Replay รักกั๊กหัวใจยัยโลมา
"ความรักของเราน่ะ มันกลายเป็นอดีตไปแล้วล่ะ นายอย่ามารื้อฟื้นเลย และมันเป็นไปไม่ได้ที่เราจะกลับมาคบกันอีกครั้ง"
"เธอลืมเรื่องระหว่างเราไปแล้วใช่มั้ย"
"ฉันไม่เคยจำอะไรที่เกี่ยวกับนายได้ ตั้งแต่ที่นายบอกว่าฉันธรรมดาเกินไป"
"เธอ" จะรับมือกับการตามตื้อของ"เขา" ได้หรือไม่แล้วจะห้ามใจตัวเองได้นานสักเท่าไหร่เมื่อมีเขามาอยู่ใกล้ๆใจ
"เธอลืมเรื่องระหว่างเราไปแล้วใช่มั้ย"
"ฉันไม่เคยจำอะไรที่เกี่ยวกับนายได้ ตั้งแต่ที่นายบอกว่าฉันธรรมดาเกินไป"
"เธอ" จะรับมือกับการตามตื้อของ"เขา" ได้หรือไม่แล้วจะห้ามใจตัวเองได้นานสักเท่าไหร่เมื่อมีเขามาอยู่ใกล้ๆใจ
Tags: ฟรานซ์,เดลฟิน,เดล,โลมา
ตอน: ทะเล๊ทะเล 2
ทะเล๊ทะเล 2
ฮ้าวววว เช้าแล้วเหรอ ง่วงชะมัดไม่อยากตื่นเลยเมื่อคืนจัดหนักไปหน่อย เอ่อ หมายถึงปาร์ตี้บาร์บีคิวน่ะ แฮะๆ ว่าแต่เช้าขนาดนี้คงยังไม่มีใครตื่นกันหรอกมั้ง(เข้าข้างตัวเองสุดๆ) ออกไปยืดเส้นยืดสายสักหน่อยแล้วกันนะ เพื่อสุขภาพร่างกายแข็งแรง
“อรุณสวัสดิ์ครับคนสวย”
“หือ ??” ฉันส่งเสียงครางในลำคอพร้อมกับมองไปยังต้นเสียง และพบว่าเป็น เอ็มเจ - - หมอนี่ตื่นแต่เช้าจัง
“ตื่นเช้าจังนะ เมื่อคืนดึกไม่ใช่เหรอ”
“ฮะๆ ได้ข่าวว่านายดึกกว่าฉันอีกนะ - -“ ทำไมรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยนะเวลาที่อยู่ใกล้ๆกับเอ็มเจ
“นิดหน่อยน่า ไม่ถึงกับดึกหรอก”
“ตีหนึ่งเนี่ยนะไม่ดึก สตินายยังอยู่ครบมั้ยนั้น”
“ครบสิครับ ลองทดสอบมั้ยล่ะ” เขาพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ นี่ถ้าไม่ติดว่าหล่อฉันชกหน้าแหกกว่าเดิมแน่ ม่อใส่ฉันอยู่ได้ทุกวัน - -
“ไม่ลองหรอก แล้วนี่อีกสองคนนั้นยังไม่ตื่นเหรอ” ฉันถามพลางหันหน้านหนี
“ยังหรอก ดึกขนาดนั้นคนหนึ่งไม่เคยนอนดึก อีกคนก็เด็กเกินไปอะนะ” จะว่าตัวเองดีสุดว่างั้นเถอะ
“ถามจริงเถอะ พวกนายมาคบกันได้ไงเนี่ยนิสัยคนละขั้วกันเลย”
“นั้นสินะ คงเป็นเพราะเธอยังรู้จักพวกฉันไม่ดีพอ” ตอบซะหน้าหมั่นไส้เลย
“โอเคๆ งั้นต่อไปฉันจะศึกษาพวกนายให้ลึกซึ้งยิ่งกว่าตำราเรียนเลย”
“อันนั้นก็คงจะเวอร์ไปนะ แต่จะดีมากถ้าเธอลองศึกษาฉันให้ลึกซึ้งกว่าพวกนั้น” ให้ตายสิจอร์จผู้ชายคนนี้นี่มันด้านจริงๆ
“ฉันซวยจริงๆที่รู้จักนาย เอ็มเจ - -“
“ - - “ ดูมันทำหน้า
“นี่ๆๆ นายอย่ามาทำหน้าแบบนั้นใส่ฉันนะ ฉันไม่ชอบ ”
“เธอก็ทำใส่ฉันเหมือนกันแหละน่า แบร่ :P “ เอ่อ ฉันคงต้องศึกษาหมอนี่ให้ลึกจริงๆแหละ เดี๋ยวม่อ เดี๋ยวปัญญาอ่อน ฉันตามไม่ทัน
“ว่าแต่รูลไปไหนเหรอ ทำไมถึงไม่ได้มาด้วย”
“ทำไมเธอไม่ถามวันกลับนู้นล่ะ” อ้าว ไอ้บ้านี่
“โอเค งั้นฉันรอถามวันกลับแล้วกัน - -“
“ล้อเล่นน่า พอดีว่าเมื่อวานมันไปต่างประเทศก็เลยมาไม่ได้” โคตรน่าอิจฉา -[]-
“เหรอ”
“ว่าแต่เธอเถอะ ทำไมถึงได้รู้จักกับไอ้ฟรานซ์ล่ะ” เอาละไง คำถามที่ไม่คิดว่าจะได้ยิน -[]-
“ถามทำไม”
“อยากรู้ จบมั้ยรีบๆเล่ามา เดี๋ยวซิกม่ามันตื่นมาแล้วฉันจะไม่ได้ถาม” ณ จุดนี้อยากให้ซิม่าตื่นมาที่สุด T[]T
“ก็แค่แฟนเก่าน่ะ”
“แล้วทำไมถึงได้เป็นแฟนเก่าล่ะ เลิกกันเพราะอะไร ใครเป็นคนบอกเลิก”
“นายเป็นพ่อฉันหรือไงถามอยู่ได้!!!!”
“เอ้า ก็คนมันอยากรู้นี่”
“อยากรู้มากไปมั้ง ขนาดพ่อฉันยังไม่เคยถามเลย!!!” ความอดทนของฉันขาดผึงแล้ว ถามเรื่องอะไรไม่ถาม มาถามเรื่องที่ทำให้ฉันจ็บที่สุด
“โอเคๆๆ ไม่อยากรู้แล้ว แต่ทำไมเธอต้องโมโหขนาดนี้ด้วยล่ะตกใจนะ” แหมๆๆ ถ้าตกใจนี่กระแดะจังนะ - -
“มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ไม่จำเป็นฉันก็ไม่อยากให้ใครรู้หรอก”
“ขอโทษแล้วกัน นี่ไหนๆพวกนั้นก็ยังไม่ตื่นเราไปหาอะไรกินกันก่อนมั้ย” หือ มาไม้ไหนล่ะนั้น แต่ฉันก็เริ่มหิวจริงๆนั้นแหละไปกินสักหน่อยคงไม่เป็นไรฮี่ๆ ^[]^ ก็มีคนเลี้ยงนี่นา
“ดีสิ ไปเหอะหิวแล้ว” ฉันพูดพร้อมกับเดินเข้าไปกอดแขนเอ็มเจ
“เธอนี่บทจะดีก็ดีนะ ฉันปรับตัวไม่ทัน” ฉันควรเป็นคนพูดมากกว่านะคำนั้นน่ะ
“แฮะๆ ^^”
“เฮ้ยยยยยยย จะไปไหนกันรอฉันด้วยยยยยยย เดลรอผมด้วยยย” เสียงใครดังมาแต่ไกลอ่ะ เสียงวนๆแบบนี้คงไม่ใช่......
“ไปไหนกัน ให้ผมไปด้วยสิ”
“รูล!!!!” (ไอ้)รูลมาแล้ววว ตายแน่ๆๆๆตัวกวนครบทีม
“ผมมาแล้ว ว่าแต่พวกนายสองคนจะไปไหนกันไม่รอเลยนะ นี่ๆแอบเดทกันใช่ป่ะแสดงว่าผมรู้เป็นคนแรก โหๆๆๆ ดีใจจัง”
ป๊าบบบบบ!!!!!!
นั้นคือเสียงฝ่ามือกระทบกับศรีษะนั้นเอง ฝ่ามือไม่ใช่ของใครอื่น เอ็มเจสุดหล่อ เจ้าของศรีษะก็คือรูล - -
“มาตีหัวฉันทำไมไอ้บ้านี่ เดี๋ยวปั๊ดๆ” มาถึงก็เกรียนเลย โว้ยยยยยย ฉันอยากจะบ้าตาย
“อะไรของแก อย่ามาเกรียนแถวนี้รูล”
“เฮ้ย ไอ้เอ็มแกจะพาเดลไปไหน”
“เดลลลล รอผมด้วยยย”
“ไอ้เดลลลล แกจะไปไหนไม่ชวนฉานนนนนนน”
เอาล่ะ เกรียนมาครบแล้ว ฉันอยากได้ยาแก้ปวดดดดดดด
“ไอ้เอ็ทแกยังไม่ตอบคำถามฉันเลยนะว่าจะพาเดลไปไหน”
“ช่ายยยยยยยย” ทีนี้พร้อมใจกันเชียว
“เรื่องนี้ฉันไม่อยากอธิบายว่ะ มันกระทบถึงเดลด้วยฉันว่าพวกแกถามเดลเอาเองแล้วกัน” มันกระทบถึงฉันตรงไหน แล้วทำไมต้องโยนมาให้ฉันตอบด้วยละโว้ยยยยยย
“ว่าไงเดลจะไปไหนกัน”
“นั้นสิๆๆๆๆๆ”
“ฉัน จะ ไป กิน ข้าวเว้ย!!!” ฉันพูดขึ้น หรือตะโกนนั้นแหละ พูดไปคงไม่มีใครได้ยินเสียงดังซะขนาดนั้น
“แล้วทำไมไม่เรียกพวกฉัน”
“ใช่ๆๆๆๆๆ” ทำไมฉันถึงรู้สึกรำคาญไอ้พวกนี้จัง
“ก็พวกแกนอนไม่ยอมตื่นนี่ ฉันไม่เข้าไปปลุกให้เหมือยหรอกนะ -3-“
“สรุปพวกฉันผิดใช่มั้ย ที่ตื่นสาย”
“เออ!!!!” ฉันและเอ็มเจพูดข้นพร้อมกัน
“แล้วนี่แกไปญาติดีกับเอ็มเจตั้งแต่เมื่อไหร่ เห็นเมื่อวานยังจะฆ่ามันอยู่นี่”
“เอ่อ ตอนที่เขาจะเลี้ยงข้าวน่ะ 555555” นี่แหละเหตุผลที่แท้จริง
“ยัยบ้าเอ๊ย ว่าแต่รูล นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยไหนบอกไปต่างประเทศไม่วางมาไง” ยัยเรนถามขึ้นด้วยความสงสัย(เหมือนฉัน)
“โธ่ ใครเขาอยากจะปล่อยให้กวางน้อยมาเล่นสนุกอยู่แค่คนเดียวล่ะ จริงมั้ย” พูดจบรูลก็เอื้อมมือไปลูบหัวเรนเดียร์ เอ่อ ทำไมมันดูรักกันแปลกวะนั้น
“นี่ๆๆๆ ฉันหิวแล้วนะไปกินข้าวกันได้ยัง” ฉันพูดขัดความสุขของพวกนั้นขึ้น มันก็ดีอยู่นะที่ได้มาเที่ยวน่ะ แต่ว่าถ้าตัวป่วนมันเยอะไปมมันก็ไม่สนุกหรอก
“โอเคๆ แต่วันนี้เอ็มเจเป็นคนเลี้ยงนะโทษฐานมากินข้าวแล้วไม่ชวนพวกเรา55555” พูดจบพวกนั้นก็วิ่งหนีไปแล้วเอ็มเจก็วิ่งตาม ตอนนี้ก็เลยเหลือแค่ฉันกับซิกม่าเท่านั้น
“^^” ฉันทำได้แค่ยิ้มให้เขา ก็ไม่รู้จะพูดอะไรนี่นา
“หิวแล้วไม่ใช่เหรอทำไมไม่รีบไปกินข้าวกันล่ะ หือ”
“นั้นสินะ แต่ไม่เอาดีกว่ารอเดินไปพร้อมนายนี่แหละอยู่กับพวกนั้นแล้วปวดหัวชะมัด - -“
“เธอทำเหมือนไม่ค่อยชอบพวกนั้นนะ”
“เอ่อ ไม่ใช่ว่าไม่ชอบเพียงแค่ว่าพวกนั้นพูดมากเกินไปน่ะ ยกเว้นยัยเรนนะ” ก็มันจริงนี่นา พวกนั้นน่ะพูดมากชะมัดโดยเฉพาะรูล คนบ้าอะไรพูดได้ทั้งวัน
“ฉันว่าเรารีบเดินกันเถอะ เดี๋ยวพวกนั้นมันจะสั่งไม่รอ” พูดจบซิกม่าก็จับมือฉัและเดินไปด้วยกัน ดีกว่าพวกนั้นหน่อยก็คงจะเป็นซิกม่านี่แหละมั้ง เห็นหน้าดุๆแบบนี้ไม่คิดว่าจะมีมุมอ่อนโยนกับเขาเหมือนกันแหะนี่แหละนาที่เขาว่าอย่ามองคนแค่ภายนอก 5555 นานๆทีจะพูดเป็นสาระ - -
“นี่ๆๆๆ ไปแอบหวานที่ไหนกันมาล่ะนั้น มีจับมือถือแขนกันด้วย” เอาล่ะไง ยัยเพื่อนบ้าอยู่ดีๆไม่ชอบชอบแซวคนอื่นดีนัก
“อะไรของแกไม่มีอะไรสักหน่อย ใช่มั้ยซิกม่า”
“^^” พอฉันหันไปถามความคิดเห็นหมอนั้นก็เอาแต่ยิ้ม หึ้ย ให้มันได้อย่างนี้สิ
“นี่ๆ ทุกคนผมเห็นอะไรดีๆแล้วล่ะ” เสียงเรนเดียร์พูดขึ้น
“อะไร” ทุกคนหันไปมองตามมือของเรนเดียร์ที่ชี้ไป ยกเว้นฉันนะเพราะฉันน่ะกำลังสั่งอาหารอยู่ นี่ไม่ได้เห็นแก่กินนะ
“เฮ้ยย นั้นมันไอ้ฟรานซ์นี่” เสียงของเอ็มเจทำให้ฉันผละออกจากเมนูอาหาร แล้วหันไปมอง
ใช่เขาจริงๆด้วย แล้วเขามาที่นี่ทำไมมากับใคร คำถามเล่านี้ขึ้นในหัวของฉันมากมายทั้งๆท่สัญญากันแล้วแท้ๆว่าจะไม่ทำให้ฉันเสียใจอีกเป็นครั้งที่สอง ฉันคาดหวังอะไรกับเขามากเกินไปหรือเปล่า
“เฮ้ย นั้นไงฉันว่าแล้ว ว่าคนอย่างมันไม่ได้มาคนเดียว แต่เอ๊ะนั้นมันยัยวาวานี่อย่างนี้ต้องเข้าไปทักสักหน่อย 55555” เสียงของเอ็มเจทำให้ฉันต้องหันไปทางโต๊ะของฟรานซ์อีกครั้ง แค่นี้ก็รู้แล้วล่ะว่าคนอย่างเขาไม่สมคสรที่จะได้แม้กระทั่งความไว้ใจ
“ฉันว่าไม่ต้องไปหรอกมั้ง มันเดินมานู้นแล้ว” ซิกม่าพูดพร้อมกับกดตัวเอ็มเจลงให้นั่งกับเก้าอี้
“ทำไมเธอถึงมาที่นี่ได้” เสียงทุ้มของฟรานซ์ดังขึ้น เขาเดินมาถึงโต๊ะนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันไม่เห็นรู้เรื่องเลย
“เฮ้ยๆๆๆ แล้วแกมายุ่งอะไรกับแฟนของเพื่อนฉันว่ะ” เสียงเอ็มเจดังขึ้น
“ใครคือแฟนของเพื่อนแก แล้วเพื่อนแกคนไหน”
“ก็เดลไงแฟนไอ้ซิกซ์ นี่แกไม่รู้อะไรเลยเหรอ” หือ ฉันไปเป็นแฟนซิกม่าตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ
“จริงเหรอเดล”
“.......” ฉันได้แต่เงียบไม่กล้าเอ่ยอะไรออกไป
“มานี่ พวกแกไม่ต้องตามมานะ” ฟราน์พูดพร้อมกับจูงมือฉันออกไปนอกร้านอาหาร” เมื่อไหร่เขาจะเลิกทำร้ายหัวใจฉันสักทีนะ รู้มั้ยว่าทำแบบนี้มันทรมานหัวใจฉันมากขนาดไหน
“เธอเป็นแฟนกับไอ้ซิกซ์มันจริงๆเหรอ” ฟรานซ์ถามขึ้นเมื่อเราออกมานอกร้านอาหารแล้ว
“.......”
“ทำไมไม่ตอบ!!!!” เสียงตะโกนของเขาทำให้ฉันตกใจจนน้ำตาที่กลั้นไว้มันไหลออกมา
“นายจะให้ฉันตอบยังไงล่ะ ก็มันไม่ใช่ความจริง!!!!” ฉันตะโกนออกไปทั้งน้ำตา เมื่อไหร่ฉันจะหลุดพ้นกับความทรมานนี่สักที เมื่อไหร่เขาจะเลิกทำร้ายฉันสักที
“แล้วถ้ามันไม่ใช่ความจริงทำไมเธอต้องมาเที่ยวกับมันด้วย”
“ทีนายยังมากับผู้หญิงคนนั้นได้เลยนี่ ทำไมฉันจะมากับผู้ชายคนอื่นไม่ได้ล่ะแถมเขายังดีกว่านา...อุ๊บ OxO” เขาจูบฉัน ก่อนที่ฉันจะพูดจบประโยค
“อย่าพูดว่าคนอื่นดีกว่าฉัน” เขาพูดเมื่อเขาผละริมฝีปากออกจากริมฝีปากฉัน
“หึ มันเป็นสิทธิของฉันที่จะพูดชมใครก็ได้ นายน่ะกลับไปหาผู้หญิงคนนั้นของนายเถอะอย่าปล่อยให้เขารอนาน”
“ฉันไม่ได้อยากมากับเขาสักหน่อย ฉันอยากมากับเธอต่างหาก” ฉันอยากรู้จังว่าเขาพูดแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเขาหรือเปล่า
“นายพูดคำนี้กับผู้หญิงไปกี่คนแล้วล่ะฟรานซ์” ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย อยากตบปากตัวเองเหลือเกิน
“ฉันพูดกับเธอแค่คนเดียวเท่านั้นแหละ” เขาพูดพร้อมกับทำท่าจะโอบฉัน
“ฟรานซ์ค่ะ นึกว่าหายไปไหนมาอยู่นี่นี่เอง”
“แฟนนายมาแล้วฉันไปก่อนแล้วกัน ^^” บางทีรอยยิ้มนี่บอกได้หลายความหมายนะ คนบางคนยิ้มออกมาเพราะมีความสุข แต่บางคนยิ้มเพื่อปิดบังความทุกข์เหมือนฉันไงล่ะ
“เดลลลลล ฟรานซ์มันทำอะไรเธอมั้ยยยย” <---- รูล
“เดลครับ เขาไม่ได้ทำอะไรคุณใช่มั้ย” <----- เรนเดียร์
อย่างน้อยคนพวกนี้เขาก็ยังเป็นห่วงฉัน ยังรักษาน้ำใจฉัน ไม่ทำร้ายฉันเหมือนเขาคนนั้น
.............................................................................................
กลับมาอีกแล้วกับตอนที่7 ช่วงนี้ขยันอัพ555 ยังไงก็ฝากติดตามและติชมนักเขียนหน้าใหม่คนนี้ด้วยนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ ไว้เจอกันตอนหน้าค่ะ
ฮ้าวววว เช้าแล้วเหรอ ง่วงชะมัดไม่อยากตื่นเลยเมื่อคืนจัดหนักไปหน่อย เอ่อ หมายถึงปาร์ตี้บาร์บีคิวน่ะ แฮะๆ ว่าแต่เช้าขนาดนี้คงยังไม่มีใครตื่นกันหรอกมั้ง(เข้าข้างตัวเองสุดๆ) ออกไปยืดเส้นยืดสายสักหน่อยแล้วกันนะ เพื่อสุขภาพร่างกายแข็งแรง
“อรุณสวัสดิ์ครับคนสวย”
“หือ ??” ฉันส่งเสียงครางในลำคอพร้อมกับมองไปยังต้นเสียง และพบว่าเป็น เอ็มเจ - - หมอนี่ตื่นแต่เช้าจัง
“ตื่นเช้าจังนะ เมื่อคืนดึกไม่ใช่เหรอ”
“ฮะๆ ได้ข่าวว่านายดึกกว่าฉันอีกนะ - -“ ทำไมรู้สึกไม่ค่อยปลอดภัยนะเวลาที่อยู่ใกล้ๆกับเอ็มเจ
“นิดหน่อยน่า ไม่ถึงกับดึกหรอก”
“ตีหนึ่งเนี่ยนะไม่ดึก สตินายยังอยู่ครบมั้ยนั้น”
“ครบสิครับ ลองทดสอบมั้ยล่ะ” เขาพูดพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้ นี่ถ้าไม่ติดว่าหล่อฉันชกหน้าแหกกว่าเดิมแน่ ม่อใส่ฉันอยู่ได้ทุกวัน - -
“ไม่ลองหรอก แล้วนี่อีกสองคนนั้นยังไม่ตื่นเหรอ” ฉันถามพลางหันหน้านหนี
“ยังหรอก ดึกขนาดนั้นคนหนึ่งไม่เคยนอนดึก อีกคนก็เด็กเกินไปอะนะ” จะว่าตัวเองดีสุดว่างั้นเถอะ
“ถามจริงเถอะ พวกนายมาคบกันได้ไงเนี่ยนิสัยคนละขั้วกันเลย”
“นั้นสินะ คงเป็นเพราะเธอยังรู้จักพวกฉันไม่ดีพอ” ตอบซะหน้าหมั่นไส้เลย
“โอเคๆ งั้นต่อไปฉันจะศึกษาพวกนายให้ลึกซึ้งยิ่งกว่าตำราเรียนเลย”
“อันนั้นก็คงจะเวอร์ไปนะ แต่จะดีมากถ้าเธอลองศึกษาฉันให้ลึกซึ้งกว่าพวกนั้น” ให้ตายสิจอร์จผู้ชายคนนี้นี่มันด้านจริงๆ
“ฉันซวยจริงๆที่รู้จักนาย เอ็มเจ - -“
“ - - “ ดูมันทำหน้า
“นี่ๆๆ นายอย่ามาทำหน้าแบบนั้นใส่ฉันนะ ฉันไม่ชอบ ”
“เธอก็ทำใส่ฉันเหมือนกันแหละน่า แบร่ :P “ เอ่อ ฉันคงต้องศึกษาหมอนี่ให้ลึกจริงๆแหละ เดี๋ยวม่อ เดี๋ยวปัญญาอ่อน ฉันตามไม่ทัน
“ว่าแต่รูลไปไหนเหรอ ทำไมถึงไม่ได้มาด้วย”
“ทำไมเธอไม่ถามวันกลับนู้นล่ะ” อ้าว ไอ้บ้านี่
“โอเค งั้นฉันรอถามวันกลับแล้วกัน - -“
“ล้อเล่นน่า พอดีว่าเมื่อวานมันไปต่างประเทศก็เลยมาไม่ได้” โคตรน่าอิจฉา -[]-
“เหรอ”
“ว่าแต่เธอเถอะ ทำไมถึงได้รู้จักกับไอ้ฟรานซ์ล่ะ” เอาละไง คำถามที่ไม่คิดว่าจะได้ยิน -[]-
“ถามทำไม”
“อยากรู้ จบมั้ยรีบๆเล่ามา เดี๋ยวซิกม่ามันตื่นมาแล้วฉันจะไม่ได้ถาม” ณ จุดนี้อยากให้ซิม่าตื่นมาที่สุด T[]T
“ก็แค่แฟนเก่าน่ะ”
“แล้วทำไมถึงได้เป็นแฟนเก่าล่ะ เลิกกันเพราะอะไร ใครเป็นคนบอกเลิก”
“นายเป็นพ่อฉันหรือไงถามอยู่ได้!!!!”
“เอ้า ก็คนมันอยากรู้นี่”
“อยากรู้มากไปมั้ง ขนาดพ่อฉันยังไม่เคยถามเลย!!!” ความอดทนของฉันขาดผึงแล้ว ถามเรื่องอะไรไม่ถาม มาถามเรื่องที่ทำให้ฉันจ็บที่สุด
“โอเคๆๆ ไม่อยากรู้แล้ว แต่ทำไมเธอต้องโมโหขนาดนี้ด้วยล่ะตกใจนะ” แหมๆๆ ถ้าตกใจนี่กระแดะจังนะ - -
“มันเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ไม่จำเป็นฉันก็ไม่อยากให้ใครรู้หรอก”
“ขอโทษแล้วกัน นี่ไหนๆพวกนั้นก็ยังไม่ตื่นเราไปหาอะไรกินกันก่อนมั้ย” หือ มาไม้ไหนล่ะนั้น แต่ฉันก็เริ่มหิวจริงๆนั้นแหละไปกินสักหน่อยคงไม่เป็นไรฮี่ๆ ^[]^ ก็มีคนเลี้ยงนี่นา
“ดีสิ ไปเหอะหิวแล้ว” ฉันพูดพร้อมกับเดินเข้าไปกอดแขนเอ็มเจ
“เธอนี่บทจะดีก็ดีนะ ฉันปรับตัวไม่ทัน” ฉันควรเป็นคนพูดมากกว่านะคำนั้นน่ะ
“แฮะๆ ^^”
“เฮ้ยยยยยยย จะไปไหนกันรอฉันด้วยยยยยยย เดลรอผมด้วยยย” เสียงใครดังมาแต่ไกลอ่ะ เสียงวนๆแบบนี้คงไม่ใช่......
“ไปไหนกัน ให้ผมไปด้วยสิ”
“รูล!!!!” (ไอ้)รูลมาแล้ววว ตายแน่ๆๆๆตัวกวนครบทีม
“ผมมาแล้ว ว่าแต่พวกนายสองคนจะไปไหนกันไม่รอเลยนะ นี่ๆแอบเดทกันใช่ป่ะแสดงว่าผมรู้เป็นคนแรก โหๆๆๆ ดีใจจัง”
ป๊าบบบบบ!!!!!!
นั้นคือเสียงฝ่ามือกระทบกับศรีษะนั้นเอง ฝ่ามือไม่ใช่ของใครอื่น เอ็มเจสุดหล่อ เจ้าของศรีษะก็คือรูล - -
“มาตีหัวฉันทำไมไอ้บ้านี่ เดี๋ยวปั๊ดๆ” มาถึงก็เกรียนเลย โว้ยยยยยย ฉันอยากจะบ้าตาย
“อะไรของแก อย่ามาเกรียนแถวนี้รูล”
“เฮ้ย ไอ้เอ็มแกจะพาเดลไปไหน”
“เดลลลล รอผมด้วยยย”
“ไอ้เดลลลล แกจะไปไหนไม่ชวนฉานนนนนนน”
เอาล่ะ เกรียนมาครบแล้ว ฉันอยากได้ยาแก้ปวดดดดดดด
“ไอ้เอ็ทแกยังไม่ตอบคำถามฉันเลยนะว่าจะพาเดลไปไหน”
“ช่ายยยยยยยย” ทีนี้พร้อมใจกันเชียว
“เรื่องนี้ฉันไม่อยากอธิบายว่ะ มันกระทบถึงเดลด้วยฉันว่าพวกแกถามเดลเอาเองแล้วกัน” มันกระทบถึงฉันตรงไหน แล้วทำไมต้องโยนมาให้ฉันตอบด้วยละโว้ยยยยยย
“ว่าไงเดลจะไปไหนกัน”
“นั้นสิๆๆๆๆๆ”
“ฉัน จะ ไป กิน ข้าวเว้ย!!!” ฉันพูดขึ้น หรือตะโกนนั้นแหละ พูดไปคงไม่มีใครได้ยินเสียงดังซะขนาดนั้น
“แล้วทำไมไม่เรียกพวกฉัน”
“ใช่ๆๆๆๆๆ” ทำไมฉันถึงรู้สึกรำคาญไอ้พวกนี้จัง
“ก็พวกแกนอนไม่ยอมตื่นนี่ ฉันไม่เข้าไปปลุกให้เหมือยหรอกนะ -3-“
“สรุปพวกฉันผิดใช่มั้ย ที่ตื่นสาย”
“เออ!!!!” ฉันและเอ็มเจพูดข้นพร้อมกัน
“แล้วนี่แกไปญาติดีกับเอ็มเจตั้งแต่เมื่อไหร่ เห็นเมื่อวานยังจะฆ่ามันอยู่นี่”
“เอ่อ ตอนที่เขาจะเลี้ยงข้าวน่ะ 555555” นี่แหละเหตุผลที่แท้จริง
“ยัยบ้าเอ๊ย ว่าแต่รูล นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยไหนบอกไปต่างประเทศไม่วางมาไง” ยัยเรนถามขึ้นด้วยความสงสัย(เหมือนฉัน)
“โธ่ ใครเขาอยากจะปล่อยให้กวางน้อยมาเล่นสนุกอยู่แค่คนเดียวล่ะ จริงมั้ย” พูดจบรูลก็เอื้อมมือไปลูบหัวเรนเดียร์ เอ่อ ทำไมมันดูรักกันแปลกวะนั้น
“นี่ๆๆๆ ฉันหิวแล้วนะไปกินข้าวกันได้ยัง” ฉันพูดขัดความสุขของพวกนั้นขึ้น มันก็ดีอยู่นะที่ได้มาเที่ยวน่ะ แต่ว่าถ้าตัวป่วนมันเยอะไปมมันก็ไม่สนุกหรอก
“โอเคๆ แต่วันนี้เอ็มเจเป็นคนเลี้ยงนะโทษฐานมากินข้าวแล้วไม่ชวนพวกเรา55555” พูดจบพวกนั้นก็วิ่งหนีไปแล้วเอ็มเจก็วิ่งตาม ตอนนี้ก็เลยเหลือแค่ฉันกับซิกม่าเท่านั้น
“^^” ฉันทำได้แค่ยิ้มให้เขา ก็ไม่รู้จะพูดอะไรนี่นา
“หิวแล้วไม่ใช่เหรอทำไมไม่รีบไปกินข้าวกันล่ะ หือ”
“นั้นสินะ แต่ไม่เอาดีกว่ารอเดินไปพร้อมนายนี่แหละอยู่กับพวกนั้นแล้วปวดหัวชะมัด - -“
“เธอทำเหมือนไม่ค่อยชอบพวกนั้นนะ”
“เอ่อ ไม่ใช่ว่าไม่ชอบเพียงแค่ว่าพวกนั้นพูดมากเกินไปน่ะ ยกเว้นยัยเรนนะ” ก็มันจริงนี่นา พวกนั้นน่ะพูดมากชะมัดโดยเฉพาะรูล คนบ้าอะไรพูดได้ทั้งวัน
“ฉันว่าเรารีบเดินกันเถอะ เดี๋ยวพวกนั้นมันจะสั่งไม่รอ” พูดจบซิกม่าก็จับมือฉัและเดินไปด้วยกัน ดีกว่าพวกนั้นหน่อยก็คงจะเป็นซิกม่านี่แหละมั้ง เห็นหน้าดุๆแบบนี้ไม่คิดว่าจะมีมุมอ่อนโยนกับเขาเหมือนกันแหะนี่แหละนาที่เขาว่าอย่ามองคนแค่ภายนอก 5555 นานๆทีจะพูดเป็นสาระ - -
“นี่ๆๆๆ ไปแอบหวานที่ไหนกันมาล่ะนั้น มีจับมือถือแขนกันด้วย” เอาล่ะไง ยัยเพื่อนบ้าอยู่ดีๆไม่ชอบชอบแซวคนอื่นดีนัก
“อะไรของแกไม่มีอะไรสักหน่อย ใช่มั้ยซิกม่า”
“^^” พอฉันหันไปถามความคิดเห็นหมอนั้นก็เอาแต่ยิ้ม หึ้ย ให้มันได้อย่างนี้สิ
“นี่ๆ ทุกคนผมเห็นอะไรดีๆแล้วล่ะ” เสียงเรนเดียร์พูดขึ้น
“อะไร” ทุกคนหันไปมองตามมือของเรนเดียร์ที่ชี้ไป ยกเว้นฉันนะเพราะฉันน่ะกำลังสั่งอาหารอยู่ นี่ไม่ได้เห็นแก่กินนะ
“เฮ้ยย นั้นมันไอ้ฟรานซ์นี่” เสียงของเอ็มเจทำให้ฉันผละออกจากเมนูอาหาร แล้วหันไปมอง
ใช่เขาจริงๆด้วย แล้วเขามาที่นี่ทำไมมากับใคร คำถามเล่านี้ขึ้นในหัวของฉันมากมายทั้งๆท่สัญญากันแล้วแท้ๆว่าจะไม่ทำให้ฉันเสียใจอีกเป็นครั้งที่สอง ฉันคาดหวังอะไรกับเขามากเกินไปหรือเปล่า
“เฮ้ย นั้นไงฉันว่าแล้ว ว่าคนอย่างมันไม่ได้มาคนเดียว แต่เอ๊ะนั้นมันยัยวาวานี่อย่างนี้ต้องเข้าไปทักสักหน่อย 55555” เสียงของเอ็มเจทำให้ฉันต้องหันไปทางโต๊ะของฟรานซ์อีกครั้ง แค่นี้ก็รู้แล้วล่ะว่าคนอย่างเขาไม่สมคสรที่จะได้แม้กระทั่งความไว้ใจ
“ฉันว่าไม่ต้องไปหรอกมั้ง มันเดินมานู้นแล้ว” ซิกม่าพูดพร้อมกับกดตัวเอ็มเจลงให้นั่งกับเก้าอี้
“ทำไมเธอถึงมาที่นี่ได้” เสียงทุ้มของฟรานซ์ดังขึ้น เขาเดินมาถึงโต๊ะนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันไม่เห็นรู้เรื่องเลย
“เฮ้ยๆๆๆ แล้วแกมายุ่งอะไรกับแฟนของเพื่อนฉันว่ะ” เสียงเอ็มเจดังขึ้น
“ใครคือแฟนของเพื่อนแก แล้วเพื่อนแกคนไหน”
“ก็เดลไงแฟนไอ้ซิกซ์ นี่แกไม่รู้อะไรเลยเหรอ” หือ ฉันไปเป็นแฟนซิกม่าตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ
“จริงเหรอเดล”
“.......” ฉันได้แต่เงียบไม่กล้าเอ่ยอะไรออกไป
“มานี่ พวกแกไม่ต้องตามมานะ” ฟราน์พูดพร้อมกับจูงมือฉันออกไปนอกร้านอาหาร” เมื่อไหร่เขาจะเลิกทำร้ายหัวใจฉันสักทีนะ รู้มั้ยว่าทำแบบนี้มันทรมานหัวใจฉันมากขนาดไหน
“เธอเป็นแฟนกับไอ้ซิกซ์มันจริงๆเหรอ” ฟรานซ์ถามขึ้นเมื่อเราออกมานอกร้านอาหารแล้ว
“.......”
“ทำไมไม่ตอบ!!!!” เสียงตะโกนของเขาทำให้ฉันตกใจจนน้ำตาที่กลั้นไว้มันไหลออกมา
“นายจะให้ฉันตอบยังไงล่ะ ก็มันไม่ใช่ความจริง!!!!” ฉันตะโกนออกไปทั้งน้ำตา เมื่อไหร่ฉันจะหลุดพ้นกับความทรมานนี่สักที เมื่อไหร่เขาจะเลิกทำร้ายฉันสักที
“แล้วถ้ามันไม่ใช่ความจริงทำไมเธอต้องมาเที่ยวกับมันด้วย”
“ทีนายยังมากับผู้หญิงคนนั้นได้เลยนี่ ทำไมฉันจะมากับผู้ชายคนอื่นไม่ได้ล่ะแถมเขายังดีกว่านา...อุ๊บ OxO” เขาจูบฉัน ก่อนที่ฉันจะพูดจบประโยค
“อย่าพูดว่าคนอื่นดีกว่าฉัน” เขาพูดเมื่อเขาผละริมฝีปากออกจากริมฝีปากฉัน
“หึ มันเป็นสิทธิของฉันที่จะพูดชมใครก็ได้ นายน่ะกลับไปหาผู้หญิงคนนั้นของนายเถอะอย่าปล่อยให้เขารอนาน”
“ฉันไม่ได้อยากมากับเขาสักหน่อย ฉันอยากมากับเธอต่างหาก” ฉันอยากรู้จังว่าเขาพูดแบบนี้กับผู้หญิงทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิตเขาหรือเปล่า
“นายพูดคำนี้กับผู้หญิงไปกี่คนแล้วล่ะฟรานซ์” ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย อยากตบปากตัวเองเหลือเกิน
“ฉันพูดกับเธอแค่คนเดียวเท่านั้นแหละ” เขาพูดพร้อมกับทำท่าจะโอบฉัน
“ฟรานซ์ค่ะ นึกว่าหายไปไหนมาอยู่นี่นี่เอง”
“แฟนนายมาแล้วฉันไปก่อนแล้วกัน ^^” บางทีรอยยิ้มนี่บอกได้หลายความหมายนะ คนบางคนยิ้มออกมาเพราะมีความสุข แต่บางคนยิ้มเพื่อปิดบังความทุกข์เหมือนฉันไงล่ะ
“เดลลลลล ฟรานซ์มันทำอะไรเธอมั้ยยยย” <---- รูล
“เดลครับ เขาไม่ได้ทำอะไรคุณใช่มั้ย” <----- เรนเดียร์
อย่างน้อยคนพวกนี้เขาก็ยังเป็นห่วงฉัน ยังรักษาน้ำใจฉัน ไม่ทำร้ายฉันเหมือนเขาคนนั้น
.............................................................................................
กลับมาอีกแล้วกับตอนที่7 ช่วงนี้ขยันอัพ555 ยังไงก็ฝากติดตามและติชมนักเขียนหน้าใหม่คนนี้ด้วยนะค่ะ
ขอบคุณค่ะ ไว้เจอกันตอนหน้าค่ะ
เจ้าหญิงผู้กำความมืด เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 7 มี.ค. 2556, 20:17:43 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 7 มี.ค. 2556, 20:17:43 น.
จำนวนการเข้าชม : 912
| << ทะเล๊ทะเล |