ฟ้ากระจ่างดาว
asdf
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่1
ฟ้ากระจ่างดาว
แสงสไลด์สาดส่องมายังเวทีกว้างที่มีหญิงสาวคนหนึ่งถือไมค์ยืนร้องเพลงเพราะกังวานใสใบหน้าเรียวรูปไข่จมูกโด่งรั้นผิวขาวผ่องดั่งไข่มุกซุปเปอร์สตาร์คสาวลูกครึ่งญี่ปุ่นไทยซึ่งที่คนไทยสาวๆหนุ่มๆต่างก็รู้จักกันดีคือมัสซึกะ พิมพ์ธาดาหญิงสาวออกเดินมายังกลางเวทีเพียงไม่นาน
จินนี่สาวลูกครึ่งไทยฝรั่งเศสเตรียมตัวจะขึ้นไปยังเวทีด้านบนรอจนกว่ามัสซึกะเดินลงมาเธอมองดูหญิงสาวก้มหน้าลงเพื่อรับช่อดอกไม้และตุ๊กตาจากแฟนคลับที่ยิ้มดีใจเป็นอย่างมาก
"หึ ดีใจไปเถอะสักวันเธอก็ต้องร่วงลงมาสักวัน"จินนี่นึกเดาในใจ
"ตาเธอแล้วล่ะจินนี่ขึ้นไปร้องเพลงต่อจากมัสซึกะนะ"คมคิดผู้จัดการหนุ่มของนักร้องสาวกล่าวสั่งทำให้จินนี่ก้าวเดินขึ้นบรรไดซึ่งเชื่อมต่อไปอยู่บนเวทีทันทีและเดินสวนกับมัสซึกะที่ลงมาชั้นล่างทันใด
"เสร็จงานแล้วใช่ใหมงั้นฉันจะไปส่งที่บ้านเธอให้นะก่อนกลับจะแวะร้านอาหารข้างทางก่อนนะเธอคงไม่ว่าใช่ใหม"คมคิดกล่าวถาม
"ตามใจสิคะงั้นไปกันเลย"มัสซึกะไม่ปฏิเสธเพราะเธอก้คิดถึงบ้านหลังน้อยของเธอแล้วเหมือนกันเพราะมีแม่ที่พิการขาไม่สามารถเดินได้เธอจึงจ้างพยาบาลพิเศษไว้ดูแลขณะที่เธอออกมาทำงานทุกวัน
งานของพวกนักร้องไม่ได้มีเวลาส่วนตัวมากนักบางทีหญิงสาวเลิกงานดึกกลับบ้านตีหนึ่งตีสองทุกวันแต่ถึงอย่างนั้นหญิงสาวก็หอบข้าวของกินไปฝากทุกครั้งที่ถึงบ้านกลับมาหญิงวัยกลางคนก็พยุ่งรถเข็นมาดูลูกสาวของเธอว่าปลอดภัยดีใหม
นิตยามาศ พิมพ์ธาดาเธอเป็นคนไทยแต่เพราะพบรักกับชาวญี่ปุ่น คินธาดะ เธอจึงมีลูกสาวออกมาเป็นลูกครึ่งอย่างที่เห็นคินธาดะได้เสียชีวติลงหลังจากมัสซึกะมีอายุได้สิบสามขวบเธอจึงส่งเสียลูกสาวจนเรียนจบเพียงลำพังแต่ก็มีหนี้สินเยอะแยะมากมายที่ยังใช้หนีไม่หมดแต่โชคดีมาหน่อยที่มัสซึกะเป็นนักร้องหญิงสาวจึงทำงานหาเงินมาได้ใช้หนี้ให้ครอบครัวได้หมดภายในเวลาเพียงสองสามปีเท่านั้นในขณะนี้มัสซึกะอายุได้ยี่สิบสองปีเท่านั้นเอง
"ขอบคุณนะค่ะที่มาส่งมัสซึกะ"นิตยามาสกล่าวกับชายหนุ่มรุ่นคราวลูกที่เดินตามมาส่งลูกสาวของเธอ
"ไม่เป็นไรครับผมเห้นว่ามันดึกแล้วผู้หญิงตัวคนเดียวเดินทางกลับบ้านโดยลำพังมันอันตรายถ้าเกิดอะไรขึ้นผมเองต้องรับผิดชอบเรื่องนี้อยู่เหมือนกันถือว่าเป็นหน้าที่ครับ"คมคิดกล่าวยิ้มมองอย่างเป็นมิตรกับทุกคน
"ขอบคุณคุณผู้จัดการที่มาส่งนะค่ะ ยังไงเข้าไปดื่มชาสักถ้วยก่อนค่อยกลับก็ได้ค่ะ"มัสซึกะกล่าวกับผู้จัดการของตนที่คอยอำนวยความสะดวกให้
"งั้นผมกลับดีกว่าพรุ่งนี้มีงานด่วนเยอะกลับแล้วนะครับพรุ่งเจอกันจ๊ะ"คมคิดกล่าวและหันไปส่งยิ้มกับนิตยามาศแม่ของมัสซึกะอย่างยินดี
"ขับรถดีๆนะคุณ"มารดาของหญิงสาวกล่าว
หลังจากนั้นคมคิดก็หันหลังเดินมุ่งหน้าไปยังรถยนต์ของตนที่จอดอยู่ข้างรั้วบ้านของหญิงสาวก่อนกลับหันมาโบกไม้โบกมือลาหญิงสาวนักร้องสังกัดของตน
"กริ๊ง กริ๊ง"คมคิดเมื่อขึ้นรถมาแล้วก็กดรับโทรศัพท์ทันทีอย่างสงสัย
"เป้นไงงานราบรื่นดีใหม"หม่อมเจ้าไทยทัศน์ซึ่งเป็นเจ้าของค่ายกล่าวถาม
"เรียบร้อยดีครับเจ้านายว่าแต่ถามทำไมเหรอครับ"คมคิดถามต่อขณะที่มือข้างหนึ่งขับรถไปด้วย
"เปล่าไม่มีอะไร คือพรุ่งนี้เธอมีงานอะไรอีกใหมเผื่อฉันจะแวะไปดูซะหน่อย"หม่อมเจ้าไทยทัศน์กล่าวถาม
"ไม่ต้องครับเหนื่อยเปล่าๆ ตอนบ่ายหนึ่งครับเธอมีร้องเพลงที่ห้างเดอะเมลล์พระรามเก้า"คมคิดกล่าวบอกเขาก็สงสัยเหตุใดเจ้านายสนใจนักร้องสาวคนนี้นัก
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ
แสงสไลด์สาดส่องมายังเวทีกว้างที่มีหญิงสาวคนหนึ่งถือไมค์ยืนร้องเพลงเพราะกังวานใสใบหน้าเรียวรูปไข่จมูกโด่งรั้นผิวขาวผ่องดั่งไข่มุกซุปเปอร์สตาร์คสาวลูกครึ่งญี่ปุ่นไทยซึ่งที่คนไทยสาวๆหนุ่มๆต่างก็รู้จักกันดีคือมัสซึกะ พิมพ์ธาดาหญิงสาวออกเดินมายังกลางเวทีเพียงไม่นาน
จินนี่สาวลูกครึ่งไทยฝรั่งเศสเตรียมตัวจะขึ้นไปยังเวทีด้านบนรอจนกว่ามัสซึกะเดินลงมาเธอมองดูหญิงสาวก้มหน้าลงเพื่อรับช่อดอกไม้และตุ๊กตาจากแฟนคลับที่ยิ้มดีใจเป็นอย่างมาก
"หึ ดีใจไปเถอะสักวันเธอก็ต้องร่วงลงมาสักวัน"จินนี่นึกเดาในใจ
"ตาเธอแล้วล่ะจินนี่ขึ้นไปร้องเพลงต่อจากมัสซึกะนะ"คมคิดผู้จัดการหนุ่มของนักร้องสาวกล่าวสั่งทำให้จินนี่ก้าวเดินขึ้นบรรไดซึ่งเชื่อมต่อไปอยู่บนเวทีทันทีและเดินสวนกับมัสซึกะที่ลงมาชั้นล่างทันใด
"เสร็จงานแล้วใช่ใหมงั้นฉันจะไปส่งที่บ้านเธอให้นะก่อนกลับจะแวะร้านอาหารข้างทางก่อนนะเธอคงไม่ว่าใช่ใหม"คมคิดกล่าวถาม
"ตามใจสิคะงั้นไปกันเลย"มัสซึกะไม่ปฏิเสธเพราะเธอก้คิดถึงบ้านหลังน้อยของเธอแล้วเหมือนกันเพราะมีแม่ที่พิการขาไม่สามารถเดินได้เธอจึงจ้างพยาบาลพิเศษไว้ดูแลขณะที่เธอออกมาทำงานทุกวัน
งานของพวกนักร้องไม่ได้มีเวลาส่วนตัวมากนักบางทีหญิงสาวเลิกงานดึกกลับบ้านตีหนึ่งตีสองทุกวันแต่ถึงอย่างนั้นหญิงสาวก็หอบข้าวของกินไปฝากทุกครั้งที่ถึงบ้านกลับมาหญิงวัยกลางคนก็พยุ่งรถเข็นมาดูลูกสาวของเธอว่าปลอดภัยดีใหม
นิตยามาศ พิมพ์ธาดาเธอเป็นคนไทยแต่เพราะพบรักกับชาวญี่ปุ่น คินธาดะ เธอจึงมีลูกสาวออกมาเป็นลูกครึ่งอย่างที่เห็นคินธาดะได้เสียชีวติลงหลังจากมัสซึกะมีอายุได้สิบสามขวบเธอจึงส่งเสียลูกสาวจนเรียนจบเพียงลำพังแต่ก็มีหนี้สินเยอะแยะมากมายที่ยังใช้หนีไม่หมดแต่โชคดีมาหน่อยที่มัสซึกะเป็นนักร้องหญิงสาวจึงทำงานหาเงินมาได้ใช้หนี้ให้ครอบครัวได้หมดภายในเวลาเพียงสองสามปีเท่านั้นในขณะนี้มัสซึกะอายุได้ยี่สิบสองปีเท่านั้นเอง
"ขอบคุณนะค่ะที่มาส่งมัสซึกะ"นิตยามาสกล่าวกับชายหนุ่มรุ่นคราวลูกที่เดินตามมาส่งลูกสาวของเธอ
"ไม่เป็นไรครับผมเห้นว่ามันดึกแล้วผู้หญิงตัวคนเดียวเดินทางกลับบ้านโดยลำพังมันอันตรายถ้าเกิดอะไรขึ้นผมเองต้องรับผิดชอบเรื่องนี้อยู่เหมือนกันถือว่าเป็นหน้าที่ครับ"คมคิดกล่าวยิ้มมองอย่างเป็นมิตรกับทุกคน
"ขอบคุณคุณผู้จัดการที่มาส่งนะค่ะ ยังไงเข้าไปดื่มชาสักถ้วยก่อนค่อยกลับก็ได้ค่ะ"มัสซึกะกล่าวกับผู้จัดการของตนที่คอยอำนวยความสะดวกให้
"งั้นผมกลับดีกว่าพรุ่งนี้มีงานด่วนเยอะกลับแล้วนะครับพรุ่งเจอกันจ๊ะ"คมคิดกล่าวและหันไปส่งยิ้มกับนิตยามาศแม่ของมัสซึกะอย่างยินดี
"ขับรถดีๆนะคุณ"มารดาของหญิงสาวกล่าว
หลังจากนั้นคมคิดก็หันหลังเดินมุ่งหน้าไปยังรถยนต์ของตนที่จอดอยู่ข้างรั้วบ้านของหญิงสาวก่อนกลับหันมาโบกไม้โบกมือลาหญิงสาวนักร้องสังกัดของตน
"กริ๊ง กริ๊ง"คมคิดเมื่อขึ้นรถมาแล้วก็กดรับโทรศัพท์ทันทีอย่างสงสัย
"เป้นไงงานราบรื่นดีใหม"หม่อมเจ้าไทยทัศน์ซึ่งเป็นเจ้าของค่ายกล่าวถาม
"เรียบร้อยดีครับเจ้านายว่าแต่ถามทำไมเหรอครับ"คมคิดถามต่อขณะที่มือข้างหนึ่งขับรถไปด้วย
"เปล่าไม่มีอะไร คือพรุ่งนี้เธอมีงานอะไรอีกใหมเผื่อฉันจะแวะไปดูซะหน่อย"หม่อมเจ้าไทยทัศน์กล่าวถาม
"ไม่ต้องครับเหนื่อยเปล่าๆ ตอนบ่ายหนึ่งครับเธอมีร้องเพลงที่ห้างเดอะเมลล์พระรามเก้า"คมคิดกล่าวบอกเขาก็สงสัยเหตุใดเจ้านายสนใจนักร้องสาวคนนี้นัก
รออ่านตอนต่อไปนะค่ะ
ม่านฝัน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 1 เม.ย. 2555, 17:10:33 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 เม.ย. 2555, 10:55:47 น.
จำนวนการเข้าชม : 1384
ม่านฝัน 1 เม.ย. 2555, 17:11:33 น.
ขอฝากเรื่องใหม่ด้วยนะค่ะ
ขอฝากเรื่องใหม่ด้วยนะค่ะ
jink 1 เม.ย. 2555, 20:32:30 น.
สั้นจังค่ะ แต่จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ
สั้นจังค่ะ แต่จะรออ่านตอนต่อไปนะคะ
ม่านฝัน 2 เม.ย. 2555, 09:17:38 น.
คุณ jink ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจ
คุณ jink ขอบคุณค่ะสำหรับกำลังใจ
