หัวใจพิทักษ์รัก
จะทำอย่างไรเมื่อร้อยตำรวจเอกคริสโตเฟอร์ สมิทธิ์โดนผู้หญิงผมทองหักอก ทำให้ชาตินี้เขาคิดว่าจะไม่เอาผู้หญิงผมทองมาเป็นแฟนหรือแม่ของลูกโดยเด็ดขาด ถึงกระนั้นก็ตามเขาก็ยังเชื่อว่ารักแท้นั้นมีอยู่จริง อีกคนเอมิกา วัตสัน พยาบาลสาวไทยที่เก่งและฉลาดเชื่อว่ารักแท้ไม่เคยมีจริง ถ้ามีก็คงแค่นิยายน้ำเน่าเท่านั้น แต่ไม่รู้ทำไมเมื่อได้พบกับเขาความคิดนั้นก็เริ่มไขว้เขว หนึ่งคนเชื่อว่ารักแท้มีจริงแต่อีกคนกลับเชื่อตรงข้าม ทั้งสองจะรักกันได้อย่างไหร่ แค่ความคิดก็ตรงข้ามกันเสียแล้วหากทว่ามีคำพูดๆหนึ่งที่กล่าว่า ทุกอย่างได้กำหนดมาแล้ว คงไม่มีวิธีไหนที่จะแก้ไขมันได้ นอกจากจะต้องพิสูจน์บททดสอบเรื่องความรักแล้วยังต้องรบราฝ่าฟันกับอุปสรรคเรื่องราวต่างๆที่เกิดขึ้น พวกเขาทั้งสองจะผ่านมันไปได้ไหมแล้วเขาจะชนะใจเธอได้หรือเปล่า
Tags: รัก,ความแค้น,มีบู๊มาเกี่ยวข้อง
ตอน: เรื่องราวในอดีตของ เอมิกา วัตสัน
บรรยากาศยามค่ำคืนของเมืองเท็กซัสเต็มไปด้วยการประดับประดาทั้งสองข้างไม่ว่าจะเป็นต้นไม้หรือถนนถูกตกแต่งอย่างสวยงาม ค่ำคืนที่ทุกๆคนใช้เวลาอยู่กับครอบครัวเพื่อเฉลิมฉลองในงานเทศกาลคริสมาสต์ที่กำลังจะมาถึงเรียกได้ว่าทุกคนตั้งตารอคอยให้วันนั้นมาถึงเพราะนับเป็นช่วงเวลาดีๆที่ทุกคนจะได้อยู่ร่วมกัน ขณะนี่เธอกำลังมุ่งหน้าไปยังมลรัฐฟอร์ดฟอร์ตเวิร์ทเมืองที่ใหญ่ที่สุดอันดับ 5 ในรัฐเทกซัส เฮ้อ…เอมิกาถอนหายใจขณะที่กำลังรอสัญญาณไฟจราจร ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปีๆเหตุการณ์ในวันคริสมาสต์ก็ตอกย้ำมาในห้วงของความรู้สึกของเธอทุกครั้งเหตุการณ์ที่คอยย้ำเตือนเธอเสมอนั้นก็คือ
สองปีก่อน
“เอมี่ ผมว่าเราเลิกกันเถอะคุณไม่เหมาะสมกับผม”ชายหนุ่มกล่าว
“ไมเคิล ฉันขอฟังเหตุผล” เธอถามเสียงสั่น
“ผมคิดว่าเราคงไปกันไม่รอด” ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบและเด็ดขาด
“ต่อให้ฉันอ้อนวอนคุณ คุกเข่าตรงหน้าคุณก็จะยืนยันคำเดิมใช่ไหมค่ะ”เอมิกาถามอย่างแผ่วเบา
“ผะ..ผม”ก่อนที่ชายหนุ่มจะพูดจู่ๆก็มีเสียงของผู้หญิงเข้ามาบ้านของเอมิกา เอมิกาคิดในใจเสียงนั้นเป็นเสียงคุ้นมากแต่เธอนึกไม่ออกว่าเป็นเสียงใคร จนกระทั่งเจ้าของเสียงนั้นมายืนอยู่ตรงหน้าของเอมิกา
“นิสา เธอมาทำอะไรที่นี่” เธอถามอย่างสงสัย
“ฉันว่าเธอควรจะถามไมค์ดีกว่าทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี้ ว่าอย่างไรค่ะที่รักตอบเพื่อนรักฉันหน่อยซิ ดูซิเธอหน้าซีดไปหมดแล้ว”นิสากล่าวก่อนที่จะไปยืนข้างๆชายหนุ่ม
“ว่าไงค่ะไมค์ คุณจะไม่อธิบายอะไรหน่อยเหรอ”เธอถามอย่างเหลืออด
ทุกอย่างตกอยู่ในสภาวะเงียบไม่มีคำตอบใดๆออกจากปากของชายหนุ่มแม้คำเดียวก่อนที่สถานการณ์จะเงียบงันไปมากกว่านี้เสียงของนิสาก็ดังขึ้น
“หึ เธอฟังดีๆนะเอมฉันกับไมค์เรารักกันมาก่อนเธอ เธอเป็นคนมาแทรกระหว่างเราสองคน”เสียงของนิสาแผดขึ้นเสียงดัง
“แล้วทำไมเธอไม่บอกฉัน ถ้าฉันรู้ฉันคงไม่ทำอย่างนี้”
“ก็เพราะว่าไมค์เขาอยากช่วยเธอเพื่อให้เข้าโรงพยาบาลที่เธออยากได้นะสิ ฉันก็ยอมเพราะเธอเป็นเพื่อนรักของฉัน.”
“เพื่อนรักเหรอ ไม่จริงคนอย่างฉันถึงแม้ไม่มีเขาฉันก็สามารถที่จะยืนด้วยลำแข้งของฉันเองได้อีกอย่างเขาไม่ได้ช่วยอะไรฉันเลยหากเป็นเพราะเขาเองที่อยากจะมีผลงานเพื่อตนเอง”ชายหนุ่มก็ยังไม่มีตำเอื้อนเอ่ยใดๆทั้งสิ้นเขายังนิ่งและไม่มีคำแก้ตัวใดๆ
หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดก่อนที่จะพูด “ขอบใจคุณทั้งสองมากที่ทำให้คนอย่างฉันรู้ว่าที่แท้จริงแล้วมันเป็นอย่างไร ฉันอาจจะโง่ในสายตาของพวกคุณที่โดนเพื่อนสวมเขาแต่ก็ยังดีกว่าจะโง่ไปตลอดชีวิต ส่วนเธอนิสาต่อไปฉันจะคิดว่าเราไม่ใช่เพื่อนกันอีกต่อไป จบสิ้นกันทีกับความรักจอมปลอม ฉันขอให้พวกคุณสมหวังในเรื่องความรัก เชิญคุณทั้งสองออกไปจากบ้านฉันได้แล้วค่ะ เอมิกากล่าวก่อนจะหันหลังเพื่อไม่อยากให้ทั้งสองเห็นความอ่อนแอของเธอ และเมื่อทั้งสองออกไปน้ำตาที่สะกดกลั้นไว้ก็ไหลออกมาทันที จริงๆเธอควรจะรู้ตั้งแต่แรกสาเหตุที่ไมค์มาทำดีต่อเธอนั้นเป็นเพราะเขาเองต้องการมีผลงานและมีชื่อเสียงในการเป็นติวเตอร์สอนเรื่องการสอบใบประกอบวิชาชีพพยาบาล และเขาก็ทำได้สำเร็จเมื่อเธอได้คะแนนสูงสุดในปีนั้น ส่วนเธอด้วยความที่ไม่เคยมีความรักมาก่อนจึงทำให้รู้เท่าไม่ถึงการณ์ไหนจะเสียทั้งแฟนและเพื่อนนับได้ว่าคงไม่มีใครที่จะเจ็บปวดสาหัสได้เท่ากับเธอหญิงสาวคิด
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้เธอสะดุ้งจากภวังค์นั้นพร้อมกับไฟสัณญาณจราจรที่บ่งบอกว่าไปได้พอดี เธออกตัวรถไปช้าๆเพราะประเทศนี้ถือเรื่องจราจรอย่างเคร่งครัด
“ค่ะแม่ เอมกำลังจะถึงที่บ้านค่ะ” เธอตอบ
“ค่ะ ได้ค่ะ บอกพ่อด้วยว่าหนูเอาหมีตัวใหญ่ๆมาด้วย” เธอกล่าวเพราะรู้ดีว่าเจมส์นั้นชอบหมีตัวใหญ่ๆ
“แล้วเจอกันค่ะแม่”
บ้านของเธอถูกตกแต่งอย่างสวยงามไม่แพ้เพื่อนบ้านในละแวกแถวนี้ เป็นเพราะแม่ของเธอเป็นนักตกแต่งและออกแบบบ้านโดยตรงไม่แปลกที่ออกมาสวยงามขนาดนี้
“กลับมาแล้วค่ะ พ่อ แม่ อยู่ไหนกันเอ่ย มารับตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ๆแล้วก็พายแอปเปิลด้วย” หญิงสาวกล่าวก่อนที่จะนำของทั้งหลายไปวางไว้ที่ห้องครัวส่วนตุ๊กตาหมีนั้นนำไปวางไว้ที่ห้องรับแขก
“ไงลูกเป็นอย่างไงบ้าง กลับมาคราวนี้อยู่นานไหม”
“หนูสบายดีค่ะพ่อไม่ต้องเป็นห่วงครั้งนี้ลางานได้แค่สองวันค่ะ พ่อสบายดีไหมหนูคิดถึงพ่อมาก แล้วแม่ล่ะค่ะ แล้วกีกี้ไปไหนซะแล้วล่ะค่ะ หนูยะ….”หญิงสาวถามใส่ไม่ยั้ง
“เอาที่ล่ะคำถามซิลูก พ่อตอบไม่ทัน พ่อสบายดีความดันพอปรกติดีทุกอย่างเพราะแม่คอยดูแลพ่อตลอด ส่วนแม่ของลูกตอนนี้อยู่ข้างบนเตรียมห้องไว้ให้ลูก ส่วนเจ้าสุนัขตัวแสบของลูกนอนอยู่ในกรงแล้วล่ะ” เจมส์ตอบ
มันไม่แปลกที่พ่อของเธอจะฟังไม่ทันเพราะเธอมาอยู่ที่นี่เป็นเวลาสิบกว่าปีทำให้ภาษาของเธอแข็งแรงเทียบเท่ากับเจ้าของภาษาอย่างแท้จริง เอมิกาหอมแก้มของเจมส์ทั้งสองข้างแล้วกอดอย่างแน่นเพื่อที่จะให้รู้ว่าเธอดีใจเพียงใด เพราะเธอชีวิตเธอมาอยู่ตรงนี้ได้เพราะเขานั้นเอง
.“ขอบคุณนะค่ะพ่อที่ทำให้หนูมีวันนี้ หนูไม่รู้จะตอบแทนพ่อยังไง”
“อืม… งั้นตอบแทนพ่อโดยการมีลูกเขยสักคนได้ไหมพ่อรอจนแก่แล้วนะลูก”
“โธ่ พ่อค่ะ” หญิงสาวโอดครวญ บ่อยครั้งที่เจมส์จะวกเข้ามาเรื่องลูกเขยตลอด
“นั้นซิลูกแม่ก็รอจนแก่แล้วนะ เมื่อไหร่จะมีบ้าง ลูกแม่ก็ไม่ใช่คนที่ขี้เหร่อะไรเลยซักนิด”จันทราแม่ของเธอเดินลงมาจากข้างบนและมาหยุดตรงหน้าของเอมิกา“นางสาวเอมิกา วัตสัน พยาบาลสาวผู้มีคะแนนสูงสุดในการสอบNCLEX [1] แถบจบหลักสูตรการเป็นพยาบาลตั้งแต่อายุ22 ทั้งเก่งทั้งสวยขนาดนี้ไม่มีใครมาจีบบ้างเหรอลูก”
เธอยิ้มและตอบกลับไปว่า“ไม่มีหรอกค่ะแม่ หนูทำงานเสร็จก็กลับที่พัก แล้วจะเอาเวลาไหนไปเดตล่ะค่ะแม่ อีกอย่างผู้ชายดีๆหาง่ายซะที่ไหนกันไม่เอาดีกว่าเรามาคุยเรื่องคริสมาสต์อีฟกันที่จะถึงนี้ว่าเราจะจัดจะเตรียมของยังไงนะค่ะ” หญิงสาวเปลี่ยนเรื่อง
ทั้งสองสามีภรรยาต่างยิ้มในความเก่งในเรื่องเอาตัวรอดของเธอ จันทราคิดว่ายิ่งลูกสาวเธอทำตัวอย่างนี้มากเท่าไหร่ยิ่งทำให้เธอปิดกั้นตัวเองมากยิ่งขึ้นเพราะเธอยังมีอดีตฝังใจกับเรื่องรักครั้งแรกคงจะดีไม่น้อยหากเธอกล้าที่จะเปิดโอกาสให้ตัวเองได้เรียนรู้กับคำว่ารักเสียบ้างลูกของเธอคงจะมีความสุขมากว่านี้ ปีใหม่นี้ขอให้เอมิกาเจอเรื่องที่ดีๆบ้างเถิด
________________________________________
[1] NCLEX คือการสอบ ขอรับใบอนุญาติการประกอบวิชาชีพพยาบาลในอเมริกาเรียกเต็มๆว่า National Council Licensure Examination
สองปีก่อน
“เอมี่ ผมว่าเราเลิกกันเถอะคุณไม่เหมาะสมกับผม”ชายหนุ่มกล่าว
“ไมเคิล ฉันขอฟังเหตุผล” เธอถามเสียงสั่น
“ผมคิดว่าเราคงไปกันไม่รอด” ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบและเด็ดขาด
“ต่อให้ฉันอ้อนวอนคุณ คุกเข่าตรงหน้าคุณก็จะยืนยันคำเดิมใช่ไหมค่ะ”เอมิกาถามอย่างแผ่วเบา
“ผะ..ผม”ก่อนที่ชายหนุ่มจะพูดจู่ๆก็มีเสียงของผู้หญิงเข้ามาบ้านของเอมิกา เอมิกาคิดในใจเสียงนั้นเป็นเสียงคุ้นมากแต่เธอนึกไม่ออกว่าเป็นเสียงใคร จนกระทั่งเจ้าของเสียงนั้นมายืนอยู่ตรงหน้าของเอมิกา
“นิสา เธอมาทำอะไรที่นี่” เธอถามอย่างสงสัย
“ฉันว่าเธอควรจะถามไมค์ดีกว่าทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี้ ว่าอย่างไรค่ะที่รักตอบเพื่อนรักฉันหน่อยซิ ดูซิเธอหน้าซีดไปหมดแล้ว”นิสากล่าวก่อนที่จะไปยืนข้างๆชายหนุ่ม
“ว่าไงค่ะไมค์ คุณจะไม่อธิบายอะไรหน่อยเหรอ”เธอถามอย่างเหลืออด
ทุกอย่างตกอยู่ในสภาวะเงียบไม่มีคำตอบใดๆออกจากปากของชายหนุ่มแม้คำเดียวก่อนที่สถานการณ์จะเงียบงันไปมากกว่านี้เสียงของนิสาก็ดังขึ้น
“หึ เธอฟังดีๆนะเอมฉันกับไมค์เรารักกันมาก่อนเธอ เธอเป็นคนมาแทรกระหว่างเราสองคน”เสียงของนิสาแผดขึ้นเสียงดัง
“แล้วทำไมเธอไม่บอกฉัน ถ้าฉันรู้ฉันคงไม่ทำอย่างนี้”
“ก็เพราะว่าไมค์เขาอยากช่วยเธอเพื่อให้เข้าโรงพยาบาลที่เธออยากได้นะสิ ฉันก็ยอมเพราะเธอเป็นเพื่อนรักของฉัน.”
“เพื่อนรักเหรอ ไม่จริงคนอย่างฉันถึงแม้ไม่มีเขาฉันก็สามารถที่จะยืนด้วยลำแข้งของฉันเองได้อีกอย่างเขาไม่ได้ช่วยอะไรฉันเลยหากเป็นเพราะเขาเองที่อยากจะมีผลงานเพื่อตนเอง”ชายหนุ่มก็ยังไม่มีตำเอื้อนเอ่ยใดๆทั้งสิ้นเขายังนิ่งและไม่มีคำแก้ตัวใดๆ
หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดก่อนที่จะพูด “ขอบใจคุณทั้งสองมากที่ทำให้คนอย่างฉันรู้ว่าที่แท้จริงแล้วมันเป็นอย่างไร ฉันอาจจะโง่ในสายตาของพวกคุณที่โดนเพื่อนสวมเขาแต่ก็ยังดีกว่าจะโง่ไปตลอดชีวิต ส่วนเธอนิสาต่อไปฉันจะคิดว่าเราไม่ใช่เพื่อนกันอีกต่อไป จบสิ้นกันทีกับความรักจอมปลอม ฉันขอให้พวกคุณสมหวังในเรื่องความรัก เชิญคุณทั้งสองออกไปจากบ้านฉันได้แล้วค่ะ เอมิกากล่าวก่อนจะหันหลังเพื่อไม่อยากให้ทั้งสองเห็นความอ่อนแอของเธอ และเมื่อทั้งสองออกไปน้ำตาที่สะกดกลั้นไว้ก็ไหลออกมาทันที จริงๆเธอควรจะรู้ตั้งแต่แรกสาเหตุที่ไมค์มาทำดีต่อเธอนั้นเป็นเพราะเขาเองต้องการมีผลงานและมีชื่อเสียงในการเป็นติวเตอร์สอนเรื่องการสอบใบประกอบวิชาชีพพยาบาล และเขาก็ทำได้สำเร็จเมื่อเธอได้คะแนนสูงสุดในปีนั้น ส่วนเธอด้วยความที่ไม่เคยมีความรักมาก่อนจึงทำให้รู้เท่าไม่ถึงการณ์ไหนจะเสียทั้งแฟนและเพื่อนนับได้ว่าคงไม่มีใครที่จะเจ็บปวดสาหัสได้เท่ากับเธอหญิงสาวคิด
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นทำให้เธอสะดุ้งจากภวังค์นั้นพร้อมกับไฟสัณญาณจราจรที่บ่งบอกว่าไปได้พอดี เธออกตัวรถไปช้าๆเพราะประเทศนี้ถือเรื่องจราจรอย่างเคร่งครัด
“ค่ะแม่ เอมกำลังจะถึงที่บ้านค่ะ” เธอตอบ
“ค่ะ ได้ค่ะ บอกพ่อด้วยว่าหนูเอาหมีตัวใหญ่ๆมาด้วย” เธอกล่าวเพราะรู้ดีว่าเจมส์นั้นชอบหมีตัวใหญ่ๆ
“แล้วเจอกันค่ะแม่”
บ้านของเธอถูกตกแต่งอย่างสวยงามไม่แพ้เพื่อนบ้านในละแวกแถวนี้ เป็นเพราะแม่ของเธอเป็นนักตกแต่งและออกแบบบ้านโดยตรงไม่แปลกที่ออกมาสวยงามขนาดนี้
“กลับมาแล้วค่ะ พ่อ แม่ อยู่ไหนกันเอ่ย มารับตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ๆแล้วก็พายแอปเปิลด้วย” หญิงสาวกล่าวก่อนที่จะนำของทั้งหลายไปวางไว้ที่ห้องครัวส่วนตุ๊กตาหมีนั้นนำไปวางไว้ที่ห้องรับแขก
“ไงลูกเป็นอย่างไงบ้าง กลับมาคราวนี้อยู่นานไหม”
“หนูสบายดีค่ะพ่อไม่ต้องเป็นห่วงครั้งนี้ลางานได้แค่สองวันค่ะ พ่อสบายดีไหมหนูคิดถึงพ่อมาก แล้วแม่ล่ะค่ะ แล้วกีกี้ไปไหนซะแล้วล่ะค่ะ หนูยะ….”หญิงสาวถามใส่ไม่ยั้ง
“เอาที่ล่ะคำถามซิลูก พ่อตอบไม่ทัน พ่อสบายดีความดันพอปรกติดีทุกอย่างเพราะแม่คอยดูแลพ่อตลอด ส่วนแม่ของลูกตอนนี้อยู่ข้างบนเตรียมห้องไว้ให้ลูก ส่วนเจ้าสุนัขตัวแสบของลูกนอนอยู่ในกรงแล้วล่ะ” เจมส์ตอบ
มันไม่แปลกที่พ่อของเธอจะฟังไม่ทันเพราะเธอมาอยู่ที่นี่เป็นเวลาสิบกว่าปีทำให้ภาษาของเธอแข็งแรงเทียบเท่ากับเจ้าของภาษาอย่างแท้จริง เอมิกาหอมแก้มของเจมส์ทั้งสองข้างแล้วกอดอย่างแน่นเพื่อที่จะให้รู้ว่าเธอดีใจเพียงใด เพราะเธอชีวิตเธอมาอยู่ตรงนี้ได้เพราะเขานั้นเอง
.“ขอบคุณนะค่ะพ่อที่ทำให้หนูมีวันนี้ หนูไม่รู้จะตอบแทนพ่อยังไง”
“อืม… งั้นตอบแทนพ่อโดยการมีลูกเขยสักคนได้ไหมพ่อรอจนแก่แล้วนะลูก”
“โธ่ พ่อค่ะ” หญิงสาวโอดครวญ บ่อยครั้งที่เจมส์จะวกเข้ามาเรื่องลูกเขยตลอด
“นั้นซิลูกแม่ก็รอจนแก่แล้วนะ เมื่อไหร่จะมีบ้าง ลูกแม่ก็ไม่ใช่คนที่ขี้เหร่อะไรเลยซักนิด”จันทราแม่ของเธอเดินลงมาจากข้างบนและมาหยุดตรงหน้าของเอมิกา“นางสาวเอมิกา วัตสัน พยาบาลสาวผู้มีคะแนนสูงสุดในการสอบNCLEX [1] แถบจบหลักสูตรการเป็นพยาบาลตั้งแต่อายุ22 ทั้งเก่งทั้งสวยขนาดนี้ไม่มีใครมาจีบบ้างเหรอลูก”
เธอยิ้มและตอบกลับไปว่า“ไม่มีหรอกค่ะแม่ หนูทำงานเสร็จก็กลับที่พัก แล้วจะเอาเวลาไหนไปเดตล่ะค่ะแม่ อีกอย่างผู้ชายดีๆหาง่ายซะที่ไหนกันไม่เอาดีกว่าเรามาคุยเรื่องคริสมาสต์อีฟกันที่จะถึงนี้ว่าเราจะจัดจะเตรียมของยังไงนะค่ะ” หญิงสาวเปลี่ยนเรื่อง
ทั้งสองสามีภรรยาต่างยิ้มในความเก่งในเรื่องเอาตัวรอดของเธอ จันทราคิดว่ายิ่งลูกสาวเธอทำตัวอย่างนี้มากเท่าไหร่ยิ่งทำให้เธอปิดกั้นตัวเองมากยิ่งขึ้นเพราะเธอยังมีอดีตฝังใจกับเรื่องรักครั้งแรกคงจะดีไม่น้อยหากเธอกล้าที่จะเปิดโอกาสให้ตัวเองได้เรียนรู้กับคำว่ารักเสียบ้างลูกของเธอคงจะมีความสุขมากว่านี้ ปีใหม่นี้ขอให้เอมิกาเจอเรื่องที่ดีๆบ้างเถิด
________________________________________
[1] NCLEX คือการสอบ ขอรับใบอนุญาติการประกอบวิชาชีพพยาบาลในอเมริกาเรียกเต็มๆว่า National Council Licensure Examination
กชศรัญย์ เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 22 ก.พ. 2556, 12:26:27 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 22 ก.พ. 2556, 12:26:27 น.
จำนวนการเข้าชม : 1084
| เรื่องจริงหรือฝันไป..... >> |