บัญชาราคี โดย ญาสุมินทร์
แอนเดรย์ แมกแคนเดล ทายาทตระกูลดังผู้ร่ำรวย เขาหล่อ ร้ายและไม่ไว้ใจเธอ เขาจึงทำทุกทางเพื่อบีบให้เธอยอมสารภาพว่าเข้ามาที่บ้านเขาอย่างมีจุดประสงค์
“ขอโทษที่พูดแทงใจดำนะคะ แต่ฉันเป็นคนชอบพูดตรงๆ ไม่ชอบกั๊ก”
“เธอแทงใจดำฉันไปแล้ว ลองโดนฉันแทงหน่อยเป็นไง” ชายหนุ่มแสยะยิ้มร้าย มนัสนัญหัวใจหล่นตูมเดียวลงไปอยู่บนตาตุ่ม
แทง?
ตาบ้า…แทงอะไร
“แทงบ้าบออะไรของคุณ กลับไปได้แล้วค่ะ มันเป็นเวลาเลิกงานของฉันแล้ว พรุ่งนี้ฉันต้องตื่นไปดูแลท่านแต่เช้า” ทั้งที่กลัวแสนกลัว แต่หญิงสาวก็ยังฝืนน้ำเสียงที่เกือบจะสั่นให้กลับเป็นปกติ
“ฉันจะไม่กลับออกไป จนกว่าจะได้แทงเธอกลับบ้าง”
“ฉันไม่มีอะไรให้คุณแทงทั้งนั้นแหละ กลับไปได้แล้วค่ะ” หญิงสาวยกมือมากันอันเดรย์ที่ขยับมาชิดอีก ตาคู่สวยเขียวปัด เพราะคำพูดสองแง่สองง่ามของเขา
“มีสิ ที่แทงในตัวเธอมีเยอะแยะ”
“คุณ!” หญิงสาวได้แต่กรีดร้องในใจ เขาช่างพูดออกมาได้หน้าตาเฉย ไม่อายปาก นี่นะหรือผู้ชายที่มีผู้หญิงมากมายพร้อมจะดาหน้าเข้าหา ไม่มีอะไรดีเลยสักนิด ปากร้ายมือไวเป็นที่หนึ่ง ถึงเขาจะหล่อลากไส้ออกมาตั้งหลายขด แต่เธอไม่หลงเสน่ห์ผู้ชายอย่างนี้หรอก
“ลองให้ฉันแทงดูหน่อยไหม เธออาจจะชอบ”
“ขอโทษที่พูดแทงใจดำนะคะ แต่ฉันเป็นคนชอบพูดตรงๆ ไม่ชอบกั๊ก”
“เธอแทงใจดำฉันไปแล้ว ลองโดนฉันแทงหน่อยเป็นไง” ชายหนุ่มแสยะยิ้มร้าย มนัสนัญหัวใจหล่นตูมเดียวลงไปอยู่บนตาตุ่ม
แทง?
ตาบ้า…แทงอะไร
“แทงบ้าบออะไรของคุณ กลับไปได้แล้วค่ะ มันเป็นเวลาเลิกงานของฉันแล้ว พรุ่งนี้ฉันต้องตื่นไปดูแลท่านแต่เช้า” ทั้งที่กลัวแสนกลัว แต่หญิงสาวก็ยังฝืนน้ำเสียงที่เกือบจะสั่นให้กลับเป็นปกติ
“ฉันจะไม่กลับออกไป จนกว่าจะได้แทงเธอกลับบ้าง”
“ฉันไม่มีอะไรให้คุณแทงทั้งนั้นแหละ กลับไปได้แล้วค่ะ” หญิงสาวยกมือมากันอันเดรย์ที่ขยับมาชิดอีก ตาคู่สวยเขียวปัด เพราะคำพูดสองแง่สองง่ามของเขา
“มีสิ ที่แทงในตัวเธอมีเยอะแยะ”
“คุณ!” หญิงสาวได้แต่กรีดร้องในใจ เขาช่างพูดออกมาได้หน้าตาเฉย ไม่อายปาก นี่นะหรือผู้ชายที่มีผู้หญิงมากมายพร้อมจะดาหน้าเข้าหา ไม่มีอะไรดีเลยสักนิด ปากร้ายมือไวเป็นที่หนึ่ง ถึงเขาจะหล่อลากไส้ออกมาตั้งหลายขด แต่เธอไม่หลงเสน่ห์ผู้ชายอย่างนี้หรอก
“ลองให้ฉันแทงดูหน่อยไหม เธออาจจะชอบ”
Tags: ไลต์ออฟเลิฟ ลินิน ญาสุมินทร์ พาฝัน
ตอน: วงนินทา 20%
ถึงจะประกาศกร้าวออกมาแบบนั้น แต่ทว่าเวลานี้มนัสนัญก็นั่งอยู่ตรงหน้าของซาซา แม็กแคนเดล หญิงวัยหกสิบสองปีที่มีเค้าโครงว่าเมื่อยังสาวๆ คงเป็นผู้หญิงที่สวยมากทีเดียว และตอนนี้เธอก็ทำงานที่นี่ ในฐานะพยาบาลประจำตัวของซาซามาครบหนึ่งเดือนเต็ม
สาเหตุที่ทำให้เธอเปลี่ยนใจกะทันหันนะเหรอ ก็มาจากเพื่อนร่วมงานที่ไม่ค่อยจะลงรอยกันนัก ที่อดทนกัดฟันทนมาได้ก็เพราะยังไม่อยากเปลี่ยนงานก่อนรับปริญญา แต่พอกลับไปเจอสภาพแวดล้อมเดิมๆ ความเครียดเดิมๆ ก็กลับมาจึงเอาข้อเสนอของป้ามาคิด
แค่ดูแลคนคนเดียวกับเงินเดือนสองแสนบาท…
ในที่สุดแล้วเธอก็ต้องพับอุดมการณ์เอาไว้ เพราะอยากเก็บเงินสร้างบ้านให้แม่สักหลังหนึ่ง แทนบ้านเก่าหลังเล็กอันเป็นสมบัติตกทอดของยาย แล้วไหนจะหนี้ที่แม่หยิบยืมมาเพื่อส่งเสียเธอให้เรียนจนจบมหาวิทยาลัยนั่นอีก ผลพลอยได้อีกข้อคือ เธอจะได้หนีห่างจากรุ่นพี่ที่ทำงานที่พร้อมจะจิกทึ้งรุ่นน้องที่ไม่ค่อยจะยอมอยู่ในโอวาทถ้าเห็นว่าถูกเอาเปรียบจนเกินงามอย่างเธอ
และหนึ่งเดือนที่เธอมาอยู่ที่นี่ก็ได้พบว่าซาซา เป็นเจ้านายที่ใจดีมาก ท่านรักและเมตตาเธอราวกับลูกสาวแท้ๆ อาจเพราะลูกสาวคนเล็กของท่านที่เสียไปเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ตั้งแต่เด็กอายุไล่เลี่ยกับเธอก็เป็นได้
“น่าเบื่อหน่าย” ซาซา แม็กแคนเดลโยนนิตยสารเล่มหนึ่งลงบนโต๊ะ สีหน้าหงุดหงิดใจ หญิงสาวจึงหยิบขึ้นมาดู แน่นอนหน้าปกของนิตยสาร ‘pop’ ก็คือวิเวียน วิลสัน และเนื้อหาข่าวด้านในก็อดมาได้ที่จะพูดถึงคนรักที่กำลังคบหากันอยู่ อันเดรย์ แม็กแคนเดล บุตรชายสุดสวาทขาดใจของซาซา ที่ตลอดหนึ่งเดือนไม่โผล่หน้ามาให้แม่เห็นหน้าเลย มีเพียงวิดีโอคอลเข้ามาเท่านั้น
“ยังไม่ชินอีกเหรอคะท่าน” หญิงสาวหัวเราะ ทุกครั้งที่มีข่าวของลูกชายกับผู้หญิง ซาซาก็มักไม่สบอารมณ์เสียทุกที
“ดูมันนะ ไปกับแม่พวกนั้นได้ แต่กับแม่ไม่มีเวลา”
“แต่ดูท่างานคุณอันเดรย์ก็ออกจะยุ่งนะคะ” หญิงสาวปลอบใจ ก็เห็นอยู่เหมือนกันว่าภาระงานที่อันเดรย์ต้องรับผิดชอบมันมากเหลือเกิน เพราะกิจการค้าปลีกของแม็กแคนเดลและบริษัทในเครือมีสาขาอยู่ทั่วประเทศ เขาจึงต้องเดินทางอยู่บ่อยๆ แต่ก็หนีบสาวๆ ไปด้วยทุกครั้งเช่นกัน
“ยุ่งแต่ไปเดตกับแม่วิเวียนนี่ได้”
“เดี๋ยวแต่งงานมีคนรักเป็นตัวเป็นตนก็คงจะอยู่ติดบ้านมากขึ้นนะคะมาดาม” แดเนียล สาวใช้คนสนิทที่มาช่วยบีบนวดให้ออกความเห็น
มนัสนัญจึงเผลอหลุดปาก “ผู้หญิงคนนั้นโชคร้ายตายเลย” เธอบอกไปแล้วนึกได้ รีบยกมือมาปิดปากยิ้มเจื่อน “เอ่อ…ขอโทษค่ะท่าน ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
คิดว่าเจ้าของบ้านจะโกรธแน่ๆ เพราะรู้จากป้าว่ามาดามซาซารักและหลงบุตรชายหัวแก้วหัวแหวนคนนี้มาก อยากได้อะไรไม่เคยขัดใจ แต่ซาซากลับหัวเราะชอบใจ ตบเข่าตัวเองเสียงดัง
“พูดถูกใจ อย่างเจ้านั่น ใครได้เป็นสามีซวยตายเลย”
“คุณอันเดรย์คงจามทั้งวันแน่” แดเนียลหัวเราะจนน้ำตาเล็ด “นี่ถ้ามาได้ยินคงหน้าบูดเป็นตูดลิงแน่ๆ เลยค่ะ ไม่อยากจะคิดภาพเลย”
“ฮึ” หญิงสูงวัยทำเสียงในคอ “มันจะได้ยินได้ยังไง ในเมื่อมันแทบจะไม่ย่างเหยียบเข้ามาบ้าน กกอยู่แต่กับสาวๆ น่าโมโหจริงๆ”
“มาดามก็หาผู้หญิงมาไว้ที่นี่สิคะ คุณอันเดรย์จะได้กลับบ้าน”
“เอ๋…” ซาซาทำหน้าคิด ดันลิ้นไปยังกระพุ้งแก้มข้างหนึ่ง นิ้วชี้เคาะพนักโซฟาอย่างใช้ความคิด สายตาหยุดอยู่ที่คนพูดเป็นอันดับแรกแล้วส่ายหน้า ก่อนเลื่อนมาหยุดตรงหน้ามนัสนัญ หญิงสาวยิ้มเจื่อน ชักร้อนๆ หนาวๆ กับสายตานั้น โดยเฉพาะเมื่อมือที่เคาะโซฟาอยู่กวักเรียก
หญิงสาวขยับไปนั่งชิด นิ้วชี้นั้นจึงเชยคางเธอขึ้น
“สวย น่ารัก จุ๋มจิ๋มเหมือนตุ๊กตา”
มนัสนัญกลืนน้ำลายเหนียวหนึบลงคอ “เอ่อ…ท่านคงจะไม่คิดว่า…”
ถ้าแบบนั้นละก็…นิยายชัดๆ
“ใช่เลย ฉันจะเนรมิตเธอให้เป็นสาวสวย สุดเซ็กซี่เพื่อล่อลูกชายฉันกลับบ้าน น่าสนใจๆ ความคิดของแม่แดเนียลน่าสนใจ เดี๋ยวจะตบรางวัล”
คนถูกตบรางวัลหน้าบาน แต่คนที่โดนข้อเสนอนั้นกระทบเข้าอย่างจังหน้าเสีย ส่ายหน้าดิกจนเส้นผมสลวยกระจายเต็มแผ่นหลัง
“ไม่นะคะท่าน”
“ทำไม ไม่อยากเป็นลูกสะใภ้ฉันหรือไง”
“ก็ท่านเพิ่งจะเห็นด้วยกับฉันนี่คะ ว่าใครได้เป็นภรรยาคุณอันเดรย์ละก็ โชคร้าย แล้วท่านจะส่งฉันเข้าไปในถ้ำเสือที่อันตรายแบบนั้นทำไมละคะ” หญิงสาวบอกตามที่ใจคิด ยิ่งทำให้ซาซาชอบพอนิสัยใจคอของหญิงสาวตรงหน้า สวย แปลก ไม่เหมือนใคร ไม่โลภทั้งที่รู้ดีว่าการได้เป็นลูกสะใภ้ของเธอ มนัสนัญจะได้รับอะไรบ้าง
เอ…ชักอยากได้เป็นลูกสะใภ้จริงๆ แล้วสิ
สาเหตุที่ทำให้เธอเปลี่ยนใจกะทันหันนะเหรอ ก็มาจากเพื่อนร่วมงานที่ไม่ค่อยจะลงรอยกันนัก ที่อดทนกัดฟันทนมาได้ก็เพราะยังไม่อยากเปลี่ยนงานก่อนรับปริญญา แต่พอกลับไปเจอสภาพแวดล้อมเดิมๆ ความเครียดเดิมๆ ก็กลับมาจึงเอาข้อเสนอของป้ามาคิด
แค่ดูแลคนคนเดียวกับเงินเดือนสองแสนบาท…
ในที่สุดแล้วเธอก็ต้องพับอุดมการณ์เอาไว้ เพราะอยากเก็บเงินสร้างบ้านให้แม่สักหลังหนึ่ง แทนบ้านเก่าหลังเล็กอันเป็นสมบัติตกทอดของยาย แล้วไหนจะหนี้ที่แม่หยิบยืมมาเพื่อส่งเสียเธอให้เรียนจนจบมหาวิทยาลัยนั่นอีก ผลพลอยได้อีกข้อคือ เธอจะได้หนีห่างจากรุ่นพี่ที่ทำงานที่พร้อมจะจิกทึ้งรุ่นน้องที่ไม่ค่อยจะยอมอยู่ในโอวาทถ้าเห็นว่าถูกเอาเปรียบจนเกินงามอย่างเธอ
และหนึ่งเดือนที่เธอมาอยู่ที่นี่ก็ได้พบว่าซาซา เป็นเจ้านายที่ใจดีมาก ท่านรักและเมตตาเธอราวกับลูกสาวแท้ๆ อาจเพราะลูกสาวคนเล็กของท่านที่เสียไปเพราะอุบัติเหตุทางรถยนต์ตั้งแต่เด็กอายุไล่เลี่ยกับเธอก็เป็นได้
“น่าเบื่อหน่าย” ซาซา แม็กแคนเดลโยนนิตยสารเล่มหนึ่งลงบนโต๊ะ สีหน้าหงุดหงิดใจ หญิงสาวจึงหยิบขึ้นมาดู แน่นอนหน้าปกของนิตยสาร ‘pop’ ก็คือวิเวียน วิลสัน และเนื้อหาข่าวด้านในก็อดมาได้ที่จะพูดถึงคนรักที่กำลังคบหากันอยู่ อันเดรย์ แม็กแคนเดล บุตรชายสุดสวาทขาดใจของซาซา ที่ตลอดหนึ่งเดือนไม่โผล่หน้ามาให้แม่เห็นหน้าเลย มีเพียงวิดีโอคอลเข้ามาเท่านั้น
“ยังไม่ชินอีกเหรอคะท่าน” หญิงสาวหัวเราะ ทุกครั้งที่มีข่าวของลูกชายกับผู้หญิง ซาซาก็มักไม่สบอารมณ์เสียทุกที
“ดูมันนะ ไปกับแม่พวกนั้นได้ แต่กับแม่ไม่มีเวลา”
“แต่ดูท่างานคุณอันเดรย์ก็ออกจะยุ่งนะคะ” หญิงสาวปลอบใจ ก็เห็นอยู่เหมือนกันว่าภาระงานที่อันเดรย์ต้องรับผิดชอบมันมากเหลือเกิน เพราะกิจการค้าปลีกของแม็กแคนเดลและบริษัทในเครือมีสาขาอยู่ทั่วประเทศ เขาจึงต้องเดินทางอยู่บ่อยๆ แต่ก็หนีบสาวๆ ไปด้วยทุกครั้งเช่นกัน
“ยุ่งแต่ไปเดตกับแม่วิเวียนนี่ได้”
“เดี๋ยวแต่งงานมีคนรักเป็นตัวเป็นตนก็คงจะอยู่ติดบ้านมากขึ้นนะคะมาดาม” แดเนียล สาวใช้คนสนิทที่มาช่วยบีบนวดให้ออกความเห็น
มนัสนัญจึงเผลอหลุดปาก “ผู้หญิงคนนั้นโชคร้ายตายเลย” เธอบอกไปแล้วนึกได้ รีบยกมือมาปิดปากยิ้มเจื่อน “เอ่อ…ขอโทษค่ะท่าน ฉันไม่ได้ตั้งใจ”
คิดว่าเจ้าของบ้านจะโกรธแน่ๆ เพราะรู้จากป้าว่ามาดามซาซารักและหลงบุตรชายหัวแก้วหัวแหวนคนนี้มาก อยากได้อะไรไม่เคยขัดใจ แต่ซาซากลับหัวเราะชอบใจ ตบเข่าตัวเองเสียงดัง
“พูดถูกใจ อย่างเจ้านั่น ใครได้เป็นสามีซวยตายเลย”
“คุณอันเดรย์คงจามทั้งวันแน่” แดเนียลหัวเราะจนน้ำตาเล็ด “นี่ถ้ามาได้ยินคงหน้าบูดเป็นตูดลิงแน่ๆ เลยค่ะ ไม่อยากจะคิดภาพเลย”
“ฮึ” หญิงสูงวัยทำเสียงในคอ “มันจะได้ยินได้ยังไง ในเมื่อมันแทบจะไม่ย่างเหยียบเข้ามาบ้าน กกอยู่แต่กับสาวๆ น่าโมโหจริงๆ”
“มาดามก็หาผู้หญิงมาไว้ที่นี่สิคะ คุณอันเดรย์จะได้กลับบ้าน”
“เอ๋…” ซาซาทำหน้าคิด ดันลิ้นไปยังกระพุ้งแก้มข้างหนึ่ง นิ้วชี้เคาะพนักโซฟาอย่างใช้ความคิด สายตาหยุดอยู่ที่คนพูดเป็นอันดับแรกแล้วส่ายหน้า ก่อนเลื่อนมาหยุดตรงหน้ามนัสนัญ หญิงสาวยิ้มเจื่อน ชักร้อนๆ หนาวๆ กับสายตานั้น โดยเฉพาะเมื่อมือที่เคาะโซฟาอยู่กวักเรียก
หญิงสาวขยับไปนั่งชิด นิ้วชี้นั้นจึงเชยคางเธอขึ้น
“สวย น่ารัก จุ๋มจิ๋มเหมือนตุ๊กตา”
มนัสนัญกลืนน้ำลายเหนียวหนึบลงคอ “เอ่อ…ท่านคงจะไม่คิดว่า…”
ถ้าแบบนั้นละก็…นิยายชัดๆ
“ใช่เลย ฉันจะเนรมิตเธอให้เป็นสาวสวย สุดเซ็กซี่เพื่อล่อลูกชายฉันกลับบ้าน น่าสนใจๆ ความคิดของแม่แดเนียลน่าสนใจ เดี๋ยวจะตบรางวัล”
คนถูกตบรางวัลหน้าบาน แต่คนที่โดนข้อเสนอนั้นกระทบเข้าอย่างจังหน้าเสีย ส่ายหน้าดิกจนเส้นผมสลวยกระจายเต็มแผ่นหลัง
“ไม่นะคะท่าน”
“ทำไม ไม่อยากเป็นลูกสะใภ้ฉันหรือไง”
“ก็ท่านเพิ่งจะเห็นด้วยกับฉันนี่คะ ว่าใครได้เป็นภรรยาคุณอันเดรย์ละก็ โชคร้าย แล้วท่านจะส่งฉันเข้าไปในถ้ำเสือที่อันตรายแบบนั้นทำไมละคะ” หญิงสาวบอกตามที่ใจคิด ยิ่งทำให้ซาซาชอบพอนิสัยใจคอของหญิงสาวตรงหน้า สวย แปลก ไม่เหมือนใคร ไม่โลภทั้งที่รู้ดีว่าการได้เป็นลูกสะใภ้ของเธอ มนัสนัญจะได้รับอะไรบ้าง
เอ…ชักอยากได้เป็นลูกสะใภ้จริงๆ แล้วสิ
สาริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 ต.ค. 2558, 21:04:21 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 ต.ค. 2558, 21:04:21 น.
จำนวนการเข้าชม : 774
| << งานใหม่ 100% | อัพเพิ่ม >> |