บ้านนราธร (ภาคต่อของทรัพย์สิดีฯ)
ถ้าใครเคยอ่านทรัพย์สิดี ชื่อนี้ที่ผมรัก นี่คือภาคต่อ ที่มีตัวละครคือลูกๆทั้งสามค่ะ การแหกกฏของตระกูลนราธรได้เริ่มขึ้นในรุ่นนี้ มีตัวเอก 3 คน คือ นรนทร์ ลูกชายคนโต ที่ไม่ต้องการดูแลบริษัท นราธิป ลูกชายคนรองที่ไม่ได้เป็นที่คาดหวังของใคร และสิดาริน ลูกสาวคนเล็กของบ้านที่คุณย่าต้องการให้สวยสมบูรณ์แบบ แต่เธอกลับแก่นเซี้ยว ห่างไกลคำว่ากุลสตรี
แล้วบ้านนราธร รุ่นที่ 5 จะเป็นอย่างไร
ปฏิบัติการความเป็นแม่ของทรัพย์สิดี เริ่มขึ้นแล้ว
แล้วบ้านนราธร รุ่นที่ 5 จะเป็นอย่างไร
ปฏิบัติการความเป็นแม่ของทรัพย์สิดี เริ่มขึ้นแล้ว
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทนำ
ป27 ธ.ค. พฤหัสบดี
สมุดบันทึกที่รัก
ฉันบอกคุณย่าตั้งหลายครั้งแล้วว่าฉันไม่ชอบและตอนนี้อาจจะถึงขั้นเกลียดด้วยซ้ำ เรื่องการออกงานการกุศลในช่วงกลางวัน หรือแม้กระทั่งงานแต่งงานของลูกหลานเพื่อนคุณย่า งานสโมสรกลางคืนทั้งหลายแหล่ ที่คุณย่าชอบไปพบปะกับเพื่อนฝูงคุณหญิงคุณนายบ่อยๆ ฉันบอกท่านเสมอว่าฉันไม่เหมาะกับอะไรพวกนี้ เป็นแน่แท้ และถ้าฉันไป ฉันก็คงจะสร้างความรำคาญให้คุณย่าแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ นั่นคือ เดินไปถามท่านทุกสิบนาทีว่ากลับได้หรือยัง คุณย่าที่กำลังพูดคุยอย่างเพลิดเพลินกับเหล่าเพื่อนๆตู้เพชรเคลื่อนที่ก็จะหันมายิ้มแต่แววตาเริ่มดุพร้อมกับพูดรอดไรฟันออกมาด้วยเสียงตวาดเบาๆ เป็นการกลบเกลื่อนไม่ให้คู่สนทนาจับได้
"ดาริน ไปไกลๆย่าสักครึ่งชัั่วโมงได้ไหม ฮึ"
แต่ก็นั่นแหละ ฉันก็จะตื๊อไม่เลิก จนในที่สุดท่านก็จะพาฉันกลับ เพราะไม่อยากดุฉันต่อหน้าผู้คนให้เป็นที่ติฉินนินทา บางครั้งฉันก็แอบหัวเราะบ่อยๆนะ เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ดูสิ คุณย่าก็ยังมีความอดทนไม่เลิก ท่านยังคงพาฉันไปเกือบทุกงานที่ฉันพอจะไปได้ ถ้าไม่ติดเรียน ทำรายงาน หรือสอบ ทั้งๆที่ฉันก็บ่นและโวยวายเกี่ยวกับเรื่องนี้ทุกครั้งแทบจะบ้านแตก แต่คุณพ่อหรือก็ไม่เคยขัดใจคุณย่าหรอก (คุณแม่บอกว่าคุณพ่อไม่เคยขัดใจแม่ตัวเองมาตั้งแต่เด็กแล้ว ให้ตายสิ!) ส่วนคุณแม่ก็ช่วยพูดให้ฉันกับคุณย่าบ่อยๆ คุณย่าก็ยอมบ้างไม่ยอมบ้าง บางทีคุณแม่ก็ไปด้วยเสียเลยเพื่อจะได้ไปคุมไม่ให้ฉันวุ่นวายนัก และจะได้ไม่ต้องขัดใจแม่สามี ให้ตายสิ แม่ฉันฉลาดชะมัด ทั้งๆที่แม่ก็เกลียดการออกงานอย่างนี้เหมือนกัน คุณปู่น่ะเหรอ ท่านไม่มายุ่งเรื่องอะไรพวกนี้หรอก บางทีท่านก็ช่วยฉันได้เหมือนกัน เช่น ฉันรู้ข่าวแว่วๆมาจากน้าลูกกบแม่ครัวในบ้านว่าสุดสัปดาห์นี้คุณย่าจะไปออกงาน ฉันก็จะรีบบึ่งไปบอกคุณปู่ว่า ขอไปตีกอล์ฟด้วย แล้วปู่ก็พาซื่อพาฉันไป พอกลับมาก็จะโดนคุณย่าเอ็ดตะโร แต่ฉันไปแอบขำคนเดียว ฮ่าๆๆ
พี่ชายสองคนของฉัน เขาก็เคยช่วยฉันนะเรื่องนี้ คือช่วยให้ฉันมีปัญหามากขึ้น พี่รนทร์บอกต่อหน้าทุกคนในบ้านว่า การที่ฉันไปกับคุณย่านั้นเป็นเรื่องที่ดีมาก เพราะคุณย่าอายุมากแล้ว และควรจะมีหลานรุ่นสาวอย่างฉันไปคอยดูแล ฉันฟังแล้วลมออกหูทันที แล้วทำไมพี่ไม่ไปเสียเองล่ะ ทำมาพูดดี พี่รนทร์น่ะฉลาดเป็นกรด พูดอย่างนี้ได้ใจคุณย่าไปเต็มๆ ขึ้นแท่นหลานรักตลอดกาล ทำอะไรก็ไม่เคยผิด ฉันอยากจะฉลาดให้ได้ครึ่งหนึ่งของเขานะ แต่ไม่อยากมีบุคลิกแบบเขาหรอก อย่างกับผีดิบ ใส่แว่นคงแก่เรียน ดีที่หน้าตาออกไปทางคุณแม่ ถ้าหน้าเหมือนคุณพ่อนี่...แบบว่าเหมือนเกิดมาก็แก่เลย พร้อมดูแลธุรกิจครอบครัวทันที
พี่ธิปค่อยดีหน่อย คือพี่ธิปเป็นคนสบายๆอยู่แล้ว ไม่ใช่หลานรักเท่าไรเลยไม่กล้าพูดอะไรกับคุณย่า บางครั้งพี่ธิปเลยไปเป็นเพื่อนฉันบ้าง ซึ่งก็เป็นความคิดที่ดีนะ (ลอกคุณแม่มา) แต่พอไปแล้วสงสัยจะไปสร้างปัญหาให้คุณย่ามากขึ้นมากกว่า เพราะเราสองคนกินจุ ก็เลยทำให้อาหารแบบบุฟเฟต์ หรือคอกเทลตามงานต่างๆ ร่อยหรอเร็วไปหน่อย แถมบางทีพี่ธิปก็ชอบคิดอะไรแปลกๆให้ฉันขำเล่น เช่น เวลาเห็นใครคุยกันพี่ธิปก็จะคิดบทสนทนาพากย์คำพูดของคนกลุ่มนั้น ซึ่งส่วนมากจะฮาสุดๆ และเราก็กลั้นหัวเราะกันไว้ไม่อยู่จริงๆ จนโดนคุณย่าดุบ่อยๆ (ด้วยสายตา)
แต่เรื่องนี้ฉันพอจะปรับทุกข์กับคุณยายได้บ้าง คุณยายนิดที่แสนน่ารักของฉัน เวลาฉันไปเยี่ยม คุณยายจะเตรียมอบขนมไว้เต็มบ้าน มีอาหารอร่อยๆฝีมือคุณยายทานทุกมื้อ คุณยายตามใจฉันมากและไม่เคยบังคับให้ไปงานงี่เง่าอะไรเลย บางครั้งท่านชอบชวนฉันไปซื้ออุปกรณ์ทำขนม พาไปซื้อหนังสือนิยายดีดี ฉันชอบช่วงเวลาที่อยู่กับคุณยายที่สุดเลย แต่มันก็สั้นนัก นานๆครั้งฉันจะได้มานอนค้างเป็นสัปดาห์เสียทีหนึ่ง ฉันเล่าให้คุณยายฟังเรื่องคุณย่าชอบพาฉันออกงาน คุณยายพูดให้ฉันได้คิดอย่างหนึ่ง ท่านบอกว่า
“คุณย่าของหนูเขาฝันอยากมีลูกสาวมานานแล้ว แต่ก็ไม่มี ทีนี้เขาก็เฝ้ารอหลานสาว ลุ้นถึงสองครั้งกว่าจะได้หนูมา โตขึ้นหนูก็เป็นเด็กดีน่ารัก แถมสะสวย คุณย่าเขาก็อยากพาหลานสาวไปอวดเป็นธรรมดา คนแก่น่ะ ความสุขก็คือการเห็นลูกหลานเติบโตนะจ๊ะ ถ้ามันไม่เหนือบ่ากว่าแรงนัก ก็ไปเป็นเพื่อนเขาเถอะ"
เอาละ ฉันยอมรับว่าเหตุผลคุณยายน่ะดีเหลือเชื่อ แต่ฉันไม่เคยเชื่อเรื่องความสวยของตัวเอง เพราะพวกเพื่อนผู้หญิิงมักจะบอกว่าฉันเก้งกางเหมือนทอม บางทีเรียกฉันว่าทอมมี่ ส่วนเรื่องคุณย่าอยากได้ฉันนักหนา ฉันต้องขอคิด เพราะคุณย่าชอบเข้มงวดกับฉัน ไม่เห็นตามใจเหมือนคุณยายเลย แต่เอาล่ะ ฉันคิดว่าคุณยายเป็นกลางที่สุด ฉันจะเชื่อคุณยาย
สมุดบันทึกจ๋าาาาา เอาเป็นว่าตอนนี้เป็นเรื่องหนักอกที่สุดของฉันแล้วล่ะ สำหรับการเป็นเด็กอายุ 16 ปีคนหนึ่ง นอกจากการบ้านที่ต้องทำ ยังมีเรื่องของคุณย่าให้ต้องคิด ฉันไม่เข้าใจเหตุผลของคุณย่าจริงๆ และไม่เข้าใจว่าทำไมคุณแม่ซึ่งน่าจะมีสิทธิ์ขาดในตัวฉันที่สุดกลับไม่สามารถช่วยอะไรฉันในเรื่องนี้ได้ นี่ล่ะจึงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ฉันไม่อยากเหมือนคุณแม่ และอยากออกจากเงาของท่านให้ได้ เพราะใครๆชอบพูดว่า นิสัยฉันเหมือนคุณแม่ทุกกระเบียดนิ้ว ยกเว้นหน้าตาที่เหมือนคุณพ่อ (แต่ฉันไม่ได้เกิดมาแล้วแก่เลยนะ)
เอาล่ะที่ฉันบ่นเพราะว่าเมื่อวันคริสต์มาสที่ผ่านมาทั้งๆที่ฉันและครอบครัวนับถือศาสนาพุทธแท้ๆ แต่คุณย่ากลับบังคับให้ฉันใส่ชุดสีเขียวแดง แต่งตัวราวกับเด็กน้อย แล้วถือกล่องของขวัญไปงานคริสต์มาสบ้านเพื่อนสนิทคุณย่า ดีที่ช่วงนี้ฉันค่อนข้างอารมณ์ดีเพราะฉันไม่มีสอบ แถมอากาศเย็น ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ฉันชอบที่สุดของปี ฉันจึงไม่ได้ต่อต้านมาก เพราะงานนี้ฉันได้จับฉลากและทานอาหารอร่อยๆ ถึงแม้คราวนี้จะไม่มีใครไปป็นเพื่อนด้วย เพราะพี่ชายทั้งสองตกลงนอนดูหนังมาราธอนกันที่บ้าน ซึ่งฉันคิดว่าปกติพี่ทั้งสองคนมักจะชวนฉันเสอ แต่คราวนี้ไม่ เพราะพวกเขาอาจจะแอบดูหนังโป๊กันแน่ ไว้ว่างๆฉันจะแอบย่องไปค้นในห้องที่รนทร์กับพี่ธิป ดังนั้นงานคริสต์มาสครั้งนี้ ฉันถึงไม่ไปกวนคุณย่าเลย ฉันขลุกตัวอยู่กับซุ้มขนมแสนอร่อย รอเวลาจับฉลาก แต่แล้วเรื่องไม่ดีมันก็มักจะเกิดขึ้นให้คุณย่าดุฉันได้ตลอดล่ะ เพราะมีเจ้าเด็กงี่เง่าสองคนจากไหนไม่รู้ มาวิ่งเล่นบริเวณซุ้มเค้กแถวนั้นแล้วก็ชนโต๊ะจนขนมเค้กหล่นใส่ชุดสวยๆของตัวเอง จากนั้นหล่อนก็เริ่มร้องไห้ ฉันเห็นแล้วจึงเข้าไปช่วย ปรากฏแม่หนูน้อยนี่คงได้รับการตามใจมามาก หล่อนตะโกน
“ออกไป๊!” แล้วปาดเค้กบนชุดตัวเองปาใส่ฉัน ทำเอาชุดฉันเละไปด้วย ทีนี้ฉันก็โมโหสิ อายุฉันเพียงแค่ 16 นะ ไม่ใช่คนอายุเท่าคุณย่าที่ผ่านเรื่องๆร้ายๆมามากจนต้องอดทนให้ได้ ฉันจึงป้ายเค้กใส่หน้าหล่อน ทีนี้เพื่อนตัวน้อยของหล่อนอีกคนไม่ยอม เธอมารุมปาเค้กใส่ฉันด้วย ทำเอางานวุ่นไปกันใหญ่ คุณย่าที่กำลังคุยกับเพืื่อนหันมาตามเสียงโวยวายที่เกิดขึ้นเลยได้เห็นฉันเละทั้งหน้าเละทั้งชุดไปด้วยเค้ก คราวนี้คุณย่าผู้มีหน้ามีตาในสังคมไม่สามารถตวาดฉันเพียงแค่การพูดรอดไรฟันออกมาเท่านั้น คุณย่าเดินย่างสามขุนมาหาฉัน ดวงตาเบิกโพลง ส่วนฉันที่กำลังโดนยัยตัวน้อยทั้งสองรุมทึ้งไปทั้งตัว ก็หยุดกลั้นหายใจมองคุณย่า คิดในใจว่างานนี้ไม่เกิดก็ดับกันไปข้างหนึ่ง แต่ปรากฏว่าฉันคิดผิด คุณย่ากลับแสยะยิ้มแล้วพูดรอดไรฟัน
“สิดาริน กลับบ้าน!”
เอาละอย่างน้อย งานนี้คุณย่าก็อยากกลับเองนะ
แต่ฉันกลับนึกอะไรขึ้นมาได้ "คุณย่าคะ เรายังไม่ได้จับฉลาก....”แต่พูดไม่ทันเสร็จ คุณย่าผู้ซึ่งรอคอยหลานสาวอย่างฉันมานานแสนนาน ก็ลากตัวฉันออกไปตรงนั้นแต่โดยดี โดยมีสายตาคนทั้งงานมองเราสองคนด้วยความรู้สึกที่ฉันอธิบายยาก
เอาละสมุดบันทึก ฉันไม่อยากจะบ่นเรื่องนี้อีกหรอกนะ เพราะก่อนจะขึ้นปีหน้าฉันตั้งใจว่า จะมองโลกในแง่บวกมากขึ้น จะพยายามนึกถึงสิ่งดีดีของคุณย่า และจะทำตัวให้เหมือนคุณแม่น้อยลง คือจะตลกให้น้อยลง ฉันจะลองทำขรึมแบบคุณพ่อบ้าง เผื่อฉันจะได้เลิกดูเหมือนทอม แต่กลายเป็นสวยสง่า สุขุมแบบพี่ดีน่าลูกคุณลุงจิทัศน์บ้าง
เอาละฉันขอเขียนเท่านี้ก่อน ได้เวลาทานอาหารเย็นแล้ว และคืนนี้ฉันต้องคิดเรื่องการจัดงานฉลองปีใหม่ที่บ้านด้วย ฉันจะขอร้องคุณย่าว่าขอเชิญแขกมาแค่ครอบครัวคุณุลงจิทัศน์และแพรวาเพื่อนสนิทของฉันเท่านั้น ฉันไม่ชอบงานใหญ่โตที่มีผู้คนมากมาย แต่จริงๆแล้วเราสามารถคุยและหัวเราะด้วยได้ไม่กี่คน
สิดาริน
สมุดบันทึกที่รัก
ฉันบอกคุณย่าตั้งหลายครั้งแล้วว่าฉันไม่ชอบและตอนนี้อาจจะถึงขั้นเกลียดด้วยซ้ำ เรื่องการออกงานการกุศลในช่วงกลางวัน หรือแม้กระทั่งงานแต่งงานของลูกหลานเพื่อนคุณย่า งานสโมสรกลางคืนทั้งหลายแหล่ ที่คุณย่าชอบไปพบปะกับเพื่อนฝูงคุณหญิงคุณนายบ่อยๆ ฉันบอกท่านเสมอว่าฉันไม่เหมาะกับอะไรพวกนี้ เป็นแน่แท้ และถ้าฉันไป ฉันก็คงจะสร้างความรำคาญให้คุณย่าแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ นั่นคือ เดินไปถามท่านทุกสิบนาทีว่ากลับได้หรือยัง คุณย่าที่กำลังพูดคุยอย่างเพลิดเพลินกับเหล่าเพื่อนๆตู้เพชรเคลื่อนที่ก็จะหันมายิ้มแต่แววตาเริ่มดุพร้อมกับพูดรอดไรฟันออกมาด้วยเสียงตวาดเบาๆ เป็นการกลบเกลื่อนไม่ให้คู่สนทนาจับได้
"ดาริน ไปไกลๆย่าสักครึ่งชัั่วโมงได้ไหม ฮึ"
แต่ก็นั่นแหละ ฉันก็จะตื๊อไม่เลิก จนในที่สุดท่านก็จะพาฉันกลับ เพราะไม่อยากดุฉันต่อหน้าผู้คนให้เป็นที่ติฉินนินทา บางครั้งฉันก็แอบหัวเราะบ่อยๆนะ เกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ดูสิ คุณย่าก็ยังมีความอดทนไม่เลิก ท่านยังคงพาฉันไปเกือบทุกงานที่ฉันพอจะไปได้ ถ้าไม่ติดเรียน ทำรายงาน หรือสอบ ทั้งๆที่ฉันก็บ่นและโวยวายเกี่ยวกับเรื่องนี้ทุกครั้งแทบจะบ้านแตก แต่คุณพ่อหรือก็ไม่เคยขัดใจคุณย่าหรอก (คุณแม่บอกว่าคุณพ่อไม่เคยขัดใจแม่ตัวเองมาตั้งแต่เด็กแล้ว ให้ตายสิ!) ส่วนคุณแม่ก็ช่วยพูดให้ฉันกับคุณย่าบ่อยๆ คุณย่าก็ยอมบ้างไม่ยอมบ้าง บางทีคุณแม่ก็ไปด้วยเสียเลยเพื่อจะได้ไปคุมไม่ให้ฉันวุ่นวายนัก และจะได้ไม่ต้องขัดใจแม่สามี ให้ตายสิ แม่ฉันฉลาดชะมัด ทั้งๆที่แม่ก็เกลียดการออกงานอย่างนี้เหมือนกัน คุณปู่น่ะเหรอ ท่านไม่มายุ่งเรื่องอะไรพวกนี้หรอก บางทีท่านก็ช่วยฉันได้เหมือนกัน เช่น ฉันรู้ข่าวแว่วๆมาจากน้าลูกกบแม่ครัวในบ้านว่าสุดสัปดาห์นี้คุณย่าจะไปออกงาน ฉันก็จะรีบบึ่งไปบอกคุณปู่ว่า ขอไปตีกอล์ฟด้วย แล้วปู่ก็พาซื่อพาฉันไป พอกลับมาก็จะโดนคุณย่าเอ็ดตะโร แต่ฉันไปแอบขำคนเดียว ฮ่าๆๆ
พี่ชายสองคนของฉัน เขาก็เคยช่วยฉันนะเรื่องนี้ คือช่วยให้ฉันมีปัญหามากขึ้น พี่รนทร์บอกต่อหน้าทุกคนในบ้านว่า การที่ฉันไปกับคุณย่านั้นเป็นเรื่องที่ดีมาก เพราะคุณย่าอายุมากแล้ว และควรจะมีหลานรุ่นสาวอย่างฉันไปคอยดูแล ฉันฟังแล้วลมออกหูทันที แล้วทำไมพี่ไม่ไปเสียเองล่ะ ทำมาพูดดี พี่รนทร์น่ะฉลาดเป็นกรด พูดอย่างนี้ได้ใจคุณย่าไปเต็มๆ ขึ้นแท่นหลานรักตลอดกาล ทำอะไรก็ไม่เคยผิด ฉันอยากจะฉลาดให้ได้ครึ่งหนึ่งของเขานะ แต่ไม่อยากมีบุคลิกแบบเขาหรอก อย่างกับผีดิบ ใส่แว่นคงแก่เรียน ดีที่หน้าตาออกไปทางคุณแม่ ถ้าหน้าเหมือนคุณพ่อนี่...แบบว่าเหมือนเกิดมาก็แก่เลย พร้อมดูแลธุรกิจครอบครัวทันที
พี่ธิปค่อยดีหน่อย คือพี่ธิปเป็นคนสบายๆอยู่แล้ว ไม่ใช่หลานรักเท่าไรเลยไม่กล้าพูดอะไรกับคุณย่า บางครั้งพี่ธิปเลยไปเป็นเพื่อนฉันบ้าง ซึ่งก็เป็นความคิดที่ดีนะ (ลอกคุณแม่มา) แต่พอไปแล้วสงสัยจะไปสร้างปัญหาให้คุณย่ามากขึ้นมากกว่า เพราะเราสองคนกินจุ ก็เลยทำให้อาหารแบบบุฟเฟต์ หรือคอกเทลตามงานต่างๆ ร่อยหรอเร็วไปหน่อย แถมบางทีพี่ธิปก็ชอบคิดอะไรแปลกๆให้ฉันขำเล่น เช่น เวลาเห็นใครคุยกันพี่ธิปก็จะคิดบทสนทนาพากย์คำพูดของคนกลุ่มนั้น ซึ่งส่วนมากจะฮาสุดๆ และเราก็กลั้นหัวเราะกันไว้ไม่อยู่จริงๆ จนโดนคุณย่าดุบ่อยๆ (ด้วยสายตา)
แต่เรื่องนี้ฉันพอจะปรับทุกข์กับคุณยายได้บ้าง คุณยายนิดที่แสนน่ารักของฉัน เวลาฉันไปเยี่ยม คุณยายจะเตรียมอบขนมไว้เต็มบ้าน มีอาหารอร่อยๆฝีมือคุณยายทานทุกมื้อ คุณยายตามใจฉันมากและไม่เคยบังคับให้ไปงานงี่เง่าอะไรเลย บางครั้งท่านชอบชวนฉันไปซื้ออุปกรณ์ทำขนม พาไปซื้อหนังสือนิยายดีดี ฉันชอบช่วงเวลาที่อยู่กับคุณยายที่สุดเลย แต่มันก็สั้นนัก นานๆครั้งฉันจะได้มานอนค้างเป็นสัปดาห์เสียทีหนึ่ง ฉันเล่าให้คุณยายฟังเรื่องคุณย่าชอบพาฉันออกงาน คุณยายพูดให้ฉันได้คิดอย่างหนึ่ง ท่านบอกว่า
“คุณย่าของหนูเขาฝันอยากมีลูกสาวมานานแล้ว แต่ก็ไม่มี ทีนี้เขาก็เฝ้ารอหลานสาว ลุ้นถึงสองครั้งกว่าจะได้หนูมา โตขึ้นหนูก็เป็นเด็กดีน่ารัก แถมสะสวย คุณย่าเขาก็อยากพาหลานสาวไปอวดเป็นธรรมดา คนแก่น่ะ ความสุขก็คือการเห็นลูกหลานเติบโตนะจ๊ะ ถ้ามันไม่เหนือบ่ากว่าแรงนัก ก็ไปเป็นเพื่อนเขาเถอะ"
เอาละ ฉันยอมรับว่าเหตุผลคุณยายน่ะดีเหลือเชื่อ แต่ฉันไม่เคยเชื่อเรื่องความสวยของตัวเอง เพราะพวกเพื่อนผู้หญิิงมักจะบอกว่าฉันเก้งกางเหมือนทอม บางทีเรียกฉันว่าทอมมี่ ส่วนเรื่องคุณย่าอยากได้ฉันนักหนา ฉันต้องขอคิด เพราะคุณย่าชอบเข้มงวดกับฉัน ไม่เห็นตามใจเหมือนคุณยายเลย แต่เอาล่ะ ฉันคิดว่าคุณยายเป็นกลางที่สุด ฉันจะเชื่อคุณยาย
สมุดบันทึกจ๋าาาาา เอาเป็นว่าตอนนี้เป็นเรื่องหนักอกที่สุดของฉันแล้วล่ะ สำหรับการเป็นเด็กอายุ 16 ปีคนหนึ่ง นอกจากการบ้านที่ต้องทำ ยังมีเรื่องของคุณย่าให้ต้องคิด ฉันไม่เข้าใจเหตุผลของคุณย่าจริงๆ และไม่เข้าใจว่าทำไมคุณแม่ซึ่งน่าจะมีสิทธิ์ขาดในตัวฉันที่สุดกลับไม่สามารถช่วยอะไรฉันในเรื่องนี้ได้ นี่ล่ะจึงเป็นอีกเหตุผลหนึ่งที่ฉันไม่อยากเหมือนคุณแม่ และอยากออกจากเงาของท่านให้ได้ เพราะใครๆชอบพูดว่า นิสัยฉันเหมือนคุณแม่ทุกกระเบียดนิ้ว ยกเว้นหน้าตาที่เหมือนคุณพ่อ (แต่ฉันไม่ได้เกิดมาแล้วแก่เลยนะ)
เอาล่ะที่ฉันบ่นเพราะว่าเมื่อวันคริสต์มาสที่ผ่านมาทั้งๆที่ฉันและครอบครัวนับถือศาสนาพุทธแท้ๆ แต่คุณย่ากลับบังคับให้ฉันใส่ชุดสีเขียวแดง แต่งตัวราวกับเด็กน้อย แล้วถือกล่องของขวัญไปงานคริสต์มาสบ้านเพื่อนสนิทคุณย่า ดีที่ช่วงนี้ฉันค่อนข้างอารมณ์ดีเพราะฉันไม่มีสอบ แถมอากาศเย็น ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่ฉันชอบที่สุดของปี ฉันจึงไม่ได้ต่อต้านมาก เพราะงานนี้ฉันได้จับฉลากและทานอาหารอร่อยๆ ถึงแม้คราวนี้จะไม่มีใครไปป็นเพื่อนด้วย เพราะพี่ชายทั้งสองตกลงนอนดูหนังมาราธอนกันที่บ้าน ซึ่งฉันคิดว่าปกติพี่ทั้งสองคนมักจะชวนฉันเสอ แต่คราวนี้ไม่ เพราะพวกเขาอาจจะแอบดูหนังโป๊กันแน่ ไว้ว่างๆฉันจะแอบย่องไปค้นในห้องที่รนทร์กับพี่ธิป ดังนั้นงานคริสต์มาสครั้งนี้ ฉันถึงไม่ไปกวนคุณย่าเลย ฉันขลุกตัวอยู่กับซุ้มขนมแสนอร่อย รอเวลาจับฉลาก แต่แล้วเรื่องไม่ดีมันก็มักจะเกิดขึ้นให้คุณย่าดุฉันได้ตลอดล่ะ เพราะมีเจ้าเด็กงี่เง่าสองคนจากไหนไม่รู้ มาวิ่งเล่นบริเวณซุ้มเค้กแถวนั้นแล้วก็ชนโต๊ะจนขนมเค้กหล่นใส่ชุดสวยๆของตัวเอง จากนั้นหล่อนก็เริ่มร้องไห้ ฉันเห็นแล้วจึงเข้าไปช่วย ปรากฏแม่หนูน้อยนี่คงได้รับการตามใจมามาก หล่อนตะโกน
“ออกไป๊!” แล้วปาดเค้กบนชุดตัวเองปาใส่ฉัน ทำเอาชุดฉันเละไปด้วย ทีนี้ฉันก็โมโหสิ อายุฉันเพียงแค่ 16 นะ ไม่ใช่คนอายุเท่าคุณย่าที่ผ่านเรื่องๆร้ายๆมามากจนต้องอดทนให้ได้ ฉันจึงป้ายเค้กใส่หน้าหล่อน ทีนี้เพื่อนตัวน้อยของหล่อนอีกคนไม่ยอม เธอมารุมปาเค้กใส่ฉันด้วย ทำเอางานวุ่นไปกันใหญ่ คุณย่าที่กำลังคุยกับเพืื่อนหันมาตามเสียงโวยวายที่เกิดขึ้นเลยได้เห็นฉันเละทั้งหน้าเละทั้งชุดไปด้วยเค้ก คราวนี้คุณย่าผู้มีหน้ามีตาในสังคมไม่สามารถตวาดฉันเพียงแค่การพูดรอดไรฟันออกมาเท่านั้น คุณย่าเดินย่างสามขุนมาหาฉัน ดวงตาเบิกโพลง ส่วนฉันที่กำลังโดนยัยตัวน้อยทั้งสองรุมทึ้งไปทั้งตัว ก็หยุดกลั้นหายใจมองคุณย่า คิดในใจว่างานนี้ไม่เกิดก็ดับกันไปข้างหนึ่ง แต่ปรากฏว่าฉันคิดผิด คุณย่ากลับแสยะยิ้มแล้วพูดรอดไรฟัน
“สิดาริน กลับบ้าน!”
เอาละอย่างน้อย งานนี้คุณย่าก็อยากกลับเองนะ
แต่ฉันกลับนึกอะไรขึ้นมาได้ "คุณย่าคะ เรายังไม่ได้จับฉลาก....”แต่พูดไม่ทันเสร็จ คุณย่าผู้ซึ่งรอคอยหลานสาวอย่างฉันมานานแสนนาน ก็ลากตัวฉันออกไปตรงนั้นแต่โดยดี โดยมีสายตาคนทั้งงานมองเราสองคนด้วยความรู้สึกที่ฉันอธิบายยาก
เอาละสมุดบันทึก ฉันไม่อยากจะบ่นเรื่องนี้อีกหรอกนะ เพราะก่อนจะขึ้นปีหน้าฉันตั้งใจว่า จะมองโลกในแง่บวกมากขึ้น จะพยายามนึกถึงสิ่งดีดีของคุณย่า และจะทำตัวให้เหมือนคุณแม่น้อยลง คือจะตลกให้น้อยลง ฉันจะลองทำขรึมแบบคุณพ่อบ้าง เผื่อฉันจะได้เลิกดูเหมือนทอม แต่กลายเป็นสวยสง่า สุขุมแบบพี่ดีน่าลูกคุณลุงจิทัศน์บ้าง
เอาละฉันขอเขียนเท่านี้ก่อน ได้เวลาทานอาหารเย็นแล้ว และคืนนี้ฉันต้องคิดเรื่องการจัดงานฉลองปีใหม่ที่บ้านด้วย ฉันจะขอร้องคุณย่าว่าขอเชิญแขกมาแค่ครอบครัวคุณุลงจิทัศน์และแพรวาเพื่อนสนิทของฉันเท่านั้น ฉันไม่ชอบงานใหญ่โตที่มีผู้คนมากมาย แต่จริงๆแล้วเราสามารถคุยและหัวเราะด้วยได้ไม่กี่คน
สิดาริน
ลายเส้น เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 19 ม.ค. 2556, 15:35:25 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 19 ม.ค. 2556, 15:37:19 น.
จำนวนการเข้าชม : 2014
| (2) หน้ากาก >> |
จิงโกะ 19 ม.ค. 2556, 17:12:28 น.
หายไปนานเลย
หายไปนานเลย
คิมหันตุ์ 19 ม.ค. 2556, 18:11:15 น.
อายุ16 โห.........มารอตอนต่อจ้า
อายุ16 โห.........มารอตอนต่อจ้า
ลายเส้น 20 ม.ค. 2556, 00:33:35 น.
คิดถึงทุกคนเหมือนกันค่ะ
คิดถึงทุกคนเหมือนกันค่ะ
goldensun 20 ม.ค. 2556, 01:40:06 น.
ออกภาคต่อแล้ว คิดถึงทรัพย์สิดี
ออกภาคต่อแล้ว คิดถึงทรัพย์สิดี
ใบบัวน่ารัก 20 ม.ค. 2556, 12:17:38 น.
คงไม่ได้หรอก นี่เป็นเรื่องของครอบครัวประหลาด
หนูจะไม่มีวันขัดใจคุณย่าได้หรอก
ทำใจเถอะ
คงไม่ได้หรอก นี่เป็นเรื่องของครอบครัวประหลาด
หนูจะไม่มีวันขัดใจคุณย่าได้หรอก
ทำใจเถอะ
ลายเส้น 20 ม.ค. 2556, 12:22:42 น.
5555
5555
ผักหวาน 13 ก.พ. 2556, 19:53:39 น.
น่ารักค่ะ เพราะเรื่องของแม่สิดีก็ขำพอแล้ว มารุ่นลูกอีก แหม คนโต เหมือนพ่อยังกะแกะ คนกลางเหมือนอารัน ลูกสาวคนเล็ก ท่าทางจะเหมือนแม่สิดี 555
น่ารักค่ะ เพราะเรื่องของแม่สิดีก็ขำพอแล้ว มารุ่นลูกอีก แหม คนโต เหมือนพ่อยังกะแกะ คนกลางเหมือนอารัน ลูกสาวคนเล็ก ท่าทางจะเหมือนแม่สิดี 555