บัญชาราคี โดย ญาสุมินทร์
แอนเดรย์ แมกแคนเดล ทายาทตระกูลดังผู้ร่ำรวย เขาหล่อ ร้ายและไม่ไว้ใจเธอ เขาจึงทำทุกทางเพื่อบีบให้เธอยอมสารภาพว่าเข้ามาที่บ้านเขาอย่างมีจุดประสงค์
“ขอโทษที่พูดแทงใจดำนะคะ แต่ฉันเป็นคนชอบพูดตรงๆ ไม่ชอบกั๊ก”
“เธอแทงใจดำฉันไปแล้ว ลองโดนฉันแทงหน่อยเป็นไง” ชายหนุ่มแสยะยิ้มร้าย มนัสนัญหัวใจหล่นตูมเดียวลงไปอยู่บนตาตุ่ม
แทง?
ตาบ้า…แทงอะไร
“แทงบ้าบออะไรของคุณ กลับไปได้แล้วค่ะ มันเป็นเวลาเลิกงานของฉันแล้ว พรุ่งนี้ฉันต้องตื่นไปดูแลท่านแต่เช้า” ทั้งที่กลัวแสนกลัว แต่หญิงสาวก็ยังฝืนน้ำเสียงที่เกือบจะสั่นให้กลับเป็นปกติ
“ฉันจะไม่กลับออกไป จนกว่าจะได้แทงเธอกลับบ้าง”
“ฉันไม่มีอะไรให้คุณแทงทั้งนั้นแหละ กลับไปได้แล้วค่ะ” หญิงสาวยกมือมากันอันเดรย์ที่ขยับมาชิดอีก ตาคู่สวยเขียวปัด เพราะคำพูดสองแง่สองง่ามของเขา
“มีสิ ที่แทงในตัวเธอมีเยอะแยะ”
“คุณ!” หญิงสาวได้แต่กรีดร้องในใจ เขาช่างพูดออกมาได้หน้าตาเฉย ไม่อายปาก นี่นะหรือผู้ชายที่มีผู้หญิงมากมายพร้อมจะดาหน้าเข้าหา ไม่มีอะไรดีเลยสักนิด ปากร้ายมือไวเป็นที่หนึ่ง ถึงเขาจะหล่อลากไส้ออกมาตั้งหลายขด แต่เธอไม่หลงเสน่ห์ผู้ชายอย่างนี้หรอก
“ลองให้ฉันแทงดูหน่อยไหม เธออาจจะชอบ”
“ขอโทษที่พูดแทงใจดำนะคะ แต่ฉันเป็นคนชอบพูดตรงๆ ไม่ชอบกั๊ก”
“เธอแทงใจดำฉันไปแล้ว ลองโดนฉันแทงหน่อยเป็นไง” ชายหนุ่มแสยะยิ้มร้าย มนัสนัญหัวใจหล่นตูมเดียวลงไปอยู่บนตาตุ่ม
แทง?
ตาบ้า…แทงอะไร
“แทงบ้าบออะไรของคุณ กลับไปได้แล้วค่ะ มันเป็นเวลาเลิกงานของฉันแล้ว พรุ่งนี้ฉันต้องตื่นไปดูแลท่านแต่เช้า” ทั้งที่กลัวแสนกลัว แต่หญิงสาวก็ยังฝืนน้ำเสียงที่เกือบจะสั่นให้กลับเป็นปกติ
“ฉันจะไม่กลับออกไป จนกว่าจะได้แทงเธอกลับบ้าง”
“ฉันไม่มีอะไรให้คุณแทงทั้งนั้นแหละ กลับไปได้แล้วค่ะ” หญิงสาวยกมือมากันอันเดรย์ที่ขยับมาชิดอีก ตาคู่สวยเขียวปัด เพราะคำพูดสองแง่สองง่ามของเขา
“มีสิ ที่แทงในตัวเธอมีเยอะแยะ”
“คุณ!” หญิงสาวได้แต่กรีดร้องในใจ เขาช่างพูดออกมาได้หน้าตาเฉย ไม่อายปาก นี่นะหรือผู้ชายที่มีผู้หญิงมากมายพร้อมจะดาหน้าเข้าหา ไม่มีอะไรดีเลยสักนิด ปากร้ายมือไวเป็นที่หนึ่ง ถึงเขาจะหล่อลากไส้ออกมาตั้งหลายขด แต่เธอไม่หลงเสน่ห์ผู้ชายอย่างนี้หรอก
“ลองให้ฉันแทงดูหน่อยไหม เธออาจจะชอบ”
Tags: ไลต์ออฟเลิฟ ลินิน ญาสุมินทร์ พาฝัน
ตอน: งานใหม่
หลังประชุมยาวนานต่อเนื่องสามชั่วโมงเศษ ‘อันเดรย์ แม็กแคนเดล’ ออกมาจากห้องประชุมใหญ่ภายในสำนักงานใหญ่ของแม็กแคนเดลมาร์ท ศูนย์การค้าปลีกที่ใหญ่เป็นลำดับต้นๆ ในลอนดอน ประเทศอังกฤษ ใบหน้าหล่อเหลาบึ้งตึงเมื่อการประชุมมีหลายอย่างที่ทำให้เขาไม่สบอารมณ์เท่าที่ควร
ชายหนุ่มยกมือขึ้นมาเสยผมสีบลอนซ์ทองหยักศกน้อยๆ ไปด้านหลังอย่างไม่ใส่ใจ หันมาสั่งงานสองสามเรื่องกับไบอัน ผู้ช่วยคนสนิทแล้วกลับเข้าไปในห้องทำงานส่วนตัว เมื่อเขาผลักประตูกระจกบานใหญ่เข้ามาในห้องทำงานกว้าง สองเท้าเขาหยุดกะทันหัน เมื่อดวงตาสีเทาสบเข้ากับร่างสูงสง่าของใครคนหนึ่งที่ถือวิสาสะนั่งบนเก้าอี้ทำงาน และส่งยิ้มกว้างมาให้
“เซอร์ไพร์สอันเดรย์” หญิงสาวผู้ถือวิสาสะเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตลุกขึ้นยืน ส่งยิ้มให้เขาแต่เจ้าของห้องไม่ยิ้มตอบ ร่างสูงเดินหน้าบึ้งตึงไปนั่งบนโซฟาที่ตั้งอยู่ภายในห้องทำงาน ขายาวๆ ป่ายมาไขว่ห้าง ทิ้งแผ่นหลังลงกับพนักโซฟา มองจ้องผู้มาใหม่แล้วย้อนถาม
“มีธุระอะไร”
น้ำเสียงแสนจะเย็นชาของอดีตคนรักที่เคยคลั่งไคล้เธอมาก่อนทำให้เซียนนาหน้าเสียไปนิด แต่ยังยิ้มสู้ขยับมานั่งชิดแต่ชายหนุ่มเบี่ยงขาหนี
“ใจร้ายจริง” เธอต่อว่า
“เรื่อง?”
“เรื่องที่คุณทำเหมือนฉันเป็นตัวเชื้อโรคน่ารังเกียจนะสิ ฉันเคยเป็นคนรักของคุณนะคะ เราเคยสนิทกันมาก แล้วทำไม?”
“อยากรู้ไหมว่าทำไม” อันเดรย์ย้อนถาม สีหน้าไม่ยี่หระอดีตคนรักที่ทำให้เขาเคยรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในนรกเมื่อตอนที่เธอทิ้งเขาไปทำงานที่แอฟริกา เธอยอมทิ้งทุกอย่างแม้แต่เงินทองมากมายของตระกูลเอเวอร์ตัน ไม่ยอมสานต่อกิจการของพ่อแม่ เพียงเพราะต้องการวิ่งไล่ตามความฝันของตัวเอง
หญิงสาวเป็นแพทย์สาวผู้มากความสามารถ เป็นทายาทเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนที่ใหญ่ที่สุดในอังกฤษแต่กลับไม่ยอมดูแลกิจการของครอบครัวปล่อยให้พี่ชายและพี่สะใภ้บริหารงาน เธอเข้าเป็นสมาชิกแพทย์อาสาเข้าไปในประเทศด้อยพัฒนา และยืนกรานจะเลิกกับเขาทั้งที่คบหากันมาถึงสิบสามปี และระหว่างที่คบกับเธอเขาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนผ่านเข้ามา รักและซื่อสัตย์มาโดยตลอดแต่สิ่งที่ได้รับตอบแทนคือคำบอกเลิก
การที่เธอต้องการวิ่งไล่ตามความฝันแบบนั้น เขาไม่เห็นว่ามันจะเกี่ยวกับการต้องเลิกกัน แต่หญิงสาวยังยืนกราน เธอบอกเขาว่าต้องการอุทิศตัวให้กับสังคมและไม่มีวันจะแต่งงาน
ใช่…เธอยืนกรานเสียงแข็งว่าจะไม่รักและแต่งงานกับใคร
หึ…
ชายหนุ่มแค่นยิ้มหยันเมื่อนึกถึง เพราะหลังจากนั้นแค่ปีเดียว เซียนนาก็ประกาศแต่งงานกับเอเดน ดาราหนุ่มชื่อดังที่ได้รับเลือกให้เป็นทูตโครงการยูนิเซฟทั้งที่คบหากันไม่นาน
เขาแทบบ้า ทั้งคลั่งทั้งแค้น ประชดรักด้วยการเปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่นและเห็นพวกหล่อนเป็นแค่ของเล่นสนองตัณหา เขาไม่คิดจริงจังกับใคร เพราะไม่เคยเชื่อในคำรักจอมปลอมของใครอีก แล้วนี่อะไร เธอกลับมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเขาในเวลานี้
“อยากรู้” เซียนนายังยิ้ม
“เพราะฉันไม่คิดว่าเราควรจะต้องเจอกันอีก”
“เราไม่ได้เจอกันตั้งสามปี คุณไม่คิดถึงฉันเลยเหรออันเดรย์” เซียนนาทำหน้าขัดใจ
ชายหนุ่มไหวไหล่ ไม่ว่าผ่านไปกี่ปี อันเดรย์ก็ยังเห็นว่าเธอเอาแต่ใจตัวเองเหมือนเดิม อะไรที่เธออยากได้ อยากทำ อยากเป็นก็ต้องดึงดันจะทำให้ได้ รวมทั้งการไปแอฟริกาของเธอและการเรียกร้องให้เขาเลิกราด้วย
“ไม่เลยสักนิด”
“โกหก” เซียนนาบอกอย่างดื้อดึง
“อะไรทำให้เธอคิดว่าฉันโกหก”
“คุณยังรักฉัน”
“ฮะๆ” อันเดรย์หัวเราะอย่างขบขัน ดวงตาสีเทาหรี่แคบ “อะไรทำให้เธอหลงตัวเองได้ขนาดนั้น ถ้าเธอไม่ตกข่าวจนเกินไป เธอก็จะเห็นเซียนนา ว่าฉันมีผู้หญิงผ่านเข้ามาในชีวิตมากมายเกินกว่าจะเสียเวลาไปคิดถึงผู้หญิงอย่างเธอ ว่าไหม”
“คุณก็แค่ประชดฉัน ผู้หญิงพวกนั้นไม่เห็นใครจะอยู่กับคุณได้นานสักคน นั่นเพราะว่าไม่มีใครเหมือนฉันใช่ไหมคะอันเดรย์ เราคบกันมาตั้งสิบสามปี เวลาที่แสนมีค่าที่สุดในชีวิตฉัน” หญิงสาวขยับมาใกล้อีก และคราวนี้ชายหนุ่มไม่ขยับหนี
“บอกมาตามตรงดีกว่า ต้องการอะไร ไม่ต้องร่ายคำหวานไร้สาระนั่น”
“ต้องการกลับมาเป็นเหมือนเดิม”
“หะ!” ชายหนุ่มอุทานอย่างตกใจ มองหน้าอดีตคนรักเหมือนไม่เคยเห็นมาก่อน “เธอมันบ้าไปแล้วเซียนนา ผีเข้าหรือไงฮะ”
“ฉันแค่กลับมาขอคืนดีกับคุณ ไม่เห็นจะบ้าตรงไหน”
“แล้วสามีเธอล่ะ หายหัวไปไหน อย่าบอกว่ามันทิ้งเธอแล้ว”
“ฉันต่างหากที่ทิ้งเขา ไม่เห็นมีใครเหมือนคุณสักคน กลับมาคืนดีกันเหมือนเดิมนะอันเดรย์ ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่เร่ร่อนไปไหนแล้ว เบื่อๆ เหมือนกัน กลับมาทำงานที่ลอนดอนดีกว่า อย่างน้อยก็มีคุณ” หญิงสาวบอกแล้วยิ้มใสซื่อให้ แต่มันเป็นรอยยิ้มที่ทำให้อันเดรย์สะอิดสะเอียน
“เสียใจด้วยนะ ฉันไม่ต้องการ” อันเดรย์ลุกขึ้นเต็มความสูง หันหลังให้ “กลับไปซะ ถ้าธุระของเธอมีแค่นี้ ฉันไม่ต้องการฟัง”
“คุณโกรธฉันอยู่ ถึงได้พูดแบบนี้”
“เก็บเอาความมั่นใจในตัวเองบ้าๆ บอๆ กลับไปซะ ฉันมีแขก”
“แต่…”
เสียงเคาะห้องดังขัดขึ้น ผู้ที่ก้าวล้ำเข้ามาภายในคือวิเวียน นางแบบดังที่ได้รับเลือกให้ถ่ายแบบนิตยสารแนวแฟชั่นชื่อดังหลายเล่มของอังกฤษ เธอตกใจที่เห็นว่าอันเดรย์มีแขก
“ฉัน…มาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่าคะ”
“ใช่” เซียนนาลุกขึ้นมาตอบทันควัน แต่อันเดรย์สาวเท้าเข้าไปหาแล้วดึงตัวนางแบบสาวเข้ามากอดรัด กระซิบข้างหูด้วยเสียงที่หวานหยด
“ไม่เลยที่รัก ผมเพิ่งเสร็จงานพอดี คิดถึงจริง” ชายหนุ่มก้มลงจูบวิเวียนดูดดื่ม นางแบบสาวแม้จะตกใจกับการจู่โจมแต่ก็รีบสอดลิ้นตอบรวดเร็วพอกัน ทั้งคู่ทำราวกับว่าในห้องมีแค่เราสองคน ไม่มีบุคคลภายนอกที่ยืนอ้าปากค้างอย่างเสียหน้าอยู่กลางห้อง
หมอสาวคว้ากระเป๋าถือแล้วเดินกระแทกเท้าออกไปทันที พออดีตคนรักพ้นสายตาไปแล้ว อันเดรย์จึงถอนจูบออกมาในขณะที่นางแบบสาวตาปรือ
“อันเดรย์…”
“คุณกลับไปเถอะ วันนี้ผมไม่มีอารมณ์ไปไหน” เขาบอกด้วยสีหน้าที่ยังไม่คลายบึ้งตึง หงุดหงิดกับหัวข้อประชุมยังต้องมาเจอหน้าคนที่ไม่อยากเจอ
“แต่เรามีนัดกันนะคะ ฉันอุตส่าห์เลื่อนงาน”
“ค่าเสียหายเท่าไหร่”
“คะ?”
“การที่คุณเลื่อนงานค่าเสียหายเท่าไหร่ บอกไบอัน ผู้ช่วยผมได้เลย ผมจะให้เขาจัดการคืนให้สามเท่า วันนี้ผมไม่มีอารมณ์อยากออกไปไหนจริงๆ”
“อันเดรย์…เดี๋ยวสิคะ อันเดรย์” นางแบบสาวเดินตามเมื่อชายหนุ่มก้าวขายาวๆ ไปหน้าประตูแต่เขายกมือมากันเป็นเชิงห้าม
“ผมขอบอกเป็นครั้งสุดท้าย ว่ายังไม่มีอารมณ์จะพูดกับใคร”
ชายหนุ่มเดินหน้าบึ้งออกไป วิเวียนขัดใจ แต่ก็รู้ดีว่าอันเดรย์ แม็กแคนเดล เป็นคนอย่างไร ยามดีก็ดีใจหาย ยามร้ายก็เหมือนซาตานดีๆ นี่เอง ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขา ไม่สิ… กับผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมาก็แค่สัมพันธ์ฉาบฉวย เป็นรักชั่วคราวที่มีค่าตอบแทนเป็นเงิน
แต่ก็นั่นแหละ มีใครบ้างที่จะไม่อยากขึ้นเตียงกับเขา เมื่ออันเดรย์ แม็กแคนเดล เป็นหนุ่มหล่อสุดฮ็อต ผู้ร้อนแรง มหาเศรษฐีหนุ่มที่เปย์ไม่อั้นสำหรับสาวๆ ที่บริการถูกใจ แค่ขึ้นเตียงกับเขาแล้วบริการถึงใจ ค่าตอบแทนมันมากชนิดที่เธอไม่ต้องรับงานเลยครึ่งปีก็ยังอยู่ได้สบายๆ แถมดวงตาสีเทาของเขาแค่มองก็พร้อมจะทำให้หัวใจเธอละลาย คลานขึ้นเตียงทันทีโดยที่เขาไม่จำเป็นต้องร้องขอเลย
รวมทั้งแม่คนนั้น!
ชายหนุ่มยกมือขึ้นมาเสยผมสีบลอนซ์ทองหยักศกน้อยๆ ไปด้านหลังอย่างไม่ใส่ใจ หันมาสั่งงานสองสามเรื่องกับไบอัน ผู้ช่วยคนสนิทแล้วกลับเข้าไปในห้องทำงานส่วนตัว เมื่อเขาผลักประตูกระจกบานใหญ่เข้ามาในห้องทำงานกว้าง สองเท้าเขาหยุดกะทันหัน เมื่อดวงตาสีเทาสบเข้ากับร่างสูงสง่าของใครคนหนึ่งที่ถือวิสาสะนั่งบนเก้าอี้ทำงาน และส่งยิ้มกว้างมาให้
“เซอร์ไพร์สอันเดรย์” หญิงสาวผู้ถือวิสาสะเข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตลุกขึ้นยืน ส่งยิ้มให้เขาแต่เจ้าของห้องไม่ยิ้มตอบ ร่างสูงเดินหน้าบึ้งตึงไปนั่งบนโซฟาที่ตั้งอยู่ภายในห้องทำงาน ขายาวๆ ป่ายมาไขว่ห้าง ทิ้งแผ่นหลังลงกับพนักโซฟา มองจ้องผู้มาใหม่แล้วย้อนถาม
“มีธุระอะไร”
น้ำเสียงแสนจะเย็นชาของอดีตคนรักที่เคยคลั่งไคล้เธอมาก่อนทำให้เซียนนาหน้าเสียไปนิด แต่ยังยิ้มสู้ขยับมานั่งชิดแต่ชายหนุ่มเบี่ยงขาหนี
“ใจร้ายจริง” เธอต่อว่า
“เรื่อง?”
“เรื่องที่คุณทำเหมือนฉันเป็นตัวเชื้อโรคน่ารังเกียจนะสิ ฉันเคยเป็นคนรักของคุณนะคะ เราเคยสนิทกันมาก แล้วทำไม?”
“อยากรู้ไหมว่าทำไม” อันเดรย์ย้อนถาม สีหน้าไม่ยี่หระอดีตคนรักที่ทำให้เขาเคยรู้สึกเหมือนตัวเองอยู่ในนรกเมื่อตอนที่เธอทิ้งเขาไปทำงานที่แอฟริกา เธอยอมทิ้งทุกอย่างแม้แต่เงินทองมากมายของตระกูลเอเวอร์ตัน ไม่ยอมสานต่อกิจการของพ่อแม่ เพียงเพราะต้องการวิ่งไล่ตามความฝันของตัวเอง
หญิงสาวเป็นแพทย์สาวผู้มากความสามารถ เป็นทายาทเจ้าของโรงพยาบาลเอกชนที่ใหญ่ที่สุดในอังกฤษแต่กลับไม่ยอมดูแลกิจการของครอบครัวปล่อยให้พี่ชายและพี่สะใภ้บริหารงาน เธอเข้าเป็นสมาชิกแพทย์อาสาเข้าไปในประเทศด้อยพัฒนา และยืนกรานจะเลิกกับเขาทั้งที่คบหากันมาถึงสิบสามปี และระหว่างที่คบกับเธอเขาไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนผ่านเข้ามา รักและซื่อสัตย์มาโดยตลอดแต่สิ่งที่ได้รับตอบแทนคือคำบอกเลิก
การที่เธอต้องการวิ่งไล่ตามความฝันแบบนั้น เขาไม่เห็นว่ามันจะเกี่ยวกับการต้องเลิกกัน แต่หญิงสาวยังยืนกราน เธอบอกเขาว่าต้องการอุทิศตัวให้กับสังคมและไม่มีวันจะแต่งงาน
ใช่…เธอยืนกรานเสียงแข็งว่าจะไม่รักและแต่งงานกับใคร
หึ…
ชายหนุ่มแค่นยิ้มหยันเมื่อนึกถึง เพราะหลังจากนั้นแค่ปีเดียว เซียนนาก็ประกาศแต่งงานกับเอเดน ดาราหนุ่มชื่อดังที่ได้รับเลือกให้เป็นทูตโครงการยูนิเซฟทั้งที่คบหากันไม่นาน
เขาแทบบ้า ทั้งคลั่งทั้งแค้น ประชดรักด้วยการเปลี่ยนผู้หญิงเป็นว่าเล่นและเห็นพวกหล่อนเป็นแค่ของเล่นสนองตัณหา เขาไม่คิดจริงจังกับใคร เพราะไม่เคยเชื่อในคำรักจอมปลอมของใครอีก แล้วนี่อะไร เธอกลับมาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้าเขาในเวลานี้
“อยากรู้” เซียนนายังยิ้ม
“เพราะฉันไม่คิดว่าเราควรจะต้องเจอกันอีก”
“เราไม่ได้เจอกันตั้งสามปี คุณไม่คิดถึงฉันเลยเหรออันเดรย์” เซียนนาทำหน้าขัดใจ
ชายหนุ่มไหวไหล่ ไม่ว่าผ่านไปกี่ปี อันเดรย์ก็ยังเห็นว่าเธอเอาแต่ใจตัวเองเหมือนเดิม อะไรที่เธออยากได้ อยากทำ อยากเป็นก็ต้องดึงดันจะทำให้ได้ รวมทั้งการไปแอฟริกาของเธอและการเรียกร้องให้เขาเลิกราด้วย
“ไม่เลยสักนิด”
“โกหก” เซียนนาบอกอย่างดื้อดึง
“อะไรทำให้เธอคิดว่าฉันโกหก”
“คุณยังรักฉัน”
“ฮะๆ” อันเดรย์หัวเราะอย่างขบขัน ดวงตาสีเทาหรี่แคบ “อะไรทำให้เธอหลงตัวเองได้ขนาดนั้น ถ้าเธอไม่ตกข่าวจนเกินไป เธอก็จะเห็นเซียนนา ว่าฉันมีผู้หญิงผ่านเข้ามาในชีวิตมากมายเกินกว่าจะเสียเวลาไปคิดถึงผู้หญิงอย่างเธอ ว่าไหม”
“คุณก็แค่ประชดฉัน ผู้หญิงพวกนั้นไม่เห็นใครจะอยู่กับคุณได้นานสักคน นั่นเพราะว่าไม่มีใครเหมือนฉันใช่ไหมคะอันเดรย์ เราคบกันมาตั้งสิบสามปี เวลาที่แสนมีค่าที่สุดในชีวิตฉัน” หญิงสาวขยับมาใกล้อีก และคราวนี้ชายหนุ่มไม่ขยับหนี
“บอกมาตามตรงดีกว่า ต้องการอะไร ไม่ต้องร่ายคำหวานไร้สาระนั่น”
“ต้องการกลับมาเป็นเหมือนเดิม”
“หะ!” ชายหนุ่มอุทานอย่างตกใจ มองหน้าอดีตคนรักเหมือนไม่เคยเห็นมาก่อน “เธอมันบ้าไปแล้วเซียนนา ผีเข้าหรือไงฮะ”
“ฉันแค่กลับมาขอคืนดีกับคุณ ไม่เห็นจะบ้าตรงไหน”
“แล้วสามีเธอล่ะ หายหัวไปไหน อย่าบอกว่ามันทิ้งเธอแล้ว”
“ฉันต่างหากที่ทิ้งเขา ไม่เห็นมีใครเหมือนคุณสักคน กลับมาคืนดีกันเหมือนเดิมนะอันเดรย์ ฉันสัญญาว่าฉันจะไม่เร่ร่อนไปไหนแล้ว เบื่อๆ เหมือนกัน กลับมาทำงานที่ลอนดอนดีกว่า อย่างน้อยก็มีคุณ” หญิงสาวบอกแล้วยิ้มใสซื่อให้ แต่มันเป็นรอยยิ้มที่ทำให้อันเดรย์สะอิดสะเอียน
“เสียใจด้วยนะ ฉันไม่ต้องการ” อันเดรย์ลุกขึ้นเต็มความสูง หันหลังให้ “กลับไปซะ ถ้าธุระของเธอมีแค่นี้ ฉันไม่ต้องการฟัง”
“คุณโกรธฉันอยู่ ถึงได้พูดแบบนี้”
“เก็บเอาความมั่นใจในตัวเองบ้าๆ บอๆ กลับไปซะ ฉันมีแขก”
“แต่…”
เสียงเคาะห้องดังขัดขึ้น ผู้ที่ก้าวล้ำเข้ามาภายในคือวิเวียน นางแบบดังที่ได้รับเลือกให้ถ่ายแบบนิตยสารแนวแฟชั่นชื่อดังหลายเล่มของอังกฤษ เธอตกใจที่เห็นว่าอันเดรย์มีแขก
“ฉัน…มาขัดจังหวะอะไรหรือเปล่าคะ”
“ใช่” เซียนนาลุกขึ้นมาตอบทันควัน แต่อันเดรย์สาวเท้าเข้าไปหาแล้วดึงตัวนางแบบสาวเข้ามากอดรัด กระซิบข้างหูด้วยเสียงที่หวานหยด
“ไม่เลยที่รัก ผมเพิ่งเสร็จงานพอดี คิดถึงจริง” ชายหนุ่มก้มลงจูบวิเวียนดูดดื่ม นางแบบสาวแม้จะตกใจกับการจู่โจมแต่ก็รีบสอดลิ้นตอบรวดเร็วพอกัน ทั้งคู่ทำราวกับว่าในห้องมีแค่เราสองคน ไม่มีบุคคลภายนอกที่ยืนอ้าปากค้างอย่างเสียหน้าอยู่กลางห้อง
หมอสาวคว้ากระเป๋าถือแล้วเดินกระแทกเท้าออกไปทันที พออดีตคนรักพ้นสายตาไปแล้ว อันเดรย์จึงถอนจูบออกมาในขณะที่นางแบบสาวตาปรือ
“อันเดรย์…”
“คุณกลับไปเถอะ วันนี้ผมไม่มีอารมณ์ไปไหน” เขาบอกด้วยสีหน้าที่ยังไม่คลายบึ้งตึง หงุดหงิดกับหัวข้อประชุมยังต้องมาเจอหน้าคนที่ไม่อยากเจอ
“แต่เรามีนัดกันนะคะ ฉันอุตส่าห์เลื่อนงาน”
“ค่าเสียหายเท่าไหร่”
“คะ?”
“การที่คุณเลื่อนงานค่าเสียหายเท่าไหร่ บอกไบอัน ผู้ช่วยผมได้เลย ผมจะให้เขาจัดการคืนให้สามเท่า วันนี้ผมไม่มีอารมณ์อยากออกไปไหนจริงๆ”
“อันเดรย์…เดี๋ยวสิคะ อันเดรย์” นางแบบสาวเดินตามเมื่อชายหนุ่มก้าวขายาวๆ ไปหน้าประตูแต่เขายกมือมากันเป็นเชิงห้าม
“ผมขอบอกเป็นครั้งสุดท้าย ว่ายังไม่มีอารมณ์จะพูดกับใคร”
ชายหนุ่มเดินหน้าบึ้งออกไป วิเวียนขัดใจ แต่ก็รู้ดีว่าอันเดรย์ แม็กแคนเดล เป็นคนอย่างไร ยามดีก็ดีใจหาย ยามร้ายก็เหมือนซาตานดีๆ นี่เอง ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขา ไม่สิ… กับผู้หญิงทุกคนที่ผ่านมาก็แค่สัมพันธ์ฉาบฉวย เป็นรักชั่วคราวที่มีค่าตอบแทนเป็นเงิน
แต่ก็นั่นแหละ มีใครบ้างที่จะไม่อยากขึ้นเตียงกับเขา เมื่ออันเดรย์ แม็กแคนเดล เป็นหนุ่มหล่อสุดฮ็อต ผู้ร้อนแรง มหาเศรษฐีหนุ่มที่เปย์ไม่อั้นสำหรับสาวๆ ที่บริการถูกใจ แค่ขึ้นเตียงกับเขาแล้วบริการถึงใจ ค่าตอบแทนมันมากชนิดที่เธอไม่ต้องรับงานเลยครึ่งปีก็ยังอยู่ได้สบายๆ แถมดวงตาสีเทาของเขาแค่มองก็พร้อมจะทำให้หัวใจเธอละลาย คลานขึ้นเตียงทันทีโดยที่เขาไม่จำเป็นต้องร้องขอเลย
รวมทั้งแม่คนนั้น!
สาริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 ต.ค. 2558, 21:13:20 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 ต.ค. 2558, 21:13:20 น.
จำนวนการเข้าชม : 787
| งานใหม่ 100% >> |