าภาพลักษณ์เปรี้ยวจี๊ดจ๊าดอย่างผู้หญิงกล้าได้กล้าเสีย จะทำให้เพลย์บอยหนุ่มฝั่งตรงข้ามตาวาวและอยากจะขย้ำหล่อนจนเนื้อเต้น

นัยน์ตากลมโตทอแสงแรงกล้า ขณะกลีบปากสีชมพูระเรื่อเหยียดยิ้มอย่างหมายมาด เมื่อทอดกายลงนอนบนเก้าอี้ผ้าใบ ก่อนจะปิดเปลือกตาที่แต่งแต้มอายเชโดว์สีเฉี่ยวลงช้า ๆ รอคอยอย่างมีความหวัง และเริ่มนับหนึ่งในใจไล่ลำดับต่อไปเรื่อย ๆ ทว่ายังนับไม่ถึงสิบเสียด้วยซ้ำ เสียงทุ้มนุ่มที่สื่อสารด้วยภาษาอังกฤษก็ดังขึ้น

“สวัสดีครับคนสวย ผมไบรอัน คาร์ล ยินดีที่ได้รู้จัก”

คนรอคอยทำทีเป็นเปิดเปลือกตาขึ้นมองอย่างฉงน ก่อนจะคลี่ยิ้มหวานหยดให้บุรุษหล่อเหลาตรงหน้า

“ไบรอัน คาร์ล? ชื่อคุ้นจังค่ะ อย่าบอกนะคะว่าคุณคือดารานักร้องชื่อดังคนนั้น”

“แล้วถ้าผมบอกว่าใช่ล่ะ” คนที่ก้าวเข้ามาทักยิ้มเต็มใบหน้าอย่างภาคภูมิใจในชื่อเสียง

“ว้าว! จริงเหรอคะเนี่ย ฉันได้ยินชื่อคุณมาตั้งนานแล้ว แต่ไม่คิดเลยนะคะว่าตัวจริงจะหล่อและก็เท่ขนาดนี้ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ ฉันมายา”

หญิงสาวทำตาโตห่อปากอย่างมีจริต ยันกายขึ้นด้วยแขนข้างหนึ่ง จงใจอวดสรีระด้านบนที่อวบอิ่มจนแทบจะล้นทะลัก แล้วเสริมท่าทางให้สมจริงอีกนิด ด้วยการทำตาชวนฝันราวกับคลั่งไคล้ดาราดังตรงหน้าเสียเต็มประดา พลางยื่นมือนุ่มนิ่มออกไปเชิญชวนให้สัมผัส

ไบรอันฉีกยิ้มกว้าง เขาเคยชินเสียแล้วกับอาการชื่นชอบดาราจนออกนอกหน้า ก็เพราะชื่อเสียงและความหล่อเหลานี่แหละ ทำให้แต่ละคืนเขาไม่เคยเหงา ด้วยมีสาว ๆ มาทอดกายให้เชยชมไม่ซ้ำหน้า แต่ก็ไม่มีผู้หญิงคนไหนจะดึงดูดใจจนต้องเป็นฝ่ายวิ่งเข้าหาเหมือนสาวสวยรายนี้

ไม่เว้นแม้กระทั่งจารวี นางแบบสาวชื่อดังที่เคยถ่ายทำมิวสิกวีดีโอด้วยกัน ซึ่งการร่วมงานกันในครั้งนั้น ก็ทำให้เขามีสัมพันธ์สวาทลับ ๆ กับหล่อน ถึงแม้ว่าไบรอันจะหลงใหลลีลารักเร่าร้อน เพราะเข้าขากันดีในเรื่องกามกิจ จนถึงขั้นหลุดปากขอแต่งงาน แต่พอเอาเข้าจริงชายหนุ่มก็บ่ายเบี่ยง

ซึ่งนั่นอาจจะเป็นเพราะโดยนิสัยแล้วเป็นคนเจ้าชู้ จิตใจโลเล รักง่ายหน่ายเร็ว อีกทั้งยังมีชื่อเสียงในฐานะดาวดวงใหม่ที่กำลังมาแรง ทำให้เขายังไม่อยากมีพันธะ แต่ไม่ว่าไบรอันจะยกเหตุผลร้อยแปดอะไรขึ้นมาอ้าง เขาก็รู้แก่ใจว่าสาเหตุหลักที่ไม่อยากแต่งงานกับหล่อนก็เพราะเบื่อ

จารวีมักจะเจ้ากี้เจ้าการ วางตัวเป็นเจ้าเข้าเจ้าของเขาต่อหน้าคนอื่น ซ้ำยังชอบบงการชีวิตไม่ผิดกับมารดาคนที่สอง ทำให้เขาคิดจะสลัดหล่อนทิ้งเหมือนผู้หญิงคนอื่น ๆ แต่ก็ถูกอีกฝ่ายข่มขู่ ก็เลยจำเป็นต้องหมั้นกับจารวีลับ ๆ เพื่อตัดปัญหา ไม่เช่นนั้น...อนาคตที่กำลังรุ่งโรจน์อาจจะดับวูบลงได้

“ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ”

ไบรอันยิ้มหว่านเสน่ห์ พลางยื่นมือออกไปสัมผัสมือเรียว ทั้งที่ใจจริงอยากจะตอบรับการเชิญชวนนั่นด้วยริมฝีปากมากกว่า หากแต่ยั้งใจไว้ด้วยเกรงว่าไก่จะตื่น ซึ่งอาจจะทำให้เขาไม่ได้ลิ้มลองอย่างอื่นที่มากกว่าสูดกลิ่นหอมจากมือนุ่มนิ่มนั่น

“ถ้าคืนนี้คุณว่างก็แวะมาที่ห้องผมได้นะครับ ผมมีปาร์ตี้เล็ก ๆ เราจะได้...” ไบรอันพูดยังไม่จบประโยคเสียด้วยซ้ำ เสียงหนึ่งก็ขัดจังหวะการสนทนาขึ้นมาเสียก่อน

“ไบรอัน! นั่นนายกำลังทำอะไร?”

เจ้าของชื่อหันขวับ ยิ้มแหย ๆ เมื่อผู้จัดการส่วนตัวเดินหน้าง้ำเข้ามาหา

“อ้าว! พี่วิน ลงมาทำอะไรที่นี่เหรอครับ” ไบรอันแสร้งถามออกไป ใช่ว่าเขาจะไม่รู้ว่าธาวินลงมาตามหา แต่ไม่รู้จะแก้ตัวยังไง ที่ลอบออกจากห้องพักมาเถลไถลที่สระว่ายน้ำ ทั้งที่เวลานี้เขาควรจะเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการให้สัมภาษณ์ในอีกหนึ่งชั่วโมงข้างหน้า

“ฉันควรจะเป็นฝ่ายถามนายมากกว่าว่ามาทำอะไรที่นี่ ถ้าคิดอะไรอยู่ก็ระวังหน่อย นายก็รู้ไม่ใช่เหรอ ว่าถ้าตกเป็นข่าวในขณะที่เรื่องเก่ายังไม่จบ มันจะวุ่นวายมากแค่ไหน”

ธาวินปรายตามองร่างเย้ายวนก่อนจะตวัดกลับมาหยุดที่คนในปกครอง ไม่ได้ใส่ใจจะเอ่ยปากแนะนำตัวหรือทักทายอย่างที่ควรจะเป็น เพราะเห็นว่าหญิงสาวก็เป็นแค่พวกคลั่งไคล้ดารา ไม่ได้สลักสำคัญอะไรจนถึงขนาดที่เขาจะเป็นจะตายถ้าไม่ได้รู้จักหล่อน

มายาไม่พอใจเท่าไหร่นักที่ถูกขัดจังหวะการสนทนา แต่ก็เลือกที่จะนิ่งเฉย มองชายหนุ่มที่ก้าวเข้ามาสมทบ พลางประเมินความสำคัญของคนยืนตีหน้ายักษ์ ถึงเขาจะไม่โดดเด่นชวนมองเท่าไบรอัน ทว่าใบหน้าคมคายที่ล้อมกรอบด้วยเรือนผมหยักศกดกดำแลยุ่งเหยิงนิด ๆ เพราะแรงลม กลับส่งบุคลิกให้คมเข้มสมบุรุษ

หญิงสาวเผลอมองเขาจนเสียกิริยา ทว่าเมื่อปะทะเข้ากับนัยน์ตาคมเข้มแฝงแววฉลาดเป็นกรดที่ติดจะเย่อหยิ่งอยู่ไม่น้อย ก็ให้นึกชังน้ำหน้าเขาขึ้นมา เมื่อเห็นสายตาคู่นั้นมองหล่อนตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าราวกับจะประเมินค่าในตัว

มายาหัวเสีย เพราะเขาไม่ได้มองหล่อนอย่างหลงใหล หรือนึกชื่นชมในเรือนร่างเย้ายวนแต่อย่างใด หากแต่มองไม่ผิดกับของเน่าเสีย ราวกับเห็นเป็นแหล่งรวมเชื้อโรคที่สมควรจะหลีกไกลสักร้อยลี้ ทำให้โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ส่งสายตาเป็นปรปักษ์กลับไปในทันที พลางนึกในใจว่า...

ถ้าวันหน้ามีโอกาสจะฝากรอยนิ้วมือทั้งห้าไว้บนใบหน้านั้นสักฉาด!

“รายนี้ไม่มีปัญหาหรอกครับ เพราะเธอไม่ใช่คนไทย”

ไบรอันยิ้ม พูดโดยไม่ได้ละสายตาไปจากคนที่มีเค้าโครงหน้าไปในแถบยุโรป ด้วยคาดหวังว่าในไม่ช้าหล่อนจะเป็นหนึ่งในผู้หญิงอีกหลายคนที่มาทอดกายใต้ร่างเขา โดยหารู้ไม่ว่าทุกถ้อยคำที่โต้ตอบกัน มายาฟังรู้เรื่องมาโดยตลอด เพราะหล่อนมีมารดาก็เป็นคนไทย จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่จะอ่านเขียนตลอดจนฟังและพูดภาษาไทยได้เป็นอย่างดี ถึงแม้จะถือสัญชาติอังกฤษตามบิดาก็ตาม

“ถ้าคิดอย่างงั้นก็ตามใจ แต่อย่าให้มีปัญหามาให้ปวดหัวอีกก็แล้วกัน”

ธาวินหมุนตัวกลับ ไม่คิดจะใส่ใจอะไรอีก ใช่ว่าจะเห็นดีเห็นงามในความเจ้าชู้ไม่เลือกที่ของไบรอัน แต่เป็นเพราะเตือนแล้วไม่ฟังก็จนใจ ก็ได้แต่หวังว่าคนในปกครองจะไม่สร้างเรื่องสร้างปัญหาให้ต้องตามแก้ไขอีก ทว่าก้าวไปได้ไม่กี่ก้าว เขาก็นึกขึ้นมาได้ว่าตั้งใจจะลงมาตามไบรอัน เพราะใกล้เวลาที่คนในปกครองจะต้องให้สัมภาษณ์ จึงหันกลับไปออกคำสั่ง

“ไบรอัน! อีกครึ่งชั่วโมงนายมีสัมภาษณ์ไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมยังไม่ขึ้นไปแต่งตัวอีก สคริปก็ยังไม่ได้ท่อง เดี๋ยวก็ตอบนักข่าวไม่ได้หรอก ไป...รีบไปได้แล้ว!” ธาวินชักสีหน้า ออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงดุ

“โธ่! อีกเดี๋ยวก็ได้น่าพี่วิน”

“ไม่ได้! นายต้องขึ้นไปเดี๋ยวนี้!” ผู้จัดการหนุ่มไม่พูดเปล่า หากแต่สาวเท้าเข้าหาหมายจะลากตัวชายหนุ่มกลับห้องพัก ทำให้คนในปกครองหน้าเสีย

“โอเคครับพี่ ขอนาทีเดียว” ไบรอันรีบยกมือห้ามก่อนจะหันไปทางหญิงสาว

“ผมคงต้องขอตัวก่อน พอดีต้องให้สัมภาษณ์นักข่าว ยังไงคืนนี้ถ้าคุณว่างก็อย่าลืมนะครับ”

มายายิ้มให้อย่างไม่ถือสา มองเลยไปด้านหลังก็ปะทะเข้ากับนัยน์ตาเคืองขุ่นของคนยืนตีหน้ายักษ์ วูบหนึ่งของความคิดที่อยากเอาชนะ ทำให้หล่อนขยับตัวขึ้นนั่งพลางคว้าข้อมือไบรอันไว้

“เดี๋ยวสิคะ คุณไม่คิดจะแจกลายเซ็นให้ฉันบ้างเหรอ?” หญิงสาวรั้งคนที่ทำท่าจะเดินจากไปให้นั่งลงเคียงข้าง ออดอ้อนออเซาะ ช้อนตามองเขาอย่างเว้าวอน พลางลูบไล้ปลายนิ้วแกร่งช้า ๆ

“อย่าว่าแต่ลายเซ็นเลยครับ ถ้าเป็นคุณ...มากกว่านี้ผมก็ให้ได้”

ไบรอันเหมือนจะคลั่ง กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากกายสาวกับอาการไล้สัมผัส ทำให้เขาก็ลืมเลือนคำสั่งผู้จัดการส่วนตัวไปชั่วขณะ กำลังคิดว่าถ้ามีเวลามากกว่านี้อีกสักนิด รับรองได้เลยว่าเจ้าของมือซุกซนที่ปั่นป่วนอารมณ์เขาอยู่ขณะนี้ จะต้องได้รับการลงทัณฑ์ที่เร่าร้อนโทษฐานที่ยั่วยวนเขา

“จะอีกนานไหม!”

น้ำเสียงดุ ๆ ที่เอ่ยย้ำขึ้นอีกครั้ง ทำให้คนที่กำลังคิดไปไกลต้องหยุดความคิดลงชั่วคราว แต่ถึงกระนั้นก็ใช่ว่าจะลุกขึ้นในทันที หากแต่หันกลับไปหาผู้จัดการส่วนตัวแล้วถามหาสิ่งที่ต้องการ

“พี่วินมีกระดาษกับปากกาติดมือมาบ้างหรือเปล่าครับ?”

“จะเอาไปทำไม”

“ก็จะแจกลายเซ็นน่ะสิครับพี่”

“มีแต่ปากกาอย่างเดียวได้ไหม” ธาวินดึงปากกาจากกระเป๋าเสื้อยื่นให้คนในปกครอง ครั้นอีกฝ่ายรับมาถือไว้ ก็หันไปยิ้มหว่านเสน่ห์กับหญิงสาว พลางโชว์ปากกาในมือแล้วหมุนมันเล่นไปมา

“ผมว่าคงต้องวันหลังแล้วละครับ เพราะมีแต่ปากกาไม่มีกระดาษ”

“ไม่มีกระดาษก็ไม่เป็นไรค่ะ”

มายายิ้มพราย ไหน ๆ หล่อนก็สู้อุตส่าห์ลงทุนเปิดเปลือยเนื้อตัวมาเพื่องานนี้โดยเฉพาะ มีหรือ...ที่จะปล่อยให้ปลาตัวโตที่งับเหยื่อเข้าอย่างจังหลุดมือไปได้ง่าย ๆ ทุกอย่างต้องสานต่อไปจนจบ ถึงแม้ว่าจะมีคนยืนตีหน้ายักษ์คอยขัดขวางอยู่ก็ตาม

คิดได้ดังนั้นหญิงสาวก็ตัดสินใจรั้งมือที่กำลังหมุนปากกาเล่นมาหยุดที่เสื้อว่ายน้ำ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดลึกแล้วแอ่นอกขึ้นอย่างท้าทาย โดยไม่ลืมที่จะส่งสายตาเชิญชวนชายหนุ่ม

“เซ็นสิคะ”

น้ำเสียงเซ็กซี่ติดจะกระเส่าเล็กน้อย ทำให้ไบรอันน้ำลายหนืดคอขึ้นมาทันที คิดไม่ถึงว่าคนตรงหน้าจะใจกล้าบ้าบิ่นถึงขนาดนี้ ครั้นหันมองผู้จัดการส่วนตัวหมายจะขอความคิดเห็น ก็ปะทะเข้ากับสายตาคมกริบที่จ้องหญิงสาวอย่างเอาเรื่อง

จากที่คิดว่าจะถามความคิดเห็น เวลานี้ไบรอันเปลี่ยนใจในทันที เขาหันกลับไปจรดปลายปากกาลงบนเสื้อตัวเล็กจิ๋วที่ใต้ล่างหยุ่นนุ่มน่าสัมผัส ซึ่งก็ต้องยอมรับว่าการแจกลายเซ็นในครั้งนี้เป็นอะไรที่ตื่นเต้นอย่างที่สุด เพราะคงไม่มีครั้งไหนที่มือกับใจของเขาจะสั่นพร้อมกันเหมือนครั้งนี้อีกแล้ว

แต่ถึงกระนั้นชายหนุ่มก็ไม่ลืมที่จะกำกับหมายเลขห้องพักไว้ในตอนท้ายของลายเซ็น ด้วยมั่นใจว่าสาวร้อนแรงผู้นี้จะต้องมาพบเขาในค่ำคืนนี้อย่างแน่นอน

“เรียบร้อยแล้วครับ”

ไบรอันซ่อนอาการสั่นไหวภายใต้ใบหน้าที่ฉีกยิ้มกว้างแล้วหันไปส่งปากกาคืนผู้จัดการหนุ่ม ครั้นปะทะเข้ากับสายตาดุ ๆ ก็รีบลุกขึ้น เมื่อนึกขึ้นมาได้ว่าต้องรีบกลับห้องพัก แต่ก็ยังไม่วายทิ้งสายตาสื่อความหมายก่อนจะขอตัวเดินจากไป โดยปล่อยให้ธาวินยืนหน้าตึงส่งสายตาไม่พอใจไล่ตามหลัง

“อายุเท่าไหร่กันริจะเล่นกับไฟ”

ธาวินตวัดสายตามองคนที่ยืนเยื้องไปไม่ไกลนัก ครั้นพิศดวงหน้าสวยหวานรูปไข่ถนัดตา ก็ไม่แปลกใจเลยสักนิดที่คนในปกครองจะนั่งไม่ติด และมีทีท่าว่าอยากจะกลืนกินหล่อนเข้าไปทั้งตัว เมื่อไล่สายตาสำรวจไปถ้วนทั่วตัวของหญิงสาว

เรือนร่างในบิกินี่สีแดงสดแลเย้ายวนไปทุกส่วน ไม่ว่าจะเป็นอกอวบอิ่ม ผิวเนื้อเนียนละเอียดที่ต้องแสงแดดจนออกสีชมพูระเรื่อน่าลูบไล้ ตลอดจนริมฝีปากรูปกระจับก็ดูเซ็กซี่เสียนี่กระไร ยามเจ้าตัวเผลอไผลมันมักจะเผยอขึ้นราวกับเชิญชวนให้ลิ้มลองความหวานละมุนอยู่ในที

โดยเฉพาะดวงตากลมโตสีนิลที่โดดเด่นบนใบหน้ารูปไข่ แม้ยามนี้จะกร้าวขึ้นและฉายชัดในความเด็ดเดี่ยวมั่นใจ แต่เวลาที่เจ้าตัวคิดจะหว่านเสน่ห์ มันกลับหวานซึ้งดุจดั่งมีมนต์ขลังสะกดทุกบุรุษให้สยบอยู่แทบเท้า
สวยและมีเสน่ห์แบบนี้นี่เล่า...

ธาวินปฏิเสธไม่ได้เลยว่าคนตรงหน้าสวยแลเย้ายวน แต่ถึงกระนั้นก็ไม่ชอบใจเท่าไหร่นัก ที่หล่อนคิดจะใช้เสน่ห์ที่มีอยู่ในตัวยวนยั่วคนในปกครอง ด้วยประเมินว่าหญิงสาวคงอายุอานามไม่เกินยี่สิบห้า หรือถ้าจะอ่อนแก่กว่านั้นก็คงจะรุ่นราวคราวเดียวกับไบรอัน แต่หล่อนก็ยังเด็กกว่าเขาอยู่ดี

ยัยเด็กแก่แดด!

ธาวินเบ้ปาก หยุดความคิดไว้แค่เท่านั้น ทำท่าจะเดินแยกไปอีกทาง แต่ก็ต้องชะงัก หันกลับมามองหญิงสาวด้วยนึกฉงนใจ เมื่อได้ยินเสียงหวาน ๆ โต้กลับมาด้วยภาษาไทยอย่างชัดถ้อยชัดคำ

“จะเท่าไหร่ก็ไม่สำคัญ เพราะฉันไม่ใช่คนกลัวไฟ คุณน่าจะเก็บคำเตือนนี้ไว้ใช้กับคนในปกครองของคุณจะดีกว่านะ เพราะดาวจรัสแสงดวงนั้นจะดับลงในไม่ช้า!”

“นี่คุณพูดไทยได้เหรอ?”

มายาหยักยิ้ม ไม่ใส่ใจจะตอบคำถามนั้น หันไปคว้าเสื้อคลุมมาสวมทับก็ลุกขึ้นเดินจากไป ไม่ได้กลัวเกรงเสียด้วยซ้ำว่าคำพูดของหล่อนจะถูกถ่ายทอดไปถึงคนที่ก้าวจากไปก่อนหน้านั้นหรือไม่ เสมือนหนึ่งจงใจจะเผยธาตุแท้ให้ได้เห็น เพราะมั่นใจว่าปลาตัวโตอย่างไบรอันจะไม่มีวันคายเหยื่อชั้นดีอย่างหล่อนแน่!

ธาวินมองคนที่เดินนวยนาดหายเข้าไปในตัวโรงแรมหรู ไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่นัก แม้จะไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นตั้งใจจะทำอะไรกันแน่ แต่เท่าที่ฟัง...คงไม่ใช่เรื่องดีแน่ ซึ่งเขาคงจะต้องจับตามองหล่อนทุกฝีก้าว และคงต้องหาทางตัดไฟตั้งแต่ต้นลม เพราะเอือมระอาที่ต้องมานั่งแก้ปัญหาในภายหลังเหมือนเมื่อครั้งที่เกิดเรื่องคาว ๆ กับคนในปกครองของเขา



กันต์ระพี
เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 ก.ค. 2554, 01:37:01 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 29 ก.ย. 2554, 18:36:04 น.

จำนวนการเข้าชม : 2672





XaWarZd 21 ก.ค. 2554, 02:46:39 น.
นางเอกมาช่วยไว้ทันเปล่า หรือจะกลายเป็นหนีแค้น


anOO 21 ก.ค. 2554, 13:41:58 น.
เอ....แล้วยังไงต่อล่ะเนี้ย


lovemuay 21 ก.ค. 2554, 14:57:01 น.
เริ่มก้ดราม่าแล้วนะคะเนี่ย ^^


เข้าระบบ เพื่อแสดงความคิดเห็นด้วย weblove account