เกมวิวาห์เจ้าสาวมาเฟีย
“ทับเฉยๆมันก็ต้องหนักเป็นธรรมดา แต่ถ้าโยกไปด้วยคุณจะเพลิน ยิ่งถ้าบดๆ คลึงๆ นะ โอ... นั่นเยี่ยมสุดๆ ไปเลย”
'Attraction At First Sight'
‘พราวพุธ’ ไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอที่จะมานั่งเสียใจหรือเรียกร้องกับสิ่งที่สูญเสียไปให้กับโจรกระจอกคนหนึ่ง
แต่โชคชะตากำลังเล่นตลกเมื่อเธอได้พบว่า ‘โจรกระจอก’ ที่ตัวเองชังน้ำหน้าที่สุดกับ ‘มาเฟียผู้ทรงอิทธิพล’ ซึ่งเคยยื่นมือเข้าช่วยเหลือให้พ้นจากสถานการณ์อันยากลำบาก คือคนคนเดียวกัน!
ไม่ใช่ความผิดของ ‘คอนเนลิโอ เวนโตล่า’ เลยสักนิด...
หากเขาอยากจะได้ผู้หญิงสักคนมาใช้เป็น ‘เครื่องหย่อนใจบนเตียง’ แล้วเจ้าหล่อนก็โผล่มาตอนที่เขากำลัง ‘อยากผ่อนคลาย’ พอดิบพอดีและแม้ไม่เคยคิดจะมีเครื่องหย่อนใจแบบผูกขาด แต่ผู้นำกลุ่มมาเฟียอันทรงอิทธิพลแห่งซิซิลี คงต้องเก็บพราวพุธไว้ใกล้ตัวจนกว่าจะพิสูจน์ได้ว่า
ระหว่างความชอบที่เกิดขึ้นต่อเธอ กับอันตรายที่มีเธอเกี่ยวข้องนั้น เขาจะหมดสนุกกับสิ่งใดก่อนกัน
'Attraction At First Sight'
‘พราวพุธ’ ไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอที่จะมานั่งเสียใจหรือเรียกร้องกับสิ่งที่สูญเสียไปให้กับโจรกระจอกคนหนึ่ง
แต่โชคชะตากำลังเล่นตลกเมื่อเธอได้พบว่า ‘โจรกระจอก’ ที่ตัวเองชังน้ำหน้าที่สุดกับ ‘มาเฟียผู้ทรงอิทธิพล’ ซึ่งเคยยื่นมือเข้าช่วยเหลือให้พ้นจากสถานการณ์อันยากลำบาก คือคนคนเดียวกัน!
ไม่ใช่ความผิดของ ‘คอนเนลิโอ เวนโตล่า’ เลยสักนิด...
หากเขาอยากจะได้ผู้หญิงสักคนมาใช้เป็น ‘เครื่องหย่อนใจบนเตียง’ แล้วเจ้าหล่อนก็โผล่มาตอนที่เขากำลัง ‘อยากผ่อนคลาย’ พอดิบพอดีและแม้ไม่เคยคิดจะมีเครื่องหย่อนใจแบบผูกขาด แต่ผู้นำกลุ่มมาเฟียอันทรงอิทธิพลแห่งซิซิลี คงต้องเก็บพราวพุธไว้ใกล้ตัวจนกว่าจะพิสูจน์ได้ว่า
ระหว่างความชอบที่เกิดขึ้นต่อเธอ กับอันตรายที่มีเธอเกี่ยวข้องนั้น เขาจะหมดสนุกกับสิ่งใดก่อนกัน
Tags: มาเฟีย, นีล, พราวพุธ, ดิบ, เถื่อน
ตอน: ตอนที่ 6 50%
คอนเนลิโอสะบัดศีรษะแรงๆ กับภาพที่เห็นตรงหน้า ในห้องที่มีแสงไฟสีส้มสลัวๆ ร่างของนางโชว์ที่ทำให้เขาเกิดความชอบอันรุนแรงตั้งแต่แรกเห็นกำลังทรงตัวเองด้วยการค้ำข้อศอกทั้งสองข้างเข้ากับที่นอน หัวเราะบ้าง ยิ้มให้เขาบ้าง นั่นเป็นเพราะฤทธิ์หลอนประสาทของแอบซินธ์
ทว่าสิ่งที่ทำให้เขาแทบกระโจนเข้าหาเธอคือกิริยาที่เธอไขว้ขาเรียวแล้วเอื้อมมือข้างหนึ่งมาดึงทึ้งรองเท้าออกไป เมื่อทำไม่ได้อย่างที่คิด แม่ตัวดีกลับสะบัดรองเท้าออกเต็มแรงอย่างสาวเอาแต่ใจ
“รองเท้าบ้า สูงชะมัด รู้ม้ายยย... แกเกือบทำให้ฉันพิการ ขาหัก หรือคงตาย” พราวพุธไม่รู้ตัวหรอกว่าตอนนี้กำลังพูดหรือทำอะไรบ้าง “ช่าย... ตายจริงๆ ฉันกำลังจะตาย ปวดหัวเป็นบ้า”
คอนเนลิโอขมวดคิ้วแทบเป็นเส้นตรงเพราะไม่คิดว่าเธอแกล้งเมาหรือเมาจริงๆ พวกมันจะโง่เอาผู้หญิงคออ่อนแบบนี้มาเป็นนางนกต่อเชียวหรือ ถ้าคิดอีกมุมยิ่งเหลือเชื่อหากมีนางโชว์ที่เมามายได้รวดเร็วเพียงเพราะแอบซินธ์ครึ่งช็อต!
ช่าย... เขามั่นใจว่าเธอดื่มไปแค่ครึ่งเดียวเท่านั้นแหละ
“คนสวย เมาจริงรึเปล่าเนี่ย” ถามในขณะที่เข้าไปแทรกอยู่กลางหว่างขาของเธอ ค้ำฝ่ามือทั้งสองข้างเข้ากับที่นอนนุ่มแล้วชะโงกหน้าไปใกล้ๆ
“เมาเล่นมันมีด้วยเหรอ...” ไม่ถามเปล่าแต่กลับยิ้มใส่ดวงตาคู่คม แน่นอนว่ารอยยิ้มคนที่ไม่มีสติสัมปชัญญะครบถ้วนนั้นกระตุกหัวใจหนุ่มยิ่งนัก สุดท้ายเธอยังยกมือขึ้นไล้ริมฝีปากของตัวเอง “ดีจัง... จูบอีกทีได้ม้าย...”
ทุกอากัปกิริยารวมไปจนถึงคำพูดคือเชื้อเพลิงชั้นเยี่ยมที่ราดลงบนตัวของเขา ไฟปรารถนาที่เกิดขึ้นนั้นร้อนแรงยิ่งนักแล้วมีหรือที่คนอย่างคอนเนลิโอ ผู้ไม่เคยบังคับหรือกะเกณฑ์ให้เหตุผลอื่นใดรอบตัวอยู่เหนือความชอบปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดลอย
เลโอจะสามารถจัดการทุกอย่างแทนตนได้ คอนเนลิโอเชื่อเช่นนั้นแต่เขาก็ไม่ได้มีเวลามากมายที่จะจุมพิตอย่างอ้อยอิ่งตามที่เธอชอบ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นจึงดำเนินไปอย่างรวดเร็วและเอาแต่ใจ
แม้จะบอกตัวเองว่าไม่มีเวลามากมายนักแต่ในระหว่างที่ดึงทึ้งถุงน่องออกจากเรียวขา เขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะจุมพิตริมฝีปากอวบอิ่มซึ่งเผยอรับอย่างเต็มอกเต็มใจ ลิ้นหนาที่เกี่ยวกระหวัดรุกเร้าอย่างไม่ผ่อนปรนแต่กลับได้รับการตอบสนองกลับมาอย่างเงอะงะ นั่นทำให้มาเฟียหนุ่มนึกประหลาดใจแต่ฝ่ามือที่สอดเข้ามาเคล้นคลึงหนังศีรษะของตนอย่างระบายอารมณ์เสียวซ่านนั้นกลับทำให้ข้อกังขาในใจนั้นหมดลง
บ่อยไปที่ผู้หญิงไม่เคยถึงออกัสซั่มแต่กลับเสแสร้งอยากให้อีกฝ่ายเข้าใจว่ามีความสุข นับประสาอะไรกับจูบอย่างลึกซึ้งเต็มอารมณ์ซึ่งบางครั้งพวกเธอไม่เคยได้รับการใส่ใจในเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้หรอก
“อื้อ... อย่าไปนะ” ถ้าไม่ใช่เพราะเมามายจนไม่ได้สติ คำพูดเช่นนี้คงไม่หลุดจากปากของพราวพุธ
คอนเนลิโอผงกศีรษะขึ้นจากซอกคอระหง ยอมรับว่าสร้อยไข่มุกมันคืออุปสรรคที่ทำให้เขารำคาญใจแต่ในขณะเดียวกันมันสร้างความเร้าใจให้เป็นอย่างมาก เมื่อคิดว่าคงเป็นภาพที่น่าดูชมนักหากเธอเป็นฝ่ายควบขับแล้วสร้อยไข่มุกนี้จะเคลื่อนไหวแข่งกับทรวงอกทั้งสองข้างที่กระเพื่อมขึ้นลง
“จูบอย่างอื่นบ้างสิ รับรองว่าคุณต้องชอบให้ผมจูบตรงนี้...”
หากมีสติครบถ้วนเธอคงต้องดิ้นรน ต่อสู้จนสุดชีวิต ไม่ยอมให้ผู้ชายแปลกหน้าได้กระชากชุดเกาะอกพร้อมบราเซียร์ลงพร้อมกันแล้วรวบเอายอดทรวงเข้าไว้ในปากเช่นนี้ ทว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นกลับเป็นปฏิกิริยาของร่างกายที่ตอบสนองตามธรรมชาติ
“อื้อ...”
ไม่ใช่แค่เสียงครางรัญจวนใจแต่เจ้าตัวยังออกแรงกดศีรษะ แอ่นอกให้เขาเชยชมอย่างเต็มใจ นั่นก็ทำให้คอนเนลิโอขนลุกขนชันทั่วกาย เขาร้อนรน รวดร้าวอย่างถึงที่สุดจนต้องเลื่อนมือลงต่ำเพื่อดึงกางเกงขาสั้นสีเดียวกับกระโปรงออกแค่หัวเข่า
นั่นทำให้เรียวขาทั้งสองข้างยกสูงขึ้นราวๆ ศีรษะ ฝ่ามือหนายังกดต้นขาด้านในจนหัวเข่ามนทั้งสองข้างเกือบชิดทรวงอกอิ่ม อีกมือเกี่ยวแพนตี้ชิ้นบางให้พ้นทาง
“โอว... เซ็กซี่ สวยอะไรอย่างนี้” ครั้งแรกกระมังที่ออกปากชมใครสักคนอย่างไม่ต้องเสียเวลาคิด เขาเหมือนถูกน็อกกลางอากาศอยู่บ่อยครั้งตั้งแต่ได้เจอเธอ
สวย ถูกใจ คำพูดเหล่านี้ยังน้อยเกินไปสำหรับความรู้สึกที่เกิดขึ้น แน่นอนว่ากลีบเนื้อที่ซ้อนตัวกันเป็นชั้นๆ ซึ่งปรากฏต่อสายตานี้ทำให้เขาเอื้อมมือไปหยิบคอนดอมซึ่งวางอยู่บนโต๊ะเตี้ยข้างหัวเตียง ทุกอย่างดูรีบร้อนไปเสียหมด ไม่มีเวลาแม้จะจัดการเสื้อผ้าของตนเองให้หมดจด
เขาเพียงแค่ปลดหัวเข็มขัด รูดซิปแล้วรั้งกางเกงให้กองอยู่หัวเข่า สายตายังเสพภาพส่วนลี้ลับของอิสตรีในขณะที่สวมเครื่องป้องกัน
“ทำอะไร...” ที่ถามเช่นนั้นเพราะรู้สึกว่าความซ่านสยิวห่างหายไปชั่วครู่
“ทำเซ็กซ์แบบมีคุณภาพอย่างที่คุณชอบไง” บอกด้วยน้ำเสียงพร่าจัด แล้วนาบฝ่ามือเข้ากับส่วนอ่อนไหวกลางกายสาว ปลายนิ้วยังบดคลึงจุดศูนย์รวมความรู้สึกอย่างไม่ผ่อนปรน เขากำลังทำให้เธอพรักพร้อมในเวลาอันสั้น “ชอบใช่ไหม”
เสียงครางกระเส่าลอดออกจากริมฝีปากอิ่ม เธอผงกศีรษะขึ้นด้วยความรู้สึกอันรางเลือน เหมือนคนครึ่งหลับครึ่งตื่น ล่องลอยอยู่ในฝันอันวาบหวาม ไร้ซึ่งการควบคุมตนเองโดยสิ้นเชิง “ยิ้มหล่อจัง”
คอนเนลิโอหัวเราะพรืดออกมากับคำชมนั้น เธออยู่ในภาวะเมาและฤทธิ์ของแอบซินธ์มันหลอนประสาทจนเหมือนคนพูดไม่รู้เรื่อง แน่นอนว่าเนื้อตัวเกือบเปลือยของเธอทำให้เขาลืมสิ้นถึงความชอบธรรม ลืมไปว่านี่คือการปล้นหาใช่ความเต็มใจอันแท้จริง
โอว... เขารอต่อไปไม่ได้แม้เพียงเสี้ยววินาที เมื่อความชุ่มชื้นเริ่มหลั่งรินออกมา ปลายป้านของแก่นกายอันรวดร้าวจึงทำหน้าที่แทนนิ้วมือปาดไล้ความหยาดเยิ้มของเธอจากบนลงล่าง จากล่างขึ้นบนจนชุ่มฉ่ำไปทั่วกลีบเนื้อที่ซ้อนตัวกันเป็นชั้นๆ
“อา... อย่าเกร็งสิคนสวย” คับแน่น บีบรัดจนเขาต้องนิ่วหน้า ทว่าฝ่ามือบางทั้งสองข้างที่ขยุ้มลงบนที่นอนแล้วกระถดสะโพกผายหนีนั้น ทำให้เขาต้องรีบกดตัวลงไปจนหมดมิด
“โอ... เจ็บนะ”
ถึงวินาทีที่เข้าไปซุกซบอยู่ในส่วนที่ล้ำลึก นุ่มทว่าแน่นที่สุดนั้นเขายังไม่รู้ว่าได้พรากเอาความสาวของเธอไปแล้ว แม้ความรู้สึกที่ได้รับจะแตกต่างกับผู้หญิงคนอื่นยิ่งนัก แต่ใครบ้างจะคิดว่านางโชว์ในคลับแห่งนี้จะยังเหลือเยื่อพรหมจรรย์ให้เขาทำลาย
“อื้อ... เจ็บ”
เสียงที่ดังขึ้นเบาจนปลายประโยคแทบจะเป็นเสียงกระซิบนั้นทำให้เขาไล่สายตาจากจุดเชื่อมประสานขึ้นไปยังใบหน้างดงาม ทว่าสิ่งที่เห็นคือน้ำหยดใสเอ่อคลอเต็มดวงตาดำขลับ!
คอนเนลิโอส่ายหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ เขาไม่เคยหิ้วผู้หญิงคนไหนขึ้นเตียงแล้วมีปฏิกิริยาแบบนี้เลยสักครั้ง เกิดคำถามขึ้นว่า... การมีเซ็กซ์สักครั้งมันจะทำให้ผู้หญิงเจ็บจนน้ำตารื้นเชียวเรอะ?!
แม้คำถามที่เกิดขึ้นจะไม่ต้องการคำตอบ แต่เมื่อเขาโหย่งตัวล่าถอยออกมาจนสุดเพื่อเตรียมจะโจนจ้วงเข้าไปอีกครั้ง ในตอนนี้กลับได้คำตอบอันเหลือเชื่อ เลือดที่ติดอยู่กับแก่นกายอันฮึกเหิมทำให้เขาหยุดชะงักทุกอย่าง โลกเหมือนหยุดหมุน เวลาเหมือนหยุดเดิน ได้ยินเพียงเสียงจังหวะเต้นของหัวใจตัวเองแข่งกับเสียงพึมพำไม่ได้ศัพท์ของเธอ
เลือดพรหมจรรย์อย่างนั้นหรือ?!
ตอนนี้ต่างหากที่มาเฟียหนุ่มถูกน็อกกลางอากาศเข้าแล้วจริงๆ “โอว... ให้ตายเถอะ สาวบริสุทธิ์อย่างนั้นเรอะ”
ราวกับพูดอยู่เพียงคนเดียวเพราะเจ้าของเลือดพรหมจรรย์ที่ติดอยู่บนแก่นกายของเขานั้นไม่ได้มีสติครบถ้วน ทว่าน้ำตาที่เอ่อคลออยู่เต็มดวงตานั้นทำให้เขารู้สึกผิดมหันต์ เธอขยุ้มผ้าปูเตียงแล้วเกร็งตัวเพราะความเจ็บจนน่าสงสาร หากเธอยังรู้ตัวแล้วลุกขึ้นมาต่อต้าน ด่าว่าเขาบ้างนั่นอาจจะไม่ได้ทำให้รู้สึกย่ำแย่ถึงเพียงนี้
เหตุผลข้อนี้ล่ะที่ทำให้เขาไม่อาจเดินหน้า ปลดปล่อยตัวเองไปสู่ไคลแม็กซ์อย่างเต็มอารมณ์!
ครืด... ครืด...
เสียงสั่นของอุปกรณ์สื่อสารเครื่องบางซึ่งวางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ทำให้เขาตัดสินใจจบทุกอย่างไว้เพียงเท่านี้ คอนดอมถูกลอกออกและจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองอย่างรวดเร็ว
“เสร็จแล้วใช่ไหม งานของฉัน เรียบร้อยแล้ว” พราวพุธพึมพำออกมาตามจิตใต้สำนึกส่วนลึกซึ่งหมายถึงการแสดงโชว์พร้อมทั้งชักชวนลูกค้าให้ดื่มเหล้าในแก้วช็อตได้สำเร็จ ความจำสุดท้ายด้วยสติอันครบถ้วน แต่เธอไม่รู้หรอกว่าคนฟังกลับเข้าใจไปอีกอย่าง
ความรู้สึกผิดที่ทำกับเธอทำให้มาเฟียหนุ่มถอยห่างไปยืนปลายเตียงมองเธออย่างคนกำลังชั่งใจ หากคำพูดและการกระทำของเธอนั้นทำให้เขาปักใจเชื่อว่าทั้งหมดนี้ต้องเป็นหนึ่งในแผนการของศัตรู แน่นอนว่าทุกอย่างผิดแผน เหนือการควบคุมเพราะการซ้อนแผนของเขาเอง
คอนเนลิโอไม่รู้และไม่สนใจว่าปล่อยเวลาให้ผ่านไปนานแค่ไหน ทว่าใบหน้างดงามนี้ต่างหากที่ทำให้เขาตัดสินใจทำบางอย่างโดยไร้ซึ่งเหตุผล คอนเนลิโอโถมตัวลงทาบทับร่างเกือบเปลือย จุมพิตริมฝีปากอิ่มซึ่งเผยอพึมพำอะไรสักอย่างที่เขาไม่อาจเข้าใจนัก จูบขอลุแก่โทษในสิ่งที่เขาถือเอาความต้องการของตัวเองเป็นที่ตั้ง จูบเอาๆ ราวกับเป็นคำมั่นสัญญาให้เธอรออยู่ตรงนี้แล้วเขาจะกลับมาหาอีกครั้ง
ความเหลื่อมล้ำของวิกและเส้นผมจริงที่เริ่มหลุดลุ่ยออกจากกันจนได้เห็นเส้นผมสีดำขลับอันแท้จริง ทำให้คอนเนลิโอถอนจูบแล้วผงกศีรษะขึ้นเพ่งพิศเธออย่างชัดเจน
“สาวเอเชียหรอกรึ” เปรยกับตัวเองแล้วยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
มิน่าล่ะ! ผิวถึงได้เนียนละเอียด ไม่มีตกกระสักนิด แถมยังดูเป็นผู้หญิงไปทุกสัดส่วนเหมาะมือเขานัก คิดแล้วชันตัวลุกขึ้นพร้อมดึงผ้าห่มมาห่อตัวเธอไว้ให้เหลือเพียงใบหน้างดงามโผล่ออกมาราวกับเด็กแรกเกิด
หากก้าวห่างจากเตียงไม่ถึงสองก้าว คอนเนลิโอก็ต้องถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่แล้วเดินกลับไปหาร่างระหงบนเตียงอีกครั้ง แล้วก้มลงไปสูดความหอมจากแก้มนุ่มเข้าไว้เต็มปอด กวาดสายตาทั่วใบหน้างดงามซึ่งอยู่ในอาการสะลึมสะลือพลางปลดสร้อยข้อมือของตนออกแล้วสวมมันเข้าที่ข้อมือบาง ก่อนจะตัดใจละสายตาจากเธอแล้วเดินออกไปสะสางเรื่องที่ยังค้างคาด้วยตัวเอง
จิอานนี่เดินจากชั้นบนลงมาถึงยังบริเวณทางเดินหน้าห้อง หลังจากที่คอนเนลิโออุ้มนางโชว์เข้าไปในห้องได้ไม่นานนัก เขารีบเปิดประตูเข้าไปซ่อนตัวอยู่ในห้องน้ำด้วยความมาดหมายในใจ ความแค้นที่คนในตระกูลเวนโตล่ากระทำกำลังจะได้รับการชดใช้ แต่จิอานนี่กลับไม่รู้ตัวเลยว่านับตั้งแต่ที่เดินเข้ามาในห้องนี้นั้น ตนได้อยู่ในสายตาของเลโอตลอดเวลา
ทว่าสิ่งที่ทำให้เขาแทบกระโจนเข้าหาเธอคือกิริยาที่เธอไขว้ขาเรียวแล้วเอื้อมมือข้างหนึ่งมาดึงทึ้งรองเท้าออกไป เมื่อทำไม่ได้อย่างที่คิด แม่ตัวดีกลับสะบัดรองเท้าออกเต็มแรงอย่างสาวเอาแต่ใจ
“รองเท้าบ้า สูงชะมัด รู้ม้ายยย... แกเกือบทำให้ฉันพิการ ขาหัก หรือคงตาย” พราวพุธไม่รู้ตัวหรอกว่าตอนนี้กำลังพูดหรือทำอะไรบ้าง “ช่าย... ตายจริงๆ ฉันกำลังจะตาย ปวดหัวเป็นบ้า”
คอนเนลิโอขมวดคิ้วแทบเป็นเส้นตรงเพราะไม่คิดว่าเธอแกล้งเมาหรือเมาจริงๆ พวกมันจะโง่เอาผู้หญิงคออ่อนแบบนี้มาเป็นนางนกต่อเชียวหรือ ถ้าคิดอีกมุมยิ่งเหลือเชื่อหากมีนางโชว์ที่เมามายได้รวดเร็วเพียงเพราะแอบซินธ์ครึ่งช็อต!
ช่าย... เขามั่นใจว่าเธอดื่มไปแค่ครึ่งเดียวเท่านั้นแหละ
“คนสวย เมาจริงรึเปล่าเนี่ย” ถามในขณะที่เข้าไปแทรกอยู่กลางหว่างขาของเธอ ค้ำฝ่ามือทั้งสองข้างเข้ากับที่นอนนุ่มแล้วชะโงกหน้าไปใกล้ๆ
“เมาเล่นมันมีด้วยเหรอ...” ไม่ถามเปล่าแต่กลับยิ้มใส่ดวงตาคู่คม แน่นอนว่ารอยยิ้มคนที่ไม่มีสติสัมปชัญญะครบถ้วนนั้นกระตุกหัวใจหนุ่มยิ่งนัก สุดท้ายเธอยังยกมือขึ้นไล้ริมฝีปากของตัวเอง “ดีจัง... จูบอีกทีได้ม้าย...”
ทุกอากัปกิริยารวมไปจนถึงคำพูดคือเชื้อเพลิงชั้นเยี่ยมที่ราดลงบนตัวของเขา ไฟปรารถนาที่เกิดขึ้นนั้นร้อนแรงยิ่งนักแล้วมีหรือที่คนอย่างคอนเนลิโอ ผู้ไม่เคยบังคับหรือกะเกณฑ์ให้เหตุผลอื่นใดรอบตัวอยู่เหนือความชอบปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดลอย
เลโอจะสามารถจัดการทุกอย่างแทนตนได้ คอนเนลิโอเชื่อเช่นนั้นแต่เขาก็ไม่ได้มีเวลามากมายที่จะจุมพิตอย่างอ้อยอิ่งตามที่เธอชอบ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นจึงดำเนินไปอย่างรวดเร็วและเอาแต่ใจ
แม้จะบอกตัวเองว่าไม่มีเวลามากมายนักแต่ในระหว่างที่ดึงทึ้งถุงน่องออกจากเรียวขา เขาก็ยังอดไม่ได้ที่จะจุมพิตริมฝีปากอวบอิ่มซึ่งเผยอรับอย่างเต็มอกเต็มใจ ลิ้นหนาที่เกี่ยวกระหวัดรุกเร้าอย่างไม่ผ่อนปรนแต่กลับได้รับการตอบสนองกลับมาอย่างเงอะงะ นั่นทำให้มาเฟียหนุ่มนึกประหลาดใจแต่ฝ่ามือที่สอดเข้ามาเคล้นคลึงหนังศีรษะของตนอย่างระบายอารมณ์เสียวซ่านนั้นกลับทำให้ข้อกังขาในใจนั้นหมดลง
บ่อยไปที่ผู้หญิงไม่เคยถึงออกัสซั่มแต่กลับเสแสร้งอยากให้อีกฝ่ายเข้าใจว่ามีความสุข นับประสาอะไรกับจูบอย่างลึกซึ้งเต็มอารมณ์ซึ่งบางครั้งพวกเธอไม่เคยได้รับการใส่ใจในเรื่องเล็กน้อยเช่นนี้หรอก
“อื้อ... อย่าไปนะ” ถ้าไม่ใช่เพราะเมามายจนไม่ได้สติ คำพูดเช่นนี้คงไม่หลุดจากปากของพราวพุธ
คอนเนลิโอผงกศีรษะขึ้นจากซอกคอระหง ยอมรับว่าสร้อยไข่มุกมันคืออุปสรรคที่ทำให้เขารำคาญใจแต่ในขณะเดียวกันมันสร้างความเร้าใจให้เป็นอย่างมาก เมื่อคิดว่าคงเป็นภาพที่น่าดูชมนักหากเธอเป็นฝ่ายควบขับแล้วสร้อยไข่มุกนี้จะเคลื่อนไหวแข่งกับทรวงอกทั้งสองข้างที่กระเพื่อมขึ้นลง
“จูบอย่างอื่นบ้างสิ รับรองว่าคุณต้องชอบให้ผมจูบตรงนี้...”
หากมีสติครบถ้วนเธอคงต้องดิ้นรน ต่อสู้จนสุดชีวิต ไม่ยอมให้ผู้ชายแปลกหน้าได้กระชากชุดเกาะอกพร้อมบราเซียร์ลงพร้อมกันแล้วรวบเอายอดทรวงเข้าไว้ในปากเช่นนี้ ทว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นกลับเป็นปฏิกิริยาของร่างกายที่ตอบสนองตามธรรมชาติ
“อื้อ...”
ไม่ใช่แค่เสียงครางรัญจวนใจแต่เจ้าตัวยังออกแรงกดศีรษะ แอ่นอกให้เขาเชยชมอย่างเต็มใจ นั่นก็ทำให้คอนเนลิโอขนลุกขนชันทั่วกาย เขาร้อนรน รวดร้าวอย่างถึงที่สุดจนต้องเลื่อนมือลงต่ำเพื่อดึงกางเกงขาสั้นสีเดียวกับกระโปรงออกแค่หัวเข่า
นั่นทำให้เรียวขาทั้งสองข้างยกสูงขึ้นราวๆ ศีรษะ ฝ่ามือหนายังกดต้นขาด้านในจนหัวเข่ามนทั้งสองข้างเกือบชิดทรวงอกอิ่ม อีกมือเกี่ยวแพนตี้ชิ้นบางให้พ้นทาง
“โอว... เซ็กซี่ สวยอะไรอย่างนี้” ครั้งแรกกระมังที่ออกปากชมใครสักคนอย่างไม่ต้องเสียเวลาคิด เขาเหมือนถูกน็อกกลางอากาศอยู่บ่อยครั้งตั้งแต่ได้เจอเธอ
สวย ถูกใจ คำพูดเหล่านี้ยังน้อยเกินไปสำหรับความรู้สึกที่เกิดขึ้น แน่นอนว่ากลีบเนื้อที่ซ้อนตัวกันเป็นชั้นๆ ซึ่งปรากฏต่อสายตานี้ทำให้เขาเอื้อมมือไปหยิบคอนดอมซึ่งวางอยู่บนโต๊ะเตี้ยข้างหัวเตียง ทุกอย่างดูรีบร้อนไปเสียหมด ไม่มีเวลาแม้จะจัดการเสื้อผ้าของตนเองให้หมดจด
เขาเพียงแค่ปลดหัวเข็มขัด รูดซิปแล้วรั้งกางเกงให้กองอยู่หัวเข่า สายตายังเสพภาพส่วนลี้ลับของอิสตรีในขณะที่สวมเครื่องป้องกัน
“ทำอะไร...” ที่ถามเช่นนั้นเพราะรู้สึกว่าความซ่านสยิวห่างหายไปชั่วครู่
“ทำเซ็กซ์แบบมีคุณภาพอย่างที่คุณชอบไง” บอกด้วยน้ำเสียงพร่าจัด แล้วนาบฝ่ามือเข้ากับส่วนอ่อนไหวกลางกายสาว ปลายนิ้วยังบดคลึงจุดศูนย์รวมความรู้สึกอย่างไม่ผ่อนปรน เขากำลังทำให้เธอพรักพร้อมในเวลาอันสั้น “ชอบใช่ไหม”
เสียงครางกระเส่าลอดออกจากริมฝีปากอิ่ม เธอผงกศีรษะขึ้นด้วยความรู้สึกอันรางเลือน เหมือนคนครึ่งหลับครึ่งตื่น ล่องลอยอยู่ในฝันอันวาบหวาม ไร้ซึ่งการควบคุมตนเองโดยสิ้นเชิง “ยิ้มหล่อจัง”
คอนเนลิโอหัวเราะพรืดออกมากับคำชมนั้น เธออยู่ในภาวะเมาและฤทธิ์ของแอบซินธ์มันหลอนประสาทจนเหมือนคนพูดไม่รู้เรื่อง แน่นอนว่าเนื้อตัวเกือบเปลือยของเธอทำให้เขาลืมสิ้นถึงความชอบธรรม ลืมไปว่านี่คือการปล้นหาใช่ความเต็มใจอันแท้จริง
โอว... เขารอต่อไปไม่ได้แม้เพียงเสี้ยววินาที เมื่อความชุ่มชื้นเริ่มหลั่งรินออกมา ปลายป้านของแก่นกายอันรวดร้าวจึงทำหน้าที่แทนนิ้วมือปาดไล้ความหยาดเยิ้มของเธอจากบนลงล่าง จากล่างขึ้นบนจนชุ่มฉ่ำไปทั่วกลีบเนื้อที่ซ้อนตัวกันเป็นชั้นๆ
“อา... อย่าเกร็งสิคนสวย” คับแน่น บีบรัดจนเขาต้องนิ่วหน้า ทว่าฝ่ามือบางทั้งสองข้างที่ขยุ้มลงบนที่นอนแล้วกระถดสะโพกผายหนีนั้น ทำให้เขาต้องรีบกดตัวลงไปจนหมดมิด
“โอ... เจ็บนะ”
ถึงวินาทีที่เข้าไปซุกซบอยู่ในส่วนที่ล้ำลึก นุ่มทว่าแน่นที่สุดนั้นเขายังไม่รู้ว่าได้พรากเอาความสาวของเธอไปแล้ว แม้ความรู้สึกที่ได้รับจะแตกต่างกับผู้หญิงคนอื่นยิ่งนัก แต่ใครบ้างจะคิดว่านางโชว์ในคลับแห่งนี้จะยังเหลือเยื่อพรหมจรรย์ให้เขาทำลาย
“อื้อ... เจ็บ”
เสียงที่ดังขึ้นเบาจนปลายประโยคแทบจะเป็นเสียงกระซิบนั้นทำให้เขาไล่สายตาจากจุดเชื่อมประสานขึ้นไปยังใบหน้างดงาม ทว่าสิ่งที่เห็นคือน้ำหยดใสเอ่อคลอเต็มดวงตาดำขลับ!
คอนเนลิโอส่ายหน้าอย่างไม่อยากเชื่อ เขาไม่เคยหิ้วผู้หญิงคนไหนขึ้นเตียงแล้วมีปฏิกิริยาแบบนี้เลยสักครั้ง เกิดคำถามขึ้นว่า... การมีเซ็กซ์สักครั้งมันจะทำให้ผู้หญิงเจ็บจนน้ำตารื้นเชียวเรอะ?!
แม้คำถามที่เกิดขึ้นจะไม่ต้องการคำตอบ แต่เมื่อเขาโหย่งตัวล่าถอยออกมาจนสุดเพื่อเตรียมจะโจนจ้วงเข้าไปอีกครั้ง ในตอนนี้กลับได้คำตอบอันเหลือเชื่อ เลือดที่ติดอยู่กับแก่นกายอันฮึกเหิมทำให้เขาหยุดชะงักทุกอย่าง โลกเหมือนหยุดหมุน เวลาเหมือนหยุดเดิน ได้ยินเพียงเสียงจังหวะเต้นของหัวใจตัวเองแข่งกับเสียงพึมพำไม่ได้ศัพท์ของเธอ
เลือดพรหมจรรย์อย่างนั้นหรือ?!
ตอนนี้ต่างหากที่มาเฟียหนุ่มถูกน็อกกลางอากาศเข้าแล้วจริงๆ “โอว... ให้ตายเถอะ สาวบริสุทธิ์อย่างนั้นเรอะ”
ราวกับพูดอยู่เพียงคนเดียวเพราะเจ้าของเลือดพรหมจรรย์ที่ติดอยู่บนแก่นกายของเขานั้นไม่ได้มีสติครบถ้วน ทว่าน้ำตาที่เอ่อคลออยู่เต็มดวงตานั้นทำให้เขารู้สึกผิดมหันต์ เธอขยุ้มผ้าปูเตียงแล้วเกร็งตัวเพราะความเจ็บจนน่าสงสาร หากเธอยังรู้ตัวแล้วลุกขึ้นมาต่อต้าน ด่าว่าเขาบ้างนั่นอาจจะไม่ได้ทำให้รู้สึกย่ำแย่ถึงเพียงนี้
เหตุผลข้อนี้ล่ะที่ทำให้เขาไม่อาจเดินหน้า ปลดปล่อยตัวเองไปสู่ไคลแม็กซ์อย่างเต็มอารมณ์!
ครืด... ครืด...
เสียงสั่นของอุปกรณ์สื่อสารเครื่องบางซึ่งวางอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ทำให้เขาตัดสินใจจบทุกอย่างไว้เพียงเท่านี้ คอนดอมถูกลอกออกและจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองอย่างรวดเร็ว
“เสร็จแล้วใช่ไหม งานของฉัน เรียบร้อยแล้ว” พราวพุธพึมพำออกมาตามจิตใต้สำนึกส่วนลึกซึ่งหมายถึงการแสดงโชว์พร้อมทั้งชักชวนลูกค้าให้ดื่มเหล้าในแก้วช็อตได้สำเร็จ ความจำสุดท้ายด้วยสติอันครบถ้วน แต่เธอไม่รู้หรอกว่าคนฟังกลับเข้าใจไปอีกอย่าง
ความรู้สึกผิดที่ทำกับเธอทำให้มาเฟียหนุ่มถอยห่างไปยืนปลายเตียงมองเธออย่างคนกำลังชั่งใจ หากคำพูดและการกระทำของเธอนั้นทำให้เขาปักใจเชื่อว่าทั้งหมดนี้ต้องเป็นหนึ่งในแผนการของศัตรู แน่นอนว่าทุกอย่างผิดแผน เหนือการควบคุมเพราะการซ้อนแผนของเขาเอง
คอนเนลิโอไม่รู้และไม่สนใจว่าปล่อยเวลาให้ผ่านไปนานแค่ไหน ทว่าใบหน้างดงามนี้ต่างหากที่ทำให้เขาตัดสินใจทำบางอย่างโดยไร้ซึ่งเหตุผล คอนเนลิโอโถมตัวลงทาบทับร่างเกือบเปลือย จุมพิตริมฝีปากอิ่มซึ่งเผยอพึมพำอะไรสักอย่างที่เขาไม่อาจเข้าใจนัก จูบขอลุแก่โทษในสิ่งที่เขาถือเอาความต้องการของตัวเองเป็นที่ตั้ง จูบเอาๆ ราวกับเป็นคำมั่นสัญญาให้เธอรออยู่ตรงนี้แล้วเขาจะกลับมาหาอีกครั้ง
ความเหลื่อมล้ำของวิกและเส้นผมจริงที่เริ่มหลุดลุ่ยออกจากกันจนได้เห็นเส้นผมสีดำขลับอันแท้จริง ทำให้คอนเนลิโอถอนจูบแล้วผงกศีรษะขึ้นเพ่งพิศเธออย่างชัดเจน
“สาวเอเชียหรอกรึ” เปรยกับตัวเองแล้วยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว
มิน่าล่ะ! ผิวถึงได้เนียนละเอียด ไม่มีตกกระสักนิด แถมยังดูเป็นผู้หญิงไปทุกสัดส่วนเหมาะมือเขานัก คิดแล้วชันตัวลุกขึ้นพร้อมดึงผ้าห่มมาห่อตัวเธอไว้ให้เหลือเพียงใบหน้างดงามโผล่ออกมาราวกับเด็กแรกเกิด
หากก้าวห่างจากเตียงไม่ถึงสองก้าว คอนเนลิโอก็ต้องถอนหายใจออกมาพรืดใหญ่แล้วเดินกลับไปหาร่างระหงบนเตียงอีกครั้ง แล้วก้มลงไปสูดความหอมจากแก้มนุ่มเข้าไว้เต็มปอด กวาดสายตาทั่วใบหน้างดงามซึ่งอยู่ในอาการสะลึมสะลือพลางปลดสร้อยข้อมือของตนออกแล้วสวมมันเข้าที่ข้อมือบาง ก่อนจะตัดใจละสายตาจากเธอแล้วเดินออกไปสะสางเรื่องที่ยังค้างคาด้วยตัวเอง
จิอานนี่เดินจากชั้นบนลงมาถึงยังบริเวณทางเดินหน้าห้อง หลังจากที่คอนเนลิโออุ้มนางโชว์เข้าไปในห้องได้ไม่นานนัก เขารีบเปิดประตูเข้าไปซ่อนตัวอยู่ในห้องน้ำด้วยความมาดหมายในใจ ความแค้นที่คนในตระกูลเวนโตล่ากระทำกำลังจะได้รับการชดใช้ แต่จิอานนี่กลับไม่รู้ตัวเลยว่านับตั้งแต่ที่เดินเข้ามาในห้องนี้นั้น ตนได้อยู่ในสายตาของเลโอตลอดเวลา
ศิริพารา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 2 พ.ย. 2559, 12:37:44 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 2 พ.ย. 2559, 12:38:25 น.
จำนวนการเข้าชม : 942
| << ตอนที่ 5 100% | ตอนที่ 6 100% >> |
แว่นใส 2 พ.ย. 2559, 19:07:43 น.
น่าสงสารเทพธืดาแห่งโชตดีนะ
น่าสงสารเทพธืดาแห่งโชตดีนะ