ปล่อยหัวใจให้ชะตาลิขิต
เมื่อเธอเดินทางตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับแม่ โดยปล่อยให้ชะตาลิขิตเส้นทาง จนได้มาเจอเขา ชีวิตเธอกับเขาจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร
Tags: ชะตา
ตอน: Rose12
ปล่อยหัวใจให้ชะตาลิขิต ตอนที่ 12
“วันนี้ขอฉันไปด้วยได้ไหมคะ” นวาระถามขึ้นหลังทานอาหารเช้า
“ไปสิ แต่ผมไม่ให้คุณขับรถหรอกนะ ท้องเจ็ดเดือนกว่าแล้วเนี่ย” ซีเซียพยักหน้าช้าๆ แล้วอ่านหนังสือพิมพ์ของสตาสเซียที่พ่อกับน้องส่งมาให้
“แต่ว่า ฉันก็ต้องนั่งรอคุณเรียนภาษาไทยตั้งสองชั่วโมงเลยนะ ขอขับรถไปร้านหนังสือได้ไหมคะ ตรงที่คุณเรียนมันมีอะไรที่ไหน นอกจากร้านกาแฟ แล้วต้องเดินไกลด้วย” นวาระพยายามอ้อนวอนขอขับรถ
“เกิดคุณปวดท้องเตือนหรือว่าลูกเตะขึ้นมา จะทำยังไง” ซีเซียพูดขึ้นมองอย่างเข้มงวด
นวาระถอนหายใจแล้วบ่นอย่างไม่จริงจังนัก “ซี คุณเป็นคนขี้กังวลตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย”
“ก็ตั้งแต่ตอนที่คุณสะดุด เกือบหกล้มในสวนกล้วยไม้ที่ปรับปรุงใหม่นั่นแหละ” ซีเซียส่ายหน้านิดๆ
“คุณก็รู้ว่าฉันไม่ใช่คนซุ่มซ่าม แต่ตอนนั้นฉันเดินอ่านเอกสารอยู่ แล้วลูกก็เตะฉันก็เท่านั้นเอง” นวาระพยายามอธิบายกับเขามาหลายวัน
ท่าทางเริ่มแสดงท่าทีเกินกว่าเหตุ แม้จะรู้สึกรำคาญนิดๆ แต่ก็ยังรู้สึกดีที่มีคนคอยดูแลเธออย่างดี
“ผมรู้ๆ แต่คุณห้ามไม่ให้ผมห่วงไม่ได้หรอก มันกลายเป็นนิสัยของผมไปแล้วล่ะ อย่าลืมสิว่าผมทำงานอะไรมาก่อน ผมมีหน้าที่ดูแลความปลอดภัยของคนสำคัญ และตอนนี้คุณก็คือคนสำคัญ ไม่ใช่เพราะคุณท้องหรอกนะ แต่เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ คุณไม่รู้หรอกว่าผู้หญิงที่มีปัญหาระหว่างท้อง ทำให้โอกาสมีลูกยากขึ้นด้วยนะ” ซีเซียอธิบายตามสิ่งที่เขาอ่านมา
“บางทีฉันคงต้องเอาหนังสือสำหรับผู้หญิงท้องไปเผาให้หมด แต่เอาเถอะ ฉันไม่อยากเป็นคนไร้เหตุผล เพราะงั้นก็ได้ค่ะ แล้วฉันจะทำอะไรดีล่ะ” นวาระถอนหายใจยาว
“ก็ขอให้น้าผลไปด้วยสิ แกจะได้ขับรถให้” ซีเซียบอก ก่อนหยิบสมุดจดแล้วก็โอบไหล่เธอให้รีบเดิน เพราะเขาไม่อยากไปสาย
“วันนี้แกหยุดค่ะ คนงานก็มีวันหยุดนะคะ ถึงวันหยุดจะสลับๆ กันไปก็ตาม” นวาระบอกเขา ก่อนจะโดนโอบไหล่แน่น เมื่อเดินลงบันได
“คุณต้องมีเพื่อนบ้างแหละ วันนี้วันเสาร์ด้วย เพราะงั้นเพื่อนคุณก็ต้องหยุดงานบ้าง” เขาพาเธอเดินไปที่รถยนต์ครอบครัวขับเคลื่อนสี่ล้อที่เขาซื้อ เพื่อจะได้ไปไหนมาไหนสะดวกกว่านี้
“อืม เพื่อนฉันคงไม่บินมาจากกรุงเทพ เพื่อมาอยู่เป็นเพื่อนฉันสองชั่วโมงหรอกค่ะ” นวาระบอกเขาและทำสีหน้าขัดใจ
“ทั้งเชียงใหม่ คุณไม่มีเพื่อนเลยหรือไง” ซีเซียขมวดคิ้วมองเธออย่างสงสัย
“ก็ไม่ค่อยสนิทน่ะเยอะ แต่ไม่เป็นไร ฉันจะลองโทรดูก็แล้วกัน ขี้เกียจเดินไปร้านกาแฟ” นวาระกดหาเบอร์ไล่ไปเรื่อยๆ ก่อนหยุดที่เบอร์ของแสงตะวัน
“สวัสดีค่ะ คุณตะวัน ขอโทษที่โทรมาปลุกนะคะ วันนี้คุณจะเข้าไปทำงานไหมคะ” นวาระถามเขา แม้จะไม่ได้คุยกับเขามานานพอดู หลังจากที่ซีเซียกลับบ้านเกิด เธอก็พูดภาษากลางกับเขาตลอด เพราะดูสะดวกกว่า
“เปล่าครับ วันนี้วันหยุดของผม ผมยังไม่รู้จะทำอะไรเลย อีกอย่างผมตื่นเช้าจนเป็นนิสัยแล้ว ตอนนี้ผมทานอาหารเช้าเสร็จแล้วด้วยครับ” แสงตะวันบอกขณะหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่าน
“พอมีเวลาไปร้านหนังสือเป็นเพื่อนฉันไหมคะ ตอนนี้ฉันเพิ่งออกจากบ้านค่ะ กำลังจะไปส่งซีเซียที่สถาบันสอนภาษา แล้วซีเซียก็ไม่ยอมให้ฉันขับรถเอง เพียงเพราะฉันเคยสะดุดเกือบหกล้ม แล้วเขาก็รับได้ทันพอดี” นวาระพูดภาษาอังกฤษ จงใจให้ซีเซียที่กำลังขับรถได้ยินชัด
“ได้สิครับ คุณตั้งใจพูดประชดเขาใช่ไหมเนี่ย” แสงตะวันหัวเราะอย่างเอ็นดู
“ใช่ค่ะ ก็เขาสิคะ กลายเป็นคุณนายขี้ระแวงไปทุกเรื่องเลยค่ะ งั้นเดี๋ยวเราเจอกันที่สถานบันภาษานะคะ ขอบคุณค่ะ” นวาระบอกทาง แล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก
เมื่อแสงตะวันกดตัดสาย เธอก็คิดว่าจะซื้อหนังสืออะไรดี ก่อนหันไปมองเขาที่กำลังขับรถด้วยท่าทางสงบเงียบ “คุณจะเอาอะไรไหมคะ ถ้ามีหนังสือภาษาอังกฤษ ฉันจะซื้อให้ค่ะ”
ซีเซียเพียงพยักหน้าไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ เขาเงียบไปตลอดทางจนเธอต้องเหลียวมองอยู่เรื่อยๆ ไม่รู้ว่าเป็นอะไร
“มองผมทำไมเหรอ” ซีเซียถาม เมื่อเธอไม่ยอมหยุดมอง
“คุณเงียบไปนะ มีอะไรหรือเปล่า” นวาระไม่กล้าคาดเดา แต่ก็ห้ามความคิดไม่ได้ เพียงแต่แปลกใจที่เขาทำเหมือนไม่พอใจที่เธอออกไปกับแสงตะวัน
“เปล่านี่ เมื่อวานคงวุ่นวายไปหน่อย ผมคงเหนื่อย” ซีเซียพูดเพียงแค่นั้น
“คุณคงไม่คิดอะไรใช่ไหมที่ฉันนัดคุณตะวันออกมา จริงๆ แล้วเขาก็เป็นเพื่อนที่ดีนะ เขาอยู่เคียงข้างฉันในเวลาที่ฉันไม่มีใคร แล้วจะให้ฉันเลิกคบเพื่อน เพราะรู้ว่าเขาคิดยังไงกับฉัน คงทำไม่ได้หรอก ถ้าเขาไม่อยากมา เขาก็คงปฏิเสธเอง” นวาระอธิบายง่ายๆ มือยังคงลูบหน้าท้องที่นูนมากขึ้นเรื่อยๆ
มีคนบอกเธอว่าท้องแรกคงไม่ใหญ่เท่าไร แต่ทำไมท้องเธอถึงใหญ่แบบนี้ ทั้งที่ไม่ใช่ลูกแฝด เมื่อเธอหันไปมองเขา ก็ต้องได้คำตอบ ก็พ่อของลูกตัวโตซะขนาดนี้
“มีอะไร ทำไมมองผมแปลกๆ แบบนั้น” ซีเซียมองเธอเล็กน้อยแล้วมองถนนอย่างมีสมาธิ
“เปล่า พอลูบท้องทีไรสงสัยทุกที มองคุณทีไรได้คำตอบทุกที บางทีก็สงสัยว่าทำไมจะต้องถามตัวเองด้วย” นวาระพูดเหมือนตอบเขา แต่ก็ถามตัวเองซ้ำมากกว่า
“คุณสงสัยอะไรเหรอ” ซีเซียขมวดคิ้วสงสัย
“ก็ทำไมลูกตัวโตนัก พอมองคุณแล้วก็อืมนะ พ่อเขาตัวโตนี่นา ฮ่าๆๆ” เธอหัวเราะขำกับความคิดตัวเอง แล้วทำให้เขายิ้มออก
ซีเซียไม่ยอมประมาทด้วยการหยอกเย้าเธอ แต่ก็ได้หัวเราะบ้าง เวลาเธอพูดเล่นก็น่ารักได้ดี เพียงแต่ฟังจากคนงานบ้าง เมื่อก่อนเธอไม่เคยผ่อนคลายเท่านี้ ทำแต่งาน แต่ก็ดีกับคนงานเสมอญาติมาตลอด
“ไปที่ร้านหนังสือใช่ไหมคะ คุณจำร้านหนังสือที่มีร้านกาแฟเล็กๆ อยู่ข้างๆ ได้ไหมคะ” นวาระถามขึ้น เมื่อเห็นเขาผ่อนคลายลง
“ได้สิ ก็ถ้าเข้าเมืองทีไร คุณต้องลากผมไปทุกครั้ง อย่าดื่มเครื่องดื่มที่มีคาเฟอีนเยอะก็แล้วกัน” ซีเซียบอกด้วยความเป็นห่วง
“เจ้าหญิงของคุณคงเหงาน่าดู ที่ไม่มีคุณคอยดูแล ถ้ามีคนทำแบบที่คุณทำเนี่ยให้ฉันตลอด แล้วไปจากฉัน ฉันคงจะปวดร้าวมาก ถ้ารู้ว่าเขาจะไม่มีวันอยู่กับฉันชั่วชีวิต” เธอสูดลมหายใจเข้าให้ลึกที่สุด
“อย่าพูดแบบนั้นสิ ผมจะไปไหนได้ล่ะ” ซีเซียฟังเธอแล้วงงนิดๆ แล้วปลอบ “ผมจะไม่มีวันไปไหนหรอก จะอยู่กับคุณไปจนชั่วชีวิตเลยล่ะ”
“สัญญานะ” นวาระยิ้มแล้วมองไปนอกรถ
“สัญญาสิ ว่าแต่ทำไมคุณถามขึ้นมาล่ะ” ซีเซียถามอย่างสงสัย
“ก็คุณดีแบบนี้ ผู้หญิงคนไหนก็คงไม่อยากปล่อยให้คุณหลุดมือไปหรอก รู้ไหมว่าอยู่กับคุณ บางทีฉันยังเผลอคิดว่าคุณกำลังดูแลเจ้าหญิงของคุณอยู่เลย แต่ไม่เป็นไรหรอกนะ ก็คุณรักเธอมากนี่” นวาระพูดแล้วพยายามทำใจให้สบาย ก่อนจะไม่สบายใจ เพราะอยู่ๆ เขาจอดรถข้างทาง
ซีเซียหันมามองเธอ ก่อนพูดให้เข้าใจ “ผมไม่เคยดูแลคุณ เพราะคิดว่าจะให้คุณมาแทนที่ใคร ไม่มีใครแทนที่ใครได้ ผมดูแลคุณเพราะคุณน่ารัก มีน้ำใจ แล้วก็พิเศษ เวลาอยู่กับคุณ ผมไม่เคยคิดถึงผู้หญิงคนอื่น ถ้าคุณไม่พูดขึ้นมา เรื่องของเจ้าหญิง มันจบลงตั้งแต่วินาทีที่ผมเก็บของมาที่นี่แล้วล่ะ จบแล้ว”
นวาระมองเขาที่กำลังจ้องหน้าเธออย่างจริงจัง “ค่ะๆ ออกรถเถอะ เดี๋ยวคุณสายนะ”
“บอกไว้ก่อนนะ ห้ามคุณมีคนอื่น เพื่อนก็คือเพื่อน” ซีเซียพูดชัดเจนก่อนออกรถตามที่เธอขอ
“ฉันอุ้มท้องลูกคุณแล้วจะมีคนอื่นได้ยังไงล่ะค่ะ อีกอย่างเราก็จดทะเบียนสมรสกันแล้ว ผู้ใหญ่ฝ่ายฉันก็รับรู้แล้ว เหลือแต่พิธีทางศาสนาของคุณนั่นแหละ จริงๆ ฉันไม่เครียดหรอกนะ ก็ดูสิ อีกเดือนสองเดือนลูกก็คลอดแล้วนี่” นวาระพูดตามตรง
“แสดงว่าคุณเป็นเพื่อนกับคุณตะวันเท่านั้นใช่ไหม” ซีเซียแกล้งทำเป็นถามให้แน่ใจ
“ใช่สิ จะเป็นอย่างอื่นได้เหรอ แถวบ้านฉันเนี่ย อย่างฉันเรียกของมีตำหนิแล้วล่ะ ผู้ใหญ่ดีๆ ที่ไหนอยากจะให้ลูกหลานตัวเองได้ผู้หญิงที่มีลูกติดในท้องมาด้วยล่ะ ช่วงนั้นที่เขามาหาบ่อยๆ ก็คงเพราะไม่อยากให้ฉันรู้สึกแย่ละมั้ง ก็ฉันเข้าใจผิดเรื่องคุณนี่” นวาระอธิบายไปตามตรง
ซีเซียเพียงรับรู้เท่านั้น ก่อนเลี้ยวรถเข้าสถาบันสอนภาษากลางเมืองเชียงใหม่ เขานั่งรอเป็นเพื่อนเธอจนกระทั่งถึงเวลาเข้าเรียน ก่อนกำชับให้เธอนั่งรอดีๆ จนกว่าแสงตะวันจะมา
‘ทำเหมือนเราเป็นเด็กไปได้’
นวาระนึกในใจ แต่ดูวิธีปฏิบัติของเขา เขาคงเคยชินกับการเป็นทหารราชองครักษ์ ที่ต้องคอยดูแลความปลอดภัย ตามหน้าที่จนเคยชินนั่นเอง
********************************************
เธอกับเขานั่งอ่านหนังสือด้วยกันอย่างเงียบๆ ระหว่างเลือกหนังสือก็มีคุยกันบ้าง แต่ดูเหมือนเขาไม่ใช่นักอ่านเท่าไรนัก ไม่เหมือนซีเซียที่ชอบอ่านหนังสือ แต่เมื่ออยู่กับเธอ เขาก็อ่านหนังสือพิมพ์ตามถนัด
“ซีเซียชอบอ่านหนังสือเหรอครับ” แสงตะวันถามขึ้น เพราะเห็นซื้อหนังสือภาษาอังกฤษหลายเล่ม
“ค่ะ นอกจากตื่นแต่เช้า ไปวิ่งออกกำลังกายเป็นสิบกิโล เขาก็จะใช้เวลาส่วนมากอ่านหนังสือ ดูหนังค่ะ ดูได้หลายภาษา แล้วก็พูดภาษาได้หลายภาษาเลยค่ะ แต่ภาษาไทยไม่ค่อยได้เรื่องเลยเชียว” นวาระเล่าแล้วก็หัวเราะ
“ทำไมต้องพูดได้หลายภาษาด้วยล่ะครับ” แสงตะวันขมวดคิ้ว
“เขาบอกว่า เป็นหน้าที่ของเขาที่ต้องคอยระวังความปลอดภัย และทุกสถานการณ์เกิดขึ้นได้ เขาก็ต้องรู้ภาษาเพื่อคอยสืบความเคลื่อนไหวของทุกคนค่ะ ทำให้ฉันรู้ว่าเขามีปัญหาเรื่องการไว้ใจ ตอนที่เจอกันครั้งแรก ฉันโดนเขาสอบสวนตั้งหลายชั่วโมง จนกระทั่งสถานฑูตยืนยันนั่นแหละค่ะ” นวาระเล่าความให้ฟังขณะตักเค้กทานอย่างเอร็ดอร่อย
“แล้วทำไมเขาถึงไว้ใจคุณได้ล่ะครับ” แสงตะวันกลับมองว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนแปลกมากกว่า
“เขาก็ไม่เคยไว้ใจฉันจนเราได้เดินทางด้วยกันค่ะ เขาลาพักร้อนแล้วก็ต้องการพักจากงานที่ไม่เคยได้พักเลยค่ะ ถ้าถามว่าทำไม คงเพราะเขากลัวว่าฉันจะเป็นสายลับละมั้งคะ อีกอย่างฉันก็เดินทางตามลำพังด้วยค่ะ” นวาระเล่าด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
เธอมองนาฬิกา และรู้ว่าเขาคงออกจากสถาบันภาษาแล้ว เมื่อเงยหน้าก็ต้องมองแสงตะวัน และมองผ่านไปด้านหลัง จึงหันไปมอง เห็นผู้หญิงสี่คนเดินมาด้วยกัน และเธอก็จำทั้งสี่คนได้แน่นอน แสงดาว แสงเดือน ตรีเนตรและลูกเลี้ยงของพ่อ...สุดารัตน์ แค่นั้นเธอก็ถอนใจยาว
“ที่รีบออกจากบ้านก็เพื่อมาเจอแม่คนนี้เหรอคะ” แสงดาวถามขึ้นทันที
“ทำไมพูดกับพี่แบบนั้นล่ะ” แสงเดือนตำหนิคู่แฝดแล้วส่ายหน้า “ขอโทษแทนดาวด้วยนะคะ พี่ตะวัน คุณโรส”
แสงตะวันทักทายทั้งสี่คน และนวาระก็ทำแบบเดียวกัน ก่อนเขาชวนคุยตามมารยาท “ไม่เป็นไร เดือน ว่าแต่วันนี้มาเที่ยวกันเหรอ”
“ค่ะ เดือนกับดาวมารับเนตรกับเพื่อนเขาค่ะ ยังคุยๆ อยู่เลยว่าเขาทั้งสองคนได้เจอพี่ที่ภูเก็ตคราวก่อนโน้นน่ะค่ะ” แสงเดือนคุย ก่อนมองหาโต๊ะนั่ง “เมื่อเช้าได้ยินพี่จะมาร้านหนังสือก็เลยนึกถึงร้านนี้ได้ เดือนชอบมาค่ะ ขนมอร่อย อ๋อ คุณโรส ได้ข่าวว่าท้อง นี่ท้องโตขึ้นมาเลยนะคะ”
“เจ็ดเดือนกว่าแล้วค่ะ” นวาระตอบตามมารยาท แต่ไม่ได้พูดภาษาท้องถิ่นเหมือนทุกที
“นั่งด้วยกันไหม” แสงตะวันชวนตามมารยาท แล้วก็ไม่คิดว่าจะมีคนมาร่วมโต๊ะ เพราะมีที่นั่งว่างอยู่หลายที่
“ไม่ดีกว่าค่ะ ดาวกับเพื่อนไปนั่งทางโน้นดีกว่า กลัวจะมีเรื่องค่ะ” แสงดาวพูดขึ้นแล้วพยายามลากเพื่อนไปนั่งอีกโต๊ะ ขณะที่ตรีเนตรจดๆ จ้องๆ แสงตะวัน เพราะอยากนั่งร่วมโต๊ะด้วย
“นั่งโต๊ะนี้ก็ได้นะจ๊ะ ดาว พี่ตะวันเขาก็ออกปากชวน” สุดารัตน์พูดยิ้มๆ เห็นท้องโตนูนของลูกพ่อเลี้ยง ก็อยากจะหาเรื่องสักหน่อย คิดว่าคงไม่มีปัญญาลุกมาตบเธอเหมือนครั้งก่อน
แสงตะวันขมวดคิ้วทันทีที่สุดารัตน์นั่งร่วมโต๊ะด้วย ทำให้คนอื่นๆ ต้องนั่งด้วย เขาสบตากับนวาระเป็นเชิงขอโทษ เพราะทั้งสองคนรู้ดีว่าเป็นการชวนตามมารยาท และไม่คิดว่าจะมีคนมานั่งร่วมโต๊ะแบบนี้
“ไงจ๊ะ โรส ท้องเจ็ดเดือนแล้วเนี่ย พ่อของลูกเขาโผล่มาดูแลบ้างไหม แหม ไม่เจอกันแค่แปบเดียว ท้องโตเลยเหรอ ปีหน้ามีแผนจะท้องต่อไหมจ๊ะ ว่าแต่พ่อของลูกจะคนเดียวกับคนนี้ไหม” สุดารัตน์ทักทายเข้าให้ก็ทำเอาคนฟังสะอึกขึ้นมาทันที
“นี่รัตน์ เธอพูดอะไรน่ะ เธอคงไม่คิดว่าพี่ชายฉันเป็นคนแบบนั้นหรอกนะ” แสงดาวรีบปกป้องพี่ชายทันที
“เปล่าจ๊ะ ดาว ฉันก็แค่อยากจะเตือนเอาไว้ ไม่ให้โรสทำรุ่มร่ามกับพี่ชายเธอก็เท่านั้นแหละจ๊ะ ฉันหวังดีนะ” สุดารัตน์แตะหลังมือเพื่อนใหม่เบาๆ เป็นเชิงปลอบ
“คุณรัตน์เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าครับ คุณโรส เขามีสามีคนเดียว และอีกสักครู่สามีเขาก็จะตามมา ดาวก็รู้จักนี่ สามีของโรส เคยเป็นถึงหัวหน้าราชองครักษ์ ของเจ้าหญิงรัชทายาทคาทริน่าแห่งประเทศสตาสเซียเลยนะ นี่เขาออกจากงาน เพื่อมาอยู่เป็นเพื่อนโรสที่เมืองไทย จะได้คอยดูแลความปลอดภัยให้ภรรยาของเขา” แสงตะวันยื่นมือเข้าช่วยเหลือ เพราะไม่ชอบวิธีการพูดจาของเพื่อนน้องสาวเท่าไรนัก
“อะไรนะคะ ดีจังเลยค่ะ แล้วนี่แต่งงานเมื่อไร แหม ไม่แจกการ์ดเลยนะคะ เดือนจะได้ร่วมอวยพรค่ะ” แสงเดือนพูดอย่างจริงใจ
“เราทำพิธีเล็กๆ ค่ะ ให้ผู้ใหญ่ผูกข้อไม้ข้อมือ แล้วก็ทำบุญจากนั้นก็จดทะเบียนสมรส ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ ขอบคุณคุณเดือนนะคะ” นวาระเห็นว่าแสดงเดือนนิสัยดีพอคบได้
“พ่อแม่ฝ่ายชายไม่ยอมรับเหรอจ๊ะ ถึงทำพิธีกันแบบเงียบๆ แหม ถ้าไม่ท้องก็คงไม่ได้แต่งงานหรอกใช่ไหมจ๊ะ ไม่งั้นฝ่ายชายก็คงไม่ต้องตกต่ำถึงกับต้องมาอยู่เมืองไทย ทั้งที่หน้าที่การงานที่เมืองนอกก็ออกดีนะ” สุดารัตน์พูดหลังจากสั่งอาหารเรียบร้อยแล้ว
“เที่ยงนี้ คุณตะวันสนใจจะไปทานเสต็กกับฉันไหมคะ” นวาระคุยกับแสงตะวัน แล้วทำเหมือนว่าไม่ได้ยินสิ่งที่สุดารัตน์พูด
“ได้ครับ แต่ที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่โรงแรมผมนะครับ อืม แต่เพื่อนผมเคยแนะนำที่หนึ่ง ผมว่าเราคงหาเจอได้ไม่ยากหรอกครับ” แสงตะวันเห็นด้วยที่จะไม่ต่อปากต่อคำกับสุดารัตน์
“น่าสนใจนะคะ ไม่ทราบว่าร้านไหนคะ” ตรีเนตรได้ช่องก็ถามขึ้น
แสงเดือนรู้สึกอึดอัดแทนพี่ชาย เมื่อเพื่อนต่างก็พยายามชวนทั้งสองคนเข้าสู่การสนทนา
“ไว้วันหลังผมจะแนะนำอีกทีนะครับ เดี๋ยวให้ซีเซียขับตามผมนะครับ” แสงตะวันพูดปัด รู้ว่าไม่ต้องการมีเพื่อนร่วมโต๊ะเพิ่ม
“สงสัยจะร้านเฟรนด์เฮาส์แน่ๆ เลย เพราะร้านนั้นอร่อยกว่าเพื่อนแล้ว” แสงดาวพูดขึ้น แล้วกอดอกมองไปรอบๆ
“เธอก็รู้จักเหรอ แสดงว่าต้องอร่อยมากนะเนี่ย” สุดารัตน์กำลังจะเริ่มออกตัวขอตามไปหาเรื่องนวาระต่อ
“พี่ไม่ได้ไปร้านนั้นหรอกนะ” แสงตะวันตัดบทขึ้นมาทันที
“ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” นวาระลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากร้าน ไปเข้าห้องน้ำในร้านหนังสือที่อยู่ติดกันแทนแล้วโทรหาซีเซีย “คุณอยู่ไหนแล้วคะ”
“กำลังจะจอดรถที่ร้านแล้วล่ะ มีอะไรเหรอ” เขาถาม เพราะปกติเธอจะไม่โทรมาถ้านัดกันเรียบร้อยแล้ว
“อยากรีบออกจากร้านเร็วๆ ค่ะ งั้นเดี๋ยวค่อยคุยกันนะคะ คุณกำลังจะจอดรถนี่นะ” นวาระรอจนเขาตัดสาย ค่อยเดินเข้าร้านกาแฟ พอจะนั่งลงก็เห็นสุดารัตน์จะปัดกาแฟใส่เธอ เธอจึงดึงแผ่นรองขึ้นบังทำให้กาแฟโดนคนอื่นแทน
“ทำอะไรของเธอน่ะ” แสงดาวหันไปมองเพื่อนของเพื่อนที่ทำกาแฟหกใส่ตรีเนตร
“ขอโทษๆ” สุดารัตน์มองนวาระดึงแผ่นรอง แล้วทำให้นมหกใส่เธออีก “เธอทำแบบนี้ทำไม”
“ก็ถ้วยกาแฟคุณจะหก ฉันก็ป้องกันตัว มันเป็นปฏิกิริยาตอบสนองนี่” นวาระพูดตามตรง เพราะนอกจากจะดึงแผ่นรองแล้ว เธอยังถอยไปอีก มืออีกข้างก็ประคองท้องตัวเองเอาไว้
“นี่เธอตั้งใจแกล้งกันใช่ไหม” ตรีเนตรอารมณ์เพราะเสื้อผ้ามีแต่คราบกาแฟ
“ก็เพื่อนคุณทำกาแฟหก ฉันป้องกันตัวผิดตรงไหนล่ะคะ” นวาระย้อนถามแล้วส่ายหน้าช้าๆ ก่อนมองพนักงานเอาผ้ามาเช็ด
“แต่เธอก็ตั้งใจทำนมหกใส่ฉัน” สุดารัตน์มีแต่นมหกใส่
“ถ้าฉันตั้งใจล่ะก็ คุณเดือนก็คงโดนไปด้วยแล้วล่ะ” นวาระขมวดคิ้วอย่างไม่ค่อยพอใจนัก ที่โดนหาเรื่องซ้ำๆ
“พอที ดาว เดือน พี่ขอตัวก่อนนะ อยากจะสังสรรค์กันยังไงก็ทำไปเถอะ แต่อย่าทำเป็นเรื่องใหญ่นักเลยนะ นี่เพื่อนพี่ พี่ไม่ชอบเห็นใครก็ตาม หาเรื่องเพื่อนพี่” แสงตะวันเรียกเก็บเงินแล้วลุกขึ้นทันที โดยบอกให้เอาเงินทอนให้น้องสาวเขาแทน
“ดาวไม่เห็นว่าเพื่อนดาวจะหาเรื่องใครที่ไหนเลยค่ะ” แสงดาวยักไหล่ไม่ใส่ใจนัก เพราะไม่ชอบหน้านวาระและคิดว่าฝ่ายตรงข้ามทำตัวหยิ่ง
แสงตะวันส่ายหน้า แล้วช่วยนวาระถือของ “ตามใจเธอเถอะ”
“เดี๋ยวสิคะ รัตน์เขาก็แค่พูดตามปกติเท่านั้น ไม่ตั้งใจพูดว่าใครหรอกค่ะ” ตรีเนตรแก้ตัวแทนเพื่อน
“เหรอ เท่าที่พี่ฟัง มันคงไม่ใช่หรอกนะ แล้วพี่ก็ไม่จำเป็นต้องทนกับคนที่มาว่าเพื่อนพี่ด้วย เธออยากทำ อยากคบกับใครก็เชิญเถอะ แต่อย่าแตะต้องเพื่อนพี่ในทางที่เสื่อมเสียแบบนี้ พวกเธอทำพี่ขายหน้าต่อหน้าเพื่อนพี่” แสงตะวันต่อว่ารุนแรง เพราะถ้อยคำที่ใช้จงใจหาเรื่อง
“คุณพูดแบบนี้ก็ไม่ถูก แม่นี่มันอันธพาล เคยทำร้ายร่างกายฉันในห้องน้ำด้วย แล้วจะไม่ให้ฉันพูดตามตรงทุกอย่างได้ยังไง ทำไมต้องถนอมน้ำใจคนที่เคยทำร้ายฉันด้วยล่ะ” สุดารัตน์แย้งขึ้นอย่างเหลืออดเหลือทน
“แล้วทำไมเธอไม่พูดด้วยล่ะว่า ก็เธอด่าแม่ฉันครั้งแล้วครั้งเล่าน่ะ โธ่ ต่ำยิ่งกว่าสถุนอย่างเธอ มันก็แค่ผู้ดีเปลือกนอกนั่นแหละ ฉันก็ไม่จำเป็นต้องทนกับเธอหรอก” นวาระพูดกระแทกจบก็หันหลังเดินออกไปจากร้านทันที ขณะที่แสงตะวันก็เดินตามมา
หากพอออกมาหน้าร้าน สุดารัตน์ตามมาทัน ก็เข้ามาจิกผมกระชากนวาระจนหงายหลัง โชคดีที่แสงตะวันอยู่ตรงนั้น เขาจึงรีบประคองทำให้นวาระไม่ล้มกระแทกพื้น
“เป็นบ้าอะไรของเธอ ถอยไปให้ไกลๆ” แสงตะวันตะคอกเสียงดัง ทำให้คนแถวนั้นหันมามอง คนที่อยู่ด้านล่างบันไดรีบขึ้นมาดู แล้วจ้องสุดารัตน์อย่างรุนแรง
พอสุดารัตน์จะเงื้อมือขึ้นอีกครั้ง ก็ถูกชี้หน้าเอาไว้ แล้วพูดเสียงเรียบ “หยุดนะ!”
สายตาเข้มงวดดุดัน สะกดคนอารมณ์ร้อนให้ชะงักได้ทันที ก่อนซีเซียเข้ามาประคองภรรยา ที่กำลังกุมท้องอยู่ “เป็นอะไรไหม โรส”
นวาระตั้งสติแล้วมองรอบๆ ก่อนจะหน้าหนิ่วเล็กน้อย เพราะกระแทกกับกำแพงด้านหลังอย่างจัง ดีที่แสงตะวันประคองได้ทัน “เจ็บหน่วงๆ นิดหน่อยค่ะ ดีที่คุณตะวันดึงไว้ทัน ไม่งั้นคงตกบันไดแล้วค่ะ”
“สารเลว!” ซีเซียพูดขึ้น แล้วจ้องอย่างโกรธ “แม้แต่ผู้หญิงท้องยังคิดจะทำร้ายได้ เธอยังมีความเป็นคนอยู่หรือเปล่า ขอบคุณคุณตะวันมาก ผมจะพาโรสไปโรงพยาบาลตรวจดูหน่อย”
“ฉันไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ ดีที่คุณตะวันช่วยไว้” นวาระพูดซ้ำๆ อย่างซาบซึ้ง
“ผู้หญิงบางคนแค่ลื่นยังไม่ล้ม ยังแท้งได้ ต่อให้ท้องแก่แบบนี้แล้วก็ต้องระวังสิ ไปตรวจดูหน่อย” ซีเซียดุนวาระอย่างจริงจัง ก่อนหันไปมองแล้วพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “อย่าให้ผมเห็นคุณใกล้ๆ ภรรยาผมอีกนะ รู้ไหม ถึงผมจะฆ่าคนในประเทศของคุณ ผมก็ไม่มีความผิด เพราะกฏหมายไทยไม่สามารถใช้กับการฑูตของสตาสเซียได้”
สุดารัตน์สะอึกทันที ก่อนมองซีเซียเข้าไปอุ้มภรรยาเขาแล้วเดินลงบันได
นวาระมองเขาทำเสียวุ่นวาย ทั้งยังอุ้มเธอที่หนักขึ้นมากราวกับไม่มีน้ำหนัก เดินลงบันได แต่เธอก็นึกได้ “คุณตะวันไม่ต้องตามไปก็ได้นะคะ ไว้พรุ่งนี้ค่อยออกมาทานอาหารด้วยกันนะคะ”
“ครับๆ เดี๋ยวผมโทรไปเช็คคุณตอนเย็นนะครับ” แสงตะวันบอกแล้วกระแทกลมหายใจ ก่อนจะหันมามอง “ไม่คิดเลยว่าน้องสาวพี่จะหันไปคบกับคนนิสัยเลวทรามต่ำช้าแบบนี้ แม้แต่คนท้องยังรังแกได้”
“แต่เขาทำฉันมาก่อนนี่ อีกอย่างฉันก็ไม่คิดว่าเขาจะ...” สุดารัตน์พยายามอธิบาย
“พอแล้ว พี่ชายฉันพูดถูก ดาวเธอจะคบกับแม่นี่ต่อไปก็ตามใจ แต่พฤติกรรมวันนี้รับไม่ได้จริงๆ เนตร ถ้าเกิดคุณโรสตกบันไดลงไป เท่ากับเพื่อนเธอเป็นฆาตรกรฆ่าเด็กที่ยังไม่ทันดูโลก แถมแม่เขาก็อาจเป็นอันตรายถึงแก่ชีวิต ฉันไม่คิดอยากคบกับคนแบบนี้ ไปกันเถอะค่ะ พี่ตะวัน” แสงเดือนหันหลังให้แล้วเดินตามพี่ชายไป
“แม่นั่นน่ะสำออยเรียกร้องความสนใจจนพวกเราดูแย่เลย ให้ตายเถอะ” ตรีเนตรเริ่มไม่ชอบหน้ามากขึ้น
แสงดาวมองตามคู่แฝดกับพี่ชายแล้ว รู้สึกไม่ชอบหน้านวาระมากขึ้น แค่นี้ก็ไม่น่าจะถึงกับตกบันได ถ้าไม่ใช่เพราะสำออย
ส่วนแสงเดือนที่เดินตามพี่ชายมาก็ทำหน้ากังวล “นี่ไม่รู้ว่าคุณโรสจะเป็นยังไงบ้างนะคะ”
“รู้สึกว่าสะโพกจะกระแทกกำแพงนะ เพราะพี่ดึงเอาไว้แล้วพิงกำแพงน่ะ กลัวว่าจะถลาลงบันได แต่ซีเซียเขาคงรีบพาไปหาหมอแหละ เขาแข็งแรงมากนะ อุ้มทั้งแม่ทั้งลูกไหวด้วย พาเดินลงบันไดคล่องเลย” แสงตะวันสังเกตแล้วถอนหายใจ แต่ก็ยิ้มออกมา “เขาคงรักโรสกับลูกมากจริงๆ”
“นั่นสิคะ เห็นแบบนี้ใครก็รู้ว่าเขารักกัน ไม่เข้าใจว่ารัตน์พูดแบบนั้นทำไม” แสงเดือนขมวดคิ้วไม่เข้าใจนัก ขณะใส่เข็มขัดนิรภัย
“เดือนรู้จักรัตน์มานานหรือยัง” แสงตะวันถามขึ้น
“เดือนไม่รู้จักดีหรอกค่ะ เขาเป็นเพื่อนเนตร เนตรน่ะ รู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียนที่กรุงเทพแล้วค่ะ เป็นเพื่อนที่ดี จากนั้นก็แยกกันตอนที่เราไปเรียนมหาวิทยาลัย แต่ก็ติดต่อกันเรื่อยๆ เพียงแต่ไม่คิดว่าเนตรจะคบเพื่อนแบบนี้” แสงเดือนถอนหายใจยาว
“บางทีพอเวลาเปลี่ยนไป คนเราก็เปลี่ยน ยิ่งคบคนนิสัยไม่ดีแล้วล่ะก็ คนเราก็ไม่มีทางดีขึ้นหรอกนะ” แสงตะวันปลอบน้องสาว ก่อนจะถามขึ้น “เราไปหามื้อเที่ยงทานกันเถอะ”
แสงเดือนพยักหน้าช้าๆ อย่างเห็นด้วย “พี่เป็นเพื่อนของคุณโรสอย่างเดียวเหรอคะ”
“ใช่แล้วล่ะ” แสงตะวันบอกน้องสาวอย่างใจเย็น
“แต่พี่ชอบเธอมากนี่คะ” แสงเดือนสังเกตเห็นมานานมากแล้ว ช่วงที่ซีเซียไม่กลับมา ทุกครั้งที่พี่ชายได้ออกไปพบนวาระ ดูเขามีความสุขมากอย่างเห็นได้ชัด
ไม่ว่าใครจะเตือนยังไง พี่ชายก็ทำเฉย ไม่สนใจแม้แต่เรื่องที่เธอกำลังอุ้มท้องลูกของผู้ชายคนอื่น และท่าทางนวาระก็ดูเด็ดเดี่ยวมาก เว้นระยะห่างกับพี่ชายอยู่เสมอ และอยู่ในที่สาธารณะมากกว่าจะอยู่กันตามลำพัง
“เธอเป็นคนดีจริงๆ ถ้าเดือนได้รู้จักเธอ เดือนก็คงคิดเหมือนพี่ ถ้าเดือนคิดจะมีเพื่อนใหม่สักคน เดือนน่าจะทำความรู้จักคุณโรสนะ ถ้าเป็นเพื่อนกับเธอแล้ว เธอเป็นเพื่อนที่จริงใจเลยล่ะ” แสงตะวันบอกน้องสาวแล้วเอื้อมมือไปลูบผมอย่างเอ็นดู
“ตอนแรกคิดว่าเขาทำตีสนิทพี่ เพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจ แต่พักหลังเราออร์เดอร์เขาน้อยมาก เขาก็ยังสบายๆ อยู่เลยนะคะ ไม่เห็นจะทำตัวห่างเหินเลย” แสงเดือนบอกพี่ชายแล้วก็รู้สึกดีไม่น้อย
“เหรอ แต่เขาคงเข้าใจล่ะ ก็เราแทบไม่ได้รับพนักงานใหม่เลยนี่นา” แสงตะวันพูดตามรายงานที่เห็น
“แม้แต่กล้วยไม้ เราก็ไม่ค่อยได้สั่งค่ะ” แสงเดือนบอกพี่ชายตามตรง
แสงตะวันขมวดคิ้ว “ทำไมล่ะ เกิดอะไรขึ้นเหรอ”
“เจ้าแม่ซื้อกล้วยไม้ประดิษฐ์แทนแล้วค่ะ เห็นบ่นว่าไม่อยากสิ้นเปลือง แล้วโรงแรมเราก็ทำแบบเดียวกันจะได้ไม่ต้องซื้อของใหม่ๆ” แสงเดือนบอกตามตรง
“งั้นก็เป็นเรื่องของเศรษฐกิจแล้วล่ะ” แสงตะวันบอกตามตรง แล้วไม่ทันได้สงสัยอะไรมาก
เขากังวลเรื่องที่เธอไปโรงพยาบาลมากกว่า จึงไม่ได้สงสัยอะไร เขายินดีที่เหตุบังเอิญกลายเป็นเรื่องที่จบลงด้วยดี แต่ปัญหาคงไม่จบลงง่ายๆ เพราะประเด็นเรื่องครอบครัวฝ่ายชายยังมีอยู่ แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาแล้วเพิกเฉยมากกว่า
********************************************
สวัสดีค่า
ปัญหาเพิ่งเริ่มต้น และกำลังจะดำเนินต่อไปนะคะ
โพสต์เสร็จแล้วก็...ฟริ้วววววววววววว
ขอบคุณที่ติดตามนิยายค่ะ
Sirinda
คุณ ตุ๊งแช่ --- ยังไม่คลอดค่า หุหุ
คุณ Auuuu --- ตัวร้ายเผยโฉมค่า ^^
คุณ picky --- อ่ะเคค่า เพื่อพักผ่อนอย่างเต็มที่นะคะ
คุณ anOO --- ก็สองคนนี้เขาผ่านโลกมาจริงๆ ค่ะ หุหุ
คุณ ใบบัวน่ารัก --- อืม มีบ้างแต่แค่โวยใส่กันเล็กน้อย ไม่ถึงกับงี่เง่าใส่กันค่ะ เพราะต่างก็เป็นเพื่อนและเกรงใจกันและกันค่า อิอิ
คุณ maplezaa --- ยังไงสองคนนี่ก็หันหน้าคุยกันค่ะ เขาเรียนรู้กันด้วยการพยายามทำความเข้าใจ หุหุ
คุณ หนอนฮับ --- เก้าเดือนไวเหมือนโกหกชิมิคะ ^^
คุณ pattisa --- ต่างก็ติดนิสัยพยายามเข้าใจคนอื่นด้วยล่ะค่ะ อิอิ
คุณ sai --- จัดให้สงกรานต์นี้แน่นอนค่า อิอิ
คุณ หมูบูลิน --- อิอิ ไม่เป็นไร เดี๋ยวจะสาดน้ำใจไปให้ถึงที่นั่นเลยนะคะ >,<
คุณ konhin --- ให้พวกเขาได้พักก่อนมรสุมใหญ่จะมาค่า
jj-book
คุณ นอนดูดาว --- 555+ ไม่ให้พักหายใจก่อนเหรอคะ ท้องนี่ก็หนักนะคะ อิอิ
bloggang
คุณ mooda --- ปัญหาที่ใช้ทดสอบชีวิตคู่และดูสิว่าสองคนนี่จะช่วยกันฝ่าฟันไหมค่ะ อิอิ
dek-d
คุณ นินิน --- จะคอยเติมพลังให้ค่า ^^
คุณ BN@PLAYGIRLs --- 555+ มาเลยจ้า ;P อิอิ
“วันนี้ขอฉันไปด้วยได้ไหมคะ” นวาระถามขึ้นหลังทานอาหารเช้า
“ไปสิ แต่ผมไม่ให้คุณขับรถหรอกนะ ท้องเจ็ดเดือนกว่าแล้วเนี่ย” ซีเซียพยักหน้าช้าๆ แล้วอ่านหนังสือพิมพ์ของสตาสเซียที่พ่อกับน้องส่งมาให้
“แต่ว่า ฉันก็ต้องนั่งรอคุณเรียนภาษาไทยตั้งสองชั่วโมงเลยนะ ขอขับรถไปร้านหนังสือได้ไหมคะ ตรงที่คุณเรียนมันมีอะไรที่ไหน นอกจากร้านกาแฟ แล้วต้องเดินไกลด้วย” นวาระพยายามอ้อนวอนขอขับรถ
“เกิดคุณปวดท้องเตือนหรือว่าลูกเตะขึ้นมา จะทำยังไง” ซีเซียพูดขึ้นมองอย่างเข้มงวด
นวาระถอนหายใจแล้วบ่นอย่างไม่จริงจังนัก “ซี คุณเป็นคนขี้กังวลตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย”
“ก็ตั้งแต่ตอนที่คุณสะดุด เกือบหกล้มในสวนกล้วยไม้ที่ปรับปรุงใหม่นั่นแหละ” ซีเซียส่ายหน้านิดๆ
“คุณก็รู้ว่าฉันไม่ใช่คนซุ่มซ่าม แต่ตอนนั้นฉันเดินอ่านเอกสารอยู่ แล้วลูกก็เตะฉันก็เท่านั้นเอง” นวาระพยายามอธิบายกับเขามาหลายวัน
ท่าทางเริ่มแสดงท่าทีเกินกว่าเหตุ แม้จะรู้สึกรำคาญนิดๆ แต่ก็ยังรู้สึกดีที่มีคนคอยดูแลเธออย่างดี
“ผมรู้ๆ แต่คุณห้ามไม่ให้ผมห่วงไม่ได้หรอก มันกลายเป็นนิสัยของผมไปแล้วล่ะ อย่าลืมสิว่าผมทำงานอะไรมาก่อน ผมมีหน้าที่ดูแลความปลอดภัยของคนสำคัญ และตอนนี้คุณก็คือคนสำคัญ ไม่ใช่เพราะคุณท้องหรอกนะ แต่เพราะถ้าเกิดอะไรขึ้นกับคุณ คุณไม่รู้หรอกว่าผู้หญิงที่มีปัญหาระหว่างท้อง ทำให้โอกาสมีลูกยากขึ้นด้วยนะ” ซีเซียอธิบายตามสิ่งที่เขาอ่านมา
“บางทีฉันคงต้องเอาหนังสือสำหรับผู้หญิงท้องไปเผาให้หมด แต่เอาเถอะ ฉันไม่อยากเป็นคนไร้เหตุผล เพราะงั้นก็ได้ค่ะ แล้วฉันจะทำอะไรดีล่ะ” นวาระถอนหายใจยาว
“ก็ขอให้น้าผลไปด้วยสิ แกจะได้ขับรถให้” ซีเซียบอก ก่อนหยิบสมุดจดแล้วก็โอบไหล่เธอให้รีบเดิน เพราะเขาไม่อยากไปสาย
“วันนี้แกหยุดค่ะ คนงานก็มีวันหยุดนะคะ ถึงวันหยุดจะสลับๆ กันไปก็ตาม” นวาระบอกเขา ก่อนจะโดนโอบไหล่แน่น เมื่อเดินลงบันได
“คุณต้องมีเพื่อนบ้างแหละ วันนี้วันเสาร์ด้วย เพราะงั้นเพื่อนคุณก็ต้องหยุดงานบ้าง” เขาพาเธอเดินไปที่รถยนต์ครอบครัวขับเคลื่อนสี่ล้อที่เขาซื้อ เพื่อจะได้ไปไหนมาไหนสะดวกกว่านี้
“อืม เพื่อนฉันคงไม่บินมาจากกรุงเทพ เพื่อมาอยู่เป็นเพื่อนฉันสองชั่วโมงหรอกค่ะ” นวาระบอกเขาและทำสีหน้าขัดใจ
“ทั้งเชียงใหม่ คุณไม่มีเพื่อนเลยหรือไง” ซีเซียขมวดคิ้วมองเธออย่างสงสัย
“ก็ไม่ค่อยสนิทน่ะเยอะ แต่ไม่เป็นไร ฉันจะลองโทรดูก็แล้วกัน ขี้เกียจเดินไปร้านกาแฟ” นวาระกดหาเบอร์ไล่ไปเรื่อยๆ ก่อนหยุดที่เบอร์ของแสงตะวัน
“สวัสดีค่ะ คุณตะวัน ขอโทษที่โทรมาปลุกนะคะ วันนี้คุณจะเข้าไปทำงานไหมคะ” นวาระถามเขา แม้จะไม่ได้คุยกับเขามานานพอดู หลังจากที่ซีเซียกลับบ้านเกิด เธอก็พูดภาษากลางกับเขาตลอด เพราะดูสะดวกกว่า
“เปล่าครับ วันนี้วันหยุดของผม ผมยังไม่รู้จะทำอะไรเลย อีกอย่างผมตื่นเช้าจนเป็นนิสัยแล้ว ตอนนี้ผมทานอาหารเช้าเสร็จแล้วด้วยครับ” แสงตะวันบอกขณะหยิบหนังสือพิมพ์มาอ่าน
“พอมีเวลาไปร้านหนังสือเป็นเพื่อนฉันไหมคะ ตอนนี้ฉันเพิ่งออกจากบ้านค่ะ กำลังจะไปส่งซีเซียที่สถาบันสอนภาษา แล้วซีเซียก็ไม่ยอมให้ฉันขับรถเอง เพียงเพราะฉันเคยสะดุดเกือบหกล้ม แล้วเขาก็รับได้ทันพอดี” นวาระพูดภาษาอังกฤษ จงใจให้ซีเซียที่กำลังขับรถได้ยินชัด
“ได้สิครับ คุณตั้งใจพูดประชดเขาใช่ไหมเนี่ย” แสงตะวันหัวเราะอย่างเอ็นดู
“ใช่ค่ะ ก็เขาสิคะ กลายเป็นคุณนายขี้ระแวงไปทุกเรื่องเลยค่ะ งั้นเดี๋ยวเราเจอกันที่สถานบันภาษานะคะ ขอบคุณค่ะ” นวาระบอกทาง แล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก
เมื่อแสงตะวันกดตัดสาย เธอก็คิดว่าจะซื้อหนังสืออะไรดี ก่อนหันไปมองเขาที่กำลังขับรถด้วยท่าทางสงบเงียบ “คุณจะเอาอะไรไหมคะ ถ้ามีหนังสือภาษาอังกฤษ ฉันจะซื้อให้ค่ะ”
ซีเซียเพียงพยักหน้าไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ เขาเงียบไปตลอดทางจนเธอต้องเหลียวมองอยู่เรื่อยๆ ไม่รู้ว่าเป็นอะไร
“มองผมทำไมเหรอ” ซีเซียถาม เมื่อเธอไม่ยอมหยุดมอง
“คุณเงียบไปนะ มีอะไรหรือเปล่า” นวาระไม่กล้าคาดเดา แต่ก็ห้ามความคิดไม่ได้ เพียงแต่แปลกใจที่เขาทำเหมือนไม่พอใจที่เธอออกไปกับแสงตะวัน
“เปล่านี่ เมื่อวานคงวุ่นวายไปหน่อย ผมคงเหนื่อย” ซีเซียพูดเพียงแค่นั้น
“คุณคงไม่คิดอะไรใช่ไหมที่ฉันนัดคุณตะวันออกมา จริงๆ แล้วเขาก็เป็นเพื่อนที่ดีนะ เขาอยู่เคียงข้างฉันในเวลาที่ฉันไม่มีใคร แล้วจะให้ฉันเลิกคบเพื่อน เพราะรู้ว่าเขาคิดยังไงกับฉัน คงทำไม่ได้หรอก ถ้าเขาไม่อยากมา เขาก็คงปฏิเสธเอง” นวาระอธิบายง่ายๆ มือยังคงลูบหน้าท้องที่นูนมากขึ้นเรื่อยๆ
มีคนบอกเธอว่าท้องแรกคงไม่ใหญ่เท่าไร แต่ทำไมท้องเธอถึงใหญ่แบบนี้ ทั้งที่ไม่ใช่ลูกแฝด เมื่อเธอหันไปมองเขา ก็ต้องได้คำตอบ ก็พ่อของลูกตัวโตซะขนาดนี้
“มีอะไร ทำไมมองผมแปลกๆ แบบนั้น” ซีเซียมองเธอเล็กน้อยแล้วมองถนนอย่างมีสมาธิ
“เปล่า พอลูบท้องทีไรสงสัยทุกที มองคุณทีไรได้คำตอบทุกที บางทีก็สงสัยว่าทำไมจะต้องถามตัวเองด้วย” นวาระพูดเหมือนตอบเขา แต่ก็ถามตัวเองซ้ำมากกว่า
“คุณสงสัยอะไรเหรอ” ซีเซียขมวดคิ้วสงสัย
“ก็ทำไมลูกตัวโตนัก พอมองคุณแล้วก็อืมนะ พ่อเขาตัวโตนี่นา ฮ่าๆๆ” เธอหัวเราะขำกับความคิดตัวเอง แล้วทำให้เขายิ้มออก
ซีเซียไม่ยอมประมาทด้วยการหยอกเย้าเธอ แต่ก็ได้หัวเราะบ้าง เวลาเธอพูดเล่นก็น่ารักได้ดี เพียงแต่ฟังจากคนงานบ้าง เมื่อก่อนเธอไม่เคยผ่อนคลายเท่านี้ ทำแต่งาน แต่ก็ดีกับคนงานเสมอญาติมาตลอด
“ไปที่ร้านหนังสือใช่ไหมคะ คุณจำร้านหนังสือที่มีร้านกาแฟเล็กๆ อยู่ข้างๆ ได้ไหมคะ” นวาระถามขึ้น เมื่อเห็นเขาผ่อนคลายลง
“ได้สิ ก็ถ้าเข้าเมืองทีไร คุณต้องลากผมไปทุกครั้ง อย่าดื่มเครื่องดื่มที่มีคาเฟอีนเยอะก็แล้วกัน” ซีเซียบอกด้วยความเป็นห่วง
“เจ้าหญิงของคุณคงเหงาน่าดู ที่ไม่มีคุณคอยดูแล ถ้ามีคนทำแบบที่คุณทำเนี่ยให้ฉันตลอด แล้วไปจากฉัน ฉันคงจะปวดร้าวมาก ถ้ารู้ว่าเขาจะไม่มีวันอยู่กับฉันชั่วชีวิต” เธอสูดลมหายใจเข้าให้ลึกที่สุด
“อย่าพูดแบบนั้นสิ ผมจะไปไหนได้ล่ะ” ซีเซียฟังเธอแล้วงงนิดๆ แล้วปลอบ “ผมจะไม่มีวันไปไหนหรอก จะอยู่กับคุณไปจนชั่วชีวิตเลยล่ะ”
“สัญญานะ” นวาระยิ้มแล้วมองไปนอกรถ
“สัญญาสิ ว่าแต่ทำไมคุณถามขึ้นมาล่ะ” ซีเซียถามอย่างสงสัย
“ก็คุณดีแบบนี้ ผู้หญิงคนไหนก็คงไม่อยากปล่อยให้คุณหลุดมือไปหรอก รู้ไหมว่าอยู่กับคุณ บางทีฉันยังเผลอคิดว่าคุณกำลังดูแลเจ้าหญิงของคุณอยู่เลย แต่ไม่เป็นไรหรอกนะ ก็คุณรักเธอมากนี่” นวาระพูดแล้วพยายามทำใจให้สบาย ก่อนจะไม่สบายใจ เพราะอยู่ๆ เขาจอดรถข้างทาง
ซีเซียหันมามองเธอ ก่อนพูดให้เข้าใจ “ผมไม่เคยดูแลคุณ เพราะคิดว่าจะให้คุณมาแทนที่ใคร ไม่มีใครแทนที่ใครได้ ผมดูแลคุณเพราะคุณน่ารัก มีน้ำใจ แล้วก็พิเศษ เวลาอยู่กับคุณ ผมไม่เคยคิดถึงผู้หญิงคนอื่น ถ้าคุณไม่พูดขึ้นมา เรื่องของเจ้าหญิง มันจบลงตั้งแต่วินาทีที่ผมเก็บของมาที่นี่แล้วล่ะ จบแล้ว”
นวาระมองเขาที่กำลังจ้องหน้าเธออย่างจริงจัง “ค่ะๆ ออกรถเถอะ เดี๋ยวคุณสายนะ”
“บอกไว้ก่อนนะ ห้ามคุณมีคนอื่น เพื่อนก็คือเพื่อน” ซีเซียพูดชัดเจนก่อนออกรถตามที่เธอขอ
“ฉันอุ้มท้องลูกคุณแล้วจะมีคนอื่นได้ยังไงล่ะค่ะ อีกอย่างเราก็จดทะเบียนสมรสกันแล้ว ผู้ใหญ่ฝ่ายฉันก็รับรู้แล้ว เหลือแต่พิธีทางศาสนาของคุณนั่นแหละ จริงๆ ฉันไม่เครียดหรอกนะ ก็ดูสิ อีกเดือนสองเดือนลูกก็คลอดแล้วนี่” นวาระพูดตามตรง
“แสดงว่าคุณเป็นเพื่อนกับคุณตะวันเท่านั้นใช่ไหม” ซีเซียแกล้งทำเป็นถามให้แน่ใจ
“ใช่สิ จะเป็นอย่างอื่นได้เหรอ แถวบ้านฉันเนี่ย อย่างฉันเรียกของมีตำหนิแล้วล่ะ ผู้ใหญ่ดีๆ ที่ไหนอยากจะให้ลูกหลานตัวเองได้ผู้หญิงที่มีลูกติดในท้องมาด้วยล่ะ ช่วงนั้นที่เขามาหาบ่อยๆ ก็คงเพราะไม่อยากให้ฉันรู้สึกแย่ละมั้ง ก็ฉันเข้าใจผิดเรื่องคุณนี่” นวาระอธิบายไปตามตรง
ซีเซียเพียงรับรู้เท่านั้น ก่อนเลี้ยวรถเข้าสถาบันสอนภาษากลางเมืองเชียงใหม่ เขานั่งรอเป็นเพื่อนเธอจนกระทั่งถึงเวลาเข้าเรียน ก่อนกำชับให้เธอนั่งรอดีๆ จนกว่าแสงตะวันจะมา
‘ทำเหมือนเราเป็นเด็กไปได้’
นวาระนึกในใจ แต่ดูวิธีปฏิบัติของเขา เขาคงเคยชินกับการเป็นทหารราชองครักษ์ ที่ต้องคอยดูแลความปลอดภัย ตามหน้าที่จนเคยชินนั่นเอง
********************************************
เธอกับเขานั่งอ่านหนังสือด้วยกันอย่างเงียบๆ ระหว่างเลือกหนังสือก็มีคุยกันบ้าง แต่ดูเหมือนเขาไม่ใช่นักอ่านเท่าไรนัก ไม่เหมือนซีเซียที่ชอบอ่านหนังสือ แต่เมื่ออยู่กับเธอ เขาก็อ่านหนังสือพิมพ์ตามถนัด
“ซีเซียชอบอ่านหนังสือเหรอครับ” แสงตะวันถามขึ้น เพราะเห็นซื้อหนังสือภาษาอังกฤษหลายเล่ม
“ค่ะ นอกจากตื่นแต่เช้า ไปวิ่งออกกำลังกายเป็นสิบกิโล เขาก็จะใช้เวลาส่วนมากอ่านหนังสือ ดูหนังค่ะ ดูได้หลายภาษา แล้วก็พูดภาษาได้หลายภาษาเลยค่ะ แต่ภาษาไทยไม่ค่อยได้เรื่องเลยเชียว” นวาระเล่าแล้วก็หัวเราะ
“ทำไมต้องพูดได้หลายภาษาด้วยล่ะครับ” แสงตะวันขมวดคิ้ว
“เขาบอกว่า เป็นหน้าที่ของเขาที่ต้องคอยระวังความปลอดภัย และทุกสถานการณ์เกิดขึ้นได้ เขาก็ต้องรู้ภาษาเพื่อคอยสืบความเคลื่อนไหวของทุกคนค่ะ ทำให้ฉันรู้ว่าเขามีปัญหาเรื่องการไว้ใจ ตอนที่เจอกันครั้งแรก ฉันโดนเขาสอบสวนตั้งหลายชั่วโมง จนกระทั่งสถานฑูตยืนยันนั่นแหละค่ะ” นวาระเล่าความให้ฟังขณะตักเค้กทานอย่างเอร็ดอร่อย
“แล้วทำไมเขาถึงไว้ใจคุณได้ล่ะครับ” แสงตะวันกลับมองว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนแปลกมากกว่า
“เขาก็ไม่เคยไว้ใจฉันจนเราได้เดินทางด้วยกันค่ะ เขาลาพักร้อนแล้วก็ต้องการพักจากงานที่ไม่เคยได้พักเลยค่ะ ถ้าถามว่าทำไม คงเพราะเขากลัวว่าฉันจะเป็นสายลับละมั้งคะ อีกอย่างฉันก็เดินทางตามลำพังด้วยค่ะ” นวาระเล่าด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
เธอมองนาฬิกา และรู้ว่าเขาคงออกจากสถาบันภาษาแล้ว เมื่อเงยหน้าก็ต้องมองแสงตะวัน และมองผ่านไปด้านหลัง จึงหันไปมอง เห็นผู้หญิงสี่คนเดินมาด้วยกัน และเธอก็จำทั้งสี่คนได้แน่นอน แสงดาว แสงเดือน ตรีเนตรและลูกเลี้ยงของพ่อ...สุดารัตน์ แค่นั้นเธอก็ถอนใจยาว
“ที่รีบออกจากบ้านก็เพื่อมาเจอแม่คนนี้เหรอคะ” แสงดาวถามขึ้นทันที
“ทำไมพูดกับพี่แบบนั้นล่ะ” แสงเดือนตำหนิคู่แฝดแล้วส่ายหน้า “ขอโทษแทนดาวด้วยนะคะ พี่ตะวัน คุณโรส”
แสงตะวันทักทายทั้งสี่คน และนวาระก็ทำแบบเดียวกัน ก่อนเขาชวนคุยตามมารยาท “ไม่เป็นไร เดือน ว่าแต่วันนี้มาเที่ยวกันเหรอ”
“ค่ะ เดือนกับดาวมารับเนตรกับเพื่อนเขาค่ะ ยังคุยๆ อยู่เลยว่าเขาทั้งสองคนได้เจอพี่ที่ภูเก็ตคราวก่อนโน้นน่ะค่ะ” แสงเดือนคุย ก่อนมองหาโต๊ะนั่ง “เมื่อเช้าได้ยินพี่จะมาร้านหนังสือก็เลยนึกถึงร้านนี้ได้ เดือนชอบมาค่ะ ขนมอร่อย อ๋อ คุณโรส ได้ข่าวว่าท้อง นี่ท้องโตขึ้นมาเลยนะคะ”
“เจ็ดเดือนกว่าแล้วค่ะ” นวาระตอบตามมารยาท แต่ไม่ได้พูดภาษาท้องถิ่นเหมือนทุกที
“นั่งด้วยกันไหม” แสงตะวันชวนตามมารยาท แล้วก็ไม่คิดว่าจะมีคนมาร่วมโต๊ะ เพราะมีที่นั่งว่างอยู่หลายที่
“ไม่ดีกว่าค่ะ ดาวกับเพื่อนไปนั่งทางโน้นดีกว่า กลัวจะมีเรื่องค่ะ” แสงดาวพูดขึ้นแล้วพยายามลากเพื่อนไปนั่งอีกโต๊ะ ขณะที่ตรีเนตรจดๆ จ้องๆ แสงตะวัน เพราะอยากนั่งร่วมโต๊ะด้วย
“นั่งโต๊ะนี้ก็ได้นะจ๊ะ ดาว พี่ตะวันเขาก็ออกปากชวน” สุดารัตน์พูดยิ้มๆ เห็นท้องโตนูนของลูกพ่อเลี้ยง ก็อยากจะหาเรื่องสักหน่อย คิดว่าคงไม่มีปัญญาลุกมาตบเธอเหมือนครั้งก่อน
แสงตะวันขมวดคิ้วทันทีที่สุดารัตน์นั่งร่วมโต๊ะด้วย ทำให้คนอื่นๆ ต้องนั่งด้วย เขาสบตากับนวาระเป็นเชิงขอโทษ เพราะทั้งสองคนรู้ดีว่าเป็นการชวนตามมารยาท และไม่คิดว่าจะมีคนมานั่งร่วมโต๊ะแบบนี้
“ไงจ๊ะ โรส ท้องเจ็ดเดือนแล้วเนี่ย พ่อของลูกเขาโผล่มาดูแลบ้างไหม แหม ไม่เจอกันแค่แปบเดียว ท้องโตเลยเหรอ ปีหน้ามีแผนจะท้องต่อไหมจ๊ะ ว่าแต่พ่อของลูกจะคนเดียวกับคนนี้ไหม” สุดารัตน์ทักทายเข้าให้ก็ทำเอาคนฟังสะอึกขึ้นมาทันที
“นี่รัตน์ เธอพูดอะไรน่ะ เธอคงไม่คิดว่าพี่ชายฉันเป็นคนแบบนั้นหรอกนะ” แสงดาวรีบปกป้องพี่ชายทันที
“เปล่าจ๊ะ ดาว ฉันก็แค่อยากจะเตือนเอาไว้ ไม่ให้โรสทำรุ่มร่ามกับพี่ชายเธอก็เท่านั้นแหละจ๊ะ ฉันหวังดีนะ” สุดารัตน์แตะหลังมือเพื่อนใหม่เบาๆ เป็นเชิงปลอบ
“คุณรัตน์เข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าครับ คุณโรส เขามีสามีคนเดียว และอีกสักครู่สามีเขาก็จะตามมา ดาวก็รู้จักนี่ สามีของโรส เคยเป็นถึงหัวหน้าราชองครักษ์ ของเจ้าหญิงรัชทายาทคาทริน่าแห่งประเทศสตาสเซียเลยนะ นี่เขาออกจากงาน เพื่อมาอยู่เป็นเพื่อนโรสที่เมืองไทย จะได้คอยดูแลความปลอดภัยให้ภรรยาของเขา” แสงตะวันยื่นมือเข้าช่วยเหลือ เพราะไม่ชอบวิธีการพูดจาของเพื่อนน้องสาวเท่าไรนัก
“อะไรนะคะ ดีจังเลยค่ะ แล้วนี่แต่งงานเมื่อไร แหม ไม่แจกการ์ดเลยนะคะ เดือนจะได้ร่วมอวยพรค่ะ” แสงเดือนพูดอย่างจริงใจ
“เราทำพิธีเล็กๆ ค่ะ ให้ผู้ใหญ่ผูกข้อไม้ข้อมือ แล้วก็ทำบุญจากนั้นก็จดทะเบียนสมรส ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ ขอบคุณคุณเดือนนะคะ” นวาระเห็นว่าแสดงเดือนนิสัยดีพอคบได้
“พ่อแม่ฝ่ายชายไม่ยอมรับเหรอจ๊ะ ถึงทำพิธีกันแบบเงียบๆ แหม ถ้าไม่ท้องก็คงไม่ได้แต่งงานหรอกใช่ไหมจ๊ะ ไม่งั้นฝ่ายชายก็คงไม่ต้องตกต่ำถึงกับต้องมาอยู่เมืองไทย ทั้งที่หน้าที่การงานที่เมืองนอกก็ออกดีนะ” สุดารัตน์พูดหลังจากสั่งอาหารเรียบร้อยแล้ว
“เที่ยงนี้ คุณตะวันสนใจจะไปทานเสต็กกับฉันไหมคะ” นวาระคุยกับแสงตะวัน แล้วทำเหมือนว่าไม่ได้ยินสิ่งที่สุดารัตน์พูด
“ได้ครับ แต่ที่ไหนก็ได้ที่ไม่ใช่โรงแรมผมนะครับ อืม แต่เพื่อนผมเคยแนะนำที่หนึ่ง ผมว่าเราคงหาเจอได้ไม่ยากหรอกครับ” แสงตะวันเห็นด้วยที่จะไม่ต่อปากต่อคำกับสุดารัตน์
“น่าสนใจนะคะ ไม่ทราบว่าร้านไหนคะ” ตรีเนตรได้ช่องก็ถามขึ้น
แสงเดือนรู้สึกอึดอัดแทนพี่ชาย เมื่อเพื่อนต่างก็พยายามชวนทั้งสองคนเข้าสู่การสนทนา
“ไว้วันหลังผมจะแนะนำอีกทีนะครับ เดี๋ยวให้ซีเซียขับตามผมนะครับ” แสงตะวันพูดปัด รู้ว่าไม่ต้องการมีเพื่อนร่วมโต๊ะเพิ่ม
“สงสัยจะร้านเฟรนด์เฮาส์แน่ๆ เลย เพราะร้านนั้นอร่อยกว่าเพื่อนแล้ว” แสงดาวพูดขึ้น แล้วกอดอกมองไปรอบๆ
“เธอก็รู้จักเหรอ แสดงว่าต้องอร่อยมากนะเนี่ย” สุดารัตน์กำลังจะเริ่มออกตัวขอตามไปหาเรื่องนวาระต่อ
“พี่ไม่ได้ไปร้านนั้นหรอกนะ” แสงตะวันตัดบทขึ้นมาทันที
“ขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ” นวาระลุกขึ้นแล้วเดินออกไปจากร้าน ไปเข้าห้องน้ำในร้านหนังสือที่อยู่ติดกันแทนแล้วโทรหาซีเซีย “คุณอยู่ไหนแล้วคะ”
“กำลังจะจอดรถที่ร้านแล้วล่ะ มีอะไรเหรอ” เขาถาม เพราะปกติเธอจะไม่โทรมาถ้านัดกันเรียบร้อยแล้ว
“อยากรีบออกจากร้านเร็วๆ ค่ะ งั้นเดี๋ยวค่อยคุยกันนะคะ คุณกำลังจะจอดรถนี่นะ” นวาระรอจนเขาตัดสาย ค่อยเดินเข้าร้านกาแฟ พอจะนั่งลงก็เห็นสุดารัตน์จะปัดกาแฟใส่เธอ เธอจึงดึงแผ่นรองขึ้นบังทำให้กาแฟโดนคนอื่นแทน
“ทำอะไรของเธอน่ะ” แสงดาวหันไปมองเพื่อนของเพื่อนที่ทำกาแฟหกใส่ตรีเนตร
“ขอโทษๆ” สุดารัตน์มองนวาระดึงแผ่นรอง แล้วทำให้นมหกใส่เธออีก “เธอทำแบบนี้ทำไม”
“ก็ถ้วยกาแฟคุณจะหก ฉันก็ป้องกันตัว มันเป็นปฏิกิริยาตอบสนองนี่” นวาระพูดตามตรง เพราะนอกจากจะดึงแผ่นรองแล้ว เธอยังถอยไปอีก มืออีกข้างก็ประคองท้องตัวเองเอาไว้
“นี่เธอตั้งใจแกล้งกันใช่ไหม” ตรีเนตรอารมณ์เพราะเสื้อผ้ามีแต่คราบกาแฟ
“ก็เพื่อนคุณทำกาแฟหก ฉันป้องกันตัวผิดตรงไหนล่ะคะ” นวาระย้อนถามแล้วส่ายหน้าช้าๆ ก่อนมองพนักงานเอาผ้ามาเช็ด
“แต่เธอก็ตั้งใจทำนมหกใส่ฉัน” สุดารัตน์มีแต่นมหกใส่
“ถ้าฉันตั้งใจล่ะก็ คุณเดือนก็คงโดนไปด้วยแล้วล่ะ” นวาระขมวดคิ้วอย่างไม่ค่อยพอใจนัก ที่โดนหาเรื่องซ้ำๆ
“พอที ดาว เดือน พี่ขอตัวก่อนนะ อยากจะสังสรรค์กันยังไงก็ทำไปเถอะ แต่อย่าทำเป็นเรื่องใหญ่นักเลยนะ นี่เพื่อนพี่ พี่ไม่ชอบเห็นใครก็ตาม หาเรื่องเพื่อนพี่” แสงตะวันเรียกเก็บเงินแล้วลุกขึ้นทันที โดยบอกให้เอาเงินทอนให้น้องสาวเขาแทน
“ดาวไม่เห็นว่าเพื่อนดาวจะหาเรื่องใครที่ไหนเลยค่ะ” แสงดาวยักไหล่ไม่ใส่ใจนัก เพราะไม่ชอบหน้านวาระและคิดว่าฝ่ายตรงข้ามทำตัวหยิ่ง
แสงตะวันส่ายหน้า แล้วช่วยนวาระถือของ “ตามใจเธอเถอะ”
“เดี๋ยวสิคะ รัตน์เขาก็แค่พูดตามปกติเท่านั้น ไม่ตั้งใจพูดว่าใครหรอกค่ะ” ตรีเนตรแก้ตัวแทนเพื่อน
“เหรอ เท่าที่พี่ฟัง มันคงไม่ใช่หรอกนะ แล้วพี่ก็ไม่จำเป็นต้องทนกับคนที่มาว่าเพื่อนพี่ด้วย เธออยากทำ อยากคบกับใครก็เชิญเถอะ แต่อย่าแตะต้องเพื่อนพี่ในทางที่เสื่อมเสียแบบนี้ พวกเธอทำพี่ขายหน้าต่อหน้าเพื่อนพี่” แสงตะวันต่อว่ารุนแรง เพราะถ้อยคำที่ใช้จงใจหาเรื่อง
“คุณพูดแบบนี้ก็ไม่ถูก แม่นี่มันอันธพาล เคยทำร้ายร่างกายฉันในห้องน้ำด้วย แล้วจะไม่ให้ฉันพูดตามตรงทุกอย่างได้ยังไง ทำไมต้องถนอมน้ำใจคนที่เคยทำร้ายฉันด้วยล่ะ” สุดารัตน์แย้งขึ้นอย่างเหลืออดเหลือทน
“แล้วทำไมเธอไม่พูดด้วยล่ะว่า ก็เธอด่าแม่ฉันครั้งแล้วครั้งเล่าน่ะ โธ่ ต่ำยิ่งกว่าสถุนอย่างเธอ มันก็แค่ผู้ดีเปลือกนอกนั่นแหละ ฉันก็ไม่จำเป็นต้องทนกับเธอหรอก” นวาระพูดกระแทกจบก็หันหลังเดินออกไปจากร้านทันที ขณะที่แสงตะวันก็เดินตามมา
หากพอออกมาหน้าร้าน สุดารัตน์ตามมาทัน ก็เข้ามาจิกผมกระชากนวาระจนหงายหลัง โชคดีที่แสงตะวันอยู่ตรงนั้น เขาจึงรีบประคองทำให้นวาระไม่ล้มกระแทกพื้น
“เป็นบ้าอะไรของเธอ ถอยไปให้ไกลๆ” แสงตะวันตะคอกเสียงดัง ทำให้คนแถวนั้นหันมามอง คนที่อยู่ด้านล่างบันไดรีบขึ้นมาดู แล้วจ้องสุดารัตน์อย่างรุนแรง
พอสุดารัตน์จะเงื้อมือขึ้นอีกครั้ง ก็ถูกชี้หน้าเอาไว้ แล้วพูดเสียงเรียบ “หยุดนะ!”
สายตาเข้มงวดดุดัน สะกดคนอารมณ์ร้อนให้ชะงักได้ทันที ก่อนซีเซียเข้ามาประคองภรรยา ที่กำลังกุมท้องอยู่ “เป็นอะไรไหม โรส”
นวาระตั้งสติแล้วมองรอบๆ ก่อนจะหน้าหนิ่วเล็กน้อย เพราะกระแทกกับกำแพงด้านหลังอย่างจัง ดีที่แสงตะวันประคองได้ทัน “เจ็บหน่วงๆ นิดหน่อยค่ะ ดีที่คุณตะวันดึงไว้ทัน ไม่งั้นคงตกบันไดแล้วค่ะ”
“สารเลว!” ซีเซียพูดขึ้น แล้วจ้องอย่างโกรธ “แม้แต่ผู้หญิงท้องยังคิดจะทำร้ายได้ เธอยังมีความเป็นคนอยู่หรือเปล่า ขอบคุณคุณตะวันมาก ผมจะพาโรสไปโรงพยาบาลตรวจดูหน่อย”
“ฉันไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ ดีที่คุณตะวันช่วยไว้” นวาระพูดซ้ำๆ อย่างซาบซึ้ง
“ผู้หญิงบางคนแค่ลื่นยังไม่ล้ม ยังแท้งได้ ต่อให้ท้องแก่แบบนี้แล้วก็ต้องระวังสิ ไปตรวจดูหน่อย” ซีเซียดุนวาระอย่างจริงจัง ก่อนหันไปมองแล้วพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “อย่าให้ผมเห็นคุณใกล้ๆ ภรรยาผมอีกนะ รู้ไหม ถึงผมจะฆ่าคนในประเทศของคุณ ผมก็ไม่มีความผิด เพราะกฏหมายไทยไม่สามารถใช้กับการฑูตของสตาสเซียได้”
สุดารัตน์สะอึกทันที ก่อนมองซีเซียเข้าไปอุ้มภรรยาเขาแล้วเดินลงบันได
นวาระมองเขาทำเสียวุ่นวาย ทั้งยังอุ้มเธอที่หนักขึ้นมากราวกับไม่มีน้ำหนัก เดินลงบันได แต่เธอก็นึกได้ “คุณตะวันไม่ต้องตามไปก็ได้นะคะ ไว้พรุ่งนี้ค่อยออกมาทานอาหารด้วยกันนะคะ”
“ครับๆ เดี๋ยวผมโทรไปเช็คคุณตอนเย็นนะครับ” แสงตะวันบอกแล้วกระแทกลมหายใจ ก่อนจะหันมามอง “ไม่คิดเลยว่าน้องสาวพี่จะหันไปคบกับคนนิสัยเลวทรามต่ำช้าแบบนี้ แม้แต่คนท้องยังรังแกได้”
“แต่เขาทำฉันมาก่อนนี่ อีกอย่างฉันก็ไม่คิดว่าเขาจะ...” สุดารัตน์พยายามอธิบาย
“พอแล้ว พี่ชายฉันพูดถูก ดาวเธอจะคบกับแม่นี่ต่อไปก็ตามใจ แต่พฤติกรรมวันนี้รับไม่ได้จริงๆ เนตร ถ้าเกิดคุณโรสตกบันไดลงไป เท่ากับเพื่อนเธอเป็นฆาตรกรฆ่าเด็กที่ยังไม่ทันดูโลก แถมแม่เขาก็อาจเป็นอันตรายถึงแก่ชีวิต ฉันไม่คิดอยากคบกับคนแบบนี้ ไปกันเถอะค่ะ พี่ตะวัน” แสงเดือนหันหลังให้แล้วเดินตามพี่ชายไป
“แม่นั่นน่ะสำออยเรียกร้องความสนใจจนพวกเราดูแย่เลย ให้ตายเถอะ” ตรีเนตรเริ่มไม่ชอบหน้ามากขึ้น
แสงดาวมองตามคู่แฝดกับพี่ชายแล้ว รู้สึกไม่ชอบหน้านวาระมากขึ้น แค่นี้ก็ไม่น่าจะถึงกับตกบันได ถ้าไม่ใช่เพราะสำออย
ส่วนแสงเดือนที่เดินตามพี่ชายมาก็ทำหน้ากังวล “นี่ไม่รู้ว่าคุณโรสจะเป็นยังไงบ้างนะคะ”
“รู้สึกว่าสะโพกจะกระแทกกำแพงนะ เพราะพี่ดึงเอาไว้แล้วพิงกำแพงน่ะ กลัวว่าจะถลาลงบันได แต่ซีเซียเขาคงรีบพาไปหาหมอแหละ เขาแข็งแรงมากนะ อุ้มทั้งแม่ทั้งลูกไหวด้วย พาเดินลงบันไดคล่องเลย” แสงตะวันสังเกตแล้วถอนหายใจ แต่ก็ยิ้มออกมา “เขาคงรักโรสกับลูกมากจริงๆ”
“นั่นสิคะ เห็นแบบนี้ใครก็รู้ว่าเขารักกัน ไม่เข้าใจว่ารัตน์พูดแบบนั้นทำไม” แสงเดือนขมวดคิ้วไม่เข้าใจนัก ขณะใส่เข็มขัดนิรภัย
“เดือนรู้จักรัตน์มานานหรือยัง” แสงตะวันถามขึ้น
“เดือนไม่รู้จักดีหรอกค่ะ เขาเป็นเพื่อนเนตร เนตรน่ะ รู้จักกันตั้งแต่สมัยเรียนที่กรุงเทพแล้วค่ะ เป็นเพื่อนที่ดี จากนั้นก็แยกกันตอนที่เราไปเรียนมหาวิทยาลัย แต่ก็ติดต่อกันเรื่อยๆ เพียงแต่ไม่คิดว่าเนตรจะคบเพื่อนแบบนี้” แสงเดือนถอนหายใจยาว
“บางทีพอเวลาเปลี่ยนไป คนเราก็เปลี่ยน ยิ่งคบคนนิสัยไม่ดีแล้วล่ะก็ คนเราก็ไม่มีทางดีขึ้นหรอกนะ” แสงตะวันปลอบน้องสาว ก่อนจะถามขึ้น “เราไปหามื้อเที่ยงทานกันเถอะ”
แสงเดือนพยักหน้าช้าๆ อย่างเห็นด้วย “พี่เป็นเพื่อนของคุณโรสอย่างเดียวเหรอคะ”
“ใช่แล้วล่ะ” แสงตะวันบอกน้องสาวอย่างใจเย็น
“แต่พี่ชอบเธอมากนี่คะ” แสงเดือนสังเกตเห็นมานานมากแล้ว ช่วงที่ซีเซียไม่กลับมา ทุกครั้งที่พี่ชายได้ออกไปพบนวาระ ดูเขามีความสุขมากอย่างเห็นได้ชัด
ไม่ว่าใครจะเตือนยังไง พี่ชายก็ทำเฉย ไม่สนใจแม้แต่เรื่องที่เธอกำลังอุ้มท้องลูกของผู้ชายคนอื่น และท่าทางนวาระก็ดูเด็ดเดี่ยวมาก เว้นระยะห่างกับพี่ชายอยู่เสมอ และอยู่ในที่สาธารณะมากกว่าจะอยู่กันตามลำพัง
“เธอเป็นคนดีจริงๆ ถ้าเดือนได้รู้จักเธอ เดือนก็คงคิดเหมือนพี่ ถ้าเดือนคิดจะมีเพื่อนใหม่สักคน เดือนน่าจะทำความรู้จักคุณโรสนะ ถ้าเป็นเพื่อนกับเธอแล้ว เธอเป็นเพื่อนที่จริงใจเลยล่ะ” แสงตะวันบอกน้องสาวแล้วเอื้อมมือไปลูบผมอย่างเอ็นดู
“ตอนแรกคิดว่าเขาทำตีสนิทพี่ เพื่อผลประโยชน์ทางธุรกิจ แต่พักหลังเราออร์เดอร์เขาน้อยมาก เขาก็ยังสบายๆ อยู่เลยนะคะ ไม่เห็นจะทำตัวห่างเหินเลย” แสงเดือนบอกพี่ชายแล้วก็รู้สึกดีไม่น้อย
“เหรอ แต่เขาคงเข้าใจล่ะ ก็เราแทบไม่ได้รับพนักงานใหม่เลยนี่นา” แสงตะวันพูดตามรายงานที่เห็น
“แม้แต่กล้วยไม้ เราก็ไม่ค่อยได้สั่งค่ะ” แสงเดือนบอกพี่ชายตามตรง
แสงตะวันขมวดคิ้ว “ทำไมล่ะ เกิดอะไรขึ้นเหรอ”
“เจ้าแม่ซื้อกล้วยไม้ประดิษฐ์แทนแล้วค่ะ เห็นบ่นว่าไม่อยากสิ้นเปลือง แล้วโรงแรมเราก็ทำแบบเดียวกันจะได้ไม่ต้องซื้อของใหม่ๆ” แสงเดือนบอกตามตรง
“งั้นก็เป็นเรื่องของเศรษฐกิจแล้วล่ะ” แสงตะวันบอกตามตรง แล้วไม่ทันได้สงสัยอะไรมาก
เขากังวลเรื่องที่เธอไปโรงพยาบาลมากกว่า จึงไม่ได้สงสัยอะไร เขายินดีที่เหตุบังเอิญกลายเป็นเรื่องที่จบลงด้วยดี แต่ปัญหาคงไม่จบลงง่ายๆ เพราะประเด็นเรื่องครอบครัวฝ่ายชายยังมีอยู่ แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาแล้วเพิกเฉยมากกว่า
********************************************
สวัสดีค่า
ปัญหาเพิ่งเริ่มต้น และกำลังจะดำเนินต่อไปนะคะ
โพสต์เสร็จแล้วก็...ฟริ้วววววววววววว
ขอบคุณที่ติดตามนิยายค่ะ
Sirinda
คุณ ตุ๊งแช่ --- ยังไม่คลอดค่า หุหุ
คุณ Auuuu --- ตัวร้ายเผยโฉมค่า ^^
คุณ picky --- อ่ะเคค่า เพื่อพักผ่อนอย่างเต็มที่นะคะ
คุณ anOO --- ก็สองคนนี้เขาผ่านโลกมาจริงๆ ค่ะ หุหุ
คุณ ใบบัวน่ารัก --- อืม มีบ้างแต่แค่โวยใส่กันเล็กน้อย ไม่ถึงกับงี่เง่าใส่กันค่ะ เพราะต่างก็เป็นเพื่อนและเกรงใจกันและกันค่า อิอิ
คุณ maplezaa --- ยังไงสองคนนี่ก็หันหน้าคุยกันค่ะ เขาเรียนรู้กันด้วยการพยายามทำความเข้าใจ หุหุ
คุณ หนอนฮับ --- เก้าเดือนไวเหมือนโกหกชิมิคะ ^^
คุณ pattisa --- ต่างก็ติดนิสัยพยายามเข้าใจคนอื่นด้วยล่ะค่ะ อิอิ
คุณ sai --- จัดให้สงกรานต์นี้แน่นอนค่า อิอิ
คุณ หมูบูลิน --- อิอิ ไม่เป็นไร เดี๋ยวจะสาดน้ำใจไปให้ถึงที่นั่นเลยนะคะ >,<
คุณ konhin --- ให้พวกเขาได้พักก่อนมรสุมใหญ่จะมาค่า
jj-book
คุณ นอนดูดาว --- 555+ ไม่ให้พักหายใจก่อนเหรอคะ ท้องนี่ก็หนักนะคะ อิอิ
bloggang
คุณ mooda --- ปัญหาที่ใช้ทดสอบชีวิตคู่และดูสิว่าสองคนนี่จะช่วยกันฝ่าฟันไหมค่ะ อิอิ
dek-d
คุณ นินิน --- จะคอยเติมพลังให้ค่า ^^
คุณ BN@PLAYGIRLs --- 555+ มาเลยจ้า ;P อิอิ
เพลิงวารี เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 5 เม.ย. 2555, 14:23:52 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 5 เม.ย. 2555, 14:23:52 น.
จำนวนการเข้าชม : 2112
| << Rose11 | Rose13 >> |
sai 5 เม.ย. 2555, 14:58:03 น.
อ๊ากกกกก ยายสุดารัตน์เลวมากกกกกกกกกกกกกก
อ๊ากกกกก ยายสุดารัตน์เลวมากกกกกกกกกกกกกก
ตุ๊งแช่ 5 เม.ย. 2555, 15:14:27 น.
ง่า แสดงว่าไม่คลอดก่อนกำหนด นางมารหลายคนแหะ งานนี้ จะไหวไหมนี่ ซิเซียนี่ได้ใจคนอ่านจริงๆๆ
ง่า แสดงว่าไม่คลอดก่อนกำหนด นางมารหลายคนแหะ งานนี้ จะไหวไหมนี่ ซิเซียนี่ได้ใจคนอ่านจริงๆๆ
หมูบูลิน 5 เม.ย. 2555, 16:16:18 น.
เลวได้อีก ขนาดคนท้องยังทำได้ลง เหอ... ว่าแต่เดียวจะรอนับน้ำจากwriter นะค่ะ :)
เลวได้อีก ขนาดคนท้องยังทำได้ลง เหอ... ว่าแต่เดียวจะรอนับน้ำจากwriter นะค่ะ :)
anOO 5 เม.ย. 2555, 17:15:04 น.
ซิเซียเก่งแล้วล่ะ พูดคำว่า "สารเลว" ได้ด้วย
ท่าทางบ้านนายตะวันเค้ามีปัญหาอะไรรึป่าวนะ
ซิเซียเก่งแล้วล่ะ พูดคำว่า "สารเลว" ได้ด้วย
ท่าทางบ้านนายตะวันเค้ามีปัญหาอะไรรึป่าวนะ
Auuuu 5 เม.ย. 2555, 17:30:23 น.
แรงมากจริงๆๆ นิสัยไม่ดีมากๆเลยยัยสุดารัตน์
แรงมากจริงๆๆ นิสัยไม่ดีมากๆเลยยัยสุดารัตน์
konhin 5 เม.ย. 2555, 23:46:14 น.
ตัวร้ายมีไว้สร้างเรื่องอ่ะ ไม่งั้นจะทำให้นางเอกดูดีได้ไง
อืม ต้องบอกว่าคนท้องมีความเสี่ยงสูง
ตัวร้ายมีไว้สร้างเรื่องอ่ะ ไม่งั้นจะทำให้นางเอกดูดีได้ไง
อืม ต้องบอกว่าคนท้องมีความเสี่ยงสูง
ใบบัวน่ารัก 6 เม.ย. 2555, 10:11:20 น.
นี่ถ้าไม่ท้อง มีเรื่องแน่ไม่ปล่อยไว้หรอก
เพื่อนไม่ดีก็อย่าไปคบมันเลย
ว่าไปก็ขึ้นอยู่กะการเลี้ยงดู มีพี่ดีน้องไม่ดีแย่
จะคลอดก่อนหรือเปล่า ยังไม่ครบ9เดือน
รออีกนิดได้ไหม น่าจะได้ลูกแฝดนะ ท้องใหญ่มาก
ขึ้นอยู่กะคนทำ 5555
นี่ถ้าไม่ท้อง มีเรื่องแน่ไม่ปล่อยไว้หรอก
เพื่อนไม่ดีก็อย่าไปคบมันเลย
ว่าไปก็ขึ้นอยู่กะการเลี้ยงดู มีพี่ดีน้องไม่ดีแย่
จะคลอดก่อนหรือเปล่า ยังไม่ครบ9เดือน
รออีกนิดได้ไหม น่าจะได้ลูกแฝดนะ ท้องใหญ่มาก
ขึ้นอยู่กะคนทำ 5555
MYsister 6 เม.ย. 2555, 13:30:25 น.
2 lovely guy, 2 petty glr,3 badly glr,Great writers. Lov u novel.
2 lovely guy, 2 petty glr,3 badly glr,Great writers. Lov u novel.
Pat 6 เม.ย. 2555, 19:01:28 น.
สงกรานต์อยู่บ้านรออ่านต่อนะคะ อิอิ
สงกรานต์อยู่บ้านรออ่านต่อนะคะ อิอิ