ร้อยเล่ห์เสน่นารายณ์
เรื่องราวของ นารายณ์ น้องชายของนลิน นางเอกจาก ร้อยเล่ห์...นายเหมันต์ นายรายน์เป็นหนุ่มเมืองจันทบุรีที่เคยเกเร และกลับตัวกลับใจเป็นคนดีเพราะพ่อป่วย จนต้องมาช่วยดูแลสวนผลไม้ทั้งๆ ที่ยังเรียนอยู่ เวลาผ่านไปหลายปี นารายณ์เติบโตขึ้นเกินอายุ ตอนนี้เขาสามารถดูแลครอบครัวได้เป็นอย่างดี มีชีวิตที่ปกติสุข...จนกระทั่งวันหนึ่ง เขาได้รับการขอร้องให้ทำอะไรบางอย่างที่...ทำให้ชีวิตธรรมดาๆ ของเขาเปลี่ยนไปตลอดกาล
ตัวละครหลัก
นารายณ์ ชายหนุ่ม อายุ 25 ปี เจ้าของสวนผลไม้ที่มีแนวคิดทำสวนยังไงให้สบายและได้ประสิทธิภาพมากที่สุด
ปานดาว นางแบบ เน็ตไอดอล อายุ 19 ปี ลูกสาวคนเล็กของ ดร.วิทยา อธิการบดีมหาวิทยาลัยอาชีวะศึกษาแห่งหนึ่ง เป็นลูกหลงที่อายุห่างจากพี่สาว (ที่เสียชีวิตไปแล้ว) หลายปี
ชานนท์ อายุ 20 ปี รุ่นพี่และคนรักของปานดาว ลูกชายนายทหารใหญ่ เป็นคนไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองนัก
เหมัตน์ ชายหนุ่มอายุ 27 ปี จบการศึกษาระดับปริญญาโทด้านเทคโนโลยีการจัดการการเกษตรจากประเทศญี่ปุ่น เป็นเจ้าของบริษัททำ plant factory ที่ต้นทุนต่ำที่สุดของประเทศในปัจจุบัน เป็นประธานชมรมการพัฒนามาตรฐานพืชโรงเรือนแบบปิดของประเทศ
นลิน ดร.อายุ 32 ปี ภรรยาของเหมันต์ ปัจจุบันผันตัวมาเป็นผู้ดูแลระบบหลังบ้าน และการประสานงานกับลูกค้าต่างประเทศให้บริษัทของเหมันต์
ตัวละครหลัก
นารายณ์ ชายหนุ่ม อายุ 25 ปี เจ้าของสวนผลไม้ที่มีแนวคิดทำสวนยังไงให้สบายและได้ประสิทธิภาพมากที่สุด
ปานดาว นางแบบ เน็ตไอดอล อายุ 19 ปี ลูกสาวคนเล็กของ ดร.วิทยา อธิการบดีมหาวิทยาลัยอาชีวะศึกษาแห่งหนึ่ง เป็นลูกหลงที่อายุห่างจากพี่สาว (ที่เสียชีวิตไปแล้ว) หลายปี
ชานนท์ อายุ 20 ปี รุ่นพี่และคนรักของปานดาว ลูกชายนายทหารใหญ่ เป็นคนไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองนัก
เหมัตน์ ชายหนุ่มอายุ 27 ปี จบการศึกษาระดับปริญญาโทด้านเทคโนโลยีการจัดการการเกษตรจากประเทศญี่ปุ่น เป็นเจ้าของบริษัททำ plant factory ที่ต้นทุนต่ำที่สุดของประเทศในปัจจุบัน เป็นประธานชมรมการพัฒนามาตรฐานพืชโรงเรือนแบบปิดของประเทศ
นลิน ดร.อายุ 32 ปี ภรรยาของเหมันต์ ปัจจุบันผันตัวมาเป็นผู้ดูแลระบบหลังบ้าน และการประสานงานกับลูกค้าต่างประเทศให้บริษัทของเหมันต์
Tags: ร้อยเล่ห์, นารายณ์, เหมันต์, นิยายรัก
ตอน: คนคุ้นเคย
นารายณ์หยิบยาพาราเซตามอลจากตู้ยามาใส่ปากสองเม็ด พร้อมกับดื่มน้ำตามลงไป เขากดหัวนี้วโป้งลงที่ขมับขณะที่เดินตรงไปทางขึ้นบันไดเพื่อจะตรงไปห้องนอน
"ปวดหัวเหรอลูก"
สองเท้าชะงัก เขาไม่คิดว่าแม่จะกลับบ้านวันนี้ ช่วงนี้พ่อของนารายณ์ป่วยหนัก ต้องอยู่โรงพยาบาลเพื่อรอดูอาการ ส่วนใหญ่แม่จะใช้เวลาอยู่กับท่านทุกวัน ส่วนนลิน พี่สาวก็จะกลับมาช่วยแบ่งเบาภาระของแม่ช่วงวันหยุด
"นิดหน่อยครับ สงสัยแดดร้อนจัด" เขาพูดปดคำโต "วันนี้แม่กลับบ้าน มีอะไรไหมครับ"
"แม่มาเอาเสื้อผ้า แล้วก็จะมาดูความเรียบร้อยในบ้านเสียหน่อย"
"โธ่แม่ โทรบอกผมก็ได้ เอาไปให้ แต่อาจค่ำหน่อย"
แม่คงจะเกรงใจ เพราะช่วงนี้เป็นช่วงฤดูเก็บเกี่ยว นารายณ์จะยุ่งเป็นพิเศษกับงานในสวน
"ไม่เป็นไร แม่อยากมาดูรายณ์ด้วยว่าอยู่ดีกินดีหรือเปล่า เดี๋ยวไม่กินข้าวเอาแต่ทำงานอีก พี่นุจบอกว่ารายณ์ลืมกินข้าวบ่อยๆ"
ชายหนุ่มยิ้ม แม่ยังเห็นเขาเป็นเด็กอายุไม่ถึงสิบห้าปีเหมือนเดิม ทั้งๆ ที่เขามาดูแลสวนแทนพ่อหลายปีแล้ว แถมทำมันเติบโตจนกลายเป็นสวนต้นแบบของจังหวัด
"ผมก็กิน แต่บางวันงานมันรัดตัวจริงๆ"
"วันนี้กินหรือยัง"
ชายหนุ่มส่ายหัว "ปวดหัวนิดหน่อยเลยไม่อยากกินข้าวครับ"
"ไม่ได้ ไปอาบน้ำแล้วลงมากินข้าว เดี๋ยวแม่ทำไข่เจียวแบบที่รายณ์ชอบไว้ให้"
ชายหนุ่มอมยิ้ม ปฏิเสธไม่ได้
"แม่มาก็ดีครับ" ชายหนุ่มจูงแม่ไปนั่งที่โต๊ะรับแขก "รายณ์มีเรื่องจะบอกด้วย พรุ่งนี้จะมีคนมาขอพักที่บ้านเราคนหนึ่งนะครับ เป็นลูกสาวของอาจารย์วิทยา คนที่รายณ์เคยไปพักด้วยตอนไปฝึกงานที่กรุงเทพฯ แม่จำอาจารย์ได้ไหม"
"ได้สิ อาจารย์น่ารักดูแลลูกอย่างดี แล้วทำไมลูกสาวเขาถึงต้องมาอยู่ที่นี่ล่ะ"
"มีเรื่องนิดหน่อยครับ มาหลบข่าว"
แม่พยักหน้า "แล้วจะอยู่ยังไง บ้านเราบ้านนอกออก อาจารย์วิทยาออกจะไฮโซไม่ใช่เหรอ ที่ลูกเคยเล่าให้ฟังน่ะ"
ชายหนุ่มพยักหน้า บ้านนั้นไม่ทำอะไร อยู่เฉยๆ ก็ยังได้ เพราะอาจารย์มีทรัพย์สินพวกที่ดิน อพาร์ตเมนต์ให้เช่า คอนโดมิเนียม อยู่หลายแห่ง
"ผมก็บอกเขาแล้ว แต่พี่ลินกับพี่เหนือบอกว่าอยู่ที่นี่น่าจะปลอดภัยไว้ใจได้มากที่สุดครับ"
ผู้เป็นแม่พยักหน้าอีก
"แต่คงอยู่ไม่นานมั้งครับ ถ้าอยู่ไม่ได้เขาก็คงกลับ หรือไม่หาที่อยู่ใหม่เอง"
"เสียดายแม่ไม่อยู่บ้าน เลยช่วยดูแลไม่ได้"
"ไม่เป็นไรเลยครับแม่ ผมบอกแล้วว่าพ่อป่วย เราคงดูแลอะไรมากไม่ได้ มีพี่นุจคอยช่วยดูก็น่าจะโอเคแล้วมั้งครับ" คนพูดหมายถึงนุจรี แม่บ้านที่จ้างแบบไปเช้ากลับเย็นเพื่อมาดูแลทำความสะอาดและทำอาหารให้เป็นประจำ
ชายหนุ่มหาเรื่องพูดคุยกับแม่อีกสองสามเรื่องจากนั้นก็ขอตัวไปอาบน้ำ เพื่อจะขับรถไปส่งแม่และไปเยี่ยมพ่อด้วย
"แม่ให้พี่จอมไปส่งให้ก็ได้ รายณ์ปวดห้วไม่ใช่เหรอลูก" แม่ของเขาหมายถึงหัวหน้าคนงานที่พักอยู่ใกล้ๆ
"ไม่เป็นไรครับ ไปเยี่ยมพ่อด้วย จะไปเล่าเรื่องสวนให้พ่อฟัง ปีนี้มังคุดสวนเราดีมากๆ เลยครับ" เขาสรุป
นารายณ์เดินขึ้นห้อง เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่ออาบน้ำ แต่ระหว่างที่เดินผ่านโต๊ะทำงาน ชายหนุ่มเอื้อมมือไปกดคอมพิวเตอร์ รอเพียงครู่เดียวหน้าจอก็เปิด เขาค้นข้อมูลจากหน้าจอแรก
- - ปานดาว ข่าวฉาว - -
แค่ค้นด้วยคำค้นง่ายๆ ข้อมูลล่าสุดก็แสดงขึ้นมาหลายหน้า
มือคลิกที่ข่าวแรก เป็นเรื่องล่าสุด สำนักข่าวออนไลน์สืบค้นประวัติของเน็ตไอดอลหน้าตาน่ารัก ออกแนวไปทางเซ็กซี่ หน้าอกโต เอวคอด แต่งตัววาบหวิวในทุกรูป งานหลักคือพริตตี้ งานรองคือเป็นคนรักของลูกชายนายทหารชื่อดัง ข่าวบอกว่าเธอเมาและจงใจขับรถชนรถของฝ่ายชาย ตอนนี้หายตัวไปอย่างไรร่องรอย
ชายหนุ่มคลิกไปที่ภาพจากแฟ้มภาพ ทุกภาพล้วนเป็นภาพที่ผู้ปกครองของเด็กอายุไม่เกินสิบสองคงไม่อยากให้ลูกดู เขาเลื่อนสายตามาที่ใบหน้าของเจ้าของรูป ผู้หญิงดวงตากลมโต ปากนิด จมูกหน่อย เหมือนสาวญี่ปุ่นมากกว่าคนไทย...เวลาแต่งหน้าช่างต่างจากเวลาที่ไม่มีเครื่องสำอางติดหน้า
ไม่คิดว่าจะได้พบกันอีก - คุณปานดาว -
คนที่เขาคิดว่าชีวิตนี้ทั้งคู่จะไม่มีทางโคจรมาพบกันอีกแน่ๆ
นารายณ์ถอนหายใจบางเบา
ผู้หญิงหน้าตาน่ารักราวกับออกมาจากนิตยสารแนววาบหวิวของญี่ปุ่นรูปร่างดึงดูดเพศชาย
ผู้หญิงที่...เป็นคนแรกของเขา ผู้ชายที่ไม่ได้มีประสบการณ์กับผู้หญิงมามากนัก
เขาจะทำยังไงดีนะเมื่อพบเธออีกครั้ง
เฉยชา หรือว่าทำตัวกันเอง
หรือ...ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับเรื่องทั้งหมด
ไม่รู้สิ ยังคิดไม่ออกเลย
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เหมันต์โทรมา
"ว่าไงพี่"
"นายอยู่บ้านหรือยัง"
"อยู่แล้วครับ กำลังจะอาบน้ำ เดี๋ยวไปส่งแม่ที่โรงพยาบาล"
"ดีเลย...ดึกๆ คืนนี้ฉันกับคุณลินจะพาดาวไปบ้านนายนะ เราเจอกันที่โรงพยาบาลเลยได้ไหม จะได้ไม่ต้องเข้าไปไกล"
คืนนี้เลย...
"เอิ่ม..."
"อยากกันดาวออกจากนักข่าวตอนนี้เลย อีกสองชั่วโมงเจอกันที่โรงพยาบาลนะ ฉันกับลินออกมาแล้ว"
คนฟังถอนหายใจ ทำอะไรไม่ได้นอกจากตอบรับ วางสายจากพี่เขย เขาโทรหาแม่บ้านซึ่งอยู่ไม่ไกลนักให้ช่วยกลับมาเตรียมห้องรับแขกให้หน่อย จากนั้นก็เดินไปอาบน้ำ
...เราต้องเจอกันเร็วกว่าที่คิด คุณปานดาว...
"ปวดหัวเหรอลูก"
สองเท้าชะงัก เขาไม่คิดว่าแม่จะกลับบ้านวันนี้ ช่วงนี้พ่อของนารายณ์ป่วยหนัก ต้องอยู่โรงพยาบาลเพื่อรอดูอาการ ส่วนใหญ่แม่จะใช้เวลาอยู่กับท่านทุกวัน ส่วนนลิน พี่สาวก็จะกลับมาช่วยแบ่งเบาภาระของแม่ช่วงวันหยุด
"นิดหน่อยครับ สงสัยแดดร้อนจัด" เขาพูดปดคำโต "วันนี้แม่กลับบ้าน มีอะไรไหมครับ"
"แม่มาเอาเสื้อผ้า แล้วก็จะมาดูความเรียบร้อยในบ้านเสียหน่อย"
"โธ่แม่ โทรบอกผมก็ได้ เอาไปให้ แต่อาจค่ำหน่อย"
แม่คงจะเกรงใจ เพราะช่วงนี้เป็นช่วงฤดูเก็บเกี่ยว นารายณ์จะยุ่งเป็นพิเศษกับงานในสวน
"ไม่เป็นไร แม่อยากมาดูรายณ์ด้วยว่าอยู่ดีกินดีหรือเปล่า เดี๋ยวไม่กินข้าวเอาแต่ทำงานอีก พี่นุจบอกว่ารายณ์ลืมกินข้าวบ่อยๆ"
ชายหนุ่มยิ้ม แม่ยังเห็นเขาเป็นเด็กอายุไม่ถึงสิบห้าปีเหมือนเดิม ทั้งๆ ที่เขามาดูแลสวนแทนพ่อหลายปีแล้ว แถมทำมันเติบโตจนกลายเป็นสวนต้นแบบของจังหวัด
"ผมก็กิน แต่บางวันงานมันรัดตัวจริงๆ"
"วันนี้กินหรือยัง"
ชายหนุ่มส่ายหัว "ปวดหัวนิดหน่อยเลยไม่อยากกินข้าวครับ"
"ไม่ได้ ไปอาบน้ำแล้วลงมากินข้าว เดี๋ยวแม่ทำไข่เจียวแบบที่รายณ์ชอบไว้ให้"
ชายหนุ่มอมยิ้ม ปฏิเสธไม่ได้
"แม่มาก็ดีครับ" ชายหนุ่มจูงแม่ไปนั่งที่โต๊ะรับแขก "รายณ์มีเรื่องจะบอกด้วย พรุ่งนี้จะมีคนมาขอพักที่บ้านเราคนหนึ่งนะครับ เป็นลูกสาวของอาจารย์วิทยา คนที่รายณ์เคยไปพักด้วยตอนไปฝึกงานที่กรุงเทพฯ แม่จำอาจารย์ได้ไหม"
"ได้สิ อาจารย์น่ารักดูแลลูกอย่างดี แล้วทำไมลูกสาวเขาถึงต้องมาอยู่ที่นี่ล่ะ"
"มีเรื่องนิดหน่อยครับ มาหลบข่าว"
แม่พยักหน้า "แล้วจะอยู่ยังไง บ้านเราบ้านนอกออก อาจารย์วิทยาออกจะไฮโซไม่ใช่เหรอ ที่ลูกเคยเล่าให้ฟังน่ะ"
ชายหนุ่มพยักหน้า บ้านนั้นไม่ทำอะไร อยู่เฉยๆ ก็ยังได้ เพราะอาจารย์มีทรัพย์สินพวกที่ดิน อพาร์ตเมนต์ให้เช่า คอนโดมิเนียม อยู่หลายแห่ง
"ผมก็บอกเขาแล้ว แต่พี่ลินกับพี่เหนือบอกว่าอยู่ที่นี่น่าจะปลอดภัยไว้ใจได้มากที่สุดครับ"
ผู้เป็นแม่พยักหน้าอีก
"แต่คงอยู่ไม่นานมั้งครับ ถ้าอยู่ไม่ได้เขาก็คงกลับ หรือไม่หาที่อยู่ใหม่เอง"
"เสียดายแม่ไม่อยู่บ้าน เลยช่วยดูแลไม่ได้"
"ไม่เป็นไรเลยครับแม่ ผมบอกแล้วว่าพ่อป่วย เราคงดูแลอะไรมากไม่ได้ มีพี่นุจคอยช่วยดูก็น่าจะโอเคแล้วมั้งครับ" คนพูดหมายถึงนุจรี แม่บ้านที่จ้างแบบไปเช้ากลับเย็นเพื่อมาดูแลทำความสะอาดและทำอาหารให้เป็นประจำ
ชายหนุ่มหาเรื่องพูดคุยกับแม่อีกสองสามเรื่องจากนั้นก็ขอตัวไปอาบน้ำ เพื่อจะขับรถไปส่งแม่และไปเยี่ยมพ่อด้วย
"แม่ให้พี่จอมไปส่งให้ก็ได้ รายณ์ปวดห้วไม่ใช่เหรอลูก" แม่ของเขาหมายถึงหัวหน้าคนงานที่พักอยู่ใกล้ๆ
"ไม่เป็นไรครับ ไปเยี่ยมพ่อด้วย จะไปเล่าเรื่องสวนให้พ่อฟัง ปีนี้มังคุดสวนเราดีมากๆ เลยครับ" เขาสรุป
นารายณ์เดินขึ้นห้อง เขาเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่ออาบน้ำ แต่ระหว่างที่เดินผ่านโต๊ะทำงาน ชายหนุ่มเอื้อมมือไปกดคอมพิวเตอร์ รอเพียงครู่เดียวหน้าจอก็เปิด เขาค้นข้อมูลจากหน้าจอแรก
- - ปานดาว ข่าวฉาว - -
แค่ค้นด้วยคำค้นง่ายๆ ข้อมูลล่าสุดก็แสดงขึ้นมาหลายหน้า
มือคลิกที่ข่าวแรก เป็นเรื่องล่าสุด สำนักข่าวออนไลน์สืบค้นประวัติของเน็ตไอดอลหน้าตาน่ารัก ออกแนวไปทางเซ็กซี่ หน้าอกโต เอวคอด แต่งตัววาบหวิวในทุกรูป งานหลักคือพริตตี้ งานรองคือเป็นคนรักของลูกชายนายทหารชื่อดัง ข่าวบอกว่าเธอเมาและจงใจขับรถชนรถของฝ่ายชาย ตอนนี้หายตัวไปอย่างไรร่องรอย
ชายหนุ่มคลิกไปที่ภาพจากแฟ้มภาพ ทุกภาพล้วนเป็นภาพที่ผู้ปกครองของเด็กอายุไม่เกินสิบสองคงไม่อยากให้ลูกดู เขาเลื่อนสายตามาที่ใบหน้าของเจ้าของรูป ผู้หญิงดวงตากลมโต ปากนิด จมูกหน่อย เหมือนสาวญี่ปุ่นมากกว่าคนไทย...เวลาแต่งหน้าช่างต่างจากเวลาที่ไม่มีเครื่องสำอางติดหน้า
ไม่คิดว่าจะได้พบกันอีก - คุณปานดาว -
คนที่เขาคิดว่าชีวิตนี้ทั้งคู่จะไม่มีทางโคจรมาพบกันอีกแน่ๆ
นารายณ์ถอนหายใจบางเบา
ผู้หญิงหน้าตาน่ารักราวกับออกมาจากนิตยสารแนววาบหวิวของญี่ปุ่นรูปร่างดึงดูดเพศชาย
ผู้หญิงที่...เป็นคนแรกของเขา ผู้ชายที่ไม่ได้มีประสบการณ์กับผู้หญิงมามากนัก
เขาจะทำยังไงดีนะเมื่อพบเธออีกครั้ง
เฉยชา หรือว่าทำตัวกันเอง
หรือ...ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้กับเรื่องทั้งหมด
ไม่รู้สิ ยังคิดไม่ออกเลย
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เหมันต์โทรมา
"ว่าไงพี่"
"นายอยู่บ้านหรือยัง"
"อยู่แล้วครับ กำลังจะอาบน้ำ เดี๋ยวไปส่งแม่ที่โรงพยาบาล"
"ดีเลย...ดึกๆ คืนนี้ฉันกับคุณลินจะพาดาวไปบ้านนายนะ เราเจอกันที่โรงพยาบาลเลยได้ไหม จะได้ไม่ต้องเข้าไปไกล"
คืนนี้เลย...
"เอิ่ม..."
"อยากกันดาวออกจากนักข่าวตอนนี้เลย อีกสองชั่วโมงเจอกันที่โรงพยาบาลนะ ฉันกับลินออกมาแล้ว"
คนฟังถอนหายใจ ทำอะไรไม่ได้นอกจากตอบรับ วางสายจากพี่เขย เขาโทรหาแม่บ้านซึ่งอยู่ไม่ไกลนักให้ช่วยกลับมาเตรียมห้องรับแขกให้หน่อย จากนั้นก็เดินไปอาบน้ำ
...เราต้องเจอกันเร็วกว่าที่คิด คุณปานดาว...
สิรินดา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 20 ม.ค. 2564, 15:30:00 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 20 ม.ค. 2564, 15:30:00 น.
จำนวนการเข้าชม : 582
| << นารายณ์ | การพบกันของเราในรอบห้าปี >> |