องค์อคินกษัตริย์ลึกลับแดนเถื่อนจากหิรัณย์นครเสด็จเยือนรัตนนครในนามผู้แทนพระองค์เองหรือบุรุษลึกลับจากหิรัณย์และทรงช่วยเหลือองค์หญิงอัมภัสชาแห่งรัตนนครกับชาวรัตนให้รอดพ้นจากการย่ำยีของสินธุนครผู้มากอิทธิพลและยิ่งใหญ่เหนือนครใด ด้วยทรงมุ่งมั่นที่จะเรียกคืนเกียรติของสตรีหนึ่งเดียวในพระทัยคืนจากชาวสินธุตามที่ได้ทรงให้คำมั่นสัญญาไว้
‘องค์หญิงอัมภัสชาของเกล้ากระหม่อม อย่าทรงทุกข์อีกเลยพ่ะย่ะค่ะ เกล้ากระหม่อมขอให้สัญญาด้วยเกียรติของชายชาวหิรัณย์ เกียรติและศักดิ์ศรีของสตรีชาวรัตนจะถูกเรียกคืน ผู้ใดที่ทำให้องค์หญิงต้องทุกข์ใจ ผู้นั้นต้องได้รับการชดใช้ อย่างสาสม พระเกียรติและศักดิ์ศรีจะถูกเรียกคืนจากผู้ที่บังอาจกระทำการอันต่ำช้ากับสตรีชาวรัตน ขอให้ทรงอดทน องค์หญิงของเกล้ากระหม่อม จากชาวหิรัณย์ผู้หวังดีกับรัตนนครเสมอ’
ทอดพระเนตรถ้อยความในกระดาษแล้วทรงรู้สึกผ่อนคลายความกังวลในพระทัยอย่างบอกไม่ถูก เหมือนทุกข์ในพระทัยได้ถูกขจัดให้สิ้นไป ทรงไม่เข้าพระทัยว่าเหตุใดความอัดอั้นในพระทัยทั้งหลายถึงได้มลายไปสิ้น เมื่ออ่านถ้อยความนั้นจบ ถ้อยความสั้นๆ กลับทำให้รู้สึกอบอุ่นมั่นคงได้อย่างประหลาด
‘ท่านเป็นใครกันแน่ ช่างบังอาจเสียจริง เราไม่เคยเป็นของใครทั้งนั้น อย่าหวังเลยคนเจ้าเล่ห์ คิดกำเริบกับราชกุมารี สักวันถ้ารู้ว่าเป็นใคร คอยดู...จะเรียกคืนให้สาสมโทษฐานบังอาจหลอกลวงราชกุมารี’ ทรงคาดโทษชายลึกลับชาวหิรัณย์ ทว่าพระพักตร์กลับยิ้ม