[ค้างไว้ก่อน เป็นเรื่องที่ 2 ] The Sense สัมผัสลับ นำทางรัก
หลังจากที่ 'ชลธิดา' ไปโรงพักวันนั้น ก็มีวิญญาณเด็กผู้หญิงหน้าตาเหมือนตุ๊กตากระเบื้องเคลือบตามติดเธอมาด้วย เข้าห้องเธอไม่ได้ก็กรีดร้องโวยวายอยู่หน้าห้อง จนเธอไม่ได้หลับไม่ได้นอน วิญญาณเด็กน้องยืนยันว่าเธอต้องช่วย 'ร้อยตำรวจเอกจรณินท์' จอมเฮี้ยบให้รอดพ้นอันตรายจากผู้ไม่หวังดีอีกด้วย
โอ้ย...อาร์ตติสสาวเครียด!!!
โอ้ย...อาร์ตติสสาวเครียด!!!
Tags: ตำรวจ ศิลปิน วิญญาณ
ตอน: ตอนที่ 1 (UP+ 45%)
1
บรรยากาศยามเย็นที่อึมครึม และสายฝนที่กระหน่ำลงมาราวฟ้ารั่ว ทำให้หญิงสาวร่างเล็กเพรียวบางวิ่งมุ่งตรงไปที่ป้ายรถเมล์ที่แน่นขนัดไปด้วยผู้คนที่คาดว่าคงจะมาอาศัยยืนหลบฝนเหมือนกับเธอ เมื่อหญิงสาววิ่งไปถึงก็พบว่าที่เธอเห็นนั้นหาใช่คนไม่
ยัยน้ำ... ทำไมเธอตาถั่วอย่างนี้นะ ฮือๆ อยากจะร้องไห้จริงๆ ให้ตายเหอะ...
ชลธิดาคาดโทษตัวเองภายในใจ เธอพยายามจะทำเป็นมองไม่เห็นวิญญาณเร่รอนที่ยืนเบียดกันเพื่อหลบฝน หญิงสาวพยายามเบี่ยงเบนความสนใจจากภาพและเสียงจากวิญญาณทั้งหลายโดยกันเล่นเกมในไอโฟนสี่เอสของตัวเอง
“...โอ้ย!! ไม่เข้าใจจริงๆ เป็นผีแล้วทำไมฝนตก เราถึงยังเปรียกได้อยู่อีกล่ะเนี่ย...” เสียงผีผู้หญิงร่างท้วมแต่งตัวด้วยผ้าแพรไหมชั้นดีพูดขึ้นด้วยอารมณ์หงุดหงิด ชลธิดาแอบลอบมองผีผู้หญิงตนนั้นอย่างสำรวจพบว่า ที่หลังต้นคอของเจ้าหล่อนมีมีดเสียบคออยู่แล้วมีเลือดไหลเรื่อยๆ ราวกับว่าเหลือดจะไหลอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
สงสัย... ยัยป้านี้คงโดนโจรจี้แล้วก็ฆ่าปิดปากแน่เลย...
ชลธิดาคิดแล้วหันกลับมาสนใจไอโฟนของตัวเองต่อ ส่วนหูของเธอก็คอยฟังที่พวกผีป้าๆ ในที่นี้คุยกันอย่างอดไม่ได้
“...นี้หล่อน หล่อนจำผีผู้ชายหล่อๆเข้มๆ ที่ถูกรถชนตายเมื่อเดือนที่แล้ว ตอนข้ามทางม้าลายซอยข้างๆนี้ได้มั้ย...” เสียงผีสาวตนหนึ่งพูด
“...จำได้สิหล่อน ว่าแต่พ่อรูปหล่อหายไปไหนเสียแล้วล่ะเธอ...”
“...ฉันได้ยินพวกผีสาวซอยนั้นเมาส์กันให้แซด ว่าพ่อรูปหล่อนั้นน่ะ ไปหลงเสน่ห์ยัยเจ้าแม่ตะเคียนที่สี่แยกหน้าวัดน่ะสิ...” ผีสาวพูดเสียงเคียด
บทสนทนานี้เรียกความสนใจจากชลธิดาอีกครั้ง คิดดูเถอะผีสาวพวกนี้วันๆ ไม่ทำอะไรกันแล้วหรือไง ถึงได้แต่มานั่งจับกลุ่มกันเมาส์เรื่องผีผู้ชายเนี่ย เธอลอบมองสำรวจผีสาวกลุ่มนั้น ในกลุ่มมีผีนักศึกษาหญิงหนึ่งตน ผีสาวสวนชุดนอนหนึ่งตน และผีสาวสวมชุดพนักงานเซเว่นหนึ่งตน ตอนนี้ทั้งสามคุยกันอย่างออกรส แต่ก็ยังไม่พ้นเรื่องของผีหนุ่มมาดเข้มตนเดิ่ม หญิงสาวแปลกใจมาก เพราะไม่เคยคิดเลยว่าในชีวิตนี้จะได้มานั่งฟังวิญญาณพวกนี้เมาส์กันตามประสาผีๆ
ตลอดเวลาที่ผ่านมา หลังจากที่เธอประสบอุบัติเหตุตกชิงช้าหัวกระแทกพื้นวันนั้นตอน 6 ขวบ สมองของเธอคงจะได้รับการกระทบกระเทือนจนทำให้ประสาทที่หกทำงานก็เป็นได้ หลังจากเหตุการณ์นั้นก็ทำให้เธอได้เห็น ได้ยิน และ ได้สัมผัส ในสิ่งที่ใครหลายๆ เชื่อและก็กลัว นั้นคือวิญญาณ ในตอนแรกๆ พ่อกลับแม่คิดว่าเธอเกิดจิตหลอน มองสมองมีปัญหาจากกระทบกระเทือน แต่เมื่อไปหาหมอกับไม่พบสิ่งผิดปกติ จนวันหนึ่ง เธอขึ้นไปชั้นบนของบ้าน เธอเห็นหญิงชราคนหนึ่งกำลังเดินออกมาจากห้องพ่อของเธอ และหญิงชราก็ยิ้มให้เธออย่างใจดีที่มุมปากข้างซ้ายมีไฝเม็ดใหญ่ติดอยู่ หญิงชรามองเธอสักพักก็เดินกลับเข้าไปในห้องพ่อของเธออีกครั้ง เธอเห็นดังนั้นก็รีบวิ่งไปบอกพ่อว่ามีคุณยายท่าทางใจดีเดินเข้าไปในห้องของพ่อ และเธอก็บอกรูปลักษณ์สัณฐานให้พ่อฟัง พ่อตกใจมากและพ่อก็หยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาแล้วหยิบรูปถ่ายใบหนึ่งออกมาถามเธอว่าใช่หญิงชราคนนี้รึเปล่า เมื่อเธอยืนยันว่าใช่ พ่อตกใจมากเพราะหญิงในรูปคือแม่ของพ่อที่เสียชีวิตไปนานแล้ว พ่อรีบไปปรึกษาแม่ในเรื่องที่เกิดขึ้น หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนั้นทำให้พ่อและแม่เชื่อว่าเธอเป็นเด็กพิเศษมีความสามารถพิเศษจึงพาเธอไปปรึกษาหลวงพ่อที่วัดดังใกล้บ้านว่าจะทำเช่นไรดี
‘โยมต้องสอนให้ลูกของโยมแยกแยะให้ได้ ว่าอะไรคือสิ่งที่จับต้องได้ และอะไรคือสิ่งที่จับต้องไม่ได้ หลังจากที่แยกแยะอะไรได้ โยมต้องหมั่นถาม หมั่นใส่ใจ คอยสั่งสอนสิ่งๆดีแก่ลูกของโยม...’
‘แล้วหลวงพ่อ พอจะทราบมั้ยคะ ว่าทำไมลูกสาวดิฉันถึงแบบนี้...’
‘มันเกิดจากบุญที่ลูกของโยมได้สั่งสมมากแต่ชาติปางก่อน และก็เป็นกรรมเก่าจากชาติปางก่อนนำพาให้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นมา...’
‘โถ่... ลูกพ่อน่าสงสารเหลือเกิน...’
‘โยมวิชิต อย่าพึ่งตีความหมายผิดไปสิ กรรม คือ การกระทำ แต่อาตมาเชื่อว่า การกระทำในที่นี้คือการกระทำดี เขาคงต้องการให้ลูกของโยมใช้สิ่งที่เขามอบมา โดยการช่วยเหลือทั้งคนและทั้งวิญญาณ มันก็แค่นั้นเองแหละ โยมวิชิต...’
**************************[ เหลืออีก 55% ]***************************
บรรยากาศยามเย็นที่อึมครึม และสายฝนที่กระหน่ำลงมาราวฟ้ารั่ว ทำให้หญิงสาวร่างเล็กเพรียวบางวิ่งมุ่งตรงไปที่ป้ายรถเมล์ที่แน่นขนัดไปด้วยผู้คนที่คาดว่าคงจะมาอาศัยยืนหลบฝนเหมือนกับเธอ เมื่อหญิงสาววิ่งไปถึงก็พบว่าที่เธอเห็นนั้นหาใช่คนไม่
ยัยน้ำ... ทำไมเธอตาถั่วอย่างนี้นะ ฮือๆ อยากจะร้องไห้จริงๆ ให้ตายเหอะ...
ชลธิดาคาดโทษตัวเองภายในใจ เธอพยายามจะทำเป็นมองไม่เห็นวิญญาณเร่รอนที่ยืนเบียดกันเพื่อหลบฝน หญิงสาวพยายามเบี่ยงเบนความสนใจจากภาพและเสียงจากวิญญาณทั้งหลายโดยกันเล่นเกมในไอโฟนสี่เอสของตัวเอง
“...โอ้ย!! ไม่เข้าใจจริงๆ เป็นผีแล้วทำไมฝนตก เราถึงยังเปรียกได้อยู่อีกล่ะเนี่ย...” เสียงผีผู้หญิงร่างท้วมแต่งตัวด้วยผ้าแพรไหมชั้นดีพูดขึ้นด้วยอารมณ์หงุดหงิด ชลธิดาแอบลอบมองผีผู้หญิงตนนั้นอย่างสำรวจพบว่า ที่หลังต้นคอของเจ้าหล่อนมีมีดเสียบคออยู่แล้วมีเลือดไหลเรื่อยๆ ราวกับว่าเหลือดจะไหลอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
สงสัย... ยัยป้านี้คงโดนโจรจี้แล้วก็ฆ่าปิดปากแน่เลย...
ชลธิดาคิดแล้วหันกลับมาสนใจไอโฟนของตัวเองต่อ ส่วนหูของเธอก็คอยฟังที่พวกผีป้าๆ ในที่นี้คุยกันอย่างอดไม่ได้
“...นี้หล่อน หล่อนจำผีผู้ชายหล่อๆเข้มๆ ที่ถูกรถชนตายเมื่อเดือนที่แล้ว ตอนข้ามทางม้าลายซอยข้างๆนี้ได้มั้ย...” เสียงผีสาวตนหนึ่งพูด
“...จำได้สิหล่อน ว่าแต่พ่อรูปหล่อหายไปไหนเสียแล้วล่ะเธอ...”
“...ฉันได้ยินพวกผีสาวซอยนั้นเมาส์กันให้แซด ว่าพ่อรูปหล่อนั้นน่ะ ไปหลงเสน่ห์ยัยเจ้าแม่ตะเคียนที่สี่แยกหน้าวัดน่ะสิ...” ผีสาวพูดเสียงเคียด
บทสนทนานี้เรียกความสนใจจากชลธิดาอีกครั้ง คิดดูเถอะผีสาวพวกนี้วันๆ ไม่ทำอะไรกันแล้วหรือไง ถึงได้แต่มานั่งจับกลุ่มกันเมาส์เรื่องผีผู้ชายเนี่ย เธอลอบมองสำรวจผีสาวกลุ่มนั้น ในกลุ่มมีผีนักศึกษาหญิงหนึ่งตน ผีสาวสวนชุดนอนหนึ่งตน และผีสาวสวมชุดพนักงานเซเว่นหนึ่งตน ตอนนี้ทั้งสามคุยกันอย่างออกรส แต่ก็ยังไม่พ้นเรื่องของผีหนุ่มมาดเข้มตนเดิ่ม หญิงสาวแปลกใจมาก เพราะไม่เคยคิดเลยว่าในชีวิตนี้จะได้มานั่งฟังวิญญาณพวกนี้เมาส์กันตามประสาผีๆ
ตลอดเวลาที่ผ่านมา หลังจากที่เธอประสบอุบัติเหตุตกชิงช้าหัวกระแทกพื้นวันนั้นตอน 6 ขวบ สมองของเธอคงจะได้รับการกระทบกระเทือนจนทำให้ประสาทที่หกทำงานก็เป็นได้ หลังจากเหตุการณ์นั้นก็ทำให้เธอได้เห็น ได้ยิน และ ได้สัมผัส ในสิ่งที่ใครหลายๆ เชื่อและก็กลัว นั้นคือวิญญาณ ในตอนแรกๆ พ่อกลับแม่คิดว่าเธอเกิดจิตหลอน มองสมองมีปัญหาจากกระทบกระเทือน แต่เมื่อไปหาหมอกับไม่พบสิ่งผิดปกติ จนวันหนึ่ง เธอขึ้นไปชั้นบนของบ้าน เธอเห็นหญิงชราคนหนึ่งกำลังเดินออกมาจากห้องพ่อของเธอ และหญิงชราก็ยิ้มให้เธออย่างใจดีที่มุมปากข้างซ้ายมีไฝเม็ดใหญ่ติดอยู่ หญิงชรามองเธอสักพักก็เดินกลับเข้าไปในห้องพ่อของเธออีกครั้ง เธอเห็นดังนั้นก็รีบวิ่งไปบอกพ่อว่ามีคุณยายท่าทางใจดีเดินเข้าไปในห้องของพ่อ และเธอก็บอกรูปลักษณ์สัณฐานให้พ่อฟัง พ่อตกใจมากและพ่อก็หยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาแล้วหยิบรูปถ่ายใบหนึ่งออกมาถามเธอว่าใช่หญิงชราคนนี้รึเปล่า เมื่อเธอยืนยันว่าใช่ พ่อตกใจมากเพราะหญิงในรูปคือแม่ของพ่อที่เสียชีวิตไปนานแล้ว พ่อรีบไปปรึกษาแม่ในเรื่องที่เกิดขึ้น หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนั้นทำให้พ่อและแม่เชื่อว่าเธอเป็นเด็กพิเศษมีความสามารถพิเศษจึงพาเธอไปปรึกษาหลวงพ่อที่วัดดังใกล้บ้านว่าจะทำเช่นไรดี
‘โยมต้องสอนให้ลูกของโยมแยกแยะให้ได้ ว่าอะไรคือสิ่งที่จับต้องได้ และอะไรคือสิ่งที่จับต้องไม่ได้ หลังจากที่แยกแยะอะไรได้ โยมต้องหมั่นถาม หมั่นใส่ใจ คอยสั่งสอนสิ่งๆดีแก่ลูกของโยม...’
‘แล้วหลวงพ่อ พอจะทราบมั้ยคะ ว่าทำไมลูกสาวดิฉันถึงแบบนี้...’
‘มันเกิดจากบุญที่ลูกของโยมได้สั่งสมมากแต่ชาติปางก่อน และก็เป็นกรรมเก่าจากชาติปางก่อนนำพาให้เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นมา...’
‘โถ่... ลูกพ่อน่าสงสารเหลือเกิน...’
‘โยมวิชิต อย่าพึ่งตีความหมายผิดไปสิ กรรม คือ การกระทำ แต่อาตมาเชื่อว่า การกระทำในที่นี้คือการกระทำดี เขาคงต้องการให้ลูกของโยมใช้สิ่งที่เขามอบมา โดยการช่วยเหลือทั้งคนและทั้งวิญญาณ มันก็แค่นั้นเองแหละ โยมวิชิต...’
**************************[ เหลืออีก 55% ]***************************
สุข เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 4 ก.พ. 2556, 21:53:06 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 4 ก.พ. 2556, 21:59:05 น.
จำนวนการเข้าชม : 935
| << บทนำ |
ร้อยวจี 4 ก.พ. 2556, 22:32:24 น.
มาต่ออีกนะคะ น่าสนใจมาก น่าสนุกด้วยค่ะ
มาต่ออีกนะคะ น่าสนใจมาก น่าสนุกด้วยค่ะ