พรหมประกาศิต:พรหมลิขิตฤาประกาศิตหัวใจ
เมื่อพรหมลิขิตร้อยพันกำหนดให้พบเจอกับผู้ชายมากหน้าหลายตา...หากศมนเลี่ยงหลีกเสียทุกครั้ง จนกระทั่งคำประกาศิตจากพี่สาวก็ประกาศลั่นว่าถึงเวลาที่เธอควรจะแต่งงานได้แล้ว แล้วจะทำยังไงล่ะเพื่อจะขัดขืนคำประกาศนั้นเมื่อเขาคือคนที่หล่อนหวาดหวั่นมากที่สุด...วสวัตติ์ คนเดียวเท่านั้นที่หัวใจส่งสัญญาณเตือน อันตราย..ผู้ชายคนนี้คือสิ่งมีพิษต่อหัวใจ!
Tags: ปฏิบัติการสอย(มั้ง)คานทอง!
ตอน: แนะนำ
แนะนำ
“แต่งงานได้แล้วนะ!” นั่นคือคำประกาศิตที่ดังลั่นๆออกมาจากปากของพี่สาวผู้เป็นญาติคนเดียวที่เหลืออยู่ของฉันเมื่อหลายวันก่อน..หลังจากที่ฉันมีอายุครบ 25 ปี พอดี๊พอดี!
“แก่แล้วนะ..คิดจะอยู่คนเดียวไปถึงเมื่อไหร่?” ดูเอาเถอะคนเป็นพี่ช่างพูดจาไม่รักษาน้ำจิตน้ำใจน้องเอาเสียเลย
“ศมน! นี่พี่พูดจริงจังนะ!!”
ฉันยกมือขึ้นปิดหูเมื่อคุณพี่ทำเสียงเขียว ตาเรืองแสง พ่นลมออกจากจมูกดังฟืดฟาดเมื่อฉันไม่สนใจ
“โอ๊ย!” แล้วก็หันไปหาคนนั่งข้าง “ฉันไม่ไหวแล้วนะคุณ น้องเมียคนดีของคุณนี่เหลือเกินแล้ว”
แหม...แค่ฉันเบะปากนิดๆกับยักไหล่อีกหน่อย พี่รีก็เอนเข้าไปซบอกพี่เขยคนดีที่เพิ่งแต่งงานกันด้วยท่าทางใกล้จะเป็นลม ทั้งๆที่...คุณเธอยืนตากแดดกลางแจ้งทั้งวันยังไม่เห็นเป็นอะไรเลย!
เฮ้อ! และจะมีอาไร้นอกไปเสียจาก...เสียงนุ่มๆ
“น่ารี...มนยังเด็กอยู่เลย” เสียงทุบดังปึ้ก พี่เขยที่เข้าข้างฉันพลันเลี้ยวพวงมาลัยหักศอก “แต่แต่งเสียก็ดีนะมน เดี๋ยวจะมีลูกช้า อายุเยอะเข้ามันจะอันตราย”
...จะบ้าตายกะอีแค่ขึ้นคาน ไม่ได้จะตายลงเดี๋ยวนี้เสียหน่อย
“มนยังไม่มีแฟน” ฉันบอกเรียบๆโดยใช้ข้ออ้างที่ใช้ได้ผลดีทุกครั้ง
“ผู้ชายเดี๋ยวนี้หาดีๆยาก อย่างพี่ทักษ์งี้โฮ้ย! ยิ่งกว่างมเข็มในบึงบัวเสียอีก”
พี่เขยคนดีของฉันยิ้มปลื้ม ส่วนพี่สาวฉันสบตากับพี่เขยตาเยิ้ม
“เพราะฉะนั้นนะ” ต้องรีบพูดเดี๋ยวจะถูกขัด “มนไม่แต่งละ ถ้ามีเดี๋ยวคงมาเอง ถ้าไม่มีก็ถือซะว่าชาติก่อนมนทำบุญมาไม่ถึง เลยไม่มีใครเขาเอา”
พี่สาวฉันหรี่ตาลงเล็กน้อยก่อนที่รอยยิ้มแสนร้ายจะบังเกิด
“แปลว่าถ้ามี มนจะยอมแต่งใช่มั้ย?”
“โอ๊ย! แน่ละ...แน่ๆเลย” ตอบอย่างมั่นใจ ก็ใครๆผู้ชายที่ไหนที่หน้าตาดีๆ นิสัยโอเคจะมาบ้าเรียนอย่างเดียวจนกลายเป็นหนุ่มทึนทึกอย่างพี่เขยฉันล่ะ ...ไม่มี้ ฟันธง!
แต่.........
“งั้นเย็นนี้ ไปทานข้าวกัน ฉันนัดดูตัวให้แกเรียบร้อยแล้ว”
ฉันอ้าปากค้าง ได้แต่พะงาบๆเพราะแย้งไม่ทัน
“บุหรี่ไม่แตะ การพนันไม่ต้อง เหล้านิดหน่อย...และอายุไม่มากไม่เกิน ไม่เจ้าชู้แต่เป็นคนมีเสน่ห์ ที่สำคัญหน้าตาดี” ฉันแทบกระทืบเท้าอยากจะลงไปดิ้นพราดๆด้วยความขัดใจ...แต่โตแล้วไงเลยทำไม่ได้และได้แต่ตะโกนแทน
“พี่รี!” แต่พี่สาวฉันไม่ได้ใส่ใจ
“ไม่ล่ะ แกบอกฉันเองนะยัยมนว่ายังไม่มีแฟน..และถ้ามีมันคงมาเอง ตอนนี้ฉันเลยช่วยหาให้แก”
“พี่รีน่ะ!!”
“ฉันตัดหางปล่อยวัดแกแน่!” พี่สาวฉันย้ำชี้หน้าฉันอีกยามบอกว่า “ไม่ต้องพูดมาก ไป...ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าฉันจะพาแกไปแต่งหน้าทำผม หาเสื้อผ้าสวยๆใส่”
พี่สาวของฉันบอกด้วยท่าทางของคนชนะ ย้ำชื่อคู่ดูตัวของฉันอีกด้วยว่า
“คุณวสวัตติ์...คุณวัตติ์คือคนที่แกจะต้องแต่งงานด้วย!”
“แต่งงานได้แล้วนะ!” นั่นคือคำประกาศิตที่ดังลั่นๆออกมาจากปากของพี่สาวผู้เป็นญาติคนเดียวที่เหลืออยู่ของฉันเมื่อหลายวันก่อน..หลังจากที่ฉันมีอายุครบ 25 ปี พอดี๊พอดี!
“แก่แล้วนะ..คิดจะอยู่คนเดียวไปถึงเมื่อไหร่?” ดูเอาเถอะคนเป็นพี่ช่างพูดจาไม่รักษาน้ำจิตน้ำใจน้องเอาเสียเลย
“ศมน! นี่พี่พูดจริงจังนะ!!”
ฉันยกมือขึ้นปิดหูเมื่อคุณพี่ทำเสียงเขียว ตาเรืองแสง พ่นลมออกจากจมูกดังฟืดฟาดเมื่อฉันไม่สนใจ
“โอ๊ย!” แล้วก็หันไปหาคนนั่งข้าง “ฉันไม่ไหวแล้วนะคุณ น้องเมียคนดีของคุณนี่เหลือเกินแล้ว”
แหม...แค่ฉันเบะปากนิดๆกับยักไหล่อีกหน่อย พี่รีก็เอนเข้าไปซบอกพี่เขยคนดีที่เพิ่งแต่งงานกันด้วยท่าทางใกล้จะเป็นลม ทั้งๆที่...คุณเธอยืนตากแดดกลางแจ้งทั้งวันยังไม่เห็นเป็นอะไรเลย!
เฮ้อ! และจะมีอาไร้นอกไปเสียจาก...เสียงนุ่มๆ
“น่ารี...มนยังเด็กอยู่เลย” เสียงทุบดังปึ้ก พี่เขยที่เข้าข้างฉันพลันเลี้ยวพวงมาลัยหักศอก “แต่แต่งเสียก็ดีนะมน เดี๋ยวจะมีลูกช้า อายุเยอะเข้ามันจะอันตราย”
...จะบ้าตายกะอีแค่ขึ้นคาน ไม่ได้จะตายลงเดี๋ยวนี้เสียหน่อย
“มนยังไม่มีแฟน” ฉันบอกเรียบๆโดยใช้ข้ออ้างที่ใช้ได้ผลดีทุกครั้ง
“ผู้ชายเดี๋ยวนี้หาดีๆยาก อย่างพี่ทักษ์งี้โฮ้ย! ยิ่งกว่างมเข็มในบึงบัวเสียอีก”
พี่เขยคนดีของฉันยิ้มปลื้ม ส่วนพี่สาวฉันสบตากับพี่เขยตาเยิ้ม
“เพราะฉะนั้นนะ” ต้องรีบพูดเดี๋ยวจะถูกขัด “มนไม่แต่งละ ถ้ามีเดี๋ยวคงมาเอง ถ้าไม่มีก็ถือซะว่าชาติก่อนมนทำบุญมาไม่ถึง เลยไม่มีใครเขาเอา”
พี่สาวฉันหรี่ตาลงเล็กน้อยก่อนที่รอยยิ้มแสนร้ายจะบังเกิด
“แปลว่าถ้ามี มนจะยอมแต่งใช่มั้ย?”
“โอ๊ย! แน่ละ...แน่ๆเลย” ตอบอย่างมั่นใจ ก็ใครๆผู้ชายที่ไหนที่หน้าตาดีๆ นิสัยโอเคจะมาบ้าเรียนอย่างเดียวจนกลายเป็นหนุ่มทึนทึกอย่างพี่เขยฉันล่ะ ...ไม่มี้ ฟันธง!
แต่.........
“งั้นเย็นนี้ ไปทานข้าวกัน ฉันนัดดูตัวให้แกเรียบร้อยแล้ว”
ฉันอ้าปากค้าง ได้แต่พะงาบๆเพราะแย้งไม่ทัน
“บุหรี่ไม่แตะ การพนันไม่ต้อง เหล้านิดหน่อย...และอายุไม่มากไม่เกิน ไม่เจ้าชู้แต่เป็นคนมีเสน่ห์ ที่สำคัญหน้าตาดี” ฉันแทบกระทืบเท้าอยากจะลงไปดิ้นพราดๆด้วยความขัดใจ...แต่โตแล้วไงเลยทำไม่ได้และได้แต่ตะโกนแทน
“พี่รี!” แต่พี่สาวฉันไม่ได้ใส่ใจ
“ไม่ล่ะ แกบอกฉันเองนะยัยมนว่ายังไม่มีแฟน..และถ้ามีมันคงมาเอง ตอนนี้ฉันเลยช่วยหาให้แก”
“พี่รีน่ะ!!”
“ฉันตัดหางปล่อยวัดแกแน่!” พี่สาวฉันย้ำชี้หน้าฉันอีกยามบอกว่า “ไม่ต้องพูดมาก ไป...ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าฉันจะพาแกไปแต่งหน้าทำผม หาเสื้อผ้าสวยๆใส่”
พี่สาวของฉันบอกด้วยท่าทางของคนชนะ ย้ำชื่อคู่ดูตัวของฉันอีกด้วยว่า
“คุณวสวัตติ์...คุณวัตติ์คือคนที่แกจะต้องแต่งงานด้วย!”
ดังปัณณ์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 31 ต.ค. 2555, 21:46:36 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 31 ต.ค. 2555, 21:46:36 น.