นางร้ายยอดรัก (ชื่อเิดิมพิศวาสรักกำมะลอ)
‘ภัทรศยาภา’ นางร้ายสาวที่มุ่งหมายอยากมีผู้ชายดีๆ สักคนไว้ข้างกาย เล็ง ‘วิรุฬห์’ พระเอกหนุ่มชื่อดังเอาไว้มั่นเหมาะ คิดการใหญ่หาทางเล่นละครด้วยกันสักเรื่องเพื่อเป็นข่าว แต่ผิดคาดเมื่อดันกลายเป็น 'เดนนิส' ดาวร้ายตัวฉกาจที่เธอไม่ชอบขี้หน้าเสียได้
หญิงสาวยิ่งตกที่นั่งลำบากเมื่อตกเป็นข่าวคาวๆ กับเขา จนต้องยอมเป็นแฟนหลอกๆ เพื่อพลิกวิกฤตเป็นโอกาส
หัวใจจ๋า...อย่าเผลอใจให้นายตัวร้ายเชียว!
หญิงสาวยิ่งตกที่นั่งลำบากเมื่อตกเป็นข่าวคาวๆ กับเขา จนต้องยอมเป็นแฟนหลอกๆ เพื่อพลิกวิกฤตเป็นโอกาส
หัวใจจ๋า...อย่าเผลอใจให้นายตัวร้ายเชียว!
Tags: ผู้แต่งยังไม่ได้กำหนด tags ของนิยายเรื่องนี้
ตอน: บทนำจ้า - แรกพบก็ผิดฝาเสียแล้ว 100 %
บทนำ
ร่างระหงในชุดเกาะอกสีดำเผยผิวขาวเนียนน่าสัมผัสนั่งไขว้ห้างอยู่บนโซฟา ภายในคอนโดสุดหรูใจกลางกรุงเทพ ดวงตาดำขลับจับจ้องไปยังหน้าจอโทรทัศน์เขม็ง ริมฝีปากที่เคลือบลิปสติกสีชมพูใสดูสุขภาพดีเหยียดออกตามความนึกคิด
จอสี่เหลี่ยมตรงหน้าปรากฏภาพชายหนุ่มรูปร่างกำยำ กร้าวแกร่งไปทุกสัดส่วนอย่างน่าหลงใหล ไหนจะใบหน้าเรียวที่มีองค์ประกอบลงตัว เรียวคิ้วดกหนารับกับดวงตาสีน้ำตาลอ่อนแพรวพราว ดูเจ้าเล่ห์สมกับบทบาทการแสดง และรอยยิ้มร้ายๆ ของเขา มิใช่จะน่าเกลียดน่ากลัว ตรงข้ามกลับสั่นคลอนหัวใจได้อย่างไม่น่าเชื่อว่า ‘ตัวโกง’ อย่างเขาจะยิ้มหวานได้ถึงเพียงนี้ ทว่าทุกอย่างที่ประกอบเป็น ‘เดนนิส เทรสตัน’ หนุ่มลูกครึ่งไทย – ออสเตรเลียวัยสามสิบปี ทำให้ผู้จับจ้องอย่างภัทรศยาภาเบ้ปากเพราะหมั่นไส้เป็นที่สุด!
“เป็นแค่ตัวโกง ทำตัวเด่นดัง มีแฟนคลับเยอะยังกับพระเอก ชิ!”
หญิงสาวบอกไม่ถูกว่าทำไมถึงไม่ถูกชะตากับดาวร้ายอย่างเดนนิสเอาเสียเลย ทั้งที่เขาก็ไม่ได้มาข้องแวะกับเธอ แม้ทำงานร่วมกันก็ยังไม่เคยด้วยซ้ำ แต่ยังไงก็ช่าง ภัทรศยาภาบอกได้คำเดียวว่า ‘ไม่ชอบขี้หน้า’
พลันริมฝีปากอิ่มสวยก็ฉายยิ้มกว้างอวดเรียงฟันขาวผ่องราวไข่มุกล้ำค่า เมื่อภาพในจอถูกเปลี่ยนฉากเป็นชายหนุ่มอีกคนที่ทั้งหล่อเหลา สุภาพ ดูน่าอบอุ่นชะมัด ภัทรศยาภาเฝ้ามองพระเอกหนุ่มด้วยอาการเคลิบเคลิ้ม มือขาวผ่องทั้งสองยกขึ้นมากุมกันที่หน้าอกพร้อมสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ
“คนนี้สิ ถึงจะใช่”
“ใช่อะไรคะคุณน้องแพมขา”
ผู้จัดการส่วนตัวสาวประเภทสองก้าวเข้ามานั่งที่โซฟาอีกตัวหลังเอ่ยถามด้วยความสงสัย คนกำลังเคลิบเคลิ้มพยักเพยิดให้อีกคนมองไปยังชายหนุ่มสุดหล่อ ที่กำลังให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับละครเรื่องใหม่ที่จะฉายในอีกไม่กี่วันข้างหน้า
“วิรุฬห์” เชอร์รี่เอ่ยชื่อพระเอกดาวรุ่งพุ่งแรงก่อนจะขมวดคิ้ว “ทำไมหรือคะคุณน้อง”
“แพมอยากเล่นละครกับเขาค่ะพี่เชอร์รี่” หญิงสาวบอกด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่นโดยสายตายังคงจดจ้องที่พระเอกหนุ่มหล่อ
“โอ๊ย! คุณน้องแพมขา จะเล่นกับใครค่าตัวก็เท่ากันนั่นแหละค่ะ”
“ใช่ค่ะ แต่ถ้าแพมได้เล่นกับเขา แพมอาจได้มีโอกาสใกล้ชิดเขา”
“มะ...หมายความว่ายังไงคะคุณน้อง” ผู้จัดการส่วนตัวตาโต
“แพมอยากได้เขาค่ะ”
“พระเจ้า! อยากได้แบบไหนคะ” เชอร์รี่ยังคงทำตาโตด้วยความตกอกตกใจไม่เลิก
“คิดอะไรอยู่คะ แพมไม่ได้อยากได้แบบนั้นสักหน่อย” หญิงสาวตอบหน้าแดง ก่อนจะบอกความมุ่งมั่นไป “แพม
อยากได้เขามาเป็นแฟนค่ะ พี่เชอร์รี่ดูสิคะ เขาทั้งหล่อ ทั้งดี เด่นดังทุกอย่าง นี่แหละค่ะ ชายในฝันของแพม”
“แต่ว่าถ้าเขารู้อดีตของคุณน้องแพม...” ผู้จัดการส่วนตัวเอ่ยเสียงอ่อย ใจหนึ่งอยากเตือนด้วยความหวังดี แต่อีกใจก็ไม่อยากรื้อฟื้นอดีตให้หญิงสาวที่เปรียบเหมือนน้องสาวต้องเจ็บปวด
“ไม่มีทางค่ะ เขาจะไม่มีวันรู้ ถ้าแพมได้คบกับเขา แพมจะปิดเรื่องนั้นเป็นความลับตลอดไป” ภัทรศยาภายืนยันเสียงหนักแน่น
“ค่ะๆ ว่าแต่จะทำยังไงให้ได้ใกล้ชิดกับเขาล่ะคะ ตารางงานปีนี้ ผู้ใหญ่ไม่ได้จัดให้คุณน้องแพมได้เล่นละครเรื่องเดียวกับวิรุฬห์เลย”
“ง่ายมากค่ะ” หญิงสาวยิ้มร้ายราวกับกำลังสวมบทบาทในละคร
“ยังไงคะ”
“แพมต้องเป็นข่าวกับเขา”
“เป็นข่าว! จะเป็นข่าวเรื่องอะไรคะ เดี๋ยวก็เสียหาย จากดาวรุ่งเป็นดาวร่วงพอดีกัน” เชอร์รี่บอกด้วยน้ำเสียงตกใจ ตอนนี้ภัทรศยาภากำลังมาแรง คิวงานละครแน่นเอียดจนถึงท้ายปี หากมีข่าวคาวๆ ขึ้นมาล่ะก็...อาจจะดับได้ในพริบตาเดียว
“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ แพมไม่ยอมให้ตัวเองเสียหายแน่ๆ ข่าวที่ว่าก็แค่ซอฟท์ๆ อย่างไปกินข้าวด้วยกันบ่อย ทำนองนี้ ถ้าได้เป็นข่าว ผู้ใหญ่ต้องเรียกแพมไปเล่นกับวิรุฬห์แน่ๆ” หญิงสาววาดหวัง
“พี่ก็เข้าใจนะคะ แต่คุณน้องแพมก็แค่นางร้าย นางเอกไม่แย่งซีนใกล้ชิดไปเสียหมดเหรอคะ” เชอร์รี่พยายามเตือนอีกครั้ง เขาไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไรนัก
“ไม่หรอกค่ะ ถ้าเป็นข่าวกัน ซีนเด็ดๆ ต้องมีแน่นอน”
“ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจนะคะ แต่จะทำอะไรปรึกษาพี่ก่อนนะคะคุณน้องแพม”
“รู้แล้วล่ะคะ ขอบคุณพี่เชอร์รี่มากนะคะที่เป็นห่วงแพมเสมอ” ภัทรศยาภาฉีกยิ้มส่งให้ผู้จัดการส่วนตัวก่อนจะเบนสายตามามองที่หน้าจอโทรทัศน์ ภาพวิรุฬห์ในอิริยาบถต่างๆ ทำให้หญิงสาวต้องเปิดรอยยิ้มกว้างมากกว่าเดิม
คนนี้แหละ...ใช่เลย!
“รถพี่เสียครับ รอเดี๋ยวนะ”
เสียงทุ้มนุ่มอ่อนโยนกรอกใส่โทรศัพท์มือถือยี่ห้อดัง ขณะยกแขนแกร่งขึ้นมามองนาฬิกา เห็นเวลาสี่ทุ่มแล้วก็ยิ่งกระวนกระวายใจ กลัวคนทางโน้นจะรอแย่
“กี่เดี๋ยวแล้วคะ”
“ตอนนี้ถ่ายละครเสร็จแล้ว แต่รถเสีย รออยู่ที่นั่นก่อนเดี๋ยวจะเรียกแท็กซี่แล้วนั่งไปรับ อย่ากลับเองเด็ดขาด เข้าใจไหม”
“แอลลี่รอมาหนึ่งชั่วโมงแล้วนะคะ จะรอไม่ไหวแล้ว” น้ำเสียงปลายสายบ่งบอกว่าอารมณ์เสียอย่างชัดเจน ยิ่งทำให้คนเป็นพี่กระวนกระวายใจยิ่งกว่าเดิม กลัวน้องสาวคนเดียวจะตัดสินใจโบกแท็กซี่กลับเอง
“ไม่เกินครึ่งชั่วโมงนะแอลลี่ รออยู่ตรงนั้น แล้วพี่จะรีบไป”
“ก็ได้ค่ะ”
เดนนิส เทรสตันวางสายจากน้องสาวคนเดียวแล้วถอนหายใจเฮือกอย่างไม่สบายใจ เขาบอกว่าครึ่งชั่วโมง แต่จริงๆ แล้วคงประมาณหนึ่งชั่วโมงเห็นจะได้ ยิ่งไม่มีรถเองด้วยแล้ว ยิ่งลำบากเข้าไปใหญ่ กว่าจะเดินออกไปเรียกแท็กซี่ก็คงกินเวลาพอสมควร ที่สำคัญ แม้แม่น้องสาวตัวดีรับปากว่า ‘ก็ได้ค่ะ’ แต่เธอคงรับปากไปอย่างนั้นเอง เขารู้นิสัยดีว่าหญิงสาวคงกำลังหาทางกลับเองอยู่เป็นแน่
“จะทำยังไงดี”
“ฉันให้นายยืมรถก่อน”
เสียงทุ้มดังขึ้นก่อนเจ้าของเสียงจะก้าวเข้ามาหยุดยืนอยู่เบื้องหลัง เดนนิสหันกลับไปก็เห็นวิรุฬห์ พระเอกชื่อดังที่เขาไม่ค่อยชอบหน้า เวลาเล่นละครก็ทำพลาด ต้องถ่ายใหม่อยู่หลายฉาก และที่เขาไปรับแอลลี่ช้ากว่าเดิมก็เพราะนายวิรุฬห์คนนี้นั่นเอง
“ไม่จำเป็น” เดนนิสปฏิเสธโดยไม่ต้องคิดมาก
“ได้ยินว่าจะไปรับน้องสาว” วิรุฬห์เอ่ยหน้านิ่งตามแบบฉบับของเขา ชายหนุ่มกำลังจะกลับคอนโดเผอิญได้ยินเสียงครวญอย่างผิดวิสัยของเดนนิส จึงชะงักฟัง ได้ความว่าน้องสาวรออยู่ที่ไหนสักแห่งแต่รถดันเสีย จึงใจดีเสนอให้
“ใช่ แต่เดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่ไปได้”
“ต้องเดินออกไปอีกไกล ยังไงนายเอารถฉันไปก่อน เดี๋ยวฉันกลับกับพี่พีได้” วิรุฬห์หมายถึงผู้จัดการส่วนตัวของเขา
“ไม่เป็นไร ฉันแก้ปัญหาชีวิตของฉันได้ ยังไงน้องก็ต้องรอฉันอยู่ที่นั่น”
“แล้วถ้าเธอไม่รอล่ะ”
เดนนิสถึงกลับอึ้ง ครุ่นคิดทบทวนถึงผลเสียที่จะเกิดขึ้นก็พบว่าเสี่ยงมากๆ ที่จะปล่อยเวลาให้เนิ่นนานไป หากแอลลี่โบกแท็กซี่กลับเองแล้วเกิดอันตรายขึ้นกับเธอเล่า เขาจะทำอย่างไร
“พรุ่งนี้ก็ต้องถ่ายละครด้วยกันอีก นายค่อยเอารถมาคืนฉันก็แล้วกัน นี่” ว่าแล้วชายหนุ่มใจดีก็โยนกุญแจรถให้ แม้วิรุฬห์จะพอระแคะระคายอยู่บ้างว่าเดนนิสไม่ค่อยชอบหน้าเขา แต่เรื่องสำคัญอย่างนี้ หากช่วยเหลือได้ก็ควรช่วยเหลือกัน
มือหนารับกุญแจมา หนุ่มลูกครึ่งทอดมองร่างสูงของพระเอกชื่อดังด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนไป เขาเผยยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะรีบตรงไปยังรถเบนซ์สีขาวคันหรูทันที
เดนนิสขับรถด้วยความเร็วปานกลาง ถึงเขาจะรีบแค่ไหนแต่ก็ไม่อยากมีปัญหากับวิรุฬห์ หมอนั่นอุตส่าห์ให้ยืมรถจึงต้องระวังเป็นพิเศษ ทว่าเมื่อขับมาถึงบริเวณหน้าผับชื่อดังที่พวกไฮโซทั้งหลายนิยมมายลแสงสีในยามค่ำคืน ชายหนุ่มก็พลาดจนได้ เท้าแตะเบรกสุด รถยนต์จอดกึกจนศีรษะคนขับแทบทิ่ม นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนเบิกกว้างเมื่อเห็นหญิงสาวคนหนึ่งทรุดกายลงไปกองกับพื้นต่อหน้าต่อตา
ซวยแล้ว!
หากเป็นรถยนต์ของเขาเองจะไม่ตกใจเท่านี้ ทว่ามันคือรถของวิรุฬห์ เขาไม่อยากทำให้ใครต้องเดือดร้อน
เดนนิสสะบัดศีรษะแรงๆ ก่อนจะก้าวลงจากรถเพื่อไปดูอาการของหญิงสาวที่ข้ามถนนไม่ดูตาม้าตาเรือ และแม้ว่าเธอจะเป็นฝ่ายเดินตัดหน้ารถเอง แต่อย่างไรรถคันใหญ่ก็ต้องผิดอยู่วันยันค่ำ
ชายหนุ่มชะงักเท้าเมื่อเห็นร่างระหงในชุดเกาะอกสุดเซ็กซี่นอนสลบอยู่ เรือนร่างช่างเย้ายวนตาเสียจริง อีกครั้งที่เดนนิสต้องสะบัดศีรษะเพื่อเรียกสติกลับคืนมาแล้วรีบกุลีกุจอไปพลิกร่างของหญิงสาว
“เฮ้ย!” เขาอุทานอย่างตกใจเมื่อพบว่าเธอคนนี้ไม่ใช่อื่นไกล กลับเป็นนางร้ายสาวที่กำลังโด่งดังอยู่ในตอนนี้
“คุณแพม คุณแพมครับ” เดนนิสถอนหายใจเฮือกอย่างหนักใจเป็นที่สุด เขารีบสำรวจร่างกายของหญิงสาวว่าบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่ แต่ก็ไม่พบ นึกย้อนถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ก็สำนึกได้ว่า ที่จริงเขายังไม่ได้ชนเธอเลยด้วยซ้ำ หญิงสาวล้มลงไปเองต่างหาก ใช่แน่ๆ กลิ่นเหล้าหึ่งขนาดนี้ น่าจะเมาหลับไปมากกว่า มันน่านัก!
ร่างสูงกำยำตัดสินใจอุ้มร่างแบบบางทว่าเย้ายวนใจเหลือเกินเข้าไปนั่งในรถ แล้วรีบบึ่งออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด ก่อนที่จะมีใครมาพบเห็นเข้า จะเกิดเรื่องใหญ่โต
เดนนิสหันไปมองหญิงสาวสวยสะคราญที่เมาหลับคอพับคออ่อนพลางส่ายหน้าช้าๆ ที่จริง เขาไม่ได้รู้จักภัทรศยาภาเป็นการส่วนตัว ไม่เคยพูดคุยกันด้วยซ้ำ แต่เมื่อเจอกันคราใด เจ้าหล่อนจะต้องเหยียดริมฝีปากออก มองด้วยสายตาไม่ชอบใจทุกครั้งไป จนพานนึกว่าเธออิจฉาที่เขามีแฟนคลับสาวๆ มากมายจนทำให้ได้รับเล่นละครหลายเรื่อง เดนนิสรู้สึกหมั่นไส้ภัทรศยาภามาโดยตลอด
อีกอย่าง ความเล่นตัวของเจ้าหล่อนเมื่อถูกทาบทามให้ถ่ายชุดว่ายน้ำก็ทำให้ขัดใจไม่น้อย เขาเองก็ไม่ต่างจากผู้ชายทั่วบ้านทั่วเมืองที่อยากเห็นเรือนร่างของนางร้ายสาวคนนี้เต็มๆ ตา จึงเฝ้าจับตามองนับจากนั้นเรื่อยมา และก็พบว่าเจ้าหล่อนไม่ได้เป็นสาวเรียบร้อยที่บังเอิญจับพลัดจับพลูได้เป็นนางร้าย เนื่องจากการใช้ชีวิตก็ไม่ต่างจากนางร้ายคนอื่นๆ ที่เสเพล เที่ยวผับ เมาแอ๋ แต่นางร้ายพวกนั้นก็ยอมถ่ายแบบชุดว่ายน้ำเปิดเผยเรือนร่างกันทุกคน ยกเว้นภัทรศยาภาคนเดียว น่าแปลกใจจริง!
“จะพาไปไหนดี” เดนนิสครุ่นคิดหนักใจ ครั้นจะพาไปโรงพยาบาลก็กลัวจะเกิดเรื่อง รถยนต์ของวิรุฬห์เสียด้วย
นึกออกแล้ว! เขาต้องพาเจ้าหล่อนกลับคอนโดของเธอ คิดดังนั้น ชายหนุ่มจึงจอดรถกึกแล้วรีบค้นหาโทรศัพท์มือถือของภัทรศยาภา จัดการโทรออกเบอร์ของเชอร์รี่ ผู้จัดการคู่ใจทันที
“ปิดเครื่องหนีหนี้หรือไงเนี่ย” ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาแรงๆ พลันก็นึกถึงว่าเขากำลังจะไปรับน้องสาวพอดี หากพาไปไว้ที่คอนโดของเขาก่อน คงไม่เป็นไร
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น อุตส่าห์ดีใจ นึกว่าเชอร์รี่โทรมา ทว่ากลับเป็นเครื่องของเขาเอง แอลลี่โทรเข้ามานั่นเอง สงสัยจะโทรมาเร่งเร้าให้ไปรับอีก วันนี้มันอะไรกัน ทำไมเขาถึงวุ่นวายอย่างนี้
“พี่จะถึงแล้วครับแอลลี่น้องรัก” เดนนิสกรอกเสียงนุ่มหวานไป ภาพลักษณ์ชายหนุ่มอาจดูเลวร้ายในสายตาใครต่อใคร แต่สำหรับน้องสาวคนเดียว เขาเป็นผู้ชายที่อ่อนโยน ใจดี
“ไม่ต้องแล้วค่ะ แอลลี่กลับกับชานนท์แล้วค่ะ”
“แอลลี่! พี่บอกให้รอทำไมไม่ฟัง นายชานนท์อะไรนั่นมันก็ผู้ชาย ถึงเป็นเพื่อนก็เถอะ จะไว้ใจได้แค่ไหนกันเชียว แล้วนี่ถึงไหนแล้ว” ชายหนุ่มร่ายเป็นชุดอย่างตกอกตกใจ ทั้งหวง ทั้งห่วง สารพัดไปหมด
“ก็ชานนท์กับสิอยู่เป็นเพื่อนแอลลี่มาจะสองชั่วโมงแล้วนะคะ แอลลี่เกรงใจเพื่อน เลยให้ชานนท์ไปส่ง แอลลี่จะค้างบ้านสิค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ นี่ชานนท์เลี้ยวรถเข้าบ้านสิแล้วค่ะ ยังไงแอลลี่คงกลับพรุ่งนี้ตอนบ่ายๆ นะคะ เพราะเพื่อนๆ นัดจะทำงานกันต่อที่บ้านสิเลย”
“ไม่ต้องค้าง เดี๋ยวพี่จะไปรับที่บ้านสิ”
“ไม่ต้องเลยค่ะ แอลลี่ง่วง อยากนอนแล้ว แค่นี้นะคะ”
เสียงสัญญาณถูกตัดดังขึ้นหลังคำลา เดนนิสสบถอย่างหัวเสีย วันนี้เป็นวันที่แย่ที่สุด แล้วคราวนี้เขาจะพาแม่นางร้ายคนนี้ไปไว้ที่ไหน คอนโดเจ้าหล่อนก็ไม่รู้จัก
เหลียวหันไปมองใบหน้าเรียวสวยที่แดงก่ำด้วยพิษสุรา ริมฝีปากแดงเรื่อเผยอเล็กน้อยอย่างยั่วยวนใจนัก หัวใจชายหนุ่มสั่นไหวอย่างน่ากลัว เคยเห็นในระยะไกลก็ว่าสวยแล้ว เมื่อมาเห็นใกล้ๆ แบบนี้นอกจากความสวย เธอยังเซ็กซี่อีกด้วย อย่างนี้เขาจะอดใจไหวได้อย่างไร
เดนนิสยกยิ้มมุมปาก ดวงตาแพรวพราวจับจ้องหญิงสาวตั้งแต่ใบหน้านวลสวย เนินอกที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ เรื่อยลงมายังเรียวขางามที่ไขว้กันเล็กน้อย
“เล่นตัวไม่ถ่ายแบบชุดว่ายน้ำหรือ อยากจะรู้นักว่าถ้าตื่นมาแล้วพบว่าเรือนร่างสวยๆ ถูกเปิดเผยหมดแล้ว จะว่ายังไง หึๆ”
ร่างระหงในชุดเกาะอกสีดำเผยผิวขาวเนียนน่าสัมผัสนั่งไขว้ห้างอยู่บนโซฟา ภายในคอนโดสุดหรูใจกลางกรุงเทพ ดวงตาดำขลับจับจ้องไปยังหน้าจอโทรทัศน์เขม็ง ริมฝีปากที่เคลือบลิปสติกสีชมพูใสดูสุขภาพดีเหยียดออกตามความนึกคิด
จอสี่เหลี่ยมตรงหน้าปรากฏภาพชายหนุ่มรูปร่างกำยำ กร้าวแกร่งไปทุกสัดส่วนอย่างน่าหลงใหล ไหนจะใบหน้าเรียวที่มีองค์ประกอบลงตัว เรียวคิ้วดกหนารับกับดวงตาสีน้ำตาลอ่อนแพรวพราว ดูเจ้าเล่ห์สมกับบทบาทการแสดง และรอยยิ้มร้ายๆ ของเขา มิใช่จะน่าเกลียดน่ากลัว ตรงข้ามกลับสั่นคลอนหัวใจได้อย่างไม่น่าเชื่อว่า ‘ตัวโกง’ อย่างเขาจะยิ้มหวานได้ถึงเพียงนี้ ทว่าทุกอย่างที่ประกอบเป็น ‘เดนนิส เทรสตัน’ หนุ่มลูกครึ่งไทย – ออสเตรเลียวัยสามสิบปี ทำให้ผู้จับจ้องอย่างภัทรศยาภาเบ้ปากเพราะหมั่นไส้เป็นที่สุด!
“เป็นแค่ตัวโกง ทำตัวเด่นดัง มีแฟนคลับเยอะยังกับพระเอก ชิ!”
หญิงสาวบอกไม่ถูกว่าทำไมถึงไม่ถูกชะตากับดาวร้ายอย่างเดนนิสเอาเสียเลย ทั้งที่เขาก็ไม่ได้มาข้องแวะกับเธอ แม้ทำงานร่วมกันก็ยังไม่เคยด้วยซ้ำ แต่ยังไงก็ช่าง ภัทรศยาภาบอกได้คำเดียวว่า ‘ไม่ชอบขี้หน้า’
พลันริมฝีปากอิ่มสวยก็ฉายยิ้มกว้างอวดเรียงฟันขาวผ่องราวไข่มุกล้ำค่า เมื่อภาพในจอถูกเปลี่ยนฉากเป็นชายหนุ่มอีกคนที่ทั้งหล่อเหลา สุภาพ ดูน่าอบอุ่นชะมัด ภัทรศยาภาเฝ้ามองพระเอกหนุ่มด้วยอาการเคลิบเคลิ้ม มือขาวผ่องทั้งสองยกขึ้นมากุมกันที่หน้าอกพร้อมสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ
“คนนี้สิ ถึงจะใช่”
“ใช่อะไรคะคุณน้องแพมขา”
ผู้จัดการส่วนตัวสาวประเภทสองก้าวเข้ามานั่งที่โซฟาอีกตัวหลังเอ่ยถามด้วยความสงสัย คนกำลังเคลิบเคลิ้มพยักเพยิดให้อีกคนมองไปยังชายหนุ่มสุดหล่อ ที่กำลังให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับละครเรื่องใหม่ที่จะฉายในอีกไม่กี่วันข้างหน้า
“วิรุฬห์” เชอร์รี่เอ่ยชื่อพระเอกดาวรุ่งพุ่งแรงก่อนจะขมวดคิ้ว “ทำไมหรือคะคุณน้อง”
“แพมอยากเล่นละครกับเขาค่ะพี่เชอร์รี่” หญิงสาวบอกด้วยน้ำเสียงมุ่งมั่นโดยสายตายังคงจดจ้องที่พระเอกหนุ่มหล่อ
“โอ๊ย! คุณน้องแพมขา จะเล่นกับใครค่าตัวก็เท่ากันนั่นแหละค่ะ”
“ใช่ค่ะ แต่ถ้าแพมได้เล่นกับเขา แพมอาจได้มีโอกาสใกล้ชิดเขา”
“มะ...หมายความว่ายังไงคะคุณน้อง” ผู้จัดการส่วนตัวตาโต
“แพมอยากได้เขาค่ะ”
“พระเจ้า! อยากได้แบบไหนคะ” เชอร์รี่ยังคงทำตาโตด้วยความตกอกตกใจไม่เลิก
“คิดอะไรอยู่คะ แพมไม่ได้อยากได้แบบนั้นสักหน่อย” หญิงสาวตอบหน้าแดง ก่อนจะบอกความมุ่งมั่นไป “แพม
อยากได้เขามาเป็นแฟนค่ะ พี่เชอร์รี่ดูสิคะ เขาทั้งหล่อ ทั้งดี เด่นดังทุกอย่าง นี่แหละค่ะ ชายในฝันของแพม”
“แต่ว่าถ้าเขารู้อดีตของคุณน้องแพม...” ผู้จัดการส่วนตัวเอ่ยเสียงอ่อย ใจหนึ่งอยากเตือนด้วยความหวังดี แต่อีกใจก็ไม่อยากรื้อฟื้นอดีตให้หญิงสาวที่เปรียบเหมือนน้องสาวต้องเจ็บปวด
“ไม่มีทางค่ะ เขาจะไม่มีวันรู้ ถ้าแพมได้คบกับเขา แพมจะปิดเรื่องนั้นเป็นความลับตลอดไป” ภัทรศยาภายืนยันเสียงหนักแน่น
“ค่ะๆ ว่าแต่จะทำยังไงให้ได้ใกล้ชิดกับเขาล่ะคะ ตารางงานปีนี้ ผู้ใหญ่ไม่ได้จัดให้คุณน้องแพมได้เล่นละครเรื่องเดียวกับวิรุฬห์เลย”
“ง่ายมากค่ะ” หญิงสาวยิ้มร้ายราวกับกำลังสวมบทบาทในละคร
“ยังไงคะ”
“แพมต้องเป็นข่าวกับเขา”
“เป็นข่าว! จะเป็นข่าวเรื่องอะไรคะ เดี๋ยวก็เสียหาย จากดาวรุ่งเป็นดาวร่วงพอดีกัน” เชอร์รี่บอกด้วยน้ำเสียงตกใจ ตอนนี้ภัทรศยาภากำลังมาแรง คิวงานละครแน่นเอียดจนถึงท้ายปี หากมีข่าวคาวๆ ขึ้นมาล่ะก็...อาจจะดับได้ในพริบตาเดียว
“ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ แพมไม่ยอมให้ตัวเองเสียหายแน่ๆ ข่าวที่ว่าก็แค่ซอฟท์ๆ อย่างไปกินข้าวด้วยกันบ่อย ทำนองนี้ ถ้าได้เป็นข่าว ผู้ใหญ่ต้องเรียกแพมไปเล่นกับวิรุฬห์แน่ๆ” หญิงสาววาดหวัง
“พี่ก็เข้าใจนะคะ แต่คุณน้องแพมก็แค่นางร้าย นางเอกไม่แย่งซีนใกล้ชิดไปเสียหมดเหรอคะ” เชอร์รี่พยายามเตือนอีกครั้ง เขาไม่ค่อยเห็นด้วยเท่าไรนัก
“ไม่หรอกค่ะ ถ้าเป็นข่าวกัน ซีนเด็ดๆ ต้องมีแน่นอน”
“ถ้าอย่างนั้นก็ตามใจนะคะ แต่จะทำอะไรปรึกษาพี่ก่อนนะคะคุณน้องแพม”
“รู้แล้วล่ะคะ ขอบคุณพี่เชอร์รี่มากนะคะที่เป็นห่วงแพมเสมอ” ภัทรศยาภาฉีกยิ้มส่งให้ผู้จัดการส่วนตัวก่อนจะเบนสายตามามองที่หน้าจอโทรทัศน์ ภาพวิรุฬห์ในอิริยาบถต่างๆ ทำให้หญิงสาวต้องเปิดรอยยิ้มกว้างมากกว่าเดิม
คนนี้แหละ...ใช่เลย!
“รถพี่เสียครับ รอเดี๋ยวนะ”
เสียงทุ้มนุ่มอ่อนโยนกรอกใส่โทรศัพท์มือถือยี่ห้อดัง ขณะยกแขนแกร่งขึ้นมามองนาฬิกา เห็นเวลาสี่ทุ่มแล้วก็ยิ่งกระวนกระวายใจ กลัวคนทางโน้นจะรอแย่
“กี่เดี๋ยวแล้วคะ”
“ตอนนี้ถ่ายละครเสร็จแล้ว แต่รถเสีย รออยู่ที่นั่นก่อนเดี๋ยวจะเรียกแท็กซี่แล้วนั่งไปรับ อย่ากลับเองเด็ดขาด เข้าใจไหม”
“แอลลี่รอมาหนึ่งชั่วโมงแล้วนะคะ จะรอไม่ไหวแล้ว” น้ำเสียงปลายสายบ่งบอกว่าอารมณ์เสียอย่างชัดเจน ยิ่งทำให้คนเป็นพี่กระวนกระวายใจยิ่งกว่าเดิม กลัวน้องสาวคนเดียวจะตัดสินใจโบกแท็กซี่กลับเอง
“ไม่เกินครึ่งชั่วโมงนะแอลลี่ รออยู่ตรงนั้น แล้วพี่จะรีบไป”
“ก็ได้ค่ะ”
เดนนิส เทรสตันวางสายจากน้องสาวคนเดียวแล้วถอนหายใจเฮือกอย่างไม่สบายใจ เขาบอกว่าครึ่งชั่วโมง แต่จริงๆ แล้วคงประมาณหนึ่งชั่วโมงเห็นจะได้ ยิ่งไม่มีรถเองด้วยแล้ว ยิ่งลำบากเข้าไปใหญ่ กว่าจะเดินออกไปเรียกแท็กซี่ก็คงกินเวลาพอสมควร ที่สำคัญ แม้แม่น้องสาวตัวดีรับปากว่า ‘ก็ได้ค่ะ’ แต่เธอคงรับปากไปอย่างนั้นเอง เขารู้นิสัยดีว่าหญิงสาวคงกำลังหาทางกลับเองอยู่เป็นแน่
“จะทำยังไงดี”
“ฉันให้นายยืมรถก่อน”
เสียงทุ้มดังขึ้นก่อนเจ้าของเสียงจะก้าวเข้ามาหยุดยืนอยู่เบื้องหลัง เดนนิสหันกลับไปก็เห็นวิรุฬห์ พระเอกชื่อดังที่เขาไม่ค่อยชอบหน้า เวลาเล่นละครก็ทำพลาด ต้องถ่ายใหม่อยู่หลายฉาก และที่เขาไปรับแอลลี่ช้ากว่าเดิมก็เพราะนายวิรุฬห์คนนี้นั่นเอง
“ไม่จำเป็น” เดนนิสปฏิเสธโดยไม่ต้องคิดมาก
“ได้ยินว่าจะไปรับน้องสาว” วิรุฬห์เอ่ยหน้านิ่งตามแบบฉบับของเขา ชายหนุ่มกำลังจะกลับคอนโดเผอิญได้ยินเสียงครวญอย่างผิดวิสัยของเดนนิส จึงชะงักฟัง ได้ความว่าน้องสาวรออยู่ที่ไหนสักแห่งแต่รถดันเสีย จึงใจดีเสนอให้
“ใช่ แต่เดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่ไปได้”
“ต้องเดินออกไปอีกไกล ยังไงนายเอารถฉันไปก่อน เดี๋ยวฉันกลับกับพี่พีได้” วิรุฬห์หมายถึงผู้จัดการส่วนตัวของเขา
“ไม่เป็นไร ฉันแก้ปัญหาชีวิตของฉันได้ ยังไงน้องก็ต้องรอฉันอยู่ที่นั่น”
“แล้วถ้าเธอไม่รอล่ะ”
เดนนิสถึงกลับอึ้ง ครุ่นคิดทบทวนถึงผลเสียที่จะเกิดขึ้นก็พบว่าเสี่ยงมากๆ ที่จะปล่อยเวลาให้เนิ่นนานไป หากแอลลี่โบกแท็กซี่กลับเองแล้วเกิดอันตรายขึ้นกับเธอเล่า เขาจะทำอย่างไร
“พรุ่งนี้ก็ต้องถ่ายละครด้วยกันอีก นายค่อยเอารถมาคืนฉันก็แล้วกัน นี่” ว่าแล้วชายหนุ่มใจดีก็โยนกุญแจรถให้ แม้วิรุฬห์จะพอระแคะระคายอยู่บ้างว่าเดนนิสไม่ค่อยชอบหน้าเขา แต่เรื่องสำคัญอย่างนี้ หากช่วยเหลือได้ก็ควรช่วยเหลือกัน
มือหนารับกุญแจมา หนุ่มลูกครึ่งทอดมองร่างสูงของพระเอกชื่อดังด้วยความรู้สึกที่เปลี่ยนไป เขาเผยยิ้มออกมาเล็กน้อยก่อนจะรีบตรงไปยังรถเบนซ์สีขาวคันหรูทันที
เดนนิสขับรถด้วยความเร็วปานกลาง ถึงเขาจะรีบแค่ไหนแต่ก็ไม่อยากมีปัญหากับวิรุฬห์ หมอนั่นอุตส่าห์ให้ยืมรถจึงต้องระวังเป็นพิเศษ ทว่าเมื่อขับมาถึงบริเวณหน้าผับชื่อดังที่พวกไฮโซทั้งหลายนิยมมายลแสงสีในยามค่ำคืน ชายหนุ่มก็พลาดจนได้ เท้าแตะเบรกสุด รถยนต์จอดกึกจนศีรษะคนขับแทบทิ่ม นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนเบิกกว้างเมื่อเห็นหญิงสาวคนหนึ่งทรุดกายลงไปกองกับพื้นต่อหน้าต่อตา
ซวยแล้ว!
หากเป็นรถยนต์ของเขาเองจะไม่ตกใจเท่านี้ ทว่ามันคือรถของวิรุฬห์ เขาไม่อยากทำให้ใครต้องเดือดร้อน
เดนนิสสะบัดศีรษะแรงๆ ก่อนจะก้าวลงจากรถเพื่อไปดูอาการของหญิงสาวที่ข้ามถนนไม่ดูตาม้าตาเรือ และแม้ว่าเธอจะเป็นฝ่ายเดินตัดหน้ารถเอง แต่อย่างไรรถคันใหญ่ก็ต้องผิดอยู่วันยันค่ำ
ชายหนุ่มชะงักเท้าเมื่อเห็นร่างระหงในชุดเกาะอกสุดเซ็กซี่นอนสลบอยู่ เรือนร่างช่างเย้ายวนตาเสียจริง อีกครั้งที่เดนนิสต้องสะบัดศีรษะเพื่อเรียกสติกลับคืนมาแล้วรีบกุลีกุจอไปพลิกร่างของหญิงสาว
“เฮ้ย!” เขาอุทานอย่างตกใจเมื่อพบว่าเธอคนนี้ไม่ใช่อื่นไกล กลับเป็นนางร้ายสาวที่กำลังโด่งดังอยู่ในตอนนี้
“คุณแพม คุณแพมครับ” เดนนิสถอนหายใจเฮือกอย่างหนักใจเป็นที่สุด เขารีบสำรวจร่างกายของหญิงสาวว่าบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่ แต่ก็ไม่พบ นึกย้อนถึงเหตุการณ์เมื่อครู่ก็สำนึกได้ว่า ที่จริงเขายังไม่ได้ชนเธอเลยด้วยซ้ำ หญิงสาวล้มลงไปเองต่างหาก ใช่แน่ๆ กลิ่นเหล้าหึ่งขนาดนี้ น่าจะเมาหลับไปมากกว่า มันน่านัก!
ร่างสูงกำยำตัดสินใจอุ้มร่างแบบบางทว่าเย้ายวนใจเหลือเกินเข้าไปนั่งในรถ แล้วรีบบึ่งออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด ก่อนที่จะมีใครมาพบเห็นเข้า จะเกิดเรื่องใหญ่โต
เดนนิสหันไปมองหญิงสาวสวยสะคราญที่เมาหลับคอพับคออ่อนพลางส่ายหน้าช้าๆ ที่จริง เขาไม่ได้รู้จักภัทรศยาภาเป็นการส่วนตัว ไม่เคยพูดคุยกันด้วยซ้ำ แต่เมื่อเจอกันคราใด เจ้าหล่อนจะต้องเหยียดริมฝีปากออก มองด้วยสายตาไม่ชอบใจทุกครั้งไป จนพานนึกว่าเธออิจฉาที่เขามีแฟนคลับสาวๆ มากมายจนทำให้ได้รับเล่นละครหลายเรื่อง เดนนิสรู้สึกหมั่นไส้ภัทรศยาภามาโดยตลอด
อีกอย่าง ความเล่นตัวของเจ้าหล่อนเมื่อถูกทาบทามให้ถ่ายชุดว่ายน้ำก็ทำให้ขัดใจไม่น้อย เขาเองก็ไม่ต่างจากผู้ชายทั่วบ้านทั่วเมืองที่อยากเห็นเรือนร่างของนางร้ายสาวคนนี้เต็มๆ ตา จึงเฝ้าจับตามองนับจากนั้นเรื่อยมา และก็พบว่าเจ้าหล่อนไม่ได้เป็นสาวเรียบร้อยที่บังเอิญจับพลัดจับพลูได้เป็นนางร้าย เนื่องจากการใช้ชีวิตก็ไม่ต่างจากนางร้ายคนอื่นๆ ที่เสเพล เที่ยวผับ เมาแอ๋ แต่นางร้ายพวกนั้นก็ยอมถ่ายแบบชุดว่ายน้ำเปิดเผยเรือนร่างกันทุกคน ยกเว้นภัทรศยาภาคนเดียว น่าแปลกใจจริง!
“จะพาไปไหนดี” เดนนิสครุ่นคิดหนักใจ ครั้นจะพาไปโรงพยาบาลก็กลัวจะเกิดเรื่อง รถยนต์ของวิรุฬห์เสียด้วย
นึกออกแล้ว! เขาต้องพาเจ้าหล่อนกลับคอนโดของเธอ คิดดังนั้น ชายหนุ่มจึงจอดรถกึกแล้วรีบค้นหาโทรศัพท์มือถือของภัทรศยาภา จัดการโทรออกเบอร์ของเชอร์รี่ ผู้จัดการคู่ใจทันที
“ปิดเครื่องหนีหนี้หรือไงเนี่ย” ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาแรงๆ พลันก็นึกถึงว่าเขากำลังจะไปรับน้องสาวพอดี หากพาไปไว้ที่คอนโดของเขาก่อน คงไม่เป็นไร
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น อุตส่าห์ดีใจ นึกว่าเชอร์รี่โทรมา ทว่ากลับเป็นเครื่องของเขาเอง แอลลี่โทรเข้ามานั่นเอง สงสัยจะโทรมาเร่งเร้าให้ไปรับอีก วันนี้มันอะไรกัน ทำไมเขาถึงวุ่นวายอย่างนี้
“พี่จะถึงแล้วครับแอลลี่น้องรัก” เดนนิสกรอกเสียงนุ่มหวานไป ภาพลักษณ์ชายหนุ่มอาจดูเลวร้ายในสายตาใครต่อใคร แต่สำหรับน้องสาวคนเดียว เขาเป็นผู้ชายที่อ่อนโยน ใจดี
“ไม่ต้องแล้วค่ะ แอลลี่กลับกับชานนท์แล้วค่ะ”
“แอลลี่! พี่บอกให้รอทำไมไม่ฟัง นายชานนท์อะไรนั่นมันก็ผู้ชาย ถึงเป็นเพื่อนก็เถอะ จะไว้ใจได้แค่ไหนกันเชียว แล้วนี่ถึงไหนแล้ว” ชายหนุ่มร่ายเป็นชุดอย่างตกอกตกใจ ทั้งหวง ทั้งห่วง สารพัดไปหมด
“ก็ชานนท์กับสิอยู่เป็นเพื่อนแอลลี่มาจะสองชั่วโมงแล้วนะคะ แอลลี่เกรงใจเพื่อน เลยให้ชานนท์ไปส่ง แอลลี่จะค้างบ้านสิค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ นี่ชานนท์เลี้ยวรถเข้าบ้านสิแล้วค่ะ ยังไงแอลลี่คงกลับพรุ่งนี้ตอนบ่ายๆ นะคะ เพราะเพื่อนๆ นัดจะทำงานกันต่อที่บ้านสิเลย”
“ไม่ต้องค้าง เดี๋ยวพี่จะไปรับที่บ้านสิ”
“ไม่ต้องเลยค่ะ แอลลี่ง่วง อยากนอนแล้ว แค่นี้นะคะ”
เสียงสัญญาณถูกตัดดังขึ้นหลังคำลา เดนนิสสบถอย่างหัวเสีย วันนี้เป็นวันที่แย่ที่สุด แล้วคราวนี้เขาจะพาแม่นางร้ายคนนี้ไปไว้ที่ไหน คอนโดเจ้าหล่อนก็ไม่รู้จัก
เหลียวหันไปมองใบหน้าเรียวสวยที่แดงก่ำด้วยพิษสุรา ริมฝีปากแดงเรื่อเผยอเล็กน้อยอย่างยั่วยวนใจนัก หัวใจชายหนุ่มสั่นไหวอย่างน่ากลัว เคยเห็นในระยะไกลก็ว่าสวยแล้ว เมื่อมาเห็นใกล้ๆ แบบนี้นอกจากความสวย เธอยังเซ็กซี่อีกด้วย อย่างนี้เขาจะอดใจไหวได้อย่างไร
เดนนิสยกยิ้มมุมปาก ดวงตาแพรวพราวจับจ้องหญิงสาวตั้งแต่ใบหน้านวลสวย เนินอกที่กระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจ เรื่อยลงมายังเรียวขางามที่ไขว้กันเล็กน้อย
“เล่นตัวไม่ถ่ายแบบชุดว่ายน้ำหรือ อยากจะรู้นักว่าถ้าตื่นมาแล้วพบว่าเรือนร่างสวยๆ ถูกเปิดเผยหมดแล้ว จะว่ายังไง หึๆ”
จรดปลายรุ้ง เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 ก.พ. 2556, 20:54:52 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 12 ก.พ. 2556, 20:55:00 น.
จำนวนการเข้าชม : 1726
| บทที่ 1 พ่อพระหรือเสือร้าย >> |
จิรารัตน์ 13 ก.พ. 2556, 21:09:11 น.
ยังอัพที่เด็กดีไหมค่ะ ไม่ได้เข้าไปดูที่นั้นเลยหลังจากเรื่องสุดท้ายจบ
ยังอัพที่เด็กดีไหมค่ะ ไม่ได้เข้าไปดูที่นั้นเลยหลังจากเรื่องสุดท้ายจบ
จรดปลายรุ้ง 13 ก.พ. 2556, 21:42:17 น.
เรื่องนี้อัพที่เด็กดีด้วยค่ะ อ่านที่เด็กดีก้อได้ค่ะ ขอบคุณที่สนใจนะคะ ^^
เรื่องนี้อัพที่เด็กดีด้วยค่ะ อ่านที่เด็กดีก้อได้ค่ะ ขอบคุณที่สนใจนะคะ ^^