เล่ห์รักถักใจ [ชื่อเดิม ปิ่นปฏิพัทธ์] [สนพ. อรุณ]
ปิ่นปัก สาวน้อยวัยกระเตาะ น่ารัก ขี้อ้อน แต่หัวทึบ เรียนไม่เก่ง อย่าว่าจะทำอะไรเชิดหน้าชูตาเลย แค่เรียนจบมหาวิทยาลัยได้ก็เป็นบุญมากแล้ว แม้ทำอะไรไม่ได้เรื่อง คอยแต่จะล่มอยู่เรื่อยแต่มีสิ่งหนึ่งที่เธอทำได้ดีกว่าใครก็คือถักตุ๊กตา และความฝันอันยิ่งใหญ่ของเธอก็คือมีร้านเป็นของตัวเองแต่ก็ถูกป้าขัดขวางอยู่นั่น
ใช่ซี่...ก็เธอไม่ใช่หลานรักนี่นะ ชิ
กานต์ ชายหนุ่มที่แหกกฎนักบัญชีที่ต้องระเบียบจัด หน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่กับตัวเลขยาวพรืด หายใจเข้าเป็นรายได้ หายใจออกเป็นกำไร...หนุ่มรูปหล่อ อบอุ่น ใจดี ที่สำคัญมีแมวเป็นอาวุธเด็ด
ในขณะที่ยังวุ่นๆ อยู่กับปัญหาที่ต้องเผชิญ ทั้งจากป้า ทั้งมือมืดที่มองไม่เห็นและอดีตที่เธอไม่เคยรู้ ก็ได้ชายหนุ่มนี่แหละคอยอยู่เคียงข้าง จนชักไม่แน่ใจว่าตอนแรกที่เขายื่นมือเข้ามาช่วยอุปการะเจ้าเหมียวที่ตกปุลงมาจากฟากฟ้านั้น จริงๆ แล้วเจ้าตัวอยากอุปการะแมวหรือเจ้าของแมวกันแน่...
-----------------------------------
นวนิยายในชุด My Beloved...เธอที่รัก เป็นนวนิยายชุดของเนตรนภัสเอง ไม่ได้เขียนกับนักเขียนท่านอื่นนะคะ และเรื่องทั้ง 2 เรื่องในชุดก็เป็นเรื่องที่แยกกัน เพียงแต่เป็นเรื่องของหนุ่มๆ ตระกูลก. คือกานต์และกันต์
เนื้อเรื่องไม่ต่อกัน อ่านเรื่องไหนก็รู้เรื่องค่ะ...โดยเขียนเรื่องของแฝดผู้น้องก่อน ส่วนนายกันต์จะตามมาหลังจากเรื่องของกานต์จบแล้วนะคะ
ใช่ซี่...ก็เธอไม่ใช่หลานรักนี่นะ ชิ
กานต์ ชายหนุ่มที่แหกกฎนักบัญชีที่ต้องระเบียบจัด หน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่กับตัวเลขยาวพรืด หายใจเข้าเป็นรายได้ หายใจออกเป็นกำไร...หนุ่มรูปหล่อ อบอุ่น ใจดี ที่สำคัญมีแมวเป็นอาวุธเด็ด
ในขณะที่ยังวุ่นๆ อยู่กับปัญหาที่ต้องเผชิญ ทั้งจากป้า ทั้งมือมืดที่มองไม่เห็นและอดีตที่เธอไม่เคยรู้ ก็ได้ชายหนุ่มนี่แหละคอยอยู่เคียงข้าง จนชักไม่แน่ใจว่าตอนแรกที่เขายื่นมือเข้ามาช่วยอุปการะเจ้าเหมียวที่ตกปุลงมาจากฟากฟ้านั้น จริงๆ แล้วเจ้าตัวอยากอุปการะแมวหรือเจ้าของแมวกันแน่...
-----------------------------------
นวนิยายในชุด My Beloved...เธอที่รัก เป็นนวนิยายชุดของเนตรนภัสเอง ไม่ได้เขียนกับนักเขียนท่านอื่นนะคะ และเรื่องทั้ง 2 เรื่องในชุดก็เป็นเรื่องที่แยกกัน เพียงแต่เป็นเรื่องของหนุ่มๆ ตระกูลก. คือกานต์และกันต์
เนื้อเรื่องไม่ต่อกัน อ่านเรื่องไหนก็รู้เรื่องค่ะ...โดยเขียนเรื่องของแฝดผู้น้องก่อน ส่วนนายกันต์จะตามมาหลังจากเรื่องของกานต์จบแล้วนะคะ
Tags: เล่ห์รักถักใจ, ปิ่นปฎิพัทธ์, เนตรนภัส, ปิ่นปัก, กานต์, ตุ๊กตาถัก, รักโรแมนติก, อรุณ
ตอน: บทนำ
+ g + ปิ่นปฏิพัทธ์ + h +
“ป้าพิมพ์ขา วันนี้ปานอยากกินโอวัลติน”
เสียงแจ๋วๆ ดังขึ้นทั้งๆ ที่ตัวคนพูดยังไม่โผล่พ้นกรอบประตูด้วยซ้ำทำให้เจ้าของนามป้าพิมพ์หรือพิมพ์อรซึ่งกำลังง่วนอยู่กับการจัดโต๊ะหันไปมองทางต้นเสียงพร้อมรอยยิ้มระบายเต็มหน้า รับคำหลานตัวน้อยอย่างแข็งขันทำให้ผู้หญิงอีกคนในห้องครัวยิ้มอ่อน
“ได้จ้ะ แต่น้องปานต้องรออีกแป๊บหนึ่งนะลูก ขอป้าต้มน้ำก่อน เดี๋ยวป้าต้มกับเตาแก๊สเลยจะได้เร็ว ไม่ต้องรอนาน วันนี้แม่เราเขาเตรียมข้าวต้มให้พวกเราเลยไม่ได้เสียบกาน้ำร้อนเผื่อเอาไว้”
“ค่ะ” คนที่อยากดื่มโอวัลตินรับคำอย่างไม่เรื่องมาก วางกระเป๋านักเรียนแล้วขยับขึ้นไปนั่งบนเก้าอี้ประจำตัว
ดรุณีซึ่งตอนลูกสาวเดินเข้ามากำลังง่วนอยู่กับการราหม้อข้าวต้มลงจากเตาหันมายิ้มกับร่างจ้อยที่คงนึกได้ว่ามารดาเตรียมอาหารไว้ให้แล้วแต่เกิดอยากรับประทานอย่างอื่นจึงหันมามองกันคล้ายไม่แน่ใจว่าตนเองทำอย่างนั้นได้หรือเปล่า
“แบบนี้ข้าวต้มของแม่ก็เป็นหมันนะสิจ๊ะ”
พอได้ยินแบบนี้ใบหน้าลังเลเมื่อสักครู่ก็จ๋อยสนิท ทำให้คนมองถึงกับต้องกลั้นยิ้มเอ็นดูเอาไว้ ด้วยยังอยากแกล้งลูกน้อยอีกสักนิด
“งั้นปานกินสองอย่างเลยก็ได้ค่ะ” เด็กหญิงบอกเสียงอ่อย
ท่าทางแบ่งรับแบ่งสู้ของเจ้าตัวน้อยที่แม้อยากตามใจตนเองมากแค่ไหนแต่ก็ยังเกรงว่าคนอื่นจะเสียใจทำให้ผู้ใหญ่สองคนในห้องหันมองหน้ากันแล้วหลุดยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดู สายตาทั้งคู่บอกชัดว่าพอใจในตัวเด็กหญิงมากแค่ไหน เป็นดรุณีที่รีบเฉลยก่อนลูกสาวจะใจเสียไปมากกว่านี้
“แม่แค่ล้อเล่นจ้ะ หนูอยากกินอะไรก็ได้ลูกแต่ถ้าน้องปานอยากทานข้าวต้มด้วยแม่จะตักชามเล็กๆ ให้นะจ๊ะ”
“ค่ะคุณแม่”
ดรุณียิ้มให้ลูกสาวอีกครั้งแล้วชะเง้อไปทางประตูห้องครัวเพื่อมองหาลูกสาวอีกคนหนึ่งทว่ายังไม่เห็นแม้แต่เงาเลยหันไปถามเอากับลูกสาวคนโต
“ปิ่นล่ะจ๊ะ ทำไมไม่ลงมาพร้อมกันเอ่ย”
พอถูกถามคนเป็นพี่ก็หันไปมองทางประตูโดยอัตโนมัติ ปากเล่าจ้อยๆ ขณะมือยังทำงานอย่างแข็งขัน หยิบช้อนขึ้นมาคนข้าวต้มในชามที่มารดายกมาวางตรงหน้าให้คลายร้อนโดยไม่ต้องเตือนตามคำที่เด็กหญิงมักพูดเสมอว่า
‘น้องปานโตแล้ว’
“น้องปิ่นไม่ยอมตื่นค่ะ ตอนปานลงมายังอาบน้ำไม่เสร็จเลย”
ดรุณียิ้มเบาๆ ด้วยรู้พฤติกรรมของลูกสาวคนเล็ก “ปิ่น” หรือ “ปิ่นปักนั้นอายุห่างจากพี่สาวถึง ๔ ปีด้วยกัน ในขณะที่ “ปานไพลิน” กำลังเรียนอยู่ในชั้นมัธยมศึกษาปีที่ ๑ โตพอสามารถอาบน้ำและแต่งตัวเพื่อไปโรงเรียนเองได้แล้วนั้นปิ่นปักยังเล็กอยู่มากจึงต้องมีพี่เลี้ยงคอยช่วย
การจราจรในเมืองหลวงที่พร้อมเป็นอัมพาตตลอดเวลาทำให้เด็กน้อยทุกคนต้องออกจากบ้านแต่เช้าเพื่อไปโรงเรียนให้ทัน บ้างถึงขนาดแต่งตัวหรือรับประทานอาหารกันในรถก็มี เด็กโตขึ้นมาหน่อยอย่างปานไพลินนั้นไม่เป็นปัญหา ติดก็แต่แม่ตัวดีประจำบ้านนี่ละที่มีปัญหาได้ทุกเช้า
ปิ่นปักต้องให้พี่เลี้ยงไปปลุกและก็เหมือนเดิมทุกวันคือเด็กหญิงไม่เคยยอมตื่นง่ายๆ ถึงขนาดต้องจับอาบน้ำแต่งตัวทั้งยังสะลืมสะลือ
ดรุณีคิดเรื่องลูกสาวเพลินๆ มือก็ตักข้าวต้มใส่ชามวางเตรียมไว้ให้ตรงที่นั่งประจำของลูกสาวคนเล็กซึ่งอีกไม่นานคงเดินงัวเงียเมาขี้ตาเข้ามาในห้องครัวแน่
“น้องปานละลูก วันนี้จัดตารางเรียนแล้วนะ ไม่ลืมอะไรใช่ไหมคะ” พิมพ์อรย้ำกับหลานสาวแล้วหันไปค่อยๆ รินน้ำร้อนในกาน้ำลงถ้วยซึ่งมีผงโอวัลตินอยู่
เด็กหญิงพยักหน้ายื่นยันว่าทำทุกอย่างเรียบร้อยทำให้ทั้งแม่และป้าเบาใจ
“นั่นไงคะ น้องปิ่นมาแล้ว”
ร่างจ้อยที่ถูกจับจูงมาโดยพี่เลี้ยงใบหน้าเล็กยับยู่ทำให้คนมองรู้ได้ในทันทีว่าเจ้าตัวไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไรที่โดนปลุกให้ลุกขึ้นจากเตียงในตอนเช้าตรู่แบบนี้
“เอาน้องนั่งที่โต๊ะเลยจ้ะ” ดรุณีบอกพี่เลี้ยงซึ่งก็ทำตามอย่างกระตือรือร้น “ไปรินนมสดในตู้ใส่แก้วให้ทีแล้วค่อยมาเป่าข้าวให้น้อง”
ตามปกติดรุณีไม่ยอมให้พี่เลี้ยงทำอะไรให้ลูกสาวเกินจำเป็นเนื่องจากกลัวจะเสียนิสัย ปิ่นปักเองก็อยู่ในวัยที่ควรทำอะไรต่อมิอะไรเองได้แล้ว ทว่าภาพนัยน์ตาหรี่ปรือ ศีรษะทุยยังตั้งไม่ตรง คงไม่ดีแน่หากให้เด็กหญิงตักอาการซึ่งยังร้อนๆ เข้าปากโดยไม่ได้เป่าจนปากพอง ปะเหมาะเคราะห์ร้ายจะกลายเป็นเอาหัวโขกชามข้ามต้มแทน
ขณะรอพี่เลี้ยงรินนมดรุณีก็ดึงชามข้าวต้มออกห่างหน้าลูกสาวคนเล็กด้วยกลัวเจ้าตัวดีจะละเมอตักข้าวเข้าปากทั้งที่ยังร้อนๆ ปากร้องเตือนคนโตอีกครั้ง แม้ลูกสาวจะบอกว่าตนเองโตแล้วดูแลตัวเองได้แต่คนเป็นแม่ก็อดห่วงไม่ได้
“ค่ะแม่”
พอแน่ใจว่าปานไพลินไม่มีอะไรน่าห่วง ยังคงตักข้ามต้มเข้าปากเคี้ยวกลืนอย่างสม่ำเสมอ จึงหันมาใส่ใจลูกคนเล็กต่อ รับนมสดมาวางข้างๆ มือลูกสาวแล้วหลีกทางให้พี่เลี้ยงเข้าไปจัดการเป่าข้าวต้มให้คลายร้อน มองสำรวจความเรียบร้อยอีกครั้งจนแน่ใจจึงขยับไปประจำที่ของตน
“ป้าพิมพ์เสร็จหรือยังคะ ปานกินข้าวต้มเกือบหมดแล้วนะ” ปานไพลินหันไปร้องเรียกเครื่องดื่มจากป้าเมื่อขอดข้าวต้มคำสุดท้ายในชามเข้าปาก
“เสร็จพอดีเลยลูก นี่จ้ะ”
พิมพ์อรหมุนตัวเพื่อนำถ้วยโอวัลตินหอมฉุยควันกรุ่นมาให้หลานสาวแต่ยังไม่ทันได้วางลงบนโต๊ะปานไพลินก็ยื่นมือออกมารับทันทีอย่างรีบร้อนทำให้คนเป็นป้าชะงัก กลัวมือเล็กๆ ของหลานสาวนาบเข้ากับผิวถ้วยซึ่งบรรจุเครื่องดื่มร้อนจัดกว่าจุดเดือดจนมือพองจึงชักถ้วยออกห่างโดยอัตโนมัติ พลางร้องเตือนเสียงหลง
“อย่าลูก มันร้อน เดี๋ยวถูกลวก”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดด”
แต่ช้าไปเสียแล้วเพียงแค่สิ้นคำพูดเสียงกรีดร้องแหลมยาวด้วยความเจ็บปวดก็ดังขึ้น กรีดใจคนได้ยินเป็นเสี่ยงๆ...
-----------------------------------------------------------
กลับมาแล้วค่ะ คราวนี้มีนิยายเรื่องใหม่มาให้อ่านกัน เป็นแนวโรแมนติก น่ารักๆ นะคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกในชุด My Beloved...เธอที่รัก เล่มแรกเป็นเรื่องของแฝดน้องนายกานต์ค่ะ ส่วนอีกเรื่องเป็นเรื่องของแฝดพี่คือนายกันต์ (ซึ่งยังไม่ได้เขียนค่า ฮ่าๆๆๆๆ)
เรื่องนี้เนตรนภัสจะมาลงให้อ่านทุกๆ วันที่หารด้วย 3 ลงตัวนะคะ เช่นวันนี้วันที่ 18 ครั้งหน้าก็ 21 , 24 , 27 ตามลำดับค่า
แต่วันที่ 21 เนตรนภัสอาจมาลงช้าหน่อยนะคะ เพราะว่าต้องเดินทางพอดี แล้วเจอกันใหม่ในตอนหน้าค่ะ
เนตรนภัส เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 18 ธ.ค. 2555, 13:01:51 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 3 ก.ค. 2560, 17:59:10 น.
จำนวนการเข้าชม : 2873
แล้วปานจะเป็นอะไรไหมนั้น
พันธุ์แตงกวา 20 ธ.ค. 2555, 19:51:30 น.
มาช่วยกางม่านเปิดเวทีจ้า ^^
มาช่วยกางม่านเปิดเวทีจ้า ^^