ดวงดาวเคียงตะวัน
“ชายผู้นั้นปล่อยลูกนกไปใช่ว่าเขาจะหมดรักในตัวมันแล้ว ตรงกันข้าม...ความรักที่เขามีให้มันกลับมากมายท่วมท้นจนยินยอมให้มันได้มีอิสระต่างหาก”
“คนในครอบครัวอย่างพวกเราคงมีหน้าที่แค่เพียงสร้างรังอุ่นไว้เป็นที่พักพิงให้ลูกนกกลับมาหายามอ่อนล้าและต้องการกำลังใจ มีหน้าที่ปลอบประโลมและสร้างความมั่นใจให้นกน้อยมีแรงออกบินสู่โลกกว้างได้อีกครั้ง จริงมั้ย?"
“คนในครอบครัวอย่างพวกเราคงมีหน้าที่แค่เพียงสร้างรังอุ่นไว้เป็นที่พักพิงให้ลูกนกกลับมาหายามอ่อนล้าและต้องการกำลังใจ มีหน้าที่ปลอบประโลมและสร้างความมั่นใจให้นกน้อยมีแรงออกบินสู่โลกกว้างได้อีกครั้ง จริงมั้ย?"
Tags: รักหวาน อาจารย์ นักศึกษา
ตอน: ตอนที่ ๕ :ความในใจ(ลบ)
ลบแล้วค่ะ
กาแฟเย็น เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 13 ส.ค. 2554, 22:23:51 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 มิ.ย. 2556, 23:41:34 น.
จำนวนการเข้าชม : 1933
| << ตอนที่ ๔ :ตัดใจไม่ลง(ลบ) | ตอนที่ ๖ :ความทรงจำที่ลางเลือน(ลบ) >> |
violette 14 ส.ค. 2554, 01:31:50 น.
น่ารักจริงๆเลยค่า
น่ารักจริงๆเลยค่า
nako 15 ส.ค. 2554, 08:05:45 น.
น่ารักจริงๆด้วย ตอนต่อไปมาเร็วๆนะ
น่ารักจริงๆด้วย ตอนต่อไปมาเร็วๆนะ
bloomberg 19 ต.ค. 2554, 15:23:05 น.
อืมม์.... ความรู้สึกที่ไม่รู้ว่าตัวเองจะยืนอยู่ตรงไหนนี่มันช่างอึดอัดทรมานสิ้นดี นี่ถ้าหนูพริ้มไม่ร้องไห้ให้เห็น อาจารย์พี่พีก็คงยังไม่พูด
แต่ก็เหอะ น่ารักอ่ะ
อืมม์.... ความรู้สึกที่ไม่รู้ว่าตัวเองจะยืนอยู่ตรงไหนนี่มันช่างอึดอัดทรมานสิ้นดี นี่ถ้าหนูพริ้มไม่ร้องไห้ให้เห็น อาจารย์พี่พีก็คงยังไม่พูด
แต่ก็เหอะ น่ารักอ่ะ