เหนือฝั่งหัวใจ
มีคนเรียกร้องหนุ่มคนนี้มากมาย ก็เลยจัดเรื่องให้ลงซะ คุณนางเอกก็เป็นสาวในคอลเลคชั่นเรื่องก่อนนู้น คุณพระเอกก็เป็นหนุ่มในคอลเลคชั่นเมื่อเร็ว ๆ นี้...เอ...ใครดีล่ะ คิคิ
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทนำ
เหนือฝั่งหัวใจ
บทนำ
ณ โรงแรมหรูใจกลางกรุง
ห้องจัดเลี้ยงที่ดีที่สุดของโรงแรมวันนี้ คลาคล่ำไปด้วยผู้คนมากมายทั้งชายหญิงซึ่งอยู่ในเครื่องแต่งกายสวยงามสวมใส่เครื่องประดับราคาแพง แสงแฟลซวูบวาบเป็นระยะชวนให้ตาพร่ายิ่งนัก แต่ก็ดูคล้ายกับว่าเหล่าคนที่แต่งตัวสวยงามจะไม่ยี่หระกับแสงจ้าจากกล้องถ่ายรูปนับสิบ ๆ ตัว บนเวทีมีป้ายสวยงามอ่านได้ใจความว่า งานวันนี้คือวันฉลองครบขวบปีของนิตยสารท่องเที่ยวซึ่งรวมไปถึงการประกาศรางวัลภาพถ่ายยอดเยี่ยมอีกด้วย ความที่เจ้าของนิตยสารเป็นคนใหญ่คนโตระดับหนึ่ง ผู้ร่วมงานและการจัดงานจึงต้องใหญ่โตไปด้วย
เสียงดนตรีขับคลอเบา ๆ พอให้คนยืนใกล้กันคุยได้ยิน ทำให้บรรยากาศของงานดูคึกคัก ชายหนุ่มร่างสูงซึ่งกำลังยืนถือแก้วเครื่องดื่มในมือกำลังใช้สายตาคมปลาบกวาดมองไปทั่วงานคล้ายกับต้องการหาใครบางคน แต่บ่อยครั้งที่สายตาของเขาสะดุดลงที่ปลีน่องแสนงาม ร่องอกเนียนสวย ริมฝีปากอิ่มและสายตาเชิญชวนของสาวเล็กสาวใหญ่ในงานก่อนที่จะมาจบลงที่ร่างอวบอิ่มในชุดสีหมากสุกตรงหน้า มือเรียวนุ่มหอมของหญิงสาวหยิบแก้วในมือชายหนุ่มออกวางไว้บนโต๊ะ สายตาเชิญชวนปิดไม่มิดหรี่มองใบหน้าคมสันอย่างหลงใหล
“กว่าจะถึงเวลาเปิดงานก็นานเอาการอยู่นะ” น้ำเสียงสั่นพร่ามาพร้อมกับการขยับก้าวเข้าประชิด เล็บเจียนได้รูปเคลือบสีสวยลากผ่านคอเสื้อเชิ้ตต่ำลง...ต่ำลง ชายหนุ่มมองตามพร้อมมุมปากยกยิ้ม
“แล้วไงครับ” เสียงทุ้มเอ่ยถาม
“เรา...น่าจะทำอะไรได้ตั้งหลายอย่าง” หญิงสาวเอ่ยต่อขบเม้มริมฝีปากอย่างยั่วยวน
“เช่นอะไรล่ะครับ” ชายหนุ่มถามพร้อมกับเอียงคอน้อย ๆ อย่างใคร่รู้
“ฉันมีอะไรให้คุณช่วยทำ....” หญิงสาวแกล้งเว้นระยะ นิ้วชี้วนไล้อยู่เหนือหัวเข็มขัดชายหนุ่ม “แต่ตอนนี้มันอยู่ในรถน่ะสิ...คุณ...พอจะเดินไปเป็นเพื่อนฉันได้ไหมคะ?” ชายหนุ่มอมยิ้ม ส่งสายตารู้ทันไปให้ ก่อนจะก้มลงกระซิบเบา ๆ ให้ได้ยินกันสองคน
“แล้วรถคุณจอดที่ไหนล่ะครับ?” สายตาหยาดเยิ้มของหญิงสาวส่งตรงไปยัง ลานจอดรถซึ่งอยู่ในที่ลับตาคนพร้อมกับเดินนำไปก่อน ชายหนุ่มจุดยิ้มที่ริมฝีปากก่อนเดินตามไปเงียบ ๆ
ร่างที่กำลังเร่งฝีเท้าเดินผ่านลานจอดรถต้องค่อย ๆ ผ่อนความเร็วลงเมื่อหูแว่วเสียงผิดปกติ หญิงสาวในชุดเดรสสั้นสีเปลือกไข่ค่อย ๆ เดินเงี่ยหูฟังหาที่มาของเสียง หล่อนฟังไม่ผิดแน่ ๆ ที่ได้ยินเสียงร้องให้ช่วย ยิ่งลานจอดรถในมุมอับแบบนี้เกิดคดีมานับครั้งไม่ถ้วนนั่นทำให้หญิงสาวเหลียวซ้ายแลขวาเพื่อหาอาวุธเหมาะมือเผื่อว่าจะเป็นเหตุร้ายอย่างที่หล่อนหวั่นเกรงจะได้มีอะไรไว้ป้องกันตัว สายตาหญิงสาวเหลือบไปเห็นอิฐก้อนขนาดเหมาะมืออยู่บนทางเดิน ช่องว่างที่พื้นบอกให้หล่อนรู้ว่าอิฐก้อนนั้นคงกระเด็นขึ้นมาด้วยสาเหตุอะไรสักอย่าง เร็วเท่าความคิดหล่อนหยิบอิฐมาถือไว้ก่อนจะย่องไปยังทิศที่มาของเสียง
รถเก๋งคันต้องสงสัยจอดอยู่ในมุมลับตาคน ยี่ห้อของรถบ่งบอกราคาให้รู้ว่าแพงในระดับที่ผู้มีอันจะกินเท่านั้นถึงจะซื้อหามาขับได้ ตอนนี้รถคันนั้นกำลังสั่นคลอนคล้ายเกิดแผ่นดินไหวอยู่เพียงจุดเดียว ประตูรถตอนท้ายเปิดอ้า และเงาราง ๆ ของขาคนซึ่งตั้งแต่ส่วนน่องจนถึงปลายเท้าโผล่พ้นตัวรถออกมากำลังป่ายเปะปะแต่พอดูรู้ว่าเป็นเท้าผู้หญิงกับผู้ชาย สมองของหญิงสาวคิดไปในทางร้ายทันที...ผู้หญิงรวย...ข่มขืน...ถ่ายรูปแบล็กเมล์...หล่อนประมวลความคิดอย่างรวดเร็ว
“โอย...ช่วยทีค่ะ...ช่วยฉันที...” เสียงแผ่วเบาที่ดังลอดมาจากประตู เร็วเท่าความคิดหญิงสาวกระชับก้อนอิฐในมือก่อนก้าวพรวด ๆ ตรงเข้าไปยังรถคันเกิดเหตุพร้อมกับเงื้อมือที่ถืออิฐขึ้นสุดแขนเล็งแน่นอนแล้วว่าเป้าหมายคือขาผู้ชาย...แล้วหล่อนก็ฟาดอิฐลงบนข้อเท้านั้นสุดแรง!
“โอ้ย!”
“ว้าย!”
“เหวอ!”
สามเสียงประสานขึ้นแทบจะพร้อมกัน เสียงแรกเป็นเสียงของชายหนุ่มที่ร้องด้วยความเจ็บปวด เสียงต่อมาเป็นเสียงหญิงสาวที่อยู่ในรถร้องขึ้นด้วยความตกใจ...ส่วนเสียงสุดท้ายเป็นเสียงอุทานของผู้ประสงค์ดีซึ่งเพิ่งรู้ตัวว่า...มาผิดงาน
ลักษณะของชายหนุ่มหญิงสาวที่อยู่ในรถซึ่งแม้จะมืดสลัวสักแค่ไหน...แต่ผู้ประสงค์ดีก็รู้ได้ในทันทีว่าทั้งคู่กำลังทำอะไรกันอยู่ด้วยความ...สมยอม...มือหญิงสาวในรถที่โอบกอดคว้าไขว่ร่างของชายหนุ่มไว้ตอนที่หล่อนเห็นครั้งสุดท้ายก่อนลงอิฐ...บอกหล่อนเช่นนั้น...ทันทีที่คิดได้หญิงสาวผู้ประสงค์ดีก็ขยับขา...หมายใจว่าจะโกยแน่บไม่เหลียวหลัง...แต่หล่อนทำได้เพียงแค่คิด เพราะทันทีที่หล่อนหันหลังเตรียมวิ่ง...มือหนาใหญ่ของชายหนุ่มก็คว้าหมับเข้าที่ต้นแขนกลมกลึง
“จะไปไหนยัยตัวแสบ...จู่ ๆ มาทำร้ายกันแล้วจะชิ่งหนีเรอะ...ง่ายไปหน่อยแล้วมั้ง!” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงลอดไรฟัน พลางใช้มืออีกข้างจัดการกับเสื้อผ้าที่รุ่ยร่ายให้เข้าที่เข้าทาง
“ฉัน...ฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะ...มันเป็นการเข้าใจผิด...ฉันขอโทษค่ะ” หญิงสาวเอ่ยละล่ำละลักพร้อมกับใช้มือปิดตาเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มกำลังทำอะไร
“ฉันไปก่อนนะ...ที่เหลือคุณจัดการเองก็แล้วกัน” หญิงสาวอีกคนเอ่ยขึ้นหลังจากที่หล่อนจัดการกับเสื้อผ้าหน้าผมให้กลับสู่สภาพปกติแล้ว และโดยไม่รอฟังคำตอบเจ้าหล่อนก็ก้าวพรวด ๆ เดินกลับเข้าไปในโรงแรมทันที ชายหนุ่มได้แต่ยกมืออีกข้างขึ้นค้างเติ่ง เขาค่อย ๆ ลดมือลงก่อนจะเบือนหน้ากลับมาเขม้นมองคู่กรณี
“คุณทำให้ผมเสียโอกาสในการทำธุรกิจเสียแล้ว...คุณผู้หญิง” ชายหนุ่มเอ่ยห้วน ๆ หญิงสาวได้แต่เบิกตากว้างในความมืดก่อนพึมพำเบา ๆ ว่า
“ผู้ชายขายตัว...”
“อะไรนะ!” ชายหนุ่มถามกลับเกรี้ยวกราด หญิงสาวห่อไหล่อย่างหวาดหวั่น
“เปล่าค่ะ...เปล่า...ฉันไม่ได้พูดว่าคุณเป็นผู้ชายขายตัวนะ...อุ๊บส์!” หญิงสาวแก้ตัวละล่ำละลักก่อนจะรีบหุบปากทันทีเมื่อรู้สึกตัวว่าพลาดไปถนัดใจ แต่ไม่ทันกู้อารมณ์ของชายหนุ่มคืนเสียแล้ว เมื่อเขาโกรธจนตัวสั่นมือหนาใหญ่ทั้งสองข้างยกขึ้นจับไหล่หญิงสาวเขย่าด้วยแรงอารมณ์
“นอกจากคุณจะทำลายบรรยากาศของผม...คุณยังมาพูดจาดูถูกผมอีกเรอะ...คุณผู้หญิงงี่เง่า!” ท้ายประโยคของเขาจี้จุดเจ็บของหญิงสาวได้ทันทีเช่นกัน
“ฉันไม่ได้งี่เง่านะ...คุณนั่นแหละที่ทุเรศ จะทำอะไรไม่รู้จักไปหาที่ที่มันลับตาคน มักมากจนกลายเป็นมักง่ายล่ะสิท่า...ท่าทางก็น่าจะมีเงินกันทั้งคู่...ค่าโรงแรมคืนหนึ่งคงไม่ทำให้กระเป๋าคุณเบาเลยแม้แต่น้อย...แต่...รู้สึกพวกคุณคงกลัวเสียเวลาล่ะสิท่าถึงได้มาทำอะไรในรถแบบนี้!” หญิงสาวโพล่งอย่างเหลืออด พลางพยายามเบี่ยงตัวเองให้พ้นจากมือหนาใหญ่ที่จับไหล่ไว้ ชายหนุ่มตาวาวโรจน์ด้วยโทสะ เขาค่อย ๆ ระสายตาขึ้งเคียดลงมองร่างหญิงสาวตรงหน้า
แม้ไฟสลัวที่ส่องมาไม่ถึงจุดที่ทั้งคู่ยืนอยู่ แต่ชายหนุ่มก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าหญิงสาวตรงหน้าเขาตอนนี้รูปร่างดีไร้ที่ติ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนริมฝีปากชายหนุ่มก่อนเขาจะเอ่ยว่า
“เอาล่ะ...ในเมื่อคุณเป็นคนทำให้ผมอารมณ์ค้าง...ผมมีวิธีคิดบัญชี...ในแบบของผม” ชายหนุ่มพูดเสียงกร้าว และแม้จะมองเห็นแววตาตระหนกตอนที่เขาเคลื่อนประชิดตัวอย่างรวดเร็ว แต่เขาก็ไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก เพราะความรู้สึกที่มีอยู่ตอนนี้คือการอยากเอาคืน
แขนกว้างข้างหนึ่งตวัดรวบร่างบางเข้ามาในวงแขน อีกข้างหนึ่งจับปลายคางมนบีบแน่นบังคับให้ริมฝีปากเผยอค้าง...และก่อนที่หญิงสาวจะทันได้รู้สึกตัว ริมฝีปากเปื้อนหนวดของชายหนุ่มก็ปิดทับริมฝีปากนุ่มอิ่มอย่างรวดเร็วและ...รุนแรง การจู่โจมของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวถึงกับอึ้งงันในขณะแรก ริมฝีปากอ้าค้างเตรียมเปล่งเสียงที่ไม่มีโอกาสได้ออกจากลำคอกลับกลายเป็นการเผยอรับจุมพิตจากคนแปลกหน้า ทันทีที่รู้สึกตัวหญิงสาวเริ่มดิ้นรนสุดแรง มือซึ่งตกอยู่ข้างตัวถูกยกขึ้นมาตบตีจิกข่วนตามแต่สมองจะคิดได้ และเมื่อเห็นคนจู่โจมไม่รู้สึกอะไร...มือเรียวทั้งสองข้างก็ยกขึ้นจับใบหน้าของชายหนุ่มไว้แทน อาการนั้นทำให้คนเจนสนามย่ามใจ เขาบดขยี้ริมฝีปากอย่างฮึกเหิม...ก่อนที่ไม่กี่นาทีต่อมาเขาต้องผงะจนหน้าหงาย...เพราะว่า...
มือเรียวที่ยกขึ้นจับใบหน้าเขานั้น ไม่ได้มีความพิศวาสหรือต้องการตอบสนองจูบของเขา เล็บยาวเจียนมนกลับจิกเข้าไปในเนื้อผิวหน้าที่นิ้วของหล่อนสามารถป่ายถึง ก่อนที่จะสิ้นสุดที่การจิกใบหูและออกแรงบิดชนิดสุดแรงมือ ใบหน้าคมคร้ามรกครึ้มด้วยหนวดเคราได้แต่อ้าปากค้าง ตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ เสียงที่เตรียมเปล่งกลับถูกกลืนหาย เพราะความจุกวิ่งพล่านทั่วสรรพางค์กาย...ความจุกนั้นเกิดจากเข่าเล็ก ๆ ของหญิงสาวซึ่งงอขึ้นกระแทกจุดยุทธศาสตร์ของชายหนุ่ม ยังไม่ทันทำความรู้จักกับความจุกดี มือที่จิกบิดใบหูอยู่ก็ปล่อยวาง ก่อนจะรวมตัวกันเป็นหมัดคู่กระแทกเข้าสู่กลางหลังกว้างอย่างรวดเร็ว...ชายหนุ่มผู้เป็นฝ่ายคุกคามในตอนแรก ค่อย ๆ ทรุดตัวลงกับพื้น...และก่อนที่เขาจะทันรู้ตัวอีกครั้งร่างของหญิงสาวก็วิ่งจากไปโดยไม่หันกลับมาดูผลงานซึ่งได้แต่ยกมือค้าง...ชายหนุ่มกัดฟันข่มความจุก ความเจ็บ ก่อนพึมพำเสียงลอดไรฟันกับตัวเอง
“อย่าให้เจออีกเชียวนะยัยบ้า! บัดซบที่สุดเล้ย!”
บทนำ
ณ โรงแรมหรูใจกลางกรุง
ห้องจัดเลี้ยงที่ดีที่สุดของโรงแรมวันนี้ คลาคล่ำไปด้วยผู้คนมากมายทั้งชายหญิงซึ่งอยู่ในเครื่องแต่งกายสวยงามสวมใส่เครื่องประดับราคาแพง แสงแฟลซวูบวาบเป็นระยะชวนให้ตาพร่ายิ่งนัก แต่ก็ดูคล้ายกับว่าเหล่าคนที่แต่งตัวสวยงามจะไม่ยี่หระกับแสงจ้าจากกล้องถ่ายรูปนับสิบ ๆ ตัว บนเวทีมีป้ายสวยงามอ่านได้ใจความว่า งานวันนี้คือวันฉลองครบขวบปีของนิตยสารท่องเที่ยวซึ่งรวมไปถึงการประกาศรางวัลภาพถ่ายยอดเยี่ยมอีกด้วย ความที่เจ้าของนิตยสารเป็นคนใหญ่คนโตระดับหนึ่ง ผู้ร่วมงานและการจัดงานจึงต้องใหญ่โตไปด้วย
เสียงดนตรีขับคลอเบา ๆ พอให้คนยืนใกล้กันคุยได้ยิน ทำให้บรรยากาศของงานดูคึกคัก ชายหนุ่มร่างสูงซึ่งกำลังยืนถือแก้วเครื่องดื่มในมือกำลังใช้สายตาคมปลาบกวาดมองไปทั่วงานคล้ายกับต้องการหาใครบางคน แต่บ่อยครั้งที่สายตาของเขาสะดุดลงที่ปลีน่องแสนงาม ร่องอกเนียนสวย ริมฝีปากอิ่มและสายตาเชิญชวนของสาวเล็กสาวใหญ่ในงานก่อนที่จะมาจบลงที่ร่างอวบอิ่มในชุดสีหมากสุกตรงหน้า มือเรียวนุ่มหอมของหญิงสาวหยิบแก้วในมือชายหนุ่มออกวางไว้บนโต๊ะ สายตาเชิญชวนปิดไม่มิดหรี่มองใบหน้าคมสันอย่างหลงใหล
“กว่าจะถึงเวลาเปิดงานก็นานเอาการอยู่นะ” น้ำเสียงสั่นพร่ามาพร้อมกับการขยับก้าวเข้าประชิด เล็บเจียนได้รูปเคลือบสีสวยลากผ่านคอเสื้อเชิ้ตต่ำลง...ต่ำลง ชายหนุ่มมองตามพร้อมมุมปากยกยิ้ม
“แล้วไงครับ” เสียงทุ้มเอ่ยถาม
“เรา...น่าจะทำอะไรได้ตั้งหลายอย่าง” หญิงสาวเอ่ยต่อขบเม้มริมฝีปากอย่างยั่วยวน
“เช่นอะไรล่ะครับ” ชายหนุ่มถามพร้อมกับเอียงคอน้อย ๆ อย่างใคร่รู้
“ฉันมีอะไรให้คุณช่วยทำ....” หญิงสาวแกล้งเว้นระยะ นิ้วชี้วนไล้อยู่เหนือหัวเข็มขัดชายหนุ่ม “แต่ตอนนี้มันอยู่ในรถน่ะสิ...คุณ...พอจะเดินไปเป็นเพื่อนฉันได้ไหมคะ?” ชายหนุ่มอมยิ้ม ส่งสายตารู้ทันไปให้ ก่อนจะก้มลงกระซิบเบา ๆ ให้ได้ยินกันสองคน
“แล้วรถคุณจอดที่ไหนล่ะครับ?” สายตาหยาดเยิ้มของหญิงสาวส่งตรงไปยัง ลานจอดรถซึ่งอยู่ในที่ลับตาคนพร้อมกับเดินนำไปก่อน ชายหนุ่มจุดยิ้มที่ริมฝีปากก่อนเดินตามไปเงียบ ๆ
ร่างที่กำลังเร่งฝีเท้าเดินผ่านลานจอดรถต้องค่อย ๆ ผ่อนความเร็วลงเมื่อหูแว่วเสียงผิดปกติ หญิงสาวในชุดเดรสสั้นสีเปลือกไข่ค่อย ๆ เดินเงี่ยหูฟังหาที่มาของเสียง หล่อนฟังไม่ผิดแน่ ๆ ที่ได้ยินเสียงร้องให้ช่วย ยิ่งลานจอดรถในมุมอับแบบนี้เกิดคดีมานับครั้งไม่ถ้วนนั่นทำให้หญิงสาวเหลียวซ้ายแลขวาเพื่อหาอาวุธเหมาะมือเผื่อว่าจะเป็นเหตุร้ายอย่างที่หล่อนหวั่นเกรงจะได้มีอะไรไว้ป้องกันตัว สายตาหญิงสาวเหลือบไปเห็นอิฐก้อนขนาดเหมาะมืออยู่บนทางเดิน ช่องว่างที่พื้นบอกให้หล่อนรู้ว่าอิฐก้อนนั้นคงกระเด็นขึ้นมาด้วยสาเหตุอะไรสักอย่าง เร็วเท่าความคิดหล่อนหยิบอิฐมาถือไว้ก่อนจะย่องไปยังทิศที่มาของเสียง
รถเก๋งคันต้องสงสัยจอดอยู่ในมุมลับตาคน ยี่ห้อของรถบ่งบอกราคาให้รู้ว่าแพงในระดับที่ผู้มีอันจะกินเท่านั้นถึงจะซื้อหามาขับได้ ตอนนี้รถคันนั้นกำลังสั่นคลอนคล้ายเกิดแผ่นดินไหวอยู่เพียงจุดเดียว ประตูรถตอนท้ายเปิดอ้า และเงาราง ๆ ของขาคนซึ่งตั้งแต่ส่วนน่องจนถึงปลายเท้าโผล่พ้นตัวรถออกมากำลังป่ายเปะปะแต่พอดูรู้ว่าเป็นเท้าผู้หญิงกับผู้ชาย สมองของหญิงสาวคิดไปในทางร้ายทันที...ผู้หญิงรวย...ข่มขืน...ถ่ายรูปแบล็กเมล์...หล่อนประมวลความคิดอย่างรวดเร็ว
“โอย...ช่วยทีค่ะ...ช่วยฉันที...” เสียงแผ่วเบาที่ดังลอดมาจากประตู เร็วเท่าความคิดหญิงสาวกระชับก้อนอิฐในมือก่อนก้าวพรวด ๆ ตรงเข้าไปยังรถคันเกิดเหตุพร้อมกับเงื้อมือที่ถืออิฐขึ้นสุดแขนเล็งแน่นอนแล้วว่าเป้าหมายคือขาผู้ชาย...แล้วหล่อนก็ฟาดอิฐลงบนข้อเท้านั้นสุดแรง!
“โอ้ย!”
“ว้าย!”
“เหวอ!”
สามเสียงประสานขึ้นแทบจะพร้อมกัน เสียงแรกเป็นเสียงของชายหนุ่มที่ร้องด้วยความเจ็บปวด เสียงต่อมาเป็นเสียงหญิงสาวที่อยู่ในรถร้องขึ้นด้วยความตกใจ...ส่วนเสียงสุดท้ายเป็นเสียงอุทานของผู้ประสงค์ดีซึ่งเพิ่งรู้ตัวว่า...มาผิดงาน
ลักษณะของชายหนุ่มหญิงสาวที่อยู่ในรถซึ่งแม้จะมืดสลัวสักแค่ไหน...แต่ผู้ประสงค์ดีก็รู้ได้ในทันทีว่าทั้งคู่กำลังทำอะไรกันอยู่ด้วยความ...สมยอม...มือหญิงสาวในรถที่โอบกอดคว้าไขว่ร่างของชายหนุ่มไว้ตอนที่หล่อนเห็นครั้งสุดท้ายก่อนลงอิฐ...บอกหล่อนเช่นนั้น...ทันทีที่คิดได้หญิงสาวผู้ประสงค์ดีก็ขยับขา...หมายใจว่าจะโกยแน่บไม่เหลียวหลัง...แต่หล่อนทำได้เพียงแค่คิด เพราะทันทีที่หล่อนหันหลังเตรียมวิ่ง...มือหนาใหญ่ของชายหนุ่มก็คว้าหมับเข้าที่ต้นแขนกลมกลึง
“จะไปไหนยัยตัวแสบ...จู่ ๆ มาทำร้ายกันแล้วจะชิ่งหนีเรอะ...ง่ายไปหน่อยแล้วมั้ง!” ชายหนุ่มเอ่ยเสียงลอดไรฟัน พลางใช้มืออีกข้างจัดการกับเสื้อผ้าที่รุ่ยร่ายให้เข้าที่เข้าทาง
“ฉัน...ฉันไม่ได้ตั้งใจนะคะ...มันเป็นการเข้าใจผิด...ฉันขอโทษค่ะ” หญิงสาวเอ่ยละล่ำละลักพร้อมกับใช้มือปิดตาเมื่อเห็นว่าชายหนุ่มกำลังทำอะไร
“ฉันไปก่อนนะ...ที่เหลือคุณจัดการเองก็แล้วกัน” หญิงสาวอีกคนเอ่ยขึ้นหลังจากที่หล่อนจัดการกับเสื้อผ้าหน้าผมให้กลับสู่สภาพปกติแล้ว และโดยไม่รอฟังคำตอบเจ้าหล่อนก็ก้าวพรวด ๆ เดินกลับเข้าไปในโรงแรมทันที ชายหนุ่มได้แต่ยกมืออีกข้างขึ้นค้างเติ่ง เขาค่อย ๆ ลดมือลงก่อนจะเบือนหน้ากลับมาเขม้นมองคู่กรณี
“คุณทำให้ผมเสียโอกาสในการทำธุรกิจเสียแล้ว...คุณผู้หญิง” ชายหนุ่มเอ่ยห้วน ๆ หญิงสาวได้แต่เบิกตากว้างในความมืดก่อนพึมพำเบา ๆ ว่า
“ผู้ชายขายตัว...”
“อะไรนะ!” ชายหนุ่มถามกลับเกรี้ยวกราด หญิงสาวห่อไหล่อย่างหวาดหวั่น
“เปล่าค่ะ...เปล่า...ฉันไม่ได้พูดว่าคุณเป็นผู้ชายขายตัวนะ...อุ๊บส์!” หญิงสาวแก้ตัวละล่ำละลักก่อนจะรีบหุบปากทันทีเมื่อรู้สึกตัวว่าพลาดไปถนัดใจ แต่ไม่ทันกู้อารมณ์ของชายหนุ่มคืนเสียแล้ว เมื่อเขาโกรธจนตัวสั่นมือหนาใหญ่ทั้งสองข้างยกขึ้นจับไหล่หญิงสาวเขย่าด้วยแรงอารมณ์
“นอกจากคุณจะทำลายบรรยากาศของผม...คุณยังมาพูดจาดูถูกผมอีกเรอะ...คุณผู้หญิงงี่เง่า!” ท้ายประโยคของเขาจี้จุดเจ็บของหญิงสาวได้ทันทีเช่นกัน
“ฉันไม่ได้งี่เง่านะ...คุณนั่นแหละที่ทุเรศ จะทำอะไรไม่รู้จักไปหาที่ที่มันลับตาคน มักมากจนกลายเป็นมักง่ายล่ะสิท่า...ท่าทางก็น่าจะมีเงินกันทั้งคู่...ค่าโรงแรมคืนหนึ่งคงไม่ทำให้กระเป๋าคุณเบาเลยแม้แต่น้อย...แต่...รู้สึกพวกคุณคงกลัวเสียเวลาล่ะสิท่าถึงได้มาทำอะไรในรถแบบนี้!” หญิงสาวโพล่งอย่างเหลืออด พลางพยายามเบี่ยงตัวเองให้พ้นจากมือหนาใหญ่ที่จับไหล่ไว้ ชายหนุ่มตาวาวโรจน์ด้วยโทสะ เขาค่อย ๆ ระสายตาขึ้งเคียดลงมองร่างหญิงสาวตรงหน้า
แม้ไฟสลัวที่ส่องมาไม่ถึงจุดที่ทั้งคู่ยืนอยู่ แต่ชายหนุ่มก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าหญิงสาวตรงหน้าเขาตอนนี้รูปร่างดีไร้ที่ติ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนริมฝีปากชายหนุ่มก่อนเขาจะเอ่ยว่า
“เอาล่ะ...ในเมื่อคุณเป็นคนทำให้ผมอารมณ์ค้าง...ผมมีวิธีคิดบัญชี...ในแบบของผม” ชายหนุ่มพูดเสียงกร้าว และแม้จะมองเห็นแววตาตระหนกตอนที่เขาเคลื่อนประชิดตัวอย่างรวดเร็ว แต่เขาก็ไม่ได้ให้ความสนใจมากนัก เพราะความรู้สึกที่มีอยู่ตอนนี้คือการอยากเอาคืน
แขนกว้างข้างหนึ่งตวัดรวบร่างบางเข้ามาในวงแขน อีกข้างหนึ่งจับปลายคางมนบีบแน่นบังคับให้ริมฝีปากเผยอค้าง...และก่อนที่หญิงสาวจะทันได้รู้สึกตัว ริมฝีปากเปื้อนหนวดของชายหนุ่มก็ปิดทับริมฝีปากนุ่มอิ่มอย่างรวดเร็วและ...รุนแรง การจู่โจมของชายหนุ่มทำให้หญิงสาวถึงกับอึ้งงันในขณะแรก ริมฝีปากอ้าค้างเตรียมเปล่งเสียงที่ไม่มีโอกาสได้ออกจากลำคอกลับกลายเป็นการเผยอรับจุมพิตจากคนแปลกหน้า ทันทีที่รู้สึกตัวหญิงสาวเริ่มดิ้นรนสุดแรง มือซึ่งตกอยู่ข้างตัวถูกยกขึ้นมาตบตีจิกข่วนตามแต่สมองจะคิดได้ และเมื่อเห็นคนจู่โจมไม่รู้สึกอะไร...มือเรียวทั้งสองข้างก็ยกขึ้นจับใบหน้าของชายหนุ่มไว้แทน อาการนั้นทำให้คนเจนสนามย่ามใจ เขาบดขยี้ริมฝีปากอย่างฮึกเหิม...ก่อนที่ไม่กี่นาทีต่อมาเขาต้องผงะจนหน้าหงาย...เพราะว่า...
มือเรียวที่ยกขึ้นจับใบหน้าเขานั้น ไม่ได้มีความพิศวาสหรือต้องการตอบสนองจูบของเขา เล็บยาวเจียนมนกลับจิกเข้าไปในเนื้อผิวหน้าที่นิ้วของหล่อนสามารถป่ายถึง ก่อนที่จะสิ้นสุดที่การจิกใบหูและออกแรงบิดชนิดสุดแรงมือ ใบหน้าคมคร้ามรกครึ้มด้วยหนวดเคราได้แต่อ้าปากค้าง ตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ เสียงที่เตรียมเปล่งกลับถูกกลืนหาย เพราะความจุกวิ่งพล่านทั่วสรรพางค์กาย...ความจุกนั้นเกิดจากเข่าเล็ก ๆ ของหญิงสาวซึ่งงอขึ้นกระแทกจุดยุทธศาสตร์ของชายหนุ่ม ยังไม่ทันทำความรู้จักกับความจุกดี มือที่จิกบิดใบหูอยู่ก็ปล่อยวาง ก่อนจะรวมตัวกันเป็นหมัดคู่กระแทกเข้าสู่กลางหลังกว้างอย่างรวดเร็ว...ชายหนุ่มผู้เป็นฝ่ายคุกคามในตอนแรก ค่อย ๆ ทรุดตัวลงกับพื้น...และก่อนที่เขาจะทันรู้ตัวอีกครั้งร่างของหญิงสาวก็วิ่งจากไปโดยไม่หันกลับมาดูผลงานซึ่งได้แต่ยกมือค้าง...ชายหนุ่มกัดฟันข่มความจุก ความเจ็บ ก่อนพึมพำเสียงลอดไรฟันกับตัวเอง
“อย่าให้เจออีกเชียวนะยัยบ้า! บัดซบที่สุดเล้ย!”
รัมย์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 21 เม.ย. 2554, 16:35:29 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 เม.ย. 2554, 16:35:29 น.
จำนวนการเข้าชม : 3814
รัมย์ 21 เม.ย. 2554, 16:40:58 น.
สวัสดีค่ะ...อ่านอันนี้ไปก่อนนะคะ แหะ แหะ
แบบว่าคั่นเวลาเพื่อนพริบอะค่ะ...ลองทายกันเล่น ๆ นะคะว่าใครเป็นคุณพระเอก ใครเป็นคุณนางเอก
แล้วจะรีบมาลงเร็ว ๆ นี้ค่ะ ^^
สวัสดีค่ะ...อ่านอันนี้ไปก่อนนะคะ แหะ แหะ
แบบว่าคั่นเวลาเพื่อนพริบอะค่ะ...ลองทายกันเล่น ๆ นะคะว่าใครเป็นคุณพระเอก ใครเป็นคุณนางเอก
แล้วจะรีบมาลงเร็ว ๆ นี้ค่ะ ^^
สามปอย 21 เม.ย. 2554, 16:46:58 น.
เจ๊...เรื่องที่สามแล้วนะ
เจ๊...เรื่องที่สามแล้วนะ
รัมย์ 21 เม.ย. 2554, 16:48:53 น.
จะนับทำไม...55555
จะนับทำไม...55555
coonX3 21 เม.ย. 2554, 17:05:06 น.
เรื่องใหม่หรอ อยากอ่านต่อ มาเร็วๆนะค่ะ
เรื่องใหม่หรอ อยากอ่านต่อ มาเร็วๆนะค่ะ
sai 21 เม.ย. 2554, 17:28:26 น.
เปิดเรื่องสมเป็นคุณรัมย์มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เปิดเรื่องสมเป็นคุณรัมย์มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
anOO 21 เม.ย. 2554, 18:09:12 น.
55 อ่านเรื่องนี้ก่อนก็ได้ มาต่ออีกไวๆ นะค่ะ
55 อ่านเรื่องนี้ก่อนก็ได้ มาต่ออีกไวๆ นะค่ะ
หนอนฮับ 21 เม.ย. 2554, 18:22:52 น.
ดีจังได้อ่านทีเดียวหลายเรื่องเล เย้.....
ดีจังได้อ่านทีเดียวหลายเรื่องเล เย้.....
doll 21 เม.ย. 2554, 18:50:46 น.
ไปอุดหนุนหนังสือที่booth 1168 เลยได้เจอคุณรัมย์ น่ารักเหมือนหนังสือที่เขียนเลยค่ะ
ไปอุดหนุนหนังสือที่booth 1168 เลยได้เจอคุณรัมย์ น่ารักเหมือนหนังสือที่เขียนเลยค่ะ
SaiParn 21 เม.ย. 2554, 19:36:17 น.
เจ้..จ๋ามิช่ายจะลงไหดองไปอีกน๊า เค้ารออยู่ อิอิ
เจ้..จ๋ามิช่ายจะลงไหดองไปอีกน๊า เค้ารออยู่ อิอิ
รัชต์ 21 เม.ย. 2554, 20:02:13 น.
เออ..ถึงว่าคุณรัมย์แก่หลงๆลืมๆไปหรือเปล่าว่าเรื่องเก่าก่อนยังไม่ไปถึงไหน หาเรื่องเอาเรื่องใหม่มากองสุมๆหรือเปล่า...น้อ เป็นห่วงๆ 3 ห่วงก็หม้อ 4 ห่วงก็รถ 5 ห่วงถ่วงน้ำเลย 555
เออ..ถึงว่าคุณรัมย์แก่หลงๆลืมๆไปหรือเปล่าว่าเรื่องเก่าก่อนยังไม่ไปถึงไหน หาเรื่องเอาเรื่องใหม่มากองสุมๆหรือเปล่า...น้อ เป็นห่วงๆ 3 ห่วงก็หม้อ 4 ห่วงก็รถ 5 ห่วงถ่วงน้ำเลย 555
รัชต์ 21 เม.ย. 2554, 20:12:49 น.
ตายแล้วอะไรจะไว้ใจยามขับขี่ตีคู่โดยไม่ปิดประตูเช่นน้านนนนนนน อุบาทว์เหลือเกิน ถ้าเจ๊เป็นคนเจอนะจะตีให้เกียร์ต้องเข้าเฝือกเชียว...
ตายแล้วอะไรจะไว้ใจยามขับขี่ตีคู่โดยไม่ปิดประตูเช่นน้านนนนนนน อุบาทว์เหลือเกิน ถ้าเจ๊เป็นคนเจอนะจะตีให้เกียร์ต้องเข้าเฝือกเชียว...
zoraya 21 เม.ย. 2554, 20:16:08 น.
หวังดีจริงๆ นะจ๊ะ
หวังดีจริงๆ นะจ๊ะ
dee_jung 21 เม.ย. 2554, 21:53:05 น.
คราวหน้า อย่าช่วยนะ ตัวเอง
คราวหน้า อย่าช่วยนะ ตัวเอง
น้ำค้าง 21 เม.ย. 2554, 22:08:16 น.
มีเรื่องใหมมาอีกแล้ว 2 เรื่องี่แล้วอยู่ไหนจ๊ะ
มีเรื่องใหมมาอีกแล้ว 2 เรื่องี่แล้วอยู่ไหนจ๊ะ
yellowblob 21 เม.ย. 2554, 22:37:24 น.
O_o
O_o
boonja 21 เม.ย. 2554, 23:08:00 น.
รอติดตามมมมมมมมมมมม............ค่ะ
รอติดตามมมมมมมมมมมม............ค่ะ
XaWarZd 22 เม.ย. 2554, 03:15:19 น.
เปิดเรื่องได้ใจมาก เฮ่อ ๆช่วยด้วย
เปิดเรื่องได้ใจมาก เฮ่อ ๆช่วยด้วย
น้ำตาหัวใจ 22 เม.ย. 2554, 06:06:11 น.
ค้างทีเดียว 3เรื่องไม่ดีแน่ๆ แต่ก็รอนะค่ะ อิอิ
ค้างทีเดียว 3เรื่องไม่ดีแน่ๆ แต่ก็รอนะค่ะ อิอิ
หมูบิน 22 เม.ย. 2554, 06:24:51 น.
สามเรื่องนี้ จะเขียนไหวมั้ยค่าาาาา แต่ก็มาให้กำลังใจนะ
สามเรื่องนี้ จะเขียนไหวมั้ยค่าาาาา แต่ก็มาให้กำลังใจนะ
Pat 22 เม.ย. 2554, 06:49:27 น.
เรื่องใหม่รวมแล้ว=สามเรื่อง หุหุ พระเอกนี่ขอทายว่าพี่ชายหมอโห คุณมหาราชลีลาละกันค่ะ แต่นางเอกนึกไม่ออก
เรื่องใหม่รวมแล้ว=สามเรื่อง หุหุ พระเอกนี่ขอทายว่าพี่ชายหมอโห คุณมหาราชลีลาละกันค่ะ แต่นางเอกนึกไม่ออก
pretty 22 เม.ย. 2554, 12:50:34 น.
ท่าทางจะสนุกเหมือนทุกเรื่องที่ผ่านๆมา รออ่านนะคะ
ท่าทางจะสนุกเหมือนทุกเรื่องที่ผ่านๆมา รออ่านนะคะ
kaero 22 เม.ย. 2554, 17:19:11 น.
เปิดตัวได้น่าติดตามเหมียนเดิมนะคุณรัมย์
เปิดตัวได้น่าติดตามเหมียนเดิมนะคุณรัมย์
picky 22 เม.ย. 2554, 19:38:56 น.
ตามมาอ่านเรื่องนี้ แต่ก็รอเพื่อนพริบอยู่นะคะ
ตามมาอ่านเรื่องนี้ แต่ก็รอเพื่อนพริบอยู่นะคะ
Thananya 23 เม.ย. 2554, 12:39:43 น.
โห พระเอกเรื่องนี้ ผิดกับเรื่องที่แล้วอย่างแรง แต่ชอบทั้งสองแบบนะคะ คุณรัมย์แต่งได้หลากหลายดีแล้วก็น่าติดตามมากด้วย
โห พระเอกเรื่องนี้ ผิดกับเรื่องที่แล้วอย่างแรง แต่ชอบทั้งสองแบบนะคะ คุณรัมย์แต่งได้หลากหลายดีแล้วก็น่าติดตามมากด้วย
bluelily 23 เม.ย. 2554, 20:38:52 น.
เอ่อ........... แล้วจะตามอ่านถูกไหมเนี่ย 3 เรื่อง
แล้วมันจะตีกันไหม(อันนี้เค้าว่าตัวเองแบบว่าช่วงนี้ความจำสั้น)
เอ่อ........... แล้วจะตามอ่านถูกไหมเนี่ย 3 เรื่อง
แล้วมันจะตีกันไหม(อันนี้เค้าว่าตัวเองแบบว่าช่วงนี้ความจำสั้น)
SaiParn 29 เม.ย. 2554, 22:23:46 น.
อ่ะแฮ่ม เจ้จ๋า ลงไหเตรียมใส่เกลืออ่ะยังหนอ
อ่ะแฮ่ม เจ้จ๋า ลงไหเตรียมใส่เกลืออ่ะยังหนอ
chuwub 1 พ.ค. 2554, 01:35:53 น.
รอค่ะ น่าอ่านทุกเรื่องเลย ยังไงก็ติดตามทุกเรื่องนะคะ มาแบบเปื้อนหนวดอีกแล้วนะคะเนี่ย นึกถึงหม้อไหม้เลย นางเอกก็ดูร้ายพอกันดีค่ะ ชอบมากเลยค่ะ
รอค่ะ น่าอ่านทุกเรื่องเลย ยังไงก็ติดตามทุกเรื่องนะคะ มาแบบเปื้อนหนวดอีกแล้วนะคะเนี่ย นึกถึงหม้อไหม้เลย นางเอกก็ดูร้ายพอกันดีค่ะ ชอบมากเลยค่ะ
หยกสีน้ำผึ้ง 3 พ.ค. 2554, 18:41:32 น.
เจ๊คร้าบ ช่วยลงทุกเว็บเท่าๆกันได้ป่ะ แบบเค้าสับสนอ่ะ เกิดอาการมึนๆ ว่าอ่านเรื่องไหน ตอนเท่าไหร่ จากที่ไหนบ้าง
เจ๊คร้าบ ช่วยลงทุกเว็บเท่าๆกันได้ป่ะ แบบเค้าสับสนอ่ะ เกิดอาการมึนๆ ว่าอ่านเรื่องไหน ตอนเท่าไหร่ จากที่ไหนบ้าง
รัมย์ 3 พ.ค. 2554, 22:50:19 น.
เท่าแล้วนา...ซำเหมอกันทุกที่แล้วคุณน้อง ทั้งถนน ทั้งบ็อก ทั้งเด็กดี ที่เว็บนี้ด้วย
เท่าแล้วนา...ซำเหมอกันทุกที่แล้วคุณน้อง ทั้งถนน ทั้งบ็อก ทั้งเด็กดี ที่เว็บนี้ด้วย
สิรินดา 13 มิ.ย. 2554, 23:43:48 น.
แฟนเยอะจริงๆ เจ้คนนี้ :)
แฟนเยอะจริงๆ เจ้คนนี้ :)
Hibara 5 ก.ย. 2554, 08:21:08 น.
เอ่อ.. เรื่องนี้.. อันนี้คือ.. พรุ่งนี้คุณรัมย์จะมาอัพต่อเรื่องที่ค้างไว้ 3 เรื่องพร้อมกันเลยใช่มั้ยคะ ฮาๆ ไม่ได้กดดันนะคะ ไม่ได้กดดัน เอิ้กกกกก
เอ่อ.. เรื่องนี้.. อันนี้คือ.. พรุ่งนี้คุณรัมย์จะมาอัพต่อเรื่องที่ค้างไว้ 3 เรื่องพร้อมกันเลยใช่มั้ยคะ ฮาๆ ไม่ได้กดดันนะคะ ไม่ได้กดดัน เอิ้กกกกก
XaWarZd 12 ก.ย. 2554, 10:00:11 น.
รีไรท์ใหม่รึเปล่าเนี่ย เหมือนเคยอ่านอะไรคล้าย ๆ แบบนี้มาก่อน
รีไรท์ใหม่รึเปล่าเนี่ย เหมือนเคยอ่านอะไรคล้าย ๆ แบบนี้มาก่อน
doll 28 เม.ย. 2555, 21:02:22 น.
รออยู่เลย ไปสอยเพื่อนพริบมาแล้ว แงทำไมเล่มบางจัง
รออยู่เลย ไปสอยเพื่อนพริบมาแล้ว แงทำไมเล่มบางจัง
chuwub 4 ก.ย. 2555, 22:19:53 น.
คุณรัมย์ขา กลับมาได้แล้วค่ะ คิดถึงมากๆ ทั้งสองเรื่องเลย
คุณรัมย์ขา กลับมาได้แล้วค่ะ คิดถึงมากๆ ทั้งสองเรื่องเลย