Lovely Bodyguard
***เรื่องนี้พระเอกเลวหลุดคอนเซปต์ถ้าใครไม่ชอบก็ไม่ว่ากันนะคะ เอิ๊กๆๆ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ใครบอกว่าบอดี้การ์ดเป็นงานอันตราย เมื่อก่อนเธอเคยเชื่อแค่ 70% แต่ตอนนี้เธอให้เลยล้าน% ตั้งแต่เจอไอ้ผู้ชายนรกที่นำพาแต่ความซวยคนนี้ เฮ้อ!!!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ใครบอกว่าบอดี้การ์ดเป็นงานอันตราย เมื่อก่อนเธอเคยเชื่อแค่ 70% แต่ตอนนี้เธอให้เลยล้าน% ตั้งแต่เจอไอ้ผู้ชายนรกที่นำพาแต่ความซวยคนนี้ เฮ้อ!!!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทนำ
Lovely Bodyguard
DARANIL.
บทนำ
เสียงอึกทึกในผับดังย่านทองหล่อมันไม่ได้ทำให้โสตประสาทของ ‘จอมทัพ นวเทวา’ แย่ลงแต่อย่างใด เขากลับชอบมันเสียยิ่งกว่าเสียงสวดมนต์ของพระสงฆ์ยามเช้าตรู่ที่เคยได้ยินไม่บ่อยด้วยซ้ำ ชายสูงรูปร่างดีห่อหุ้มด้วยเสื้อผ้าราคาแพงยืนโงนเงนขึ้นมาท่ามกลางเสียงโห่ร้องของสาวๆ ที่นั่งรายล้อม เพราะพวกเธอพนันกันว่าเขาไม่มีทางลุกขึ้นยืนได้ด้วยตัวเองในสภาพ ‘เมาแอ๋’ เช่นนี้แน่ แต่ถึงอย่างนั้นจอมทัพก็ทำให้ใครหลายคนต้องส่ายหน้าด้วยความระอา เพราะท่าทางสำมะเลเทเมาของเขานั้นเป็นที่โจษจันกันดีในกลุ่มของวงการไฮโซว่า ‘เละตุ้มเปะ’
จะว่าไปฐานะทางสังคมของจอมทัพนั้นก็ไม่ได้น้อยหน้าใครในประเทศเลยแม้แต่น้อย เพราะเขาเป็นลูกชายคนเดียวของนักธุรกิจหลายพันล้านอย่างคุณจอมพล นวเทวา แต่ก็เหมือนกับลูกชายคนรวยหลายๆ คนที่ไม่เอาอ่าว นายจอมทัพก็ไม่ได้รับการยกเว้น ยิ่งคุณจอมพลตั้งใจทำมาค้าขายมากเท่าไหร่ จอมทัพก็ยิ่งเที่ยวเตร่มากขึ้นเท่านั้น ตามคติประจำใจที่ว่า ‘live like there's no tomorrow’ หรือแปลเป็นภาษาไทยเก๋ๆ ก็คือ ‘ใช้ชีวิตแต่ละวันเหมือนว่าวันพรุ่งนี้ไม่มีอยู่’ นั่นเอง
ถึงแม้ว่าจอมทัพจะจบจากมหาวิทยาลัยจากอเมริกาซึ่งพอให้ผู้เป็นพ่อได้พูดอวดคนอื่นได้บ้าง แต่ใครจะรู้ว่าเบื้องหลังนั้นปริญญาที่ได้มามันมีที่มาอย่างไร จอมทัพต้องใช้เงินจำนวนไม่น้อยเพื่อว่าจ้างให้พวกหัวกะทิร้อนเงินทั้งหลายเรียนแทนจนกระทั่งสามารถหอบใบปริญญาสาขาบริหารธุรกิจที่เขาแทบไม่มีความรู้อะไรเลยกลับมาให้พ่อได้ชื่นใจ
นับตั้งแต่วันที่ได้ใบปริญญาจากความรู้ของคนอื่นมาให้ผู้เป็นบิดาได้ เวลาก็ล่วงเลยมาเกือบสิบปีแต่ทว่าจอมทัพก็ยังไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ได้แต่เที่ยวเตร่ไปวันๆ สร้างความหนักใจให้คุณจอมพลไม่น้อย
“เฮ้ย ไอ้ทัพ” เสียงเรียกชื่ออย่างสนิทสนมดังมาจากกลุ่มผู้ชายที่ตามมาสมทบทีหลัง ถือว่าวันนี้เป็นวันดีอีกวันหนึ่งที่มีพ่อบุญทุ่มอย่างจอมทัพเสนอตัวเป็นเจ้าภาพ
“ทำไมมาเอาป่านนี้วะ” จอมทัพตอบกลับเสียงอ้อแอ้ ดวงตาปรือฉ่ำไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์
“เออน่า...มาแล้วก็ยังดีกว่าไม่มา ไปต่อกันที่อื่นดีกว่าว่ะ กูรับรองสาวๆ เพียบ” พูดพลางเหลือบมองแม่สาวนุ่งน้อยห่มน้อยที่มองเขาตาขวาง เพราะดันมาฉกเอาตัวบ่อเงินบ่อทองของพวกเธอไปต่อหน้าต่อตา
“แต่กูขับรถไม่ไหวแล้วว่ะ มึงช่วยขับรถกูตามไปหน่อยได้มะ” จอมทัพพูดแข่งกับเสียงเพลง ขณะเอื้อมมือไปกอดคอเพื่อนกินที่อุตส่าห์โทรเรียกออกมา
“เออ เดี๋ยวกูจัดการให้” พูดแล้วก็เอื้อมมือไปรับเอากุญแจรถพอร์ชรุ่นใหม่ล่าสุดจากเพื่อนขี้เมามาไว้อย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง ไอ้จอมทัพนี่มันโง่เง่าดีแท้ หลอกกินฟรีก็ง่าย แถมยังใจกว้างยอมให้ขับรถราคาหลายสิบล้านอย่างนี้อีก ถ้าไม่เลี้ยงมันไว้เป็นเพื่อนก็โง่เต็มทนแล้ว
หลังจากที่หอบหิ้วกันมาจนถึงหน้าผับ จู่ๆ จอมทัพก็เกิดอาการคลื่นไส้ขึ้นมาฉับพลัน รีบวิ่งแหวกฝูงคนไปยังซอยข้างๆ ไม่สนใจสายตาละเหี่ยใจของทุกคนที่เห็นภาพนี้จนชินตา โดยหารู้ไม่ว่านั่นจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้เห็นเพื่อนชายที่เกาะเขากินมานานหลายปี
“ตู้ม!!!” เสียงระเบิดดังขึ้นท่ามกลางเสียงหวีดร้องของผู้คนมากมาย ขนาดที่ว่าคนเมาที่ยืนด้วยขาตัวเองแทบไม่ไหวอย่างจอมทัพก็สร่างเมาขึ้นมาฉับพลัน
ภาพที่เห็นเบื้องหน้านั้นมันทำให้ใจของหนุ่มวัยเกือบสามสิบหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม เมื่อเห็นพอร์ชรุ่นใหม่ล่าสุดของตัวเองมีไฟลุกท่วม รายล้อมไปด้วยสะเก็ดระเบิดและซากรถที่แตกกระจายสร้างความเสียหายพร้อมผู้บาดเจ็บไปทั่วบริเวณ
“มะ มันเป็นห่าอะไรกันวะ!!” จอมทัพสบถดังลั่นก่อนจะเรียกสติของตัวเองรีบรุดไปยังซากรถที่เห็นร่างของผู้เคราะห์ร้ายอยู่ลางๆ ท่ามกลางเปลวเพลิง
ชายร่างหนาตามอายุที่มากขึ้นซวนเซลงไปนั่งบนโซฟาสีดำภายในห้องนอนหลังจากได้รับโทรศัพท์กลางดึก ใจของผู้เป็นพ่อแทบจะหยุดเต้นเมื่อรู้ว่ารถของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนระเบิดขึ้นกลางใจเมือง แต่ก็ยังพอใจชื้นขึ้นมาได้บ้างเมื่อรู้ว่าจอมทัพไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรแม้แต่น้อย แต่ผู้โชคร้ายก็คือเพื่อนของลูกชายที่เขาชังน้ำหน้านั่นเอง
“รีบพาไอ้ลูกบัดซบนั่นมาหาผมด่วนเลยคุณตา!” จอมพลกรอกเสียงผ่านโทรศัพท์บ้านไปยังเลขาสาวผู้โทรมาแจ้งเรื่องร้ายด้วยความโกรธเคือง นึกอยู่แล้วว่าสักวันมันต้องเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ เพราะธุรกิจที่เขาทำอยู่นั้นจะว่าไปก็ไม่ได้ขาวสะอาดไปทั้งหมด ถึงแม้ว่าจะเป็นบริษัทส่งออกอะไหล่รถยนต์รายใหญ่ของประเทศก็ตาม ก็กว่าที่จะใหญ่ได้ถึงทุกวันนี้ เขาเองก็ต้องเล่นนอกกฎอยู่หลายครั้งเช่นกัน
หนุ่มใหญ่วัยใกล้หกสิบยกมือขึ้นลูบหน้าผากตัวเองอย่างครุ่นคิด คู่แข่งทางธุรกิจถึงจะมีมากแต่ก็ไม่น่าจะเล่นงานกันแรงขนาดนี้ แต่ก็ไม่แน่...เมื่อนึกถึงอีกหนึ่งนักธุรกิจที่เพิ่งมีปัญหาเรื่องการฮั้วซองประมูลกันไปหยกๆ
นายเกรียงไกร อดิเรกกุล
ชื่อนี้ผุดขึ้นมาทำให้เรื่องที่คิดว่าไม่น่าเป็นไปได้เกิดมีน้ำหนักขึ้นมาทันตาเห็นเพราะหลังจากการประมูลกิจารส่งออกอะไหล่รถยนต์ชิ้นหนึ่งกับบริษัทยักษ์ใหญ่ในประเทศฟิลิปปินส์ ก็ทำให้นายเกรียงไกรต้องชวดกับกำไรที่จะได้รับหลายร้อยล้านบาท เพราะผลสุดท้ายบริษัทนำเข้าชิ้นส่วนอะไหล่รถยนต์ของฟิลิปปินส์ก็เลือกที่จะใช้บริการบริษัทของเขานั่นเอง
คิดได้ดังนี้นักธุรกิจใหญ่ก็เริ่มคำนึงถึงความปลอดภัยของตัวเองและลูกชาย เพราะไม่แน่ว่าอาจจะมีศัตรูคู่ค้าอีกหลายๆ รายที่แค้นเขาอยู่สวมรอยลงมือชำระแค้นก็เป็นได้
สงสัยว่าเรื่องบอดี้การ์ดที่เคยคิดว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระนั้น คงต้องเลื่อนลำดับมาให้เป็นเรื่องจำเป็นอันดับหนึ่งในชีวิตเสียแล้ว...
---------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ หลังจากที่ห่างหายกับการอัพนิยายไปหลายเดือน
ก็มีเรื่องให้คิดอยู่มากมาย แต่จนแล้วจนรอดก็ยังอยากเขียนนิยายอยู่ดี
แล้วก็เกิดไอเดียเกี่ยวกับเรื่องนี้ เลยสนองตัณหาเขียนมันซะเลย
บอกก่อนว่าพระเอกเรื่องนี้ออกแนวเลวนะคะใครไม่ชอบก็ขออภัยด้วย
เอาเป็นว่ามันจะเป็นยังไงก็ไม่รู้ลองอ่านดูก่อนนะคะ
ไม่รับประกัน 55555
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
[ ดารานิล ]
www.facebook.com/daranilday
---------------------------------------------------------------------------------
DARANIL.
บทนำ
เสียงอึกทึกในผับดังย่านทองหล่อมันไม่ได้ทำให้โสตประสาทของ ‘จอมทัพ นวเทวา’ แย่ลงแต่อย่างใด เขากลับชอบมันเสียยิ่งกว่าเสียงสวดมนต์ของพระสงฆ์ยามเช้าตรู่ที่เคยได้ยินไม่บ่อยด้วยซ้ำ ชายสูงรูปร่างดีห่อหุ้มด้วยเสื้อผ้าราคาแพงยืนโงนเงนขึ้นมาท่ามกลางเสียงโห่ร้องของสาวๆ ที่นั่งรายล้อม เพราะพวกเธอพนันกันว่าเขาไม่มีทางลุกขึ้นยืนได้ด้วยตัวเองในสภาพ ‘เมาแอ๋’ เช่นนี้แน่ แต่ถึงอย่างนั้นจอมทัพก็ทำให้ใครหลายคนต้องส่ายหน้าด้วยความระอา เพราะท่าทางสำมะเลเทเมาของเขานั้นเป็นที่โจษจันกันดีในกลุ่มของวงการไฮโซว่า ‘เละตุ้มเปะ’
จะว่าไปฐานะทางสังคมของจอมทัพนั้นก็ไม่ได้น้อยหน้าใครในประเทศเลยแม้แต่น้อย เพราะเขาเป็นลูกชายคนเดียวของนักธุรกิจหลายพันล้านอย่างคุณจอมพล นวเทวา แต่ก็เหมือนกับลูกชายคนรวยหลายๆ คนที่ไม่เอาอ่าว นายจอมทัพก็ไม่ได้รับการยกเว้น ยิ่งคุณจอมพลตั้งใจทำมาค้าขายมากเท่าไหร่ จอมทัพก็ยิ่งเที่ยวเตร่มากขึ้นเท่านั้น ตามคติประจำใจที่ว่า ‘live like there's no tomorrow’ หรือแปลเป็นภาษาไทยเก๋ๆ ก็คือ ‘ใช้ชีวิตแต่ละวันเหมือนว่าวันพรุ่งนี้ไม่มีอยู่’ นั่นเอง
ถึงแม้ว่าจอมทัพจะจบจากมหาวิทยาลัยจากอเมริกาซึ่งพอให้ผู้เป็นพ่อได้พูดอวดคนอื่นได้บ้าง แต่ใครจะรู้ว่าเบื้องหลังนั้นปริญญาที่ได้มามันมีที่มาอย่างไร จอมทัพต้องใช้เงินจำนวนไม่น้อยเพื่อว่าจ้างให้พวกหัวกะทิร้อนเงินทั้งหลายเรียนแทนจนกระทั่งสามารถหอบใบปริญญาสาขาบริหารธุรกิจที่เขาแทบไม่มีความรู้อะไรเลยกลับมาให้พ่อได้ชื่นใจ
นับตั้งแต่วันที่ได้ใบปริญญาจากความรู้ของคนอื่นมาให้ผู้เป็นบิดาได้ เวลาก็ล่วงเลยมาเกือบสิบปีแต่ทว่าจอมทัพก็ยังไม่ทำอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน ได้แต่เที่ยวเตร่ไปวันๆ สร้างความหนักใจให้คุณจอมพลไม่น้อย
“เฮ้ย ไอ้ทัพ” เสียงเรียกชื่ออย่างสนิทสนมดังมาจากกลุ่มผู้ชายที่ตามมาสมทบทีหลัง ถือว่าวันนี้เป็นวันดีอีกวันหนึ่งที่มีพ่อบุญทุ่มอย่างจอมทัพเสนอตัวเป็นเจ้าภาพ
“ทำไมมาเอาป่านนี้วะ” จอมทัพตอบกลับเสียงอ้อแอ้ ดวงตาปรือฉ่ำไปด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์
“เออน่า...มาแล้วก็ยังดีกว่าไม่มา ไปต่อกันที่อื่นดีกว่าว่ะ กูรับรองสาวๆ เพียบ” พูดพลางเหลือบมองแม่สาวนุ่งน้อยห่มน้อยที่มองเขาตาขวาง เพราะดันมาฉกเอาตัวบ่อเงินบ่อทองของพวกเธอไปต่อหน้าต่อตา
“แต่กูขับรถไม่ไหวแล้วว่ะ มึงช่วยขับรถกูตามไปหน่อยได้มะ” จอมทัพพูดแข่งกับเสียงเพลง ขณะเอื้อมมือไปกอดคอเพื่อนกินที่อุตส่าห์โทรเรียกออกมา
“เออ เดี๋ยวกูจัดการให้” พูดแล้วก็เอื้อมมือไปรับเอากุญแจรถพอร์ชรุ่นใหม่ล่าสุดจากเพื่อนขี้เมามาไว้อย่างกระหยิ่มยิ้มย่อง ไอ้จอมทัพนี่มันโง่เง่าดีแท้ หลอกกินฟรีก็ง่าย แถมยังใจกว้างยอมให้ขับรถราคาหลายสิบล้านอย่างนี้อีก ถ้าไม่เลี้ยงมันไว้เป็นเพื่อนก็โง่เต็มทนแล้ว
หลังจากที่หอบหิ้วกันมาจนถึงหน้าผับ จู่ๆ จอมทัพก็เกิดอาการคลื่นไส้ขึ้นมาฉับพลัน รีบวิ่งแหวกฝูงคนไปยังซอยข้างๆ ไม่สนใจสายตาละเหี่ยใจของทุกคนที่เห็นภาพนี้จนชินตา โดยหารู้ไม่ว่านั่นจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้เห็นเพื่อนชายที่เกาะเขากินมานานหลายปี
“ตู้ม!!!” เสียงระเบิดดังขึ้นท่ามกลางเสียงหวีดร้องของผู้คนมากมาย ขนาดที่ว่าคนเมาที่ยืนด้วยขาตัวเองแทบไม่ไหวอย่างจอมทัพก็สร่างเมาขึ้นมาฉับพลัน
ภาพที่เห็นเบื้องหน้านั้นมันทำให้ใจของหนุ่มวัยเกือบสามสิบหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่ม เมื่อเห็นพอร์ชรุ่นใหม่ล่าสุดของตัวเองมีไฟลุกท่วม รายล้อมไปด้วยสะเก็ดระเบิดและซากรถที่แตกกระจายสร้างความเสียหายพร้อมผู้บาดเจ็บไปทั่วบริเวณ
“มะ มันเป็นห่าอะไรกันวะ!!” จอมทัพสบถดังลั่นก่อนจะเรียกสติของตัวเองรีบรุดไปยังซากรถที่เห็นร่างของผู้เคราะห์ร้ายอยู่ลางๆ ท่ามกลางเปลวเพลิง
ชายร่างหนาตามอายุที่มากขึ้นซวนเซลงไปนั่งบนโซฟาสีดำภายในห้องนอนหลังจากได้รับโทรศัพท์กลางดึก ใจของผู้เป็นพ่อแทบจะหยุดเต้นเมื่อรู้ว่ารถของลูกชายหัวแก้วหัวแหวนระเบิดขึ้นกลางใจเมือง แต่ก็ยังพอใจชื้นขึ้นมาได้บ้างเมื่อรู้ว่าจอมทัพไม่ได้รับบาดเจ็บอะไรแม้แต่น้อย แต่ผู้โชคร้ายก็คือเพื่อนของลูกชายที่เขาชังน้ำหน้านั่นเอง
“รีบพาไอ้ลูกบัดซบนั่นมาหาผมด่วนเลยคุณตา!” จอมพลกรอกเสียงผ่านโทรศัพท์บ้านไปยังเลขาสาวผู้โทรมาแจ้งเรื่องร้ายด้วยความโกรธเคือง นึกอยู่แล้วว่าสักวันมันต้องเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ เพราะธุรกิจที่เขาทำอยู่นั้นจะว่าไปก็ไม่ได้ขาวสะอาดไปทั้งหมด ถึงแม้ว่าจะเป็นบริษัทส่งออกอะไหล่รถยนต์รายใหญ่ของประเทศก็ตาม ก็กว่าที่จะใหญ่ได้ถึงทุกวันนี้ เขาเองก็ต้องเล่นนอกกฎอยู่หลายครั้งเช่นกัน
หนุ่มใหญ่วัยใกล้หกสิบยกมือขึ้นลูบหน้าผากตัวเองอย่างครุ่นคิด คู่แข่งทางธุรกิจถึงจะมีมากแต่ก็ไม่น่าจะเล่นงานกันแรงขนาดนี้ แต่ก็ไม่แน่...เมื่อนึกถึงอีกหนึ่งนักธุรกิจที่เพิ่งมีปัญหาเรื่องการฮั้วซองประมูลกันไปหยกๆ
นายเกรียงไกร อดิเรกกุล
ชื่อนี้ผุดขึ้นมาทำให้เรื่องที่คิดว่าไม่น่าเป็นไปได้เกิดมีน้ำหนักขึ้นมาทันตาเห็นเพราะหลังจากการประมูลกิจารส่งออกอะไหล่รถยนต์ชิ้นหนึ่งกับบริษัทยักษ์ใหญ่ในประเทศฟิลิปปินส์ ก็ทำให้นายเกรียงไกรต้องชวดกับกำไรที่จะได้รับหลายร้อยล้านบาท เพราะผลสุดท้ายบริษัทนำเข้าชิ้นส่วนอะไหล่รถยนต์ของฟิลิปปินส์ก็เลือกที่จะใช้บริการบริษัทของเขานั่นเอง
คิดได้ดังนี้นักธุรกิจใหญ่ก็เริ่มคำนึงถึงความปลอดภัยของตัวเองและลูกชาย เพราะไม่แน่ว่าอาจจะมีศัตรูคู่ค้าอีกหลายๆ รายที่แค้นเขาอยู่สวมรอยลงมือชำระแค้นก็เป็นได้
สงสัยว่าเรื่องบอดี้การ์ดที่เคยคิดว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระนั้น คงต้องเลื่อนลำดับมาให้เป็นเรื่องจำเป็นอันดับหนึ่งในชีวิตเสียแล้ว...
---------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะ หลังจากที่ห่างหายกับการอัพนิยายไปหลายเดือน
ก็มีเรื่องให้คิดอยู่มากมาย แต่จนแล้วจนรอดก็ยังอยากเขียนนิยายอยู่ดี
แล้วก็เกิดไอเดียเกี่ยวกับเรื่องนี้ เลยสนองตัณหาเขียนมันซะเลย
บอกก่อนว่าพระเอกเรื่องนี้ออกแนวเลวนะคะใครไม่ชอบก็ขออภัยด้วย
เอาเป็นว่ามันจะเป็นยังไงก็ไม่รู้ลองอ่านดูก่อนนะคะ
ไม่รับประกัน 55555
ขอบคุณที่ติดตามค่ะ
[ ดารานิล ]
www.facebook.com/daranilday
---------------------------------------------------------------------------------
ดารานิล เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 ม.ค. 2555, 10:27:47 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 ม.ค. 2555, 17:32:44 น.
จำนวนการเข้าชม : 1707
| 1. บุคคลผู้โชคร้าย >> |
wane 27 ม.ค. 2555, 10:33:53 น.
มาปูเสื่อรอค๊า ...
มาปูเสื่อรอค๊า ...
คิมหันตุ์ 27 ม.ค. 2555, 10:47:22 น.
รอตอนต่อปาาายยยเอิ๊ก.
รอตอนต่อปาาายยยเอิ๊ก.
ดารานิล 27 ม.ค. 2555, 14:37:08 น.
ใช่แร้นค่ะ พระเอกเรื่องนี้เลวของจริง 555
ปล. ไอ้ดาวข้างหลังมันคืออะไรเหรอคะ พอกดดูมันก็กลายเป็นสีเหลืองหมดเลย - -"
ใช่แร้นค่ะ พระเอกเรื่องนี้เลวของจริง 555
ปล. ไอ้ดาวข้างหลังมันคืออะไรเหรอคะ พอกดดูมันก็กลายเป็นสีเหลืองหมดเลย - -"
anOO 27 ม.ค. 2555, 14:57:53 น.
เรื่องดาวไม่รู้เหมือนกันค่ะ เห็นมานานแล้ว
นางเอกของเรื่องจะปราบพระเอกเราไหวเหรอค่ะ ท่าทางเฮียแกจะเลวไม่ใช่เล่น
เรื่องดาวไม่รู้เหมือนกันค่ะ เห็นมานานแล้ว
นางเอกของเรื่องจะปราบพระเอกเราไหวเหรอค่ะ ท่าทางเฮียแกจะเลวไม่ใช่เล่น
