สุดเเเค้น แสนรัก
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: ลาก่อน
ร่างสูงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ในร้านอาหารใจกลางเมืองกรุงเทพฯ มีใบหน้าหล่อเหลาจมูกโด่งคม ดวงตาสดใสรับกับใบหน้าผิวขาวอมชมพูที่แม้แต่สาวๆก็มักจะอิจฉาอยู่เสมอ
“พี่ภีม แก้วขอโทษนะค่ะที่มาสาย ภีมรอนานไหมค่ะ”เสียงหวานใสมองคนรักด้วยความปิติที่เขารักแค่เธอคนเดียว ไม่เจ้าชู้ มีปัญหาอะไรก็จะช่วยเหลือเสมอไม่เคยทำให้เสียนํ้าตา แม้แต่ครั้งเดียว
“ไม่นานหรอกครับแก้ว สำหรับแก้วแล้วจะให้พี่รอนานเท่าไรพี่ก็รอได้”ภีมวัตพูดไปก็จองหน้าสบตากับหญิงสาวเพื่อสื่อให้เธอได้รู้ว่าเขารักเธอแค่ไหน
“พี่ภีมก็ปากหวานอยู่เรื่อย”หญิงสาวมักจะเขินอายเสมอเมื่อเขาบอกรักหรือพูดอะไรชวนเลียน
“อืม เชื่อไหมละว่าหวาน ถ้าไม่เชื่อพี่จะทำให้ดูก็ได้นะ”ภีมวัตพูดแล้วก็ส่งยิ้มให้หญิงสาวจนเห็นลักยิ้มแก้มบุ้มของหญิงสาว ซึ่งก็ทำให้หญิงสาวเขินอายเข้าไปอีก จนแก้มแดงเป็นลูกตำลึง
“แก้วเชื่อพี่ภีมค่ะ ถ้าไม่นั้นเราคงไม่มีเจ้าตัวเล็กด้วยกันหรอ”พูดแล้วก็เอามือลูบน่าท้องตัวเองเบาๆเพื่อจะบอกว่ารักและเป็นห่วงลูกในท้องมากแค่ไหน
“ครับ สั่งอะไรทานก่อนดีกว่าแล้วค่อยพูดคุยกันต่อนะ สงสัยเจ้าตัวเล็กจะหิวแล้วล่ะ”
“ค่ะพี่ภีม”
“ว่าแต่แก้วจะทานอะไรดีล่ะวันนี้”ภีมวัตถามเอาใจหญิงสาวอีกเช่นเคย
“อะไรก็ได้ค่ะ แล้วแต่พี่ภีม”
“ตลอดเลยนะเรานะ น่ารักจริงๆแล้วแต่พี่ตลอดเลยจะไม่ให้พี่รักแก้ว ห่วงแก้วเพียงคนเดียวได้ไง”
“พี่ภีมรีบสั่งเถอะค่ะ ยัยตัวเล็กดิ้นใหญ่แล้วส่งสัยคงจะหิวแทนแม่แล้วล่ะค่ะ”
“งั้นเอาสลัดผักกับน้าส้มคั้นหนึ่งที่ครับ”
“พี่ภีมไม่ทานหรอคะ”
“ไม่ดีกว่าครัย พี่เห็นแก้วทานอิ่มพี่ก็อิ่มแล้วเหมือนกัน”
“ขนาดนั้นเลยหรอค่ะพี่ภีม” พูดจบภีมวัติก็หันหน้ามาสบตากับหญิงสาวแล้วก็หัวเราะด้วยกัน
“ครับ เอาสลัดผักนะดีแล้วเจ้าตัวเล็กจะได้แข็งแรงโตไวๆไง พี่อยากจะเจอยัยของของเราจะแย่อยู่แล้ว”
“บ้าน่ะพี่ภีม”หญิงสาวเขินอายจนมือไม้สั่นไปหมด จนต้องนั่งบิดกระโปรงตัวเองเล่นแก้เขิน
“แก้วพี่มีอะไรจะบอกมันเป็นเรื่องสำคัญมากๆด้วย”สีหน้าภีมวัตดูเคลียดมากเมื่อพูดถึงเรื่องนี้
“เรื่องอะไรหรอคะ” แก้วถามด้วยความสงสัยไม่แพ้กัน
“คือว่า..คือ...พี่”ภีมวัตคิดอยู่ว่าจะบอกดีไหม
“ว่าอะไรหรอค่ะ”แก้วตาเองก็ลงสัยไม่แพ้กว่าชายหนุ่ม
“พี่จะบอกแก้วว่าพ่อกับแม่ของพี่จะให้พี่ไปศึกษาดูงานของท่านที่อิตาลีสองปีน่ะ”พูดจบภีมวัตและแก้วตาต่างมีสีหน้าเหมือนกันคือเศร้าพูดอะไรไม่ออกเหมือนมีก้อนแข็งๆเล็กติดอยู่ในลำคอ
“แสดงว่าพี่กับแก้วเราจะต้องเลิกกันอย่างนั้นหรอ”
“ป่าวหรอ จะให้พี่เลิกรักแก้วได้ไงนี่เราก็มียัยตัวเล็กกันแล้วนะแก้วเพียงแต่พี่จะชวนแก้วไปอยู่ด้วยกันที่อิตาลี”
“แต่พี่ภีมก็รู้ว่าพี่วายุห่วงแก้วแค่ไหน ถ้าแก้วหายไปพี่วายุคงให้คนตามหาพลิกแผ่นดิน ส่วนเรื่องที่แก้วตั้งท้องได้สองเดือนพี่วายุก็ยังไม่รู้เลย”
“ครับพี่เข้าใจ นี่ไงพี่ถึงนัดแก้วมาพี่อยากให้แก้วไปอยู่กับพี่ที่อิตาลี ส่วนเรื่องเด็กในท้องรอให้คลอด ตอนนั้นพี่ศึกษาดูงานที่อิตาลีเสร็จเราก็กลับมาเมืองไทย เมื่อถึงเวลานั้นพี่ว่าพี่วายุพี่ชายของแก้วคงจะเข้าใจแล้วให้อภัยเมื่อเห็นหน้าหลาน
“ค่ะ” ขอแก้วคิดดูก่อนนะคะ แล้วพี่จะไปอิตาลีวันไหนหรอค่ะ
“พรุ่งนี้ครับ”พูดแล้วก็เดินมานั่งที่เก้าอี้ข้างๆใกล้หญิงสาว
“เร็วจังเลย”แฟนสาวของภีมวัตร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ ไม่คิดมาก่อนว่าจะมีเรื่องร้ายๆแบบนี้เกิดขึ้นมาได้
“แก้ว พี่ขอโทษพี่ทำให้แก้วเสียนํ้าตา ในเมื่อพี่สัญญาไว้กับแก้วแล้วว่าพี่จะไม่ทำให้แก้วร้องไห้เสียใจแต่พี่ก็ทำไม่ได้”มือของภีมวัตกำลังยุ่งอยู่กับการเช็ดนํ้าตาให้คนแฟนสาว
“ไม่เป็นไรหรอค่ะ พี่ไม่ได้ตั้งใจซะหน่อย”
“ครับ”
“แล้วพรุ่งนี้เครื่องจะออกกี่โมงค่ะ”
“เก้าโมงครับ” เงียบแล้วก็เงียบไม่มีเสียงพูดใดๆออกจากปากของภีมวัตหรือแก้วตา
“พี่ภีมค่ะ ตกลงค่ะแก้วจะไปอยู่อินตาลีกับพี่”
“จริงๆนะ ไม่ได้โกหกพี่ให้พี่ดีใจเล่นนะ”
“ค่ะ” เมื่อได้ยินดังนั้นภีมวัตรีบสวมกอดหญิงสาวทันดี ด้วยความปิติยินดีที่ไม่ต้องจากคนที่ตนรักเป็นเวลาสองปี
“กลับบ้านเลยไหมพี่จะไปส่ง”
“ก็ดีคะ”
ภายในบ้านตระกลูโคติวิยะวัฒน์วิชาสกุลชัยร่างสูงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องทำงาน
ใบหน้าผขาวใส จมูกโด่ง ดวงตาสีนิลกำลังนั่งเคลียดทำการทำงาน ซึ่งบนโต๊ะนั้นมีเอกสารวางไว้กะจัดกะจาย ร่างสูงเดินออกมาจากห้องทำงานเพื่อมาสั่งลูกน้องเอาเอกสารมาให้
“กร เอาข้อมูลที่ประชุมวันนี้มาให้ผมด้วยที่ห้องทำงาน”
“ครับพ่อเลี้ยง”กรเป็นทั้งเพื่อนและลูกน้องที่วายุสนิทสนมมากที่สุดที่จะให้ดูแล้วเรื่องเอกสาร
“ป้าอิ่ม ยัยน้องไปไหนหรอครับ”
“อยู่ในห้องค่ะ เดี่ยวป้าไปตามให้นะค่ะพ่อเลี้ยง”
“ครับป้า”ป้าอิ่มเมื่อได้รับคำสั่งก็รีบไปตามน้องสาวเจ้านายทันที
“หนูแก้วค่ะ พ่อเลียงวายุถามหาคะ”
“ค่ะ แก้วขอเก็บหนังสือที่อ่านก่อนน่ะค่ะ เดี่ยวตามลงไปค่ะป้าอิ่ม”
“ค่ะ หนูแก้ว”พี่ภีมแก้วจะบอกพี่ดีไหมนะว่าแก้วจะออกเดินทางไปอิตาลีพรุ่งนี้เช้าคนที่แก้วรัก แต่ถ้าบอกพี่ยุ พี่ยุต้องห้ามและไม่ให้ไปแน่ๆ แต่ถ้าไม่บอกล่ะแก้วกลัว หากพี่ชายตามหาพี่ภีมเจอ พี่ชายจะสั่งให้คนทำร้ายพี่
“เห้อ!! เคลียดจังเลยลงไปหาพี่ยุก่อนดีกว่า”หญิงสาวเดินมาที่ห้องทำงานของพี่ชาย
“ก๊อก…ก๊อก...ก๊อก พี่ยุขอน้องเข้าไปนะค่ะ”
“เข้ามาได้ยัยน้องพี่กำลังรออยู่”
“แหมพี่ชายเนีย ขยัยทำงานจริงๆเลยนะจะไปขอสาวแต่งงานที่ไหนค่ะเนี่ย”วายุวางเอกสารที่อยู่ในมือวางไว้บนโต๊ะทำงาน
“แหมดูพูดเข้า ที่พี่ทำงานหนักก็เพื่อนเรานั้นแหละแก้วพี่อยากให้น้องสบาย”
“ว่าแต่พี่ชายให้ป้าอิ่มไปตามน้องมามีอะไรหรอค่ะ”หรือว่าพี่ชายจะรู้ว่าเราจะหนีไปอิตาลีพรุ่งนี้ไม่น่ะ ไม่จริง ต้องไม่ใช่แบบนี้สิ
“ยัยน้องเป็นไรไปหน้าซีดเชียว”
“อะ...ป่าวๆค่ะ สบายดีคะ”
“แน่ใจนะ”วายุถามน้องสาวอีกทีเพื่อความมั้นใจว่าเธอไม่เป็นอะไรจริงๆ
“สบายดีจริงๆค่ะไม่เชื่อน้องหรอหือ!”
“เชื่อก็เชื่อมดีแล้วถ้าสบายดีพี่ก็ดีใจ แต่ทำไหมตาน้องบวมๆไปละหือ! เป็นอะไรหรอบอกพี่มาเดี่ยวพี่ให้นายกรจัดการให้”
“ป่าวค่ะพี่ชาย” จะให้บอกได้ไงว่าที่ตาบอมๆเนี่ยเป็นเพราะพึ่งร้องไห้มา ซึ่งวันพรุ่งนี้จะหนีพี่ชายไปอยู่กับคนรักที่อิตาลี
“พี่ค่ะ น้องมีไรจะบอก”
“อะไรหรอ”
“ป่าวค่ะ ไม่มีอะไรค่ะ”
“แปลกจังนะเราเนีย พี่จะบอกว่าพี่คิดถึงไม่ได้คุยกับน้องหลายวันพอดีพี่ยุ่งๆเรื่องงานอยู่นะ”
“คะ น้องก็คิดถึงพี่เหมือนกัน”พูดจบก็ซบหน้ากอดพี่ชายแล้วร้องไห้ออกมาเพราะคืนนี้มวินาทีนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่น้องจะได้กอดพี่ชายเพราะพรุ่งนี้น้องต้องเดินทางไปอิตาลีมคงได้เจอพี่ชายอีกทีก็อีกสองปี หวังว่าเวลานั้นมาถึงพี่คงไม่โกรธน้องน่ะค่ะ
“เป็นอะไรจ๊ะน้องร้องไห้ทำไหม”แก้วไม่ยอมพูดจาใดๆ
“ยัยน้อง...ยัยน้อง”วายุเรียกน้องสาวอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่ตื่นสงสัยจะหลับซะแล้ว
“เด็กน้องเอ่ยไปนอนได้แล้วน่ะคนดีเดี่ยวพี่จะอุ้มไปน้องนอนเองคืนนี้”
เช้าวันใหม่อากาศยามเช้าอันสดใส พระอาทิตย์กำลังส่องแสงสีทองส่องมายังสวนหน้าบ้านของโคติวิยะวัฒน์วิชาสกุลชัย พ่อเลี้ยงหนุ่มกำลังนั่งจิบกาแฟ มองดูธรรมชาติรอบๆของบ้าน มองดูนาฬิกาที่ข้อมือเรืองเกือบสองแสนบาท
“พ่อเลี้ยงค่ะ อาหารพร้อมแล้วค่ะ”
“มีอะไรทานบางเอ่ยป้าอิ่ม”
“มีของโปรดของพ่อเลี้ยงทั้งนั้นเลยค่ะ”
“แล้วยัยน้องล่ะครับ ไม่ตื่นที่หรอ”
“ไม่ทราบค่ะ เดี่ยวป้าไปตามให้นะค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ เดี่ยวผมไปตามเอง”
“ค่ะ”ป้าอิ่มยิ้มให้พ่อเลี้ยงหนุ่ม วายยุยิ้มให้แล้วหันหลังเดินบันไดไปบนชั้นสองของบ้าน
“ยัยน้องๆตื่นหรือยังหว่า” ชายหนุ่มเคาะประตูหนักๆสามถึงสี่ครั้งแล้ว แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา
“งั้นพี่เข้าไปน่ะ” เงียบ อ้าว!! ประตูก็ไม่ได้ล็อคนี่เกิดอะไรขึ้นหรือป่าว เมื่อเข้ามาในห้องสิ่งที่วายุเจอคือความว่างป่าวไม่พบใครอยู่ในห้องเลย ยัยน้องไปไหน? วายุเดินตรวจดูรอบๆห้องและปรายตาไปเห็นจดหมายที่อยู่บนโต๊ะข้างๆเตียงนอน
ถึง พี่ชาย
ตอนที่พี่อ่านจดหมายฉบับนี้น้องคงขึ้นเครื่องเดินทางมาถึงประเทศอิตาลีเรียบร้อยแล้ว น้องรู้ว่าพี่คงโกรธน้องที่น้องหนีมาแบบนี้ไม่ได้บอกพี่ แต่น้องอยากจะบอกพี่น่ะว่าน้อง รักพี่เสมอ น้องขอโทษจริงๆที่ไม่ได้บอกพี่ด้วยตัวเอง ถ้าบอกบอกพี่ก็คงจะห้ามและไม่ให้น้องมา พี่ไม่ต้องเป็นห่วงน้องน่ะค่ะน้องเดินทางมาที่อิตาลีกับคนที่น้องรักชื่อว่าภีมวัตค่ะเรารู้จักกันตอนที่เราเรียนอยู่ที่ฝรั่งเศษ เขารักน้องมากไม่แพ้ไปกว่าพี่เลยแล้วคะ ตอนนี้น้องกำลังมีหลานให้พี่อุ้มแล้วนะคะ น้องท้องได้สองเดือนแล้วคะ น้องสัญญาว่าจะกลับมาหาพี่คะ
ลาก่อน
แก้วตา โคติวิยะวัฒน์วิชาสกุลชัย
วายุขยำกระดาษที่อยู่ในมือแล้วปาออกไปที่ฝาผนังด้วยความโกรธแค้นที่อยู่ในอก ภีมวัตชื่อนี้ทำให้เขาเรียกด้วยความโกรธนายกล้าดีมากที่พายัยน้องสาวสุดที่รักพรากจากอกจากฉันไป แล้วเราจะได้เห็นดีกัน!
“พี่ภีม แก้วขอโทษนะค่ะที่มาสาย ภีมรอนานไหมค่ะ”เสียงหวานใสมองคนรักด้วยความปิติที่เขารักแค่เธอคนเดียว ไม่เจ้าชู้ มีปัญหาอะไรก็จะช่วยเหลือเสมอไม่เคยทำให้เสียนํ้าตา แม้แต่ครั้งเดียว
“ไม่นานหรอกครับแก้ว สำหรับแก้วแล้วจะให้พี่รอนานเท่าไรพี่ก็รอได้”ภีมวัตพูดไปก็จองหน้าสบตากับหญิงสาวเพื่อสื่อให้เธอได้รู้ว่าเขารักเธอแค่ไหน
“พี่ภีมก็ปากหวานอยู่เรื่อย”หญิงสาวมักจะเขินอายเสมอเมื่อเขาบอกรักหรือพูดอะไรชวนเลียน
“อืม เชื่อไหมละว่าหวาน ถ้าไม่เชื่อพี่จะทำให้ดูก็ได้นะ”ภีมวัตพูดแล้วก็ส่งยิ้มให้หญิงสาวจนเห็นลักยิ้มแก้มบุ้มของหญิงสาว ซึ่งก็ทำให้หญิงสาวเขินอายเข้าไปอีก จนแก้มแดงเป็นลูกตำลึง
“แก้วเชื่อพี่ภีมค่ะ ถ้าไม่นั้นเราคงไม่มีเจ้าตัวเล็กด้วยกันหรอ”พูดแล้วก็เอามือลูบน่าท้องตัวเองเบาๆเพื่อจะบอกว่ารักและเป็นห่วงลูกในท้องมากแค่ไหน
“ครับ สั่งอะไรทานก่อนดีกว่าแล้วค่อยพูดคุยกันต่อนะ สงสัยเจ้าตัวเล็กจะหิวแล้วล่ะ”
“ค่ะพี่ภีม”
“ว่าแต่แก้วจะทานอะไรดีล่ะวันนี้”ภีมวัตถามเอาใจหญิงสาวอีกเช่นเคย
“อะไรก็ได้ค่ะ แล้วแต่พี่ภีม”
“ตลอดเลยนะเรานะ น่ารักจริงๆแล้วแต่พี่ตลอดเลยจะไม่ให้พี่รักแก้ว ห่วงแก้วเพียงคนเดียวได้ไง”
“พี่ภีมรีบสั่งเถอะค่ะ ยัยตัวเล็กดิ้นใหญ่แล้วส่งสัยคงจะหิวแทนแม่แล้วล่ะค่ะ”
“งั้นเอาสลัดผักกับน้าส้มคั้นหนึ่งที่ครับ”
“พี่ภีมไม่ทานหรอคะ”
“ไม่ดีกว่าครัย พี่เห็นแก้วทานอิ่มพี่ก็อิ่มแล้วเหมือนกัน”
“ขนาดนั้นเลยหรอค่ะพี่ภีม” พูดจบภีมวัติก็หันหน้ามาสบตากับหญิงสาวแล้วก็หัวเราะด้วยกัน
“ครับ เอาสลัดผักนะดีแล้วเจ้าตัวเล็กจะได้แข็งแรงโตไวๆไง พี่อยากจะเจอยัยของของเราจะแย่อยู่แล้ว”
“บ้าน่ะพี่ภีม”หญิงสาวเขินอายจนมือไม้สั่นไปหมด จนต้องนั่งบิดกระโปรงตัวเองเล่นแก้เขิน
“แก้วพี่มีอะไรจะบอกมันเป็นเรื่องสำคัญมากๆด้วย”สีหน้าภีมวัตดูเคลียดมากเมื่อพูดถึงเรื่องนี้
“เรื่องอะไรหรอคะ” แก้วถามด้วยความสงสัยไม่แพ้กัน
“คือว่า..คือ...พี่”ภีมวัตคิดอยู่ว่าจะบอกดีไหม
“ว่าอะไรหรอค่ะ”แก้วตาเองก็ลงสัยไม่แพ้กว่าชายหนุ่ม
“พี่จะบอกแก้วว่าพ่อกับแม่ของพี่จะให้พี่ไปศึกษาดูงานของท่านที่อิตาลีสองปีน่ะ”พูดจบภีมวัตและแก้วตาต่างมีสีหน้าเหมือนกันคือเศร้าพูดอะไรไม่ออกเหมือนมีก้อนแข็งๆเล็กติดอยู่ในลำคอ
“แสดงว่าพี่กับแก้วเราจะต้องเลิกกันอย่างนั้นหรอ”
“ป่าวหรอ จะให้พี่เลิกรักแก้วได้ไงนี่เราก็มียัยตัวเล็กกันแล้วนะแก้วเพียงแต่พี่จะชวนแก้วไปอยู่ด้วยกันที่อิตาลี”
“แต่พี่ภีมก็รู้ว่าพี่วายุห่วงแก้วแค่ไหน ถ้าแก้วหายไปพี่วายุคงให้คนตามหาพลิกแผ่นดิน ส่วนเรื่องที่แก้วตั้งท้องได้สองเดือนพี่วายุก็ยังไม่รู้เลย”
“ครับพี่เข้าใจ นี่ไงพี่ถึงนัดแก้วมาพี่อยากให้แก้วไปอยู่กับพี่ที่อิตาลี ส่วนเรื่องเด็กในท้องรอให้คลอด ตอนนั้นพี่ศึกษาดูงานที่อิตาลีเสร็จเราก็กลับมาเมืองไทย เมื่อถึงเวลานั้นพี่ว่าพี่วายุพี่ชายของแก้วคงจะเข้าใจแล้วให้อภัยเมื่อเห็นหน้าหลาน
“ค่ะ” ขอแก้วคิดดูก่อนนะคะ แล้วพี่จะไปอิตาลีวันไหนหรอค่ะ
“พรุ่งนี้ครับ”พูดแล้วก็เดินมานั่งที่เก้าอี้ข้างๆใกล้หญิงสาว
“เร็วจังเลย”แฟนสาวของภีมวัตร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ ไม่คิดมาก่อนว่าจะมีเรื่องร้ายๆแบบนี้เกิดขึ้นมาได้
“แก้ว พี่ขอโทษพี่ทำให้แก้วเสียนํ้าตา ในเมื่อพี่สัญญาไว้กับแก้วแล้วว่าพี่จะไม่ทำให้แก้วร้องไห้เสียใจแต่พี่ก็ทำไม่ได้”มือของภีมวัตกำลังยุ่งอยู่กับการเช็ดนํ้าตาให้คนแฟนสาว
“ไม่เป็นไรหรอค่ะ พี่ไม่ได้ตั้งใจซะหน่อย”
“ครับ”
“แล้วพรุ่งนี้เครื่องจะออกกี่โมงค่ะ”
“เก้าโมงครับ” เงียบแล้วก็เงียบไม่มีเสียงพูดใดๆออกจากปากของภีมวัตหรือแก้วตา
“พี่ภีมค่ะ ตกลงค่ะแก้วจะไปอยู่อินตาลีกับพี่”
“จริงๆนะ ไม่ได้โกหกพี่ให้พี่ดีใจเล่นนะ”
“ค่ะ” เมื่อได้ยินดังนั้นภีมวัตรีบสวมกอดหญิงสาวทันดี ด้วยความปิติยินดีที่ไม่ต้องจากคนที่ตนรักเป็นเวลาสองปี
“กลับบ้านเลยไหมพี่จะไปส่ง”
“ก็ดีคะ”
ภายในบ้านตระกลูโคติวิยะวัฒน์วิชาสกุลชัยร่างสูงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ในห้องทำงาน
ใบหน้าผขาวใส จมูกโด่ง ดวงตาสีนิลกำลังนั่งเคลียดทำการทำงาน ซึ่งบนโต๊ะนั้นมีเอกสารวางไว้กะจัดกะจาย ร่างสูงเดินออกมาจากห้องทำงานเพื่อมาสั่งลูกน้องเอาเอกสารมาให้
“กร เอาข้อมูลที่ประชุมวันนี้มาให้ผมด้วยที่ห้องทำงาน”
“ครับพ่อเลี้ยง”กรเป็นทั้งเพื่อนและลูกน้องที่วายุสนิทสนมมากที่สุดที่จะให้ดูแล้วเรื่องเอกสาร
“ป้าอิ่ม ยัยน้องไปไหนหรอครับ”
“อยู่ในห้องค่ะ เดี่ยวป้าไปตามให้นะค่ะพ่อเลี้ยง”
“ครับป้า”ป้าอิ่มเมื่อได้รับคำสั่งก็รีบไปตามน้องสาวเจ้านายทันที
“หนูแก้วค่ะ พ่อเลียงวายุถามหาคะ”
“ค่ะ แก้วขอเก็บหนังสือที่อ่านก่อนน่ะค่ะ เดี่ยวตามลงไปค่ะป้าอิ่ม”
“ค่ะ หนูแก้ว”พี่ภีมแก้วจะบอกพี่ดีไหมนะว่าแก้วจะออกเดินทางไปอิตาลีพรุ่งนี้เช้าคนที่แก้วรัก แต่ถ้าบอกพี่ยุ พี่ยุต้องห้ามและไม่ให้ไปแน่ๆ แต่ถ้าไม่บอกล่ะแก้วกลัว หากพี่ชายตามหาพี่ภีมเจอ พี่ชายจะสั่งให้คนทำร้ายพี่
“เห้อ!! เคลียดจังเลยลงไปหาพี่ยุก่อนดีกว่า”หญิงสาวเดินมาที่ห้องทำงานของพี่ชาย
“ก๊อก…ก๊อก...ก๊อก พี่ยุขอน้องเข้าไปนะค่ะ”
“เข้ามาได้ยัยน้องพี่กำลังรออยู่”
“แหมพี่ชายเนีย ขยัยทำงานจริงๆเลยนะจะไปขอสาวแต่งงานที่ไหนค่ะเนี่ย”วายุวางเอกสารที่อยู่ในมือวางไว้บนโต๊ะทำงาน
“แหมดูพูดเข้า ที่พี่ทำงานหนักก็เพื่อนเรานั้นแหละแก้วพี่อยากให้น้องสบาย”
“ว่าแต่พี่ชายให้ป้าอิ่มไปตามน้องมามีอะไรหรอค่ะ”หรือว่าพี่ชายจะรู้ว่าเราจะหนีไปอิตาลีพรุ่งนี้ไม่น่ะ ไม่จริง ต้องไม่ใช่แบบนี้สิ
“ยัยน้องเป็นไรไปหน้าซีดเชียว”
“อะ...ป่าวๆค่ะ สบายดีคะ”
“แน่ใจนะ”วายุถามน้องสาวอีกทีเพื่อความมั้นใจว่าเธอไม่เป็นอะไรจริงๆ
“สบายดีจริงๆค่ะไม่เชื่อน้องหรอหือ!”
“เชื่อก็เชื่อมดีแล้วถ้าสบายดีพี่ก็ดีใจ แต่ทำไหมตาน้องบวมๆไปละหือ! เป็นอะไรหรอบอกพี่มาเดี่ยวพี่ให้นายกรจัดการให้”
“ป่าวค่ะพี่ชาย” จะให้บอกได้ไงว่าที่ตาบอมๆเนี่ยเป็นเพราะพึ่งร้องไห้มา ซึ่งวันพรุ่งนี้จะหนีพี่ชายไปอยู่กับคนรักที่อิตาลี
“พี่ค่ะ น้องมีไรจะบอก”
“อะไรหรอ”
“ป่าวค่ะ ไม่มีอะไรค่ะ”
“แปลกจังนะเราเนีย พี่จะบอกว่าพี่คิดถึงไม่ได้คุยกับน้องหลายวันพอดีพี่ยุ่งๆเรื่องงานอยู่นะ”
“คะ น้องก็คิดถึงพี่เหมือนกัน”พูดจบก็ซบหน้ากอดพี่ชายแล้วร้องไห้ออกมาเพราะคืนนี้มวินาทีนี้คงเป็นวันสุดท้ายที่น้องจะได้กอดพี่ชายเพราะพรุ่งนี้น้องต้องเดินทางไปอิตาลีมคงได้เจอพี่ชายอีกทีก็อีกสองปี หวังว่าเวลานั้นมาถึงพี่คงไม่โกรธน้องน่ะค่ะ
“เป็นอะไรจ๊ะน้องร้องไห้ทำไหม”แก้วไม่ยอมพูดจาใดๆ
“ยัยน้อง...ยัยน้อง”วายุเรียกน้องสาวอยู่หลายครั้งแต่ก็ไม่ตื่นสงสัยจะหลับซะแล้ว
“เด็กน้องเอ่ยไปนอนได้แล้วน่ะคนดีเดี่ยวพี่จะอุ้มไปน้องนอนเองคืนนี้”
เช้าวันใหม่อากาศยามเช้าอันสดใส พระอาทิตย์กำลังส่องแสงสีทองส่องมายังสวนหน้าบ้านของโคติวิยะวัฒน์วิชาสกุลชัย พ่อเลี้ยงหนุ่มกำลังนั่งจิบกาแฟ มองดูธรรมชาติรอบๆของบ้าน มองดูนาฬิกาที่ข้อมือเรืองเกือบสองแสนบาท
“พ่อเลี้ยงค่ะ อาหารพร้อมแล้วค่ะ”
“มีอะไรทานบางเอ่ยป้าอิ่ม”
“มีของโปรดของพ่อเลี้ยงทั้งนั้นเลยค่ะ”
“แล้วยัยน้องล่ะครับ ไม่ตื่นที่หรอ”
“ไม่ทราบค่ะ เดี่ยวป้าไปตามให้นะค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ เดี่ยวผมไปตามเอง”
“ค่ะ”ป้าอิ่มยิ้มให้พ่อเลี้ยงหนุ่ม วายยุยิ้มให้แล้วหันหลังเดินบันไดไปบนชั้นสองของบ้าน
“ยัยน้องๆตื่นหรือยังหว่า” ชายหนุ่มเคาะประตูหนักๆสามถึงสี่ครั้งแล้ว แต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา
“งั้นพี่เข้าไปน่ะ” เงียบ อ้าว!! ประตูก็ไม่ได้ล็อคนี่เกิดอะไรขึ้นหรือป่าว เมื่อเข้ามาในห้องสิ่งที่วายุเจอคือความว่างป่าวไม่พบใครอยู่ในห้องเลย ยัยน้องไปไหน? วายุเดินตรวจดูรอบๆห้องและปรายตาไปเห็นจดหมายที่อยู่บนโต๊ะข้างๆเตียงนอน
ถึง พี่ชาย
ตอนที่พี่อ่านจดหมายฉบับนี้น้องคงขึ้นเครื่องเดินทางมาถึงประเทศอิตาลีเรียบร้อยแล้ว น้องรู้ว่าพี่คงโกรธน้องที่น้องหนีมาแบบนี้ไม่ได้บอกพี่ แต่น้องอยากจะบอกพี่น่ะว่าน้อง รักพี่เสมอ น้องขอโทษจริงๆที่ไม่ได้บอกพี่ด้วยตัวเอง ถ้าบอกบอกพี่ก็คงจะห้ามและไม่ให้น้องมา พี่ไม่ต้องเป็นห่วงน้องน่ะค่ะน้องเดินทางมาที่อิตาลีกับคนที่น้องรักชื่อว่าภีมวัตค่ะเรารู้จักกันตอนที่เราเรียนอยู่ที่ฝรั่งเศษ เขารักน้องมากไม่แพ้ไปกว่าพี่เลยแล้วคะ ตอนนี้น้องกำลังมีหลานให้พี่อุ้มแล้วนะคะ น้องท้องได้สองเดือนแล้วคะ น้องสัญญาว่าจะกลับมาหาพี่คะ
ลาก่อน
แก้วตา โคติวิยะวัฒน์วิชาสกุลชัย
วายุขยำกระดาษที่อยู่ในมือแล้วปาออกไปที่ฝาผนังด้วยความโกรธแค้นที่อยู่ในอก ภีมวัตชื่อนี้ทำให้เขาเรียกด้วยความโกรธนายกล้าดีมากที่พายัยน้องสาวสุดที่รักพรากจากอกจากฉันไป แล้วเราจะได้เห็นดีกัน!
ร้อยรักอักษร เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 13 ธ.ค. 2555, 22:16:37 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 26 มี.ค. 2556, 14:10:35 น.
จำนวนการเข้าชม : 1201
| อุบัติเหตุ >> |
รักทุกวินาที 21 ก.พ. 2556, 22:34:42 น.
อยากใช้นามสกุลนี่เเล้วสิ ว่าเเต่ความหมายว่าอะไรอะ
อยากใช้นามสกุลนี่เเล้วสิ ว่าเเต่ความหมายว่าอะไรอะ
กัด 21 ก.พ. 2556, 22:54:13 น.
อยากเป็นเเฟน เ เ ก้ ว (คิดอะไรอยู่ว่ะเนียผม)
อยากเป็นเเฟน เ เ ก้ ว (คิดอะไรอยู่ว่ะเนียผม)