ทัณฑ์ทวงรัก: หอมดึก (ปลายปากกาสำนักพิมพ์)
เรื่องย่อ
'ศมา' เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ผู้หญิงทุกคนปรารถนา เขาเป็นวิศวกรหนุ่มที่ทั้งเก่ง ฉลาด จริงใจ และจริงจังไปเสียทุกเรื่อง แต่ว่าชีวิตกลับเล่นตลกกับผู้ชายสายบุญอย่างเขาที่ไม่ว่าจะรักจะชอบใคร ศมาก็เป็นได้แค่พี่ชายที่แสนดีคนหนึ่งเท่านั้น แถมสวรรค์ยังใจร้ายส่งผู้หญิงที่เป็นทุกอย่างที่เขาไม่ชอบ มาเป็นลูกหนี้เขา!
'ตวงทอง' หล่อนสวย หรู เพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตา การศึกษา และฐานะหน้าที่การงาน หญิงสาวใช้ชีวิตแบบวัตถุนิยมสุดเหวี่ยง จนวันหนึ่งชีวิตได้ให้บทเรียนกับหล่อน จากคุณหนูไฮโซ ตวงทองกลายเป็นลูกหนี้ที่ต้องหนีหนี้ หาเงินมาใช้หนี้ไปวันๆ สุดท้ายเมื่อเริ่มจนตรอกหล่อนกัดฟันสู้ หันหน้ามาขอเกาะเจ้าหนี้กินเสียดื้อๆ
“ด้านได้ อายอด และฉันจะไม่ยอมอดตาย แค่งานกรรมกรก่อสร้างทำไมฉันจะทำไม่ได้!”
*********************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง ดุจจันทร์ดั้นเมฆ พนาพร่ำรัก และฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา) และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นนิยายรักโรแมนติก ดราม่า พ่อแง่แม่งอน อบอุ่น ละมุนในหัวใจแน่นอน ใครที่เคยฟิน ตรีเมฆ และจันทน์กะพ้อ ใน "ดุจจันทร์ดั้นเมฆ" มาแล้ว ห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวง #รับประกันความสนุกเช่นเคย!
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้าน booksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้าน Banniyayindy(Budsara Thongrussamee) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช ร้านBestbookSmile และร้าน Julee July
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.ผ่าน www.plaipakkabooks.com หรือ inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 476 หน้า
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 319฿ จากราคาปก 355฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 364฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 389฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket และ NaiinPann**
'ศมา' เป็นผู้ชายธรรมดาคนหนึ่งที่ผู้หญิงทุกคนปรารถนา เขาเป็นวิศวกรหนุ่มที่ทั้งเก่ง ฉลาด จริงใจ และจริงจังไปเสียทุกเรื่อง แต่ว่าชีวิตกลับเล่นตลกกับผู้ชายสายบุญอย่างเขาที่ไม่ว่าจะรักจะชอบใคร ศมาก็เป็นได้แค่พี่ชายที่แสนดีคนหนึ่งเท่านั้น แถมสวรรค์ยังใจร้ายส่งผู้หญิงที่เป็นทุกอย่างที่เขาไม่ชอบ มาเป็นลูกหนี้เขา!
'ตวงทอง' หล่อนสวย หรู เพียบพร้อมทั้งรูปร่างหน้าตา การศึกษา และฐานะหน้าที่การงาน หญิงสาวใช้ชีวิตแบบวัตถุนิยมสุดเหวี่ยง จนวันหนึ่งชีวิตได้ให้บทเรียนกับหล่อน จากคุณหนูไฮโซ ตวงทองกลายเป็นลูกหนี้ที่ต้องหนีหนี้ หาเงินมาใช้หนี้ไปวันๆ สุดท้ายเมื่อเริ่มจนตรอกหล่อนกัดฟันสู้ หันหน้ามาขอเกาะเจ้าหนี้กินเสียดื้อๆ
“ด้านได้ อายอด และฉันจะไม่ยอมอดตาย แค่งานกรรมกรก่อสร้างทำไมฉันจะทำไม่ได้!”
*********************
นิยายเรื่องนี้เขียนโดย "หอมดึก" (ผู้แต่ง ดุจจันทร์ดั้นเมฆ พนาพร่ำรัก และฝนเมษา ดอกไม้พฤษภา) และได้ตีพิมพ์กับ "ปลายปากกาสำนักพิมพ์ (Plaipakka Publishing)" ทีมงานปลายปากกาจึงนำมาลงให้ได้อ่านกัน ประมาณ 60-70% ของเรื่องนะคะ เป็นนิยายรักโรแมนติก ดราม่า พ่อแง่แม่งอน อบอุ่น ละมุนในหัวใจแน่นอน ใครที่เคยฟิน ตรีเมฆ และจันทน์กะพ้อ ใน "ดุจจันทร์ดั้นเมฆ" มาแล้ว ห้ามพลาดด้วยประการทั้งปวง #รับประกันความสนุกเช่นเคย!
*******************
นักอ่านท่านใดสนใจมีทั้งแบบ eBook และแบบรูปเล่มนะคะ
***สำหรับแบบรูปเล่มวางจำหน่าย 4 ช่องทาง***
1.ศูนย์หนังสือจุฬาฯ
2.ร้านออนไลน์ เช่น ร้านนิยายรัก ร้าน booksforfun ร้านบาร์บี้บิวตี้บุ๊ค(ฉัตรธิดา สำเฮี้ยง) ร้าน Banniyayindy(Budsara Thongrussamee) ร้านหนังสือต้นสน วังหลัง ศิริราช ร้านBestbookSmile และร้าน Julee July
3.สั่งซื้อโดยตรงกับสนพ.ผ่าน www.plaipakkabooks.com หรือ inbox หาแอดมินเพจปลายปากกาสำนักพิมพ์ หรือผ่าน Line: plaipakkabooks
4.ซื้อผ่าน plaipakkabooks_officialshop ใน shopee
หนังสือพร้อมส่ง
คุ้มสุดด้วยจำนวน 476 หน้า
สั่งซื้อออนไลน์ราคาเพียง 319฿ จากราคาปก 355฿
ค่าจัดส่งลงทะเบียน 45฿ (รวมเป็น 364฿)
ค่าจัดส่ง EMS 70฿ (รวมเป็น 389฿)
หรือดูรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ เพจ "ปลายปากกา สำนักพิมพ์"
***แบบ eBook วางจำหน่ายที่เว็บ Mebmarket และ NaiinPann**
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทที่ 5 -60%
“ตูซา” ตวงทองถลันลุกขึ้น แต่ธรรมชาติของความเป็นคนไม่ไว้ใจคนง่ายๆ ทำให้หล่อนยั้งมือที่เอื้อมไปเปิดประตูไว้ “มีอะไร ทำไมมามืดๆ”
“พี่ตวง ช่วยด้วย” น้ำเสียงนั้นร้อนรนเจือสะอื้นไห้ระคนหวาดผวา เสียงเคาะประตูถี่รัวขึ้น หัวใจของตวงทองสั่นระรัว เสียงร้องของเด็กสาวดั่งสะท้อนเสียงร่ำร้องขอความช่วยเหลือของหล่อนในคืนนั้น ตวงทองตัดสินใจปลดล็อกประตูสองชั้น เปิดออกรับร่างบางที่สวมเพียงผ้าถุงผืนเดียวกับผ้าขนหนูพาดบ่าเข้ามาด้านใน ก่อนจะปิดประตูตามหลัง
“ล็อกประตู ล็อกแน่นๆ พี่ตวง”
ตูซาร้องบอกขณะกำลังทรุดลงนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ที่มุมห้อง
ความกลัวแล่นเข้าจับขั้วหัวใจตวงทอง หล่อนถลาไปล็อกประตูแล้วดันตะกร้าผ้าขวางไว้อีกชั้นก่อนจะกดเปิดไฟในห้อง โชคร้ายที่ภายในห้องไม่มีเครื่องเรือนอื่นใดอีกเลยที่พอจะใช้กั้นประตูได้
“ตูซา หนีใครมา” หล่อนทรุดลงนั่งข้างๆ แสงสว่างเผยให้เห็นร่องรอยแดงช้ำกระจายไปทั่วทั้งหัวไหล่ขาวผ่อง ผมยาวสลวยยุ่งเหยิงกระเซอะกระเซิง ซ้ำร้ายหล่อนเห็นรอยฟันฝังลึกจนเลือดซึมที่หัวไหล่มนอีกข้าง ตูซาดึงผ้าปิดร่องรอยน่าอดสูเหล่านั้นไว้ แต่ทว่าตวงทองไม่ยอม หล่อนยื่นมือสั่นระริกมาดึงผ้าออกช้าๆ พลางปลอบโยนเด็กสาว
“ขอพี่ดูหน่อย ใครทำเธอ”
“ลุง ผัวคนไทยของป้า”
“สารเลว นี่เธอบอกป้าหรือยัง”
“ไม่กล้า ป้าจะด่า ป้าว่าหนูยั่วลุงเอง ฮือๆ”
“เลว เลวทั้งผัวทั้งเมีย แล้วนี่บอกพวกหัวหน้าช่างหรือยัง หืม”
“ไม่ ลุงเมา มาดักที่หน้าห้องน้ำ ตูซาวิ่งหนี ลุงตามไปทันที่สวนสับปะรด ตูซาเอาไม้ฟาดหัวลุงแตก แล้ววิ่งหนีมานี่ ยังไม่เจอใครเลย”
“เราต้องไปแจ้งหัวหน้าคนงาน พวกวิศวกรนั่นก็ได้ เรื่องร้ายแรงขนาดนี้ ใส่เสื้อผ้าพี่ซะแล้วไปกัน”
“มะ...ไม่ ตูซาไม่อยากตกงาน ไม่อยากถูกส่งกลับพม่า ตูซาอยากหาเงินส่งกลับบ้านให้พ่อแม่”
“แล้วทำไมเธอต้องตกงานด้วยล่ะ ไอ้แก่นั่นต่างหากที่ต้องติดตะราง”
“เขาเป็นคนไทย” ตูซาจับแขนตวงทองไว้แน่น มองสบตาลึกล้ำ คำพูดประโยคนั้นทำให้ตวงทองนิ่งงันไป “ตูซาเป็นต่างด้าว เป็นคนพม่า”
“ทำไม ก็คนเหมือนกัน” ตวงทองไม่ยอม หล่อนโกรธจนหน้าแดงก่ำ มือไม้สั่นไปหมด
“ไม่เหมือนพี่ตวง ไม่มีทางเหมือน” ตูซาส่ายหน้า ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเผยความอัดอั้นตันใจทั้งหมดออกมาจนสิ้น ปากเอื้อนเอ่ย “ถึงตูซาจะต้องถูกลุงข่มขืนก็จะไม่กลับพม่า กว่าจะมาทำงานที่ไทยได้ใช้เงินไปเยอะ ตูซาจะหาเงินใช้หนี้ ส่งให้พ่อแม่เยอะๆ ป้าบอกว่ายังไงก็ต้องมีผัวสักวันนึง แค่นี้...คงไม่เป็นไรหรอก”
“ตูซา!” ตวงทองได้แต่ร้องออกมาเบาๆ ยังคงอยู่ข้างๆ เด็กสาวที่กำลังร่ำไห้อยู่เงียบๆ อย่างน่าเวทนา ไม่นานก็ค้นหายาทาแผลพร้อมเสื้อผ้าของตนมายื่นให้แล้วเอ่ยบอกให้ตูซาไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสีย ก่อนจะหันซ้ายแลขวามองหาอะไรที่พอจะกินกันตายไปก่อนในค่ำคืนยุ่งเหยิงนี่ อย่างไรเสียหล่อนก็ไม่กล้าออกไปหาอะไรกินข้างนอกนั่นแน่
ตวงทองต้มน้ำร้อนแล้วเทบะหมี่ลงไปสองซองตามด้วยไข่ฟองสุดท้ายที่เหลืออยู่ หล่อนกวนๆ ให้ไข่แตกกระจายพอให้น้ำซุปใสแจ๋วน่ากินขึ้นมาบ้าง กลิ่นบะหมี่ราคาถูกหอมฟุ้งไปทั้งห้อง ตูซาเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยใบหน้าที่ไร้คราบน้ำตา แม้ดวงตาทั้งคู่ยังแดงช้ำ หล่อนสวมเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นของเจ้าของห้องได้อย่างสบายเพราะตัวเล็กกว่ามาก
“ตูซาอายุเท่าไรนี่”
“อะ...เอ่อ สิบแปดจ้ะ”
“เอาจริงๆ พี่ไม่บอกใครหรอก” ตวงทองเลื่อนชามพลาสติกที่ใส่บะหมี่ร้อนๆ ให้อีกฝ่าย
“หนู...ใกล้จะสิบห้าปีแล้วจ้ะ”
“ใกล้...นี่เธอยังไม่เต็มสิบห้าหรือ!”
“โธ่ พี่ตวงอย่าบอกใครนะ หนูอยากทำงานหาเงินส่งกลับบ้าน นะพี่ อย่าบอกนายช่างใหญ่นะ” ตูซาทำท่าจะร้องไห้ขึ้นมาอีก ตวงทองทอดถอนใจแล้วก็ก้มหน้าก้มตารับประทานบะหมี่ที่เป็นทั้งอาหารมื้อเที่ยงและมื้อเย็นของตนช้าๆ
ท่าทีกินอยู่เรียบร้อยของหญิงสาวตรงหน้าทำให้ตูซามองด้วยความชื่นชม หากมีพี่สาวสักคน ตูซาก็อยากมีพี่สาวแบบนี้ เสียดายที่หล่อนเกิดเป็นลูกคนโต แถมยังมีน้องๆ อีกเป็นโขยงที่ต้องดูแล เด็กสาวได้แต่ถอนใจเมื่อนึกถึงชะตาชีวิตของตนเอง
“คืนนี้เธอพักกับพี่ที่นี่ก่อน ป่านนี้แล้วคงไม่มีคนมาตามเธอที่นี่แล้วละ”
“จ้ะ เขากลัวนายช่างใหญ่”
“กลัวนายนั่น เอ๊ย นายช่างใหญ่ทำไม เขาเกี่ยวอะไรด้วยรึ ตัวก็ไม่อยู่นี่ เกิดเรื่องอะไรก็คงไม่รู้เรื่อง”
“ก็นายช่างใหญ่สั่งให้ยกบ้านสวยๆ นี่ขึ้นรถพ่วงมาจากกรุงเทพฯ มาให้พี่ตวงเชียวนะ ใครจะกล้ามาหาเรื่องพี่ตวงได้ละ”
“คิดอะไรกัน คนจะหาเรื่องพี่น่ะเยอะแยะไป” ตวงทองร้องเสียงสูง “ไม่เห็นเหรอ แม่ครัวปากเน่านั่นยังหาเรื่องพี่ไม่หยุด”
“นั่นสินะ” ตูซาหน้าเสีย ตนคงคิดผิดเสียแล้วกระมังที่วิ่งมาพึ่งตวงทอง เผลอๆ จะทำให้หญิงสาวเดือดร้อนไปด้วย
ตวงทองมองใบหน้าซีดขาวและดวงตาที่หลุบต่ำลงอย่างคนรู้สึกผิดด้วยความสงสาร
“พี่ไม่มีใครคุ้มหัวหรอกตูซา อยู่นี่ก็ตกที่นั่งลำบากไม่ต่างกับเธอ แต่พี่จะไม่ยอมให้ใครมารังแกเอาง่ายๆ อีกแล้ว” ดวงตากลมโตวาววับด้วยแววมุ่งมั่น “เธอก็เหมือนกันนะตูซา อย่ายอมให้ใครมาฉุดกระชากทำอะไรเราง่ายๆ ถึงเราจะเป็นใคร มาจากไหน เราก็คนเหมือนกัน เข้าใจไหม”
“จ้ะพี่ตวง” ตูซาพยักหน้าทั้งๆ ที่อดแย้งในใจไม่ได้
“พี่ตวง ช่วยด้วย” น้ำเสียงนั้นร้อนรนเจือสะอื้นไห้ระคนหวาดผวา เสียงเคาะประตูถี่รัวขึ้น หัวใจของตวงทองสั่นระรัว เสียงร้องของเด็กสาวดั่งสะท้อนเสียงร่ำร้องขอความช่วยเหลือของหล่อนในคืนนั้น ตวงทองตัดสินใจปลดล็อกประตูสองชั้น เปิดออกรับร่างบางที่สวมเพียงผ้าถุงผืนเดียวกับผ้าขนหนูพาดบ่าเข้ามาด้านใน ก่อนจะปิดประตูตามหลัง
“ล็อกประตู ล็อกแน่นๆ พี่ตวง”
ตูซาร้องบอกขณะกำลังทรุดลงนั่งร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่ที่มุมห้อง
ความกลัวแล่นเข้าจับขั้วหัวใจตวงทอง หล่อนถลาไปล็อกประตูแล้วดันตะกร้าผ้าขวางไว้อีกชั้นก่อนจะกดเปิดไฟในห้อง โชคร้ายที่ภายในห้องไม่มีเครื่องเรือนอื่นใดอีกเลยที่พอจะใช้กั้นประตูได้
“ตูซา หนีใครมา” หล่อนทรุดลงนั่งข้างๆ แสงสว่างเผยให้เห็นร่องรอยแดงช้ำกระจายไปทั่วทั้งหัวไหล่ขาวผ่อง ผมยาวสลวยยุ่งเหยิงกระเซอะกระเซิง ซ้ำร้ายหล่อนเห็นรอยฟันฝังลึกจนเลือดซึมที่หัวไหล่มนอีกข้าง ตูซาดึงผ้าปิดร่องรอยน่าอดสูเหล่านั้นไว้ แต่ทว่าตวงทองไม่ยอม หล่อนยื่นมือสั่นระริกมาดึงผ้าออกช้าๆ พลางปลอบโยนเด็กสาว
“ขอพี่ดูหน่อย ใครทำเธอ”
“ลุง ผัวคนไทยของป้า”
“สารเลว นี่เธอบอกป้าหรือยัง”
“ไม่กล้า ป้าจะด่า ป้าว่าหนูยั่วลุงเอง ฮือๆ”
“เลว เลวทั้งผัวทั้งเมีย แล้วนี่บอกพวกหัวหน้าช่างหรือยัง หืม”
“ไม่ ลุงเมา มาดักที่หน้าห้องน้ำ ตูซาวิ่งหนี ลุงตามไปทันที่สวนสับปะรด ตูซาเอาไม้ฟาดหัวลุงแตก แล้ววิ่งหนีมานี่ ยังไม่เจอใครเลย”
“เราต้องไปแจ้งหัวหน้าคนงาน พวกวิศวกรนั่นก็ได้ เรื่องร้ายแรงขนาดนี้ ใส่เสื้อผ้าพี่ซะแล้วไปกัน”
“มะ...ไม่ ตูซาไม่อยากตกงาน ไม่อยากถูกส่งกลับพม่า ตูซาอยากหาเงินส่งกลับบ้านให้พ่อแม่”
“แล้วทำไมเธอต้องตกงานด้วยล่ะ ไอ้แก่นั่นต่างหากที่ต้องติดตะราง”
“เขาเป็นคนไทย” ตูซาจับแขนตวงทองไว้แน่น มองสบตาลึกล้ำ คำพูดประโยคนั้นทำให้ตวงทองนิ่งงันไป “ตูซาเป็นต่างด้าว เป็นคนพม่า”
“ทำไม ก็คนเหมือนกัน” ตวงทองไม่ยอม หล่อนโกรธจนหน้าแดงก่ำ มือไม้สั่นไปหมด
“ไม่เหมือนพี่ตวง ไม่มีทางเหมือน” ตูซาส่ายหน้า ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนเผยความอัดอั้นตันใจทั้งหมดออกมาจนสิ้น ปากเอื้อนเอ่ย “ถึงตูซาจะต้องถูกลุงข่มขืนก็จะไม่กลับพม่า กว่าจะมาทำงานที่ไทยได้ใช้เงินไปเยอะ ตูซาจะหาเงินใช้หนี้ ส่งให้พ่อแม่เยอะๆ ป้าบอกว่ายังไงก็ต้องมีผัวสักวันนึง แค่นี้...คงไม่เป็นไรหรอก”
“ตูซา!” ตวงทองได้แต่ร้องออกมาเบาๆ ยังคงอยู่ข้างๆ เด็กสาวที่กำลังร่ำไห้อยู่เงียบๆ อย่างน่าเวทนา ไม่นานก็ค้นหายาทาแผลพร้อมเสื้อผ้าของตนมายื่นให้แล้วเอ่ยบอกให้ตูซาไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสีย ก่อนจะหันซ้ายแลขวามองหาอะไรที่พอจะกินกันตายไปก่อนในค่ำคืนยุ่งเหยิงนี่ อย่างไรเสียหล่อนก็ไม่กล้าออกไปหาอะไรกินข้างนอกนั่นแน่
ตวงทองต้มน้ำร้อนแล้วเทบะหมี่ลงไปสองซองตามด้วยไข่ฟองสุดท้ายที่เหลืออยู่ หล่อนกวนๆ ให้ไข่แตกกระจายพอให้น้ำซุปใสแจ๋วน่ากินขึ้นมาบ้าง กลิ่นบะหมี่ราคาถูกหอมฟุ้งไปทั้งห้อง ตูซาเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยใบหน้าที่ไร้คราบน้ำตา แม้ดวงตาทั้งคู่ยังแดงช้ำ หล่อนสวมเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นของเจ้าของห้องได้อย่างสบายเพราะตัวเล็กกว่ามาก
“ตูซาอายุเท่าไรนี่”
“อะ...เอ่อ สิบแปดจ้ะ”
“เอาจริงๆ พี่ไม่บอกใครหรอก” ตวงทองเลื่อนชามพลาสติกที่ใส่บะหมี่ร้อนๆ ให้อีกฝ่าย
“หนู...ใกล้จะสิบห้าปีแล้วจ้ะ”
“ใกล้...นี่เธอยังไม่เต็มสิบห้าหรือ!”
“โธ่ พี่ตวงอย่าบอกใครนะ หนูอยากทำงานหาเงินส่งกลับบ้าน นะพี่ อย่าบอกนายช่างใหญ่นะ” ตูซาทำท่าจะร้องไห้ขึ้นมาอีก ตวงทองทอดถอนใจแล้วก็ก้มหน้าก้มตารับประทานบะหมี่ที่เป็นทั้งอาหารมื้อเที่ยงและมื้อเย็นของตนช้าๆ
ท่าทีกินอยู่เรียบร้อยของหญิงสาวตรงหน้าทำให้ตูซามองด้วยความชื่นชม หากมีพี่สาวสักคน ตูซาก็อยากมีพี่สาวแบบนี้ เสียดายที่หล่อนเกิดเป็นลูกคนโต แถมยังมีน้องๆ อีกเป็นโขยงที่ต้องดูแล เด็กสาวได้แต่ถอนใจเมื่อนึกถึงชะตาชีวิตของตนเอง
“คืนนี้เธอพักกับพี่ที่นี่ก่อน ป่านนี้แล้วคงไม่มีคนมาตามเธอที่นี่แล้วละ”
“จ้ะ เขากลัวนายช่างใหญ่”
“กลัวนายนั่น เอ๊ย นายช่างใหญ่ทำไม เขาเกี่ยวอะไรด้วยรึ ตัวก็ไม่อยู่นี่ เกิดเรื่องอะไรก็คงไม่รู้เรื่อง”
“ก็นายช่างใหญ่สั่งให้ยกบ้านสวยๆ นี่ขึ้นรถพ่วงมาจากกรุงเทพฯ มาให้พี่ตวงเชียวนะ ใครจะกล้ามาหาเรื่องพี่ตวงได้ละ”
“คิดอะไรกัน คนจะหาเรื่องพี่น่ะเยอะแยะไป” ตวงทองร้องเสียงสูง “ไม่เห็นเหรอ แม่ครัวปากเน่านั่นยังหาเรื่องพี่ไม่หยุด”
“นั่นสินะ” ตูซาหน้าเสีย ตนคงคิดผิดเสียแล้วกระมังที่วิ่งมาพึ่งตวงทอง เผลอๆ จะทำให้หญิงสาวเดือดร้อนไปด้วย
ตวงทองมองใบหน้าซีดขาวและดวงตาที่หลุบต่ำลงอย่างคนรู้สึกผิดด้วยความสงสาร
“พี่ไม่มีใครคุ้มหัวหรอกตูซา อยู่นี่ก็ตกที่นั่งลำบากไม่ต่างกับเธอ แต่พี่จะไม่ยอมให้ใครมารังแกเอาง่ายๆ อีกแล้ว” ดวงตากลมโตวาววับด้วยแววมุ่งมั่น “เธอก็เหมือนกันนะตูซา อย่ายอมให้ใครมาฉุดกระชากทำอะไรเราง่ายๆ ถึงเราจะเป็นใคร มาจากไหน เราก็คนเหมือนกัน เข้าใจไหม”
“จ้ะพี่ตวง” ตูซาพยักหน้าทั้งๆ ที่อดแย้งในใจไม่ได้
ปลายปากกาสำนักพิมพ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 24 พ.ค. 2564, 19:49:35 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 24 พ.ค. 2564, 19:49:35 น.
จำนวนการเข้าชม : 331
| << บทที่ 5 -30% | บทที่ 5 -100% >> |