คำมั่นนิรันดร:นิจกาลแห่งรัก
เวลา...ยาวนาน ไร้ที่สิ้นสุด และในคำว่ารักที่จมอยู่ในความมืดมิดก็เช่นกัน เพราะสุดท้ายที่ปลายทางนั้น สิ่งที่รอคอยก็มีเพียงแค่คำว่าอำลา..
Tags: ความรักภาคปัจจุบัน
ตอน: คำมั่นนิรันดร:อันธการ
คำมั่นนิรันดร:อันธการ
‘แต่งงาน’ ดูเหมือนจะเป็นคำศักดิ์สิทธิ์ ถ้าหากว่าคนสองคนที่จะใช้คำนี้จำกัดสถานะใหม่ในปัจจุบันของตน แต่กับ อิษยา และ กฤษิก มันคือถ้อยคำลมๆที่ไร้ความหมาย...แต่เป็นข่ายรั้งให้ไร้อิสรภาพโดยไร้ทางต่อต้าน
เธอ...มีตัวเอง กับ...ความว่างเปล่า
เขา...มีหัวใจที่ให้กับเธอคนนั้นที่เขารัก
ความว่างเปล่าเดียวดาย...ที่แฝงเงาของความมืดมนแห่งหนทางชีวิตเริ่มส่งผลร้ายกาจ ต่อ อิษยา หญิงสาวเป็นเหมือนนางร้ายที่เหมาะสมกับคำว่า ‘เสียใจ’ และน่าขำใช่ไหมที่เธอก้มหน้ายอมรับมันแต่โดยดี...เพราะรู้ตัวเสียแล้วว่าเผลอให้ใจกับเขาไป และยัง...ไม่รู้วิธีที่จะถอนใจกลับคืน
หล่อนถอย...ในเวลาที่สมควร และห่างหายหนีหน้า เวลาผ่าน..เดือนเคลื่อน...ดาวลับ จนปีผันจากไป
หนึ่งปี....
สองปี....
สามปี...และสี่ปี จนกลายเป็นเจ็ดปี
จากสาวน้อยหน้าใสเปลี่ยนเป็นไกด์สาวสวย...และเย็นชา
จากหนุ่มน้อยอารมณ์ดีเปลี่ยนเป็นผู้อำนวยการใหญ่...เคร่งขรึม
รอยเท้าวนเวียนตามเส้นทางที่หลบหลีก แต่...หลีกไม่พ้น
หนึ่งคนที่ใช้เวลาค้นใจเนิ่นนาน กับ หนึ่งคนที่ใช้เวลาซ่อนใจเนิ่นนาน...บนจุดเริ่มต้นที่สิ้นสุด...กำลังจะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง...บนคำว่า ‘ลืม’
‘แต่งงาน’ ดูเหมือนจะเป็นคำศักดิ์สิทธิ์ ถ้าหากว่าคนสองคนที่จะใช้คำนี้จำกัดสถานะใหม่ในปัจจุบันของตน แต่กับ อิษยา และ กฤษิก มันคือถ้อยคำลมๆที่ไร้ความหมาย...แต่เป็นข่ายรั้งให้ไร้อิสรภาพโดยไร้ทางต่อต้าน
เธอ...มีตัวเอง กับ...ความว่างเปล่า
เขา...มีหัวใจที่ให้กับเธอคนนั้นที่เขารัก
ความว่างเปล่าเดียวดาย...ที่แฝงเงาของความมืดมนแห่งหนทางชีวิตเริ่มส่งผลร้ายกาจ ต่อ อิษยา หญิงสาวเป็นเหมือนนางร้ายที่เหมาะสมกับคำว่า ‘เสียใจ’ และน่าขำใช่ไหมที่เธอก้มหน้ายอมรับมันแต่โดยดี...เพราะรู้ตัวเสียแล้วว่าเผลอให้ใจกับเขาไป และยัง...ไม่รู้วิธีที่จะถอนใจกลับคืน
หล่อนถอย...ในเวลาที่สมควร และห่างหายหนีหน้า เวลาผ่าน..เดือนเคลื่อน...ดาวลับ จนปีผันจากไป
หนึ่งปี....
สองปี....
สามปี...และสี่ปี จนกลายเป็นเจ็ดปี
จากสาวน้อยหน้าใสเปลี่ยนเป็นไกด์สาวสวย...และเย็นชา
จากหนุ่มน้อยอารมณ์ดีเปลี่ยนเป็นผู้อำนวยการใหญ่...เคร่งขรึม
รอยเท้าวนเวียนตามเส้นทางที่หลบหลีก แต่...หลีกไม่พ้น
หนึ่งคนที่ใช้เวลาค้นใจเนิ่นนาน กับ หนึ่งคนที่ใช้เวลาซ่อนใจเนิ่นนาน...บนจุดเริ่มต้นที่สิ้นสุด...กำลังจะเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง...บนคำว่า ‘ลืม’
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 31 ต.ค. 2555, 21:35:34 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 31 ต.ค. 2555, 21:35:34 น.