ไม่เเต่งต่อเเล้วค่ะ
ผมคบกับรุ่นน้องมาได้สามปี เเละวันนี้เป็นวันครบรอบปีที่สี่ เเต่เหมือนฝ่ายนั้นจะจำอะไรไม่ได้ เลยทำเรื่องระยำไปในบ้านของ 'เรา'
Tags: เทย์ฉัน BL
ตอน: #1
"อ๊ะ อ๊ะ อื้อออ"
"..."
"เทย์ อ๊ะะ อื้อ เทย์~"
"..."
"กลับมั้ยฉัน เขาดูมีความสุขกันฉิบหายเลยหว่ะ" เสียงไอ้เต้ยเรียกสติผมให้ผละออกจากภาพตรงหน้า
"คือ...เดี๋ยวมึงกลับไปก่อนเลยเต้ย" ผมรีบบอกมันเร็วๆก่อนจะดันมันออก ก็ไม่อยากให้มันรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้นักหรอกครับ
"เทย์" ผมเรียกเสียงเเผ่วหลังจากปิดประตูลง ให้มันได้อย่างนี้สิ เเฟนพาชู้มาเอากันในบ้านเเถมยังเป็นวันครบรอบสี่ปี
"ฉัน!!" ฝ่ายนั้นเหมือนพึ่งเห็นผมเรียกเสียงดังจนผมก็เผลอสะดุ้งเอง
"คือ...งั้นเคลียร์กับน้องคนนั้นให้เสร็จก่อนเเล้วกัน เดี๋ยวพี่ออกไปรอข้างนอก" ผมรีบเดินดุ่มๆออกจากห้องนอน เเล้วเดินไปนั่งบนโซฟา ไม่วายปิดประตูให้คนที่ร่วมรักกันอยู่
...
..
.
"เลิกกันเนอะ" พอเคลียร์กับนางชู้นางกิ๊กเมียน้อยเมียเล็กเมียเก็บของมันเเล้ว ก็มานั่งจ้องตากันนานจนผมเริ่มอึดอัด เลยเป็นฝ่ายเปิดปากพูดก่อน ทั้งที่ในใจค้านเเทบตายว่าไม่เลิก!
"ไม่เลิก" ผมยืนเท้าสะเอวมองหน้าคนที่ทำหน้านิ่งเหมือนคุยกันว่า 'เย็นนี้กินอะไรดี'
"จะเอายังไงวะ" ผมเริ่มหัวเสีย นี่ก็เริ่มคิดเเล้วว่าที่คบกันอยู่เพราะอะไร
"ไม่รู้" เอ้า ไอ้ห่านี่ ถ้าหน้าตาไม่ดีกูสอยปากเเตกไปเเล้วนะโว้ยยย
"ก็เทย์นอกใจพี่ ก็ต้องเลิกกันป่ะวะ"
"ก็ไม่อยากเลิกอะ" เเล้วมึงนอกใจกูทำม๊ายย
"เเล้ว...โอ๊ยไอ้เหี้ย" ผมเผลอสถบคำหยาบออกมาในขณะที่มันกำลังหัวเราะร่าเหมือนเรื่องนี้มันสนุกนักหนา
"เทย์ เอาตรงๆนะ ตอนนี้เราคบกันอยู่เพราะอะไร"
"หน้าตา" โป๊ะเชะ! โอเคครับสัสหมา
"พอ เลิก เราเลิกกันเถอะเทย์" ผมดันอกเเกร่งของคนตัวโตกว่าไอ้ออกไปห่างๆ ไอ้เด็กเปรต นี่ผมชมว่าสูงนะครับ
"ไม่เลิกนะฉัน" มันเปลื่ยนโหมดทำหน้าอ้อนทันทีเมื่อผมพูดจบ มึงต้องการอะไรจากชีวิตกูกันเเน่วะโอ๊ย
"คือ...เทย์" จะรั้งกูไว้ทำไม ไอ้เสียใจน่ะก็เสียใจอยู่หรอก เเต่ผมไม่ชอบดันทุรังรักอะ มันเลยกลายเป็นเเบบนี้
"..."
"เราเคยรักกัน" เสียงสั่นทำไมวะ
"..."
"เเต่ตอนนี้เราไม่ได้รักกันเเล้วไง" กูพลาดที่ใช้คำว่า 'เรา' เพราะถึงเเม้มันจะไม่รัก เเต่กูนี่เเหละรักมัน
"..."
"เพราะงั้น ให้โอกาศกันเเละกันให้ไปเจอคนที่ดีกว่าเเล้วกันนะ" ผมกั้นใจพูด จริงๆก็รักมันนั้นเเหละ หน่วงเองเหมือนกัน เเต่ก็นะ...
"ฉัน"
"..."
"เทย์รู้นะว่าฉันฝืนใจพูด" มันยิ้มกรุ่มกริ่มส่งมาให้ เอ๊าไอ้สึส ทำไมไม่ดราม่าตามกู
"เออ สรุปจะเลิกมั้ย" ผมตอบปัดๆไปสุดท้ายก็พาวกเข้าเรื่องเลิก...
"เอ๊ะ บอกว่าไม่เลิกก็ไม่เลิกสิ ฉันจะเซ้าซี้ทำไมวะ" มันว่าอย่างหัวเสียนิดๆ เอ้าคือกูผิดเหรอ เออกูขอโทษ
"จะซึ้งใจมากเทย์ ถ้าชั่วโมงก่อนเทย์ไม่ได้ไปเอากับผู้หญิงที่ไหน" ผมกระเเทกเสียงใส่มัน
"เพื่อน"
"เพื่อนพ่อมึงดิ" ผมขยับปากพูดเเเบบไม่มีเสียง
"เพื่อนเทย์ไม่ใช่เพื่อนป๊า" มันตอบพร้อมยักคิ้วมาให้ รอยยิ้มตรงมุมปากเสริมให้คนตรงหน้าผมดูดียิ่งขึ้น
"พอเหอะหว่ะ นอกเรื่องมาไกลเเล้ว เทย์ต้องการอะไรจากชีวิตพี่" ผมก้าวถอยหลังไปหลายก้าว คือระเเวงอะครับ ตัวมันก็ไม่ใช่เล็กๆนะเเม่ง
"เทย์อยากให้ฉันอยู่กับเทย์" ให้กูกลับไปอยู่คอกเก่าเหรอออออ
"ตลกละ เมื่อชั่วโมงก่อนเทย์ยังเอาคนอื่นมาเเทนที่พี่อยู่เลย" พูดเองเสือกหน่วงเอง พ่อมึงเถอะ
"เทย์รู้เท่าไม่ถึงการณ์" มันตีหน้าซื่อผมก้าวเข้ามาหาผมเรื่อยๆ เมื่อผมเห็นท่าไม่ดีจึงรีบเปิดประตูออก เเต่ยังไม่ทันที่ผมจะเปิดประตู มือของผมอีกข้างก็ถูกคว้าโดยร่างสูงพร้อมกระชากให้ผมเซไปเจอกับหน้าอกกว้าง หน้ามึงชั่วมากเทย์ เก็บอาการหน่อยค่าาา
"เทย์ปะ...ปล่อย" ผมพยายามบิดเเขนออกจากมือเทย์ คือกูไม่ซิงหรอก โดนเปิดเพราะเเม่งนี่เเหละ ตอนทำมันก็รู้สึกดีอยู่หรอก เเต่พอทำเสร็จนี่เเหละนรกของกูชัดๆ
"ฉันไม่อยากอยู่กับเทย์เหรอ" เอออออ ไอ้เด็กโรคจิต
"คือไม่ใช่ว่าพี่ไม่อยากอยู่นะ เเต่เทย์ทำให้พี่อยู่ไม่ได้เอง" ไหลไปปป
"เทย์รักฉันนะ" เทย์พูดพร้อมดึงผมเข้าไปกอด ใจเจ้ากรรมก็เสือกเต้นเเรงจนเจ็บไปหมด
"เเต่พี่...ไม่ได้รักเทย์" กูโกหกกก
"..." เขานิ่งเงียบไป พร้อมซุกหน้าไว้บนไหล่ผม เเรงกระชับจากอ้อมกอดที่เเน่นขึ้นไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกอึดอัดเลยสักนิด กลับกันผมยกมือขึ้นกอดตอบพร้อมลูบหลังเป็นการปลอบอย่างเผลอตัว
"พี่รู้ว่าเทย์หน่วง พี่ก็หน่วงเหมือนกันเเหละ เเต่ในเมื่อเทย์นอกใจ ผลที่ได้รับมันก็ต้องเป็นเเบบนี้ ชีวิตของเทย์ไม่ได้มีเเค่พี่ เเละชีวิตของพี่ก็เช่นกัน" ผมพูดยาวเหยียดให้คนที่ผละออกมาจ้องหน้าผม ถ้าถามว่าผมอยากเลิกมั้ย ไม่อะ ไม่เลยสักนิด
"จูบได้มั้ย"
"..."
"ถ้าฉันยืนยันว่าจะเลิกจริงๆ"
"..." ที่กูเงียบนี่สะอึกอยู่ไง เเม่งเเทงใจดำ
"อย่างน้อยก็ขอจูบก่อน" พูดจบริมฝีปากหยักก็ทาบทับลงมา พร้อมขบกัดเบาๆเผื่อขอให้เปิดปากผมเลยยอมเปิดเเต่โดยดี สัมผัสละมุนชวนเคลิ้มทำให้ฉันลืมตัวไปเสียง่ายๆ อีกละ...ผมเเม่งใจง่ายอีกเเล้ว
ปึกๆ
ผมทุบอกเเกร่งเบาๆเพื่อเตือนให้ร่างสูงรับรู้ ว่าถ้ายังไม่หยุดนี่อาจจะเป็นจูบสุดท้ายในชีวิตผม!
"งั้น...เดี๋ยวพี่ไปเก็บของ" ร่างสูงยอมผละออกช้าๆอย่างเสียดาย ผมเลยตัดประโยคไปเก็บของเเม่งเลย เจ็บอะ ในอกเเม่งเจ็บไปหมด เหี้ยไรเนี่ย เขินก็เจ็บ จะเลิกกันก็ยังเจ็บอีก
"..." ไร้คำพูดจากปากร่างสูงเเละผมเองก็เช่นกัน บ้านหลังนี่เทย์มันซื้อไว้ครับ ในวันครบรอบสองปี จะบอกว่ามันรวยก็คงใช่ ตลอดมาทั้งผมเเละเทย์ก็ดูจะมีความสุขนะ ไม่มีใครละเลยใคร
"..." เกลียดบรรยากาศเเบบนี้นะ เเต่ก็ไม่รู้จะพูดไรเหมือนกัน ผมเลยได้เเต่ยืนโง่ๆสำรวจห้องว่าอะไรที่เป็นของผม
เเม่งไม่มีเลยสักอย่างยกเว้นเสื้อผ้า ผมเลยเดินไปเก็บเสื้อผ้าก่อนจะบอกลาเเฟนเก่าอีกครั้งนึง
"ดูเเลตัวเองดีๆนะเทย์ พี่ไม่อยู่ก็หาใครมาดูเเลสักคน เวลาสระผมต้องเช็ดผมให้เเห้งด้วยนะ ช่วงนี้ก็อย่าเรียนหนักล่ะ พักผ่อนบ้าง เข้าใจไหม..." ผมพูดยาวเหยียด เเล้วก็พึ่งค้นพบว่าตัวเองเป็นเเค่เเฟนเก่า ไม่ต้องห่วงเขาขนาดนั้นก็ได้
"..."
"เอ่อ...งั้นพี่ไปละ เค้กอยู่โต๊ะกินข้าวนะ อยากกินก็กินไป" ให้ตายเถอะ ผมสาบานได้เลยว่า นี่เเม่งเป็นการบอกโลอาหารที่อึดอัดที่สุดในโลก
"..." มันก็เงียบอยู่เหมือนเดิม ผมเลยเดินลงมาชั้นเเรกก่อนจะเดินไปโรงรถก็เจอเจ้า 'ฝิ่น' เเมวที่ผมกับเทย์เลี้ยงไว้นอนเอื่อยๆอยู่ที่มุมห้อง ผมเลยหยิบโพสอิทสีส้มเเล้วเขียนไปว่า
'อย่าลืมให้อาหารฝิ่นนะ'
เเล้วเเปะไว้บนหน้าผากไอ้ฝิ่นเเม่งเลย
"ไปก่อนนะฝิ่น...เวลามีเเม่ใหม่ก็อย่าไปนิสัยเสียกับเขานะรู้มั้ย..." ผมนั่งยองๆคุยกับมันสักพักนึงเออกูคุยคนเดียวก็บอกลามันพร้อมขยี้หัวมันเบาๆ
"เมี้ยววว" เฮ้อออ ไอ้เเมวที่ไม่รู้เหี้ยไรเลย!!
t.
งงชิมิ ใช่คนเเต่งก็งงเอง 555555555 พึ่งหัดเเต่งค่าาา;-; กากไปขออภัย ภาษามันอาจจะดูน่ารำคาญไปบ้าง
"..."
"เทย์ อ๊ะะ อื้อ เทย์~"
"..."
"กลับมั้ยฉัน เขาดูมีความสุขกันฉิบหายเลยหว่ะ" เสียงไอ้เต้ยเรียกสติผมให้ผละออกจากภาพตรงหน้า
"คือ...เดี๋ยวมึงกลับไปก่อนเลยเต้ย" ผมรีบบอกมันเร็วๆก่อนจะดันมันออก ก็ไม่อยากให้มันรู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้นักหรอกครับ
"เทย์" ผมเรียกเสียงเเผ่วหลังจากปิดประตูลง ให้มันได้อย่างนี้สิ เเฟนพาชู้มาเอากันในบ้านเเถมยังเป็นวันครบรอบสี่ปี
"ฉัน!!" ฝ่ายนั้นเหมือนพึ่งเห็นผมเรียกเสียงดังจนผมก็เผลอสะดุ้งเอง
"คือ...งั้นเคลียร์กับน้องคนนั้นให้เสร็จก่อนเเล้วกัน เดี๋ยวพี่ออกไปรอข้างนอก" ผมรีบเดินดุ่มๆออกจากห้องนอน เเล้วเดินไปนั่งบนโซฟา ไม่วายปิดประตูให้คนที่ร่วมรักกันอยู่
...
..
.
"เลิกกันเนอะ" พอเคลียร์กับนางชู้นางกิ๊กเมียน้อยเมียเล็กเมียเก็บของมันเเล้ว ก็มานั่งจ้องตากันนานจนผมเริ่มอึดอัด เลยเป็นฝ่ายเปิดปากพูดก่อน ทั้งที่ในใจค้านเเทบตายว่าไม่เลิก!
"ไม่เลิก" ผมยืนเท้าสะเอวมองหน้าคนที่ทำหน้านิ่งเหมือนคุยกันว่า 'เย็นนี้กินอะไรดี'
"จะเอายังไงวะ" ผมเริ่มหัวเสีย นี่ก็เริ่มคิดเเล้วว่าที่คบกันอยู่เพราะอะไร
"ไม่รู้" เอ้า ไอ้ห่านี่ ถ้าหน้าตาไม่ดีกูสอยปากเเตกไปเเล้วนะโว้ยยย
"ก็เทย์นอกใจพี่ ก็ต้องเลิกกันป่ะวะ"
"ก็ไม่อยากเลิกอะ" เเล้วมึงนอกใจกูทำม๊ายย
"เเล้ว...โอ๊ยไอ้เหี้ย" ผมเผลอสถบคำหยาบออกมาในขณะที่มันกำลังหัวเราะร่าเหมือนเรื่องนี้มันสนุกนักหนา
"เทย์ เอาตรงๆนะ ตอนนี้เราคบกันอยู่เพราะอะไร"
"หน้าตา" โป๊ะเชะ! โอเคครับสัสหมา
"พอ เลิก เราเลิกกันเถอะเทย์" ผมดันอกเเกร่งของคนตัวโตกว่าไอ้ออกไปห่างๆ ไอ้เด็กเปรต นี่ผมชมว่าสูงนะครับ
"ไม่เลิกนะฉัน" มันเปลื่ยนโหมดทำหน้าอ้อนทันทีเมื่อผมพูดจบ มึงต้องการอะไรจากชีวิตกูกันเเน่วะโอ๊ย
"คือ...เทย์" จะรั้งกูไว้ทำไม ไอ้เสียใจน่ะก็เสียใจอยู่หรอก เเต่ผมไม่ชอบดันทุรังรักอะ มันเลยกลายเป็นเเบบนี้
"..."
"เราเคยรักกัน" เสียงสั่นทำไมวะ
"..."
"เเต่ตอนนี้เราไม่ได้รักกันเเล้วไง" กูพลาดที่ใช้คำว่า 'เรา' เพราะถึงเเม้มันจะไม่รัก เเต่กูนี่เเหละรักมัน
"..."
"เพราะงั้น ให้โอกาศกันเเละกันให้ไปเจอคนที่ดีกว่าเเล้วกันนะ" ผมกั้นใจพูด จริงๆก็รักมันนั้นเเหละ หน่วงเองเหมือนกัน เเต่ก็นะ...
"ฉัน"
"..."
"เทย์รู้นะว่าฉันฝืนใจพูด" มันยิ้มกรุ่มกริ่มส่งมาให้ เอ๊าไอ้สึส ทำไมไม่ดราม่าตามกู
"เออ สรุปจะเลิกมั้ย" ผมตอบปัดๆไปสุดท้ายก็พาวกเข้าเรื่องเลิก...
"เอ๊ะ บอกว่าไม่เลิกก็ไม่เลิกสิ ฉันจะเซ้าซี้ทำไมวะ" มันว่าอย่างหัวเสียนิดๆ เอ้าคือกูผิดเหรอ เออกูขอโทษ
"จะซึ้งใจมากเทย์ ถ้าชั่วโมงก่อนเทย์ไม่ได้ไปเอากับผู้หญิงที่ไหน" ผมกระเเทกเสียงใส่มัน
"เพื่อน"
"เพื่อนพ่อมึงดิ" ผมขยับปากพูดเเเบบไม่มีเสียง
"เพื่อนเทย์ไม่ใช่เพื่อนป๊า" มันตอบพร้อมยักคิ้วมาให้ รอยยิ้มตรงมุมปากเสริมให้คนตรงหน้าผมดูดียิ่งขึ้น
"พอเหอะหว่ะ นอกเรื่องมาไกลเเล้ว เทย์ต้องการอะไรจากชีวิตพี่" ผมก้าวถอยหลังไปหลายก้าว คือระเเวงอะครับ ตัวมันก็ไม่ใช่เล็กๆนะเเม่ง
"เทย์อยากให้ฉันอยู่กับเทย์" ให้กูกลับไปอยู่คอกเก่าเหรอออออ
"ตลกละ เมื่อชั่วโมงก่อนเทย์ยังเอาคนอื่นมาเเทนที่พี่อยู่เลย" พูดเองเสือกหน่วงเอง พ่อมึงเถอะ
"เทย์รู้เท่าไม่ถึงการณ์" มันตีหน้าซื่อผมก้าวเข้ามาหาผมเรื่อยๆ เมื่อผมเห็นท่าไม่ดีจึงรีบเปิดประตูออก เเต่ยังไม่ทันที่ผมจะเปิดประตู มือของผมอีกข้างก็ถูกคว้าโดยร่างสูงพร้อมกระชากให้ผมเซไปเจอกับหน้าอกกว้าง หน้ามึงชั่วมากเทย์ เก็บอาการหน่อยค่าาา
"เทย์ปะ...ปล่อย" ผมพยายามบิดเเขนออกจากมือเทย์ คือกูไม่ซิงหรอก โดนเปิดเพราะเเม่งนี่เเหละ ตอนทำมันก็รู้สึกดีอยู่หรอก เเต่พอทำเสร็จนี่เเหละนรกของกูชัดๆ
"ฉันไม่อยากอยู่กับเทย์เหรอ" เอออออ ไอ้เด็กโรคจิต
"คือไม่ใช่ว่าพี่ไม่อยากอยู่นะ เเต่เทย์ทำให้พี่อยู่ไม่ได้เอง" ไหลไปปป
"เทย์รักฉันนะ" เทย์พูดพร้อมดึงผมเข้าไปกอด ใจเจ้ากรรมก็เสือกเต้นเเรงจนเจ็บไปหมด
"เเต่พี่...ไม่ได้รักเทย์" กูโกหกกก
"..." เขานิ่งเงียบไป พร้อมซุกหน้าไว้บนไหล่ผม เเรงกระชับจากอ้อมกอดที่เเน่นขึ้นไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกอึดอัดเลยสักนิด กลับกันผมยกมือขึ้นกอดตอบพร้อมลูบหลังเป็นการปลอบอย่างเผลอตัว
"พี่รู้ว่าเทย์หน่วง พี่ก็หน่วงเหมือนกันเเหละ เเต่ในเมื่อเทย์นอกใจ ผลที่ได้รับมันก็ต้องเป็นเเบบนี้ ชีวิตของเทย์ไม่ได้มีเเค่พี่ เเละชีวิตของพี่ก็เช่นกัน" ผมพูดยาวเหยียดให้คนที่ผละออกมาจ้องหน้าผม ถ้าถามว่าผมอยากเลิกมั้ย ไม่อะ ไม่เลยสักนิด
"จูบได้มั้ย"
"..."
"ถ้าฉันยืนยันว่าจะเลิกจริงๆ"
"..." ที่กูเงียบนี่สะอึกอยู่ไง เเม่งเเทงใจดำ
"อย่างน้อยก็ขอจูบก่อน" พูดจบริมฝีปากหยักก็ทาบทับลงมา พร้อมขบกัดเบาๆเผื่อขอให้เปิดปากผมเลยยอมเปิดเเต่โดยดี สัมผัสละมุนชวนเคลิ้มทำให้ฉันลืมตัวไปเสียง่ายๆ อีกละ...ผมเเม่งใจง่ายอีกเเล้ว
ปึกๆ
ผมทุบอกเเกร่งเบาๆเพื่อเตือนให้ร่างสูงรับรู้ ว่าถ้ายังไม่หยุดนี่อาจจะเป็นจูบสุดท้ายในชีวิตผม!
"งั้น...เดี๋ยวพี่ไปเก็บของ" ร่างสูงยอมผละออกช้าๆอย่างเสียดาย ผมเลยตัดประโยคไปเก็บของเเม่งเลย เจ็บอะ ในอกเเม่งเจ็บไปหมด เหี้ยไรเนี่ย เขินก็เจ็บ จะเลิกกันก็ยังเจ็บอีก
"..." ไร้คำพูดจากปากร่างสูงเเละผมเองก็เช่นกัน บ้านหลังนี่เทย์มันซื้อไว้ครับ ในวันครบรอบสองปี จะบอกว่ามันรวยก็คงใช่ ตลอดมาทั้งผมเเละเทย์ก็ดูจะมีความสุขนะ ไม่มีใครละเลยใคร
"..." เกลียดบรรยากาศเเบบนี้นะ เเต่ก็ไม่รู้จะพูดไรเหมือนกัน ผมเลยได้เเต่ยืนโง่ๆสำรวจห้องว่าอะไรที่เป็นของผม
เเม่งไม่มีเลยสักอย่างยกเว้นเสื้อผ้า ผมเลยเดินไปเก็บเสื้อผ้าก่อนจะบอกลาเเฟนเก่าอีกครั้งนึง
"ดูเเลตัวเองดีๆนะเทย์ พี่ไม่อยู่ก็หาใครมาดูเเลสักคน เวลาสระผมต้องเช็ดผมให้เเห้งด้วยนะ ช่วงนี้ก็อย่าเรียนหนักล่ะ พักผ่อนบ้าง เข้าใจไหม..." ผมพูดยาวเหยียด เเล้วก็พึ่งค้นพบว่าตัวเองเป็นเเค่เเฟนเก่า ไม่ต้องห่วงเขาขนาดนั้นก็ได้
"..."
"เอ่อ...งั้นพี่ไปละ เค้กอยู่โต๊ะกินข้าวนะ อยากกินก็กินไป" ให้ตายเถอะ ผมสาบานได้เลยว่า นี่เเม่งเป็นการบอกโลอาหารที่อึดอัดที่สุดในโลก
"..." มันก็เงียบอยู่เหมือนเดิม ผมเลยเดินลงมาชั้นเเรกก่อนจะเดินไปโรงรถก็เจอเจ้า 'ฝิ่น' เเมวที่ผมกับเทย์เลี้ยงไว้นอนเอื่อยๆอยู่ที่มุมห้อง ผมเลยหยิบโพสอิทสีส้มเเล้วเขียนไปว่า
'อย่าลืมให้อาหารฝิ่นนะ'
เเล้วเเปะไว้บนหน้าผากไอ้ฝิ่นเเม่งเลย
"ไปก่อนนะฝิ่น...เวลามีเเม่ใหม่ก็อย่าไปนิสัยเสียกับเขานะรู้มั้ย..." ผมนั่งยองๆคุยกับมันสักพักนึงเออกูคุยคนเดียวก็บอกลามันพร้อมขยี้หัวมันเบาๆ
"เมี้ยววว" เฮ้อออ ไอ้เเมวที่ไม่รู้เหี้ยไรเลย!!
t.
งงชิมิ ใช่คนเเต่งก็งงเอง 555555555 พึ่งหัดเเต่งค่าาา;-; กากไปขออภัย ภาษามันอาจจะดูน่ารำคาญไปบ้าง
Jayden เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 23 ก.ย. 2560, 10:25:18 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 ก.ย. 2560, 10:30:50 น.
จำนวนการเข้าชม : 729
ตรีจิตร 26 ก.ย. 2560, 10:44:28 น.
คือ อ่านแล้วงง ว่า ใครเป็นคนพูด / ใครพูดกะใคร / ฯลฯ .... 5555 เอาใจช่วยครับ
คือ อ่านแล้วงง ว่า ใครเป็นคนพูด / ใครพูดกะใคร / ฯลฯ .... 5555 เอาใจช่วยครับ