สัญญาของนายซาตาน
เมื่อหญิงสาวโชคร้ายมาเจอกับซาตานหนุ่มหล่อที่ให้พรเธอหนึ่งข้อและกับวิญญาณของเธอ เรื่องพัวพันเกี่ยวกับอดีตเมื่อ สองร้อยปีก่อนกำลังจะกลับมาซ้ำรอยอะไรจะเกิดขึ้น
Tags: แฟนตาซี รักโรแมนติก ย้อนยุค
ตอน: ชีวิตเฮงซวย
ชเวโบยุน เด็กสาววัยมัธยมปลาย เธอเกิดมาในครอบครัวที่มีปัญหาตั้งแต่เด็ก อะไรที่เธอหวังมักไม่เป็นอย่างใจหวังแม้แต่เรื่องเดียว ในโรงเรียนเธอมักอยู่คนเดียวไม่มีเพื่อนคบเลยแม้แต่คนเดียว ทำให้เธอคิดว่าชีวิตนี้คงไม่มีอะไรที่ทำให้เธอสมหวังนอกจากเทพพระเจ้า....
เช้าวันศุกร์ อากาศดูอึดอัด ฝนที่ตกโปรยลงมาอย่างไม่ขาดสาย ท้องฟ้าเต็มไปด้วยเมฆสีดำ ลมหนาวที่พัดผ่านหน้าต่างห้องของชเวโบยุน สายตาของชเวโบยุนเหลือบไปที่หน้าต่างห้อง
"ฝนตกอีกแล้วสินะ..." เชโบยุนพูดด้วยเสียงที่ดูเบื่อหน่าย แล้วถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่ายกับดวงซวยๆของเธอ ชเวโบยุนเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าที่ดูรกหูรกตา แล้วหยิบชุดนักเรียนออกมาสวมใส่ เธอหมุดตัวอยูู่หน้ากระจกอยู่พักหนึ่งก่อนจะหยิบกระเป๋าที่วางอยู่บนโต๊ะหนังสือแล้วเดินออกห้องไป
"แก!! แกขโมยเงินฉันไปใช่ไหมตาแก่" เสียงผู้หญิงแก่ๆคนหนึ่งดังขึ้นหลังชเวโบยุนก้าวออกจากห้อง เสียงนั้นคือแม่ของเธอเอง แม่ของชเวโบยุนกับพ่อของเธอถูกจับมาแต่งงานกัน แต่อดทนอยู่ด้วยกันด้วยความคับแค้นใจ ทั้งสองแต่งงานกันเพราะธุระกิจ ตอนนี้ชีวิตตกอับ
"ฉันไม่ได้ขโมย แกอย่ามาโทษฉันแบบนี้สิ" เสียงของชายแก่คนหนึ่งดังขึ้นตามมา เสียงของชายแก่พูดด้วยเสียงที่สั่นเครือ ชเวโบยุนเดินลงบันไดไป ทันใดนั้นทั้งสองคนหันมามองที่ชเวโบยุนด้วยสายตาที่จับจ้องด้วยความผิด
"นี้! นี้ไงคนที่ขโมยเงินไป ยัยตัวซวยแกขโมยเงินไปใช่ไหมหะ" พ่อของชเวโบยุนโยนความผิดให้ชเวโบยุนทันทีที่เห็นหน้าเธอ
"พ่อ หนูไม่ได้เอาไป ทุกวันนี้หนูเป็นคนหาเงินให้พ่อกับแม่ใช้ยังไม่พออีกหรอค่ะ หนูเหนื่อยแล้วนะ" ชเวโบยุนพูดด้วยเสียงที่หมดความอดทน กับสิ่่งที่เธอเป็นอยู่
"นั้นไงแกขโมยเงินไปจริงๆด้วย ฉันคิดไม่ผิดจริงๆ เลี้ยงมาเปลืองข้าวสุกเสียจริงยัยลูกคนนี้ เอาเงินฉันคืนมา!!" แม่ของชเวโบยุนพุ่งเข้าไปหาชเวโบยุนที่ถือกระเป๋าอยู่หน้าตู้เย็น หลังจากนั้นแม่ของเธอก็ค้นหาเงินจากกระเป๋า และเสื้อผ้าของเธอ
"แม่ !! หยุดเลยนะ แม่ !! หนูบอกให้หยุด " ชเวโบยุนขัดขืนไม่ให้แม่เธอทำเละไปมากกว่านี้
"นี้ไงยัยตัวดี เงินฉัน!! " แม่ของชเวโบยุนหยิบเงินที่เธอสะสมมาทั้งชีวิตเพื่อหนีจากครอบครัวที่แสนจะน่ารังเกีรยจนี้ ชเวโบยุนมองด้วยสายตาที่สิ้นหวังนั้นไม่ใช้เงินที่เธอขโมยไปแต่เป็นเงินที่เธอเก็บมาจากการทำงานหนักมาทั้งชีวิต แม่ของเธอหยิบเงินนั้นใส่กระเป๋าแล้วเดินออกจากบ้านไป
"พ่อ!! พ่อทำไมต้องทำกับหนูแบบนี้ แม่เอาเงินหนูไปเล่นพนันอีกแล้วใช่ไหม นั้นมันเงินที่หนูเก็บมาทั้งชีวิต พ่อกับแม่ทำไมใจร้ายกับหนูแบบนี้" ชเวโบยุนคุกเข่าร้องไห้ต่อหน้าพ่อของเธอ แต่พ่อของเธอกลับไม่พูดอะไรแล้วเดินออกจากห้องไป มันเหลือแต่ความสิ้นหวังให้ กับเธอ....
ชเวโบยุนลุกขึ้นหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากบ้านด้วยสภาพสะบักสะบอม ตลาดทางเธอร้องไห้ไม่หยุด พร่ามแต่ชีวิตะนี้มันเฮงซวยทำไมฉันต้องเกิดมาเป็นแบบนี้ ชเวโบยุนเงยหน้าขึ้นมองฟ้าที่มีเมฆหนาเต็มฟ้า ฝนที่ตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย เม็็ดฝนกระทบลงบนหน้าของเธอพร้อมชำระล้างน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย ชเวโบยุนเดินไปเรื่อยๆบนถนนที่มีผู้คนมากมาย แล้วหยุดลงที่กลางสะพานแม่น้ำ เธเดินไปตรงขอบสะพานแล้วมองลงไป
"ถ้าตายคงดีสินะ" ชเวโบยุนพูดขึ้นก่อนจะบีนขึ้นไปบนขอบสะพาน
"ชเวโบยุน..." ชายชุดดำร่างสูงมองมาที่เธอด้วยสายตาที่เหยือกเย็น "สนใจแลกวิญญาณไหม"
โปรดติดตามตอนต่อไป...
เช้าวันศุกร์ อากาศดูอึดอัด ฝนที่ตกโปรยลงมาอย่างไม่ขาดสาย ท้องฟ้าเต็มไปด้วยเมฆสีดำ ลมหนาวที่พัดผ่านหน้าต่างห้องของชเวโบยุน สายตาของชเวโบยุนเหลือบไปที่หน้าต่างห้อง
"ฝนตกอีกแล้วสินะ..." เชโบยุนพูดด้วยเสียงที่ดูเบื่อหน่าย แล้วถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่ายกับดวงซวยๆของเธอ ชเวโบยุนเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าที่ดูรกหูรกตา แล้วหยิบชุดนักเรียนออกมาสวมใส่ เธอหมุดตัวอยูู่หน้ากระจกอยู่พักหนึ่งก่อนจะหยิบกระเป๋าที่วางอยู่บนโต๊ะหนังสือแล้วเดินออกห้องไป
"แก!! แกขโมยเงินฉันไปใช่ไหมตาแก่" เสียงผู้หญิงแก่ๆคนหนึ่งดังขึ้นหลังชเวโบยุนก้าวออกจากห้อง เสียงนั้นคือแม่ของเธอเอง แม่ของชเวโบยุนกับพ่อของเธอถูกจับมาแต่งงานกัน แต่อดทนอยู่ด้วยกันด้วยความคับแค้นใจ ทั้งสองแต่งงานกันเพราะธุระกิจ ตอนนี้ชีวิตตกอับ
"ฉันไม่ได้ขโมย แกอย่ามาโทษฉันแบบนี้สิ" เสียงของชายแก่คนหนึ่งดังขึ้นตามมา เสียงของชายแก่พูดด้วยเสียงที่สั่นเครือ ชเวโบยุนเดินลงบันไดไป ทันใดนั้นทั้งสองคนหันมามองที่ชเวโบยุนด้วยสายตาที่จับจ้องด้วยความผิด
"นี้! นี้ไงคนที่ขโมยเงินไป ยัยตัวซวยแกขโมยเงินไปใช่ไหมหะ" พ่อของชเวโบยุนโยนความผิดให้ชเวโบยุนทันทีที่เห็นหน้าเธอ
"พ่อ หนูไม่ได้เอาไป ทุกวันนี้หนูเป็นคนหาเงินให้พ่อกับแม่ใช้ยังไม่พออีกหรอค่ะ หนูเหนื่อยแล้วนะ" ชเวโบยุนพูดด้วยเสียงที่หมดความอดทน กับสิ่่งที่เธอเป็นอยู่
"นั้นไงแกขโมยเงินไปจริงๆด้วย ฉันคิดไม่ผิดจริงๆ เลี้ยงมาเปลืองข้าวสุกเสียจริงยัยลูกคนนี้ เอาเงินฉันคืนมา!!" แม่ของชเวโบยุนพุ่งเข้าไปหาชเวโบยุนที่ถือกระเป๋าอยู่หน้าตู้เย็น หลังจากนั้นแม่ของเธอก็ค้นหาเงินจากกระเป๋า และเสื้อผ้าของเธอ
"แม่ !! หยุดเลยนะ แม่ !! หนูบอกให้หยุด " ชเวโบยุนขัดขืนไม่ให้แม่เธอทำเละไปมากกว่านี้
"นี้ไงยัยตัวดี เงินฉัน!! " แม่ของชเวโบยุนหยิบเงินที่เธอสะสมมาทั้งชีวิตเพื่อหนีจากครอบครัวที่แสนจะน่ารังเกีรยจนี้ ชเวโบยุนมองด้วยสายตาที่สิ้นหวังนั้นไม่ใช้เงินที่เธอขโมยไปแต่เป็นเงินที่เธอเก็บมาจากการทำงานหนักมาทั้งชีวิต แม่ของเธอหยิบเงินนั้นใส่กระเป๋าแล้วเดินออกจากบ้านไป
"พ่อ!! พ่อทำไมต้องทำกับหนูแบบนี้ แม่เอาเงินหนูไปเล่นพนันอีกแล้วใช่ไหม นั้นมันเงินที่หนูเก็บมาทั้งชีวิต พ่อกับแม่ทำไมใจร้ายกับหนูแบบนี้" ชเวโบยุนคุกเข่าร้องไห้ต่อหน้าพ่อของเธอ แต่พ่อของเธอกลับไม่พูดอะไรแล้วเดินออกจากห้องไป มันเหลือแต่ความสิ้นหวังให้ กับเธอ....
ชเวโบยุนลุกขึ้นหยิบกระเป๋าแล้วเดินออกจากบ้านด้วยสภาพสะบักสะบอม ตลาดทางเธอร้องไห้ไม่หยุด พร่ามแต่ชีวิตะนี้มันเฮงซวยทำไมฉันต้องเกิดมาเป็นแบบนี้ ชเวโบยุนเงยหน้าขึ้นมองฟ้าที่มีเมฆหนาเต็มฟ้า ฝนที่ตกลงมาอย่างไม่ขาดสาย เม็็ดฝนกระทบลงบนหน้าของเธอพร้อมชำระล้างน้ำตาที่ไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย ชเวโบยุนเดินไปเรื่อยๆบนถนนที่มีผู้คนมากมาย แล้วหยุดลงที่กลางสะพานแม่น้ำ เธเดินไปตรงขอบสะพานแล้วมองลงไป
"ถ้าตายคงดีสินะ" ชเวโบยุนพูดขึ้นก่อนจะบีนขึ้นไปบนขอบสะพาน
"ชเวโบยุน..." ชายชุดดำร่างสูงมองมาที่เธอด้วยสายตาที่เหยือกเย็น "สนใจแลกวิญญาณไหม"
โปรดติดตามตอนต่อไป...
ผู้หญิงผมดำ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 มิ.ย. 2563, 20:09:18 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 มิ.ย. 2563, 20:09:33 น.