อ่อยเหยื่อรัก
‘มีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกาย’
‘ ผมได้เมียเด็ก ตามสเป็คต้องการ
แต่น่ารำคาญเพราะมีพวกมาร
คอยจ้องหนุ่มอิจฉามันจ้องจะมาลิ้มลอง’
มาร์ค ราชกุล มาเวล:สาวน้อยข้างบ้านอยากได้มาเป็นสาวน้อยข้างใจ
‘ ผมได้เมียเด็ก ตามสเป็คต้องการ
แต่น่ารำคาญเพราะมีพวกมาร
คอยจ้องหนุ่มอิจฉามันจ้องจะมาลิ้มลอง’
มาร์ค ราชกุล มาเวล:สาวน้อยข้างบ้านอยากได้มาเป็นสาวน้อยข้างใจ
Tags: ยักษ์ กวาง
ตอน: แนะนำตัวละคร+บทนำ
มาร์ค ราชกุล มาเวล(มาร์ค) อายุ 30 ปี สูง 187 เซนติเมตร ไอ้ยักษ์ใหญ่แห่งราชกุล โหด เย็นชา เหี้ยม สำหรับคนอื่น แต่สาวน้อยข้างบ้าน พี่มาร์คจะหวาน น่ารัก แอ๊บเด็ก รักสัตว์ สุภาพบุรุษ มารยาร้อยเล่นเกวียนถูกงัดมาใช้ทุกกระบวนท่าเพราะเธอ ไรเตอร์:สตอเบอรี่ทั้งน้าน
‘มีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกาย’ ‘ ผมได้เมียเด็ก ตามสเป็คต้องการ แต่น่ารำคาญเพราะมีพวกมาร คอยจ้องหนุ่มอิจฉามันจ้องจะมาลิ้มลอง’
อรนิด อมรกุล(นิด) อายุ 19 ปี สูง 162 เซนติเมตร สาวน้อยข้างบ้านยักษ์ ซื่อๆสดใส รักเสียงดนตรี ชอบเล่นกีต้าร์ ใจดี รักสัตว์ รักเด็ก(แต่ไม่รักยักษ์) หนุ่มเล็ก หนุ่มใหญ่ ขอสมัครเป็นผู้ดูแลตลอดชีวิต
ไรเตอร์:โธ่!อีหนูเอ้ย!จะเข้าปากยักษ์ยังไม่รู้ตัวอีก
‘แฟนจะมีไม่มี จนป่านนี้ก็ยังไม่เห็นมา คุยกันมาชั่วโมงกว่า เห็นว่าน่ารัก เลยอยากรัก’ ‘ว่าไงนะไม่ได้ยิน ไหนขอเสียงดังๆ หน่อยไม่ได้ยินเธอพูดว่าไงไม่ค่อยได้ยิน อีกที อีกทีagain again ไหนเธอบอกว่าไง’
.....................................................................................
บทนำ
คฤหาสน์ราชกุล
“คุณมาเวลให้อภัยผมเถอะนะครับ ผมขอร้อง”เสียงคนพูดสั่น หน้าซีด เลือดเปรอะเต็มใบหน้า ทั่วร่างมีแต่รอยช้ำ ขอร้องการให้อภัยจากคนร่างสูงเบื้องหน้า
“มึงมันไม่รักดี ทำความชั่วในอาณาจักรของกู คนอย่างมึงไม่ตายดีหรอกไอ้พรต! กูไม่ฆ่ามึงก็ดีเท่าไรแล้ว!!”เสียงราบเรียบ เย็นชา หนักแน่น ยิ่งประกอบกับปากบางเฉียบ มีหนวดเคราขึ้นอยู่รอบ คิ้วเข้มพาดเฉียงเหนือตาคมดุสีสนิมเหล็ก รูปร่างสูงใหญ่อย่างคนชอบออกกำลังกายเสมอ จมูกโด่งเป็นสัน มือไพร่ไปข้างหลัง สายตาเย็นชามองคนตรงหน้าด้วยรู้สึกสมเพช
“เอาตัวมันไปส่งตำรวจ”ปรายสายตาให้ลูกน้องที่ยืนประกบอยู่ด้านหลังตัวเอง
“ครับนาย”ตอบรับแข็งขันพร้อมก้มศีรษะน้อยๆ
“ไอ้มาร์ค!กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง!!!!!!โอ๊ย!”ท้ายเสียงต้องอุทานด้วยความเจ็บปวดเพราะถูกไอ้หน้าเข้ม2ตัวอัดเข้าเต็มชายโครง ก่อนจะลากหายลับออกไปจากสายตา
มาร์คเดินกลับมานั่งเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ มีลูกน้องเฝ้าอยู่หน้าประตู พึมพำเสียงเบากับตัวเอง
“หวังว่าตารางจะเหมาะกับคนอย่างมึง!”ตัดเรื่องคนชั่วออกจากหัว สมาธิทุกอย่างพุ่งให้กับงานตรงหน้า อยู่ในห้องทำงานบ่ายถึงค่ำ
.......................................................
ก๊อกๆๆ
“นายครับคุณอรนิดมาขอพบรออยู่ที่ห้องรับแขก”เสียงลูกน้องรายงานจากหน้าประตู
“น้องนิด”รอยยิ้มแต้มริมฝีปากที่ฉีกกว้าง มือละจากงานตรงหน้าทันที รีบเปลี่ยนสีหน้าให้เป็นปกติเปิดประตูแล้วเดินออกไปหลังตรง สง่าแต่ในใจขัดแย้งกลับสีหน้า ‘น้องนิด รอพี่นะค่ะ พี่กำลังไปหา’
อรนิดผู้เป็นดั่งดวงใจที่พี่ชายข้างบ้านอย่างเค้าไม่เคยบอก สาวน้อยร่างเล็ก ปากแดง ลักยิ้มน่ารักเวลาพูดหรือยิ้ม ผิวขาวจั๊ว จมูกโด่งเล็ก ใบหน้าเรียวเล็ก ท่าทางเรียบร้อย เสียงใสที่มักจะเรียกเค้า‘พี่มาร์คค่ะ พี่มาร์คขา’ นั่งหลังตรงอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก มือกุมอยู่บนตักมีรอยยิ้มอ่อนประดับ
“นิดค่ะ”มาร์ค ราชกุล มาเวล เรียกสาวน้อยอย่างอ่อนโยนผิดกลับคนอื่น
“สวัสดีค่ะ พี่มาร์ค”ยกมือไหว้ผู้ใหญ่ตรงหน้าโอนช้อย ยิ้มอ่อนๆ
‘อยากจะหยุดเวลาไว้ตรงนี้จริง’มาร์คคิดเเล้วเดินไปนั่งโซฟาตรงข้าม
“คุณแม่ให้นิดเอาซุปไก่มาให้พี่มาร์คน่ะคะ”ชูหม้อเล็กที่ปิดฝาใส่ถุงอย่างดีให้ดู
“พี่ฝากขอบคุณคุณน้าด้วยนะค่ะ นิดทานอะไรมาหรือยังไม่ใช่รีบเอามาให้พี่แล้วยังไม่ได้ทานอะไรเลย”มาร์คพูดอย่างเป็นห่วงสาวน้อย
“โธ่ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ บ้านอยู่ติดกัน นิดเดินเอามาให้ไม่เหนื่อยสักนิด”หน้าคนพูดไม่เป็นไรจริงๆ
“นิดทานที่นี้พร้อมพี่ดีกว่า เดี๋ยวพี่โทรไปเรียนคุณน้าแล้วจะเดินไปส่งนิด อ่ะ!ห้ามปฏิเสธนะค่ะพี่อยากมีเพื่อนทานอาหาร”ชายหนุ่มรีบขัดเมื่อเห็นสาวน้อยทำท่าปฏิเสธ
“นะค่ะนิด”เสียงออดอ้อนจากมาร์คถ้าใครมาเห็นเข้าขายขี้หน้าแย่‘ไม่เข้ากันสักนิด ดีนะที่ไล่ลูกน้องออกไปหมดแล้ว’แต่เพื่อนิดพี่มาร์ค Don’t worry
“ก็ได้ค่ะ”ไม่มีอะไรที่ต้องกังวล พี่มาร์ครู้จักกับที่บ้านเธอ ความเป็นสุภาพบุรุษไว้ใจได้
‘yes’
รีบโทร'ไปขออนุญาตคุณน้า เเล้วเรียกสาวใช้ให้จัดอาหาร
“งั้นไปที่โต๊ะอาหารกันเถอะค่ะ”มาร์คลุกขึ้นยืนหยุดรอให้อรนิดมายืนข้างๆแล้วก้าวเดินไปพร้อมกัน
หลังทานอาหารเสร็จเค้าก็เดินไปส่งอรนิดที่บ้าน ขอโทษคุณน้าที่มาส่งช้า กลับมาก็นอนฝันถึงน้องนิด ฝันดีวุ้ย!
....................จบบทนำ...................
‘มีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกาย’ ‘ ผมได้เมียเด็ก ตามสเป็คต้องการ แต่น่ารำคาญเพราะมีพวกมาร คอยจ้องหนุ่มอิจฉามันจ้องจะมาลิ้มลอง’
อรนิด อมรกุล(นิด) อายุ 19 ปี สูง 162 เซนติเมตร สาวน้อยข้างบ้านยักษ์ ซื่อๆสดใส รักเสียงดนตรี ชอบเล่นกีต้าร์ ใจดี รักสัตว์ รักเด็ก(แต่ไม่รักยักษ์) หนุ่มเล็ก หนุ่มใหญ่ ขอสมัครเป็นผู้ดูแลตลอดชีวิต
ไรเตอร์:โธ่!อีหนูเอ้ย!จะเข้าปากยักษ์ยังไม่รู้ตัวอีก
‘แฟนจะมีไม่มี จนป่านนี้ก็ยังไม่เห็นมา คุยกันมาชั่วโมงกว่า เห็นว่าน่ารัก เลยอยากรัก’ ‘ว่าไงนะไม่ได้ยิน ไหนขอเสียงดังๆ หน่อยไม่ได้ยินเธอพูดว่าไงไม่ค่อยได้ยิน อีกที อีกทีagain again ไหนเธอบอกว่าไง’
.....................................................................................
บทนำ
คฤหาสน์ราชกุล
“คุณมาเวลให้อภัยผมเถอะนะครับ ผมขอร้อง”เสียงคนพูดสั่น หน้าซีด เลือดเปรอะเต็มใบหน้า ทั่วร่างมีแต่รอยช้ำ ขอร้องการให้อภัยจากคนร่างสูงเบื้องหน้า
“มึงมันไม่รักดี ทำความชั่วในอาณาจักรของกู คนอย่างมึงไม่ตายดีหรอกไอ้พรต! กูไม่ฆ่ามึงก็ดีเท่าไรแล้ว!!”เสียงราบเรียบ เย็นชา หนักแน่น ยิ่งประกอบกับปากบางเฉียบ มีหนวดเคราขึ้นอยู่รอบ คิ้วเข้มพาดเฉียงเหนือตาคมดุสีสนิมเหล็ก รูปร่างสูงใหญ่อย่างคนชอบออกกำลังกายเสมอ จมูกโด่งเป็นสัน มือไพร่ไปข้างหลัง สายตาเย็นชามองคนตรงหน้าด้วยรู้สึกสมเพช
“เอาตัวมันไปส่งตำรวจ”ปรายสายตาให้ลูกน้องที่ยืนประกบอยู่ด้านหลังตัวเอง
“ครับนาย”ตอบรับแข็งขันพร้อมก้มศีรษะน้อยๆ
“ไอ้มาร์ค!กูจะฆ่ามึง กูจะฆ่ามึง!!!!!!โอ๊ย!”ท้ายเสียงต้องอุทานด้วยความเจ็บปวดเพราะถูกไอ้หน้าเข้ม2ตัวอัดเข้าเต็มชายโครง ก่อนจะลากหายลับออกไปจากสายตา
มาร์คเดินกลับมานั่งเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ มีลูกน้องเฝ้าอยู่หน้าประตู พึมพำเสียงเบากับตัวเอง
“หวังว่าตารางจะเหมาะกับคนอย่างมึง!”ตัดเรื่องคนชั่วออกจากหัว สมาธิทุกอย่างพุ่งให้กับงานตรงหน้า อยู่ในห้องทำงานบ่ายถึงค่ำ
.......................................................
ก๊อกๆๆ
“นายครับคุณอรนิดมาขอพบรออยู่ที่ห้องรับแขก”เสียงลูกน้องรายงานจากหน้าประตู
“น้องนิด”รอยยิ้มแต้มริมฝีปากที่ฉีกกว้าง มือละจากงานตรงหน้าทันที รีบเปลี่ยนสีหน้าให้เป็นปกติเปิดประตูแล้วเดินออกไปหลังตรง สง่าแต่ในใจขัดแย้งกลับสีหน้า ‘น้องนิด รอพี่นะค่ะ พี่กำลังไปหา’
อรนิดผู้เป็นดั่งดวงใจที่พี่ชายข้างบ้านอย่างเค้าไม่เคยบอก สาวน้อยร่างเล็ก ปากแดง ลักยิ้มน่ารักเวลาพูดหรือยิ้ม ผิวขาวจั๊ว จมูกโด่งเล็ก ใบหน้าเรียวเล็ก ท่าทางเรียบร้อย เสียงใสที่มักจะเรียกเค้า‘พี่มาร์คค่ะ พี่มาร์คขา’ นั่งหลังตรงอยู่บนโซฟาในห้องรับแขก มือกุมอยู่บนตักมีรอยยิ้มอ่อนประดับ
“นิดค่ะ”มาร์ค ราชกุล มาเวล เรียกสาวน้อยอย่างอ่อนโยนผิดกลับคนอื่น
“สวัสดีค่ะ พี่มาร์ค”ยกมือไหว้ผู้ใหญ่ตรงหน้าโอนช้อย ยิ้มอ่อนๆ
‘อยากจะหยุดเวลาไว้ตรงนี้จริง’มาร์คคิดเเล้วเดินไปนั่งโซฟาตรงข้าม
“คุณแม่ให้นิดเอาซุปไก่มาให้พี่มาร์คน่ะคะ”ชูหม้อเล็กที่ปิดฝาใส่ถุงอย่างดีให้ดู
“พี่ฝากขอบคุณคุณน้าด้วยนะค่ะ นิดทานอะไรมาหรือยังไม่ใช่รีบเอามาให้พี่แล้วยังไม่ได้ทานอะไรเลย”มาร์คพูดอย่างเป็นห่วงสาวน้อย
“โธ่ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ บ้านอยู่ติดกัน นิดเดินเอามาให้ไม่เหนื่อยสักนิด”หน้าคนพูดไม่เป็นไรจริงๆ
“นิดทานที่นี้พร้อมพี่ดีกว่า เดี๋ยวพี่โทรไปเรียนคุณน้าแล้วจะเดินไปส่งนิด อ่ะ!ห้ามปฏิเสธนะค่ะพี่อยากมีเพื่อนทานอาหาร”ชายหนุ่มรีบขัดเมื่อเห็นสาวน้อยทำท่าปฏิเสธ
“นะค่ะนิด”เสียงออดอ้อนจากมาร์คถ้าใครมาเห็นเข้าขายขี้หน้าแย่‘ไม่เข้ากันสักนิด ดีนะที่ไล่ลูกน้องออกไปหมดแล้ว’แต่เพื่อนิดพี่มาร์ค Don’t worry
“ก็ได้ค่ะ”ไม่มีอะไรที่ต้องกังวล พี่มาร์ครู้จักกับที่บ้านเธอ ความเป็นสุภาพบุรุษไว้ใจได้
‘yes’
รีบโทร'ไปขออนุญาตคุณน้า เเล้วเรียกสาวใช้ให้จัดอาหาร
“งั้นไปที่โต๊ะอาหารกันเถอะค่ะ”มาร์คลุกขึ้นยืนหยุดรอให้อรนิดมายืนข้างๆแล้วก้าวเดินไปพร้อมกัน
หลังทานอาหารเสร็จเค้าก็เดินไปส่งอรนิดที่บ้าน ขอโทษคุณน้าที่มาส่งช้า กลับมาก็นอนฝันถึงน้องนิด ฝันดีวุ้ย!
....................จบบทนำ...................
ยอดฉัตร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 พ.ค. 2555, 17:09:16 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 27 พ.ค. 2555, 17:09:16 น.