สามีฉัน...เป็นมาเฟีย?
"เมื่อความทรงจำหายไปอย่างมีเงื่อนงำ เธอจะรับมือย่างไรกับชายปริศนาที่อ้างตนว่าเป็นสามี"
Tags: วัยรุ่น
ตอน: บทที่ 1
บทที่ 1
ผู้นำคนใหม่
ผมชื่อ ลี เจท เป็นลูกชายคนที่สองของตระกูลลีมาเฟียผู้ทรงอิทธิพล แต่อันที่จริงตอนนี้ผมกลายเป็นลูกชายคนเดียวไปแล้ว เพราะผมได้กำจัดเสี้ยนหนามอย่างเฮียเซทพี่ชายฝาแฝดเป็นที่เรียบร้อย โดยที่เฮียเองก็สมยอมสรุปเราวินวินกันทั้งคู่ เฮียได้อิสรภาพแต่ผมได้อำนาจ โดยที่ไม่ต้องออกแรงและเสียเลือดเหมือนศึกสายเลือดเรื่องอื่นๆ เฮียใช้สมองผสมกับความเลวนิดหน่อยของผม กลายเป็นสูตรสำเร็จขั้นเทพไปโดยปริยาย ผมก็เลยได้ขึ้นแท่นผู้สืบทายาทแต่เพียงผู้เดียว วะฮะ! ชีวิตที่ไม่มีก้างชิ้นโตอย่างเฮียค้ำคอมันรู้สึกดีจัง มองไปทางไหนของโลกใบนี้ก็ดูรื่นรมย์ และน่าพิสมัยไฉไลกว่าครั้งไหนๆ ที่เคยเป็นมา ทุกอย่างดูจะเพอร์เฟ็กต์ลงตัวหมดแล้วเชียวถ้าไม่ติดว่าเฮียได้ทิ้งกฎเหล็กสามข้อไว้ให้เพื่อแลกกับการไร้ตัวตนล่ะก็ ฮึ่ม! ผมคงได้เลวสมใจอยาก สงสัยมั้ยว่าเฮียทิ้งอะไรไว้ หนึ่งห้ามค้ามนุษย์และผู้หญิง สองห้ามค้ายาเสพติด และสามห้ามค้าอาวุธเถื่อน
ให้ตายเถอะ! ผมเป็นมาเฟียนะ ถ้าไม่เลวแล้วจะมีหน้าเรียกตัวเองว่ามาเฟียได้ไงอายหมาตาย แต่เฮียก็ให้เหตุผลว่ามาเฟียคือผู้มีอิทธิพลไม่ใช่ผู้ที่จะต้องเลวเสมอไป เอ้า! ว่าไงก็ว่าตามกัน ผมก็ไม่ซีเรียสอยู่แล้วเพราะปกติแล้วรายได้หลักของครอบครัวผมมาจากบริษัทลีกรุ๊ปจำกัดต่างหาก และสรุปง่ายๆ รายได้ส่วนใหญ่มาจากธุรกิจที่ถูกต้องตามกฎหมายนั้นเอง และอีกหนึ่งธุรกิจที่สร้างรายได้มหาศาลก็คงหนีไม่พ้นบ่อนคาสิโนที่ฮ่องกง มาเก๊า และลาสเวกัส แต่ก็เป็นบ่อนถูกต้องตามกฎหมายอีกนั้นแหละ แล้วการเป็นมาเฟียล่ะทำอะไรบ้างก็ไม่ยากที่ผ่านมาแม้ว่าตระกูลผมจะไม่เคยค้ามนุษย์ ยา และอาวุธ แต่เราก็เรียกเก็บค่าคุ้มครองจากพวกพรรคมาเฟียอื่นๆ พูดง่ายๆ ให้เข้าใจตรงกันก็คือ แม้ว่าจะไม่ได้ทำเลวเองแต่ก็เป็นตัวช่วยให้คนอื่นทำเลวได้สำเร็จนั้นแหละ เพราะแก๊งมาเฟียเล็กๆ หรือแม้แต่พรรคมาเฟียใหญ่ๆ ก็ต้องอาศัยรากฐานอันแข็งแกร่งหรือว่าบารมีของป๊าผมคุ้มกบาล
"นายใหญ่ก็ไปมาเก๊า นายเล็กก็ลาโลกไปแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแต่นายน้อย ยิ่งใหญ่แต่เพียงผู้เดียว"
"ต้องรอให้ศัตรูเบอร์หนึ่งกับศัตรูเบอร์สองไม่อยู่ด้วยเหรอวะ ฉันถึงจะเป็นใหญ่ได้"
ผมใช้เท้ายันไอ้หลงลูกน้องคนสนิทด้วยความหงุดหงิดจนมันเซถลาไปข้างหลัง แต่มันก็ไม่สำนึกหรอกกับมานั่งเกาะแข้งเกาะขาหน้าชื่นตาบานเหมือนเดิม
"วันนี้นายน้อยดูหงุดหงิดจัง ผมยื่นหน้าให้ซ้อมแทนกระสอบทรายเอามั้ยครับ"
ว่าพลางไอ้ตี๋หลงมันก็ยื่นหน้ามาให้ผมจริงๆ จนผมถึงกับต้องถอนหายใจให้กับความโง่ซื่อบื้อของมันไม่ได้ ไม่รู้ว่าเอามันมาเป็นคนสนิทได้ยังไง อาจเป็นเพราะวันนั้นย้อนไปเมื่อหลายสิบปีก่อนเด็กหน้าตาตี๋ๆ เนิร์ดๆ ใส่แว่นหนาเตอะกำลังโดนนักเลงในห้องเดียวกันรุมทำร้าย ผมก็เลยเข้าไปช่วยทั้งๆ ที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง แต่อย่าเข้าใจผิดคิดว่าผมเป็นคนดีหรอกนะไอ้ที่ช่วยเพราะผมเหม็นขี้หน้าไอ้นักเลงกลุ่มนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ไอ้หลงมันเลยซาบซึ้งในบุญคุณผมยกใหญ่ถึงขั้นคุกเขาลงต่อหน้าแล้วสาบานว่าจะเป็นทาสผู้ซื่อสัตย์ของผมตลอดไป หลังจากวันนั้นมันก็เลยทำตัวติดผมเป็นตังเม ถ้าผมเลวมันจะยอมเลวกว่า ถ้าผมเจ็บมันขอเจ็บยิ่งกว่า ถ้าผมตายมันขอตายแทนดีกว่า เฮ้อ! เพราะมันเป็นอย่างนี้ไงผมจึงต้องฝืนทนมีลูกน้องโง่ๆ อย่างมัน
"เบื่อหน้าเอ็งวะ"
"ถ้างั้นเปลี่ยนเป็นตูดผมดีมั้ยครับ"
มันไม่พูดเปล่านะมันยื่นก้นเน่าๆ ของมันมาทางผมจริงๆ แถมทำท่าก้มโคลงให้อีกต่างหาก
ให้ตายเถอะ! ผมน่าจะปล่อยให้มันโดนซ้อมตายไปเสียก็ดีแหละ
"ไปให้พ้นๆ หน้าเลยไป ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน"
ผมโบกมือไล่มันอย่างหัวเสีย ไอ้หลงทำท่าสลดได้แป๊บหนึ่งสักพักก็กลับมาหน้าระรื่นเหมือนเดิม
"เรื่องที่นายน้อยให้ผมจัดการเรียบร้อยแล้วนะครับ"
เออ! พอจะมีประโยชน์ขึ้นมาบ้างนิดหนึ่ง
"แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหน"
"ข้างนอกครับ"
"ดี! งั้นไปตามเธอเข้ามาพบฉัน เฮ้ย! เดี๋ยวก่อน ว่าแต่เอ็งไปพูดยังไงเธอถึงยอม…"
"ง่ายมากครับนายน้อย ผมก็แค่บอกความลับเกี่ยวกับนายเล็ก"
"{{{(>_<)}}} ไอ้หลง! ไอ้โง่! ฉันจะฆ่าแก"
ผมฆ่ามันให้ตายไปจริงๆ เลยได้มั้ย เผื่อมันเกิดใหม่จะได้ฉลาดกว่านี้
"ให้อภัยผมเถอะ ผมลืมคิดไปว่ามันเป็นความลับ"
ไอ้หลงพูดพลางวิ่งหนีการไล่เตะของผมไปทั่วห้อง
แอ็ด~
=_=;!!!
"พวกนายเล่นอะไรกัน"
-_-!
ผมหยุดชะงักทันที พลางหรี่ตาไปมองหน้าผู้มาเยือนใหม่อย่างตำหนิที่เธอเข้ามาโดยพละการ
"ก็ประตูมันไม่ได้ล็อก"
ริชพูดขึ้นพร้อมกับพาตัวเองไปนั่งบนโซฟาแล้วไขว่ห้างอย่างยะโส อันที่จริงแล้วผมกับเธอก็ไม่ค่อยจะกินเส้นกันเท่าไหร่ถึงเราจะเป็นญาติกันก็เถอะ นี่ถ้าไม่ติดว่าเธอเคยเป็นถึงมือขวาทำงานให้เฮียเซทมาหลายเรื่องผมคงไม่อยากได้ตัวเธอมาทำงานให้รำคาญใจนักหรอก และเธอเองก็คงคิดไม่ต่างกัน แต่จะไปสนใจทำไมขอแค่เธอมาทำงานให้ แล้วผมมีเงินจ่ายผลประโยชน์ลงตัวแค่นั้นพอ
"ไอ้หลง! "
ผมเพียงเรียกชื่อ ไอ้หลงมันก็รู้ถึงความต้องการผมทันทีว่าตอนนี้มันสมควรจะทำอะไรต่อ
"ผมจะรออยู่ข้างนอกถ้านายน้อยมีอะไรก็เรียกได้ตลอดเวลา"
พูดจบมันก็พาสมองโง่ๆ ของมันออกไป
เฮ้อ! จริงๆ ผมก็ไม่อยากมีความลับกับมันหรอกนะ แต่มันโง่นี่ผมคงบอกมันหมดไม่ได้ทุกเรื่อง ไม่อย่างนั้นมันก็จะทำเสียแผนหรือไม่ก็ความลับแตกอย่างเรื่องเฮียเซทอีก
"ฉันขอค่าแรงสองเท่าจากเดิมที่เซทเคยให้"
"ฉันรวย เพราะฉะนั้นไม่มีปัญหา"
"แยกเรื่องงานกับส่วนตัวและความเป็นญาติออกจากกัน"
"ฉันไม่เคยนับญาติกับเธออยู่แล้ว เพราะฉะนั้นไม่มีปัญหา"
ผมตอบอย่างไม่ใส่ใจจงใจยั่วโมโห แล้วก็ได้ผลเพราะผมแอบเห็นริชหงุดหงิดทางสายตา แต่ก็ดียิ่งผมรู้ว่าเธอเกลียดผมแค่ไหนก็ยิ่งดี เพราะถ้าผมทำให้คนที่เกลียดเป็นพวกได้นั้นย่อมแปลว่าผมสำเร็จไปอีกขั้น
"ฉันหมดเรื่องจะพูดแล้ว ต่อไปตานาย"
"ทำงานกับฉันไม่มีกฎตายตัวมันขึ้นอยู่กับความพึงพอใจของฉัน"
"ฉันรู้จักนายดีพอๆ กับตัวนายเองนั้นแหละ"
"ดีถ้าอย่างนั้นก็ข้ามมันไปเลยแล้วกัน มาเข้าเรื่องงานแรกที่ฉันต้องการให้เธอทำดีกว่า"
"ฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว"
ริชพูดพร้อมๆ กับยื่นไอแพดให้ผมดู
"ทันทีที่นายประกาศห้ามพรรคอินทรีเวหาค้ามนุษย์ยา และปืนในเขตปกครองของนาย นอกจากนายจะเปิดศึกกับพรรคอินทรีเวหาแบบโต้งๆ แล้ว ยังสร้างความไม่พอใจให้มาเฟียแก๊งเล็กๆ ที่ต้องอาศัยอำนาจ และบารมีของพรรคอินทรีเวหาอีกด้วย"
"แล้วไง…."
ผมพูดพลางเลื่อนสไลด์ดูข้อมูลของแต่ละพรรคที่ริชเก็บมาได้อย่างละเอียด สมแล้วที่เป็นถึงมือขวาของเฮีย แม้ว่าแก๊งมาเฟียในประเทศไทยจะมีมากมายแต่แก๊งเล็กๆ เหล่านี้ก็ล้วนแต่ต้องทำงานและอาศัยอำนาจบารมีพรรคมาเฟียอีกทีหนึ่ง และในบรรดาพรรคมาเฟียที่ยิ่งใหญ่ และแข็งแกร่งที่สุดในประเทศไทยตอนนี้ก็มีแค่สามพรรคเท่านั้น
1.พรรคพยัคฆ์เมฆา
2.พรรคอินทรีเวหา
3.พรรคมังกรสยบฟ้า
พรรคพยัคฆ์เมฆาสืบเชื้อสายมาจากจีนแผ่นดินใหญ่โดยตรง ก่อนจะมาผงาดเป็นมาเฟียผู้ทรงอิทธิพล พรรคนี้สืบทอดกันมาหลายรุ่นแล้ว แต่ที่น่าเสียงดายผู้สืบทอดรุ่นปัจจุบันกลับเป็นผู้หญิง (สร้างความผิดหวังให้กับวงตระกูล) จึงทำให้หัวหน้าพรรคอินทรีเวหาอย่างกริน (แต่ผมเรียกมันไอ้หัวถั่วทอง)ต้องการเป็นดองกับพรรคพยัคฆ์เมฆา เพื่อรวบรวมอำนาจต่อกรกับพรรคมังกรสยบฟ้าซึ่งมีผมเป็นหัวหน้าพรรคคนใหม่หมาดๆ และทุกครั้งที่มาเฟียต้องเปลี่ยนมือผู้นำก็จะเป็นโอกาสให้พรรคมาเฟียอื่นๆ คอยจ้องจะตะครุบ หากไม่เจ๋งพอเราก็จะถูกกลืนกินอย่างไม่รู้ตัว เพราะดูได้จากเมื่อก่อนจริงๆ แล้วพรรคมาเฟียใหญ่ๆ ไม่ได้มีแค่สามพรรคเหมือนตอนนี้หากแต่กลายเป็นทองแผ่นเดียวกันบ้าง โดนยึดบ้าง โค้นให้หายไปทั้งพรรคบ้าง จนเหลือแค่นี้แหละ และผมคิดว่าเรื่องนี่เองที่เป็นสาเหตุให้ป๊าของผมต้องรีบยกตำแหน่งหัวหน้าพรรคให้ลูกชายทั้งๆ ที่ตัวเองยังมีลมหายใจ เพื่อป้องกันการถูกตะครุบตอนเปลี่ยนมือผู้นำ ซึ่งทำให้ผมแอบเซ็งนิดๆ ที่ป๊าไม่เชื่อในตัวผม
ผมจึงอยากพิสูจน์ให้ป๊าเห็นว่า แม้ว่าการเปลี่ยนมือผู้นำจะเป็นวิกฤตของพรรคมาเฟีย แต่คนอย่างผมจะเปลี่ยนให้มันเป็นโอกาสให้ได้คอยดูสิ ในอนาคตพรรคมังกรสยบฟ้าจะต้องเป็นพรรคมาเฟียที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเพียงพรรคเดียวถึงแม้ว่ามันจะเสี่ยงก็เถอะ
"ถ้าเป็นแบบนี้นายก็จะตกอยู่ในอันตราย"
"คิดจะเป็นมาเฟียมันก็หนีไม่พ้นเรื่องนี้อยู่แล้ว"
"แต่ก็ต้องระวัง"
"ถ้าอย่างนั้นมันก็เป็นหน้าที่ของเธอ"
"บอดี้การ์ดนายมันมีแต่ห่วยๆ แถมโง่อีกต่างหาก"
"ฉันถึงได้บอกว่ามันเป็นหน้าที่ของเธอไง เข้าใจ!"
ผมหยุดให้ความสนใจไอแพดในมือก่อนจะยื่นหน้าไปหาริชอย่างกวนๆ จนเธอถึงกับหัวเสียที่โดนผมย้อนกลับ
"ลูกน้องของคุณลุงฝีมือดีฉันจะเป็นธุระไปจัดการเรื่องนี้ให้ "
"ขอแบบจัดเต็มชุดนะหลายคนยิ่งดี เพราะฉันเป็นประเภทชอบความฟู่ฟ่า ไอ้แบบคนสองคนไม่ต้องเอามามันดูไม่ฟุ่มเฟือย อ๋อ! ผู้หญิงคนนี้ใช่มั้ยลูกสาวคนเดียวของพรรคพยัคฆ์เมฆา"
ผมว่าพลางส่งไอแพดที่เปิดรูปของผู้หญิงหน้าตาน่ารัก ดวงตากลมโต กำลังยิ้มให้กับกล้อง คืนให้ริชหลังจากที่ได้ข้อมูลของพรรคต่างๆ มาพอสมควร
"ใช่! ฉันได้ข่าวมาว่าหัวหน้าพรรคอินทรีเวหาต้องการจะเป็นทองแผ่นเดียวกับพยัคฆ์เมฆา"
"คงคิดจะรวบอำนาจแล้วก็ขยายอาณาเขตทำเรื่องเลวๆ บอกตรงๆ เลยนะ ฉันโคตรจะเกลียดไอ้หัวถั่วทองพรรคอินทรีเวหาสุดๆ โดยเฉพาะเวลามันเก็กหน้าหล่ออุ้มเจ้าแมวอ้วนพุงพุ้ย แล้วมองฉันด้วยสาตาเหมือนฉันเป็นไอ้เด็กเมื่อวานซืนที่คิดจะต่อกรกับมัน ทั้งๆ ที่มันก็แก่กว่าฉันแค่ไม่กี่ปีทำมาเป็นกร่าง"
"กรินแม้ว่าจะอายุไม่มากแต่ทางเดินบนเส้นทางมาเฟียของเขาไม่ได้ราบรื่นเหมือนนายนะ มันจึงทำให้เขาแข็งแกร่ง เพราะฉะนั้นถ้านายคิดจะล้มพรรคอินทรีเวหาก็อย่าได้ประมาทผู้ชายคนนี้เด็ดขาด"
"เพราะอย่างนี้ไงเล่าฉันถึงได้อยากตัดแขนตัดขาธุรกิจมืดของมัน ดูสิมันจะผงาดได้อีกนานมั้ย"
"ตอนนี้ยอดขายยาของพรรคอินทรีเวหาตกฮวบทันที เพราะไม่สามารถส่งยาได้ทันตามกำหนด"
"ฉันนึกไว้อยู่แล้วล่ะ สมน้ำหน้ายังไงฉันก็ไม่ยอมเปิดทางให้มันขนยาข้ามอาณาเขตปกครองของฉันหรอก เมื่อก่อนป๊าอาจจะยอมเพื่อแลกกับเงินค่าผ่านอันมหาศาล แต่ตอนนี้ฉันคุมที่นี่เพราะฉะนั้นฉันมีอำนาจเบ็ดเสร็จเด็ดขาดในเรื่องนี้"
"กรินไม่พอใจแน่ๆ "
"ช่างหัวมันสิ ไม่เห็นจะแคร์ กลัวซะทีไหน แล้วทางพยัคฆ์เมฆาล่ะว่าไง"
"ผลประโยชน์จากการค้ายามันมหาศาลนะเจท มีเหรอที่พยัคฆ์เมฆาจะไม่ยอมยกลูกสาวให้"
"ชิ! ตาไม่ถึงฉันหล่อกว่าไอ้หัวถั่วทองนั้นตั้งเยอะ"
"แล้วมันกินได้ไม่ล่ะ"
"แต่ฉันว่าลูกสาวเขาต้องอยากกินฉันมากกว่าแน่นอน เอิ๊กๆ"
ผมยักคิ้วพลางหัวเราะชอบใจในจินตนาการณ์เรื่อยเปื่อยตามประสาเพลย์บอย
"แล้วฉันจะจัดการเรื่องทีมความปลอดภัยให้นายก่อน ส่วนเรื่องคุณหนูผิงลูกสาวคนเดียวของพรรคพยังฆ์เมฆาฉันอยากให้นายมองเห็นประโยชน์ในตัวเธอจากการแต่งงานเหมือนอย่างที่กรินเห็น นายยังพอมีเวลาคิด ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัว"
ฟึบ!!
ผมโบกมือไล่ริชอย่างไม่แยแส เรื่องอะไรที่ผมจะวิ่งเอาตัวเองไปผูกมัดกับคำว่าผลประโยชน์มันไร้สาระสิ้นดี เพราะคนอย่าง ลี เจท มีวิธีอีกเยอะที่จะทำให้ตัวผลประโยชน์วิ่งมาหาผมเอง
"ฉันรู้ว่านายต้องการอะไร เพราะฉะนั้นอย่าคิดว่านี่เป็นเรื่องเล่นพวกนั้นล้วนแต่เลวมืออาชีพ และสืบทอดกันมาหลายชั่วอายุมันไม่ง่ายนักหรอกหากคิดจะโค้นไม้ใหญ่ให้ล้ม นายต้องระวังตัวให้มากๆ เพราะตอนนี้ทุกพรรคที่นายขัดผลประโยชน์ต่างก็ตั้งฆ่าหัวนายกันทั้งนั้น"
พูดจบเธอก็เดินออกจากห้องไป แต่ใครจะสนล่ะเพราะในบรรดาพรรคมาเฟียทั้งหมดในเมืองไทย พรรคของผมถือว่ามีเครดิตมากกว่าอีกสองพรรค แถมถ้าใครคิดจะล้มพรรคมังกรสยบฟ้าก็คงต้องเหนื่อยกว่าที่ผ่านมาสักหน่อยน่ะ ก็ดูสิหัวหน้าพรรคเป็นใคร ลี เจท เชียวน่ะ ผมดีกว่าป๊าเยอะแล้วบางเรื่องผมก็เลวกว่าป๊าเยอะเช่นกัน แถมถ้าคิดจะถอนรากถอนโคนก็คงต้องล้มบริษัทลีกรุ๊ปจำกัด ที่ฮ่องกงให้ได้ เพราะรายได้หลักเรามาจากที่นั่น ว่าแต่ตอนนี้ป๊าไปล่องเรือฮัลนีมูลที่มาเก๊ากับคุณนายเก้าเป็นยังไงบ้างนะ ได้ข่าวว่าคุณนายแปดทำใจไม่ได้ปี๊ดแตกถึงขั้นเข้าโรงพยาบาลไปเลยนี่น่า
เฮ่อ! คิดจะเจ้าชู้แต่ยกย่องทุกคนก็เงี่ย สู้ผมก็ไม่ได้รักทุกคน แต่อย่าได้คิดว่าผมจะผูกและพันถึงแม้จะนอนด้วยก็ตาม พูดไปพูดมาก็เริ่มเลวนิดๆ เนอะว่ามั้ย แต่มันช่วยไม่ได้นี่ก็ผมดันเกิดมาหล่อ อีกอย่างผมก็ยังไม่เจอใครสักคนที่ผมต้องการเธอมากกว่าเงิน อำนาจ และความยิ่งใหญ่ จนยอมสละได้แม้แต่ลบชื่อตัวเองออกจากโลกใบนี้อย่างเฮียเซท
แล้วถ้าวันหนึ่งผมเจอเธอคนนั้นล่ะ ผมจะยอมทิ้งทุกอย่างได้เหมือนเฮียมั้ยน่า…
ผู้นำคนใหม่
ผมชื่อ ลี เจท เป็นลูกชายคนที่สองของตระกูลลีมาเฟียผู้ทรงอิทธิพล แต่อันที่จริงตอนนี้ผมกลายเป็นลูกชายคนเดียวไปแล้ว เพราะผมได้กำจัดเสี้ยนหนามอย่างเฮียเซทพี่ชายฝาแฝดเป็นที่เรียบร้อย โดยที่เฮียเองก็สมยอมสรุปเราวินวินกันทั้งคู่ เฮียได้อิสรภาพแต่ผมได้อำนาจ โดยที่ไม่ต้องออกแรงและเสียเลือดเหมือนศึกสายเลือดเรื่องอื่นๆ เฮียใช้สมองผสมกับความเลวนิดหน่อยของผม กลายเป็นสูตรสำเร็จขั้นเทพไปโดยปริยาย ผมก็เลยได้ขึ้นแท่นผู้สืบทายาทแต่เพียงผู้เดียว วะฮะ! ชีวิตที่ไม่มีก้างชิ้นโตอย่างเฮียค้ำคอมันรู้สึกดีจัง มองไปทางไหนของโลกใบนี้ก็ดูรื่นรมย์ และน่าพิสมัยไฉไลกว่าครั้งไหนๆ ที่เคยเป็นมา ทุกอย่างดูจะเพอร์เฟ็กต์ลงตัวหมดแล้วเชียวถ้าไม่ติดว่าเฮียได้ทิ้งกฎเหล็กสามข้อไว้ให้เพื่อแลกกับการไร้ตัวตนล่ะก็ ฮึ่ม! ผมคงได้เลวสมใจอยาก สงสัยมั้ยว่าเฮียทิ้งอะไรไว้ หนึ่งห้ามค้ามนุษย์และผู้หญิง สองห้ามค้ายาเสพติด และสามห้ามค้าอาวุธเถื่อน
ให้ตายเถอะ! ผมเป็นมาเฟียนะ ถ้าไม่เลวแล้วจะมีหน้าเรียกตัวเองว่ามาเฟียได้ไงอายหมาตาย แต่เฮียก็ให้เหตุผลว่ามาเฟียคือผู้มีอิทธิพลไม่ใช่ผู้ที่จะต้องเลวเสมอไป เอ้า! ว่าไงก็ว่าตามกัน ผมก็ไม่ซีเรียสอยู่แล้วเพราะปกติแล้วรายได้หลักของครอบครัวผมมาจากบริษัทลีกรุ๊ปจำกัดต่างหาก และสรุปง่ายๆ รายได้ส่วนใหญ่มาจากธุรกิจที่ถูกต้องตามกฎหมายนั้นเอง และอีกหนึ่งธุรกิจที่สร้างรายได้มหาศาลก็คงหนีไม่พ้นบ่อนคาสิโนที่ฮ่องกง มาเก๊า และลาสเวกัส แต่ก็เป็นบ่อนถูกต้องตามกฎหมายอีกนั้นแหละ แล้วการเป็นมาเฟียล่ะทำอะไรบ้างก็ไม่ยากที่ผ่านมาแม้ว่าตระกูลผมจะไม่เคยค้ามนุษย์ ยา และอาวุธ แต่เราก็เรียกเก็บค่าคุ้มครองจากพวกพรรคมาเฟียอื่นๆ พูดง่ายๆ ให้เข้าใจตรงกันก็คือ แม้ว่าจะไม่ได้ทำเลวเองแต่ก็เป็นตัวช่วยให้คนอื่นทำเลวได้สำเร็จนั้นแหละ เพราะแก๊งมาเฟียเล็กๆ หรือแม้แต่พรรคมาเฟียใหญ่ๆ ก็ต้องอาศัยรากฐานอันแข็งแกร่งหรือว่าบารมีของป๊าผมคุ้มกบาล
"นายใหญ่ก็ไปมาเก๊า นายเล็กก็ลาโลกไปแล้ว ตอนนี้ก็เหลือแต่นายน้อย ยิ่งใหญ่แต่เพียงผู้เดียว"
"ต้องรอให้ศัตรูเบอร์หนึ่งกับศัตรูเบอร์สองไม่อยู่ด้วยเหรอวะ ฉันถึงจะเป็นใหญ่ได้"
ผมใช้เท้ายันไอ้หลงลูกน้องคนสนิทด้วยความหงุดหงิดจนมันเซถลาไปข้างหลัง แต่มันก็ไม่สำนึกหรอกกับมานั่งเกาะแข้งเกาะขาหน้าชื่นตาบานเหมือนเดิม
"วันนี้นายน้อยดูหงุดหงิดจัง ผมยื่นหน้าให้ซ้อมแทนกระสอบทรายเอามั้ยครับ"
ว่าพลางไอ้ตี๋หลงมันก็ยื่นหน้ามาให้ผมจริงๆ จนผมถึงกับต้องถอนหายใจให้กับความโง่ซื่อบื้อของมันไม่ได้ ไม่รู้ว่าเอามันมาเป็นคนสนิทได้ยังไง อาจเป็นเพราะวันนั้นย้อนไปเมื่อหลายสิบปีก่อนเด็กหน้าตาตี๋ๆ เนิร์ดๆ ใส่แว่นหนาเตอะกำลังโดนนักเลงในห้องเดียวกันรุมทำร้าย ผมก็เลยเข้าไปช่วยทั้งๆ ที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเอง แต่อย่าเข้าใจผิดคิดว่าผมเป็นคนดีหรอกนะไอ้ที่ช่วยเพราะผมเหม็นขี้หน้าไอ้นักเลงกลุ่มนี้เป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ไอ้หลงมันเลยซาบซึ้งในบุญคุณผมยกใหญ่ถึงขั้นคุกเขาลงต่อหน้าแล้วสาบานว่าจะเป็นทาสผู้ซื่อสัตย์ของผมตลอดไป หลังจากวันนั้นมันก็เลยทำตัวติดผมเป็นตังเม ถ้าผมเลวมันจะยอมเลวกว่า ถ้าผมเจ็บมันขอเจ็บยิ่งกว่า ถ้าผมตายมันขอตายแทนดีกว่า เฮ้อ! เพราะมันเป็นอย่างนี้ไงผมจึงต้องฝืนทนมีลูกน้องโง่ๆ อย่างมัน
"เบื่อหน้าเอ็งวะ"
"ถ้างั้นเปลี่ยนเป็นตูดผมดีมั้ยครับ"
มันไม่พูดเปล่านะมันยื่นก้นเน่าๆ ของมันมาทางผมจริงๆ แถมทำท่าก้มโคลงให้อีกต่างหาก
ให้ตายเถอะ! ผมน่าจะปล่อยให้มันโดนซ้อมตายไปเสียก็ดีแหละ
"ไปให้พ้นๆ หน้าเลยไป ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน"
ผมโบกมือไล่มันอย่างหัวเสีย ไอ้หลงทำท่าสลดได้แป๊บหนึ่งสักพักก็กลับมาหน้าระรื่นเหมือนเดิม
"เรื่องที่นายน้อยให้ผมจัดการเรียบร้อยแล้วนะครับ"
เออ! พอจะมีประโยชน์ขึ้นมาบ้างนิดหนึ่ง
"แล้วตอนนี้เธออยู่ที่ไหน"
"ข้างนอกครับ"
"ดี! งั้นไปตามเธอเข้ามาพบฉัน เฮ้ย! เดี๋ยวก่อน ว่าแต่เอ็งไปพูดยังไงเธอถึงยอม…"
"ง่ายมากครับนายน้อย ผมก็แค่บอกความลับเกี่ยวกับนายเล็ก"
"{{{(>_<)}}} ไอ้หลง! ไอ้โง่! ฉันจะฆ่าแก"
ผมฆ่ามันให้ตายไปจริงๆ เลยได้มั้ย เผื่อมันเกิดใหม่จะได้ฉลาดกว่านี้
"ให้อภัยผมเถอะ ผมลืมคิดไปว่ามันเป็นความลับ"
ไอ้หลงพูดพลางวิ่งหนีการไล่เตะของผมไปทั่วห้อง
แอ็ด~
=_=;!!!
"พวกนายเล่นอะไรกัน"
-_-!
ผมหยุดชะงักทันที พลางหรี่ตาไปมองหน้าผู้มาเยือนใหม่อย่างตำหนิที่เธอเข้ามาโดยพละการ
"ก็ประตูมันไม่ได้ล็อก"
ริชพูดขึ้นพร้อมกับพาตัวเองไปนั่งบนโซฟาแล้วไขว่ห้างอย่างยะโส อันที่จริงแล้วผมกับเธอก็ไม่ค่อยจะกินเส้นกันเท่าไหร่ถึงเราจะเป็นญาติกันก็เถอะ นี่ถ้าไม่ติดว่าเธอเคยเป็นถึงมือขวาทำงานให้เฮียเซทมาหลายเรื่องผมคงไม่อยากได้ตัวเธอมาทำงานให้รำคาญใจนักหรอก และเธอเองก็คงคิดไม่ต่างกัน แต่จะไปสนใจทำไมขอแค่เธอมาทำงานให้ แล้วผมมีเงินจ่ายผลประโยชน์ลงตัวแค่นั้นพอ
"ไอ้หลง! "
ผมเพียงเรียกชื่อ ไอ้หลงมันก็รู้ถึงความต้องการผมทันทีว่าตอนนี้มันสมควรจะทำอะไรต่อ
"ผมจะรออยู่ข้างนอกถ้านายน้อยมีอะไรก็เรียกได้ตลอดเวลา"
พูดจบมันก็พาสมองโง่ๆ ของมันออกไป
เฮ้อ! จริงๆ ผมก็ไม่อยากมีความลับกับมันหรอกนะ แต่มันโง่นี่ผมคงบอกมันหมดไม่ได้ทุกเรื่อง ไม่อย่างนั้นมันก็จะทำเสียแผนหรือไม่ก็ความลับแตกอย่างเรื่องเฮียเซทอีก
"ฉันขอค่าแรงสองเท่าจากเดิมที่เซทเคยให้"
"ฉันรวย เพราะฉะนั้นไม่มีปัญหา"
"แยกเรื่องงานกับส่วนตัวและความเป็นญาติออกจากกัน"
"ฉันไม่เคยนับญาติกับเธออยู่แล้ว เพราะฉะนั้นไม่มีปัญหา"
ผมตอบอย่างไม่ใส่ใจจงใจยั่วโมโห แล้วก็ได้ผลเพราะผมแอบเห็นริชหงุดหงิดทางสายตา แต่ก็ดียิ่งผมรู้ว่าเธอเกลียดผมแค่ไหนก็ยิ่งดี เพราะถ้าผมทำให้คนที่เกลียดเป็นพวกได้นั้นย่อมแปลว่าผมสำเร็จไปอีกขั้น
"ฉันหมดเรื่องจะพูดแล้ว ต่อไปตานาย"
"ทำงานกับฉันไม่มีกฎตายตัวมันขึ้นอยู่กับความพึงพอใจของฉัน"
"ฉันรู้จักนายดีพอๆ กับตัวนายเองนั้นแหละ"
"ดีถ้าอย่างนั้นก็ข้ามมันไปเลยแล้วกัน มาเข้าเรื่องงานแรกที่ฉันต้องการให้เธอทำดีกว่า"
"ฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว"
ริชพูดพร้อมๆ กับยื่นไอแพดให้ผมดู
"ทันทีที่นายประกาศห้ามพรรคอินทรีเวหาค้ามนุษย์ยา และปืนในเขตปกครองของนาย นอกจากนายจะเปิดศึกกับพรรคอินทรีเวหาแบบโต้งๆ แล้ว ยังสร้างความไม่พอใจให้มาเฟียแก๊งเล็กๆ ที่ต้องอาศัยอำนาจ และบารมีของพรรคอินทรีเวหาอีกด้วย"
"แล้วไง…."
ผมพูดพลางเลื่อนสไลด์ดูข้อมูลของแต่ละพรรคที่ริชเก็บมาได้อย่างละเอียด สมแล้วที่เป็นถึงมือขวาของเฮีย แม้ว่าแก๊งมาเฟียในประเทศไทยจะมีมากมายแต่แก๊งเล็กๆ เหล่านี้ก็ล้วนแต่ต้องทำงานและอาศัยอำนาจบารมีพรรคมาเฟียอีกทีหนึ่ง และในบรรดาพรรคมาเฟียที่ยิ่งใหญ่ และแข็งแกร่งที่สุดในประเทศไทยตอนนี้ก็มีแค่สามพรรคเท่านั้น
1.พรรคพยัคฆ์เมฆา
2.พรรคอินทรีเวหา
3.พรรคมังกรสยบฟ้า
พรรคพยัคฆ์เมฆาสืบเชื้อสายมาจากจีนแผ่นดินใหญ่โดยตรง ก่อนจะมาผงาดเป็นมาเฟียผู้ทรงอิทธิพล พรรคนี้สืบทอดกันมาหลายรุ่นแล้ว แต่ที่น่าเสียงดายผู้สืบทอดรุ่นปัจจุบันกลับเป็นผู้หญิง (สร้างความผิดหวังให้กับวงตระกูล) จึงทำให้หัวหน้าพรรคอินทรีเวหาอย่างกริน (แต่ผมเรียกมันไอ้หัวถั่วทอง)ต้องการเป็นดองกับพรรคพยัคฆ์เมฆา เพื่อรวบรวมอำนาจต่อกรกับพรรคมังกรสยบฟ้าซึ่งมีผมเป็นหัวหน้าพรรคคนใหม่หมาดๆ และทุกครั้งที่มาเฟียต้องเปลี่ยนมือผู้นำก็จะเป็นโอกาสให้พรรคมาเฟียอื่นๆ คอยจ้องจะตะครุบ หากไม่เจ๋งพอเราก็จะถูกกลืนกินอย่างไม่รู้ตัว เพราะดูได้จากเมื่อก่อนจริงๆ แล้วพรรคมาเฟียใหญ่ๆ ไม่ได้มีแค่สามพรรคเหมือนตอนนี้หากแต่กลายเป็นทองแผ่นเดียวกันบ้าง โดนยึดบ้าง โค้นให้หายไปทั้งพรรคบ้าง จนเหลือแค่นี้แหละ และผมคิดว่าเรื่องนี่เองที่เป็นสาเหตุให้ป๊าของผมต้องรีบยกตำแหน่งหัวหน้าพรรคให้ลูกชายทั้งๆ ที่ตัวเองยังมีลมหายใจ เพื่อป้องกันการถูกตะครุบตอนเปลี่ยนมือผู้นำ ซึ่งทำให้ผมแอบเซ็งนิดๆ ที่ป๊าไม่เชื่อในตัวผม
ผมจึงอยากพิสูจน์ให้ป๊าเห็นว่า แม้ว่าการเปลี่ยนมือผู้นำจะเป็นวิกฤตของพรรคมาเฟีย แต่คนอย่างผมจะเปลี่ยนให้มันเป็นโอกาสให้ได้คอยดูสิ ในอนาคตพรรคมังกรสยบฟ้าจะต้องเป็นพรรคมาเฟียที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเพียงพรรคเดียวถึงแม้ว่ามันจะเสี่ยงก็เถอะ
"ถ้าเป็นแบบนี้นายก็จะตกอยู่ในอันตราย"
"คิดจะเป็นมาเฟียมันก็หนีไม่พ้นเรื่องนี้อยู่แล้ว"
"แต่ก็ต้องระวัง"
"ถ้าอย่างนั้นมันก็เป็นหน้าที่ของเธอ"
"บอดี้การ์ดนายมันมีแต่ห่วยๆ แถมโง่อีกต่างหาก"
"ฉันถึงได้บอกว่ามันเป็นหน้าที่ของเธอไง เข้าใจ!"
ผมหยุดให้ความสนใจไอแพดในมือก่อนจะยื่นหน้าไปหาริชอย่างกวนๆ จนเธอถึงกับหัวเสียที่โดนผมย้อนกลับ
"ลูกน้องของคุณลุงฝีมือดีฉันจะเป็นธุระไปจัดการเรื่องนี้ให้ "
"ขอแบบจัดเต็มชุดนะหลายคนยิ่งดี เพราะฉันเป็นประเภทชอบความฟู่ฟ่า ไอ้แบบคนสองคนไม่ต้องเอามามันดูไม่ฟุ่มเฟือย อ๋อ! ผู้หญิงคนนี้ใช่มั้ยลูกสาวคนเดียวของพรรคพยัคฆ์เมฆา"
ผมว่าพลางส่งไอแพดที่เปิดรูปของผู้หญิงหน้าตาน่ารัก ดวงตากลมโต กำลังยิ้มให้กับกล้อง คืนให้ริชหลังจากที่ได้ข้อมูลของพรรคต่างๆ มาพอสมควร
"ใช่! ฉันได้ข่าวมาว่าหัวหน้าพรรคอินทรีเวหาต้องการจะเป็นทองแผ่นเดียวกับพยัคฆ์เมฆา"
"คงคิดจะรวบอำนาจแล้วก็ขยายอาณาเขตทำเรื่องเลวๆ บอกตรงๆ เลยนะ ฉันโคตรจะเกลียดไอ้หัวถั่วทองพรรคอินทรีเวหาสุดๆ โดยเฉพาะเวลามันเก็กหน้าหล่ออุ้มเจ้าแมวอ้วนพุงพุ้ย แล้วมองฉันด้วยสาตาเหมือนฉันเป็นไอ้เด็กเมื่อวานซืนที่คิดจะต่อกรกับมัน ทั้งๆ ที่มันก็แก่กว่าฉันแค่ไม่กี่ปีทำมาเป็นกร่าง"
"กรินแม้ว่าจะอายุไม่มากแต่ทางเดินบนเส้นทางมาเฟียของเขาไม่ได้ราบรื่นเหมือนนายนะ มันจึงทำให้เขาแข็งแกร่ง เพราะฉะนั้นถ้านายคิดจะล้มพรรคอินทรีเวหาก็อย่าได้ประมาทผู้ชายคนนี้เด็ดขาด"
"เพราะอย่างนี้ไงเล่าฉันถึงได้อยากตัดแขนตัดขาธุรกิจมืดของมัน ดูสิมันจะผงาดได้อีกนานมั้ย"
"ตอนนี้ยอดขายยาของพรรคอินทรีเวหาตกฮวบทันที เพราะไม่สามารถส่งยาได้ทันตามกำหนด"
"ฉันนึกไว้อยู่แล้วล่ะ สมน้ำหน้ายังไงฉันก็ไม่ยอมเปิดทางให้มันขนยาข้ามอาณาเขตปกครองของฉันหรอก เมื่อก่อนป๊าอาจจะยอมเพื่อแลกกับเงินค่าผ่านอันมหาศาล แต่ตอนนี้ฉันคุมที่นี่เพราะฉะนั้นฉันมีอำนาจเบ็ดเสร็จเด็ดขาดในเรื่องนี้"
"กรินไม่พอใจแน่ๆ "
"ช่างหัวมันสิ ไม่เห็นจะแคร์ กลัวซะทีไหน แล้วทางพยัคฆ์เมฆาล่ะว่าไง"
"ผลประโยชน์จากการค้ายามันมหาศาลนะเจท มีเหรอที่พยัคฆ์เมฆาจะไม่ยอมยกลูกสาวให้"
"ชิ! ตาไม่ถึงฉันหล่อกว่าไอ้หัวถั่วทองนั้นตั้งเยอะ"
"แล้วมันกินได้ไม่ล่ะ"
"แต่ฉันว่าลูกสาวเขาต้องอยากกินฉันมากกว่าแน่นอน เอิ๊กๆ"
ผมยักคิ้วพลางหัวเราะชอบใจในจินตนาการณ์เรื่อยเปื่อยตามประสาเพลย์บอย
"แล้วฉันจะจัดการเรื่องทีมความปลอดภัยให้นายก่อน ส่วนเรื่องคุณหนูผิงลูกสาวคนเดียวของพรรคพยังฆ์เมฆาฉันอยากให้นายมองเห็นประโยชน์ในตัวเธอจากการแต่งงานเหมือนอย่างที่กรินเห็น นายยังพอมีเวลาคิด ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัว"
ฟึบ!!
ผมโบกมือไล่ริชอย่างไม่แยแส เรื่องอะไรที่ผมจะวิ่งเอาตัวเองไปผูกมัดกับคำว่าผลประโยชน์มันไร้สาระสิ้นดี เพราะคนอย่าง ลี เจท มีวิธีอีกเยอะที่จะทำให้ตัวผลประโยชน์วิ่งมาหาผมเอง
"ฉันรู้ว่านายต้องการอะไร เพราะฉะนั้นอย่าคิดว่านี่เป็นเรื่องเล่นพวกนั้นล้วนแต่เลวมืออาชีพ และสืบทอดกันมาหลายชั่วอายุมันไม่ง่ายนักหรอกหากคิดจะโค้นไม้ใหญ่ให้ล้ม นายต้องระวังตัวให้มากๆ เพราะตอนนี้ทุกพรรคที่นายขัดผลประโยชน์ต่างก็ตั้งฆ่าหัวนายกันทั้งนั้น"
พูดจบเธอก็เดินออกจากห้องไป แต่ใครจะสนล่ะเพราะในบรรดาพรรคมาเฟียทั้งหมดในเมืองไทย พรรคของผมถือว่ามีเครดิตมากกว่าอีกสองพรรค แถมถ้าใครคิดจะล้มพรรคมังกรสยบฟ้าก็คงต้องเหนื่อยกว่าที่ผ่านมาสักหน่อยน่ะ ก็ดูสิหัวหน้าพรรคเป็นใคร ลี เจท เชียวน่ะ ผมดีกว่าป๊าเยอะแล้วบางเรื่องผมก็เลวกว่าป๊าเยอะเช่นกัน แถมถ้าคิดจะถอนรากถอนโคนก็คงต้องล้มบริษัทลีกรุ๊ปจำกัด ที่ฮ่องกงให้ได้ เพราะรายได้หลักเรามาจากที่นั่น ว่าแต่ตอนนี้ป๊าไปล่องเรือฮัลนีมูลที่มาเก๊ากับคุณนายเก้าเป็นยังไงบ้างนะ ได้ข่าวว่าคุณนายแปดทำใจไม่ได้ปี๊ดแตกถึงขั้นเข้าโรงพยาบาลไปเลยนี่น่า
เฮ่อ! คิดจะเจ้าชู้แต่ยกย่องทุกคนก็เงี่ย สู้ผมก็ไม่ได้รักทุกคน แต่อย่าได้คิดว่าผมจะผูกและพันถึงแม้จะนอนด้วยก็ตาม พูดไปพูดมาก็เริ่มเลวนิดๆ เนอะว่ามั้ย แต่มันช่วยไม่ได้นี่ก็ผมดันเกิดมาหล่อ อีกอย่างผมก็ยังไม่เจอใครสักคนที่ผมต้องการเธอมากกว่าเงิน อำนาจ และความยิ่งใหญ่ จนยอมสละได้แม้แต่ลบชื่อตัวเองออกจากโลกใบนี้อย่างเฮียเซท
แล้วถ้าวันหนึ่งผมเจอเธอคนนั้นล่ะ ผมจะยอมทิ้งทุกอย่างได้เหมือนเฮียมั้ยน่า…
lovezombie เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 17 ต.ค. 2558, 21:52:04 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 17 ต.ค. 2558, 21:52:04 น.