รักใสๆหัวใจกุ๊กกิ๊ก
สวัสดีคะ ฉันชื่อเพลินตา บุคลิก:เป็นคนน่ารักสดใสมองโลกในแง่ดีฉันมองว่าความ'รัก'คือสิ่งสวยงาม หลายๆคนบอกฉันว่าความรักนั้นมีหลายรูปแบบ ทั้งแบบหน้ากลัว แบบน่ารัก แบบช-ช.
แบบช-ญ และแบบญ-ญ ซึ้งฉันเองก็ไม่รู้ว่าแบบไหนมันดีกว่ากันจนกระทั้ง...
ฉันได้เจอเธอคนนี้ เค้าชื่อพี่ปราง เป็นเพื่อนข้างห้องฉันเองแหละพี่เค้าเป็นผู้หญิงที่หล่อมากๆเลยละพี่เค้าเป็นเจ้าของร้านเค้กฉันไปอุดหนุนประจำเลยละ และพอได้อยู่ใกล้ๆพี่เค้าฉันถึงได้รู้ว่าความรักไม่จำเป็นต้องครอบครองอค่เราเห็นเค้ามีความสุขเราก็มีความสุขแล้ว
คนอะไรทั้งน่ารักทั้งใจดีเจอแบบนี้ไม่รักก็บ้าแล้ว!
แบบช-ญ และแบบญ-ญ ซึ้งฉันเองก็ไม่รู้ว่าแบบไหนมันดีกว่ากันจนกระทั้ง...
ฉันได้เจอเธอคนนี้ เค้าชื่อพี่ปราง เป็นเพื่อนข้างห้องฉันเองแหละพี่เค้าเป็นผู้หญิงที่หล่อมากๆเลยละพี่เค้าเป็นเจ้าของร้านเค้กฉันไปอุดหนุนประจำเลยละ และพอได้อยู่ใกล้ๆพี่เค้าฉันถึงได้รู้ว่าความรักไม่จำเป็นต้องครอบครองอค่เราเห็นเค้ามีความสุขเราก็มีความสุขแล้ว
คนอะไรทั้งน่ารักทั้งใจดีเจอแบบนี้ไม่รักก็บ้าแล้ว!
Tags: ญ-ญ กุ๊กกิ๊กๆรักใสๆวัยรุ่น
ตอน: สบตา
07:30
ณ คอนโดไวน์นาว
เฮ้อ! เช้าอีกละฉันนะเกรียดตอนเช้าที่สุดเลยเพราะต้องไปเรียนหนังสือและต้องคิดว่าวันนี้จะกินอะไร?จะเรียนสนุกไหม?จะเลิกดึกรึเปล่า?
ชีวิตวัยรุ่นก็เงี้ย!ต้องคิด คิด แล้วก็คิดน่าเบื่อจะตายชักบ่นไปงั้นแหละสุดท้ายฉันก็ต้องไปอยู่ดี
ฉันใช้เวลาจัดการตัวเองสามสิบนาทีก็ได้เวลาเดินมุ่งหน้าไปสู่มหาวิทยาลัย แต่นี้มันเพิ่งแปดโมงกว่าเองนะฉันเข้าเรียนตั้งสิบโมงแล้วจะรีบตื่นไปทำไมเนี้ย? ฉันเดินเล่นไปเรื่อยๆเพื่อหาอะไรรองท้องก่อนสายตาจะไปสะดุดกับร้านเค้กร้านหนึ่งที่ดูน่ารักๆฉันว่าเพิ่งมาเปิดแน่เพราะฉันมาอยู่นี้สามปีแล้วเพิ่งจะเคยเห็น เพราเฉนั้นอย่ารอช้ารีบไปกินกันเถอะเรื่องเค้กขอให้บอกฉันชอบบบบ!
กริ๊ง!
ทันทีที่ฉันเดินเข้าไปเสียงกระดิ่งที่ประตูก็ทำงานของมันฉับพลันเสียงของเจ้าขิงร้านก็เอ๋ยทักทาย
"สวัสดีคะรับอะไรดีคะ"
แม่เจ้า!นี้เจ้าของร้านเหรอเนี้ยทำไมถึงได้สวยเอ๊ยไม่สิทำไมถึงได้หล่อ เอ๊ะ!รึยังไงหล่อรึสวยดี
ก็พี่แกเป็นผู้หญิงที่เป็นทอมนะสิ ตาสวย หน้าหวาน ปากเล็กๆจมูกโด่งมาก เจ้าชายในฝันเลย
ฉันสลัดความคิดอันไร้สาระออกจากสมองก่อนจะสั่งของโปรดออกไป
"เอาเค้กวานิลลากับโยเกิตร์สตอเบอรี่คะ"
"รอสักครู่นะคะ"
พี่แกรับเมนูยิ้มๆก่อนจะจัดการทำให้ฉัน ฉันจึงเดินไปหาที่นั่งรอทานเค้กแสนอร่อย ฉันจะมาร้านนี้ทุกวันเลยจะกินให้อ้วนเลยแม้ว่าฉันกลัวน้ำหนักขึ้นก็ตามทีแต่เจ้าของร้านหล่อขนาดนี้น้ำหนักขึ้นสามสิบโลก็ยอม(เวอร์มาก)
"มาแล้วคะทานให้อร่อยนะคะ"
รอไม่นานเค้กแสนสวยดูน่ากินก็มาอยู่ตรงหน้าฉันหันไปส่งยิ้มให้พี่แกก่อนพี่เค้าจะเดินไป ฉันนั่งละเมียดกับเค้กอย่างเอร็ดอร่อยเพราะมันฟินมากเกิดมาไม่เคยกินเค้กที่ไหนอร่อยขนาดนี้มาก่อนเลย
"เก็บเงินด้วยคะ"ฉันหันไปเรียกพี่แกมาคิดเงินแต่ฉันไม่กล้ามองก็พี่แกเล่นหล่อขนาดนี้ไม่ละลายก็บุญแล้ว
"ทั้งหมดเจ็ดสิบบาทคะ"
"สักครู่นะคะ...อุ๊ย!"
ตายละฉันมันซุ้มซ้ามจริงๆเลยดันทำแก้วน้ำหกใส่พื้นร้านพี่เค้า เค้าจะโกรธฉันไหมนะ
"ขอ...ขอโทษนะคะหนูไม่ได้ตั้งใจขอโทษคะ"
"ไม่เป็นไรคะ"
ฉันขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่กลัวพี่แกจะโกรธแต่พี่แกไม่โกรธสักนิดยังยิ้มเหมือนเดิมเลยอะคนอะไรหล่อแล้วยังจิตใจดีอีก
"งั้นเดี๋ยวหนูช่วยเก็บนะคะ"
หมับ!
อ๊ะ!ในจังหวะที่ฉันกำลังจะเก็บแก้วน้ำพี่แกก็ก้มลงมาเก็บพอดีทำให้มือเราสัมผัสกันด้วยความบังเอิญฉันหันไปมองหน้าพี่เค้าพี่เค้าก็หันมามองหน้าฉันแถมส่งยิ้มหวานให้อีกด้วยทำเอาฉันเขินจนนั่งตัวแข็งขยับไม่ได้เลย แต่แล้วพี่เค้าก็ยืืนหน้ามาใกล้ฉัน ใกล้มากจนได้ยินเสียงลมหายใจฉันหลับตาปี๋ทำอะไรไม่ถูกและไม่นานฉันก็รู้สึกถึงผ้าผืนบางๆมาแตะเบาๆที่ริมฝีปากฉัน ฉันจึงลืมตาขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
"ปากน้องเลอะคะ"
"ขอบคุณคะ"
มหาลัยxxx
"โอ้โหอะไรดลใจให้แกซื้อเค้กมาฝากพวกเรายะยัยเพลิน?"
ยัยมิวเพื่อคนแรกของฉันเอ๋ยถามทันทีที่ฉันยื่นขนมเค้กให้พวกมัน
"นั้นนะสินะปกติแกจะกินเค้กไม่เกินวันละหนึ่งชิ้นนี้นา?"
ยัยส้มเพื่อนฉันอีกคนก็เสริมด้วยอีกคน จะให้ฉัาบอกว่าอะไรยะ เพราะเจ้าของร้านหล่อเหรอ!พวกแกก็ล้อฉันตายสิ
"ก็เห็นมันอร่อยดีเลยซื้อมาฝาก"
"จริงอะ?"
ยัยสองคนนี้นิจะคาดคั้นอะไรนักหนาเดี๋ยวฉันก็หลุดปากพูดกันพอดี ไม่ได้ๆฉันจะไม่หลุดปากพูดเด็ดขาด
"จะกินไหมเนี้ย"
"กิน"
ทันทีเลยนะยะเอาของกินมาล้อปุบหุบปากปั๊บยัยเพื่อนเห็นแก่กินตกลงที่พวกแกมาคบฉันเพราะอะไรเนี้ย? แต่ฉันไม่สนใจในขณะที่เพื่อนรักของฉันทั้งสองคนกำลังอร่อยอยู่กับขนมเค้กและน้ำโกโก้ปั้นฟรี!ที่ฉันซื้อมาให้ในสมองของฉันก็คิดถึงแต่ใบหน้าของ'พี่ปราง'เจ้าของร้านเค้กที่ฉันจะไปตลลอดชีวิตถ้าแกไม่ปิดกิจการซะก่อนนะ ถ้าวันนี้ฉันเรียนไม่รู้เรื่องฉันจะไปเผาร้านเค้ก(หรา)
ณ คอนโดไวน์นาว
เฮ้อ! เช้าอีกละฉันนะเกรียดตอนเช้าที่สุดเลยเพราะต้องไปเรียนหนังสือและต้องคิดว่าวันนี้จะกินอะไร?จะเรียนสนุกไหม?จะเลิกดึกรึเปล่า?
ชีวิตวัยรุ่นก็เงี้ย!ต้องคิด คิด แล้วก็คิดน่าเบื่อจะตายชักบ่นไปงั้นแหละสุดท้ายฉันก็ต้องไปอยู่ดี
ฉันใช้เวลาจัดการตัวเองสามสิบนาทีก็ได้เวลาเดินมุ่งหน้าไปสู่มหาวิทยาลัย แต่นี้มันเพิ่งแปดโมงกว่าเองนะฉันเข้าเรียนตั้งสิบโมงแล้วจะรีบตื่นไปทำไมเนี้ย? ฉันเดินเล่นไปเรื่อยๆเพื่อหาอะไรรองท้องก่อนสายตาจะไปสะดุดกับร้านเค้กร้านหนึ่งที่ดูน่ารักๆฉันว่าเพิ่งมาเปิดแน่เพราะฉันมาอยู่นี้สามปีแล้วเพิ่งจะเคยเห็น เพราเฉนั้นอย่ารอช้ารีบไปกินกันเถอะเรื่องเค้กขอให้บอกฉันชอบบบบ!
กริ๊ง!
ทันทีที่ฉันเดินเข้าไปเสียงกระดิ่งที่ประตูก็ทำงานของมันฉับพลันเสียงของเจ้าขิงร้านก็เอ๋ยทักทาย
"สวัสดีคะรับอะไรดีคะ"
แม่เจ้า!นี้เจ้าของร้านเหรอเนี้ยทำไมถึงได้สวยเอ๊ยไม่สิทำไมถึงได้หล่อ เอ๊ะ!รึยังไงหล่อรึสวยดี
ก็พี่แกเป็นผู้หญิงที่เป็นทอมนะสิ ตาสวย หน้าหวาน ปากเล็กๆจมูกโด่งมาก เจ้าชายในฝันเลย
ฉันสลัดความคิดอันไร้สาระออกจากสมองก่อนจะสั่งของโปรดออกไป
"เอาเค้กวานิลลากับโยเกิตร์สตอเบอรี่คะ"
"รอสักครู่นะคะ"
พี่แกรับเมนูยิ้มๆก่อนจะจัดการทำให้ฉัน ฉันจึงเดินไปหาที่นั่งรอทานเค้กแสนอร่อย ฉันจะมาร้านนี้ทุกวันเลยจะกินให้อ้วนเลยแม้ว่าฉันกลัวน้ำหนักขึ้นก็ตามทีแต่เจ้าของร้านหล่อขนาดนี้น้ำหนักขึ้นสามสิบโลก็ยอม(เวอร์มาก)
"มาแล้วคะทานให้อร่อยนะคะ"
รอไม่นานเค้กแสนสวยดูน่ากินก็มาอยู่ตรงหน้าฉันหันไปส่งยิ้มให้พี่แกก่อนพี่เค้าจะเดินไป ฉันนั่งละเมียดกับเค้กอย่างเอร็ดอร่อยเพราะมันฟินมากเกิดมาไม่เคยกินเค้กที่ไหนอร่อยขนาดนี้มาก่อนเลย
"เก็บเงินด้วยคะ"ฉันหันไปเรียกพี่แกมาคิดเงินแต่ฉันไม่กล้ามองก็พี่แกเล่นหล่อขนาดนี้ไม่ละลายก็บุญแล้ว
"ทั้งหมดเจ็ดสิบบาทคะ"
"สักครู่นะคะ...อุ๊ย!"
ตายละฉันมันซุ้มซ้ามจริงๆเลยดันทำแก้วน้ำหกใส่พื้นร้านพี่เค้า เค้าจะโกรธฉันไหมนะ
"ขอ...ขอโทษนะคะหนูไม่ได้ตั้งใจขอโทษคะ"
"ไม่เป็นไรคะ"
ฉันขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่กลัวพี่แกจะโกรธแต่พี่แกไม่โกรธสักนิดยังยิ้มเหมือนเดิมเลยอะคนอะไรหล่อแล้วยังจิตใจดีอีก
"งั้นเดี๋ยวหนูช่วยเก็บนะคะ"
หมับ!
อ๊ะ!ในจังหวะที่ฉันกำลังจะเก็บแก้วน้ำพี่แกก็ก้มลงมาเก็บพอดีทำให้มือเราสัมผัสกันด้วยความบังเอิญฉันหันไปมองหน้าพี่เค้าพี่เค้าก็หันมามองหน้าฉันแถมส่งยิ้มหวานให้อีกด้วยทำเอาฉันเขินจนนั่งตัวแข็งขยับไม่ได้เลย แต่แล้วพี่เค้าก็ยืืนหน้ามาใกล้ฉัน ใกล้มากจนได้ยินเสียงลมหายใจฉันหลับตาปี๋ทำอะไรไม่ถูกและไม่นานฉันก็รู้สึกถึงผ้าผืนบางๆมาแตะเบาๆที่ริมฝีปากฉัน ฉันจึงลืมตาขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้
"ปากน้องเลอะคะ"
"ขอบคุณคะ"
มหาลัยxxx
"โอ้โหอะไรดลใจให้แกซื้อเค้กมาฝากพวกเรายะยัยเพลิน?"
ยัยมิวเพื่อคนแรกของฉันเอ๋ยถามทันทีที่ฉันยื่นขนมเค้กให้พวกมัน
"นั้นนะสินะปกติแกจะกินเค้กไม่เกินวันละหนึ่งชิ้นนี้นา?"
ยัยส้มเพื่อนฉันอีกคนก็เสริมด้วยอีกคน จะให้ฉัาบอกว่าอะไรยะ เพราะเจ้าของร้านหล่อเหรอ!พวกแกก็ล้อฉันตายสิ
"ก็เห็นมันอร่อยดีเลยซื้อมาฝาก"
"จริงอะ?"
ยัยสองคนนี้นิจะคาดคั้นอะไรนักหนาเดี๋ยวฉันก็หลุดปากพูดกันพอดี ไม่ได้ๆฉันจะไม่หลุดปากพูดเด็ดขาด
"จะกินไหมเนี้ย"
"กิน"
ทันทีเลยนะยะเอาของกินมาล้อปุบหุบปากปั๊บยัยเพื่อนเห็นแก่กินตกลงที่พวกแกมาคบฉันเพราะอะไรเนี้ย? แต่ฉันไม่สนใจในขณะที่เพื่อนรักของฉันทั้งสองคนกำลังอร่อยอยู่กับขนมเค้กและน้ำโกโก้ปั้นฟรี!ที่ฉันซื้อมาให้ในสมองของฉันก็คิดถึงแต่ใบหน้าของ'พี่ปราง'เจ้าของร้านเค้กที่ฉันจะไปตลลอดชีวิตถ้าแกไม่ปิดกิจการซะก่อนนะ ถ้าวันนี้ฉันเรียนไม่รู้เรื่องฉันจะไปเผาร้านเค้ก(หรา)
เธอผู้งดงาม เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 มี.ค. 2559, 11:25:21 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 มี.ค. 2559, 11:25:21 น.