แรกรักพันใจ: มาสฬฎา (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
มีมารดาเลี้ยงใจร้าย บวกกับพี่สาวใจยักษ์ ชีวิตดูน่ารันทดนัก
แต่ ‘วรีวาฏิกา’ สาวชื่อยาวยิ่งกว่าแม่น้ำไนล์ก็หาได้แคร์ไม่
แต่พอคนที่เธอคิดว่าเป็นพี่ชาย...จากที่เคยอบอุ่นน่ารักเอาใจ กลายเป็นเย็นชาหมางเมินใส่ เธอก็เลยต้องเริ่มจะแคร์
เจอกันตอนเด็กๆ เธอคิดว่า ‘ภควัตน์’ ช่างเป็นพี่ชายที่แสนอ่อนโยนมีเมตตา
เจอกันช่วงวัยรุ่น วรีวาฏิกาก็ยังคิดว่าเขาเป็นพี่ชายที่หล่อเหลาและแสนดี
เจอกันอีกครั้งในวัยทำงาน...
ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปชั่วร้ายได้ขนาดนี้เล่า!
นี่ถ้าเมื่อก่อนเธอไม่ได้เข้าใจผิดไปเอง ภควัตน์ก็เสแสร้งตลบตะแลงเก่งเกินไปแล้ว!
“ชื่อเล่นผม มีไว้ให้คนสนิทกันเรียก และนั่นไม่ใช่คุณ!”
ประโยคเดียวเบิกเนตรจนวรีวาฏิกาต้องหันกลับมามองท่านรองประธานเสียใหม่
ในเมื่อเขาไม่เห็นแก่มิตรภาพเก่าก่อนก็ไม่เป็นไร
เจอกันคราวต่อไป ก็อย่าหวังให้เธอเห็นใจก็แล้วกัน!
*******************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "มาสฬฎา" และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ค่ะ ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นนิยายรักโรแมนติก คอมเมดี้ ที่รับประกันเลยว่าทั้งสนุก ตลก น่ารัก และฟินมากกกกกก ได้ปาความเครียดทิ้งไปแน่นอน! เพราะพี่พาร์ค พระเอกของเรื่องแม้จะเป็นบอสสายเย็นชา แต่(แอบ)รักนางเอกสุดหัวใจ ส่วนนางเอกก็เป็นน้องมึนที่เอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์ 5555 #รับประกันความสนุก!
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้านbooksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช และร้านBestbookSmile
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 458 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 4 ตอนรวด)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 319฿ จากราคาปก 350฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 364฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 389฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket และ NaiinPann**
แต่ ‘วรีวาฏิกา’ สาวชื่อยาวยิ่งกว่าแม่น้ำไนล์ก็หาได้แคร์ไม่
แต่พอคนที่เธอคิดว่าเป็นพี่ชาย...จากที่เคยอบอุ่นน่ารักเอาใจ กลายเป็นเย็นชาหมางเมินใส่ เธอก็เลยต้องเริ่มจะแคร์
เจอกันตอนเด็กๆ เธอคิดว่า ‘ภควัตน์’ ช่างเป็นพี่ชายที่แสนอ่อนโยนมีเมตตา
เจอกันช่วงวัยรุ่น วรีวาฏิกาก็ยังคิดว่าเขาเป็นพี่ชายที่หล่อเหลาและแสนดี
เจอกันอีกครั้งในวัยทำงาน...
ทำไมเขาถึงเปลี่ยนไปชั่วร้ายได้ขนาดนี้เล่า!
นี่ถ้าเมื่อก่อนเธอไม่ได้เข้าใจผิดไปเอง ภควัตน์ก็เสแสร้งตลบตะแลงเก่งเกินไปแล้ว!
“ชื่อเล่นผม มีไว้ให้คนสนิทกันเรียก และนั่นไม่ใช่คุณ!”
ประโยคเดียวเบิกเนตรจนวรีวาฏิกาต้องหันกลับมามองท่านรองประธานเสียใหม่
ในเมื่อเขาไม่เห็นแก่มิตรภาพเก่าก่อนก็ไม่เป็นไร
เจอกันคราวต่อไป ก็อย่าหวังให้เธอเห็นใจก็แล้วกัน!
*******************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "มาสฬฎา" และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ค่ะ ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นนิยายรักโรแมนติก คอมเมดี้ ที่รับประกันเลยว่าทั้งสนุก ตลก น่ารัก และฟินมากกกกกก ได้ปาความเครียดทิ้งไปแน่นอน! เพราะพี่พาร์ค พระเอกของเรื่องแม้จะเป็นบอสสายเย็นชา แต่(แอบ)รักนางเอกสุดหัวใจ ส่วนนางเอกก็เป็นน้องมึนที่เอาตัวรอดได้ทุกสถานการณ์ 5555 #รับประกันความสนุก!
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้านbooksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช และร้านBestbookSmile
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.โดย inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 458 หน้า (พร้อมตอนพิเศษ 4 ตอนรวด)
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 319฿ จากราคาปก 350฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 364฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 389฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket และ NaiinPann**
Tags: เลขา บอส พระเอกเย็นชา แม่เลี้ยง ลูกเลี้ยง ตลก
ตอน: บทที่ 22 -100%
เย็นวันนัดไปห้องเสื้อมาถึง ภควัตน์ขับรถพาวรีวาฏิกาไปด้วยตัวเอง ระหว่างทางทั้งสองจึงคุยกันแต่เรื่องเตรียมงานแต่ง อาทิเช่น ธีมงานและของชำร่วยที่ต้องการจะแจกในงาน ซึ่งเขาให้เธอเป็นคนเลือกทั้งหมด และยังย้ำเรื่องบรรดาผู้ใหญ่ที่เขาและเธอต้องไปแจกการ์ดเชิญด้วยตัวเอง เพราะนอกเหนือจากนี้มีทีมเวดดิ้งแพลนเนอร์คอยจัดการให้แล้ว
นี่ขนาดตัดไปตั้งหลายอย่างให้ทีมงานที่มาช่วยเรื่องงานแต่งแล้วนะ แต่ทำไมงานแต่งมันยังวุ่นวายขนาดนี้!
เมื่อไปถึงห้องเสื้อ คุณตฤณฑ์ ดีไซเนอร์ชื่อดังได้รออยู่ก่อนแล้ว หลังจากสอบถามแบบที่วรีวาฏิกาชอบและลองสเก็ตช์ภาพออกมาคร่าวๆ ก็มีพนักงานมาวัดตัวหญิงสาวโดยละเอียด โดยคุณตฤณฑ์รับปากว่าจะส่งแบบให้เธอดูภายในสองสามวันนี้ เนื่องจากแบรนด์ TRYN เน้นชุดแต่งงานแบบเรียบแต่หรู ไม่ต้องมาเสียเวลาปักลูกไม้มากมายนัก ทำให้ยังพอมีเวลาที่เขาจะออกแบบชุดใหม่ให้เธอทัน โดยไม่ต้องเลือกเอาจากคอลเลกชั่นชุดเจ้าสาวแบบ Ready to Wear
ส่วนภควัตน์นั้นเพียงเลือกสูททักซิโดเรียบๆ สีดำ ซึ่งเรื่องนี้ทำให้เธอโล่งใจเป็นอย่างมาก เพราะเธอไม่ชอบสูทสีขาวและสีน้ำตาลเป็นการส่วนตัว พอเขาออกปากว่าต้องการสีดำ หญิงสาวเลยถึงกับถอนหายใจด้วยความโล่งอกเลยทีเดียว
หลังจากออกมาจากห้องเสื้อแล้ว ภควัตน์พาเธอแวะรับประทานอาหารเย็นก่อนไปส่งที่บ้าน ระหว่างที่รออาหารมาเสิร์ฟนั้นทั้งสองก็ตกลงเรื่องหลังแต่งงานกันอย่างเคร่งเครียดโดยไม่มีใครยอมใคร เพราะภควัตน์ยืนกรานว่า
“แต่งงานแล้วทำไมต้องนอนแยกห้อง ถ้าโดนแม่เลี้ยงคุณจับได้ล่ะ”
“แม่เลี้ยงฉันเป็นมดเป็นแมลงสาบในคอนโดฯ คุณหรือไง ถึงจะได้รู้ว่าเรานอนแยกห้องกัน!”
“แต่ก็รับประกันไม่ได้ว่าแม่บ้านผมจะไม่ใช่สายของแม่เลี้ยงคุณนี่”
“งั้นคุณก็ไปเลือกแม่บ้านคนใหม่มาสิ”
“ไม่!”
จบคำยืนกรานนั้น วรีวาฏิกาก็โพล่งขึ้นมาอย่างเหลืออดทันที
“ไม่งั้นก็ช่างมัน! ฉันไม่ไปอยู่บ้านคุณแล้ว ความจะแตกก็ให้มันแตกไป แตกแล้วยังไง ฉันก็จดทะเบียนกับคุณไปแล้วอยู่ดี สมบัติก็ต้องแบ่งให้คุณตามกฎหมายในเมื่อในทางนิตินัยถือว่าเราแต่งงานกันโดยสมบูรณ์แล้ว!”
เมื่อรู้สึกได้ว่า ว่าที่เจ้าสาวถูกต้อนจนใกล้จะสติแตกอยู่รอมร่อ ภควัตน์ก็รู้ตัวว่าคงรุกไล่มากไป เลยยอมถอยลงมาบ้าง
“งั้นคุณนอนห้องเดิมที่เคยนอน ห้องที่ติดกับห้องนอนผม”
ทั้งๆ ที่เขาคิดว่ายอมถอยให้มากแล้ว แต่ดูเหมือนว่าที่เจ้าสาวยังคงมีปัญหา
“แล้วถ้าเด็กที่คุณเลี้ยงไว้ เอ๊ย ไม่ใช่สิ ต้องเรียกว่าเมียเก็บ ถ้าเมียเก็บคุณมาล่ะคะ ข้าวของเธออยู่เต็มห้องแบบนั้นแล้วโดนฉันมาแย่งห้อง เธอไม่โมโหแย่หรือไง ฉันไปนอนห้องอื่นดีกว่า”
คราวนี้คนถูกกล่าวหาว่ามี ‘เมียเก็บ’ จ้องเธอตาเขม็ง ก่อนจะกัดฟันถาม “เมียเก็บผม? ผมจำไม่ได้ว่าเก็บใครไว้นะวรีวาฏิกา”
แต่คนที่เผือกมานานยังไม่วาย บอกต่ออย่างสอดรู้สอดเห็น
“ห้องน้ำในห้องนอนที่คุณยกให้ฉันเต็มไปด้วยของใช้สำหรับผู้หญิงนะคะ คุณอย่าแกล้งทำเป็นไม่รู้เลย เอาเป็นว่าฉันไม่ถือสาหรอกถ้าคุณจะมีกิ๊กมีเมียเก็บบ้างอะไรบ้าง แต่ว่าระหว่างที่เราแต่งงานกัน คุณคงต้องนัดเจอพวกหล่อนข้างนอก เพราะอย่างที่คุณเคยบอกว่านี่มันอาจกระทบถึงชื่อเสียงของ เอ่อ คุณเรียกว่าอะไรนะ ราชสกุล? นั่นแหละค่ะ! นี่จะส่งผลต่อชื่อเสียงของราชสกุลอัครากรว่าทายาทสาวเพียงคนเดียวแต่งงานไม่ทันไรก็ถูกสามีนอกใจซะแล้ว ถึงฉันจะหน้าหนาไม่แคร์สื่อก็เถอะ แต่ฉันมั่นใจว่าคุณย่าต้องแคร์แน่ๆ แคร์มากด้วย!”
จบประโยคนั้น หญิงสาวก็ได้เห็นคนมีเมียเก็บมองมาสายตาคมกริบเหมือนเขาอยากจะฆ่าเธอทิ้งยังไงยังงั้น
โดนจับได้คาหนังคาเขาแล้วต้องโมโหด้วยเหรอ เธออุตส่าห์ใจกว้างยิ่งกว่าแม่น้ำแอมะซอนอีกนะ เห็นไหมว่าอุตส่าห์บอกว่าไม่ถือสาเขาสักนิด เขาจะลงให้เธอด้วยการไปกินกันข้างนอกไม่ได้เหรอไง คนอะไร เห็นแก่ตัวชะมัด!
แต่ยังไม่ทันจะได้เอ่ยอะไรอีก ภควัตน์ก็บอกต่อด้วยเสียงเยียบเย็น
“ที่คุณบอกว่าผมมีเมียเก็บ เพราะของในห้องน้ำ?”
“ใช่ค่ะ ครบครันขนาดนั้น แถมยังมีเสื้อผ้าอีกหลายชุด ฉันเห็นหมดแล้ว”
“คุณไม่รู้สึกคุ้นๆ ของพวกนั้นเลยหรือไง”
“คะ?”
“ยี่ห้อทั้งหมดนั่น เป็นยี่ห้อที่คุณใช้เมื่อตอนอยู่ห้องผมที่ลอนดอน...จำได้ไหม”
เอ๋...มันก็ใช่ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ด้วย
“งั้นถ้าใครสักคนจะเป็นเมียเก็บผม คนคนนั้นก็ต้องเป็นคุณไง วรีวาฏิกา เพราะผมซื้อของพวกนั้นมาเตรียมไว้ให้คุณ!”
นี่ขนาดตัดไปตั้งหลายอย่างให้ทีมงานที่มาช่วยเรื่องงานแต่งแล้วนะ แต่ทำไมงานแต่งมันยังวุ่นวายขนาดนี้!
เมื่อไปถึงห้องเสื้อ คุณตฤณฑ์ ดีไซเนอร์ชื่อดังได้รออยู่ก่อนแล้ว หลังจากสอบถามแบบที่วรีวาฏิกาชอบและลองสเก็ตช์ภาพออกมาคร่าวๆ ก็มีพนักงานมาวัดตัวหญิงสาวโดยละเอียด โดยคุณตฤณฑ์รับปากว่าจะส่งแบบให้เธอดูภายในสองสามวันนี้ เนื่องจากแบรนด์ TRYN เน้นชุดแต่งงานแบบเรียบแต่หรู ไม่ต้องมาเสียเวลาปักลูกไม้มากมายนัก ทำให้ยังพอมีเวลาที่เขาจะออกแบบชุดใหม่ให้เธอทัน โดยไม่ต้องเลือกเอาจากคอลเลกชั่นชุดเจ้าสาวแบบ Ready to Wear
ส่วนภควัตน์นั้นเพียงเลือกสูททักซิโดเรียบๆ สีดำ ซึ่งเรื่องนี้ทำให้เธอโล่งใจเป็นอย่างมาก เพราะเธอไม่ชอบสูทสีขาวและสีน้ำตาลเป็นการส่วนตัว พอเขาออกปากว่าต้องการสีดำ หญิงสาวเลยถึงกับถอนหายใจด้วยความโล่งอกเลยทีเดียว
หลังจากออกมาจากห้องเสื้อแล้ว ภควัตน์พาเธอแวะรับประทานอาหารเย็นก่อนไปส่งที่บ้าน ระหว่างที่รออาหารมาเสิร์ฟนั้นทั้งสองก็ตกลงเรื่องหลังแต่งงานกันอย่างเคร่งเครียดโดยไม่มีใครยอมใคร เพราะภควัตน์ยืนกรานว่า
“แต่งงานแล้วทำไมต้องนอนแยกห้อง ถ้าโดนแม่เลี้ยงคุณจับได้ล่ะ”
“แม่เลี้ยงฉันเป็นมดเป็นแมลงสาบในคอนโดฯ คุณหรือไง ถึงจะได้รู้ว่าเรานอนแยกห้องกัน!”
“แต่ก็รับประกันไม่ได้ว่าแม่บ้านผมจะไม่ใช่สายของแม่เลี้ยงคุณนี่”
“งั้นคุณก็ไปเลือกแม่บ้านคนใหม่มาสิ”
“ไม่!”
จบคำยืนกรานนั้น วรีวาฏิกาก็โพล่งขึ้นมาอย่างเหลืออดทันที
“ไม่งั้นก็ช่างมัน! ฉันไม่ไปอยู่บ้านคุณแล้ว ความจะแตกก็ให้มันแตกไป แตกแล้วยังไง ฉันก็จดทะเบียนกับคุณไปแล้วอยู่ดี สมบัติก็ต้องแบ่งให้คุณตามกฎหมายในเมื่อในทางนิตินัยถือว่าเราแต่งงานกันโดยสมบูรณ์แล้ว!”
เมื่อรู้สึกได้ว่า ว่าที่เจ้าสาวถูกต้อนจนใกล้จะสติแตกอยู่รอมร่อ ภควัตน์ก็รู้ตัวว่าคงรุกไล่มากไป เลยยอมถอยลงมาบ้าง
“งั้นคุณนอนห้องเดิมที่เคยนอน ห้องที่ติดกับห้องนอนผม”
ทั้งๆ ที่เขาคิดว่ายอมถอยให้มากแล้ว แต่ดูเหมือนว่าที่เจ้าสาวยังคงมีปัญหา
“แล้วถ้าเด็กที่คุณเลี้ยงไว้ เอ๊ย ไม่ใช่สิ ต้องเรียกว่าเมียเก็บ ถ้าเมียเก็บคุณมาล่ะคะ ข้าวของเธออยู่เต็มห้องแบบนั้นแล้วโดนฉันมาแย่งห้อง เธอไม่โมโหแย่หรือไง ฉันไปนอนห้องอื่นดีกว่า”
คราวนี้คนถูกกล่าวหาว่ามี ‘เมียเก็บ’ จ้องเธอตาเขม็ง ก่อนจะกัดฟันถาม “เมียเก็บผม? ผมจำไม่ได้ว่าเก็บใครไว้นะวรีวาฏิกา”
แต่คนที่เผือกมานานยังไม่วาย บอกต่ออย่างสอดรู้สอดเห็น
“ห้องน้ำในห้องนอนที่คุณยกให้ฉันเต็มไปด้วยของใช้สำหรับผู้หญิงนะคะ คุณอย่าแกล้งทำเป็นไม่รู้เลย เอาเป็นว่าฉันไม่ถือสาหรอกถ้าคุณจะมีกิ๊กมีเมียเก็บบ้างอะไรบ้าง แต่ว่าระหว่างที่เราแต่งงานกัน คุณคงต้องนัดเจอพวกหล่อนข้างนอก เพราะอย่างที่คุณเคยบอกว่านี่มันอาจกระทบถึงชื่อเสียงของ เอ่อ คุณเรียกว่าอะไรนะ ราชสกุล? นั่นแหละค่ะ! นี่จะส่งผลต่อชื่อเสียงของราชสกุลอัครากรว่าทายาทสาวเพียงคนเดียวแต่งงานไม่ทันไรก็ถูกสามีนอกใจซะแล้ว ถึงฉันจะหน้าหนาไม่แคร์สื่อก็เถอะ แต่ฉันมั่นใจว่าคุณย่าต้องแคร์แน่ๆ แคร์มากด้วย!”
จบประโยคนั้น หญิงสาวก็ได้เห็นคนมีเมียเก็บมองมาสายตาคมกริบเหมือนเขาอยากจะฆ่าเธอทิ้งยังไงยังงั้น
โดนจับได้คาหนังคาเขาแล้วต้องโมโหด้วยเหรอ เธออุตส่าห์ใจกว้างยิ่งกว่าแม่น้ำแอมะซอนอีกนะ เห็นไหมว่าอุตส่าห์บอกว่าไม่ถือสาเขาสักนิด เขาจะลงให้เธอด้วยการไปกินกันข้างนอกไม่ได้เหรอไง คนอะไร เห็นแก่ตัวชะมัด!
แต่ยังไม่ทันจะได้เอ่ยอะไรอีก ภควัตน์ก็บอกต่อด้วยเสียงเยียบเย็น
“ที่คุณบอกว่าผมมีเมียเก็บ เพราะของในห้องน้ำ?”
“ใช่ค่ะ ครบครันขนาดนั้น แถมยังมีเสื้อผ้าอีกหลายชุด ฉันเห็นหมดแล้ว”
“คุณไม่รู้สึกคุ้นๆ ของพวกนั้นเลยหรือไง”
“คะ?”
“ยี่ห้อทั้งหมดนั่น เป็นยี่ห้อที่คุณใช้เมื่อตอนอยู่ห้องผมที่ลอนดอน...จำได้ไหม”
เอ๋...มันก็ใช่ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้ด้วย
“งั้นถ้าใครสักคนจะเป็นเมียเก็บผม คนคนนั้นก็ต้องเป็นคุณไง วรีวาฏิกา เพราะผมซื้อของพวกนั้นมาเตรียมไว้ให้คุณ!”
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 มี.ค. 2564, 09:23:06 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 มี.ค. 2564, 09:23:06 น.
จำนวนการเข้าชม : 340
| << บทที่ 22 -65% | บทที่ 23 -25% >> |