กลอนหวานๆ by rikimaru725
คิดถึงเธอเพียงไรก็ไม่รู้ ลองคิดดูเอาสองคูณ เอาศูนย์หาร
ผลลัพธ์นี้คือความคิดถึงตลอดกาล นานเท่านานเพียงไดไม่เคยลืม
บรรจงถ่ายทอดความคิดถึง ด้วยคำซึ้งสั้นส่งให้ไป
แม้ไม่ได้ส่งไปทุกเวลา แต่ทุกคลาเป็นความรู้สึกมาจากใจ
ยังคิดถึงเธอเสมอ แม้ว่าเธอจะอยู่หนไหน
ขอแค่เธอรับรู้ไว้ ว่ายังมีใครที่ยังคอย
หากว่าเธอท้อแท้ หรืออ่อนแอในวันไหน
ฉันคนนี้ขอเป็นกำลังใจ ให้เองตลอดไปนานเท่านาน
ตลอดเวลาที่ได้อยู่ใกล้ เธอทำให้ฉันอุ่นใจเสมอ
แม้ว่าบางคลาไม่ได้พบเธอ ก็ยังรู้ว่าเธอยังห่วงใย
นาทีที่คิดถึงเธอ ช่างเป็นนาทีที่แสนยิ่งใหญ่
หลับตาลงครั้งใด ฉันอบอุ่นใจเหลือเกิน
คิดถึงจนแทบบ้า แต่ไม่กล้าพูดไปอย่างนั้น
เพราะว่ากลัวเธอจะรู้ทัน จึงได้แต่เก็บมันไว้ในใจ
คิดถึงกันไหมเมื่อใจห่าง คิดถึงกันบ้างนะ
เพราะเรากลัวผี คิดถึงกันแล้วจะให้ท็อปฟี่ แล้วที่นี้จะคิดถึงกันได้หรืยัง
ที่ดินหัวใจแปลงนี้ มีความยินดีที่จะขาย
ให้คนที่มีความจริงใจ ติดต่อได้ที่ฉันโดยตรง
เก็บน้ำค้างมาเรียงร้อย จับหิ่งห้อยมาทาสี
แล้วกระซิบบอกเธอคนดี วาวันนี้คิดถึงจังเลย
ฉันยังรู้สึกอยู่ ในทุกอณูของความฝัน
เห็นภาพเธออยู่ทุกวัน ยังฝันถึงเธออยู่ทุกคลา
คิดถึงเธอวันละ 100 ครั้งอยากจะส่งแมสเสตหาซัก 100 หน
แต่ถ้าทำอย่างงั้น ฉันคงจน วันละ 100 หน หนละ 3 บาท ฉันคงขาดใจ
ปั้นความคิดถึงเป็นลูกกลมๆ แล้วอัดลมไส่แก๊สไว้ให้แน่น
จะคิดถึง ไมเคิล จอร์แดน ช่วยชู๊ตลงแป้นในใจเธอ
ไม่ต้องแอบไปถามสาวยาคูลท์ เธอก็จะรู้ว่าคิดถึงเธอมากแค่ไหน
ไม่ต้องเม่อมองฟ้าคิดถึงใคร แค่ในใจคิดถึงฉันก็เพียงพอ
เก็บความคิดถึงมาให้ เก็บความจริงใจมาฝาก
หากว่าไม่ลำบาก ช่วยรับฝากหน่อยนะคนดี
ไม่เคยคิดถึง ไม่เคยเหงา ไม่เคยปวดร้าว ไม่เคยหวั่นไหว
ไม่เคยรัก ไม่เคยรู้สึกอะไรไม่เคยกับใครใคร "ยกเว้นเธอ"
ผลลัพธ์นี้คือความคิดถึงตลอดกาล นานเท่านานเพียงไดไม่เคยลืม
บรรจงถ่ายทอดความคิดถึง ด้วยคำซึ้งสั้นส่งให้ไป
แม้ไม่ได้ส่งไปทุกเวลา แต่ทุกคลาเป็นความรู้สึกมาจากใจ
ยังคิดถึงเธอเสมอ แม้ว่าเธอจะอยู่หนไหน
ขอแค่เธอรับรู้ไว้ ว่ายังมีใครที่ยังคอย
หากว่าเธอท้อแท้ หรืออ่อนแอในวันไหน
ฉันคนนี้ขอเป็นกำลังใจ ให้เองตลอดไปนานเท่านาน
ตลอดเวลาที่ได้อยู่ใกล้ เธอทำให้ฉันอุ่นใจเสมอ
แม้ว่าบางคลาไม่ได้พบเธอ ก็ยังรู้ว่าเธอยังห่วงใย
นาทีที่คิดถึงเธอ ช่างเป็นนาทีที่แสนยิ่งใหญ่
หลับตาลงครั้งใด ฉันอบอุ่นใจเหลือเกิน
คิดถึงจนแทบบ้า แต่ไม่กล้าพูดไปอย่างนั้น
เพราะว่ากลัวเธอจะรู้ทัน จึงได้แต่เก็บมันไว้ในใจ
คิดถึงกันไหมเมื่อใจห่าง คิดถึงกันบ้างนะ
เพราะเรากลัวผี คิดถึงกันแล้วจะให้ท็อปฟี่ แล้วที่นี้จะคิดถึงกันได้หรืยัง
ที่ดินหัวใจแปลงนี้ มีความยินดีที่จะขาย
ให้คนที่มีความจริงใจ ติดต่อได้ที่ฉันโดยตรง
เก็บน้ำค้างมาเรียงร้อย จับหิ่งห้อยมาทาสี
แล้วกระซิบบอกเธอคนดี วาวันนี้คิดถึงจังเลย
ฉันยังรู้สึกอยู่ ในทุกอณูของความฝัน
เห็นภาพเธออยู่ทุกวัน ยังฝันถึงเธออยู่ทุกคลา
คิดถึงเธอวันละ 100 ครั้งอยากจะส่งแมสเสตหาซัก 100 หน
แต่ถ้าทำอย่างงั้น ฉันคงจน วันละ 100 หน หนละ 3 บาท ฉันคงขาดใจ
ปั้นความคิดถึงเป็นลูกกลมๆ แล้วอัดลมไส่แก๊สไว้ให้แน่น
จะคิดถึง ไมเคิล จอร์แดน ช่วยชู๊ตลงแป้นในใจเธอ
ไม่ต้องแอบไปถามสาวยาคูลท์ เธอก็จะรู้ว่าคิดถึงเธอมากแค่ไหน
ไม่ต้องเม่อมองฟ้าคิดถึงใคร แค่ในใจคิดถึงฉันก็เพียงพอ
เก็บความคิดถึงมาให้ เก็บความจริงใจมาฝาก
หากว่าไม่ลำบาก ช่วยรับฝากหน่อยนะคนดี
ไม่เคยคิดถึง ไม่เคยเหงา ไม่เคยปวดร้าว ไม่เคยหวั่นไหว
ไม่เคยรัก ไม่เคยรู้สึกอะไรไม่เคยกับใครใคร "ยกเว้นเธอ"
กันต์ระพี 27 ก.ค. 2554, 15:51:29 น.
เห็นบทกลอนแล้วนึกถึงสมัยก่อนเลย ชอบเขียนเหมือนกัน แต่ไม่เก่งเท่าไหร่ มีความรู้เท่าหางอึ่ง 55+ แต่อยากจะเอามาลงให้อ่านกัน มันมีความหมายดีทีเดียวนะสำหรับกลอนบทนี้ "ถึงเพื่อน By สิวสิ่มหลี" (นามปากกาเดิมรุ่นพระเจ้าเหา)
เพื่อนกัน.....ก็ต้องให้...คำปรึกษา....
เพื่อนกัน....ต้องหา...ความกระจ่าง....
เพื่อนกัน....เมื่อเหงา...เศร้าทุกครา...
คอยวนเวียน...มาหา....ด้วยห่วงใย
ภายในใจ....ยังคิด...ถึงเสมอ...
ก็เพราะเธอ...เป็นเพื่อน...ไม่ใช่เหรอ...
แล้วทำไม...เมื่อฉัน...ต้องพบเจอ...
เธอกลับทิ้ง...ฉันละเออ...เธอเพื่อนใคร....
ร้อยพันเรื่อง...วุ่นวาย...กับปัญหา...
อยากปรึษา...แก้ไข...ในสิ่งต่าง...
ความจริงใจ...มีให้...ในทุกทาง....
มาเหินห่าง...อย่างนี้...ไม่เข้าใจ...
เธอเป็นเพื่อน...กับฉัน...จริงจริงเหรอ
หรือว่าเธอ...คบฉัน...แค่หวังผล...
เพียงแค่ฉัน...มันมีคน...ที่นิยม...
คือเหตุผล...ที่เธอมี...ให้แก่กัน...
"เพื่อน"ในความ...คิดเธอ....คือแบบไหน...
บอกฉันหน่อย...ได้ไหม...ใจใคร่รู้....
ต้องเด่นดัง...มากล้น....ด้วยคนดู....
หรือแค่อยู่....เป็นเพื่อนกัน....เท่านั้นพอ........
เห็นบทกลอนแล้วนึกถึงสมัยก่อนเลย ชอบเขียนเหมือนกัน แต่ไม่เก่งเท่าไหร่ มีความรู้เท่าหางอึ่ง 55+ แต่อยากจะเอามาลงให้อ่านกัน มันมีความหมายดีทีเดียวนะสำหรับกลอนบทนี้ "ถึงเพื่อน By สิวสิ่มหลี" (นามปากกาเดิมรุ่นพระเจ้าเหา)
เพื่อนกัน.....ก็ต้องให้...คำปรึกษา....
เพื่อนกัน....ต้องหา...ความกระจ่าง....
เพื่อนกัน....เมื่อเหงา...เศร้าทุกครา...
คอยวนเวียน...มาหา....ด้วยห่วงใย
ภายในใจ....ยังคิด...ถึงเสมอ...
ก็เพราะเธอ...เป็นเพื่อน...ไม่ใช่เหรอ...
แล้วทำไม...เมื่อฉัน...ต้องพบเจอ...
เธอกลับทิ้ง...ฉันละเออ...เธอเพื่อนใคร....
ร้อยพันเรื่อง...วุ่นวาย...กับปัญหา...
อยากปรึษา...แก้ไข...ในสิ่งต่าง...
ความจริงใจ...มีให้...ในทุกทาง....
มาเหินห่าง...อย่างนี้...ไม่เข้าใจ...
เธอเป็นเพื่อน...กับฉัน...จริงจริงเหรอ
หรือว่าเธอ...คบฉัน...แค่หวังผล...
เพียงแค่ฉัน...มันมีคน...ที่นิยม...
คือเหตุผล...ที่เธอมี...ให้แก่กัน...
"เพื่อน"ในความ...คิดเธอ....คือแบบไหน...
บอกฉันหน่อย...ได้ไหม...ใจใคร่รู้....
ต้องเด่นดัง...มากล้น....ด้วยคนดู....
หรือแค่อยู่....เป็นเพื่อนกัน....เท่านั้นพอ........