ที่รัก
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: โชติกา อัครเมรี
เมืองฟ้าที่ใครต่อใครถวิลหา ด้วยความศิวิไลซ์ ด้วยความเป็นบ่อเงินบ่อทอง ด้วยความหวังว่ามันจะช่วยยืดชีวิตของเค้าและครอบครัว ให้ไกลได้อีกนิด เมืองที่ทุกอย่างต้องซื้อกินแม้กระทั่งน้ำเปล่า เมืองที่อาหารตบแต่งให้น่ากิน แต่ราคาน่าใจหาย เมืองที่เราจะต้องอิ่มท้องด้วยอาหารราคาแพงแต่เป็นอาหารที่ไม่มีประโยชน์เป็นอาหารขยะ เมืองที่ทุกคนจะต้องต่อสู่ดิ้นรนเพื่อให้ตัวเองอยู่รอดไปวันๆ เมืองที่ทุกคนต่างต้องแข่งขันกันเพื่อยกระดับตัวเองให้สังคมยอมรับ ผู้คนต่างมีการศึกษา(แบบลวกๆ)แต่ไร้น้ำใจ ไร้ความมีระเบียบวินัย ต้องแย่งชิงดีชิงเด่นกันตลอดเวลา เมืองที่เต็มไปด้วยผู้คนมากมายแออัด และเพราะความศิวิไลซ์อันมากเกินไปของเมืองฟ้าทำให้มลภาวะในเมืองนั้นเต็มไปด้วยมลพิษ นี่อาจเป็นอีกด้านหนึ่งของเมืองเมืองฟ้าที่ใครๆต่างถวิลหาและอยากที่จะไปสัมผัส ความเจริญรุ่งเรือง ความศิวิไลซ์ แต่แฝงไปด้วยความอันตรายรอบด้าน เธอคนนี้ก็เช่นกันที่ต้องดิ้นรนต่อสู้ในเมืองฟ้าด้วยตัวเองตั้งแต่เด็ก หญิงสาวผิวขาว ใบหน้ากลมกลึงสวยเด่น แต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพงคิ้วโก่ง ปากเป็นกระจับได้รูป รูปร่างสูงโปร่งเธอมีชื่อว่า โชติกา ชื่อของเธอมีที่มาจากความศิวิไลซ์ของเมืองฟ้านี่เอง โชติกา แปลว่า ผู้เจริญรุ่งเรือง หรือ ผู้ที่ความรุ่งเรือง ตั้งแต่โชติกาจำความได้เธอเรียนรู้และรับรู้ ถึงความเห็นแก่ตัว ความอิจฉาริษยา ความเห็นแก่ได้ของคน และความโลภ มันค่อยๆหล่อหลอมให้เธอเป็นคนเข้มแข็ง รู้ทันคน ฉลาด พอทีจะเอาตัวรอดจากภัยอันตรายรอบตัวที่จะเกิดขึ้นกับเธอเมื่อไหร่ก็ได้ เพราะโชติกาเกิดมาท่ามกลางความโหดร้ายของผู้คน เธอมีอดีตที่ยังจำฝังใจไว้ไม่ลืมเลือน แล้วโชติกาก็ไม่สามารถลบมันออกจากจิตใจได้เลย บรรยากาศในยามนี้ช่างเป็นใจให้โชติกานึกย้อนไปยังวันวานเสียจริงๆ โชติกาค่อยๆขยับย่างกายไปที่โซฟาสีฟ้าอ่อนเธอนั่งลงด้วยจิตใจที่เศร้าหมองโชติกามองไปรอบๆห้องทำงานของเธอที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามด้วยสไตน์วินเทจ แต่สายตาของโชติกาไปหยุดอยู่ที่ดวงจันทร์ที่วันนี้ช่างเป็นใจให้เธอเสียเหลือเกินเพราะวันนี้พระจันทร์เต็มดวงทอแสงเป็นประกายหมู่ดาวบนฟากฟ้าส่งแสงระยิบระยับพร่างพราวเต็มท้องฟ้า เด็กผู้หญิงคนนึงกำลังนั่งมองดวงจันทร์กับมารดาของเธออย่างมีความสุขด้วยวัยกำลังซนชั่งซักชั่งถามทำให้ผู้เป็นมารดาของเธอมีความสุขไปด้วย ภาพแห่งความทรงจำนั้นทำให้โชติกาเผลอยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว แต่กลับมีอีกภาพนึงเข้ามาแทรกภาพความทรงจำแห่งความสุขนั้นภาพที่บิดาของโชติกากำลังทำร้ายมารดาของเธอเนื่องจากบิดาของเธอเป็นคนติดเหล้าและมักจะทุบตีมารดาของเธออยู่เสมอ ให้โชติกาเห็นเป็นประจำ เพราะบิดาของเธอต้องการเงินไปซื้อเหล้าแต่มารดาของโชติกามักจะซ่อนเงินส่วนนั้นไว้เพราะต้องเอาไว้เป็นค่านมค่าขนมของโชติกา ภาพที่บิดาของเธอทำร้ายมารดาเป็นภาพที่โชติกาจำติดตามมาตลอดไม่ว่าจะพยายามลืมสักเท่าไหร่ก็ไม่เคยทำได้เลยมันเป็นภาพที่ทำให้โชติกาจำฝังใจ ต่อมาไม่นานพ่อของเธอก็ล้มป่วยลงด้วยโรคตับแข็งแล้วเสียชีวิตไปในที่สุด แม่ของโชติกาเสียใจมากจนถึงขั้นตรอมใจแล้วเสียชีวิตลงอีกคน ทำให้โชติกาต้องมาอาศัยอยู่กับป้าแท้ๆของเธอเพราะนอกจากป้าแล้วโชติกาก็ไม่มีญาติที่ไหนอีก แต่การที่โชติกามาอยู่กับป้าของเธอใช่ว่าเธอจะสบายหรือมีความสุขแต่มันกลับตรงกันข้ามเมื่อโชติกาถูกป้าแท้ๆของเธอทุบตีอยู่เป็นประจำ เธอถูกบังคับให้ทำงานตั้งแต่อายุยังไม่เจ็ดขวบเลยด้วยซ้ำงานที่เธอต้องทำก็คือไปนั่งขอทาน หากวันไหนเธอหาเงินมาไม่ได้แล้วล่ะก็เธอก็จะโดนทุบตีให้อดข้าวอดน้ำ จนชาวบ้านแถวนั้นก็อดที่จะสงสารโชติกาไม่ได้แอบเอาอาหารมาให้เธอกินเพื่อประทังความหิวประทังชีวิต แต่ถ้าหากป้าของเธอรู้เธอก็จะโดนตีหนักเป็นสองเท่า เธอบอบช้ำทั้งกายบอบช้ำทั้งจิตใจ ความโหดร้ายที่เธอต้องพบเจอมาตลอด 1 ปีเต็มๆมันค่อยๆหล่อหลอมให้โชติกาเป็นคนเข้มแข็งไม่หวั่นต่ออะไรง่ายๆ โชติกาต้องเป็นที่ระบายอารมณ์ของป้า หากวันไหนป้าเธอเล่นการพนันเสียคนที่จะต้องรับเคราะห์ก็คงจะไม่พ้นโชติกา แต่และแล้ววันนึงโชคชะตามันก็เข้าข้างเธอจนได้ เมื่อเธอได้เจอกับสามีภรรยาคู่นึงดูมีฐานะด้วยความหิวทำให้เด็กน้อยโชติกาเดินเข้าไปเงินกินข้าวกับสามีภรรยาคู่นั้น แต่ด้วยเพราะเป็นบุญของเธอหรืออย่างไรที่ผัวเมียคู่นั้นถูกชะตากับเธอแล้วให้เงินเธอมาจำนวนนึง เมื่อเธอกลับถึงบ้านป้าของเธอเห็นว่าวันนี้ได้เงินเยอะผิดปกติ ทำให้ป้าของเธอเกิดความสงสัย วันต่อมาจึงตามมาที่ที่โชติกานั่งขอทานอยู่ทุกวัน วันนี้ผัวเมียคู่นั้นมาหาเธออีก แล้วให้เงินโชติกาเยอะกว่าเมื่อวานมาก สองผัวเมียไม่รอช้าที่จะเอ่ยปากชวนให้เธอไปอยู่ด้วยเพราะไม่มีทายาทสืบสกุล แต่ว่าป้าของเธอมาได้ยินซะก่อนคิดว่าโชติกาจะหนีตนไปอยู่กับคนอื่น แล้วถ้าไม่มีโชติกาแล้วตนจะเอาเงินที่ไหนกินที่ไหนใช้เมื่อคิดได้ดังนั้นป้าของโชติกาทุบตีเธอด้วยความรุนแรงต่อหน้าสองผัวเมีย สองผัวเมียนั้นทนดูไม่ได้เลยเข้ามาห้ามแต่ไม่เป็นผลเมื่อยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุป้าของโชติกายิ่งกระหน่ำทุบตีเธอหนักขึ้นด้วยความโมโหแต่ด้วยความที่สองผัวเมียรู้สึกถูกชะตากับโชติกามากทำให้เค้าสองคนลองตัดสินใจยื่นข้อเสนอให้กับป้าของเธอ เงิน1ล้านแลกกับการนำเธอไปอยู่ด้วย โชติกาได้ยินที่สองผัวเมียยื่นข้อเสนอให้กับป้าของเธอทำให้โชติกาเริ่มหวาดกลัวกลัวว่าป้าของเธอจะยกเธอให้กลับสองผัวเมียคู่นั้นเพราะถึงแม้ว่าป้าของโชติกาจะทำร้ายจะทุบตีหรือทารุณกรรมเธออย่างไรเธอก็รักป้าของเธอ แต่คำตอบของป้าเธอทำให้โชติกาสลดใจป้าของเธอตอบตกลงตามข้อเสนอที่สองผัวเมียนั้นเสนอทันทีโดยไม่คิดเลยสักนิดว่าเธอจะเป็นตายร้ายดีอย่างไรเมื่อต้องไปอยู่กับคนอื่นนี่นะหรือคนที่ได้ชื่อว่าเป็นป้าแท้ๆของเธอ โชติกาเด็กสาวที่น่าสงสารเริ่มร้องไห้เพราะไม่รู้ชะตากรรมข้างหน้าของตนเอง แต่ป้าของโชติกากลับเดินกลับบ้านไปพร้อมเช็คเงินสดโดยไม่หันกลับมามองโชติกาแม้เพียงปลายหางตา ภาพนั้นภาพที่ป้าแท้ๆของเธอเดินจากไปอย่างไร้เยื่อใยยังคงติดตาโชติกามาตลอดระยะเวลาสิบห้าปีเต็ม มันเป็นเสมือนรอยแผลเป็นที่ไม่สามารถลบมันออกได้เลยแต่การที่โชติกาได้มาอยุ่กับสองเมียกลับเป็นความโชคดีเพราะเค้าทั้งคู่ดูแลเธอดีเปรียบเสมือนทายาทสืบสกุลของตัวเอง เสียงเพลงคลอเบาๆทำให้โชติกาตื่นจากภวังค์ห้วงความคิดของเธอ เธอมองไปรอบๆกายที่แวดล้อมไปด้วยผู้คนมากมายที่หลงแสงสีอยู่ในเมืองอันศิวิไลซ์กำลังเต้นเร้ากันด้วยความสนุกสนานแน่นอนว่าตอนนี้เธอในผับ สถานที่อโคจรสถานที่เริงรมย์ โชติกาเป็นเจ้าของผับแห่งนี้นี่เอง เธอต้องถูกคนดูหมิ่นสารพัดหาว่าเธอเป็นแม่เล้าบ้าง เป็นผู้หญิงขายตัวบ้าง แต่โชติกาก็ต้องอดทนเพื่อสืบทอดกิจการของพ่อและแม่ที่เลี้ยงเธอมาถ้าไม่ได้ท่านทั้งสองป่านนี้โชติกาอาจไม่มีชีวิตอยู่จนถึงวันนี้เป็นแน่ โชติกาอดทนจนสามารถขยายกิจการของผับออกไปได้หลายสาขา เธอกลายเป็นเจ้าของผับชื่อดังในแถวย่านนั้นเลยทีเดียว กิจการของเธอกำลังเจริญรุ่งเรือง ส่วนนึงอาจเป็นเพราะความสามารถแต่อีกส่วนหนึ่งอาจมาจากหน้าตาของเธอก็อาจเป็นได้ และอาจเป็นเพราะเหตุนี้ด้วยที่ทำให้โชติกาพบรักกับหนุ่มเจ้าของโรงแรมชื่อดังในเมืองศิวิไลซ์แห่งนี้ เค้ามีชื่อว่าธารา เค้าเป็นดั่งสายน้ำเย็นที่คอยปลอบประโลมยามเธอมีปัญหาทุกข์ใจ เค้าเป็นที่พึ่งของเธอเป็นคนที่อยู่เคียงข้างเธอมาตลอดไม่ว่าเธอจะทุกข์หรือสุขก็ตาม ธาราเป็นคนเดียวที่ทำให้โชติการู้สึกไม่โดดเดี่ยว ธาราเป็นทั้งเพื่อนเป็นทั้งพี่ชายที่แสนดี โชติกาจึงรู้สึกอบอุ่นทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้กับธารา เธอและเค้าเรียนจบบริหารมาด้วยกันแต่การทำงานของโชติกาและธารามันแตกต่างกันมากเลยทีเดียว โชติกาบริหารธุรกิจผับแต่ธาราเค้าบริหารธุรกิจของโรงแรมแต่ทั้งคู่ต่างก็สืบทอดธุรกิจของครอบครัวตัวเอง ความอ่อนโยน ความเป็นสุภาพบุรุษทำให้โชติการักเผลอใจรักธาราโดยไม่รู้ตัว เพราะอดีตมันทำให้เธอปิดกั้นตัวเองจากความรัก แต่เค้าธาราก็สามารถทลายกำแพงอันแข็งแกร่งของโชติกาได้ด้วยความดีของเค้า โชติกาค่อยๆเปิดใจรับรักธาราทีละน้อยๆจนตอนนี้เค้าได้ครอบครองหัวใจของโชติกาทั้งดวง เธอยอมให้ธาราเป็นเจ้าของหัวใจเธอมั่นใจและแน่ใจว่าเค้าจะไม่ทำให้เธอผิดหวังและเจ็บปวดอย่างแน่นอนและธาราก็ไม่เคยทำให้โชติกาเสียใจเลยสักครั้ง จนโชติกาและธาราทั้งคู่วางแผนไว้ว่าจะแต่งงานกันเพราะเธอและเค้าก็คบกันมานานแล้วแต่ติดตรงที่มารดาของธาราไม่ยอมรับในตัวของโชติกาเพราะเห็นว่าโชติกาทำงานกลางคืนและเสียงวิพากย์วิจารย์ของคนในสังคมยิ่งทำให้โชติกาดูแย่ในสายตาของคุณหญิงทิพย์วารีเป็นอย่างมากเนื่องจากคุณหญิงทิพย์วารีเป็นคนมีหน้ามีตาในสังคมจึงทำให้คุณหญิงทิพย์วารีแคร์คนในสังคมมากกว่าความรู้สึกของลูกชายตัวเองเสียอีก คุณหญิงทิพย์วารีจึงพยายามหาแยกธาราให้ห่างจากโชติกาแต่ธาราเองก็แอบมาหาโชติกาอยู่เป็นประจำ ธาราคิดว่าหากเค้าทำแบบนี้แล้วมารดาของเค้าจะเห็นใจในความรักที่เค้ามีต่อโชติกาแต่กลับไม่เป็นเช่นนั้นเลย แต่ยิ่งทำให้คุณหญิงทิพย์วารีไม่ชอบโชติกามากขึ้นไปอีก แต่นั่นมันก็ไม่ได้ทำให้ธาราท้อเลยเค้าบอกกับโชติกาเสมอว่าสักวันมารดาของเค้าจะต้องยอมรับโชติกาอย่างแน่นอน โชติกาเองก็มั่นใจว่าเธอจะทำให้คุณหญิงทิพย์วารียอมรับเธอให้ได้ในสักวันนึงถึงแม้ว่าความหวังมันจะเลือนลางก็ตาม แต่ด้วยความรักที่ธารามีให้โชติกาทำให้เธอมั่นใจว่าความรักจะชนะทุกสิ่งทุกอุปสรรคที่ขวางกั้นได้
ดวงใจในสายลม เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 10 ก.พ. 2556, 23:26:11 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 10 ก.พ. 2556, 23:26:24 น.
จำนวนการเข้าชม : 1219
| อัคคี พกรเกียรติโยธิน >> |
ปลาวาฬสีน้ำเงิน 11 ก.พ. 2556, 19:53:31 น.
ััตัวอักษร ติดกันมาก ไม่น่าสนใจ และน่าอ่าน เลยค่ะ เหมือนอ่านตำรา หากให้ดีควรมีการเว้นบรรทัด และปรับช่องว่าง จะน่าอ่านมากขึ้น แต่จะติดตามต่อไป เอาใจช่วย ค่ะ
ััตัวอักษร ติดกันมาก ไม่น่าสนใจ และน่าอ่าน เลยค่ะ เหมือนอ่านตำรา หากให้ดีควรมีการเว้นบรรทัด และปรับช่องว่าง จะน่าอ่านมากขึ้น แต่จะติดตามต่อไป เอาใจช่วย ค่ะ
Sukhumvit66 12 ก.พ. 2556, 02:25:41 น.
ใช่ค่ะ แล้วยิ่งอ่านในแท็บเลต ยิ่งปวดตามากๆเลย ค่ะ
ใช่ค่ะ แล้วยิ่งอ่านในแท็บเลต ยิ่งปวดตามากๆเลย ค่ะ