ยัยแสบตัวป่วนกวนหัวใจนายสุดโหด
ย้ายมาโรงเรียนใหม่ทั้งที แทนที่ชีวิตจะสงบสุขกับโดน "แทนกาย" ประธานนักเรียนสุดโหดจับตามองดูความประพฤติ
เหอะ ! คิดว่า "ยัยส้มจี๊ด" จะเกรงกลัวหรอ ?
รับมือฉันให้ดีๆ ล่ะกัน !!!
เหอะ ! คิดว่า "ยัยส้มจี๊ด" จะเกรงกลัวหรอ ?
รับมือฉันให้ดีๆ ล่ะกัน !!!
Tags: รักใสๆ
ตอน: -- ตอนที่ ๑ --
ห้อง 11-B
ฉันยืนมองดูป้ายห้องเรียนอย่างสงสัย 'จะอยู่ได้นานแค่ไหนกันน่ะ?'
ฉัน "ส้มจีีด" เด็กสาววัย 17 ปี ผู้ล่าชุดนักเรียนมาเกือบทุกสถาบันแล้ว โดนเรียกผู้ปกครองเป็นว่าเล่นด้วยพฤติกรรมที่แสบจนใครจะรับมือได้ แต่ฉันไม่เคยโดนพ่อกับแม่ดุเลยน่ะ เพราะอะไรนะหรอ ?
พ่อกับแม่ฉันเสียแล้ว ท่านทั้งสองจากไปเมื่อ 5 ปีก่อนเพราะเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทุกวันนี้ฉันอยู่กับน้าสุดเฮี้ยวที่เป็นเพื่อนสนิทกับ ผอ. โรงเรียนที่ฉันย้ายเข้ามาใหม่แห่งนี้..
แอ๊ดดดดดดดดดดด
ซ่อมบานประตูบ้างน่ะ ฝืดเชียว - -"
"มาแล้วหรอจ้ะ มนัญจีร์" คุณครูหน้าสวยอายุน่าจะราวๆ 30 ต้นๆ เอ่ยทักทันทีที่ฉันเปิดประตูเข้าไป
"ค่ะ คุณครู :)" ฉันยิ้มตอบรับและหันหน้าไปหาเพื่อนร่วมห้องที่มีเกือบ 30 ชีวิต
"นักเรียนจ๊ะ ! นี่คือ เพื่อนใหม่ของเราในการปีการศึกษานี้ แนะนำตัวกับเพื่อนหน่อยค่ะ"
"หวัดดี :) ฉัน มนัญจีร์ เรียก ส้มจี๊ด ก็ได้" ฉันยิ้มหวานให้เพื่อนร่วมห้อง จากนั้นเสียงแซวกระตู้หู้ก็ดังขึ้นอย่างท่วมท้น
เพราะอะไรน่ะหรอ ? เพราะที่นี้เป็นโรงเรียนชายล้วน !!
และฉันก็เป็นชะนีนางเดียวที่เข้ามาอยู่ในดงผู้ชายด้วยสาเหตุไม่มีโรงเรียนหญิงล้วนและสห จะรับฉันเข้าอีกแล้ว =.=
"เอาล่ะๆ เงียบๆ หน่อยหนุ่มๆ เรามีเวลาทักทายเพื่อนใหม่ตลอดทั้งวัน ยังไงก็อย่ารังแกเพื่อนใหม่นะจ๊ะ ไว้เจอกันคาบอังกฤษ มนัญจีร์เลือกที่นั่งได้ตามใจชอบเลยน่ะ ครูฝากเพื่อนด้วยและสำหรับวันนี้ ตั้งใจเรียนน่ะค่ะ :)"
ฉันเลือกที่จะนั่งโต๊ะหลังสุดริมหน้าต่างหน้าข้างๆ ผู้ชายผมสีเฮเซลนัทที่นั่งฟุบหลับอยู่ สักพักก็เริ่มมีคนมารุมล้อมและเข้ามาทำความรู้จัก เสีงดังจนทำให้ไอ้คนที่ฟุบหลับเงยหน้าขึ้นมาจ้อง
"..."
"สวัสดี แหะๆ ^^;;" ฉันหันไปทักทาย
"..." แล้วหม้อนั่น.. ก็ฟุบหน้าลดังเดิม =.=
แกไม่เคยนอนหรอไงย่ะ = =^
"ขอโทษนะ ทุกคนคือเราขออยู่เงียบๆ ก่อนน่ะ ไว้ช่วงพักค่อยมาคุยกันน่ะ :)"
"ได้ครับส้มจี๊ดดดดดดด <3" ทำไมต้องทำตาหวานเยิ้มให้ด้วย =0=
หลังจากทุกคนกลับไปนั่งโต๊ะของตัวเองเรียบร้อย ฉันก็ฟุบหน้าลงกับโต๊ะ เฮ้อออ !! เหนื่อยชะมัด อยากอยู่เงียบๆ แบบสงบๆ ไม่ได้เลยหรอไง? อีกไม่นานปัญหาเดิมๆ ก็คงตามมาอีกแน่นอน ต่อให้นี้เป็นโรงเรียนชายล้วนก็เหอะ =3=
-- พักเที่ยง --
"ส้มจี๊ด มานั่งด้วยกันมั้ยครับ"
"^^" ฉันมองหาที่นั่งอื่นทันที ทำไมนะหรอ? ที่นั่งแทบไม่มียังจะมาชวนอีก แกจะให้ฉันสิงร่างแกแดกข้าวหรือไงย่ะ
"ปล่อยผมน่ะ ปล่อยผม !!"
"แกมานั่งที่ของพวกฉันทำไม ตาแกไม่เห็นหรอว่านี้มันที่ของพวกฉัน" ไอ้เปรตนั่นซ่าดี
ฉันเดินไปนั่งโต๊ะหวงของไอ้ผู้ชายสี่คนที่มายืนทำกร่างเป็นเจ้าของโต๊ะทันที
"เฮ้ !! สาวน้อยเธอเข้ามาที่นี้ได้ยังไง?" ไอ้คนหัวเขียวๆ ถามขึ้นมา หัวแกตระไคร้น้ำขึ้นหรอย่ะ
"..." ฉันนั่งเขี้ยวข้าวแก้มตุ้ย แล้วมองแบบท้าทาย
"นี้มันโต๊ะพวกฉันน่ะ" ไอ้เปรตเบนสายตามามองทันที
":)" ฉันตักข้าวเข้าปากอีกคำพร้อมหันมาแสยะยิ้มให้ก่อนจะเอาจานข้าวที่กินได้ไม่มีคำคว่ำลงบนโต๊ะและละเลงจนเละ
"เธอ.. เธอ.. เธอทำอะไร" ไอ้เปรตมองมาแบบไม่พอใจ ฉันยิ้มส่งให้พร้อมขึ้นไปยืนบนโต๊ะ
"ฉันส้มจี๊ด ห้อง 11-B จ่ายค่าเทอมเหมือนกัน โต๊ะพวกนี้เป็นของสาธารณะใครก็มีสิทธิที่จะนั่ง !! อย่ามาทำกร่าง !!!" ฉันส่งสายตาขยะแขยงให้ไอ้สี่ตัวนั้นทีละคน ก่อนจะเดินไปกระชากมือไอ้เปรตให้ออกจากหนุ่มหน้าหวานคนนั้นพร้อมจูงมือออกมาจากโรงอาหาร
"เป็นอะไรมั้ยเนี่ย?" ฉันถามหลังจากที่เดินมาถึงสระน้ำหลังโรงเรียน
"ไม่เป็นไร ขอบใจมากเลยน่ะ ^^"
"ไม่เป็นไรก็ดีแล้วล่ะ" ฉันยิ้มให้ พร้อมกับยื่นแซนวิซให้.. "นายชื่ออะไร?"
"แอมป์ ฉันชื่อแอมป์" หมอนั่นมองแซนวิซในมือฉันอย่างสงสัย
"ให้ เอาไปกินดิ ฉันไม่ได้กินอะไรนิ"
"ขอบใจน่ะ ^^" แอมป์รับแล้วรีบแกะกินทันที เหมือนเด็กเลยแหะ "เอ่อ.. ฉันว่าต่อไปนี้เธอคงอยู่ยากแล้วล่ะ"
"ทำไมละ"
"เธอมาใหม่คงไม่รู้สิน่ะ ว่าสี่คนนั้นมีอิทธิพลมากแค่ไหน สี่คนนั้นเป็นถึงคณะกรรมการนักเรียนเชียวน่ะ"
"ช่างมันเถอะ ฉันไม่สนใจหรอก" ฉันเอนหลังนอนไปกับพื้นหญ้า แอมป์ได้แต่ส่งสายตามาให้ "แล้วนายไม่มีเพื่อนหรอไง? ถึงไปนั่งให้ 4 คนนั้นรังแกอ่ะ"
"(>.< )( >.<)(>.< )( >.<)"
"นายออกจะน่ารักทำไมไม่มีเลยละ"
"ไม่รู้สิ" เฮ้ออออ มันก็เรื่องของเขานั้นแหละ.. ขอพักสายตาสักพักละกัน
ฉันยืนมองดูป้ายห้องเรียนอย่างสงสัย 'จะอยู่ได้นานแค่ไหนกันน่ะ?'
ฉัน "ส้มจีีด" เด็กสาววัย 17 ปี ผู้ล่าชุดนักเรียนมาเกือบทุกสถาบันแล้ว โดนเรียกผู้ปกครองเป็นว่าเล่นด้วยพฤติกรรมที่แสบจนใครจะรับมือได้ แต่ฉันไม่เคยโดนพ่อกับแม่ดุเลยน่ะ เพราะอะไรนะหรอ ?
พ่อกับแม่ฉันเสียแล้ว ท่านทั้งสองจากไปเมื่อ 5 ปีก่อนเพราะเกิดอุบัติเหตุทางรถยนต์ ทุกวันนี้ฉันอยู่กับน้าสุดเฮี้ยวที่เป็นเพื่อนสนิทกับ ผอ. โรงเรียนที่ฉันย้ายเข้ามาใหม่แห่งนี้..
แอ๊ดดดดดดดดดดด
ซ่อมบานประตูบ้างน่ะ ฝืดเชียว - -"
"มาแล้วหรอจ้ะ มนัญจีร์" คุณครูหน้าสวยอายุน่าจะราวๆ 30 ต้นๆ เอ่ยทักทันทีที่ฉันเปิดประตูเข้าไป
"ค่ะ คุณครู :)" ฉันยิ้มตอบรับและหันหน้าไปหาเพื่อนร่วมห้องที่มีเกือบ 30 ชีวิต
"นักเรียนจ๊ะ ! นี่คือ เพื่อนใหม่ของเราในการปีการศึกษานี้ แนะนำตัวกับเพื่อนหน่อยค่ะ"
"หวัดดี :) ฉัน มนัญจีร์ เรียก ส้มจี๊ด ก็ได้" ฉันยิ้มหวานให้เพื่อนร่วมห้อง จากนั้นเสียงแซวกระตู้หู้ก็ดังขึ้นอย่างท่วมท้น
เพราะอะไรน่ะหรอ ? เพราะที่นี้เป็นโรงเรียนชายล้วน !!
และฉันก็เป็นชะนีนางเดียวที่เข้ามาอยู่ในดงผู้ชายด้วยสาเหตุไม่มีโรงเรียนหญิงล้วนและสห จะรับฉันเข้าอีกแล้ว =.=
"เอาล่ะๆ เงียบๆ หน่อยหนุ่มๆ เรามีเวลาทักทายเพื่อนใหม่ตลอดทั้งวัน ยังไงก็อย่ารังแกเพื่อนใหม่นะจ๊ะ ไว้เจอกันคาบอังกฤษ มนัญจีร์เลือกที่นั่งได้ตามใจชอบเลยน่ะ ครูฝากเพื่อนด้วยและสำหรับวันนี้ ตั้งใจเรียนน่ะค่ะ :)"
ฉันเลือกที่จะนั่งโต๊ะหลังสุดริมหน้าต่างหน้าข้างๆ ผู้ชายผมสีเฮเซลนัทที่นั่งฟุบหลับอยู่ สักพักก็เริ่มมีคนมารุมล้อมและเข้ามาทำความรู้จัก เสีงดังจนทำให้ไอ้คนที่ฟุบหลับเงยหน้าขึ้นมาจ้อง
"..."
"สวัสดี แหะๆ ^^;;" ฉันหันไปทักทาย
"..." แล้วหม้อนั่น.. ก็ฟุบหน้าลดังเดิม =.=
แกไม่เคยนอนหรอไงย่ะ = =^
"ขอโทษนะ ทุกคนคือเราขออยู่เงียบๆ ก่อนน่ะ ไว้ช่วงพักค่อยมาคุยกันน่ะ :)"
"ได้ครับส้มจี๊ดดดดดดด <3" ทำไมต้องทำตาหวานเยิ้มให้ด้วย =0=
หลังจากทุกคนกลับไปนั่งโต๊ะของตัวเองเรียบร้อย ฉันก็ฟุบหน้าลงกับโต๊ะ เฮ้อออ !! เหนื่อยชะมัด อยากอยู่เงียบๆ แบบสงบๆ ไม่ได้เลยหรอไง? อีกไม่นานปัญหาเดิมๆ ก็คงตามมาอีกแน่นอน ต่อให้นี้เป็นโรงเรียนชายล้วนก็เหอะ =3=
-- พักเที่ยง --
"ส้มจี๊ด มานั่งด้วยกันมั้ยครับ"
"^^" ฉันมองหาที่นั่งอื่นทันที ทำไมนะหรอ? ที่นั่งแทบไม่มียังจะมาชวนอีก แกจะให้ฉันสิงร่างแกแดกข้าวหรือไงย่ะ
"ปล่อยผมน่ะ ปล่อยผม !!"
"แกมานั่งที่ของพวกฉันทำไม ตาแกไม่เห็นหรอว่านี้มันที่ของพวกฉัน" ไอ้เปรตนั่นซ่าดี
ฉันเดินไปนั่งโต๊ะหวงของไอ้ผู้ชายสี่คนที่มายืนทำกร่างเป็นเจ้าของโต๊ะทันที
"เฮ้ !! สาวน้อยเธอเข้ามาที่นี้ได้ยังไง?" ไอ้คนหัวเขียวๆ ถามขึ้นมา หัวแกตระไคร้น้ำขึ้นหรอย่ะ
"..." ฉันนั่งเขี้ยวข้าวแก้มตุ้ย แล้วมองแบบท้าทาย
"นี้มันโต๊ะพวกฉันน่ะ" ไอ้เปรตเบนสายตามามองทันที
":)" ฉันตักข้าวเข้าปากอีกคำพร้อมหันมาแสยะยิ้มให้ก่อนจะเอาจานข้าวที่กินได้ไม่มีคำคว่ำลงบนโต๊ะและละเลงจนเละ
"เธอ.. เธอ.. เธอทำอะไร" ไอ้เปรตมองมาแบบไม่พอใจ ฉันยิ้มส่งให้พร้อมขึ้นไปยืนบนโต๊ะ
"ฉันส้มจี๊ด ห้อง 11-B จ่ายค่าเทอมเหมือนกัน โต๊ะพวกนี้เป็นของสาธารณะใครก็มีสิทธิที่จะนั่ง !! อย่ามาทำกร่าง !!!" ฉันส่งสายตาขยะแขยงให้ไอ้สี่ตัวนั้นทีละคน ก่อนจะเดินไปกระชากมือไอ้เปรตให้ออกจากหนุ่มหน้าหวานคนนั้นพร้อมจูงมือออกมาจากโรงอาหาร
"เป็นอะไรมั้ยเนี่ย?" ฉันถามหลังจากที่เดินมาถึงสระน้ำหลังโรงเรียน
"ไม่เป็นไร ขอบใจมากเลยน่ะ ^^"
"ไม่เป็นไรก็ดีแล้วล่ะ" ฉันยิ้มให้ พร้อมกับยื่นแซนวิซให้.. "นายชื่ออะไร?"
"แอมป์ ฉันชื่อแอมป์" หมอนั่นมองแซนวิซในมือฉันอย่างสงสัย
"ให้ เอาไปกินดิ ฉันไม่ได้กินอะไรนิ"
"ขอบใจน่ะ ^^" แอมป์รับแล้วรีบแกะกินทันที เหมือนเด็กเลยแหะ "เอ่อ.. ฉันว่าต่อไปนี้เธอคงอยู่ยากแล้วล่ะ"
"ทำไมละ"
"เธอมาใหม่คงไม่รู้สิน่ะ ว่าสี่คนนั้นมีอิทธิพลมากแค่ไหน สี่คนนั้นเป็นถึงคณะกรรมการนักเรียนเชียวน่ะ"
"ช่างมันเถอะ ฉันไม่สนใจหรอก" ฉันเอนหลังนอนไปกับพื้นหญ้า แอมป์ได้แต่ส่งสายตามาให้ "แล้วนายไม่มีเพื่อนหรอไง? ถึงไปนั่งให้ 4 คนนั้นรังแกอ่ะ"
"(>.< )( >.<)(>.< )( >.<)"
"นายออกจะน่ารักทำไมไม่มีเลยละ"
"ไม่รู้สิ" เฮ้ออออ มันก็เรื่องของเขานั้นแหละ.. ขอพักสายตาสักพักละกัน
สีเทา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 ต.ค. 2558, 11:22:57 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 12 ต.ค. 2558, 11:22:57 น.