จำนนเสน่หาแบดบอย
“ผมมีเงินให้คุณมากเท่าที่ต้องการ อสังหาริมทรัพย์ ข้อมูลผลกำไรหรือความเชื่อถือต่างๆไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการเหมือนแบงก์ทั่วไป แต่เงินของผมที่จะไหลเข้าบัญชีสิริแอทเซทมากน้อยแค่ไหนขึ้นอยู่กับคุณคนเดียว” เขาบอกและมองเธอด้วยแววตาร้อนแรงอย่างเปิดเผย ไม่แยแสต่อพันธะสมรสที่เธอเพิ่งย้ำเตือนไปเมื่อครู่ “ผมต้องการคุณพิลาสินี”
นั่นคือความต้องการอันรุนแรงที่คุโชนขึ้นในกายของ ‘พ่อมดทางการเงิน’ จนต้องกลับมายื่นข้อเสนอให้ ‘พิลาสินี’ ผู้หญิงที่ครั้งหนึ่งเคยผลักเขาให้ตกลงไปในหุบเหวแห่งความทรยศ แม้สถานการณ์ที่เธอเผชิญจะถึงขั้นวิกฤตอย่างหนักแต่ความทรมานที่ซ่อนลึกในก้นบึ้งหัวใจก็เรียกร้องให้เขาพร่าผลาญโลกอันงดงามของเธอ เหลือไว้เพียงแค่เขาเป็นที่พึ่งพิงสุดท้าย
‘ลินเนอุส คอนราดสัน’ นักลงทุนคนดังของโลกผู้มีความแม่นยำในการวิเคราะห์ ดุดันและกระหายในชัยชนะ ท่าทีของเขาส่งผลต่อนักลงทุนทั่วโลก เป็นผู้ชายที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจของโลกคนหนึ่ง ทว่าพิศวาสอันเร่าร้อนที่เรียกจากเธอกำลังสั่นคลอนความคิดของเขาอย่างไม่น่าเชื่อ เมื่อเป็นคนทำลายความพิสุทธิ์ของผู้หญิงที่ผ่านการแต่งงานมาแล้วถึงห้าปี!
...เขาต้องกลายเป็นคน ‘สอนเรื่องรัก’ ให้กับเธอ ส่งผลให้บาดแผลลึกในหัวใจกลับตื้นเขินอย่างไม่น่าเชื่อ
ลินเนอุสยกมือข้างที่เพิ่งมอบความสุขสมให้กับเธอค้างไว้กลางอากาศ “ผมก็ชิมวิสกี้ของเพลงไปเหมือนกัน แล้วทำไมเพลงจะชิมครีมชีสของผมไม่ได้ ถึงวันนี้จะเลี่ยงได้แต่เพลงคิดเหรอว่าเวลาที่จูบผมทั้งตัวจะหนีพ้น”
เธออยากจะกรีดร้องออกมาดังๆ กับคำเปรียบเปรยนั้น ‘ครีมชีส!’
“ไม่ต้องกังวลไปน่า... เมื่อกี้นี้เพลงก็เห็นแล้วว่าผมเก่งแค่ไหน สอนอะไรไปเพลงก็เชื่อหมด นับประสาอะไรกับสอนให้เพลงชิมครีมชีสที่คั้นเองกับมือ”
เธออ้าปากค้างมองเขาผ่านกระจกเงาบานใหญ่ที่ใช้นิ้วก้อยแตะที่มุมปากของตัวเองแล้วยื่นมาแตะที่ริมฝีปากอิ่มของเธอ
“วิสกี้ของเพลง” บอกพลางตีคิ้วใส่ดวงตาคู่สวย พร้อมคำพูดที่ทำให้เธอร้อนไปทั้งตัว “วันหลังผมจะชิมจากโรงกลั่นโดยตรง”
นั่นคือความต้องการอันรุนแรงที่คุโชนขึ้นในกายของ ‘พ่อมดทางการเงิน’ จนต้องกลับมายื่นข้อเสนอให้ ‘พิลาสินี’ ผู้หญิงที่ครั้งหนึ่งเคยผลักเขาให้ตกลงไปในหุบเหวแห่งความทรยศ แม้สถานการณ์ที่เธอเผชิญจะถึงขั้นวิกฤตอย่างหนักแต่ความทรมานที่ซ่อนลึกในก้นบึ้งหัวใจก็เรียกร้องให้เขาพร่าผลาญโลกอันงดงามของเธอ เหลือไว้เพียงแค่เขาเป็นที่พึ่งพิงสุดท้าย
‘ลินเนอุส คอนราดสัน’ นักลงทุนคนดังของโลกผู้มีความแม่นยำในการวิเคราะห์ ดุดันและกระหายในชัยชนะ ท่าทีของเขาส่งผลต่อนักลงทุนทั่วโลก เป็นผู้ชายที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจของโลกคนหนึ่ง ทว่าพิศวาสอันเร่าร้อนที่เรียกจากเธอกำลังสั่นคลอนความคิดของเขาอย่างไม่น่าเชื่อ เมื่อเป็นคนทำลายความพิสุทธิ์ของผู้หญิงที่ผ่านการแต่งงานมาแล้วถึงห้าปี!
...เขาต้องกลายเป็นคน ‘สอนเรื่องรัก’ ให้กับเธอ ส่งผลให้บาดแผลลึกในหัวใจกลับตื้นเขินอย่างไม่น่าเชื่อ
ลินเนอุสยกมือข้างที่เพิ่งมอบความสุขสมให้กับเธอค้างไว้กลางอากาศ “ผมก็ชิมวิสกี้ของเพลงไปเหมือนกัน แล้วทำไมเพลงจะชิมครีมชีสของผมไม่ได้ ถึงวันนี้จะเลี่ยงได้แต่เพลงคิดเหรอว่าเวลาที่จูบผมทั้งตัวจะหนีพ้น”
เธออยากจะกรีดร้องออกมาดังๆ กับคำเปรียบเปรยนั้น ‘ครีมชีส!’
“ไม่ต้องกังวลไปน่า... เมื่อกี้นี้เพลงก็เห็นแล้วว่าผมเก่งแค่ไหน สอนอะไรไปเพลงก็เชื่อหมด นับประสาอะไรกับสอนให้เพลงชิมครีมชีสที่คั้นเองกับมือ”
เธออ้าปากค้างมองเขาผ่านกระจกเงาบานใหญ่ที่ใช้นิ้วก้อยแตะที่มุมปากของตัวเองแล้วยื่นมาแตะที่ริมฝีปากอิ่มของเธอ
“วิสกี้ของเพลง” บอกพลางตีคิ้วใส่ดวงตาคู่สวย พร้อมคำพูดที่ทำให้เธอร้อนไปทั้งตัว “วันหลังผมจะชิมจากโรงกลั่นโดยตรง”
Tags: จำนนเสน่หาแบดบอย, ลินเนอุส, พิลาสินี
ตอน: ตอนที่ 8 100%
กรุงเทพมหานคร
อินทุอรเดินเข้ามาในบ้านโชควาณิชย์ในวันถัดมาก่อนเวลาเที่ยงวันเล็กน้อย หลังจากที่เมื่อวานออกไปสืบข่าวเกี่ยวกับหุ้นของสิริแอทเซทแต่ไม่ได้ความคืบหน้ามากนัก แต่ซองเอกสารที่อยู่ในมือนี้อาจจะทำให้สิ่งที่ตนตั้งข้อสันนิษฐานไว้เป็นจริงขึ้นมา
ชินเขตละสายตาจากหนังสือพิมพ์ซึ่งเสนอเฉพาะข่าวในแวดวงธุรกิจแล้วเลิกคิ้วมองอินทุอรอย่างแปลกใจ “อะไร?”
“หนังสือขอหย่าจากคุณเพลง เธอให้ทนายความส่งมาเมื่อเช้านี้เองค่ะ” อินทุอรรอดูปฏิกิริยาของชินเขต เขาจะทำเช่นไรเมื่อเห็นหน้าซองเป็นชื่อของบริษัทโบรกเกอร์เดียวกันกับที่ซื้อหุ้นของสิริแอทเซทเมื่อวานนี้
“หึ! ไหนว่าไปสวีเดน แล้ว...” ชินเขตรับซองเอกสารสีน้ำตาลเอาไว้พลางเปรยออกมาอย่างประชดประชันทว่าสายตากลับเห็นชื่อของบริษัทโบรกเกอร์โชว์หราอยู่หน้าซอง “ทำไมถึงได้เรียกใช้ทนายความจากบริษัทโบรกเกอร์... เป็นไปไม่ได้ นี่มันเรื่องบังเอิญใช่ไหม?!”
อินทุอรกลอกสายตาไปมากับคำถามโง่ๆนั้น “ฉันก็ภาวนาให้มันเป็นอย่างนั้นค่ะ แต่เราก็รู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่ใช่ มันต้องมีอะไรมากกว่านั้น”
“คุณรู้อะไรมามากกว่าเอกสารขอหย่าพวกนี้ใช่ไหม” ชินเขตถามอย่างร้อนใจ
“ดูภาพพวกนี้สิคะ” อินทุอรยื่นโทรศัพท์ซึ่งในแอพพลิเคชั่นไลน์มีการส่งรูปภาพเข้ามาเมื่อสามสิบนาทีที่แล้ว “มิสเตอร์ลินเนอุส คอนราดสัน เดินทางมาประเทศไทยอย่างกะทันหัน เขาเพิ่งเช็กอินในโรงแรม... เพื่อนฉันทำงานเป็นพีอาร์ที่นั่นส่งรูปมาให้ดู”
อันที่จริงแล้วเพื่อนของเธอไม่รู้หรอกว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร มีชื่อเสียงโด่งดังแค่ไหนแต่การทำงานในโรงแรมหรูและพบเห็นผู้ชายหน้าตาดีๆ ก็มักจะแอบถ่ายรูปแล้วส่งมาแบ่งปันให้เพื่อนๆในกลุ่มได้ชื่นชมกันถ้วนหน้าเท่านั้น แต่ชินเขตไม่ได้สนใจที่จะสอบถามความเป็นมานี้เพราะกำลังใช้สมาธิครุ่นคิดอย่างหนัก
“ปกติมิสเตอร์ลินเนอุสต้องร่วมประชุมอีโคโนมิก ฟอรั่มที่จะมีขึ้นในวันพรุ่งนี้แต่เขากลับเดินทางมาประเทศไทยอย่างกะทันหันแล้วเมื่อวานโบรกเกอร์ ที่เคยใช้งานก็เพิ่งซื้อหุ้นสิริแอทเซทไป คุณเพลงก็เดินทางไปสวีเดนแบบลับๆ ขนาดเลขาฯคนสนิทยังไม่รู้เรื่อง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันประจวบเหมาะจนเกินไป ฉันว่าเรื่องนี้มันต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลัง” อินทุอรพยายามเอาทุกอย่างที่ทราบมาเชื่อมโยงกัน
“หรือว่า/หรือว่า...” จู่ๆชินเขตและอินทุอรก็พูดคำเดียวกันออกมาอย่างพร้อมเพียง
“คุณเพลงจะเดินทางไปสวีเดนเพื่อเจรจาเรื่องสิริแอทเซทกับมิสเตอร์ลินเนอุส แล้วพอทุกอย่างบรรลุข้อตกลง มิสเตอร์ลินเนอุสถึงได้ซื้อหุ้นผ่านโบรกเกอร์” อินทุอรตั้งข้อสันนิษฐานที่อาจจะเป็นไปได้ “ต้องใช่แน่ๆ ถ้าไม่ใช่เขาแล้วจะเป็นใคร การที่หุ้นของสิริแอทเซทไม่เคยกระเตื้องขึ้นตลอดเวลาหลายเดือนมันเป็นไปได้ยากมากที่จะเรียกความเชื่อมั่นจากนักลงทุนสักคน แต่เขาเป็นพ่อมดทางการเงินแห่งยุโรปที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจของนักลงทุน”
“มันก็ใช่ แต่... ทำไมนักลงทุนระดับโลกอย่างนั้นถึงได้สนใจหุ้นเน่าๆอย่างสิริแอทเซท ถ้าเป็นคนรู้จักมักคุ้นก็ว่าไปอย่างแล้วอย่างเพลงก็ไม่มีทางที่จะไปรู้จักมิสเตอร์ลินเนอุสแน่ ไม่งั้นคงไม่ปล่อยให้สถานการณ์มันย่ำแย่เกินเยียวยาแบบนี้” ชินเขตยังคลำทางไม่เจอ
“ก็ไม่แน่นะคะ ในเมื่อเรื่องมันออกมาเป็นแบบนี้ ฉันว่าเรารีบหาทางรับมือดีกว่าที่จะมาหาที่ไปที่มาในเรื่องที่มันเกิดขึ้นแล้วแบบนี้”
ชินเขตพยักหน้ารับเพราะสิ่งที่อินทุอรพูดก็ถูกต้องไม่น้อย ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกทางปากจากที่กำลังจะชนะอยู่รอมร่อกลับมีเงามืดของบางอย่างปกคลุมท้องฟ้าอันสดใสของเขาได้ คิดในใจพลางเปิดเอกสารที่เธอให้ทนายความส่งมา เขาเอื้อมไปหยิบปากกาที่อยู่ใกล้มือ ตั้งใจจะเซ็นชื่อจบความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาเพราะเนื้อในเอกสารไม่ได้มีอะไรมากกว่ากว่าการขอหย่าร้างปกติแต่อาจจะเป็นความโชคดีของเขาที่มองชื่อของเธอแล้วนึกถึงบางอย่างขึ้นมาได้อย่างฉับพลัน
“ให้ตายสิ! ทำไมผมถึงได้โง่แบบนี้”
อินทุอรมองหน้าคนที่อุทานต่อว่าตัวเองอย่างแปลกใจ “อะไรคะ คุณเป็นอะไร?”
“สองคนนี้ต้องเคยรู้จักกันมาก่อน” ชินเขตตอบและขยายความเมื่อคู่สนทนาของตนชักสีหน้าไม่เข้าใจ “เพลงกับมิสเตอร์ลินเนอุสต้องเคยรู้จักกัน ผมนึกขึ้นได้แล้วว่าเพลงเรียนที่มหาวิทยาลัยเพนซิลวาเนีย แล้วผมก็เคยอ่านบทสัมภาษณ์ของเขาที่บอกว่าเป็นอาจารย์พิเศษให้มหาวิทยาลัยหลายแห่ง รวมทั้งมหาวิทยาลัยที่เพลงเคยเรียนด้วย”
“คนรักเก่าอย่างนั้นเหรอ?” คำถามของอินทุอรเหมือนกับเปรยขึ้นมาเพราะไม่อยากเชื่อเสียมากกว่า
“ไม่น่าใช่ เพราะถ้าเพลงเคยรักกับเขาก็ไม่น่าจะทิ้งมาแต่งงานกับผม” มันเป็นความจริงที่สุดแล้วเพราะคงไม่มีผู้หญิงโง่คนไหนจะทิ้งอภิมหาเศรษฐีติดอันดับโลกมาแต่งงานกับนักธุรกิจคนหนึ่งหรอก
“จะด้วยเหตุผลอะไรก็เอาไว้ก่อนเถอะค่ะ ตอนนี้คุณต้องหาทางรับมือคุณเพลงแล้ว” อินทุอรว่าพลางพยักเพยิดไปยังเอกสารที่อยู่ตรงหน้าคนรัก “แล้วจะจัดการกับหนังสือหย่านั่นยังไงคะ”
ชินเขตสบสายตาคู่ขาพร้อมกับยิ้มเย็น “รอต่อไปก็แล้วกัน ถ้าริอ่านมีชู้ก็ต้องสู้กับเสียงประณามของคนทั่วโลกหน่อย ให้มันรู้กันไปว่าถ้าจะเหยียบหัวผมขึ้นไปเสวยสุขกัน มันไม่ใช่เรื่องง่าย”
“แต่ทนายโทรฯมาย้ำกับฉันนะคะว่าจะมาเอาเอกสารพรุ่งนี้ก่อนเที่ยง”
สีหน้าเป็นกังวลระคนหวาดกลัวของอินทุอรทำให้เข้าใจในสิ่งที่ต้องการสื่อสารทันที ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าบริษัทที่ทำงานกับนักลงทุนต่างชาติเช่นนี้มีแบ็กอัพผู้ทรงอิทธิพลคุ้มกะลาหัว “ไม่ต้องห่วงหรอก ถ้ามันต้องการนักฉันก็จะเซ็นให้เพราะไหนๆก็ไม่ได้อยากได้เป็นเมียตั้งแต่แรกแล้ว ที่ยังไม่เซ็นตอนนี้ก็แค่อยากรู้ว่าคบชู้จริงรึเปล่า”
“แปลว่าคุณเตรียมแผนสำรองเอาไว้แล้ว?”
ชินเขตโคลงศีรษะรับ “ก็ถ้าต้องเซ็นใบหย่า ผมก็ต้องสั่งสอนผู้หญิงแพศยาให้หลาบจำบ้างสิ ส่วนคุณช่วยจัดการเรื่องนี้ให้ผมที”
อินทุอรขยับตัวเข้าไปใกล้เพื่อรับคำสั่งและยิ้มรับกับคนเจ้าแผนการ ความรักที่มีต่อเขานั้นมากล้นจนสามารถยอมรับได้ในทุกอย่าง กระทั่งรู้ว่าเขามีรสนิยมทางเพศที่เฉพาะตัวเอามากๆ ตอนแรกเธอช็อกและคิดว่าจะตัดใจจากเขาแต่ก็ไม่อาจห้ามความรักที่เกิดขึ้นได้ สุดท้ายต้องยอมเป็นในแบบที่เขาต้องการ และไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าเขาตอบสนองเธอได้อย่างถึงอารมณ์จนไม่มีสายตามองผู้ชายคนไหนได้อีก
อินทุอรเดินเข้ามาในบ้านโชควาณิชย์ในวันถัดมาก่อนเวลาเที่ยงวันเล็กน้อย หลังจากที่เมื่อวานออกไปสืบข่าวเกี่ยวกับหุ้นของสิริแอทเซทแต่ไม่ได้ความคืบหน้ามากนัก แต่ซองเอกสารที่อยู่ในมือนี้อาจจะทำให้สิ่งที่ตนตั้งข้อสันนิษฐานไว้เป็นจริงขึ้นมา
ชินเขตละสายตาจากหนังสือพิมพ์ซึ่งเสนอเฉพาะข่าวในแวดวงธุรกิจแล้วเลิกคิ้วมองอินทุอรอย่างแปลกใจ “อะไร?”
“หนังสือขอหย่าจากคุณเพลง เธอให้ทนายความส่งมาเมื่อเช้านี้เองค่ะ” อินทุอรรอดูปฏิกิริยาของชินเขต เขาจะทำเช่นไรเมื่อเห็นหน้าซองเป็นชื่อของบริษัทโบรกเกอร์เดียวกันกับที่ซื้อหุ้นของสิริแอทเซทเมื่อวานนี้
“หึ! ไหนว่าไปสวีเดน แล้ว...” ชินเขตรับซองเอกสารสีน้ำตาลเอาไว้พลางเปรยออกมาอย่างประชดประชันทว่าสายตากลับเห็นชื่อของบริษัทโบรกเกอร์โชว์หราอยู่หน้าซอง “ทำไมถึงได้เรียกใช้ทนายความจากบริษัทโบรกเกอร์... เป็นไปไม่ได้ นี่มันเรื่องบังเอิญใช่ไหม?!”
อินทุอรกลอกสายตาไปมากับคำถามโง่ๆนั้น “ฉันก็ภาวนาให้มันเป็นอย่างนั้นค่ะ แต่เราก็รู้อยู่แก่ใจว่ามันไม่ใช่ มันต้องมีอะไรมากกว่านั้น”
“คุณรู้อะไรมามากกว่าเอกสารขอหย่าพวกนี้ใช่ไหม” ชินเขตถามอย่างร้อนใจ
“ดูภาพพวกนี้สิคะ” อินทุอรยื่นโทรศัพท์ซึ่งในแอพพลิเคชั่นไลน์มีการส่งรูปภาพเข้ามาเมื่อสามสิบนาทีที่แล้ว “มิสเตอร์ลินเนอุส คอนราดสัน เดินทางมาประเทศไทยอย่างกะทันหัน เขาเพิ่งเช็กอินในโรงแรม... เพื่อนฉันทำงานเป็นพีอาร์ที่นั่นส่งรูปมาให้ดู”
อันที่จริงแล้วเพื่อนของเธอไม่รู้หรอกว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร มีชื่อเสียงโด่งดังแค่ไหนแต่การทำงานในโรงแรมหรูและพบเห็นผู้ชายหน้าตาดีๆ ก็มักจะแอบถ่ายรูปแล้วส่งมาแบ่งปันให้เพื่อนๆในกลุ่มได้ชื่นชมกันถ้วนหน้าเท่านั้น แต่ชินเขตไม่ได้สนใจที่จะสอบถามความเป็นมานี้เพราะกำลังใช้สมาธิครุ่นคิดอย่างหนัก
“ปกติมิสเตอร์ลินเนอุสต้องร่วมประชุมอีโคโนมิก ฟอรั่มที่จะมีขึ้นในวันพรุ่งนี้แต่เขากลับเดินทางมาประเทศไทยอย่างกะทันหันแล้วเมื่อวานโบรกเกอร์ ที่เคยใช้งานก็เพิ่งซื้อหุ้นสิริแอทเซทไป คุณเพลงก็เดินทางไปสวีเดนแบบลับๆ ขนาดเลขาฯคนสนิทยังไม่รู้เรื่อง ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันประจวบเหมาะจนเกินไป ฉันว่าเรื่องนี้มันต้องมีเบื้องลึกเบื้องหลัง” อินทุอรพยายามเอาทุกอย่างที่ทราบมาเชื่อมโยงกัน
“หรือว่า/หรือว่า...” จู่ๆชินเขตและอินทุอรก็พูดคำเดียวกันออกมาอย่างพร้อมเพียง
“คุณเพลงจะเดินทางไปสวีเดนเพื่อเจรจาเรื่องสิริแอทเซทกับมิสเตอร์ลินเนอุส แล้วพอทุกอย่างบรรลุข้อตกลง มิสเตอร์ลินเนอุสถึงได้ซื้อหุ้นผ่านโบรกเกอร์” อินทุอรตั้งข้อสันนิษฐานที่อาจจะเป็นไปได้ “ต้องใช่แน่ๆ ถ้าไม่ใช่เขาแล้วจะเป็นใคร การที่หุ้นของสิริแอทเซทไม่เคยกระเตื้องขึ้นตลอดเวลาหลายเดือนมันเป็นไปได้ยากมากที่จะเรียกความเชื่อมั่นจากนักลงทุนสักคน แต่เขาเป็นพ่อมดทางการเงินแห่งยุโรปที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจของนักลงทุน”
“มันก็ใช่ แต่... ทำไมนักลงทุนระดับโลกอย่างนั้นถึงได้สนใจหุ้นเน่าๆอย่างสิริแอทเซท ถ้าเป็นคนรู้จักมักคุ้นก็ว่าไปอย่างแล้วอย่างเพลงก็ไม่มีทางที่จะไปรู้จักมิสเตอร์ลินเนอุสแน่ ไม่งั้นคงไม่ปล่อยให้สถานการณ์มันย่ำแย่เกินเยียวยาแบบนี้” ชินเขตยังคลำทางไม่เจอ
“ก็ไม่แน่นะคะ ในเมื่อเรื่องมันออกมาเป็นแบบนี้ ฉันว่าเรารีบหาทางรับมือดีกว่าที่จะมาหาที่ไปที่มาในเรื่องที่มันเกิดขึ้นแล้วแบบนี้”
ชินเขตพยักหน้ารับเพราะสิ่งที่อินทุอรพูดก็ถูกต้องไม่น้อย ชายหนุ่มพ่นลมหายใจออกทางปากจากที่กำลังจะชนะอยู่รอมร่อกลับมีเงามืดของบางอย่างปกคลุมท้องฟ้าอันสดใสของเขาได้ คิดในใจพลางเปิดเอกสารที่เธอให้ทนายความส่งมา เขาเอื้อมไปหยิบปากกาที่อยู่ใกล้มือ ตั้งใจจะเซ็นชื่อจบความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาเพราะเนื้อในเอกสารไม่ได้มีอะไรมากกว่ากว่าการขอหย่าร้างปกติแต่อาจจะเป็นความโชคดีของเขาที่มองชื่อของเธอแล้วนึกถึงบางอย่างขึ้นมาได้อย่างฉับพลัน
“ให้ตายสิ! ทำไมผมถึงได้โง่แบบนี้”
อินทุอรมองหน้าคนที่อุทานต่อว่าตัวเองอย่างแปลกใจ “อะไรคะ คุณเป็นอะไร?”
“สองคนนี้ต้องเคยรู้จักกันมาก่อน” ชินเขตตอบและขยายความเมื่อคู่สนทนาของตนชักสีหน้าไม่เข้าใจ “เพลงกับมิสเตอร์ลินเนอุสต้องเคยรู้จักกัน ผมนึกขึ้นได้แล้วว่าเพลงเรียนที่มหาวิทยาลัยเพนซิลวาเนีย แล้วผมก็เคยอ่านบทสัมภาษณ์ของเขาที่บอกว่าเป็นอาจารย์พิเศษให้มหาวิทยาลัยหลายแห่ง รวมทั้งมหาวิทยาลัยที่เพลงเคยเรียนด้วย”
“คนรักเก่าอย่างนั้นเหรอ?” คำถามของอินทุอรเหมือนกับเปรยขึ้นมาเพราะไม่อยากเชื่อเสียมากกว่า
“ไม่น่าใช่ เพราะถ้าเพลงเคยรักกับเขาก็ไม่น่าจะทิ้งมาแต่งงานกับผม” มันเป็นความจริงที่สุดแล้วเพราะคงไม่มีผู้หญิงโง่คนไหนจะทิ้งอภิมหาเศรษฐีติดอันดับโลกมาแต่งงานกับนักธุรกิจคนหนึ่งหรอก
“จะด้วยเหตุผลอะไรก็เอาไว้ก่อนเถอะค่ะ ตอนนี้คุณต้องหาทางรับมือคุณเพลงแล้ว” อินทุอรว่าพลางพยักเพยิดไปยังเอกสารที่อยู่ตรงหน้าคนรัก “แล้วจะจัดการกับหนังสือหย่านั่นยังไงคะ”
ชินเขตสบสายตาคู่ขาพร้อมกับยิ้มเย็น “รอต่อไปก็แล้วกัน ถ้าริอ่านมีชู้ก็ต้องสู้กับเสียงประณามของคนทั่วโลกหน่อย ให้มันรู้กันไปว่าถ้าจะเหยียบหัวผมขึ้นไปเสวยสุขกัน มันไม่ใช่เรื่องง่าย”
“แต่ทนายโทรฯมาย้ำกับฉันนะคะว่าจะมาเอาเอกสารพรุ่งนี้ก่อนเที่ยง”
สีหน้าเป็นกังวลระคนหวาดกลัวของอินทุอรทำให้เข้าใจในสิ่งที่ต้องการสื่อสารทันที ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าบริษัทที่ทำงานกับนักลงทุนต่างชาติเช่นนี้มีแบ็กอัพผู้ทรงอิทธิพลคุ้มกะลาหัว “ไม่ต้องห่วงหรอก ถ้ามันต้องการนักฉันก็จะเซ็นให้เพราะไหนๆก็ไม่ได้อยากได้เป็นเมียตั้งแต่แรกแล้ว ที่ยังไม่เซ็นตอนนี้ก็แค่อยากรู้ว่าคบชู้จริงรึเปล่า”
“แปลว่าคุณเตรียมแผนสำรองเอาไว้แล้ว?”
ชินเขตโคลงศีรษะรับ “ก็ถ้าต้องเซ็นใบหย่า ผมก็ต้องสั่งสอนผู้หญิงแพศยาให้หลาบจำบ้างสิ ส่วนคุณช่วยจัดการเรื่องนี้ให้ผมที”
อินทุอรขยับตัวเข้าไปใกล้เพื่อรับคำสั่งและยิ้มรับกับคนเจ้าแผนการ ความรักที่มีต่อเขานั้นมากล้นจนสามารถยอมรับได้ในทุกอย่าง กระทั่งรู้ว่าเขามีรสนิยมทางเพศที่เฉพาะตัวเอามากๆ ตอนแรกเธอช็อกและคิดว่าจะตัดใจจากเขาแต่ก็ไม่อาจห้ามความรักที่เกิดขึ้นได้ สุดท้ายต้องยอมเป็นในแบบที่เขาต้องการ และไม่อาจปฏิเสธได้เลยว่าเขาตอบสนองเธอได้อย่างถึงอารมณ์จนไม่มีสายตามองผู้ชายคนไหนได้อีก
ศิริพารา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 ต.ค. 2558, 14:33:11 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 1 ต.ค. 2558, 14:33:11 น.
จำนวนการเข้าชม : 1008
| << ตอนที่ 8 50% | ตอนที่ 9 50% >> |