สุดเเเค้น แสนรัก
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: อุบัติเหตุ
ภายในห้องทำงานของพ่อเลี้ยงวายยุ วายยุกำลังยุ้งอยู่กับการทํางาน ที่มีเอกสารเยอะกว่าทุกวันมากกว่าปกติ เคลียดก็เคลียดทั้งเรื่องงานและเรื่องน้องสาวที่หนีไป ซึ่งในขณะเดียวกันนั้นเองก๊อก...ก๊อก...ก๊อก เสียงประตูโดนเคาะสองถึงสามครั้ง
“เข้ามาได้”
“ครับ พ่อเลี้ยง”
“นายกร ฉันมีเรื่องด่วนให้นายไปจัดการ”
“ครับ มีเรื่องอะไรหรอครับ”กรถามพ่อเลี้ยงหนุ่มอีกครั้ง
“นายกร นายไปสืบมาที่ว่าผู้ชายที่ชื่อภีมวัตมันเป็นใคร มีฐานะครอบครัวเป็นยังไงมีพี่น้องกี่คน ปัจจุบันทำงานหรือว่าเรียนอยู่ สรุปคือนายไปสืบประวัติทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับผู้ชายคนนี้มาให้ฉันด่วน และส่งคนของเราไปตามหาตัวน้องสาวฉันด้วยที่อิตาลีเพราะมันกล้ามากที่จะลองดีกับฉันที่พาน้องสาวคนเดียวที่ฉันรักหนีฉันไปอย่างนี้ ” วายุพูดเสียงโกรธจัดขบกรามแน่น ถ้าหากนายภีมวัตอะไรคนนั้นยืนอยู่ตรงหน้าของพ่อเลี้ยง พ่อเลี้ยงวายุคงเอาปือมาเล็งยิงไม่ต้องสังสัย
“ครับพ่อเลี้ยง”
“นายไปสืบเถอะ เดี่ยวฉันจะเข้าบริษัทซะหน่อย”
“ครับ”นายกรโค้งตัวให้พ่อเลี้ยงหนุ่มแล้วเดินออกไปจัดการกับภาระกิจที่ได้รับมอบหมาย
“ทำไหมน้องถึงทำกับพี่แบบนี้ล่ะแก้ว แก้วก็รู้ว่พี่รักน้องแค่ไหน น้องเป็นดั่งแก้วตาดวงใจของพี่ ที่พี่ทำทุกอย่างจนถึงทุกวันนี้ก็เพื่อน้อง”ยิ่งพูดก็ยิ่งทำให้พ่อเลี้ยงวายุเจ็บใจที่ไม่สามารถดูแลน้องสาวเพียงคนเดียวที่ตนรักได้
“ถ้าฉันเจอนาย นายไม่รอดแน่นายภีมวัต”พ่อเลี้ยงหนุ่มขบกรามแน่นคำรามเสียงออกมา ดั่งพญาสิงโต ฉันจะทำยังไง ในสัญญาเคยตกลงไว้ด้วยกัน ลองคบกันดู ฉันคิดว่าคงทำได้ ไม่เสียใจ หากว่าเราไม่เข้ากัน ยังคบกันอยู่ แล้ววันผ่านไป หมดเลยหมดใจ ไปรักเธอ เสียงโทรศัพท์เข้าของวายุดังขึ้น
“ครับคุณดา แล้วผมจะรีบไปครับ”วายยุรีบขับรถสปอร์ตคันหรูตู่ใจมาที่บริษัทเอส อาร์ พี ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ร่างสูงกำยำพ่อเลี้ยงหนุ่มเจ้าของประธานบริษัทเดินไปที่ห้องประชุม
“คุณดา แล้วคนอื่นล่ะครับ”
“รอท่านประธาน ในห้องประชุมแล้วล่ะค่ะ”
“ครับ” วายุเดินเข้าไปเปิดประตูห้องประชุมแล้วเดินมาที่นั่งหัวโต๊ะซึ่งเป็น ที่ของประธานบริษัท วายุทำความเคราพแก่ทุกคนโดยการโค้งลำตัวลงไปด้านหน้าเล็กน้อยแล้วเริ่มเปิดการประชุม
“ครับ ที่ผมนัดมาประชุมวันนี่คือผมคิดว่าเราน่าจะขยายพื้นที่การส่งขายองุ่นสายพันธุ์ใหม่ทั้งในประเทศและนอกประเทศเพิ่มขึ้นเป็นอีกสามเท่าตัวและที่สำคัญผมว่าพวกเราน่าจะผลิตอะไรไหม่ๆส่งขายตามตลาดกันบาง ทุกคนคิดเห็นเป็นอย่างไรกันบางครับ”
“ก็ดีนะคะ เพราะตอนนี้มีคนสนใจซื้อองุ่นเป็นจำนวนมาก”
“ครับ งั้นตามนี้น่ะครับ”
“ท่านประธานคะ”
“ครับคุณส้ม มีความคิดดีๆจะนำเสนอหรอครับ”
“คือดิฉันคิดว่าเราน่าจะลองทำองุ่นแบบอบแห้งสามรสดูน่ะค่ะ”ส้มพนักงานสาวเสนอความคิดเห็น
“ผมว่าก็น่าสนใจดีน่ะครับทานประธาน”พนักงานคนหนึ่งเห็นด้วยกับความคิดของส้ม“เพราะเด็กส่วนมากตอนนี้พวกเค้าหันมาสนใจรับประทานผลไม้กัน ถ้าเราพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสเราน่าจะลองทำผลไม้องุ่นอบแห้งซึ่งมันมีความแปลกใหม่ขายสู่ท้องตลาดดูน่ะครับ”
“เอาแบบนี้ล่ะกันครับ เราทำผลไม้อบแห้งสามรสซึ่งมีรสหวาน เปรี๊ยวและก็เค็ม”
“ทุกคนว่าไงกันครับ”วายุถามความคิดเห็นพนักงานทุกคนเพื่อลงมิติการประชุมครั้งนี้ว่าจะผลิตองุ่นสามรสดีใหม่
“ดีค่ะ//ดีครับ”
“งั้นจบการประชุม แยกย้ายกันไปทำงานได้” ทุกคนทยอยออกจากห้องประชุม แต่ว่าวายุยังคงนั่งคิดอะไรเรื่อยเปือยอยู่ในห้องประชุม แต่แล้วก็ต้องสะดุงเมื่อเสียงโทรศัพท์ของวายุดังขึ้น
“ครับ ผมวายุครับ”
“พี่ยุฮื่อๆๆช่วยมีมี่ด้วยค่ะฮื่อๆๆ”เสียงปลายสายโทรมาแล้วก็พูดไม่รู้เรื่องมีแต่เสียงสะอื้นร้องไห้
“มีมี่เป็นอะไรไปครับตอนนี้พี่อยู่ที่บริษิท แล้วตอนนี่มีมี่อยู่ที่ไหนเดียวพี่ไปหา”วายุเป็นห่วงหญิงสาวเป็นอย่างมากเพราะตลอดระยะเวลาที่ครบหาดูใจกันมา เขาไม่เคยเห็นมีมี่ร้องไห้หนักขนาดนี่มาก่อนเลย
“มีมี่อยู่ที่บ้านน่ะค่ะฮื่อๆๆ มีมี่ยากตาย”
“อย่าคิดทำไรอะไรบ้าๆอย่างนั้นน่ะมีมี่ พี่รักมีมี่น่ะ”วายยุสั่งห้าม เป็นห่วงแฟนสาวจับใจนี่มันเกิดอะไรขึ้นกับมีมี่อีกล่ะ มีมี่ไม่พูดอะไรออกมา แต่ยังคงร้องไห้สะอื้นดังออกมาไม่ขาดสาย
“เพี่ยวพี่จะไปหาน่ะมีมี่”
“ค่ะ ฮื่อๆๆ”วายุรีบวิ่งออกจากบริษัทแล้ววิ่งตรงไปที่รถ ขับรถออกจากบริษัทด้วยความเร็ว
“มีมี่อย่าคิดทำอะไรอย่างที่พูดน่ะ พี่รักมีมี่น่ะ” แม้ปากจะพูดบ่นอะไรมากมายเกี่ยวกับหญิงสาว แต่แล้วก็เกิดแรงกระแทกพุ้งชนเข้าทางท้ายรถ ทำให้รถกระเด็นไปติดอยู่ที่เสาไฟฟ้า
“โครม” สติอันน้อยนิดของวายุก็ค่อยๆดับลงไปเพราะถูกรถสิบล้อชนเข้าจากทางด้านหลัง
“เข้ามาได้”
“ครับ พ่อเลี้ยง”
“นายกร ฉันมีเรื่องด่วนให้นายไปจัดการ”
“ครับ มีเรื่องอะไรหรอครับ”กรถามพ่อเลี้ยงหนุ่มอีกครั้ง
“นายกร นายไปสืบมาที่ว่าผู้ชายที่ชื่อภีมวัตมันเป็นใคร มีฐานะครอบครัวเป็นยังไงมีพี่น้องกี่คน ปัจจุบันทำงานหรือว่าเรียนอยู่ สรุปคือนายไปสืบประวัติทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับผู้ชายคนนี้มาให้ฉันด่วน และส่งคนของเราไปตามหาตัวน้องสาวฉันด้วยที่อิตาลีเพราะมันกล้ามากที่จะลองดีกับฉันที่พาน้องสาวคนเดียวที่ฉันรักหนีฉันไปอย่างนี้ ” วายุพูดเสียงโกรธจัดขบกรามแน่น ถ้าหากนายภีมวัตอะไรคนนั้นยืนอยู่ตรงหน้าของพ่อเลี้ยง พ่อเลี้ยงวายุคงเอาปือมาเล็งยิงไม่ต้องสังสัย
“ครับพ่อเลี้ยง”
“นายไปสืบเถอะ เดี่ยวฉันจะเข้าบริษัทซะหน่อย”
“ครับ”นายกรโค้งตัวให้พ่อเลี้ยงหนุ่มแล้วเดินออกไปจัดการกับภาระกิจที่ได้รับมอบหมาย
“ทำไหมน้องถึงทำกับพี่แบบนี้ล่ะแก้ว แก้วก็รู้ว่พี่รักน้องแค่ไหน น้องเป็นดั่งแก้วตาดวงใจของพี่ ที่พี่ทำทุกอย่างจนถึงทุกวันนี้ก็เพื่อน้อง”ยิ่งพูดก็ยิ่งทำให้พ่อเลี้ยงวายุเจ็บใจที่ไม่สามารถดูแลน้องสาวเพียงคนเดียวที่ตนรักได้
“ถ้าฉันเจอนาย นายไม่รอดแน่นายภีมวัต”พ่อเลี้ยงหนุ่มขบกรามแน่นคำรามเสียงออกมา ดั่งพญาสิงโต ฉันจะทำยังไง ในสัญญาเคยตกลงไว้ด้วยกัน ลองคบกันดู ฉันคิดว่าคงทำได้ ไม่เสียใจ หากว่าเราไม่เข้ากัน ยังคบกันอยู่ แล้ววันผ่านไป หมดเลยหมดใจ ไปรักเธอ เสียงโทรศัพท์เข้าของวายุดังขึ้น
“ครับคุณดา แล้วผมจะรีบไปครับ”วายยุรีบขับรถสปอร์ตคันหรูตู่ใจมาที่บริษัทเอส อาร์ พี ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง ร่างสูงกำยำพ่อเลี้ยงหนุ่มเจ้าของประธานบริษัทเดินไปที่ห้องประชุม
“คุณดา แล้วคนอื่นล่ะครับ”
“รอท่านประธาน ในห้องประชุมแล้วล่ะค่ะ”
“ครับ” วายุเดินเข้าไปเปิดประตูห้องประชุมแล้วเดินมาที่นั่งหัวโต๊ะซึ่งเป็น ที่ของประธานบริษัท วายุทำความเคราพแก่ทุกคนโดยการโค้งลำตัวลงไปด้านหน้าเล็กน้อยแล้วเริ่มเปิดการประชุม
“ครับ ที่ผมนัดมาประชุมวันนี่คือผมคิดว่าเราน่าจะขยายพื้นที่การส่งขายองุ่นสายพันธุ์ใหม่ทั้งในประเทศและนอกประเทศเพิ่มขึ้นเป็นอีกสามเท่าตัวและที่สำคัญผมว่าพวกเราน่าจะผลิตอะไรไหม่ๆส่งขายตามตลาดกันบาง ทุกคนคิดเห็นเป็นอย่างไรกันบางครับ”
“ก็ดีนะคะ เพราะตอนนี้มีคนสนใจซื้อองุ่นเป็นจำนวนมาก”
“ครับ งั้นตามนี้น่ะครับ”
“ท่านประธานคะ”
“ครับคุณส้ม มีความคิดดีๆจะนำเสนอหรอครับ”
“คือดิฉันคิดว่าเราน่าจะลองทำองุ่นแบบอบแห้งสามรสดูน่ะค่ะ”ส้มพนักงานสาวเสนอความคิดเห็น
“ผมว่าก็น่าสนใจดีน่ะครับทานประธาน”พนักงานคนหนึ่งเห็นด้วยกับความคิดของส้ม“เพราะเด็กส่วนมากตอนนี้พวกเค้าหันมาสนใจรับประทานผลไม้กัน ถ้าเราพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาสเราน่าจะลองทำผลไม้องุ่นอบแห้งซึ่งมันมีความแปลกใหม่ขายสู่ท้องตลาดดูน่ะครับ”
“เอาแบบนี้ล่ะกันครับ เราทำผลไม้อบแห้งสามรสซึ่งมีรสหวาน เปรี๊ยวและก็เค็ม”
“ทุกคนว่าไงกันครับ”วายุถามความคิดเห็นพนักงานทุกคนเพื่อลงมิติการประชุมครั้งนี้ว่าจะผลิตองุ่นสามรสดีใหม่
“ดีค่ะ//ดีครับ”
“งั้นจบการประชุม แยกย้ายกันไปทำงานได้” ทุกคนทยอยออกจากห้องประชุม แต่ว่าวายุยังคงนั่งคิดอะไรเรื่อยเปือยอยู่ในห้องประชุม แต่แล้วก็ต้องสะดุงเมื่อเสียงโทรศัพท์ของวายุดังขึ้น
“ครับ ผมวายุครับ”
“พี่ยุฮื่อๆๆช่วยมีมี่ด้วยค่ะฮื่อๆๆ”เสียงปลายสายโทรมาแล้วก็พูดไม่รู้เรื่องมีแต่เสียงสะอื้นร้องไห้
“มีมี่เป็นอะไรไปครับตอนนี้พี่อยู่ที่บริษิท แล้วตอนนี่มีมี่อยู่ที่ไหนเดียวพี่ไปหา”วายุเป็นห่วงหญิงสาวเป็นอย่างมากเพราะตลอดระยะเวลาที่ครบหาดูใจกันมา เขาไม่เคยเห็นมีมี่ร้องไห้หนักขนาดนี่มาก่อนเลย
“มีมี่อยู่ที่บ้านน่ะค่ะฮื่อๆๆ มีมี่ยากตาย”
“อย่าคิดทำไรอะไรบ้าๆอย่างนั้นน่ะมีมี่ พี่รักมีมี่น่ะ”วายยุสั่งห้าม เป็นห่วงแฟนสาวจับใจนี่มันเกิดอะไรขึ้นกับมีมี่อีกล่ะ มีมี่ไม่พูดอะไรออกมา แต่ยังคงร้องไห้สะอื้นดังออกมาไม่ขาดสาย
“เพี่ยวพี่จะไปหาน่ะมีมี่”
“ค่ะ ฮื่อๆๆ”วายุรีบวิ่งออกจากบริษัทแล้ววิ่งตรงไปที่รถ ขับรถออกจากบริษัทด้วยความเร็ว
“มีมี่อย่าคิดทำอะไรอย่างที่พูดน่ะ พี่รักมีมี่น่ะ” แม้ปากจะพูดบ่นอะไรมากมายเกี่ยวกับหญิงสาว แต่แล้วก็เกิดแรงกระแทกพุ้งชนเข้าทางท้ายรถ ทำให้รถกระเด็นไปติดอยู่ที่เสาไฟฟ้า
“โครม” สติอันน้อยนิดของวายุก็ค่อยๆดับลงไปเพราะถูกรถสิบล้อชนเข้าจากทางด้านหลัง
ร้อยรักอักษร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 27 ม.ค. 2556, 10:03:26 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 มี.ค. 2556, 14:12:12 น.
จำนวนการเข้าชม : 1016
| << ลาก่อน |
รักทุกวินาที 21 ก.พ. 2556, 22:34:00 น.
พระเอกของกานต์ก็เป็นไรมากป่าวเนี้ย โดนชนซะขนากนี่
พระเอกของกานต์ก็เป็นไรมากป่าวเนี้ย โดนชนซะขนากนี่