ดั่งดวงหทัยฟาโรห์
ข้าจะสมรักกับเจ้าตามที่หัวใจปรารถนาในทุกที่ที่ข้าต้องการ
Tags: เสน่หา มนต์ตรา
ตอน: หนามยอกใจ
“ข้าจะสอนเจ้าให้รู้เรื่องการสมรัก ข้าจะสมรักกับเจ้าในทุกที่ ที่ข้าต้องการเมริอังค์ยอดรัก”
ภาพชายหญิงแนบสนิทเต็มไปด้วยไฟเสน่หาที่อ่อนอ่อนแก่กันและกันนั้น บาดตาบาดใจต่อเจ้าหญิงอิอาเมส ที่ยืนชมภาพสวยงามนั้นไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เจ้าหญิงอิอาเมสกรีดเสียงแหลมสูงเรียกพระอนุชาอย่างปวดร้าวพระทัยยิ่งนัก
“เนเทรคาฟ”
เจ้าชายรีบปล่อยเมริอังค์อย่างตกตะลึงมากกว่ากลัวผู้ใด ส่วนเมริอังค์นั้นโดนคนของเจ้าหญิงอิอาเมส กระโจนเข้าไปฉุดลากนางออกมาจากเจ้าชาย
“นำนางผู้เป็นศัตรูหัวใจแห่งข้าไปโยนให้จระเข้กินเดี๋ยวนี้”
สิ้นดำรัสเกรี้ยวกราดของพี่หญิง เจ้าชายทรงพิโรธยิ่งนัก พระองค์จึงตวาดใส่นางกำนัลกึกก้อง
“ปล่อยตัวเมริอังค์คืนข้ามาเดี๋ยวนี้ หากไม่ทำตามคำข้า ข้าจะฆ่าไม่เว้นใคร”ตรัสแล้วพระองค์ชักมีดสั้นที่ติดพระองค์ไว้เสมอออกมาข่มขู่พวกนางกำนัลทันที
นาง กำนัลเกรงกลัวความเด็ดขาดของเจ้าชายมาก จึงรีบปล่อยเมริอังค์ให้เป็นอิสระ เมริอังค์ได้เห็นเจ้าชายเป็นที่พึ่งแห่งชีวิตในเวลานี้แล้ว นางรีบวิ่งไปซุกกายแอบพระขนองเจ้าชายทันที
เจ้าหญิงอิอาเมส ตวาดพระอนุชาอย่างไม่เคยทำมาก่อน
“เนเทรคาฟ เจ้าคิดจะนำนางผู้นี้ขึ้นมาแทนที่ตำแหน่งราชินีของพี่หรือไร”
“น้องไม่เคยบอกสักครั้งว่าจะแต่งงานกับพี่อิอาเมส หากน้องครองบัลลังก์ น้องจะแต่งตั้งเมริอังค์คนนี้ขึ้นเป็นมเหสี”
“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ นางไม่ใช่ชาวอียิปต์ นางไม่ใช่เชื้อพระวงศ์ นางไม่ใช่บุตรสาวเสนาบดี”
“ความรักของน้องคือสิ่งที่มากค่าเกินกว่าตำแหน่งทั้งหมดที่พี่นางกล่าวออกมา น้องคือผู้ตัดสินใจ”
“เนเทรคาฟ เจ้าจะทำร้ายใจพี่ดังนี้ไม่ได้ พี่เท่านั้นจะเป็นราชินีเมเดต หากเจ้ารักนางเจ้าให้นางเป็นนางสนมไป หาไม่การครองบัลลังก์ของเจ้าจะไม่สมบูรณ์ด้วยสายเลือดไม่บริสุทธิ์”
“น้องไม่ได้รักพี่อิอาเมส”เจ้าชายตรัสตรงไปตรงมา เจ้าหญิงถึงกับซวนทรุด เมื่อได้ยินดำรัสไร้เยื่อใยของพระอนุชา การซวนเซไร้แรงของเจ้าหญิงทำให้นางกำนัลพี่เลี้ยงต้องรีบช่วยกันประคองมิให้ล้ม
เจ้าชายมิไยดีต่อคำพูดของตนเอง และไม่สนใจต่ออาการเสียใจของพี่สาว พระองค์โอบบ่าเมริองค์เสด็จจากไป โดยไม่รู้ว่าพระองค์ได้สร้างความร้าวฉานขึ้นมาอีกสายหนึ่งแล้วเวลานี้
นอกจากความอวดดีถือตัว ที่ทำให้เพคาลอบเป็นศัตรูของพระองค์แล้ว เจ้าชายยังสร้างศัตรูตัวฉกาจให้กับนางผู้เป็นที่รักได้อย่างไม่น่าที่จะทำ!!
นอกจากเพคาหัวหน้านักบวช ซึ่งหากเพคาสามารถแต่งงานกับเจ้าหญิงได้ เขาย่อมเป็นผู้หนึ่งที่มีสิทธิ์ในราชบัลลังก์ ด้วยเหตุนี้ราชวงศ์อียิปต์จึงนิยมแต่งงานกันเองในพี่น้องท้องเดียวกัน เพื่อสายเลือดอันบริสุทธิ์
หากว่าเจ้าชายเนเทรคาฟ เป็นเจ้าชายที่ทรงรั้นไม่ยอมฟังใคร ไม่ยอมรับกฎเกณฑ์นอกจากหัวใจของพระองค์เท่านั้นที่ทรงฟังความต้องการของพระองค์เองนับแต่จำความได้ แม้แต่ฟาโรห์ซึ่งเป็นพระราชบิดายังต้องฟังและตามพระทัยเสมอมา
......................
เจ้าชายโอบประคองร่างบอบบางของเมริอังค์ซึ่งยังอยู่ในอาการตื่นตระหนกไม่น้อย พระองค์ยิ่งมีความห่วงใยนางเป็นอันมาก หลายครั้งที่พระองค์โน้มพระพักตร์จูบแก้มนาง จูบเรือนผมหอมของนางเป็นการปลอบมาตลอดทาง
“อย่ากลัวเลยเมริอังค์ ไม่ว่าใครทำร้ายเจ้าไม่ได้ทั้งนั้น ข้าจะดูแลเจ้าเอง”
“ข้าไม่เคยกลัวอะไรมากถึงเพียงนี้เลยเพคะ แม้แต่เสือข้ายังกลัวไม่เท่าเจ้าหญิง”นางตอบตามความจริง มิได้เสแสร้งแกล้งให้เจ้าชายชิงชังพระพี่นางแม้สักน้อย แม้นางจะมีวิชายิงธนู แต่ไม่เคยคิดนำมาใช้กับเจ้าหญิงหรือกับใครๆในอียิปต์แห่งนี้
“ที่รัก”ทรงตรัสอ่อนโยน จุมพิตหน้าผากกว้างสวยของนางแผ่วเบา “ตราบใดที่ข้ายังอยู่ ข้าไม่ให้ใครทำร้ายเจ้าแน่ที่รัก”
นางน้อมกายลงต่ำ ก่อนทูลเสียงอ่อน
“ชีวิตของข้าอยู่ในอุ้งหัตถ์แห่งพระองค์แล้วเพคะ”
โอ้...เมริอังค์ อย่าทำให้ข้าทรมานใจที่รักเจ้าเพิ่มมากขึ้นทุกทีดังนี้เลยยอดรัก!
เจ้าชายส่งเมริอังค์จนถึงที่พัก นางยังมีความหวาดกลัวต่อภัยจากเจ้าหญิง ซึ่งเพิ่งรู้ว่ามีอำนาจ จากการที่นาวงโดนสั่งให้จับตัวโยนให้จระเข้กิน ขณะที่เจ้าชายเสด็จพร้อมสั่งทหารคุ้มครองแน่นหนา
“ได้ข่าวว่าเจ้าชอบทำน้ำหอมหรือ เจ้าไม่ลองเรียนรู้การหมักไวน์รสชาติดีๆไว้ให้ข้าบ้างเล่าที่รัก”
นางยิ้มน้อยๆ ก่อนถวายบังคมลา เจ้าชายยิ่งปั่นป่วนพระทัยหนักไปกว่าเดิม ทำไมเล่า ทำไมจึงทรงรักอีกฝ่ายมากมายเพียงนี้ หรือพระองค์โดนคำสาปจากทวยเทพเข้าแล้วจริงๆ
...................
เจ้าหญิงอิอาเมส ทุ่มพระองค์ลงบนแท่นพระที่ด้วยความปวดร้าวพระทัย ทรงทุบพระเขนยโดยแรงร่ำร้องเสียงโหยหวน
“ข้าเกลียดมัน ข้าเกลียดนางเมริอังค์ นางหญิงแพศยาเจ้ามารยา ข้าเกลียดมันยิ่งนักข้าอยากฆ่ามัน อยากโยนมันให้จระเข้ฉีกเนื้อมันกิน”
“อิอาเมส”เสียงเรียกดังมาจากประตู เจ้าหญิงรีบระงับอาการคลุ่มคลั่งด้วยการผุดลุกขึ้นนั่งรวดเร็ว เสียงของพระมารดา นางจำได้
ราชินีเมเดตเสด็จเข้าไปหาเจ้าหญิงซึ่งรีบโผเข้าสวมกอดผู้ให้กำเนิดเป็นที่พึ่ง
“เสด็จแม่ หญิงเจ็บแทบตายแล้วเพคะ ทำไม ทำไม เนเทรคาฟจึงทำร้ายหญิงดังนี้”
“นางกำนัลบอกแม่หมดแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น”
“เสด็จแม่ต้องช่วยลูกนะเพคะ ต้องจัดการนางคนนั้นไปจากเนเทรคาฟ”
“เจ้ารู้จักน้องชายเจ้าดีไม่ใช่หรือว่าเนเทรคาฟเอาแต่ใจเพียงใด เนเทรคาฟกล้าขัดได้แม้กับเสด็จพ่อ”
“แล้วลูกต้องเสียเขาให้กับผู้หญิงอื่นหรือเพคะเสด็จแม่”
“เนเทรคาฟเป็นของเจ้าตามกฎมนเทียรบาล เจ้าจะเป็นราชินีเมเดตอย่างไม่มีใครแย่งชิงได้”
เจ้าหญิงอิอาเมส ผละจากอ้อมแขนพระมารดา ไปนั่งลงบนเก้าอี้ตัวหนึ่ง ราชินีเมเดตทรงประทับบนพระเก้าอี้อีกองค์ เจ้าหญิงทุบอกอย่างน้อยใจไม่หายต่อภาพบาดใจกับการพลอดรักของเนเทรคาฟและเมริอังค์
“เสด็จแม่ไม่เห็นอย่างที่ลูกเห็น เนเทรคาฟไม่เคยได้ทำอย่างนี้กับใคร หญิงเห็นแล้วว่าเขาลุ่มหลงนางเหมือนนางใช้เวทย์มนต์กับเขา เขาหลงนางจนชักมีดจะฆ่าหญิงได้”
องค์ราชินีเมเดตตะลึงค้างไปอย่างตกพระทัย นางกำนัลไม่ได้เล่าให้ฟังถึงเรื่องนี้ เล่าแต่เพียงว่าองค์หญิงทะเลาะกับเจ้าชายเพราะหึงหวง ไม่ทราบว่าเจ้าชายชักมีดคิดฆ่าพี่สาวตัวเองได้
“เพราะอะไร หรือเจ้าทำอะไร”
เจ้าหญิงถลาเข้าไปคุกเข่าต่อเบื้อพระพักตร์พระมารดา ก่อนสารภาพว่า
“หญิงอยากฆ่านาง หญิงสั่งให้นางกำนัลจับนางโยนให้จระเข้”
“อิอาเมสทำไมโง่อย่างนี้เล่า”
“เสด็จแม่ ลูกแค้นจนทนไม่ได้ ลูกบาดใจเหลือเกินต่อภาพที่เห็น”
“อิอาเมสลูกรัก”องค์ราชินีเมเดตเชยคางพระธิดาขึ้น พระพักตร์องค์หญิงยังมีหยาดน้ำตาไหลอาบแก้ม “เจ้าทำการบุ่มบ่ามไร้สติ สมควรที่เนเทรคาฟจะโมโหมาก”
“แล้วจะให้หญิงทำอย่างไร”
“คนที่ยืนบนที่สูงเมื่อทำสิ่งใดไม่จำเป็นต้องพูด ยิ่งเนเทรคาฟเป็นคนเด็ดขาดเจ้ายิ่งต้องเก็บความแค้นต่อหญิงอื่น ให้นิ่งสนิท ดังความเงียบก่อนพายุพัด”
“เสด็จแม่”
“จะฆ่าคนต้องทำดีให้มันตายใจรู้ไว้อิอาเมส”
เจ้าหญิงรับฟังคำสอนด้วยความเงียบงัน ก่อนค่อยๆทบทวนได้ทีละนิด พระสนมคนโปรดของพระบิดาหลายนางตายอย่างไร้สาเหตุ แม้แพทย์หลวงจะลงมติว่าเป็นลมตาย แต่บัดนี้ รอยแย้มสรวลอย่างเย็นชาของพระมารดาบอกความนัยให้องค์หญิงได้ทราบ...ฆ่าคนต้องป่าวประกาศไปไยเล่า
ใช่...หากจะจับเมริอังค์โยนให้จระเข้กิน ทำไมต้องทำตอนคนอยู่ด้วยเล่า คนหายไปเนเทรคาฟจะจับมือใครดม
เจ้าหญิงอิอาเมส ค่อยสร่างโศกลงบ้าง พระมารดาจึงค่อยประทับยืน เจ้าหญิงน้อมส่งเสด็จพลางตรัสตามไปว่า
“หญิงจะจำคำสอนเพคะเสด็จแม่”
“คนฉลาดจะฟังมากกว่าพูดการได้รับฟังเราจะรู้นิสัยของคนพูด การลงมือ ต้องไม่พูด และหากจะทำการร้ายสิ่งใด จะต้องทำให้มิดชิดมากกว่าเปิดเผยจงจำใส่ใจไว้ อิอาเมส หากเจ้าทำได้อย่างที่แม่บอก เจ้าจะยืนในฐานะเดียวกับแม่ในวันข้างหน้า อย่างไม่มีคนกังขา”
“เพคะเสด็จแม่ ลูกเข้าใจแล้วเพคะ”
องค์ราชินีเมเดตเสด็จกลับอย่างวางพระทัยแล้วว่า คำสอนนี้จะฝังใจต่อพระธิดา ซึ่งจะเป็นราชินีเมเดตในวันหนึ่งข้างหน้า
...สตรีสูงศักดิ์หากไม่มีความเด็ดขาด ไม่มีอำนาจ และไม่มีหน้ากากที่สวมไว้เวลาแสดงความไม่จริงใจ นางจะยืนบนที่สูงอยู่ได้อย่างไร?
เวลาในนาฬิกาทรายได้ผ่านไปอีกหนึ่งปีเศษ
..............................
ภาพชายหญิงแนบสนิทเต็มไปด้วยไฟเสน่หาที่อ่อนอ่อนแก่กันและกันนั้น บาดตาบาดใจต่อเจ้าหญิงอิอาเมส ที่ยืนชมภาพสวยงามนั้นไม่ได้อีกต่อไปแล้ว เจ้าหญิงอิอาเมสกรีดเสียงแหลมสูงเรียกพระอนุชาอย่างปวดร้าวพระทัยยิ่งนัก
“เนเทรคาฟ”
เจ้าชายรีบปล่อยเมริอังค์อย่างตกตะลึงมากกว่ากลัวผู้ใด ส่วนเมริอังค์นั้นโดนคนของเจ้าหญิงอิอาเมส กระโจนเข้าไปฉุดลากนางออกมาจากเจ้าชาย
“นำนางผู้เป็นศัตรูหัวใจแห่งข้าไปโยนให้จระเข้กินเดี๋ยวนี้”
สิ้นดำรัสเกรี้ยวกราดของพี่หญิง เจ้าชายทรงพิโรธยิ่งนัก พระองค์จึงตวาดใส่นางกำนัลกึกก้อง
“ปล่อยตัวเมริอังค์คืนข้ามาเดี๋ยวนี้ หากไม่ทำตามคำข้า ข้าจะฆ่าไม่เว้นใคร”ตรัสแล้วพระองค์ชักมีดสั้นที่ติดพระองค์ไว้เสมอออกมาข่มขู่พวกนางกำนัลทันที
นาง กำนัลเกรงกลัวความเด็ดขาดของเจ้าชายมาก จึงรีบปล่อยเมริอังค์ให้เป็นอิสระ เมริอังค์ได้เห็นเจ้าชายเป็นที่พึ่งแห่งชีวิตในเวลานี้แล้ว นางรีบวิ่งไปซุกกายแอบพระขนองเจ้าชายทันที
เจ้าหญิงอิอาเมส ตวาดพระอนุชาอย่างไม่เคยทำมาก่อน
“เนเทรคาฟ เจ้าคิดจะนำนางผู้นี้ขึ้นมาแทนที่ตำแหน่งราชินีของพี่หรือไร”
“น้องไม่เคยบอกสักครั้งว่าจะแต่งงานกับพี่อิอาเมส หากน้องครองบัลลังก์ น้องจะแต่งตั้งเมริอังค์คนนี้ขึ้นเป็นมเหสี”
“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ นางไม่ใช่ชาวอียิปต์ นางไม่ใช่เชื้อพระวงศ์ นางไม่ใช่บุตรสาวเสนาบดี”
“ความรักของน้องคือสิ่งที่มากค่าเกินกว่าตำแหน่งทั้งหมดที่พี่นางกล่าวออกมา น้องคือผู้ตัดสินใจ”
“เนเทรคาฟ เจ้าจะทำร้ายใจพี่ดังนี้ไม่ได้ พี่เท่านั้นจะเป็นราชินีเมเดต หากเจ้ารักนางเจ้าให้นางเป็นนางสนมไป หาไม่การครองบัลลังก์ของเจ้าจะไม่สมบูรณ์ด้วยสายเลือดไม่บริสุทธิ์”
“น้องไม่ได้รักพี่อิอาเมส”เจ้าชายตรัสตรงไปตรงมา เจ้าหญิงถึงกับซวนทรุด เมื่อได้ยินดำรัสไร้เยื่อใยของพระอนุชา การซวนเซไร้แรงของเจ้าหญิงทำให้นางกำนัลพี่เลี้ยงต้องรีบช่วยกันประคองมิให้ล้ม
เจ้าชายมิไยดีต่อคำพูดของตนเอง และไม่สนใจต่ออาการเสียใจของพี่สาว พระองค์โอบบ่าเมริองค์เสด็จจากไป โดยไม่รู้ว่าพระองค์ได้สร้างความร้าวฉานขึ้นมาอีกสายหนึ่งแล้วเวลานี้
นอกจากความอวดดีถือตัว ที่ทำให้เพคาลอบเป็นศัตรูของพระองค์แล้ว เจ้าชายยังสร้างศัตรูตัวฉกาจให้กับนางผู้เป็นที่รักได้อย่างไม่น่าที่จะทำ!!
นอกจากเพคาหัวหน้านักบวช ซึ่งหากเพคาสามารถแต่งงานกับเจ้าหญิงได้ เขาย่อมเป็นผู้หนึ่งที่มีสิทธิ์ในราชบัลลังก์ ด้วยเหตุนี้ราชวงศ์อียิปต์จึงนิยมแต่งงานกันเองในพี่น้องท้องเดียวกัน เพื่อสายเลือดอันบริสุทธิ์
หากว่าเจ้าชายเนเทรคาฟ เป็นเจ้าชายที่ทรงรั้นไม่ยอมฟังใคร ไม่ยอมรับกฎเกณฑ์นอกจากหัวใจของพระองค์เท่านั้นที่ทรงฟังความต้องการของพระองค์เองนับแต่จำความได้ แม้แต่ฟาโรห์ซึ่งเป็นพระราชบิดายังต้องฟังและตามพระทัยเสมอมา
......................
เจ้าชายโอบประคองร่างบอบบางของเมริอังค์ซึ่งยังอยู่ในอาการตื่นตระหนกไม่น้อย พระองค์ยิ่งมีความห่วงใยนางเป็นอันมาก หลายครั้งที่พระองค์โน้มพระพักตร์จูบแก้มนาง จูบเรือนผมหอมของนางเป็นการปลอบมาตลอดทาง
“อย่ากลัวเลยเมริอังค์ ไม่ว่าใครทำร้ายเจ้าไม่ได้ทั้งนั้น ข้าจะดูแลเจ้าเอง”
“ข้าไม่เคยกลัวอะไรมากถึงเพียงนี้เลยเพคะ แม้แต่เสือข้ายังกลัวไม่เท่าเจ้าหญิง”นางตอบตามความจริง มิได้เสแสร้งแกล้งให้เจ้าชายชิงชังพระพี่นางแม้สักน้อย แม้นางจะมีวิชายิงธนู แต่ไม่เคยคิดนำมาใช้กับเจ้าหญิงหรือกับใครๆในอียิปต์แห่งนี้
“ที่รัก”ทรงตรัสอ่อนโยน จุมพิตหน้าผากกว้างสวยของนางแผ่วเบา “ตราบใดที่ข้ายังอยู่ ข้าไม่ให้ใครทำร้ายเจ้าแน่ที่รัก”
นางน้อมกายลงต่ำ ก่อนทูลเสียงอ่อน
“ชีวิตของข้าอยู่ในอุ้งหัตถ์แห่งพระองค์แล้วเพคะ”
โอ้...เมริอังค์ อย่าทำให้ข้าทรมานใจที่รักเจ้าเพิ่มมากขึ้นทุกทีดังนี้เลยยอดรัก!
เจ้าชายส่งเมริอังค์จนถึงที่พัก นางยังมีความหวาดกลัวต่อภัยจากเจ้าหญิง ซึ่งเพิ่งรู้ว่ามีอำนาจ จากการที่นาวงโดนสั่งให้จับตัวโยนให้จระเข้กิน ขณะที่เจ้าชายเสด็จพร้อมสั่งทหารคุ้มครองแน่นหนา
“ได้ข่าวว่าเจ้าชอบทำน้ำหอมหรือ เจ้าไม่ลองเรียนรู้การหมักไวน์รสชาติดีๆไว้ให้ข้าบ้างเล่าที่รัก”
นางยิ้มน้อยๆ ก่อนถวายบังคมลา เจ้าชายยิ่งปั่นป่วนพระทัยหนักไปกว่าเดิม ทำไมเล่า ทำไมจึงทรงรักอีกฝ่ายมากมายเพียงนี้ หรือพระองค์โดนคำสาปจากทวยเทพเข้าแล้วจริงๆ
...................
เจ้าหญิงอิอาเมส ทุ่มพระองค์ลงบนแท่นพระที่ด้วยความปวดร้าวพระทัย ทรงทุบพระเขนยโดยแรงร่ำร้องเสียงโหยหวน
“ข้าเกลียดมัน ข้าเกลียดนางเมริอังค์ นางหญิงแพศยาเจ้ามารยา ข้าเกลียดมันยิ่งนักข้าอยากฆ่ามัน อยากโยนมันให้จระเข้ฉีกเนื้อมันกิน”
“อิอาเมส”เสียงเรียกดังมาจากประตู เจ้าหญิงรีบระงับอาการคลุ่มคลั่งด้วยการผุดลุกขึ้นนั่งรวดเร็ว เสียงของพระมารดา นางจำได้
ราชินีเมเดตเสด็จเข้าไปหาเจ้าหญิงซึ่งรีบโผเข้าสวมกอดผู้ให้กำเนิดเป็นที่พึ่ง
“เสด็จแม่ หญิงเจ็บแทบตายแล้วเพคะ ทำไม ทำไม เนเทรคาฟจึงทำร้ายหญิงดังนี้”
“นางกำนัลบอกแม่หมดแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น”
“เสด็จแม่ต้องช่วยลูกนะเพคะ ต้องจัดการนางคนนั้นไปจากเนเทรคาฟ”
“เจ้ารู้จักน้องชายเจ้าดีไม่ใช่หรือว่าเนเทรคาฟเอาแต่ใจเพียงใด เนเทรคาฟกล้าขัดได้แม้กับเสด็จพ่อ”
“แล้วลูกต้องเสียเขาให้กับผู้หญิงอื่นหรือเพคะเสด็จแม่”
“เนเทรคาฟเป็นของเจ้าตามกฎมนเทียรบาล เจ้าจะเป็นราชินีเมเดตอย่างไม่มีใครแย่งชิงได้”
เจ้าหญิงอิอาเมส ผละจากอ้อมแขนพระมารดา ไปนั่งลงบนเก้าอี้ตัวหนึ่ง ราชินีเมเดตทรงประทับบนพระเก้าอี้อีกองค์ เจ้าหญิงทุบอกอย่างน้อยใจไม่หายต่อภาพบาดใจกับการพลอดรักของเนเทรคาฟและเมริอังค์
“เสด็จแม่ไม่เห็นอย่างที่ลูกเห็น เนเทรคาฟไม่เคยได้ทำอย่างนี้กับใคร หญิงเห็นแล้วว่าเขาลุ่มหลงนางเหมือนนางใช้เวทย์มนต์กับเขา เขาหลงนางจนชักมีดจะฆ่าหญิงได้”
องค์ราชินีเมเดตตะลึงค้างไปอย่างตกพระทัย นางกำนัลไม่ได้เล่าให้ฟังถึงเรื่องนี้ เล่าแต่เพียงว่าองค์หญิงทะเลาะกับเจ้าชายเพราะหึงหวง ไม่ทราบว่าเจ้าชายชักมีดคิดฆ่าพี่สาวตัวเองได้
“เพราะอะไร หรือเจ้าทำอะไร”
เจ้าหญิงถลาเข้าไปคุกเข่าต่อเบื้อพระพักตร์พระมารดา ก่อนสารภาพว่า
“หญิงอยากฆ่านาง หญิงสั่งให้นางกำนัลจับนางโยนให้จระเข้”
“อิอาเมสทำไมโง่อย่างนี้เล่า”
“เสด็จแม่ ลูกแค้นจนทนไม่ได้ ลูกบาดใจเหลือเกินต่อภาพที่เห็น”
“อิอาเมสลูกรัก”องค์ราชินีเมเดตเชยคางพระธิดาขึ้น พระพักตร์องค์หญิงยังมีหยาดน้ำตาไหลอาบแก้ม “เจ้าทำการบุ่มบ่ามไร้สติ สมควรที่เนเทรคาฟจะโมโหมาก”
“แล้วจะให้หญิงทำอย่างไร”
“คนที่ยืนบนที่สูงเมื่อทำสิ่งใดไม่จำเป็นต้องพูด ยิ่งเนเทรคาฟเป็นคนเด็ดขาดเจ้ายิ่งต้องเก็บความแค้นต่อหญิงอื่น ให้นิ่งสนิท ดังความเงียบก่อนพายุพัด”
“เสด็จแม่”
“จะฆ่าคนต้องทำดีให้มันตายใจรู้ไว้อิอาเมส”
เจ้าหญิงรับฟังคำสอนด้วยความเงียบงัน ก่อนค่อยๆทบทวนได้ทีละนิด พระสนมคนโปรดของพระบิดาหลายนางตายอย่างไร้สาเหตุ แม้แพทย์หลวงจะลงมติว่าเป็นลมตาย แต่บัดนี้ รอยแย้มสรวลอย่างเย็นชาของพระมารดาบอกความนัยให้องค์หญิงได้ทราบ...ฆ่าคนต้องป่าวประกาศไปไยเล่า
ใช่...หากจะจับเมริอังค์โยนให้จระเข้กิน ทำไมต้องทำตอนคนอยู่ด้วยเล่า คนหายไปเนเทรคาฟจะจับมือใครดม
เจ้าหญิงอิอาเมส ค่อยสร่างโศกลงบ้าง พระมารดาจึงค่อยประทับยืน เจ้าหญิงน้อมส่งเสด็จพลางตรัสตามไปว่า
“หญิงจะจำคำสอนเพคะเสด็จแม่”
“คนฉลาดจะฟังมากกว่าพูดการได้รับฟังเราจะรู้นิสัยของคนพูด การลงมือ ต้องไม่พูด และหากจะทำการร้ายสิ่งใด จะต้องทำให้มิดชิดมากกว่าเปิดเผยจงจำใส่ใจไว้ อิอาเมส หากเจ้าทำได้อย่างที่แม่บอก เจ้าจะยืนในฐานะเดียวกับแม่ในวันข้างหน้า อย่างไม่มีคนกังขา”
“เพคะเสด็จแม่ ลูกเข้าใจแล้วเพคะ”
องค์ราชินีเมเดตเสด็จกลับอย่างวางพระทัยแล้วว่า คำสอนนี้จะฝังใจต่อพระธิดา ซึ่งจะเป็นราชินีเมเดตในวันหนึ่งข้างหน้า
...สตรีสูงศักดิ์หากไม่มีความเด็ดขาด ไม่มีอำนาจ และไม่มีหน้ากากที่สวมไว้เวลาแสดงความไม่จริงใจ นางจะยืนบนที่สูงอยู่ได้อย่างไร?
เวลาในนาฬิกาทรายได้ผ่านไปอีกหนึ่งปีเศษ
..............................
นางแก้ว เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ส.ค. 2554, 10:22:55 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ส.ค. 2554, 10:22:55 น.
จำนวนการเข้าชม : 2698
| << ตอนที่ 1 ฟาโรห์สองแผ่นดิน | ตอนที่1 ฟาโรห์ ผู้รวมแผ่นดิน >> |
แพม 11 ส.ค. 2554, 13:48:49 น.
โอ สอนลูกให้เป็นคนเลว
โอ สอนลูกให้เป็นคนเลว
ameerahTaec 11 ส.ค. 2554, 14:51:02 น.
หนึ่งปีเศษ...มาริอังค์คงจะเป็นสาวเต็มตัวแล้ว
หนึ่งปีเศษ...มาริอังค์คงจะเป็นสาวเต็มตัวแล้ว
Zephyr 11 ส.ค. 2554, 20:05:18 น.
หืม ท่านแม่เพคะแน่ใจหรือว่านั่นเป็นคำสอน เอ่อ..ที่ดี ช่างน่ากลัวนัก เจ้าหญิงร้ายแล้ว ราชินีร้ายกว่า แต่ชัวร์เลยว่าเนเทรคาฟต้องร้ายสุด ไม่สิเมริอังค์ต่างหาก ^^ รับรองเนเทรคาฟไม่กล้าหือด้วยแน่ๆ
หืม ท่านแม่เพคะแน่ใจหรือว่านั่นเป็นคำสอน เอ่อ..ที่ดี ช่างน่ากลัวนัก เจ้าหญิงร้ายแล้ว ราชินีร้ายกว่า แต่ชัวร์เลยว่าเนเทรคาฟต้องร้ายสุด ไม่สิเมริอังค์ต่างหาก ^^ รับรองเนเทรคาฟไม่กล้าหือด้วยแน่ๆ