แผนซ่อนรัก
เมื่อคู่หมั้นกำลังจะกลายเป็นของคนอื่น สาวน้อยก็ต้องสวมบทบาทเป็นนางมารร้ายเพื่อปกป้องดวงใจ แต่ความรักไม่ใช่เรื่องของคำว่ามาก่อนหรือเป็นเจ้าของเสมอไป เธอจะทำอย่างไรกับรักแรกครั้งนี้
Tags: หวานแหวว
ตอน: ความเดิมตอนที่แล้ว
พี่ชนามาเร็วจังเลย รีนาเพิ่งโทรไปไม่ทันถึงครึ่งชั่วโมง” ศารีนาส่งเสียงใสเรียกคนคุ้นเคยในขณะที่กำลังก้มหน้าก้มตา
ล้างมือ เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้ากำลังก้าวเข้ามาให้ห้อง แต่พอหันหน้ามา เธอก็แทบจะไล่เขาออกจากห้องไม่ทัน เมื่อคนที่เธอรอ
กับคนที่มาเป็นคนละคนกัน
“นี่คุณมาที่นี่ทำไม”ศารีนาเปลี่ยนจากเสียงหวานเป็นเสียงไม่พอใจเมื่อ คนที่เธอเพิ่งจะพบเจอเมื่อวานดันมาหาเธอถึงที่นี่
“ชนาไม่ค่อยว่าง พาว่าที่คู่หมั้นไปพบพ่อแม่ของเขา ผมว่างก็เลยมาดูคนที่แกล้งป่วยเพื่อเรียกร้องความสนใจแทน เป็นไงครับ ผิด
หวังมากไหม ที่ไม่ใช่ชนาแต่เป็นผม คุณหนูศารีนา”ไกรฤกษ์กระแทกเสียงท้าย เป็นนัยความว่าเธอเป็นคุณหนูที่เอาแต่ใจและทำ
อะไรไม่เป็น
“นี่ ฉันไม่ได้เรียกร้องความสนใจนะ”ศารีนาบอกอีกฝ่ายที่ดูเหมือนจะไม่เชื่อเธอเลยสักนิด
“คนป่วยที่ไหนมีแรงลุกมาต่อล้อต่อเถียงแบบนี้ อย่ามามารยาสาไถหน่อยเลยน่า ชนาเขาเลือกพลอยไม่ใช่คุณ”ไกรฤกษ์อดทน
ไม่ไหวกับการตีหน้าซื่อแบบนี้ ผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจมาก
“ใช่ฉันมารยาแล้วไง ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ ออกไปจากห้องนี้ได้แล้ว”ศารีนาไม่สนใจว่าเขาจะมองเธอในแง่ไหน เพราะเธอสนใจ
แต่ชนาเท่านั้น
“ไม่เห็นต้องลงทุนจองห้องแพงๆแบบนี้เลยนะ ถ้าไม่สบายจริงๆ ผมว่ากรณีอย่างคุณหายไปจากโลกนี้น่าจะดีกว่า จะได้ไม่ต้องมา
ตามหลอกหลอนคนอื่น”สำหรับไกรฤกษ์เขาไม่ค่อยพูดจาหยาบๆและประชดประชันผู้หญิง แต่สำหรับผู้หญิงคนนี้ถือว่าเป็นกรณี
ยกเว้นที่ต้องละไว้ในฐานที่เข้าใจในความร้ายกาจและแสนแผนการ
“นี่คุณแช่งฉันเลยหรือ คนปากไม่ดี”ศารีนาหน้าเสีย แต่เขากลับไม่สะทกสะท้านอะไรเลย กลับยืนเฉย จนคนที่เขาว่าแกล้งป่วย
ไปต้องตะโกนซ้ำแล้วซ้ำอีก
“ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ออกไป ออกไปให้พ้นหน้าฉันเดี๋ยวนี้เลย”
“ผมพูดแทงใจดำอะไรหนักนา ถึงต้องออกปากไล่กันขนาดนี้”ไกรฤกษ์ก้าวเข้ามาใกล้รีนาสาวที่ยืนเผชิญหน้าอยู่ห่างออกไป เขา
เข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนคนที่ออกปากไล่ก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆ ไกรฤกษ์ใช้เกมแมวไล่หนูข่มขู่คู่ต่อสู้ และแล้วเหยื่อก็ถึงทางตันเมื่อ
ติดเตียง
“ถ้าคุณไม่ออก ฉันออกเองก็ได้ ถอยหน่อย”เสียงห้วนขุ่นเอ่ยขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ
“เดี๋ยวสิ ผมแค่อยากคุยอะไรด้วยนิดหน่อย”ไกรฤกษ์ถ่วงเวลาเพื่อให้เหยื่อตายใจ
“แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคนอย่างคุณ”ศารีนามองหน้าคนที่ทำท่าว่าอยากคุยกับเธอเป็นหนักเป็นหนา ด้วยสายตาไม่พอใจ
“คนอย่างผม คุณหมายความว่าอย่างไร”ไกรฤกษ์เลิกคิ้ว เอามือกอดอก ก้มหน้าเล็กน้อยมองคนตัวเล็กที่ส่งสายตาพิฆาตพร้อม
กับรัศมีอันแรงกล้ามาหาเขา
“ไม่มีความหมายว่าอะไรทั้งนั้น”ศารีนาเงยหน้ามองอีกฝ่ายอย่างไม่หยี่ระ แต่กริยาที่เธอแสดงออกเป็นเหมือนการท้าทายเขาชัดๆ
เลือดในกายชายหนุ่มเดือดขึ้นอย่างทันทีทันใด เธอกล้าดีอย่างไรถึงกล่าวหาเขาแบบนี้
“ผมให้โอกาสคุณอีกครั้งหนึ่ง ตอบคำถามผมมา”ไกรฤกษ์พยายามนับหนึ่งถึงสิบแต่ต่อให้นับถึงร้อย เขาก็ยังอยากจะหักคอผู้หญิง
ปากเก่งคนนี้อยู่ดี
“ไม่ตอบ”ศารีนาเชิดหน้าตอบคำถามอย่างท้าทาย เขาจะมาข่มขู่เธอแบบครั้งนั้นไม่ได้อีกแล้ว
สิบ”ไกรฤกษ์นับถอยหลัง
“เก้า แปด เจ็ด หก ห้า สี่ ”เขานับช้าๆชัดๆ แต่อีกฝ่ายกับนิ่งเงียบงันพร้อมกับอาการเชิดหน้าแทน สื่อเป็นคำตอบว่าเธอจะไม่ยอม
ตอบคำถามเขาใดๆทั้งสิ้น
“ไม่ตอบ ใช่ไหม สาม”เขาถาม
“ไม่ตอบ”ศารีนาบอก
“ไม่ตอบใช่ไหม สอง”
“ไม่”
“ครั้งสุดท้าย ไม่ตอบใช่ไหม”ไกรฤกษ์ทวนคำถาม
“ก็บอกว่าไม่ตอบ ไม่ได้ยินหรือไง”ศารีนาตอบก่อนจะเอี้ยวตัวเดินไปอีกทางปลายเตียงคนป่วย แต่นั้นก็ช้าเกินไปเมื่อเขาดึงแขน
เรียวพร้อมกับกระชากเบาๆ ร่างบางก็สูญเสียการทรงตัวปลิวมาชนกับร่างหนาของเขา ศารีนารู้สึกโลกมันเอียงๆจนต้องหลับตาลง
“คิดว่ากำลังทำอะไรอยู่ ผมบอกแล้วไงว่ามันใช้กับผมไม่ได้”ไกรฤกษ์ก้มหน้าให้ใกล้มากขึ้น โดยมือของเขาก็ยังจับแขนเรียวอยู่
ราวกับว่าอีกฝ่ายได้ทำความผิดใหญ่หลวง สิ้นคำกล่าวหาของอีกฝ่ายศารีนาก็จำต้องลืมตาขึ้นมา ปากบางสั่นระริก
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ คุณเป็นใครถึงมาทำกับฉันแบบนี้”ศารีนาพยายามจะแกะมือหนาออกจากแขนเรียวบอบบางของเธอ แต่ให้
ตายเถอะเขาผ่านผู้หญิงมาก็มากพอสมควร แต่พอ เห็นเธอใส่ชุดคนป่วย มองดูแล้วมันน่าค้นหาพิลึก
ผมไม่มีสิทธิ์ แต่ผมแค่อยากมาเตือน ว่าอย่าทำอะไรให้คนอื่นเขาต้องเดือดร้อน”ไกรฤกษ์เกือบลืมไปว่าสิ่งที่เขาต้องจัดการคือ
อะไร
“ทำไมกลัวว่าฉันจะแย่งพี่ชนามาจากหลานสาวคุณงั้นเหรอ ฉันไม่มีความสามารถขนาดนั้นหรอกมั้ง อาจจะต้องเรียนมารยาหญิง
มากขึ้นละมั้ง แต่ก็ไม่แน่นะถ้าเกิดว่าฉันมีโอกาส ในเมื่อยัยนั่นแย่งไปอย่างแมวขโมย ฉันก็จะใช้มารยาแย่งกลับคืนมา”ศารีนาไม่
เข้าใจว่าทำไมตัวเองต้องทำตัวให้เป็นนางมารร้ายในสายตาของเขาด้วย เธอแค่อยากเอาชนะ อยากให้เขาคิดมากจนกระอัก
เลือดและไม่มีความสุขไปเลยตลอดชีวิตเลยได้ยิ่งดี เธอรู้เลาๆมาว่า ‘เขา’ รักหลานสาวยิ่งกว่าอะไรดี ประคบประหงมยิ่งกว่าคน
รัก จะเป็นอะไรไปถ้าเธอจะทำให้เขาเจ็บแสบสักหน่อย
“ผมขอบอกว่าไม่มีทาง ผมรู้จักชนาดี เขาไม่มีทางเปลี่ยนใจ”
ถ้าอย่างนั้นคุณมาบอกฉันทำไม ถ้าพี่ชนามั่นคงต่อให้ยัยนั่นอ่อย พี่ชายก็คงไม่เปลี่ยนใจ คุณว่าจริงไหม”ศารีนามองหน้าเขาพร้อม
กับอาการยิ้มอย่างผู้มีชัย
“นี่คุณ”ไกรฤกษ์ไม่รู้ว่าจะใช้คำพูดไหนต่อว่าผู้หญิงคนนี้ให้รู้สึกเจ็บ
“ฉันชื่อศารีนา ปล่อยแขนฉันได้แล้ว”อีกฝ่ายตอบกวนๆ เธอมีความสุขเมื่อเห็นว่าเขาหน้าเสีย
“ถ้าเก่งจริงก็เอาออกเองสิ”ไกรฤกษ์ไม่วายท้าทาย
“ก็ได้ แล้วคุณจะรู้ว่าฉันเก่งจริงหรือเปล่า”ศารีนาใช้มือข้างซ้ายซึ่งเป็นข้างที่ไม่ถนัดค่อยๆแกะมือเขาให้หลุดออกจากข้อแขนของ
เธอ แต่ยิ่งแกะเขาก็ยิ่งเพิ่มแรงบีบ
“ฉันเจ็บนะ”ตาเขียวปั๊ดมองเขาอย่างโกรธ
“ไหนบอกว่าเก่งไง”ไกรฤกษ์มองคนตัวเล็กกว่าพยายามดิ้นหลุดออกจากมือของเขา
“คนบ้า”เท้าเล็กๆซอยถี่ยิบเมื่อถูกขัดใจ และเมื่อเขายังไม่ยอมปล่อยมือข้างอีกข้างหนึ่งของเขาก็ถูกสาวน้อยงับมือ ศารีนากัดจม
เขี้ยวแบบไม่คิดชีวิตเพื่อหวังให้เขาปล่อยเท่านั้น แต่เขากลับปล่อยมือด้านที่จับเธออยู่ ก่อนจะเปลี่ยนมาบีบคางมนอย่างแรง ต่อ
ให้เป็นผู้หญิงแข็งแรงหรือหุ่นนักกีฬาก็คงไม่อาจจะสู้แรงบีบของเขาได้ หน้าหวานต้องเงยตามแรงบีบของเขา ความเจ็บแล่นจี๊ด
ไปตามหัวใจ ศารีนารู้สึกว่าหายใจไม่ออก อาการจุกแน่นเกิดขึ้นที่อก
“ผู้ชายไม่ชอบการท้าทาย และผมก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน”
“ฉันขอโทษก็ได้ ปล่อยฉันนะคะ”ศารีนาเริ่มกลัวกับท่าทีที่เปลี่ยนแปลงไปของเขา แต่เขากลับบอกว่า
ผมชอบตาต่อตา ฟันต่อฟันมากกว่า” ศารีนายังไม่ทันจะให้สมองได้ประมวลความหมาย เขาก็บอกด้วยภาษากายไปด้วย ปากหนา
ของเขาจ้วงจูบตีตราปากบางอิ่มเอิมอย่างรุนแรง เขาแค่ตั้งใจว่าจะสั่งสอนให้เธอรู้ว่าอย่ายั่วอารมณ์โมโหของเขาก็เท่านั้น แต่ยิ่ง
สัมผัสเขาก็ยิ่งลืมตัว ความรุนแรงค่อยๆลดลงเปลี่ยนไปความหวาบหวามแทน ฝ่ามือหนาดันศรีษะสาวน้อยให้เงยเพื่อชิดกับริม
ฝีปากของเขา หน้าหล่อคมเข้มก้มหน้าลงเพื่อเพิ่มความสนิทให้มากขึ้น ลิ้นหนารุกล้ำอย่างอุกอาจ ยิ่งลึกเขาก็ยิ่งค้นความอ่อน
หวานที่ซ่อนอยู่ ศารีนาไม่รู้และไม่ค่อยแน่ใจนักว่าตอนนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่ รู้แต่เพียงว่าโลกมันโอนเอียง ตอนนี้เธอเจ็บปาก
ไปหมด หายใจไม่ค่อยจะออกเท่าไรนักเหมือนอาการจมน้ำ อากาศในปอดเริ่มจะหมดลง สาวน้อยหอบใจแรงเพื่อแสวงหาอากาศ
ให้เข้าไปหล่อเลี้ยงปอด และทดแทนอากาศที่กำลังจะหมดไป ร่างน้อยดิ้นแรงๆ มือทั้งสองพยายามดันให้เขาปล่อยเธอสักที ยิ่ง
ดิ้นเขาก็ยิ่งรัดมากขึ้น ความกลัวจุกแน่นที่อก เธออกลัวเหลือเกินว่าเธอจะตายเพราะหายใจไม่ได้ เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วใน
ความรู้สึกของไกรฤกษ์แต่สำหรับคนที่ถูกจูบเหมือนว่านานเหลือเกิน น้ำตาพาลไหลลงมาราวกับเขื่อนแตก ไกรฤกษ์สัมผัสได้ถึง
แรงสะอื้นปนการส่วยหน้าไปมา เขาแสนเสียดายเมื่อถอนจูบออกจากปากบาง ศารีนาตาพร่ามัวไปด้วยน้ำตา มือทั้งสองกุมเข้าหา
กันพร้อมกับสูดอากาศเข้าปอดไปสองสามที ร่างบางกัดริมฝีปากแน่นเพื่อไม่ให้อาการสะอื้นออกมา เธอจะไม่ยอมให้เขารู้ถึง
ความอ่อนแอของเธอโดยเด็ดขาด
“อะ ออกไป ฉันชดใช้ให้แล้วนี่”ศารีนาตะโกนไล่เขา
“ผมขะ…”ไกรฤกษ์รู้สึกผิดและกำลังจะบอกว่าเขาขอโทษแต่สาวน้อยกลับชิงพูดออกมาก่อน
“ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ หรือแม้กระทั่งได้ยินเสียงออกไป ออกไป ได้ยินไหมว่าออกไป ออกไป๊” ไกรฤกษ์รู้สึกว่าเขาเองก็มึน
งงกับพฤติกรรมของตัวเองที่ลืมตัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน และสงสัยกับความอ่อนประสบการณ์ของสาวน้อยที่ดูยังไงก็ไม่เข้ากัน
กับพฤติกรรมที่เธอแสดงออกอย่างท้าทายโดยเฉพาะกับเขา
“ผมหวังว่าคุณคงไม่เข้าไปวุ่นวายกับเขาทั้งสองคน”พูดแล้วก็ตกใจไม่น้อย เขาควรจะปลอบใจเธอไม่ใช่เธอ แต่สิ่งที่เขาทำกลับ
สิ่งที่คิดมันสวนทางกันสิ้นดี
“ออกไป๊”ศารีนาไล่เขาพร้อมกับหยิบหมอนที่อยู่ใกล้มือที่สุดขว้างใส่เขา แม้ว่ามันจะไม่โดนเพราะว่าเขาไม่ใช่เป้านิ่ง แต่ไกรฤกษ์
ก็ทนไม่ไหวเดินออกจากห้องไป เขาไม่ได้รู้สึกว่าดีใจตอนที่เห็นน้ำตาของเธอเลย แต่ถ้าสิ่งที่เขาทำลงไปช่วยทำให้หลานสาวที่
กำลังจะหมั้นหมายมีความสุขก็เป็นเรื่องที่ดีมิใช่น้อยไม่ใช่หรือ
ไกรฤกษ์อดลูบริมฝีปากตัวเองไม่ได้ รสจูบเธอก็ไม่ได้เลวร้ายนี่นา
ล้างมือ เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้ากำลังก้าวเข้ามาให้ห้อง แต่พอหันหน้ามา เธอก็แทบจะไล่เขาออกจากห้องไม่ทัน เมื่อคนที่เธอรอ
กับคนที่มาเป็นคนละคนกัน
“นี่คุณมาที่นี่ทำไม”ศารีนาเปลี่ยนจากเสียงหวานเป็นเสียงไม่พอใจเมื่อ คนที่เธอเพิ่งจะพบเจอเมื่อวานดันมาหาเธอถึงที่นี่
“ชนาไม่ค่อยว่าง พาว่าที่คู่หมั้นไปพบพ่อแม่ของเขา ผมว่างก็เลยมาดูคนที่แกล้งป่วยเพื่อเรียกร้องความสนใจแทน เป็นไงครับ ผิด
หวังมากไหม ที่ไม่ใช่ชนาแต่เป็นผม คุณหนูศารีนา”ไกรฤกษ์กระแทกเสียงท้าย เป็นนัยความว่าเธอเป็นคุณหนูที่เอาแต่ใจและทำ
อะไรไม่เป็น
“นี่ ฉันไม่ได้เรียกร้องความสนใจนะ”ศารีนาบอกอีกฝ่ายที่ดูเหมือนจะไม่เชื่อเธอเลยสักนิด
“คนป่วยที่ไหนมีแรงลุกมาต่อล้อต่อเถียงแบบนี้ อย่ามามารยาสาไถหน่อยเลยน่า ชนาเขาเลือกพลอยไม่ใช่คุณ”ไกรฤกษ์อดทน
ไม่ไหวกับการตีหน้าซื่อแบบนี้ ผู้หญิงคนนี้ร้ายกาจมาก
“ใช่ฉันมารยาแล้วไง ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ ออกไปจากห้องนี้ได้แล้ว”ศารีนาไม่สนใจว่าเขาจะมองเธอในแง่ไหน เพราะเธอสนใจ
แต่ชนาเท่านั้น
“ไม่เห็นต้องลงทุนจองห้องแพงๆแบบนี้เลยนะ ถ้าไม่สบายจริงๆ ผมว่ากรณีอย่างคุณหายไปจากโลกนี้น่าจะดีกว่า จะได้ไม่ต้องมา
ตามหลอกหลอนคนอื่น”สำหรับไกรฤกษ์เขาไม่ค่อยพูดจาหยาบๆและประชดประชันผู้หญิง แต่สำหรับผู้หญิงคนนี้ถือว่าเป็นกรณี
ยกเว้นที่ต้องละไว้ในฐานที่เข้าใจในความร้ายกาจและแสนแผนการ
“นี่คุณแช่งฉันเลยหรือ คนปากไม่ดี”ศารีนาหน้าเสีย แต่เขากลับไม่สะทกสะท้านอะไรเลย กลับยืนเฉย จนคนที่เขาว่าแกล้งป่วย
ไปต้องตะโกนซ้ำแล้วซ้ำอีก
“ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ ออกไป ออกไปให้พ้นหน้าฉันเดี๋ยวนี้เลย”
“ผมพูดแทงใจดำอะไรหนักนา ถึงต้องออกปากไล่กันขนาดนี้”ไกรฤกษ์ก้าวเข้ามาใกล้รีนาสาวที่ยืนเผชิญหน้าอยู่ห่างออกไป เขา
เข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนคนที่ออกปากไล่ก้าวถอยหลังไปเรื่อยๆ ไกรฤกษ์ใช้เกมแมวไล่หนูข่มขู่คู่ต่อสู้ และแล้วเหยื่อก็ถึงทางตันเมื่อ
ติดเตียง
“ถ้าคุณไม่ออก ฉันออกเองก็ได้ ถอยหน่อย”เสียงห้วนขุ่นเอ่ยขึ้นเพื่อทำลายความเงียบ
“เดี๋ยวสิ ผมแค่อยากคุยอะไรด้วยนิดหน่อย”ไกรฤกษ์ถ่วงเวลาเพื่อให้เหยื่อตายใจ
“แต่ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคนอย่างคุณ”ศารีนามองหน้าคนที่ทำท่าว่าอยากคุยกับเธอเป็นหนักเป็นหนา ด้วยสายตาไม่พอใจ
“คนอย่างผม คุณหมายความว่าอย่างไร”ไกรฤกษ์เลิกคิ้ว เอามือกอดอก ก้มหน้าเล็กน้อยมองคนตัวเล็กที่ส่งสายตาพิฆาตพร้อม
กับรัศมีอันแรงกล้ามาหาเขา
“ไม่มีความหมายว่าอะไรทั้งนั้น”ศารีนาเงยหน้ามองอีกฝ่ายอย่างไม่หยี่ระ แต่กริยาที่เธอแสดงออกเป็นเหมือนการท้าทายเขาชัดๆ
เลือดในกายชายหนุ่มเดือดขึ้นอย่างทันทีทันใด เธอกล้าดีอย่างไรถึงกล่าวหาเขาแบบนี้
“ผมให้โอกาสคุณอีกครั้งหนึ่ง ตอบคำถามผมมา”ไกรฤกษ์พยายามนับหนึ่งถึงสิบแต่ต่อให้นับถึงร้อย เขาก็ยังอยากจะหักคอผู้หญิง
ปากเก่งคนนี้อยู่ดี
“ไม่ตอบ”ศารีนาเชิดหน้าตอบคำถามอย่างท้าทาย เขาจะมาข่มขู่เธอแบบครั้งนั้นไม่ได้อีกแล้ว
สิบ”ไกรฤกษ์นับถอยหลัง
“เก้า แปด เจ็ด หก ห้า สี่ ”เขานับช้าๆชัดๆ แต่อีกฝ่ายกับนิ่งเงียบงันพร้อมกับอาการเชิดหน้าแทน สื่อเป็นคำตอบว่าเธอจะไม่ยอม
ตอบคำถามเขาใดๆทั้งสิ้น
“ไม่ตอบ ใช่ไหม สาม”เขาถาม
“ไม่ตอบ”ศารีนาบอก
“ไม่ตอบใช่ไหม สอง”
“ไม่”
“ครั้งสุดท้าย ไม่ตอบใช่ไหม”ไกรฤกษ์ทวนคำถาม
“ก็บอกว่าไม่ตอบ ไม่ได้ยินหรือไง”ศารีนาตอบก่อนจะเอี้ยวตัวเดินไปอีกทางปลายเตียงคนป่วย แต่นั้นก็ช้าเกินไปเมื่อเขาดึงแขน
เรียวพร้อมกับกระชากเบาๆ ร่างบางก็สูญเสียการทรงตัวปลิวมาชนกับร่างหนาของเขา ศารีนารู้สึกโลกมันเอียงๆจนต้องหลับตาลง
“คิดว่ากำลังทำอะไรอยู่ ผมบอกแล้วไงว่ามันใช้กับผมไม่ได้”ไกรฤกษ์ก้มหน้าให้ใกล้มากขึ้น โดยมือของเขาก็ยังจับแขนเรียวอยู่
ราวกับว่าอีกฝ่ายได้ทำความผิดใหญ่หลวง สิ้นคำกล่าวหาของอีกฝ่ายศารีนาก็จำต้องลืมตาขึ้นมา ปากบางสั่นระริก
“ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ คุณเป็นใครถึงมาทำกับฉันแบบนี้”ศารีนาพยายามจะแกะมือหนาออกจากแขนเรียวบอบบางของเธอ แต่ให้
ตายเถอะเขาผ่านผู้หญิงมาก็มากพอสมควร แต่พอ เห็นเธอใส่ชุดคนป่วย มองดูแล้วมันน่าค้นหาพิลึก
ผมไม่มีสิทธิ์ แต่ผมแค่อยากมาเตือน ว่าอย่าทำอะไรให้คนอื่นเขาต้องเดือดร้อน”ไกรฤกษ์เกือบลืมไปว่าสิ่งที่เขาต้องจัดการคือ
อะไร
“ทำไมกลัวว่าฉันจะแย่งพี่ชนามาจากหลานสาวคุณงั้นเหรอ ฉันไม่มีความสามารถขนาดนั้นหรอกมั้ง อาจจะต้องเรียนมารยาหญิง
มากขึ้นละมั้ง แต่ก็ไม่แน่นะถ้าเกิดว่าฉันมีโอกาส ในเมื่อยัยนั่นแย่งไปอย่างแมวขโมย ฉันก็จะใช้มารยาแย่งกลับคืนมา”ศารีนาไม่
เข้าใจว่าทำไมตัวเองต้องทำตัวให้เป็นนางมารร้ายในสายตาของเขาด้วย เธอแค่อยากเอาชนะ อยากให้เขาคิดมากจนกระอัก
เลือดและไม่มีความสุขไปเลยตลอดชีวิตเลยได้ยิ่งดี เธอรู้เลาๆมาว่า ‘เขา’ รักหลานสาวยิ่งกว่าอะไรดี ประคบประหงมยิ่งกว่าคน
รัก จะเป็นอะไรไปถ้าเธอจะทำให้เขาเจ็บแสบสักหน่อย
“ผมขอบอกว่าไม่มีทาง ผมรู้จักชนาดี เขาไม่มีทางเปลี่ยนใจ”
ถ้าอย่างนั้นคุณมาบอกฉันทำไม ถ้าพี่ชนามั่นคงต่อให้ยัยนั่นอ่อย พี่ชายก็คงไม่เปลี่ยนใจ คุณว่าจริงไหม”ศารีนามองหน้าเขาพร้อม
กับอาการยิ้มอย่างผู้มีชัย
“นี่คุณ”ไกรฤกษ์ไม่รู้ว่าจะใช้คำพูดไหนต่อว่าผู้หญิงคนนี้ให้รู้สึกเจ็บ
“ฉันชื่อศารีนา ปล่อยแขนฉันได้แล้ว”อีกฝ่ายตอบกวนๆ เธอมีความสุขเมื่อเห็นว่าเขาหน้าเสีย
“ถ้าเก่งจริงก็เอาออกเองสิ”ไกรฤกษ์ไม่วายท้าทาย
“ก็ได้ แล้วคุณจะรู้ว่าฉันเก่งจริงหรือเปล่า”ศารีนาใช้มือข้างซ้ายซึ่งเป็นข้างที่ไม่ถนัดค่อยๆแกะมือเขาให้หลุดออกจากข้อแขนของ
เธอ แต่ยิ่งแกะเขาก็ยิ่งเพิ่มแรงบีบ
“ฉันเจ็บนะ”ตาเขียวปั๊ดมองเขาอย่างโกรธ
“ไหนบอกว่าเก่งไง”ไกรฤกษ์มองคนตัวเล็กกว่าพยายามดิ้นหลุดออกจากมือของเขา
“คนบ้า”เท้าเล็กๆซอยถี่ยิบเมื่อถูกขัดใจ และเมื่อเขายังไม่ยอมปล่อยมือข้างอีกข้างหนึ่งของเขาก็ถูกสาวน้อยงับมือ ศารีนากัดจม
เขี้ยวแบบไม่คิดชีวิตเพื่อหวังให้เขาปล่อยเท่านั้น แต่เขากลับปล่อยมือด้านที่จับเธออยู่ ก่อนจะเปลี่ยนมาบีบคางมนอย่างแรง ต่อ
ให้เป็นผู้หญิงแข็งแรงหรือหุ่นนักกีฬาก็คงไม่อาจจะสู้แรงบีบของเขาได้ หน้าหวานต้องเงยตามแรงบีบของเขา ความเจ็บแล่นจี๊ด
ไปตามหัวใจ ศารีนารู้สึกว่าหายใจไม่ออก อาการจุกแน่นเกิดขึ้นที่อก
“ผู้ชายไม่ชอบการท้าทาย และผมก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน”
“ฉันขอโทษก็ได้ ปล่อยฉันนะคะ”ศารีนาเริ่มกลัวกับท่าทีที่เปลี่ยนแปลงไปของเขา แต่เขากลับบอกว่า
ผมชอบตาต่อตา ฟันต่อฟันมากกว่า” ศารีนายังไม่ทันจะให้สมองได้ประมวลความหมาย เขาก็บอกด้วยภาษากายไปด้วย ปากหนา
ของเขาจ้วงจูบตีตราปากบางอิ่มเอิมอย่างรุนแรง เขาแค่ตั้งใจว่าจะสั่งสอนให้เธอรู้ว่าอย่ายั่วอารมณ์โมโหของเขาก็เท่านั้น แต่ยิ่ง
สัมผัสเขาก็ยิ่งลืมตัว ความรุนแรงค่อยๆลดลงเปลี่ยนไปความหวาบหวามแทน ฝ่ามือหนาดันศรีษะสาวน้อยให้เงยเพื่อชิดกับริม
ฝีปากของเขา หน้าหล่อคมเข้มก้มหน้าลงเพื่อเพิ่มความสนิทให้มากขึ้น ลิ้นหนารุกล้ำอย่างอุกอาจ ยิ่งลึกเขาก็ยิ่งค้นความอ่อน
หวานที่ซ่อนอยู่ ศารีนาไม่รู้และไม่ค่อยแน่ใจนักว่าตอนนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่ รู้แต่เพียงว่าโลกมันโอนเอียง ตอนนี้เธอเจ็บปาก
ไปหมด หายใจไม่ค่อยจะออกเท่าไรนักเหมือนอาการจมน้ำ อากาศในปอดเริ่มจะหมดลง สาวน้อยหอบใจแรงเพื่อแสวงหาอากาศ
ให้เข้าไปหล่อเลี้ยงปอด และทดแทนอากาศที่กำลังจะหมดไป ร่างน้อยดิ้นแรงๆ มือทั้งสองพยายามดันให้เขาปล่อยเธอสักที ยิ่ง
ดิ้นเขาก็ยิ่งรัดมากขึ้น ความกลัวจุกแน่นที่อก เธออกลัวเหลือเกินว่าเธอจะตายเพราะหายใจไม่ได้ เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็วใน
ความรู้สึกของไกรฤกษ์แต่สำหรับคนที่ถูกจูบเหมือนว่านานเหลือเกิน น้ำตาพาลไหลลงมาราวกับเขื่อนแตก ไกรฤกษ์สัมผัสได้ถึง
แรงสะอื้นปนการส่วยหน้าไปมา เขาแสนเสียดายเมื่อถอนจูบออกจากปากบาง ศารีนาตาพร่ามัวไปด้วยน้ำตา มือทั้งสองกุมเข้าหา
กันพร้อมกับสูดอากาศเข้าปอดไปสองสามที ร่างบางกัดริมฝีปากแน่นเพื่อไม่ให้อาการสะอื้นออกมา เธอจะไม่ยอมให้เขารู้ถึง
ความอ่อนแอของเธอโดยเด็ดขาด
“อะ ออกไป ฉันชดใช้ให้แล้วนี่”ศารีนาตะโกนไล่เขา
“ผมขะ…”ไกรฤกษ์รู้สึกผิดและกำลังจะบอกว่าเขาขอโทษแต่สาวน้อยกลับชิงพูดออกมาก่อน
“ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ หรือแม้กระทั่งได้ยินเสียงออกไป ออกไป ได้ยินไหมว่าออกไป ออกไป๊” ไกรฤกษ์รู้สึกว่าเขาเองก็มึน
งงกับพฤติกรรมของตัวเองที่ลืมตัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน และสงสัยกับความอ่อนประสบการณ์ของสาวน้อยที่ดูยังไงก็ไม่เข้ากัน
กับพฤติกรรมที่เธอแสดงออกอย่างท้าทายโดยเฉพาะกับเขา
“ผมหวังว่าคุณคงไม่เข้าไปวุ่นวายกับเขาทั้งสองคน”พูดแล้วก็ตกใจไม่น้อย เขาควรจะปลอบใจเธอไม่ใช่เธอ แต่สิ่งที่เขาทำกลับ
สิ่งที่คิดมันสวนทางกันสิ้นดี
“ออกไป๊”ศารีนาไล่เขาพร้อมกับหยิบหมอนที่อยู่ใกล้มือที่สุดขว้างใส่เขา แม้ว่ามันจะไม่โดนเพราะว่าเขาไม่ใช่เป้านิ่ง แต่ไกรฤกษ์
ก็ทนไม่ไหวเดินออกจากห้องไป เขาไม่ได้รู้สึกว่าดีใจตอนที่เห็นน้ำตาของเธอเลย แต่ถ้าสิ่งที่เขาทำลงไปช่วยทำให้หลานสาวที่
กำลังจะหมั้นหมายมีความสุขก็เป็นเรื่องที่ดีมิใช่น้อยไม่ใช่หรือ
ไกรฤกษ์อดลูบริมฝีปากตัวเองไม่ได้ รสจูบเธอก็ไม่ได้เลวร้ายนี่นา
วีดาฟียา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 15 ก.พ. 2556, 13:24:06 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 15 ก.พ. 2556, 13:24:14 น.
จำนวนการเข้าชม : 1080
| << ทวง 2! |