Ocen of pacific ราชินีแห่งมหาสมุทร
เมื่อชายปริศนาจากดินแดนมนุษย์เดินดินต้องบังเอิญไปพัวพันกับเจ้าสาวใต้ทะเล แล้วปมรักนี้จะเป็นเช่นไร ขอท้าทุกสายตาเปิดจิตนาการณ์ของคุณด้วยอักขระของ I'm a Blackroseกับผลงานชิ้นที่สอง ที่เหล่าหนอนหนังสือไม่ควรผลาดเด็จขาด
ถูกใจ · · แชร์
ถูกใจ · · แชร์
Tags: เมื่อชายปริศนาจากดินแดนมนุษย์เดินดินต้องบังเอิญไปพัวพันกับเจ้าสาวใต้ทะเล แล้วปมรักนี้จะเป็นเช่นไร ขอท้าทุกสายตาเปิดจิตนาการณ์ของคุณด้วยอักขระของ I'm a Blackroseกับผลงานชิ้นที่สอง ที่เหล่าหนอนหนังสือไม
ตอน: ตอนที่5
ตอนที่5
เสียงดนตรีเครื่องเบารรเลงขึ้นนำวงดนตรีเร็กเก้ซึ่งพากันนั้งเรือสำราญกลับมาฉลองที่เกาะเดิมกับเหล่าสาวกแฟนคลับสาวสวยในชุดบิกนี้สีสันลวดลายและแบบต่างๆ ในขณะที่ฝ่ายชายหนุ่มเริ่มมีอาการแปลกๆ เขาเดินไปคุยกับหอยเซลล์ยักษ์ที่หุบปากฝาเปลือกหอยของมันอยู่บนพื้น
ที่เดิม
“ เฮ้...ฉันรู้ว่านายได้ยิน ไปบอกOcenให้ทีสิว่า’Killerเรียกให้ขึ้นมาหาที่จุดชมแสง’”
แต่เจ้าหอยยักษ์ก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆกลับมา ทำให้ชายหนุ่มเฉลียวใจขึ้นได้ว่ามันไม่มีขา เขาจึงยกมันอุ้มขึ้นไปปล่อยลงในบึงน้ำตก ทันทีที่เจ้าหอยลอยอยู่บนน้ำมั้นก็เปิดฝ่าปากเปลือกหอยค่อยๆแง้มขึ้นเล็กน้อยทำให้มันค่อยๆจมหายไปคลายภ่าพเรือล้มเหลือเพียงฟองอากาศบนพิ้วน้ำบริเวณนั้นสักพัก ไม่นานเงือกสาวก็กระโจนจากน้ำขึ้นมานั้งพับเพียบลักษณะเดิมที่ลิมตลิ่ง เธอยกมือสางผม
ของตนขึ้นถัดหูแล้วค่อยกล่าวถามชาบยหนุ่มอย่างหญิงสาวที่แอบมาเจอคนรักในที่รโฬฐานลำพัง เพียงแต่เธอไม่ได้เปิดตาขึ้นมองหน้าชายหนุ่ม เอาแต่เพริ้มตาลงยกมือของตัวเองละน้ำลิ้มตะลิ้งซึ่งเต็มไปด้วยหินสีเล็กๆเป็นทางให้สายน้ำระดับฝาเท้าลูฝ่าไปยังหนองบึงอยู่ระหว่างทางเชือมกับกระแสน้ำที่ไหลขึ้นมาตามบรรใดวน
Ocen : เจ้านัดข้าขึ้นมายังจุดชมแสง มีสิ่งใดจะคุยกับข้าหรือ?
ชายหนุ่มไม่อ้อมคร้อม เขาสูบหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเริ่มพรรณนากับเงือกสาวพร้อมเดินเข้าไปหาสร้างรอยยิมให้กับนาง แม้นางจะกล้ามองแค่เท้าของคนรักเท่านั้นก็ตาม
Killer : โอ้..Ocen หวานใจ Loveๆของข้า ข้ารักเจ้ามากและข้า....เออ(กำลังคิด)คือข้ารักเจ้านะแต่ข้า เออใช่!
ซึ่งจู่ๆชายหนุ่มก็เฉลียวใจขึ้นมา เขาละสายตาไปทางอื่นทำให้เงือกสาวแอบมองหน้าชายหนุ่มดวงตาสีน้ำทะเลของเธอดูเปล่งประกายดั่งดอกไม้บานยามเห็นแสงแห่งความรัก
Killer : คือผมคิดถึงบ้าน ใช่ๆคิดถึงบ้านมานานแล้ว และก็คิดถึงอาหารของมนุษย์ ไม่ใช่(ทำหน้าแหยะ)พวกพื้ชสาหรายทะเลที่เธอไปหามาให้กิน ดูสิผมเผ้าหนวดเคล้ายาวรุงรังหมดแล้ว ไม่รู้จะบำรุ่งไปประกวดที่ไหน ดูสิเวลาผ่านไปแค่ไม่กี่วันเอง(เขาบ่นพลางลูบผมกับหนวดเคลาให้เงือกสาวดู)
Ocen : ก็ถ้าเจ้าคิดถึงบ้านก็ไปเยี่ยมทุกคนได้ หรือจะรับทุกคนมาอยู่ที่นี้เลยก็ไม่มีปัญหาใดๆ
Killer : เออ....ไม่ดีกว่า (ลำบากใจ) คือจริงๆแล้วตั้งแต่ผมจำความได้ก็ถูกฝึกให้เป็นนักสู้ล่าเงินรางวัลในบ่อนการพนันใต้ดิน ผมก็ยังไม่รู้เลยว่าพ่อแม่ที่แท้จริงของตัวเองเป็นใคร แต่โชคยังดีที่มีชื่อกับเขาบ้าง
เมื่อเขากล่าวจบอาการเศร้าชั่วขณะนั้นก็หายไป พอชายหนุ่มหันกลับไปมองเงือกสาวนางก็รีบหลบสายตาลงอย่างเดิมแต่รอยยิ้มกับฉีกกว้างด้วยความเสน่หายิ่งกว่าเดิม
Killer : ผมต้องการแค่จะกลับไปประเทศของผม เพื่อไปหาทุนสักก่อนนึงมาสร้างบ้านหลังเล็กๆ บนจุดรับแสงนี้อยู่กับเธอจนแก่เถ้า
เมื่อเงือกสาวได้ฟังดังนั้นก็ยิ้มถามขึ้นอย่างดีใจ
Ocen : เจ้าคิดจะอยู่ที่นี้กับข้าจริงๆเหรอ! ถ้าเจ้าไม่ชอบอาหารที่ข้าไปหามาให้ เจ้าบอกข้ามาสิว่าเจ้าต้องการสิ่งใดอีกในชีวิต สำหรับข้าแล้วมองเห็นเพียงแค่เจ้าที่สำคัญที่สุดและถ้าขาดเจ้าไปข้าก็คงไม่เหลือใครต้องอยู่คนเดียวอย่างเดียวดายไปได้อีกกี่ร้อยปีก็ยังไม่รู้
จู่ๆเงือกสาวก็ค่อยๆสั่นเท่าแล้วร้องหายแหบกระซิบออกมาอย่างน่าเอ็นดูด้วยใจจริงทำให้ชายหนุ่มเงียบไปสักพักก่อนจะเข้าไปเช็ดน้ำตาแล้วจุมพิตเธออย่างฉับพลัน ทำให้เงือกสาวได้แต่เพลิ้มตาลงแล้วปล่อยร่างกายให้เจ้าบ่าวเป็นเจ้าของทั้งวิญญาณและร่างกายท่ามกลางเสียงเพลงสกาโรแมนติก
ซึ่งกำลังดั้งแว่วลงมาจากข้างบน
------------------------------------------------
เสียงดนตรีเครื่องเบารรเลงขึ้นนำวงดนตรีเร็กเก้ซึ่งพากันนั้งเรือสำราญกลับมาฉลองที่เกาะเดิมกับเหล่าสาวกแฟนคลับสาวสวยในชุดบิกนี้สีสันลวดลายและแบบต่างๆ ในขณะที่ฝ่ายชายหนุ่มเริ่มมีอาการแปลกๆ เขาเดินไปคุยกับหอยเซลล์ยักษ์ที่หุบปากฝาเปลือกหอยของมันอยู่บนพื้น
ที่เดิม
“ เฮ้...ฉันรู้ว่านายได้ยิน ไปบอกOcenให้ทีสิว่า’Killerเรียกให้ขึ้นมาหาที่จุดชมแสง’”
แต่เจ้าหอยยักษ์ก็ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองใดๆกลับมา ทำให้ชายหนุ่มเฉลียวใจขึ้นได้ว่ามันไม่มีขา เขาจึงยกมันอุ้มขึ้นไปปล่อยลงในบึงน้ำตก ทันทีที่เจ้าหอยลอยอยู่บนน้ำมั้นก็เปิดฝ่าปากเปลือกหอยค่อยๆแง้มขึ้นเล็กน้อยทำให้มันค่อยๆจมหายไปคลายภ่าพเรือล้มเหลือเพียงฟองอากาศบนพิ้วน้ำบริเวณนั้นสักพัก ไม่นานเงือกสาวก็กระโจนจากน้ำขึ้นมานั้งพับเพียบลักษณะเดิมที่ลิมตลิ่ง เธอยกมือสางผม
ของตนขึ้นถัดหูแล้วค่อยกล่าวถามชาบยหนุ่มอย่างหญิงสาวที่แอบมาเจอคนรักในที่รโฬฐานลำพัง เพียงแต่เธอไม่ได้เปิดตาขึ้นมองหน้าชายหนุ่ม เอาแต่เพริ้มตาลงยกมือของตัวเองละน้ำลิ้มตะลิ้งซึ่งเต็มไปด้วยหินสีเล็กๆเป็นทางให้สายน้ำระดับฝาเท้าลูฝ่าไปยังหนองบึงอยู่ระหว่างทางเชือมกับกระแสน้ำที่ไหลขึ้นมาตามบรรใดวน
Ocen : เจ้านัดข้าขึ้นมายังจุดชมแสง มีสิ่งใดจะคุยกับข้าหรือ?
ชายหนุ่มไม่อ้อมคร้อม เขาสูบหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเริ่มพรรณนากับเงือกสาวพร้อมเดินเข้าไปหาสร้างรอยยิมให้กับนาง แม้นางจะกล้ามองแค่เท้าของคนรักเท่านั้นก็ตาม
Killer : โอ้..Ocen หวานใจ Loveๆของข้า ข้ารักเจ้ามากและข้า....เออ(กำลังคิด)คือข้ารักเจ้านะแต่ข้า เออใช่!
ซึ่งจู่ๆชายหนุ่มก็เฉลียวใจขึ้นมา เขาละสายตาไปทางอื่นทำให้เงือกสาวแอบมองหน้าชายหนุ่มดวงตาสีน้ำทะเลของเธอดูเปล่งประกายดั่งดอกไม้บานยามเห็นแสงแห่งความรัก
Killer : คือผมคิดถึงบ้าน ใช่ๆคิดถึงบ้านมานานแล้ว และก็คิดถึงอาหารของมนุษย์ ไม่ใช่(ทำหน้าแหยะ)พวกพื้ชสาหรายทะเลที่เธอไปหามาให้กิน ดูสิผมเผ้าหนวดเคล้ายาวรุงรังหมดแล้ว ไม่รู้จะบำรุ่งไปประกวดที่ไหน ดูสิเวลาผ่านไปแค่ไม่กี่วันเอง(เขาบ่นพลางลูบผมกับหนวดเคลาให้เงือกสาวดู)
Ocen : ก็ถ้าเจ้าคิดถึงบ้านก็ไปเยี่ยมทุกคนได้ หรือจะรับทุกคนมาอยู่ที่นี้เลยก็ไม่มีปัญหาใดๆ
Killer : เออ....ไม่ดีกว่า (ลำบากใจ) คือจริงๆแล้วตั้งแต่ผมจำความได้ก็ถูกฝึกให้เป็นนักสู้ล่าเงินรางวัลในบ่อนการพนันใต้ดิน ผมก็ยังไม่รู้เลยว่าพ่อแม่ที่แท้จริงของตัวเองเป็นใคร แต่โชคยังดีที่มีชื่อกับเขาบ้าง
เมื่อเขากล่าวจบอาการเศร้าชั่วขณะนั้นก็หายไป พอชายหนุ่มหันกลับไปมองเงือกสาวนางก็รีบหลบสายตาลงอย่างเดิมแต่รอยยิ้มกับฉีกกว้างด้วยความเสน่หายิ่งกว่าเดิม
Killer : ผมต้องการแค่จะกลับไปประเทศของผม เพื่อไปหาทุนสักก่อนนึงมาสร้างบ้านหลังเล็กๆ บนจุดรับแสงนี้อยู่กับเธอจนแก่เถ้า
เมื่อเงือกสาวได้ฟังดังนั้นก็ยิ้มถามขึ้นอย่างดีใจ
Ocen : เจ้าคิดจะอยู่ที่นี้กับข้าจริงๆเหรอ! ถ้าเจ้าไม่ชอบอาหารที่ข้าไปหามาให้ เจ้าบอกข้ามาสิว่าเจ้าต้องการสิ่งใดอีกในชีวิต สำหรับข้าแล้วมองเห็นเพียงแค่เจ้าที่สำคัญที่สุดและถ้าขาดเจ้าไปข้าก็คงไม่เหลือใครต้องอยู่คนเดียวอย่างเดียวดายไปได้อีกกี่ร้อยปีก็ยังไม่รู้
จู่ๆเงือกสาวก็ค่อยๆสั่นเท่าแล้วร้องหายแหบกระซิบออกมาอย่างน่าเอ็นดูด้วยใจจริงทำให้ชายหนุ่มเงียบไปสักพักก่อนจะเข้าไปเช็ดน้ำตาแล้วจุมพิตเธออย่างฉับพลัน ทำให้เงือกสาวได้แต่เพลิ้มตาลงแล้วปล่อยร่างกายให้เจ้าบ่าวเป็นเจ้าของทั้งวิญญาณและร่างกายท่ามกลางเสียงเพลงสกาโรแมนติก
ซึ่งกำลังดั้งแว่วลงมาจากข้างบน
------------------------------------------------
I3lackrose เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 11 ก.พ. 2556, 15:05:38 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 11 ก.พ. 2556, 15:05:38 น.
จำนวนการเข้าชม : 1036
| << ตอนที่4 |