เพียงเธอ คนนี้
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ตอนที่ 11/2
หลังจากพูดจาตกลงกันเป็นที่เรียบร้อยการเรียนการสอนเป็นบาริสต้าก็เริ่มขึ้นง่ายๆ โดยดำเนินไปพร้อมกับชั่วโมงการทำงานในแต่ละวัน คราวนี้เรวินทร์เปลี่ยนแผนการสอนใหม่ เขาไม่ได้เริ่มต้นด้วยวิธีนักเลงอย่างการยัดเยียดช็อตเอสเปรสโซเข้มข้นให้พิชชาภาทดสอบรสชาติเหมือนคราวแรก แต่หันมาใช้ไม้อ่อนค่อยๆ บอกค่อยๆ สอนอย่างใจเย็นให้เธอได้ซึมซับเรื่องราวน่ารู้ต่างๆ ของกาแฟไปโดยไม่รู้ตัว
ผู้จัดการร้านหนุ่มเริ่มต้นด้วยการบอกเล่าว่ากาแฟถือกำเนิดขึ้นมาบนโลกตั้งแต่เมื่อไหร่ ใครเป็นผู้ค้นพบ เมล็ดกาแฟทั้งหมดที่มีอยู่บนโลกประกอบไปด้วยสายพันธุ์อะไรบ้าง มีถิ่นกำเนิดมาจากไหน สายพันธุ์หลักๆ ที่ได้รับความนิยมคือสายพันธุ์อะไร ฯลฯ
แม้ว่าเรื่องราวเหล่านั้นจะเป็นเรื่องที่ผู้ช่วยผู้จัดการสาวเคยรับรู้มาก่อนแล้ว แต่การรับรู้ผ่านตัวอักษรที่นอนนิ่งอยู่ในหนังสือก็อย่างที่รู้ พออ่านจบมันก็ทำท่าจะจบตามไปด้วย แทบไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่ในความทรงจำ จนเมื่อมีคนมาพูดทบทวนให้อีกครั้งถึงจะรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาว่าตัวเองเคยรับรู้มาแล้ว ต่างไปจากการได้ยินได้ฟังจากปากคำของชายหนุ่ม ขณะที่สองมือของเขากำลังปรุงแต่งเครื่องดื่มร้อนเย็นตามออร์เดอร์อย่างคล่องแคล่วอยู่นั้นริมฝีปากได้รูปก็ขยับบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ ในโลกของกาแฟควบคู่ไปด้วย
แล้วเรื่องราวหลายหลาก เป็นต้นว่า คาลดี ชายหนุ่มผู้เลี้ยงแพะชาวอาบิสซีเนียหรือเอธิโอเปียในปัจจุบัน คือผู้ที่รู้จักนำกาแฟมาใช้ประโยชน์เป็นคนแรก หรือกาแฟมีหลายสายพันธุ์ด้วยกัน แต่สายพันธุ์หลักๆ ที่ได้รับความนิยมและรู้จักกันดีมีอยู่สองสายพันธุ์ คือ อาราบิก้ากับโรบัสต้า บลา บลาๆ ก็ไม่ใช่แค่เรื่องที่สมองของเธอจดจำเอาไว้ หรือแค่รู้สึกตงิดคลับคล้ายคลับคลา แต่กลับกลายเป็นเหมือนสิ่งที่เธอรู้… ซึมซับรับรู้มาโดยไม่รู้ตัว
น้ำเสียงห้าวดุท่ามกลางบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยกาแฟช่วยเสริมส่งให้สิ่งที่เขาบอกเล่าเหมือนมีชีวิตชีวาขึ้นมา ทำให้เรื่องเล่าที่มีเนื้อหาค่อนไปทางน่าเบื่อกลับมีเสน่ห์ชวนฟัง หญิงสาวฟังชายหนุ่มอธิบายประวัติความเป็นมาและเรื่องราวน่ารู้เกี่ยวกับกาแฟอย่างตั้งใจ และโดยไม่ต้องใช้ความพยายามเธอก็สามารถจดจำและเข้าใจสิ่งเหล่านั้นได้ง่ายๆ
หลังจบจากการทำความรู้จักกับเมล็ดกาแฟ การปลูก การเก็บรักษา ตลอดจนการคั่วและการบดในภาคทฤษฏีแล้ว ชายหนุ่มผู้ทำการสอนก็นำเข้าสู่บทเรียนภาคปฏิบัติบ้าง เขาแนะนำการใช้เครื่องบดกับเครื่องชงกาแฟคร่าวๆ ก่อนจะสาธิตวิธีการชง โดยเริ่มตั้งแต่การบดกาแฟ การแทมป์หรือกดเมล็ดกาแฟที่บดเสร็จเรียบร้อยแล้วใส่ลงในก้านชงซึ่งใช้สำหรับชงกาแฟ การปาดกาแฟให้ได้ปริมาณที่พอเหมาะ การใส่ก้านชงเข้าไปในเครื่องชงตลอดจนการกดปุ่มปล่อยแรงดันของน้ำเดือดดันน้ำให้ไหลผ่านผงกาแฟออกมาเพื่อให้ได้เพอร์เฟ็คช็อตเอสเปรสโซมีรสชาติหอมหวานชวนดื่มเหมาะสำหรับใช้เป็นส่วนผสมหลักของเมนูกาแฟทั้งหลายแหล่ ก่อนจะเปิดโอกาสให้ลูกศิษย์สาวที่ได้เรียนรู้ทั้งภาคทฤษฏีและภาคปฏิบัติมาพอสมควรแล้วแสดงฝีมือบ้าง
พิชชาภาทุ่มเทอย่างเต็มที่หวังให้คนสอนได้ประจักษ์ในความสามารถของเธอ หญิงสาวมุ่งมั่นลงมือชงตามหลักปฏิบัติเป๊ะๆ กาแฟต้องปาดพอดีกับขอบของหัวชง น้ำกาแฟที่ไหลออกมาต้องมีลักษณะคล้ายน้ำผึ้งอุ่นๆ มีครีมาสีทองลอยปกคลุม กระทั่งกากกาแฟที่ใช้แล้วเคาะออกมาก็ต้องเป็นก้อนจับตัวกันไม่เปียกโชก… คือถ้าจะพิจารณากันแค่นี้ไม่ต้องคำนึงถึงรสชาติเธอคงได้คะแนนเต็มไปแล้ว หากความจริงมันทำไม่ได้นี่สิ แค่ท่าให้ ทำถูกต้องตามขั้นตอนเป๊ะเวอร์แค่ไหน หน้าตาของเอสเปรสโซที่ออกมาจะดูดีเพียงใด สรุปสุดท้ายก็ต้องทดสอบรสชาติอยู่ดีว่าใช้ได้ไหม
แล้วคำตอบที่ได้ก็คือ ‘งั้นๆ แหละ แค่พอกล้อมแกล้มเอาตัวรอดได้ ไม่ถึงกับน่าประทับใจ’ หรือพูดง่ายๆ ก็คือยังห่างชั้นจากฝีมือของบาริสต้าคนเก่งอีกหลายขุม
เมื่อแรกที่ได้ยินบาริสต้ามือใหม่ใจเสียไม่น้อย ซึ่งมันก็ไม่แปลก อุตส่าห์มุ่งมั่นตั้งใจทุ่มเททำทุกอย่างเต็มกำลังความสามารถ แต่ผลลัพธ์ที่ได้คืองั้นๆ หากเมื่อได้ฟังคำพูดต่อมาของคนเป็นเจ้านายเธอก็ยอมรับได้ อีกฝ่ายบอกว่าการจะเป็นบาริสต้าที่ดีชงกาแฟได้รสเลิศต้องประกอบไปด้วยปัจจัยหลายๆ อย่างด้วยกัน ทั้งความรัก ความเอาใจใส่ที่ใส่ลงไปในการชงแต่ละถ้วย ชั่วโมงบินของการชง ความแม่นยำอันเกิดจากการสั่งสมประสบการณ์มายาวนาน เมล็ดกาแฟที่ใช้ นอกจากนั้นแล้วเครื่องชงกาแฟก็ถือเป็นปัจจัยสำคัญ ซึ่งเป็นตอนนี้นี่เองที่เธอได้รู้ว่าเครื่องชงดีๆ มีราคาแพงมากแค่ไหน ขนาดดาวน์รถรุ่นท็อปได้คันหนึ่งเลยทีเดียว
ยิ่งเมื่อหันมาพิจารณาผลงานของตัวเองอย่างถ้วนถี่มากขึ้นพิชชาพาก็รู้สึกยิ่งกว่าทำใจยอมรับได้ ผลการทดสอบฝีมือชงกาแฟเอสเปรสโซก่อนเรียนของเธอคือไม่ได้เรื่อง พอหลังเรียนคืองั้นๆ แหละ แค่พอกล้อมแกล้มเอาตัวรอด ถึงแม้ผลลัพธ์ที่ได้จะยังไม่ดี แต่ว่าไปแล้วมันก็ไม่ขี้เหร่เท่าไร ชั่วโมงชงต่ำเตี้ยเรี่ยดินเช่นเธอทำได้แค่นี้ก็ดีถมไป มาถึงตอนนี้หญิงสาวจึงพลิกกลับใจที่เสียไปให้กลายเป็นความมุ่งมั่น เธอต้องลดระยะห่างเรื่องฝีมือการชงกาแฟเพื่อเทียบชั้นครูบาริสต้าให้ได้ หรืออย่างน้อยก็ต้องใกล้เคียงแบบหายใจรดต้นคอกัน อีกไม่นานหรอกเพอร์เฟ็คช็อตเอสเปรสโซจะต้องเกิดขึ้นจากน้ำมือของเธอ ไม่จำเพาะอยู่แค่คุณเจ้านาย เอาล่ะ… พิชชี่สู้ตาย!
หลังจากเรียนรู้ขั้นตอนของการชงกาแฟเอสเปรสโซและฝึกฝนสะสมชั่วโมงชงไปพอสมควรแล้ว ทีนี้ก็มาถึงเรื่องของสูตรการชงกาแฟเมนูอื่นๆ ที่ใช้เอสเปรสโซเป็นส่วนผสมหลักบ้าง ซึ่งนอกจากเมนูที่เห็นดาษดื่นทั่วไปอย่างอเมริกาโน คาปูชิโน ลาเต้ และม็อคค่าแล้ว เรวินทร์ยังเลคเชอร์เมนูอื่นๆ เพิ่มเติมให้ด้วย เขาไม่ได้บอกแค่ว่าแต่ละเมนูใช้เอสเปรสโซ นมสด ฟองนม วิปครีม ฯลฯ เป็นสัดส่วนเท่าไรเท่านั้น หากยังบอกถึงที่มาที่ไปเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยอื่นๆ เสริมความรู้ให้พิชชาภาด้วย
ยกตัวอย่างเช่นกาแฟคาปูชิโน นอกจากหญิงสาวจะได้รู้ว่าสูตรการชงประกอบไปด้วยเอสเปรสโซ 1/3 ส่วน นมร้อน 1/3 ส่วน โปะด้วยฟองนมอีก 1/3 ส่วน โรยหน้าด้วยผงอบเชย หรือผงลูกจันท์เทศ ไม่ก็ผงโกโก้แล้ว เธอยังได้รู้เพิ่มอีกด้วยว่าชื่อคาปูชิโนได้มาจากสีของกาแฟที่เหมือนกับสีของจีวรพระในนิกายคาปูชิน และในประเทศซึ่งเป็นต้นกำเนิดวัฒนธรรมการดื่มกาแฟอย่างอิตาลีมักจะดื่มคาปูชิโนเป็นอาหารเช้าโดยมีขนมปังแผ่นหรือคุกกี้ประกอบ เพราะว่าวิถีชีวิตของผู้คนที่นั่นมักไม่ค่อยรับประทานอาหารเช้าแบบเป็นกิจจะลักษณะ แค่คาปูชิโนกับขนมปังเบาๆ ก็ถือเป็นอาหารเช้าได้แล้ว เป็นสาเหตุให้พวกเขาไม่ดื่มคาปูชิโนในช่วงอื่นของวัน การสั่งคาปูชิโนนอกช่วงเวลาเช้าถือเป็นเรื่องแปลก ซึ่งไม่เหมือนประเทศอื่นๆ รวมถึงประเทศไทยของเราที่จะดื่มเวลาไหนเมื่อไหร่ก็ได้…
ท่าทีเคร่งขรึมค่อนไปทางดุและการไว้เนื้อไว้ตัวของผู้จัดการร้านหนุ่มดูเหมือนจะหลุดร่อนออกไปยามเมื่อเขาสวมบทบาทของครูบาริสต้า จากที่เคยเก็บถ้อยเก็บคำกว่าจะหลุดออกมาได้แต่ละทีก็มีแต่เรื่องสั่งงาน ครั้นพอได้มาทำหน้าที่ถ่ายทอดความรู้เรื่องราวมากมายในโลกของกาแฟกลับหลั่งไหลออกมาราวกับไม่มีบทจบ แม้บางทีผู้ช่วยผู้จัดการสาวจะรู้สึกว่ามันมากเกินกว่าจะรับไปบ้าง แต่จะว่าไปแล้วปวดหัวเพราะหลักสูตรบาริสต้าก็ยังดีกว่าต้องปวดตับเพราะอารมณ์คุ้มดีคุ้มร้ายเหมือนเลือดจะไปลมจะมาของคุณเจ้านาย
“เธอเคยได้ยินชื่อคาราเมลมัคคิอาโตมาบ้างไหม เมนูนี้ถือเป็นเมนูกาแฟยอดฮิตในหมู่ผู้หญิงเลยนะ” เสียงห้าวดุเปรยถามขึ้นมาหลังจากลับร่างของลูกค้าคนสุดท้ายในช่วงบ่ายไปแล้ว
“อืม เหมือนจะคุ้นๆ นะคะ แต่ก็ไม่แน่ใจ ทำไมเหรอคะ” พิชชาภาถามกลับขณะเก็บโต๊ะก่อนจะประคองถาดที่บรรจุถ้วยกาแฟและจานขนมที่ใช้แล้วเตรียมนำไปล้างทำความสะอาด
“ฟังจากชื่อแล้วเธอคิดว่าไงล่ะ” เรวินทร์ไม่ตอบแต่ดันถามให้อีกฝ่ายได้คิด
มืออวบค่อยๆ ลำเลียงภาชนะที่สกปรกจากการใช้งานใส่ลงในอ่างล้างจานก่อนจะผินหน้าไปหาเจ้าของคำถาม “คาราเมลมัคคิอาโตงั้นหรือคะ คาราเมล… อืม เพราะมันหวานทานง่ายใช่ไหมคะ”
มุมปากได้รูปยกโค้งขึ้นเล็กน้อยคล้ายพึงพอใจ “ใช่ กาแฟเมนูนี้มีคาราเมลเป็นส่วนประกอบเหมาะกับคนที่ชอบทานรสหวาน แล้วคนชอบรสหวานส่วนมากก็มักจะเป็นผู้หญิง… ผู้หญิงที่ไม่กลัวอ้วนไม่คิดจะรักษาหุ่นน่ะนะ” ท้ายประโยคมีกระทบกระเทียบกันพอเป็นกระสัยหลังจากห่างหายไปพักใหญ่
หนึ่งในผู้หญิงที่ชอบของหวานจนเผลอลืมคิดรักษาหุ่นหน้าตูม ต้องประชดกันจนได้สิน่า จะทำเป็นลืมๆ มันไปสักครั้งไม่ได้หรือไงนะ ทำอย่างกับว่าเป็นพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์ถ้าไม่ประชดจะไม่ขลังอย่างนั้นแหละ
แล้วกรรมก็ตกเป็นของถ้วยจานที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ใดๆ ด้วยเลยนอกจากนอนสงบเสงี่ยมอยู่ในอ่างล้างจาน ซึ่งถูกหญิงสาวลงแรงเช็ดถูเต็มที่ทำราวกับว่ามันสกปรกเสียนักหนา
เรวินทร์เพียงกอดอกมองเฉยก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบว่า “เรื่องล้างเอาไว้ก่อนแล้วมานี่ฉันจะสอนสูตรคาราเมลมัคคิอาโตให้”
พิชชาภาจึงหยุดมือพร้อมกับสำนึกได้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายอยู่ในโหมดครูบาริสต้าผู้อารีอุตส่าห์ถ่ายทอดวิชาการชงกาแฟให้ เขาจะประชดนิดประชดหน่อยจะเป็นไรไป เมื่อคิดได้ดังนั้นดวงหน้าง้ำงอจึงเปลี่ยนเป็นเจี๋ยมเจี้ยมก่อนจะเดินเข้าไปยืนสงบเสงี่ยมอยู่ข้างๆ ครูที่ยืนรอถ่ายทอดวิชา
“เอาเป็นคาราเมลมัคคิอาโต้เย็นก็แล้วกันนะ” เรวินทร์บอกพลางตักเมล็ดกาแฟจากโหลใส่ลงในโถเครื่องบดแล้วกดให้เครื่องทำงานเริ่มต้นทำเอสเปรสโซ “ส่วนผสมทั้งหมดก็จะมีเอสเปรสโซ วานิลลาไซรัป นมสด น้ำแข็ง แล้วก็คาราเมลซอส”
เขาอธิบายไปพลางทำเอสเปรสโซไปพลาง รอจนกาแฟหยดสุดท้ายไหลจากเครื่องชงลงสู่แก้วช็อตได้กาแฟเอสเปรสโซสำหรับใช้เป็นส่วนผสมหลักแล้วมือใหญ่ก็หยิบแก้วทรงสูงมาวางตรงหน้าเพื่อเริ่มต้นชงคาราเมลมัคคิอาโตเย็น “ก่อนอื่นเลยก็ใส่วานิลลาไซรัปลงไป ตามด้วยนมต่อด้วยน้ำแข็งบด ราดช็อตกาแฟ แล้วทอปปิ้งด้วยคาราเมลซอสก็เป็นอันเรียบร้อย อ่ะ เธอลองดื่มดู” ชายหนุ่มบอกพลางหยิบหลอดดูดเสียบลงไปแล้วเลื่อนแก้วเครื่องดื่มไปตรงหน้าคนที่ยืนดูการสาธิตวิธีชงกาแฟอย่างตั้งใจ
พิชชาภามองหน้าอีกฝ่ายอึ้งๆ ลองดื่ม? นี่เธอจะได้ดื่มกาแฟฝีมือของคุณเจ้านายเป็นครั้งแรกอย่างงั้นหรือ แถมยังเป็นคาราเมลมัคคิอาโตด้วย ไม่ใช่เอสเปรสโซ ใช่แล้ว ตั้งแต่เริ่มต้นเรียนหลักสูตรบาริสต้ามาเธอยังไม่มีโอกาสได้ทดสอบรสชาติของกาแฟเสียที ทั้งๆ ที่ตอนแรกที่เรวินทร์ตัดสินใจว่าจะสอนเธอนั้น เขาย้ำนักย้ำหนาว่ามันเป็นเรื่องสำคัญราวกับวาระแห่งชาติ ถ้าเธอไม่ดื่มกาแฟเขาก็จะไม่สอนเด็ดขาด ถึงขนาดยัดเยียดช็อตเอสเปรสโซให้เธอกับมือเขาก็ทำมาแล้ว แต่เมื่อเธอตกลงปลงใจยอมทำตามกฎข้อบังคับกลับเป็นเขาเองที่หาทางหลบเลี่ยงไม่ยอมให้เธอได้ลิ้มชิมรสกาแฟไม่ว่าจะจากฝีมือของเขาหรือของเธอเองก็ยังไม่ให้โอกาสได้ชิมเลยแม้สักจิบ โดยบอกแค่ว่ามันยังไม่ถึงเวลาให้รอไปก่อน เอาไว้เวลานั้นเดินทางมาถึงเมื่อไหร่เธอจะได้ทดสอบรสชาติของกาแฟจนเมาคาเฟอีนไปเลยแน่ๆ แล้วเธอก็ได้แต่รอจนลืมไปเลย พอเวลาที่ว่าเดินทางมาถึงจริงๆ เลยอึ้งเพราะไม่ทันตั้งตัว
“ก็อย่างที่เธอเดานั่นแหละ คาราเมลมัคคิอาโตจะค่อนข้างหวานทานง่าย แล้วสำหรับคนที่ไม่เคยดื่มกาแฟมาก่อนเลยอย่างเธอเริ่มต้นดื่มเมนูนี้น่าจะเหมาะ เอาไว้ชินกับรสชาติของกาแฟแล้วค่อยลองดื่มเอสเปรสโซบ้าง”
“อ๋อ ค่ะ” ผู้ช่วยผู้จัดการสาวรับคำเก้อๆ นึกไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจและใส่ใจความรู้สึกของเธอถึงเพียงนี้ เพราะยังจำได้ดีถึงรสขมของกาแฟที่ประสบมาตั้งแต่เด็กทำให้เธอต้องทำใจอยู่มากก่อนจะยอมรับกฎยอมดื่มกาแฟเข้มข้นอย่างเอสเปรสโซเพื่อจะได้เรียนชงกาแฟจากท่านผู้จัดการ และแม้จะได้ยินมาบ้างว่าความจริงแล้วมันไม่ได้เลวร้ายอะไรนักหนา แต่ก็ยังอดแขยงถึงรสชาติขมๆ ที่จะต้องลิ้มรสไม่ได้ โชคดีที่อีกฝ่ายเข้าใจและให้เธอค่อยๆ ทำความเคยชินกับเมนูกาแฟหวานๆ ทานง่ายก่อนจะไปดื่มด่ำลึกซึ้งในรสชาติกาแฟอย่างแท้จริงเช่นเอสเปรสโซ
มืออวบคว้าแก้วกาแฟขึ้นมา และไม่รู้ว่าเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติก่อนจะดื่มเครื่องดื่มหรือเพราะว่าอึ้งจนทำอะไรไม่ถูกกันแน่ เธอจึงใช้หลอดที่เสียบอยู่ในนั้นจ้วงคนจนวานิลลาไซรัป กาแฟ และนมสดที่เคยเห็นแยกชั้นกันอยู่ในแก้วทรงสูงผสมเป็นเนื้อเดียวกัน
คนหน้าเฉยถึงกับเผยอริมฝีปากอ้าค้างนิดๆ ก่อนจะพ่นลมหายใจเหนื่อยหน่าย “เธอนี่มัน… ไม่มีศิลปะในการดื่มกาแฟเลยจริงๆ ถ้าจะจ้วงคนขนาดนั้นฉันจะชงแยกชั้นให้เธอทำไม เอามานี่” มือใหญ่คว้าเอาแก้วจากมืออวบเทกาแฟทิ้งลงในอ่างล้างจานทันที
“อ้าว พิชชี่ยังไม่ได้ดื่มเลยนะคะ” คนไม่มีศิลปะในการดื่มกาแฟร้องเสียงหลงก่อนจะยอมสงบคำเมื่อถูกอีกฝ่ายขึงตาดุกลับมา แล้วเธอก็ต้องก้มหน้าสำนึกผิดเมื่อเห็นว่าเขาต้องมาลำบากชงคาราเมลมัคคิอาโตอีกครั้งเพื่อให้เธอได้มีโอกาสลิ้มชิมรสกาแฟเสียที ดูท่าไอ้สิ่งที่เธอทำนั้นมันจะไร้ศิลปะจริงๆ
“เอ้า ลองดื่มดู” เรวินทร์เลื่อนแก้วทรงสูงที่บรรจุมัคคิอาโตเย็นซึ่งเพิ่งชงเสร็จไปให้ยายคนไร้ศิลปะในการดื่มกาแฟอีกครั้ง “การดื่มคาราเมลมัคคิอาโตที่ถูกต้องน่ะห้ามคน ให้ใช้หลอดดูดไล่ลงจากบนลงล่าง ล่างขึ้นบนสลับกัน จะได้รสหวานจากวานิลลาไซรัปและคาราเมลซอสที่ไหลลงไปรวมกันก้นแก้ว รสมันของนม ไปจนรสขมของช็อตเอสเปรสโซ ดื่มแบบนี้จะได้ไม่หวานเลี่ยนแล้วก็ไม่ขมจนกินไม่ได้”
พิชชาภาทำตามที่ผู้เชี่ยวชาญแนะนำและเธอก็เห็นจริงตามนั้น
“เป็นไง” เขาถาม
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นจากแก้วเครื่องดื่มเผยให้เห็นดวงตาคู่โตฉายแสงพราวแล้วดวงหน้ารูปหัวใจก็พยักหงึกหงักขณะตอบว่า “อร่อยมากค่ะ”
เรวินทร์แค่นเสียงหึในลำคอ พอได้กินของถูกใจล่ะก็อารมณ์ดีขึ้นมาทันตาเชียว นี่ถ้าออกเสียงไม่ชัดเป็น ‘อาอ่อยอ้ากๆ อ่ะ’ ด้วยล่ะก็ คงนึกว่าเป็นรินจัง ท่าทางเหมือนเด็กเล็กๆ ไม่มีผิด
“การทำลาเต้อาร์ทมีอยู่สามแบบด้วยกัน หนึ่งคือแบบ Free Pour หรือการเทอิสระ ซึ่งแบบนี้ต้องอาศัยสมาธิและความเชี่ยวชาญมาก มือต้องนิ่งจับจังหวะได้ถูกต้องจึงจะสามารถเทนมลงไปในถ้วยที่มีเอสเปรสโซช็อตรออยู่แล้วด้วยการส่ายข้อมืออย่างเป็นจังหวะเพื่อให้เกิดลวดลาย แบบที่สองคือแบบ Drag หรือการลาก แบบนี้จะค่อนข้างง่ายไม่ต้องใช้ความเชี่ยวชาญมาก อาศัยขวดซอสจะเป็นซอสช็อกโกแลตหรือคาราเมลก็ได้ แล้วใช้แท่งค็อกเทลไม่ก็ไม้จิ้มฟันลากวาดลวดลาย ส่วนแบบที่สามคือแบบผสมจะใช้ทั้งเทคนิคของ Free Pour และ Drag ด้วยกัน”
เสียงห้าวดุเริ่มต้นเลคเชอร์บทเรียนขึ้นอีกครั้งในวันทำงานกลางสัปดาห์ที่ร้านค่อนข้างเงียบเหงาจะมีลูกค้าเข้ามาใช้บริการหนาแน่นก็แค่ช่วงเที่ยง
โดยบทเรียนนี้ว่าด้วยการทำลาเต้อาร์ท ซึ่งเป็นการเทนมลงไปในกาแฟเพื่อให้เกิดเป็นลวดลายสร้างความประทับใจให้แก่ลูกค้า ครูบาริสต้าบอกว่าจริงๆ แล้วบทเรียนนี้ไม่จำเป็นต้องเรียนก็ได้ เพราะการทำลาเต้อาร์ตต้องอาศัยเทคนิคและความชำนาญมากรวมทั้งต้องทำแข่งกับเวลา คอฟฟี่ช็อปส่วนใหญ่จะไม่ค่อยทำ โดยเฉพาะในไทยหาคอฟฟี่ช็อปที่เสิร์ฟลาเต้อาร์ทได้ค่อนข้างยาก A Cup of Smile ก็เป็นอีกหนึ่งร้านที่ไม่เสิร์ฟลาเต้อาร์ต จะยกเว้นเป็นกรณีพิเศษก็เฉพาะเจ้าของร้านเท่านั้น ที่วันดีคืนดีคุณพี่ที่เคารพรักจะก้าวฉับๆ อย่างไม่เจียมสังขารเข้ามาในร้านแล้วมีบัญชาว่า ‘เรย์ ลาเต้แก้วหนึ่ง พี่ขอลายคิตตี้นะจ๊ะน้องรัก’
แต่ถึงแม้ที่ร้านจะไม่เสิร์ฟลาเต้อาร์ต หากเรียนรู้ไว้ก็ไม่เสียหาย อย่างน้อยก็เพื่อเพิ่มรอยหยักในสมอง หรือจะเสิร์ฟเป็นพิเศษให้ตัวเองไม่ก็คนที่ต้องการสร้างความประทับใจก็ได้
“วันนี้ฉันจะสาธิตการทำลาเต้อาร์ตแบบ Free Pour ก็แล้วกัน แบบนี้จะมีลายที่เป็นที่นิยมเห็นกันบ่อยๆ อยู่สองลาย คือ Rosetta หรือลายใบไม้ แล้วก็ Heart ลายหัวใจ”
เรวินทร์บอกก่อนจะสตีมนม หรือทำนมร้อนด้วยไอน้ำเป็นอันดับแรก จากนั้นเขาก็ทำเอสเปรสโซมาสองช็อตสำหรับลาเต้อาร์ตสองถ้วย เมื่อได้เอสเปรสโซแล้วเขาก็จัดการเทใส่ถ้วยเซรามิกโดยแบ่งเป็นสองถ้วย มือหนึ่งถือถ้วยเอสเปรสโซไว้ส่วนอีกมือก็ยกพิชเชอร์ซึ่งมีนมที่สตีมเสร็จเรียบร้อยแล้วขึ้นมาก่อนจะเทนมลงไปในถ้วยกาแฟโดยส่ายข้อมือเป็นจังหวะ ใช้เวลาไม่ถึงนาทีจากน้ำกาแฟสีน้ำตาลเข้มก็เกิดเป็นลวดลายสีขาวสลับกับสีน้ำตาลสวยงามลอยอยู่บนผิวหน้ากาแฟ โดยแก้วแรกบาริสต้าหนุ่มทำเป็นลายใบไม้ ส่วนแก้วที่สองเขาทำเป็นลายหัวใจ
“เลือกเอาจะดื่มแก้วไหน” เขาบอก ให้โอกาสคนที่ยืนดูอยู่เฉยๆ เป็นฝ่ายเลือกก่อน
“ขอเป็น… ลายใบไม้ก็แล้วกันค่ะ” พิชชาภาอุบอิบตอบก่อนจะดึงถ้วยลาเต้อาร์ทลายใบไม้เข้าหาตัว อันที่จริงก็อยากจะได้ลายหัวใจอยู่เหมือนกัน แต่ก็กลัวอีกฝ่ายจะล่วงรู้ถึงความรู้สึกลึกๆ ที่ซ่อนเก็บอยู่ในใจ หรือถึงเขาจะรู้อยู่แล้วแต่การเปิดเผยออกไปตรงๆ มันก็ไม่ค่อยดีเท่าไร
มืออวบหยิบซองน้ำตาลจากตะกร้าใกล้มือขึ้นมาซึ่งภายในนั้นมีน้ำตาลอยู่หลายชนิดทั้
ผู้จัดการร้านหนุ่มเริ่มต้นด้วยการบอกเล่าว่ากาแฟถือกำเนิดขึ้นมาบนโลกตั้งแต่เมื่อไหร่ ใครเป็นผู้ค้นพบ เมล็ดกาแฟทั้งหมดที่มีอยู่บนโลกประกอบไปด้วยสายพันธุ์อะไรบ้าง มีถิ่นกำเนิดมาจากไหน สายพันธุ์หลักๆ ที่ได้รับความนิยมคือสายพันธุ์อะไร ฯลฯ
แม้ว่าเรื่องราวเหล่านั้นจะเป็นเรื่องที่ผู้ช่วยผู้จัดการสาวเคยรับรู้มาก่อนแล้ว แต่การรับรู้ผ่านตัวอักษรที่นอนนิ่งอยู่ในหนังสือก็อย่างที่รู้ พออ่านจบมันก็ทำท่าจะจบตามไปด้วย แทบไม่มีอะไรหลงเหลืออยู่ในความทรงจำ จนเมื่อมีคนมาพูดทบทวนให้อีกครั้งถึงจะรู้สึกคลับคล้ายคลับคลาว่าตัวเองเคยรับรู้มาแล้ว ต่างไปจากการได้ยินได้ฟังจากปากคำของชายหนุ่ม ขณะที่สองมือของเขากำลังปรุงแต่งเครื่องดื่มร้อนเย็นตามออร์เดอร์อย่างคล่องแคล่วอยู่นั้นริมฝีปากได้รูปก็ขยับบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ ในโลกของกาแฟควบคู่ไปด้วย
แล้วเรื่องราวหลายหลาก เป็นต้นว่า คาลดี ชายหนุ่มผู้เลี้ยงแพะชาวอาบิสซีเนียหรือเอธิโอเปียในปัจจุบัน คือผู้ที่รู้จักนำกาแฟมาใช้ประโยชน์เป็นคนแรก หรือกาแฟมีหลายสายพันธุ์ด้วยกัน แต่สายพันธุ์หลักๆ ที่ได้รับความนิยมและรู้จักกันดีมีอยู่สองสายพันธุ์ คือ อาราบิก้ากับโรบัสต้า บลา บลาๆ ก็ไม่ใช่แค่เรื่องที่สมองของเธอจดจำเอาไว้ หรือแค่รู้สึกตงิดคลับคล้ายคลับคลา แต่กลับกลายเป็นเหมือนสิ่งที่เธอรู้… ซึมซับรับรู้มาโดยไม่รู้ตัว
น้ำเสียงห้าวดุท่ามกลางบรรยากาศที่อบอวลไปด้วยกาแฟช่วยเสริมส่งให้สิ่งที่เขาบอกเล่าเหมือนมีชีวิตชีวาขึ้นมา ทำให้เรื่องเล่าที่มีเนื้อหาค่อนไปทางน่าเบื่อกลับมีเสน่ห์ชวนฟัง หญิงสาวฟังชายหนุ่มอธิบายประวัติความเป็นมาและเรื่องราวน่ารู้เกี่ยวกับกาแฟอย่างตั้งใจ และโดยไม่ต้องใช้ความพยายามเธอก็สามารถจดจำและเข้าใจสิ่งเหล่านั้นได้ง่ายๆ
หลังจบจากการทำความรู้จักกับเมล็ดกาแฟ การปลูก การเก็บรักษา ตลอดจนการคั่วและการบดในภาคทฤษฏีแล้ว ชายหนุ่มผู้ทำการสอนก็นำเข้าสู่บทเรียนภาคปฏิบัติบ้าง เขาแนะนำการใช้เครื่องบดกับเครื่องชงกาแฟคร่าวๆ ก่อนจะสาธิตวิธีการชง โดยเริ่มตั้งแต่การบดกาแฟ การแทมป์หรือกดเมล็ดกาแฟที่บดเสร็จเรียบร้อยแล้วใส่ลงในก้านชงซึ่งใช้สำหรับชงกาแฟ การปาดกาแฟให้ได้ปริมาณที่พอเหมาะ การใส่ก้านชงเข้าไปในเครื่องชงตลอดจนการกดปุ่มปล่อยแรงดันของน้ำเดือดดันน้ำให้ไหลผ่านผงกาแฟออกมาเพื่อให้ได้เพอร์เฟ็คช็อตเอสเปรสโซมีรสชาติหอมหวานชวนดื่มเหมาะสำหรับใช้เป็นส่วนผสมหลักของเมนูกาแฟทั้งหลายแหล่ ก่อนจะเปิดโอกาสให้ลูกศิษย์สาวที่ได้เรียนรู้ทั้งภาคทฤษฏีและภาคปฏิบัติมาพอสมควรแล้วแสดงฝีมือบ้าง
พิชชาภาทุ่มเทอย่างเต็มที่หวังให้คนสอนได้ประจักษ์ในความสามารถของเธอ หญิงสาวมุ่งมั่นลงมือชงตามหลักปฏิบัติเป๊ะๆ กาแฟต้องปาดพอดีกับขอบของหัวชง น้ำกาแฟที่ไหลออกมาต้องมีลักษณะคล้ายน้ำผึ้งอุ่นๆ มีครีมาสีทองลอยปกคลุม กระทั่งกากกาแฟที่ใช้แล้วเคาะออกมาก็ต้องเป็นก้อนจับตัวกันไม่เปียกโชก… คือถ้าจะพิจารณากันแค่นี้ไม่ต้องคำนึงถึงรสชาติเธอคงได้คะแนนเต็มไปแล้ว หากความจริงมันทำไม่ได้นี่สิ แค่ท่าให้ ทำถูกต้องตามขั้นตอนเป๊ะเวอร์แค่ไหน หน้าตาของเอสเปรสโซที่ออกมาจะดูดีเพียงใด สรุปสุดท้ายก็ต้องทดสอบรสชาติอยู่ดีว่าใช้ได้ไหม
แล้วคำตอบที่ได้ก็คือ ‘งั้นๆ แหละ แค่พอกล้อมแกล้มเอาตัวรอดได้ ไม่ถึงกับน่าประทับใจ’ หรือพูดง่ายๆ ก็คือยังห่างชั้นจากฝีมือของบาริสต้าคนเก่งอีกหลายขุม
เมื่อแรกที่ได้ยินบาริสต้ามือใหม่ใจเสียไม่น้อย ซึ่งมันก็ไม่แปลก อุตส่าห์มุ่งมั่นตั้งใจทุ่มเททำทุกอย่างเต็มกำลังความสามารถ แต่ผลลัพธ์ที่ได้คืองั้นๆ หากเมื่อได้ฟังคำพูดต่อมาของคนเป็นเจ้านายเธอก็ยอมรับได้ อีกฝ่ายบอกว่าการจะเป็นบาริสต้าที่ดีชงกาแฟได้รสเลิศต้องประกอบไปด้วยปัจจัยหลายๆ อย่างด้วยกัน ทั้งความรัก ความเอาใจใส่ที่ใส่ลงไปในการชงแต่ละถ้วย ชั่วโมงบินของการชง ความแม่นยำอันเกิดจากการสั่งสมประสบการณ์มายาวนาน เมล็ดกาแฟที่ใช้ นอกจากนั้นแล้วเครื่องชงกาแฟก็ถือเป็นปัจจัยสำคัญ ซึ่งเป็นตอนนี้นี่เองที่เธอได้รู้ว่าเครื่องชงดีๆ มีราคาแพงมากแค่ไหน ขนาดดาวน์รถรุ่นท็อปได้คันหนึ่งเลยทีเดียว
ยิ่งเมื่อหันมาพิจารณาผลงานของตัวเองอย่างถ้วนถี่มากขึ้นพิชชาพาก็รู้สึกยิ่งกว่าทำใจยอมรับได้ ผลการทดสอบฝีมือชงกาแฟเอสเปรสโซก่อนเรียนของเธอคือไม่ได้เรื่อง พอหลังเรียนคืองั้นๆ แหละ แค่พอกล้อมแกล้มเอาตัวรอด ถึงแม้ผลลัพธ์ที่ได้จะยังไม่ดี แต่ว่าไปแล้วมันก็ไม่ขี้เหร่เท่าไร ชั่วโมงชงต่ำเตี้ยเรี่ยดินเช่นเธอทำได้แค่นี้ก็ดีถมไป มาถึงตอนนี้หญิงสาวจึงพลิกกลับใจที่เสียไปให้กลายเป็นความมุ่งมั่น เธอต้องลดระยะห่างเรื่องฝีมือการชงกาแฟเพื่อเทียบชั้นครูบาริสต้าให้ได้ หรืออย่างน้อยก็ต้องใกล้เคียงแบบหายใจรดต้นคอกัน อีกไม่นานหรอกเพอร์เฟ็คช็อตเอสเปรสโซจะต้องเกิดขึ้นจากน้ำมือของเธอ ไม่จำเพาะอยู่แค่คุณเจ้านาย เอาล่ะ… พิชชี่สู้ตาย!
หลังจากเรียนรู้ขั้นตอนของการชงกาแฟเอสเปรสโซและฝึกฝนสะสมชั่วโมงชงไปพอสมควรแล้ว ทีนี้ก็มาถึงเรื่องของสูตรการชงกาแฟเมนูอื่นๆ ที่ใช้เอสเปรสโซเป็นส่วนผสมหลักบ้าง ซึ่งนอกจากเมนูที่เห็นดาษดื่นทั่วไปอย่างอเมริกาโน คาปูชิโน ลาเต้ และม็อคค่าแล้ว เรวินทร์ยังเลคเชอร์เมนูอื่นๆ เพิ่มเติมให้ด้วย เขาไม่ได้บอกแค่ว่าแต่ละเมนูใช้เอสเปรสโซ นมสด ฟองนม วิปครีม ฯลฯ เป็นสัดส่วนเท่าไรเท่านั้น หากยังบอกถึงที่มาที่ไปเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยอื่นๆ เสริมความรู้ให้พิชชาภาด้วย
ยกตัวอย่างเช่นกาแฟคาปูชิโน นอกจากหญิงสาวจะได้รู้ว่าสูตรการชงประกอบไปด้วยเอสเปรสโซ 1/3 ส่วน นมร้อน 1/3 ส่วน โปะด้วยฟองนมอีก 1/3 ส่วน โรยหน้าด้วยผงอบเชย หรือผงลูกจันท์เทศ ไม่ก็ผงโกโก้แล้ว เธอยังได้รู้เพิ่มอีกด้วยว่าชื่อคาปูชิโนได้มาจากสีของกาแฟที่เหมือนกับสีของจีวรพระในนิกายคาปูชิน และในประเทศซึ่งเป็นต้นกำเนิดวัฒนธรรมการดื่มกาแฟอย่างอิตาลีมักจะดื่มคาปูชิโนเป็นอาหารเช้าโดยมีขนมปังแผ่นหรือคุกกี้ประกอบ เพราะว่าวิถีชีวิตของผู้คนที่นั่นมักไม่ค่อยรับประทานอาหารเช้าแบบเป็นกิจจะลักษณะ แค่คาปูชิโนกับขนมปังเบาๆ ก็ถือเป็นอาหารเช้าได้แล้ว เป็นสาเหตุให้พวกเขาไม่ดื่มคาปูชิโนในช่วงอื่นของวัน การสั่งคาปูชิโนนอกช่วงเวลาเช้าถือเป็นเรื่องแปลก ซึ่งไม่เหมือนประเทศอื่นๆ รวมถึงประเทศไทยของเราที่จะดื่มเวลาไหนเมื่อไหร่ก็ได้…
ท่าทีเคร่งขรึมค่อนไปทางดุและการไว้เนื้อไว้ตัวของผู้จัดการร้านหนุ่มดูเหมือนจะหลุดร่อนออกไปยามเมื่อเขาสวมบทบาทของครูบาริสต้า จากที่เคยเก็บถ้อยเก็บคำกว่าจะหลุดออกมาได้แต่ละทีก็มีแต่เรื่องสั่งงาน ครั้นพอได้มาทำหน้าที่ถ่ายทอดความรู้เรื่องราวมากมายในโลกของกาแฟกลับหลั่งไหลออกมาราวกับไม่มีบทจบ แม้บางทีผู้ช่วยผู้จัดการสาวจะรู้สึกว่ามันมากเกินกว่าจะรับไปบ้าง แต่จะว่าไปแล้วปวดหัวเพราะหลักสูตรบาริสต้าก็ยังดีกว่าต้องปวดตับเพราะอารมณ์คุ้มดีคุ้มร้ายเหมือนเลือดจะไปลมจะมาของคุณเจ้านาย
“เธอเคยได้ยินชื่อคาราเมลมัคคิอาโตมาบ้างไหม เมนูนี้ถือเป็นเมนูกาแฟยอดฮิตในหมู่ผู้หญิงเลยนะ” เสียงห้าวดุเปรยถามขึ้นมาหลังจากลับร่างของลูกค้าคนสุดท้ายในช่วงบ่ายไปแล้ว
“อืม เหมือนจะคุ้นๆ นะคะ แต่ก็ไม่แน่ใจ ทำไมเหรอคะ” พิชชาภาถามกลับขณะเก็บโต๊ะก่อนจะประคองถาดที่บรรจุถ้วยกาแฟและจานขนมที่ใช้แล้วเตรียมนำไปล้างทำความสะอาด
“ฟังจากชื่อแล้วเธอคิดว่าไงล่ะ” เรวินทร์ไม่ตอบแต่ดันถามให้อีกฝ่ายได้คิด
มืออวบค่อยๆ ลำเลียงภาชนะที่สกปรกจากการใช้งานใส่ลงในอ่างล้างจานก่อนจะผินหน้าไปหาเจ้าของคำถาม “คาราเมลมัคคิอาโตงั้นหรือคะ คาราเมล… อืม เพราะมันหวานทานง่ายใช่ไหมคะ”
มุมปากได้รูปยกโค้งขึ้นเล็กน้อยคล้ายพึงพอใจ “ใช่ กาแฟเมนูนี้มีคาราเมลเป็นส่วนประกอบเหมาะกับคนที่ชอบทานรสหวาน แล้วคนชอบรสหวานส่วนมากก็มักจะเป็นผู้หญิง… ผู้หญิงที่ไม่กลัวอ้วนไม่คิดจะรักษาหุ่นน่ะนะ” ท้ายประโยคมีกระทบกระเทียบกันพอเป็นกระสัยหลังจากห่างหายไปพักใหญ่
หนึ่งในผู้หญิงที่ชอบของหวานจนเผลอลืมคิดรักษาหุ่นหน้าตูม ต้องประชดกันจนได้สิน่า จะทำเป็นลืมๆ มันไปสักครั้งไม่ได้หรือไงนะ ทำอย่างกับว่าเป็นพิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์ถ้าไม่ประชดจะไม่ขลังอย่างนั้นแหละ
แล้วกรรมก็ตกเป็นของถ้วยจานที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ใดๆ ด้วยเลยนอกจากนอนสงบเสงี่ยมอยู่ในอ่างล้างจาน ซึ่งถูกหญิงสาวลงแรงเช็ดถูเต็มที่ทำราวกับว่ามันสกปรกเสียนักหนา
เรวินทร์เพียงกอดอกมองเฉยก่อนจะเอ่ยเสียงเรียบว่า “เรื่องล้างเอาไว้ก่อนแล้วมานี่ฉันจะสอนสูตรคาราเมลมัคคิอาโตให้”
พิชชาภาจึงหยุดมือพร้อมกับสำนึกได้ว่าตอนนี้อีกฝ่ายอยู่ในโหมดครูบาริสต้าผู้อารีอุตส่าห์ถ่ายทอดวิชาการชงกาแฟให้ เขาจะประชดนิดประชดหน่อยจะเป็นไรไป เมื่อคิดได้ดังนั้นดวงหน้าง้ำงอจึงเปลี่ยนเป็นเจี๋ยมเจี้ยมก่อนจะเดินเข้าไปยืนสงบเสงี่ยมอยู่ข้างๆ ครูที่ยืนรอถ่ายทอดวิชา
“เอาเป็นคาราเมลมัคคิอาโต้เย็นก็แล้วกันนะ” เรวินทร์บอกพลางตักเมล็ดกาแฟจากโหลใส่ลงในโถเครื่องบดแล้วกดให้เครื่องทำงานเริ่มต้นทำเอสเปรสโซ “ส่วนผสมทั้งหมดก็จะมีเอสเปรสโซ วานิลลาไซรัป นมสด น้ำแข็ง แล้วก็คาราเมลซอส”
เขาอธิบายไปพลางทำเอสเปรสโซไปพลาง รอจนกาแฟหยดสุดท้ายไหลจากเครื่องชงลงสู่แก้วช็อตได้กาแฟเอสเปรสโซสำหรับใช้เป็นส่วนผสมหลักแล้วมือใหญ่ก็หยิบแก้วทรงสูงมาวางตรงหน้าเพื่อเริ่มต้นชงคาราเมลมัคคิอาโตเย็น “ก่อนอื่นเลยก็ใส่วานิลลาไซรัปลงไป ตามด้วยนมต่อด้วยน้ำแข็งบด ราดช็อตกาแฟ แล้วทอปปิ้งด้วยคาราเมลซอสก็เป็นอันเรียบร้อย อ่ะ เธอลองดื่มดู” ชายหนุ่มบอกพลางหยิบหลอดดูดเสียบลงไปแล้วเลื่อนแก้วเครื่องดื่มไปตรงหน้าคนที่ยืนดูการสาธิตวิธีชงกาแฟอย่างตั้งใจ
พิชชาภามองหน้าอีกฝ่ายอึ้งๆ ลองดื่ม? นี่เธอจะได้ดื่มกาแฟฝีมือของคุณเจ้านายเป็นครั้งแรกอย่างงั้นหรือ แถมยังเป็นคาราเมลมัคคิอาโตด้วย ไม่ใช่เอสเปรสโซ ใช่แล้ว ตั้งแต่เริ่มต้นเรียนหลักสูตรบาริสต้ามาเธอยังไม่มีโอกาสได้ทดสอบรสชาติของกาแฟเสียที ทั้งๆ ที่ตอนแรกที่เรวินทร์ตัดสินใจว่าจะสอนเธอนั้น เขาย้ำนักย้ำหนาว่ามันเป็นเรื่องสำคัญราวกับวาระแห่งชาติ ถ้าเธอไม่ดื่มกาแฟเขาก็จะไม่สอนเด็ดขาด ถึงขนาดยัดเยียดช็อตเอสเปรสโซให้เธอกับมือเขาก็ทำมาแล้ว แต่เมื่อเธอตกลงปลงใจยอมทำตามกฎข้อบังคับกลับเป็นเขาเองที่หาทางหลบเลี่ยงไม่ยอมให้เธอได้ลิ้มชิมรสกาแฟไม่ว่าจะจากฝีมือของเขาหรือของเธอเองก็ยังไม่ให้โอกาสได้ชิมเลยแม้สักจิบ โดยบอกแค่ว่ามันยังไม่ถึงเวลาให้รอไปก่อน เอาไว้เวลานั้นเดินทางมาถึงเมื่อไหร่เธอจะได้ทดสอบรสชาติของกาแฟจนเมาคาเฟอีนไปเลยแน่ๆ แล้วเธอก็ได้แต่รอจนลืมไปเลย พอเวลาที่ว่าเดินทางมาถึงจริงๆ เลยอึ้งเพราะไม่ทันตั้งตัว
“ก็อย่างที่เธอเดานั่นแหละ คาราเมลมัคคิอาโตจะค่อนข้างหวานทานง่าย แล้วสำหรับคนที่ไม่เคยดื่มกาแฟมาก่อนเลยอย่างเธอเริ่มต้นดื่มเมนูนี้น่าจะเหมาะ เอาไว้ชินกับรสชาติของกาแฟแล้วค่อยลองดื่มเอสเปรสโซบ้าง”
“อ๋อ ค่ะ” ผู้ช่วยผู้จัดการสาวรับคำเก้อๆ นึกไม่ถึงว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจและใส่ใจความรู้สึกของเธอถึงเพียงนี้ เพราะยังจำได้ดีถึงรสขมของกาแฟที่ประสบมาตั้งแต่เด็กทำให้เธอต้องทำใจอยู่มากก่อนจะยอมรับกฎยอมดื่มกาแฟเข้มข้นอย่างเอสเปรสโซเพื่อจะได้เรียนชงกาแฟจากท่านผู้จัดการ และแม้จะได้ยินมาบ้างว่าความจริงแล้วมันไม่ได้เลวร้ายอะไรนักหนา แต่ก็ยังอดแขยงถึงรสชาติขมๆ ที่จะต้องลิ้มรสไม่ได้ โชคดีที่อีกฝ่ายเข้าใจและให้เธอค่อยๆ ทำความเคยชินกับเมนูกาแฟหวานๆ ทานง่ายก่อนจะไปดื่มด่ำลึกซึ้งในรสชาติกาแฟอย่างแท้จริงเช่นเอสเปรสโซ
มืออวบคว้าแก้วกาแฟขึ้นมา และไม่รู้ว่าเป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติก่อนจะดื่มเครื่องดื่มหรือเพราะว่าอึ้งจนทำอะไรไม่ถูกกันแน่ เธอจึงใช้หลอดที่เสียบอยู่ในนั้นจ้วงคนจนวานิลลาไซรัป กาแฟ และนมสดที่เคยเห็นแยกชั้นกันอยู่ในแก้วทรงสูงผสมเป็นเนื้อเดียวกัน
คนหน้าเฉยถึงกับเผยอริมฝีปากอ้าค้างนิดๆ ก่อนจะพ่นลมหายใจเหนื่อยหน่าย “เธอนี่มัน… ไม่มีศิลปะในการดื่มกาแฟเลยจริงๆ ถ้าจะจ้วงคนขนาดนั้นฉันจะชงแยกชั้นให้เธอทำไม เอามานี่” มือใหญ่คว้าเอาแก้วจากมืออวบเทกาแฟทิ้งลงในอ่างล้างจานทันที
“อ้าว พิชชี่ยังไม่ได้ดื่มเลยนะคะ” คนไม่มีศิลปะในการดื่มกาแฟร้องเสียงหลงก่อนจะยอมสงบคำเมื่อถูกอีกฝ่ายขึงตาดุกลับมา แล้วเธอก็ต้องก้มหน้าสำนึกผิดเมื่อเห็นว่าเขาต้องมาลำบากชงคาราเมลมัคคิอาโตอีกครั้งเพื่อให้เธอได้มีโอกาสลิ้มชิมรสกาแฟเสียที ดูท่าไอ้สิ่งที่เธอทำนั้นมันจะไร้ศิลปะจริงๆ
“เอ้า ลองดื่มดู” เรวินทร์เลื่อนแก้วทรงสูงที่บรรจุมัคคิอาโตเย็นซึ่งเพิ่งชงเสร็จไปให้ยายคนไร้ศิลปะในการดื่มกาแฟอีกครั้ง “การดื่มคาราเมลมัคคิอาโตที่ถูกต้องน่ะห้ามคน ให้ใช้หลอดดูดไล่ลงจากบนลงล่าง ล่างขึ้นบนสลับกัน จะได้รสหวานจากวานิลลาไซรัปและคาราเมลซอสที่ไหลลงไปรวมกันก้นแก้ว รสมันของนม ไปจนรสขมของช็อตเอสเปรสโซ ดื่มแบบนี้จะได้ไม่หวานเลี่ยนแล้วก็ไม่ขมจนกินไม่ได้”
พิชชาภาทำตามที่ผู้เชี่ยวชาญแนะนำและเธอก็เห็นจริงตามนั้น
“เป็นไง” เขาถาม
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นจากแก้วเครื่องดื่มเผยให้เห็นดวงตาคู่โตฉายแสงพราวแล้วดวงหน้ารูปหัวใจก็พยักหงึกหงักขณะตอบว่า “อร่อยมากค่ะ”
เรวินทร์แค่นเสียงหึในลำคอ พอได้กินของถูกใจล่ะก็อารมณ์ดีขึ้นมาทันตาเชียว นี่ถ้าออกเสียงไม่ชัดเป็น ‘อาอ่อยอ้ากๆ อ่ะ’ ด้วยล่ะก็ คงนึกว่าเป็นรินจัง ท่าทางเหมือนเด็กเล็กๆ ไม่มีผิด
“การทำลาเต้อาร์ทมีอยู่สามแบบด้วยกัน หนึ่งคือแบบ Free Pour หรือการเทอิสระ ซึ่งแบบนี้ต้องอาศัยสมาธิและความเชี่ยวชาญมาก มือต้องนิ่งจับจังหวะได้ถูกต้องจึงจะสามารถเทนมลงไปในถ้วยที่มีเอสเปรสโซช็อตรออยู่แล้วด้วยการส่ายข้อมืออย่างเป็นจังหวะเพื่อให้เกิดลวดลาย แบบที่สองคือแบบ Drag หรือการลาก แบบนี้จะค่อนข้างง่ายไม่ต้องใช้ความเชี่ยวชาญมาก อาศัยขวดซอสจะเป็นซอสช็อกโกแลตหรือคาราเมลก็ได้ แล้วใช้แท่งค็อกเทลไม่ก็ไม้จิ้มฟันลากวาดลวดลาย ส่วนแบบที่สามคือแบบผสมจะใช้ทั้งเทคนิคของ Free Pour และ Drag ด้วยกัน”
เสียงห้าวดุเริ่มต้นเลคเชอร์บทเรียนขึ้นอีกครั้งในวันทำงานกลางสัปดาห์ที่ร้านค่อนข้างเงียบเหงาจะมีลูกค้าเข้ามาใช้บริการหนาแน่นก็แค่ช่วงเที่ยง
โดยบทเรียนนี้ว่าด้วยการทำลาเต้อาร์ท ซึ่งเป็นการเทนมลงไปในกาแฟเพื่อให้เกิดเป็นลวดลายสร้างความประทับใจให้แก่ลูกค้า ครูบาริสต้าบอกว่าจริงๆ แล้วบทเรียนนี้ไม่จำเป็นต้องเรียนก็ได้ เพราะการทำลาเต้อาร์ตต้องอาศัยเทคนิคและความชำนาญมากรวมทั้งต้องทำแข่งกับเวลา คอฟฟี่ช็อปส่วนใหญ่จะไม่ค่อยทำ โดยเฉพาะในไทยหาคอฟฟี่ช็อปที่เสิร์ฟลาเต้อาร์ทได้ค่อนข้างยาก A Cup of Smile ก็เป็นอีกหนึ่งร้านที่ไม่เสิร์ฟลาเต้อาร์ต จะยกเว้นเป็นกรณีพิเศษก็เฉพาะเจ้าของร้านเท่านั้น ที่วันดีคืนดีคุณพี่ที่เคารพรักจะก้าวฉับๆ อย่างไม่เจียมสังขารเข้ามาในร้านแล้วมีบัญชาว่า ‘เรย์ ลาเต้แก้วหนึ่ง พี่ขอลายคิตตี้นะจ๊ะน้องรัก’
แต่ถึงแม้ที่ร้านจะไม่เสิร์ฟลาเต้อาร์ต หากเรียนรู้ไว้ก็ไม่เสียหาย อย่างน้อยก็เพื่อเพิ่มรอยหยักในสมอง หรือจะเสิร์ฟเป็นพิเศษให้ตัวเองไม่ก็คนที่ต้องการสร้างความประทับใจก็ได้
“วันนี้ฉันจะสาธิตการทำลาเต้อาร์ตแบบ Free Pour ก็แล้วกัน แบบนี้จะมีลายที่เป็นที่นิยมเห็นกันบ่อยๆ อยู่สองลาย คือ Rosetta หรือลายใบไม้ แล้วก็ Heart ลายหัวใจ”
เรวินทร์บอกก่อนจะสตีมนม หรือทำนมร้อนด้วยไอน้ำเป็นอันดับแรก จากนั้นเขาก็ทำเอสเปรสโซมาสองช็อตสำหรับลาเต้อาร์ตสองถ้วย เมื่อได้เอสเปรสโซแล้วเขาก็จัดการเทใส่ถ้วยเซรามิกโดยแบ่งเป็นสองถ้วย มือหนึ่งถือถ้วยเอสเปรสโซไว้ส่วนอีกมือก็ยกพิชเชอร์ซึ่งมีนมที่สตีมเสร็จเรียบร้อยแล้วขึ้นมาก่อนจะเทนมลงไปในถ้วยกาแฟโดยส่ายข้อมือเป็นจังหวะ ใช้เวลาไม่ถึงนาทีจากน้ำกาแฟสีน้ำตาลเข้มก็เกิดเป็นลวดลายสีขาวสลับกับสีน้ำตาลสวยงามลอยอยู่บนผิวหน้ากาแฟ โดยแก้วแรกบาริสต้าหนุ่มทำเป็นลายใบไม้ ส่วนแก้วที่สองเขาทำเป็นลายหัวใจ
“เลือกเอาจะดื่มแก้วไหน” เขาบอก ให้โอกาสคนที่ยืนดูอยู่เฉยๆ เป็นฝ่ายเลือกก่อน
“ขอเป็น… ลายใบไม้ก็แล้วกันค่ะ” พิชชาภาอุบอิบตอบก่อนจะดึงถ้วยลาเต้อาร์ทลายใบไม้เข้าหาตัว อันที่จริงก็อยากจะได้ลายหัวใจอยู่เหมือนกัน แต่ก็กลัวอีกฝ่ายจะล่วงรู้ถึงความรู้สึกลึกๆ ที่ซ่อนเก็บอยู่ในใจ หรือถึงเขาจะรู้อยู่แล้วแต่การเปิดเผยออกไปตรงๆ มันก็ไม่ค่อยดีเท่าไร
มืออวบหยิบซองน้ำตาลจากตะกร้าใกล้มือขึ้นมาซึ่งภายในนั้นมีน้ำตาลอยู่หลายชนิดทั้
พนาศิลป์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 ส.ค. 2555, 09:58:57 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 23 ก.ค. 2556, 16:42:24 น.
จำนวนการเข้าชม : 1493
อาทิตา 4 ส.ค. 2555, 11:40:18 น.
รู้สึกตงิดๆ เปลี่ยนเป็นคลับคล้ายคลับคลาดีกว่าไหมคะคุณต่าย
รู้สึกตงิดๆ เปลี่ยนเป็นคลับคล้ายคลับคลาดีกว่าไหมคะคุณต่าย
pseudolife 4 ส.ค. 2555, 20:47:58 น.
ยัยพิชชี่นะยัยพิชชี่ ถ้าเป็นเราได้กาแฟมีลาเต้อาร์ตมาสักแก้ว
จะค่อยๆ จิบ ค่อยๆ ถนอมให้ลายอยู่นานที่สุดเลยเชียวเลยเชียว
รออ่านตอนต่อไปค่า
ยัยพิชชี่นะยัยพิชชี่ ถ้าเป็นเราได้กาแฟมีลาเต้อาร์ตมาสักแก้ว
จะค่อยๆ จิบ ค่อยๆ ถนอมให้ลายอยู่นานที่สุดเลยเชียวเลยเชียว
รออ่านตอนต่อไปค่า
อาทิตา 5 ส.ค. 2555, 09:36:30 น.
ได้ความรู้เีื่องกาแฟเยอะมาก บรรยายได้เพลินดีค่ะ (ไม่ได้ยอนะ) แต่อยากให้เพิ่มบทสนทนาอีกนะคะ
ได้ความรู้เีื่องกาแฟเยอะมาก บรรยายได้เพลินดีค่ะ (ไม่ได้ยอนะ) แต่อยากให้เพิ่มบทสนทนาอีกนะคะ
Pat 12 ส.ค. 2555, 09:30:57 น.
เหมือนกับเรียนไปพร้อมพิชชี่เลย. คุณเจ้านายปากร้ายแต่ใจดีสอนซะพิชชี่มึนคาเฟอีนไปเลย วันนี้จะนอนหลับกันไหมเนี่ยสองคนนี้
เหมือนกับเรียนไปพร้อมพิชชี่เลย. คุณเจ้านายปากร้ายแต่ใจดีสอนซะพิชชี่มึนคาเฟอีนไปเลย วันนี้จะนอนหลับกันไหมเนี่ยสองคนนี้