Replay รักกั๊กหัวใจยัยโลมา
"ความรักของเราน่ะ มันกลายเป็นอดีตไปแล้วล่ะ นายอย่ามารื้อฟื้นเลย และมันเป็นไปไม่ได้ที่เราจะกลับมาคบกันอีกครั้ง"
"เธอลืมเรื่องระหว่างเราไปแล้วใช่มั้ย"
"ฉันไม่เคยจำอะไรที่เกี่ยวกับนายได้ ตั้งแต่ที่นายบอกว่าฉันธรรมดาเกินไป"
"เธอ" จะรับมือกับการตามตื้อของ"เขา" ได้หรือไม่แล้วจะห้ามใจตัวเองได้นานสักเท่าไหร่เมื่อมีเขามาอยู่ใกล้ๆใจ
"เธอลืมเรื่องระหว่างเราไปแล้วใช่มั้ย"
"ฉันไม่เคยจำอะไรที่เกี่ยวกับนายได้ ตั้งแต่ที่นายบอกว่าฉันธรรมดาเกินไป"
"เธอ" จะรับมือกับการตามตื้อของ"เขา" ได้หรือไม่แล้วจะห้ามใจตัวเองได้นานสักเท่าไหร่เมื่อมีเขามาอยู่ใกล้ๆใจ
Tags: ฟรานซ์,เดลฟิน,เดล,โลมา
ตอน: Intro
ย้อนกลับไป 3 ปีที่แล้ว
“เดล เย็นนี้เราไปช็อปกันเถอะ” เสียงเพื่อนสนิทของฉันพูดขึ้น
“อืม ไปสิ วันนี้ฉันว่างพอดี”
“โอเค เจอกันตอนเย็นนะจ๊ะ จุ๊บ>3 “ ยัยบ้านี่พูดพร้อมกับกระโดดจุ๊บแก้มฉัน
“ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย :( “
“อะไรกัน ฉันก็แค่แสดงความรักกับเธออ่ะ -3-” ยัยนี่พูดพร้อมกับเบ้ปาก
“อ่า ล้อเล่นน้างอนเหรอ” ฉันถามขึ้นเมื่อยัยเพื่อนสุดที่รักเบ้ปากใส่ ก็ยัยนี้มันน่าแกล้งนี่นา เวลางอนน่ารักจะตายไปแต่ฉันก็อดสงสัยไม่ได้นะว่าทำไมยัยนี่ถึงไม่มีแฟนกับเค้าสักทีทั้งๆที่ออกจะน่ารักน่ากอดขนาดนี้ อาจจะเป็นเพราะยัยนี่มันชอบทำตัวติดกับฉันเหมือนกับแฟนกันอะนะ เอ่อไม่ต้องคิดต่อนะว่าฉันกับยัยนี่เป็นไรกัน เพราะฉันนะมีแฟนแล้วล่ะ >< หล่อ รวย เพอร์เฟ็คมากกก ไม่อยากจะอวดเท่าไหร่อะน่ะ ><
“เฮ้ๆๆๆๆๆ เดล”
“ห้ะ หาๆๆๆๆ อะไรๆๆมีอะไร”
“เปล่าๆเห็นอยู่ดีๆก็ยิ้มนึกว่าฝันเลยปลุกอ่ะ - - “
“นี่แน่ะ ฉันไม่ได้ฝันสักหน่อย” ฉันพูดพร้อมกับเขกหัวยัยเพื่อนสุดที่รัก
“นีๆๆ เจ็บน้า เขกมาได้นั้นมือหรือหินกันแน่เนี่ยเจ็บชะมัด”
“สมควร - - “
“เดลใจร้ายอ่า มาเขกหัวเค้าทำไม”
“พอได้แล้วๆๆๆ จะไปเข้าเรียนได้ยัง” ฉันพูดเสียงเหนื่อยอ่อน
“ไปสิๆๆ แหมใจร้อนไปได้ ว่าแต่โทรไปบอกแฟนเธอยังล่ะว่าเย็นนี้ไม่ต้องมารับ”
“โทรไม่ติดอ่ะ ช่างเถอะยังมีเวลาอีกเยอะ” พูดจบฉันก็เดินนำหน้ายัยเรนไป อ่อ เรนที่ว่านี่ก็คือเพื่อนสุดที่รักของฉันคนนั้นแหละ ที่จริงฉันก็ไม่ได้รีบเข้าเรียนเท่าไหร่หรอกนะ แต่ถ้าอยู่นานกว่านี้อาจจะเจอคนที่ไม่อยากจะเจอที่สุดเลยก็ได้
“สวัสดีจ๊ะ ยัยโลมา” นั้นไงพอพูดถึงก็มาพอดี ฉันละเกลียดยัยม้าน้ำนี่จริงๆ ชาติที่แล้วเกิดเป็นไก่หรือไง จิกเก่งนัก - -
“หลีกไป ฉันจะเดิน - -“
“จะรีบไปไหนล่ะจ๊ะ :)” ยัยม้าน้ำพูดพร้อมกับยิ้มที่เธอมั่นใจว่าสวย
“เอ๊ะ นี่โรงเรียนนะค่ะจะให้ไปไหนล่ะนอกจากไปเรียน่ะ” นั้นไม่ใช่เสียงฉันนะ คนพูดน่ะอยู่ข้างๆฉันต่างหาก ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกยัยเรนนั้นแหละยัยนี่นอกจากจะน่ารักแล้วยังปากจัดอีกด้วยนะจะบอกให้
“มันเรื่องอะไรของเธอนะห้ะ ฉันจะคุยกับเดลฟิน”
“ขอโทษค่ะ แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับรุ่นพี่ ขอตัวนะค่ะพอดีว่ามันหมดเวลาพักแล้วล่ะ” ฉันกับเรนเดินเลี่ยงยัยรุ่นพี่ม้าน้ำออกมา
“แกว่ายัยรุ่นพี่นั้นจะมาคุยกับแกเรื่องไรว่ะ”
“ฉันจะรู้มั้ยก็ยืนอยู่ด้วยกันน่ะ”
“ไรว้า”
“รีบเข้าห้องเถอะ เดี๋ยวเข้าเรียนไม่ทัน” พูดจบฉันก็รีบวิ่งเข้าห้องทันที
“เฮ้ ยัยบ้าเดลรอด้วยเส่!!!!”
เลิกเรียน
“เดล รีบไปกันเถอะเดี๋ยวกลับบ้านไปดูละครไม่ทัน”
“ไปสิๆ” ฉันเดินตามยัยเรนไป
อุ๊ก!!!!! ยัยนี่เดินยังไงของเค้านะจะหยุดก็ไม่บอก เจ็บชะมัดยาดเลย T^T
“นี่ เรน เดินยังไงของเธอนะห้ะ จะหยุดทำไมไม่บอก” ฉันพูดคล้ายๆจะเหวี่ยงใส่
“ขอโทษๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจพอดีมาเห็นหนังสดที่ตรงสวนสาธารณะพอดีเลยหยุดดู 555 “
“หนังสดอะไรของเธอไม่ยักเห็น”
“โธ่เอ๊ย ยัยบ้าไปยืนอยู่ข้างหลังฉันแล้วจะเห็นมั้ยนั้น - - “ ก็คนมันไม่รู้นี่หว่า แค่นี้ก็ต้องเหวียงด้วย เฮ้อ ฉันไม่เข้าใจยัยนี่เลยจริงๆ
“นี่ๆๆ ดูๆๆๆ เห็นมั้ยตรงนั้นน่ะ” ยัยเรนพูดไม่พอยังชี้นิ้วไปหาผู้ชายกับผู้หญิงที่กำลังกอดก่ายกันอยู่ที่เก้าอี้ใต้ต้นไม่ของสวนสาธารณะ ฉันคิดว่าผู้ชายคนนั้นหน้าคุ้นๆนะ เดินเข้าไปดูดีมั้ยเนี่ยเผื่อเป็นคนรู้จัก เอ๊ะ แล้วถ้าเป็นคนที่ไม่รู้จักกันหละ ช่างเถอะๆจะเป็นยังไงก็ช่างวันนี้ฉันต้องดูหน้าผู้ชายกับผู้หญิงคนนั้นให้ได้
“เฮ้ เธอจะไปไหนของเธอน้ะ เดล” เรนถามขึ้นเมื่อเห็นฉันกำลังจะเดินไปที่ผู้ชายและผู้หญิงคู่นั้น
“ฉันรู้สึกคุ้นๆหน้าผู้ชายคนนั้นน่ะ ขอเข้าไปดูหน่อยแล้วกัน” พูดจบฉันก็รีบเดินไปไม่สนใจเสียงที่เรียกอยู่ข้างหลัง
ยิ่งเดินเข้าไปใกล้ๆยิ่งรู้สึกคุ้นหน้าผู้ชายคนนั้นอย่างบอกไม่ถูก ฉันเดินเข้าไปใกล้คู่นั้นเรื่อยๆ ใกล้จนมองเห็นใบหน้าของผู้ชายคนนั้นได้อย่างชัดเจนว่าเป็นใคร ใช่แล้วล่ะ เค้าคือคนที่ฉันรู้จัก แล้วยังเป็นคนที่ฉันรู้จักดีด้วย ไม่ใช่ว่าเค้าคือพี่น้องของฉันหรอกน่ะ แต่ผู้ชายคนนี้น่ะเค้าคือ ฟรานซ์ แฟนฉันเอง ใช่ เค้าคือแฟนฉัน แล้วทำไมเค้าถึงได้มาอยู่กับผู้หญิงคนนี้ที่นี้ล่ะ คิดยังไงก็คิดไม่ออก
“ฟรานซ์” ฉันเรียกผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนฉันเบาๆ พลางกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลแต่มันทำได้ยากจริงๆนั้นแหละ
“....”
“นี่เธอ กล้าดียังไงมาขัดความสุขของคนอื่นเค้าน่ะ” ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆฟรานซ์พูด
“นี่ ยัยแบคทีเรีย เธอมาทำอะไรกับแฟนเพื่อนฉันน่ะฮะ” ยัยเรนพูดขึ้นเมื่อเห็นฉันเงียบ แล้วยัยนี้มันเดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ - -
“เอ๋ แฟนเหรอ ทำไมฟรานซ์ไม่เคยเห็นบอกเลยล่ะว่ามีแฟนน่ะ O.o” ม....ไม่เคยบอกอย่างนั้นเหรอ ทำไมหล่ะ หรือว่าตั้งแต่ที่เราคบกันมาเค้าหลอกฉันตลอด
“พูดอะไรของเธอน่ะห้ะ แล้วก็เลิกทำหน้าตาน่าสมเพชแบบนั้นด้วย ฉันจะบอกอะไรให้นะ ไอ้ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างเธอตอนนี้น่ะ มันคือแฟนของเพื่อนฉันนะไม่เชื่อก็ลองถามดูสิ -*-” ตอนนี้ยัยเรนคงปรี๊ดแตกแล้วมั้ง ไม่งั้นคงไม่พูดแบบนั้นหรอก
“พวกเธอน่ะ หยุดพูดได้แล้ว น่ารำคาญ ถ้าเธออยากรู้ฉันจะบอกให้เอง” ในที่สุด ฟรานซ์ ก็พูดขึ้นฉันอยากรู้จังว่าเค้าจะพูดว่าอะไร ฉันหวังว่าจะให้เค้าหาคำแก้ตัวดีๆมาพูดให้ฉันเข้าใจนะ
“ฉันกับเดลน่ะ เราเลิกกันแล้วล่ะ - - “
“ห๋า!!!!!! นี่นายพูดอะไรออกมานะนายไปเลิกกับยัยเดลตอนไหน ทั้งๆที่เมื่อเช้าก็ยังมาส่งยัยนี่อยู่ไม่ใช่เหรอห้ะ”
“เพิ่งจะเลิกกันเมื่อกี้น่ะ ตอนที่เธอเดินเข้ามาเห็นฉันกับยัยนี้น่ะ”
“นายจะบ้าเหรอห้ะ เพื่อนฉันยังไม่ได้บอกว่าจะเลิกด้วยสักหน่อย” สุดท้ายเค้าก็หลอกฉันจริงๆด้วยสินะ ฉันคิดมาตลอดว่าเค้าจะไม่มีวันทำให้ฉันเสียใจแต่สุดท้ายเค้าก็เหมือนกับผู้ชายทั่วไปนั้นแหละ
“นี่ พูดอะไรบ้างสิเดล เธอจะยืนเป็นหินแบบนี้อีกนานเท่าไหร่นะฮะ จะเอายังไงก็บอกไปเลย“
“....”
“ถ้าเธอไม่พูดฉันพูดเองแล้วกันนะ”
“ฉันอยากรู้ว่าทำไมนายถึงอยากเลิกกับฉัน ฟรานซ์” ฉันพูดสวนยัยเรนขึ้น
“อยากรู้จริงๆนะเหรอ :) “ ฟรานซ์พูดพร้อมกับยิ้ม ยิ้มอย่างที่เค้าชอบยิ้มให้ฉันเป็นประจำ
“อืม” ฉันพูดเสียงสั่น พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา
“เพราะเธอธรรมดาเกินไปไงล่ะ “
“แค่นี้นะเหรอ”
“อ่อ อีกอย่างเธอน่ะ ไม่ใช่สเป็กฉันเลยแม้แต่น้อย ฉันไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าคบกับเธอมาได้ยังไงตั้งนาน คิดแล้วโมโหชะมัด”
“งั้นนายไปเถอะ ไปให้ไกลจากฉันแล้วต่อจากนี้ไปเราไม่เคยเป็นอะไรกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะในฐานะอะไรทั้งนั้น” ในที่สุดน้ำตาที่ฉันกลั้นเอาไว้ก็ไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย โดยที่ฉันไม่คิดที่จะปาดมันออกเลยสักนิด ไม่นานนักฝนก็เริ่มตกลงมา แต่ฉันไม่คิดที่จะหลบมันเลยแม้แต่นิดเดียวฉันอยากจะให้น้ำฝนมันล้างจิตใจและคราบน้ำตาของฉันในตอนนี้เพราะว่าในวันพรุ่งนี้และวันต่อๆไปฉันจะต้องกลายเป็นคนใหม่เป็นคนที่เข้มแข็งและไม่อ่อนไหวในเรื่องแบบนี้
.............................................................................................
สวัสดีค่าาาา นักอ่านทุกท่านๆๆๆๆๆ อันนี้เป็นเรื่องแรกของอีฟนะค่ะ ยังไงก็ฝากติชมด้วยค่ะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะค่ะ ><
“เดล เย็นนี้เราไปช็อปกันเถอะ” เสียงเพื่อนสนิทของฉันพูดขึ้น
“อืม ไปสิ วันนี้ฉันว่างพอดี”
“โอเค เจอกันตอนเย็นนะจ๊ะ จุ๊บ>3 “ ยัยบ้านี่พูดพร้อมกับกระโดดจุ๊บแก้มฉัน
“ทำบ้าอะไรของเธอเนี่ย :( “
“อะไรกัน ฉันก็แค่แสดงความรักกับเธออ่ะ -3-” ยัยนี่พูดพร้อมกับเบ้ปาก
“อ่า ล้อเล่นน้างอนเหรอ” ฉันถามขึ้นเมื่อยัยเพื่อนสุดที่รักเบ้ปากใส่ ก็ยัยนี้มันน่าแกล้งนี่นา เวลางอนน่ารักจะตายไปแต่ฉันก็อดสงสัยไม่ได้นะว่าทำไมยัยนี่ถึงไม่มีแฟนกับเค้าสักทีทั้งๆที่ออกจะน่ารักน่ากอดขนาดนี้ อาจจะเป็นเพราะยัยนี่มันชอบทำตัวติดกับฉันเหมือนกับแฟนกันอะนะ เอ่อไม่ต้องคิดต่อนะว่าฉันกับยัยนี่เป็นไรกัน เพราะฉันนะมีแฟนแล้วล่ะ >< หล่อ รวย เพอร์เฟ็คมากกก ไม่อยากจะอวดเท่าไหร่อะน่ะ ><
“เฮ้ๆๆๆๆๆ เดล”
“ห้ะ หาๆๆๆๆ อะไรๆๆมีอะไร”
“เปล่าๆเห็นอยู่ดีๆก็ยิ้มนึกว่าฝันเลยปลุกอ่ะ - - “
“นี่แน่ะ ฉันไม่ได้ฝันสักหน่อย” ฉันพูดพร้อมกับเขกหัวยัยเพื่อนสุดที่รัก
“นีๆๆ เจ็บน้า เขกมาได้นั้นมือหรือหินกันแน่เนี่ยเจ็บชะมัด”
“สมควร - - “
“เดลใจร้ายอ่า มาเขกหัวเค้าทำไม”
“พอได้แล้วๆๆๆ จะไปเข้าเรียนได้ยัง” ฉันพูดเสียงเหนื่อยอ่อน
“ไปสิๆๆ แหมใจร้อนไปได้ ว่าแต่โทรไปบอกแฟนเธอยังล่ะว่าเย็นนี้ไม่ต้องมารับ”
“โทรไม่ติดอ่ะ ช่างเถอะยังมีเวลาอีกเยอะ” พูดจบฉันก็เดินนำหน้ายัยเรนไป อ่อ เรนที่ว่านี่ก็คือเพื่อนสุดที่รักของฉันคนนั้นแหละ ที่จริงฉันก็ไม่ได้รีบเข้าเรียนเท่าไหร่หรอกนะ แต่ถ้าอยู่นานกว่านี้อาจจะเจอคนที่ไม่อยากจะเจอที่สุดเลยก็ได้
“สวัสดีจ๊ะ ยัยโลมา” นั้นไงพอพูดถึงก็มาพอดี ฉันละเกลียดยัยม้าน้ำนี่จริงๆ ชาติที่แล้วเกิดเป็นไก่หรือไง จิกเก่งนัก - -
“หลีกไป ฉันจะเดิน - -“
“จะรีบไปไหนล่ะจ๊ะ :)” ยัยม้าน้ำพูดพร้อมกับยิ้มที่เธอมั่นใจว่าสวย
“เอ๊ะ นี่โรงเรียนนะค่ะจะให้ไปไหนล่ะนอกจากไปเรียน่ะ” นั้นไม่ใช่เสียงฉันนะ คนพูดน่ะอยู่ข้างๆฉันต่างหาก ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกยัยเรนนั้นแหละยัยนี่นอกจากจะน่ารักแล้วยังปากจัดอีกด้วยนะจะบอกให้
“มันเรื่องอะไรของเธอนะห้ะ ฉันจะคุยกับเดลฟิน”
“ขอโทษค่ะ แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับรุ่นพี่ ขอตัวนะค่ะพอดีว่ามันหมดเวลาพักแล้วล่ะ” ฉันกับเรนเดินเลี่ยงยัยรุ่นพี่ม้าน้ำออกมา
“แกว่ายัยรุ่นพี่นั้นจะมาคุยกับแกเรื่องไรว่ะ”
“ฉันจะรู้มั้ยก็ยืนอยู่ด้วยกันน่ะ”
“ไรว้า”
“รีบเข้าห้องเถอะ เดี๋ยวเข้าเรียนไม่ทัน” พูดจบฉันก็รีบวิ่งเข้าห้องทันที
“เฮ้ ยัยบ้าเดลรอด้วยเส่!!!!”
เลิกเรียน
“เดล รีบไปกันเถอะเดี๋ยวกลับบ้านไปดูละครไม่ทัน”
“ไปสิๆ” ฉันเดินตามยัยเรนไป
อุ๊ก!!!!! ยัยนี่เดินยังไงของเค้านะจะหยุดก็ไม่บอก เจ็บชะมัดยาดเลย T^T
“นี่ เรน เดินยังไงของเธอนะห้ะ จะหยุดทำไมไม่บอก” ฉันพูดคล้ายๆจะเหวี่ยงใส่
“ขอโทษๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจพอดีมาเห็นหนังสดที่ตรงสวนสาธารณะพอดีเลยหยุดดู 555 “
“หนังสดอะไรของเธอไม่ยักเห็น”
“โธ่เอ๊ย ยัยบ้าไปยืนอยู่ข้างหลังฉันแล้วจะเห็นมั้ยนั้น - - “ ก็คนมันไม่รู้นี่หว่า แค่นี้ก็ต้องเหวียงด้วย เฮ้อ ฉันไม่เข้าใจยัยนี่เลยจริงๆ
“นี่ๆๆ ดูๆๆๆ เห็นมั้ยตรงนั้นน่ะ” ยัยเรนพูดไม่พอยังชี้นิ้วไปหาผู้ชายกับผู้หญิงที่กำลังกอดก่ายกันอยู่ที่เก้าอี้ใต้ต้นไม่ของสวนสาธารณะ ฉันคิดว่าผู้ชายคนนั้นหน้าคุ้นๆนะ เดินเข้าไปดูดีมั้ยเนี่ยเผื่อเป็นคนรู้จัก เอ๊ะ แล้วถ้าเป็นคนที่ไม่รู้จักกันหละ ช่างเถอะๆจะเป็นยังไงก็ช่างวันนี้ฉันต้องดูหน้าผู้ชายกับผู้หญิงคนนั้นให้ได้
“เฮ้ เธอจะไปไหนของเธอน้ะ เดล” เรนถามขึ้นเมื่อเห็นฉันกำลังจะเดินไปที่ผู้ชายและผู้หญิงคู่นั้น
“ฉันรู้สึกคุ้นๆหน้าผู้ชายคนนั้นน่ะ ขอเข้าไปดูหน่อยแล้วกัน” พูดจบฉันก็รีบเดินไปไม่สนใจเสียงที่เรียกอยู่ข้างหลัง
ยิ่งเดินเข้าไปใกล้ๆยิ่งรู้สึกคุ้นหน้าผู้ชายคนนั้นอย่างบอกไม่ถูก ฉันเดินเข้าไปใกล้คู่นั้นเรื่อยๆ ใกล้จนมองเห็นใบหน้าของผู้ชายคนนั้นได้อย่างชัดเจนว่าเป็นใคร ใช่แล้วล่ะ เค้าคือคนที่ฉันรู้จัก แล้วยังเป็นคนที่ฉันรู้จักดีด้วย ไม่ใช่ว่าเค้าคือพี่น้องของฉันหรอกน่ะ แต่ผู้ชายคนนี้น่ะเค้าคือ ฟรานซ์ แฟนฉันเอง ใช่ เค้าคือแฟนฉัน แล้วทำไมเค้าถึงได้มาอยู่กับผู้หญิงคนนี้ที่นี้ล่ะ คิดยังไงก็คิดไม่ออก
“ฟรานซ์” ฉันเรียกผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนฉันเบาๆ พลางกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลแต่มันทำได้ยากจริงๆนั้นแหละ
“....”
“นี่เธอ กล้าดียังไงมาขัดความสุขของคนอื่นเค้าน่ะ” ผู้หญิงที่ยืนอยู่ข้างๆฟรานซ์พูด
“นี่ ยัยแบคทีเรีย เธอมาทำอะไรกับแฟนเพื่อนฉันน่ะฮะ” ยัยเรนพูดขึ้นเมื่อเห็นฉันเงียบ แล้วยัยนี้มันเดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะ - -
“เอ๋ แฟนเหรอ ทำไมฟรานซ์ไม่เคยเห็นบอกเลยล่ะว่ามีแฟนน่ะ O.o” ม....ไม่เคยบอกอย่างนั้นเหรอ ทำไมหล่ะ หรือว่าตั้งแต่ที่เราคบกันมาเค้าหลอกฉันตลอด
“พูดอะไรของเธอน่ะห้ะ แล้วก็เลิกทำหน้าตาน่าสมเพชแบบนั้นด้วย ฉันจะบอกอะไรให้นะ ไอ้ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างเธอตอนนี้น่ะ มันคือแฟนของเพื่อนฉันนะไม่เชื่อก็ลองถามดูสิ -*-” ตอนนี้ยัยเรนคงปรี๊ดแตกแล้วมั้ง ไม่งั้นคงไม่พูดแบบนั้นหรอก
“พวกเธอน่ะ หยุดพูดได้แล้ว น่ารำคาญ ถ้าเธออยากรู้ฉันจะบอกให้เอง” ในที่สุด ฟรานซ์ ก็พูดขึ้นฉันอยากรู้จังว่าเค้าจะพูดว่าอะไร ฉันหวังว่าจะให้เค้าหาคำแก้ตัวดีๆมาพูดให้ฉันเข้าใจนะ
“ฉันกับเดลน่ะ เราเลิกกันแล้วล่ะ - - “
“ห๋า!!!!!! นี่นายพูดอะไรออกมานะนายไปเลิกกับยัยเดลตอนไหน ทั้งๆที่เมื่อเช้าก็ยังมาส่งยัยนี่อยู่ไม่ใช่เหรอห้ะ”
“เพิ่งจะเลิกกันเมื่อกี้น่ะ ตอนที่เธอเดินเข้ามาเห็นฉันกับยัยนี้น่ะ”
“นายจะบ้าเหรอห้ะ เพื่อนฉันยังไม่ได้บอกว่าจะเลิกด้วยสักหน่อย” สุดท้ายเค้าก็หลอกฉันจริงๆด้วยสินะ ฉันคิดมาตลอดว่าเค้าจะไม่มีวันทำให้ฉันเสียใจแต่สุดท้ายเค้าก็เหมือนกับผู้ชายทั่วไปนั้นแหละ
“นี่ พูดอะไรบ้างสิเดล เธอจะยืนเป็นหินแบบนี้อีกนานเท่าไหร่นะฮะ จะเอายังไงก็บอกไปเลย“
“....”
“ถ้าเธอไม่พูดฉันพูดเองแล้วกันนะ”
“ฉันอยากรู้ว่าทำไมนายถึงอยากเลิกกับฉัน ฟรานซ์” ฉันพูดสวนยัยเรนขึ้น
“อยากรู้จริงๆนะเหรอ :) “ ฟรานซ์พูดพร้อมกับยิ้ม ยิ้มอย่างที่เค้าชอบยิ้มให้ฉันเป็นประจำ
“อืม” ฉันพูดเสียงสั่น พยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา
“เพราะเธอธรรมดาเกินไปไงล่ะ “
“แค่นี้นะเหรอ”
“อ่อ อีกอย่างเธอน่ะ ไม่ใช่สเป็กฉันเลยแม้แต่น้อย ฉันไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าคบกับเธอมาได้ยังไงตั้งนาน คิดแล้วโมโหชะมัด”
“งั้นนายไปเถอะ ไปให้ไกลจากฉันแล้วต่อจากนี้ไปเราไม่เคยเป็นอะไรกันทั้งนั้น ไม่ว่าจะในฐานะอะไรทั้งนั้น” ในที่สุดน้ำตาที่ฉันกลั้นเอาไว้ก็ไหลลงมาอย่างไม่ขาดสาย โดยที่ฉันไม่คิดที่จะปาดมันออกเลยสักนิด ไม่นานนักฝนก็เริ่มตกลงมา แต่ฉันไม่คิดที่จะหลบมันเลยแม้แต่นิดเดียวฉันอยากจะให้น้ำฝนมันล้างจิตใจและคราบน้ำตาของฉันในตอนนี้เพราะว่าในวันพรุ่งนี้และวันต่อๆไปฉันจะต้องกลายเป็นคนใหม่เป็นคนที่เข้มแข็งและไม่อ่อนไหวในเรื่องแบบนี้
.............................................................................................
สวัสดีค่าาาา นักอ่านทุกท่านๆๆๆๆๆ อันนี้เป็นเรื่องแรกของอีฟนะค่ะ ยังไงก็ฝากติชมด้วยค่ะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะค่ะ ><
เจ้าหญิงผู้กำความมืด เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 28 ม.ค. 2556, 21:34:25 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 28 ม.ค. 2556, 21:34:25 น.
จำนวนการเข้าชม : 1008
| การพบกันอีกครั้ง >> |
เกร็ดหิมะ 29 ม.ค. 2556, 22:18:25 น.
พยายามเข้านะคะ เป็นกำลังใจให้
พยายามเข้านะคะ เป็นกำลังใจให้