สวัสดีค่ะเพื่อนๆชาวเว็บเลิฟ วันนี้อยากถ่ายทอดความรู้สึกดีๆจากการไปร่วมช่วยเพ็คของช่วยเหลือผู้ประสบภัย
และเชื่อว่าหลายคนก็ได้ไปร่วมกิจกรรมแบบนี้แล้วเหมือนกัน เรียกว่าจิตอาสาก็ได้ คืออาสาพร้อมที่จะช่วย
ต้องขอสารภาพว่าปีนี้เฉยๆกับน้ำท่วมที่เกิดทุกที่เพราะไม่ค่อยได้ติดตามข่าวและไม่ค่อยมีเวลาเท่าไรนัก
ปีที่แล้วได้ช่วยเต็มที่ในรูปแบบต่างๆ เช่นรวบรวมบริจาค บริจาค ช่วยกระจายข่าวแต่ปีนี้กลับเฉยๆ ได้แค่
ร่วมบริจาคให้มูลนิธิสายใจไทย ราชประชานุเคราะห์กับทางช่องสาม โดยร่วมกับเพื่อน และไม่ได้เตรียม
พร้อมอะไรในการกักตุนอาหารไว้ใช้ในยามเดือดร้อนเพราะมั่นใจว่าที่อยู่จะไม่ท่วม กระทั่งเพื่อนต่าง
พากันตุน เลยไปหาซื้อบ้างแต่หาไม่ได้เอาเสียเลย ที่สุดก็ได้น้ำมาหนึ่งเพ็คกับปลากระป๋องสี่ห้ากล่อง
นอกนั้นไม่เหลือคาดว่าจะเก็บไว้ยามเดือดร้อนเพราะบ้านจะรับน้ำเป็นจุดสุดท้าย

มาวันนี้คนที่บ้านชวนไปร่วมเพ็คของที่ดอนเมืองและเอาขนมไปแจกด้วยจุดประสงค์เพื่อสอนให้เด็กๆ
ที่บ้านรู้จักคำว่าทำประโยชน์เพื่อสังคมเลยตัดสินใจเอาน้ำหนึ่งแพ็คกับปลากระป๋องที่ได้มาไปด้วย
ร่วมบริจาคเห็นของขาดตลาดคนประสบภัยเดือดร้อนยังมีมาก ไปถึงกลัวสิ่งแรกที่รู้สึกคือจิตใจที่
เฉยๆติดจะไร้ความรู้สึกสงสารด้วยซ้ำกลับแปรเปลี่ยนเป็นปิติยินดีตั้งแต่นาทีแรกที่เห็นผู้คนมากมาย
ทุกวัยไปร่วมกันแพ็คของเอาของไปบริจาคและได้ไปช่วยเขาด้วย มันเป็นความรู้สึกดีใจที่ได้ทำจาก
จิตที่มัวหมองกลายเป็นความปลื้มปิติยินดี รู้สึกว่าน้ำกับปลากระป๋องที่นำไปบริจาคและได้ร่วมช่วย
แพ็คนั้นมันมีค่ามาก มีประโยชน์มาก ทุกคนต่างมีสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสดูมีความสุขที่ได้ทำเพื่อคนไทย
ด้วยกัน ถึงได้ตระหนักรู้ว่าความสุขจากจิตที่คิดช่วย คิดให้เป็นมันเป็นอย่างนี้เอง ความขุ่นข้องมัวหมอง
ในใจหายไปสิ้น สุขจนอยากเอาความรู้สึกดีๆจากการให้ ให้ทั้งสิ่งของแม้จะน้อยนิด กับเงินช่วยซื้อยา
สำหรับผู้ประสบภัย กับแรงกาย แม้จะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆก็ยังอยากเอามาแบ่งปันให้เพื่อนๆหรือคน
อื่นได้รับรู้

อยากเชิญชวนให้ไปลองสัมผัสดูสักครั้งสำหรับเพื่อนๆที่ยังไม่เคยไปหรือถ้ามีเวลาว่างและสะดวก
ที่จะไป ส่วนคนที่เคยไปแล้วคงรู้สึกเช่นเดียวกัน แม้เราจะตัวไม่ใหญ่กำลังไม่มากแต่เราก็ช่วยชาติ
บ้านเมืองยามเดือดร้อนได้เหมือนกัน อยากร่วมอนุโมทนากับคนไทยทุกคนที่ได้ไปช่วยเต็มที่
ยอมเสียสละมากกว่าเราไปไหนๆ พวกเขาคงมีความสุขอิ่มใจมากกว่าเราไปไหนๆเพราะการกระทำ
ของเรามันเทียบไม่ได้กับพวกที่เสียสละแรงกายแรงใจมาหลายวัน อดหลับอดนอน ช่วยทำคันกั้นน้ำ
ฝ่าน้ำ ฝ่าฝนเพื่อช่วยคนเดือดร้อน

สุดท้ายข่าวฝากทางมูลนิธิราชประชานุเคราะห์กับสภาการชาติไทยยังขาดอาสาสมัครที่มีความรู้
เรื่องคอมพิวเตอร์คีย์ระบบข้อมูลของผู้บริจาคอยู่มากส่วนมากมีคนช่วยแพ็คแต่คนคนคีย์ข้อมูล
รู้บบพวกนี้มีน้อยค่ะ

ขอนำความรู้สึกดีๆเช่นนี้มาแบ่งปันแม้ตอนแรกจะเฉยๆก็ตาม และเข้าใจถึงคำว่าการให้นั้น
นำพาความสุขมามากแค่ไหน เพียงแค่ช่วยบริจาคสิ่งของก็สุขแล้วค่ะ ทำอะไรได้ก็ทำไปเท่า
ที่กำลังความสามารถความสะดวกของเราจะทำได้

เพลงใบไม้