ยอดดวงใจ สายใยแห่งรัก
ความสะใจของใครบางคนมันทำลายมิตรภาพความเป็นเพื่อนจนไม่มีเหลือ ทว่าอีกด้านหนึ่ง สายใยที่ร้อยรักเขาและเธอเข้าด้วยกันมันแน่นหนาพอให้เธอและเขาได้กลับมารักกันเพิ่มขึ้นทุกวัน และความสัมพันธ์อันเลื่อนลางได้กลับมาแน่นแคว้นดังเดิม
Tags: ตรีภพนายทหารหนุ่มสุดเนี๊ยบ
ตอน: ตอนที่ 3 ฮีโร่ Part 2 จบตอนจ้า
“ป้าเขาตีอิง”
“ก็เห็นอยู่ แล้วทำไมไม่วิ่ง ไปยุ่งกับเขาทำไม” ตรีภพช่วยพยุงอโนมาให้ลุกขึ้น แต่หญิงสาวยังยืนไม่ถนัดก็ต้องล้มตึงลงไปอีก เมื่อป้าสติไม่ดีผลักร่างเธอเต็มแรง ตรีภพเองไม่ทันคิดเลยไม่ทันรับร่างอโนมา
“ท่าอำมาตฤ ใช่ไหม เอานางออกไปตัดหัว นางเป็นกบฏ นางจะทำร้ายเรา”
“ได้ครับได้” ตรีภพแกล้งรับบทจากป้าสติไม่ดีเพราะถ้าไม่อย่างนั้นคงคุยกันอีกยาวและไม่รู้ว่าจะได้ความอะไรบ้าง ก็อย่างที่เคยพูดติดปากกันว่า อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมานั่นเอง
ตรีภพประคองอโนมาให้ลุกขึ้นอีกครั้ง หญิงสาวมองป้าคนนั้นอย่างหวาดๆ อยู่ไม่น้อย นี่แหละน้า จะไปเอาอะไรกับคนสติไม่ดี
ตรีภพส่ายหน้าเมื่อมองไปยังแผลสดตรงหางคิ้วของหญิงสาว เมื่อห่างจากตรงที่เกิดเหตุแล้วเขาก็ปล่อยให้หญิงสาวเดินเอง ผู้คนที่มุงดูกระจายกันไปคนละทาง ป้าสติไม่ดีก็ยังนั่งคันไม่เลิกแต่ก็ไม่ได้โว้ยวายเพื่อจะถอดเสื้ออีกแล้ว และนางก็เลิกสนใจใครอื่นทั้งสิ้น เมื่อตรีภพหันกลับไปมองอีกครั้ง เห็นว่านางกำลังเด็ดดอกไม้ทัดหูหลายดอกและก็ฟ้อนรำไปตามประสา
“อูย ไม่น่าเลยเรา” อโนมาเดินกระเผก บ่นกระปอดกระแปดไปเรื่อย ตรีภพยังคงเดินตามหลังมาจนถึงรถของอโนมาที่จอดไว้ริมสระน้ำกลางสวนสาธารณะแห่งนั้น
ผ้าเช็ดหน้าที่ผับไว้เป็นรูปสี่เหลี่ยม ลายทางสีน้ำเงิน ถูกยื่นมาตรงหน้าอโนมาเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของผ้า แต่ก็ยังนิ่งเฉย ตรีภพเลยเอาผ้ายัดใส่มือหญิงสาวเสียเอง
“เช็ดเลือดซะ กลับไปพ่อกับแม่เธอจะได้ไม่ตกใจเกินไปนัก”
อโนมายกผ้าขึ้นซับเลือดที่หางคิ้ว แผลไม่ใหญ่หรอกแต่เลือดออกมากผิดปกติ อโนมก้มลงไปมองกระจกบานเล็กใช้มองหลัง พร้อมทั้งเช็คคราบเลือดอย่างเบามือ ปากก็ทำเสียงเหมือนเจ็บปางตายไม่มีผิด ตรีภพขัดใจเลยแย่งผ้าคืนแล้วจับอโนมาหันหน้ามาทางเขาชายหนุ่มเช็คคราบเลือดให้เสียเอง อย่างไม่ค่อยจะเบามือนัก
“โอ๊ย เจ็บ... อิงทำเองดีกว่า” อโนมาแย่งผ้ากลับแต่ตรีภพขืนไว้และส่งสายตาเชิงดุไปให้ อโนมาเลยยอมอยู่นิ่งให้เขาเช็ดจนคราบเลือดเกือบหมด
เลือดไม่ได้ไหลออกมาอีกแล้ว ผ้าเช็ดหน้าของเขาก็คงไม่มีประโยชน์อีกต่อไป ตรีภพเลยเอามันไปทิ้งถังขยะที่อยู่ไม่ไกลนักก่อนจะเดินกลับมาที่หญิงสาว
“กลับไปได้แล้ว”
“ขอคุณค่ะ” พร้อมพูดอโนมาพนมมือขึ้นขอบคุณเขา
คิดๆ ดูแล้วเขาก็มีน้ำใจอยู่มาก ผิดก็แต่เขาชอบดุเธอเป็นประจำ และเธอเองก็ไม่ค่อยกล้าต่อปากต่อคำกับเขาสักเท่าไหร่
“มันคงเป็นผลกรรมที่เธอพาตูนไปรับเคราะห์แทนเธอนะ”
อโนมามองเขางง แต่ก็คิดขึ้นได้ว่าเมื่อวานเธอไปมีเรื่องกับกรีนดาว จนตรีคนางค์ต้องโดนลูกหลงไปด้วย คิดอยู่แล้วเชียวว่าเขาต้องรู้จนได้
“ตูนไม่ได้ทำอะไรร้ายแรงนะคะ ทุกอย่างเป็นเพราะอิง ถ้าพี่ต่อจะดุ ก็ดุอิงคนเดียว ตูนไม่เกี่ยว”
“มันแน่อยู่แล้ว ตูนไม่ใช่อันธพาลที่เที่ยวไปมีเรื่องกับใครต่อใครเขาไปทั่วอย่างเธอ”
“อิงไม่ใช่...” อโนมายังพูดไม่ทันจบตรีภพก็หันหลังวิ่งจากไป
ก่อนหน้านี้เธอคิดว่าเขากลับบ้านไปแล้ว แต่ที่ไหนได้เขากำลังวิ่งออกกำลังกายอยู่อีก ตรีคนางค์เคยบอกเธอว่าตรีภพเป็นคนรักสุขภาพและชอบออกกำลังกายมาก ช่วงเช้าๆ ของวันหยุด ถ้าอยากเจอเขาก็หาเอาตามสวนสารธารณะหรือไม่ก็ฟิสเนตที่ไหนสักแห่ง
อโนมายังไม่อยากกลับบ้านเพราะหัวที่ปูดโน หางคิ้วที่แตกบวมแดง เลยตัดสินใจนั่งพักอยู่ตรงนั้นนานพอดู แต่ก็ไม่เห็นตรีภพวิ่งมาอีกแล้ว เขาคงจะกลับบ้านไปแล้ว ใครเขาจะวิ่งอึดเล่า คิดแล้วก็นึกถึงผ้าเช็ดหน้าของเขา มันน่าเสียดาย ทั้งนุ่มและหอมอีกต่างหาก แต่เจ้าของกลับทิ้งอย่างไม่ใยดี
อโนมาเดินไปด้อมๆ มอง ๆอยู่ที่ถังขยะไร้ฝา แล้วก็เห็นผ้าเช็ดหน้าเปื้อนเลือด ก่อนจะมองซ้าย มองขาวแล้วรีบคว้ามันขึ้นมายัดใส่กระเป๋ากางเกงขาสั้นของตัวเอง ก่อนจะหันมองไปรอบๆ อีกครั้ง และเมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครเห็นหรือสนใจกับเธอด้วย อโนมาเลยรีบวิ่งกลับไปยังรถคู่ใจก่อนจะขับกลับบ้านไป
เกือบ 3ทุ่มกรีนดาวเดินเข้าผับดังแห่งหนึ่งด้วยความมาดมั่น พนักงานในผับต่างรู้ว่าหญิงสาวมาหาใครต่างรู้ดีว่ากรีนดาวเป็นเด็กของเจ้าของผับแห่งนี้ หญิงสาวเวียนเข้าออกที่นี่เป็นว่าเล่น แต่ทุกคนถูกสั่งห้ามไม่ให้เอาเรื่องนี้ไปพูดให้น้องสาวของเจ้าของฟัง ไม่อย่างนั้นอาจโดนไล่ออกก็ได้
กรีนดาวในชุดเซ็กซี่สีแดงสดเดินหายเข้าไปในห้องทำงานส่วนตัวของอติราชในชั้นสอง แต่ก็ไม่พบชายหนุ่มอยู่ในนั้น หญิงสาวใช้โทรศัพท์ภายในติดต่อมายังเคาน์เตอร์ด้านหน้า
“คุณอติราชเขาอยู่ไหน”
“ยังไม่เข้ามาเลยครับ”
“กรีด!คุณอติราชไม่เข้ามาแล้วทำไมไม่มีใครบอกฉันสักคน ทำงานกันประสาอะไร บ้าจริงๆ เลย” กรีนดาวกระแทกโทรศัพท์ใส่พนักงานชายผู้นั้น
“มีอะไรเหรอจ๊ะหนุ่ม” พนักงานสาวเสิร์ฟเดินยิ้มแป้นเข้ามาเกาะเคาน์เตอร์ถาม
“แม่เจ้าประคุณสิครับ วีนใหญ่เลย คุณอติราชไม่เข้ามาทำไมไม่มีใครบอกฉันสักคน” ประโยชน์หลังพนักงานหนุ่มแกล้งดัดเสียงให้แหลมเหมือนกรีนดาว
“ว่าแล้ว ก็เดินฉิวเสียอย่างนั้นใครจะไปเรียกทัน คนอื่นเขาทำงานกันนะ ไม่ได้อยู่ว่างๆ นอนรออยู่บนเตียงเหมือนตัวเสียหน่อย”
“ว้าย อย่าพูดดังไปสิ เดี๋ยวแม่ก็มาได้ยินหรอก” พนักงานสาวอีกคนเดินเข้ามาทันได้ยินเหมือนกัน
“เลิกพูดเถอะไปทำงานต่อได้แล้ว เดี๋ยวแม่ก็ติดต่อหาคุณอติราชเองแหละ อย่าไปยุ่งกับเขาเลย” ทั้งสามเลยแยกย้ายกันไปทำงานต่อ
กรีนดาวหัวเสียก่อนจะกดโทรศัพท์ไปหาอติราช ก็เขาเป็นคนนัดเธอมาหาเอง แล้วไหนล่ะ ปล่อยให้เธอรออยู่ตั้งนานก็ยังไม่มา แต่อีกพักใหญ่บานประตูก็ถูกผลักเข้ามา
“เฮียไปไหนมา ดาวรอนานมากแล้วนะ”
“เฮียมีเอกสารต้องจัดการ ที่โรงแรมวุ่นนิดหน่อย ว่าแต่ดาวคอนานจริงๆ เหรอ เฮียชดใช้ให้เอาไหม”
“มันต้องแน่อยู่แล้ว” กรีนดาวยิ้มยั่วยวน พร้อมทั้งเดินเข้าไปหาเขา
อย่างที่มีข่าวลือกันทั่วทั้งคณะที่เธอเรียน ว่าเธอมีเสี่ยเลี้ยงก็จริง เพราะเธอเองต้องทำเพื่อปากท้อง อติราชก็ไม่ได้มีตำหนิตรงไหน เขาทั้งหนุ่ม ทั้งหล่อ ที่สำคัญรวยมากเสียด้วย
“เฮียจะชดเชยดาวยังไงล่ะคะ”
“แบบนี้เป็นไง” อติราชช้อนร่างอวบอัดเดินตรงไปยังเตียงนอนอีกห้องหนึ่งที่ติดกัน
“แค่นี้เองเหรอ”
“แบบนี้ด้วยเป็นไง”อติราชแกล้งกระชากชุดเกาะอกสีแดงให้พ้นจากร่างอวบทางด้านปลายเท้า จนเรือนร่างขาวเปลือยเปล่า เป็นที่พอใจเขาอย่างมาก
“ว้าย! นุ่มนวลหน่อยสิคะ” กรีนดาวแกล้งว่า แต่ก็ยั้งยิ้มระรื่นเมื่ออติราชเริ่มรุกลานเรือนร่างของตนต่อด้วยอารมณ์กระหาย
กรีนดาวแกล้งผลักชายหนุ่มแล้ววิ่งขึ้นเตียงไปนอนตะแคงพร้อมทั้งกวักมืออย่างเชิญชวน มีเหรออติราชจะไม่สนใจ ชายหนุ่มเดินเข้าไปหาเธออย่างช้าๆ พร้อมทั้งเปลื้องผ้าตัวเองไปด้วย จนอยู่ในสภาพเดียวกับกรีนดาว
“ดาวรอให้เฮียชดเชยอยู่นะ”
“รับรองว่าดาวจะพอใจ”
อติราชกระโจนขึ้นเตียงขึ้นคร่อมหญิงสาวด้วยลีลาน่าหลงใหล นี่เป็นอีกอย่างที่ทำให้กรีนดาวยึดติดอยู่กับเขาเกือบ 4 ปี ก็เพราะลีลาและประสบการณ์อันเร่าร้อนของเขาอย่างที่เธอพอใจนี่เอง ได้ทั้งความสุข ได้ทั้งเงินและหน้าตา ใครจะโง่ไม่รับโอกาสที่เขาหยิบยื่นให้ล่ะ แต่เธอไม่โง่ และยอมรับอย่างเต็มใจ ใครจะว่ายังไงเธอไม่สนทั้งนั้น
“ก็เห็นอยู่ แล้วทำไมไม่วิ่ง ไปยุ่งกับเขาทำไม” ตรีภพช่วยพยุงอโนมาให้ลุกขึ้น แต่หญิงสาวยังยืนไม่ถนัดก็ต้องล้มตึงลงไปอีก เมื่อป้าสติไม่ดีผลักร่างเธอเต็มแรง ตรีภพเองไม่ทันคิดเลยไม่ทันรับร่างอโนมา
“ท่าอำมาตฤ ใช่ไหม เอานางออกไปตัดหัว นางเป็นกบฏ นางจะทำร้ายเรา”
“ได้ครับได้” ตรีภพแกล้งรับบทจากป้าสติไม่ดีเพราะถ้าไม่อย่างนั้นคงคุยกันอีกยาวและไม่รู้ว่าจะได้ความอะไรบ้าง ก็อย่างที่เคยพูดติดปากกันว่า อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมานั่นเอง
ตรีภพประคองอโนมาให้ลุกขึ้นอีกครั้ง หญิงสาวมองป้าคนนั้นอย่างหวาดๆ อยู่ไม่น้อย นี่แหละน้า จะไปเอาอะไรกับคนสติไม่ดี
ตรีภพส่ายหน้าเมื่อมองไปยังแผลสดตรงหางคิ้วของหญิงสาว เมื่อห่างจากตรงที่เกิดเหตุแล้วเขาก็ปล่อยให้หญิงสาวเดินเอง ผู้คนที่มุงดูกระจายกันไปคนละทาง ป้าสติไม่ดีก็ยังนั่งคันไม่เลิกแต่ก็ไม่ได้โว้ยวายเพื่อจะถอดเสื้ออีกแล้ว และนางก็เลิกสนใจใครอื่นทั้งสิ้น เมื่อตรีภพหันกลับไปมองอีกครั้ง เห็นว่านางกำลังเด็ดดอกไม้ทัดหูหลายดอกและก็ฟ้อนรำไปตามประสา
“อูย ไม่น่าเลยเรา” อโนมาเดินกระเผก บ่นกระปอดกระแปดไปเรื่อย ตรีภพยังคงเดินตามหลังมาจนถึงรถของอโนมาที่จอดไว้ริมสระน้ำกลางสวนสาธารณะแห่งนั้น
ผ้าเช็ดหน้าที่ผับไว้เป็นรูปสี่เหลี่ยม ลายทางสีน้ำเงิน ถูกยื่นมาตรงหน้าอโนมาเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของผ้า แต่ก็ยังนิ่งเฉย ตรีภพเลยเอาผ้ายัดใส่มือหญิงสาวเสียเอง
“เช็ดเลือดซะ กลับไปพ่อกับแม่เธอจะได้ไม่ตกใจเกินไปนัก”
อโนมายกผ้าขึ้นซับเลือดที่หางคิ้ว แผลไม่ใหญ่หรอกแต่เลือดออกมากผิดปกติ อโนมก้มลงไปมองกระจกบานเล็กใช้มองหลัง พร้อมทั้งเช็คคราบเลือดอย่างเบามือ ปากก็ทำเสียงเหมือนเจ็บปางตายไม่มีผิด ตรีภพขัดใจเลยแย่งผ้าคืนแล้วจับอโนมาหันหน้ามาทางเขาชายหนุ่มเช็คคราบเลือดให้เสียเอง อย่างไม่ค่อยจะเบามือนัก
“โอ๊ย เจ็บ... อิงทำเองดีกว่า” อโนมาแย่งผ้ากลับแต่ตรีภพขืนไว้และส่งสายตาเชิงดุไปให้ อโนมาเลยยอมอยู่นิ่งให้เขาเช็ดจนคราบเลือดเกือบหมด
เลือดไม่ได้ไหลออกมาอีกแล้ว ผ้าเช็ดหน้าของเขาก็คงไม่มีประโยชน์อีกต่อไป ตรีภพเลยเอามันไปทิ้งถังขยะที่อยู่ไม่ไกลนักก่อนจะเดินกลับมาที่หญิงสาว
“กลับไปได้แล้ว”
“ขอคุณค่ะ” พร้อมพูดอโนมาพนมมือขึ้นขอบคุณเขา
คิดๆ ดูแล้วเขาก็มีน้ำใจอยู่มาก ผิดก็แต่เขาชอบดุเธอเป็นประจำ และเธอเองก็ไม่ค่อยกล้าต่อปากต่อคำกับเขาสักเท่าไหร่
“มันคงเป็นผลกรรมที่เธอพาตูนไปรับเคราะห์แทนเธอนะ”
อโนมามองเขางง แต่ก็คิดขึ้นได้ว่าเมื่อวานเธอไปมีเรื่องกับกรีนดาว จนตรีคนางค์ต้องโดนลูกหลงไปด้วย คิดอยู่แล้วเชียวว่าเขาต้องรู้จนได้
“ตูนไม่ได้ทำอะไรร้ายแรงนะคะ ทุกอย่างเป็นเพราะอิง ถ้าพี่ต่อจะดุ ก็ดุอิงคนเดียว ตูนไม่เกี่ยว”
“มันแน่อยู่แล้ว ตูนไม่ใช่อันธพาลที่เที่ยวไปมีเรื่องกับใครต่อใครเขาไปทั่วอย่างเธอ”
“อิงไม่ใช่...” อโนมายังพูดไม่ทันจบตรีภพก็หันหลังวิ่งจากไป
ก่อนหน้านี้เธอคิดว่าเขากลับบ้านไปแล้ว แต่ที่ไหนได้เขากำลังวิ่งออกกำลังกายอยู่อีก ตรีคนางค์เคยบอกเธอว่าตรีภพเป็นคนรักสุขภาพและชอบออกกำลังกายมาก ช่วงเช้าๆ ของวันหยุด ถ้าอยากเจอเขาก็หาเอาตามสวนสารธารณะหรือไม่ก็ฟิสเนตที่ไหนสักแห่ง
อโนมายังไม่อยากกลับบ้านเพราะหัวที่ปูดโน หางคิ้วที่แตกบวมแดง เลยตัดสินใจนั่งพักอยู่ตรงนั้นนานพอดู แต่ก็ไม่เห็นตรีภพวิ่งมาอีกแล้ว เขาคงจะกลับบ้านไปแล้ว ใครเขาจะวิ่งอึดเล่า คิดแล้วก็นึกถึงผ้าเช็ดหน้าของเขา มันน่าเสียดาย ทั้งนุ่มและหอมอีกต่างหาก แต่เจ้าของกลับทิ้งอย่างไม่ใยดี
อโนมาเดินไปด้อมๆ มอง ๆอยู่ที่ถังขยะไร้ฝา แล้วก็เห็นผ้าเช็ดหน้าเปื้อนเลือด ก่อนจะมองซ้าย มองขาวแล้วรีบคว้ามันขึ้นมายัดใส่กระเป๋ากางเกงขาสั้นของตัวเอง ก่อนจะหันมองไปรอบๆ อีกครั้ง และเมื่อแน่ใจว่าไม่มีใครเห็นหรือสนใจกับเธอด้วย อโนมาเลยรีบวิ่งกลับไปยังรถคู่ใจก่อนจะขับกลับบ้านไป
เกือบ 3ทุ่มกรีนดาวเดินเข้าผับดังแห่งหนึ่งด้วยความมาดมั่น พนักงานในผับต่างรู้ว่าหญิงสาวมาหาใครต่างรู้ดีว่ากรีนดาวเป็นเด็กของเจ้าของผับแห่งนี้ หญิงสาวเวียนเข้าออกที่นี่เป็นว่าเล่น แต่ทุกคนถูกสั่งห้ามไม่ให้เอาเรื่องนี้ไปพูดให้น้องสาวของเจ้าของฟัง ไม่อย่างนั้นอาจโดนไล่ออกก็ได้
กรีนดาวในชุดเซ็กซี่สีแดงสดเดินหายเข้าไปในห้องทำงานส่วนตัวของอติราชในชั้นสอง แต่ก็ไม่พบชายหนุ่มอยู่ในนั้น หญิงสาวใช้โทรศัพท์ภายในติดต่อมายังเคาน์เตอร์ด้านหน้า
“คุณอติราชเขาอยู่ไหน”
“ยังไม่เข้ามาเลยครับ”
“กรีด!คุณอติราชไม่เข้ามาแล้วทำไมไม่มีใครบอกฉันสักคน ทำงานกันประสาอะไร บ้าจริงๆ เลย” กรีนดาวกระแทกโทรศัพท์ใส่พนักงานชายผู้นั้น
“มีอะไรเหรอจ๊ะหนุ่ม” พนักงานสาวเสิร์ฟเดินยิ้มแป้นเข้ามาเกาะเคาน์เตอร์ถาม
“แม่เจ้าประคุณสิครับ วีนใหญ่เลย คุณอติราชไม่เข้ามาทำไมไม่มีใครบอกฉันสักคน” ประโยชน์หลังพนักงานหนุ่มแกล้งดัดเสียงให้แหลมเหมือนกรีนดาว
“ว่าแล้ว ก็เดินฉิวเสียอย่างนั้นใครจะไปเรียกทัน คนอื่นเขาทำงานกันนะ ไม่ได้อยู่ว่างๆ นอนรออยู่บนเตียงเหมือนตัวเสียหน่อย”
“ว้าย อย่าพูดดังไปสิ เดี๋ยวแม่ก็มาได้ยินหรอก” พนักงานสาวอีกคนเดินเข้ามาทันได้ยินเหมือนกัน
“เลิกพูดเถอะไปทำงานต่อได้แล้ว เดี๋ยวแม่ก็ติดต่อหาคุณอติราชเองแหละ อย่าไปยุ่งกับเขาเลย” ทั้งสามเลยแยกย้ายกันไปทำงานต่อ
กรีนดาวหัวเสียก่อนจะกดโทรศัพท์ไปหาอติราช ก็เขาเป็นคนนัดเธอมาหาเอง แล้วไหนล่ะ ปล่อยให้เธอรออยู่ตั้งนานก็ยังไม่มา แต่อีกพักใหญ่บานประตูก็ถูกผลักเข้ามา
“เฮียไปไหนมา ดาวรอนานมากแล้วนะ”
“เฮียมีเอกสารต้องจัดการ ที่โรงแรมวุ่นนิดหน่อย ว่าแต่ดาวคอนานจริงๆ เหรอ เฮียชดใช้ให้เอาไหม”
“มันต้องแน่อยู่แล้ว” กรีนดาวยิ้มยั่วยวน พร้อมทั้งเดินเข้าไปหาเขา
อย่างที่มีข่าวลือกันทั่วทั้งคณะที่เธอเรียน ว่าเธอมีเสี่ยเลี้ยงก็จริง เพราะเธอเองต้องทำเพื่อปากท้อง อติราชก็ไม่ได้มีตำหนิตรงไหน เขาทั้งหนุ่ม ทั้งหล่อ ที่สำคัญรวยมากเสียด้วย
“เฮียจะชดเชยดาวยังไงล่ะคะ”
“แบบนี้เป็นไง” อติราชช้อนร่างอวบอัดเดินตรงไปยังเตียงนอนอีกห้องหนึ่งที่ติดกัน
“แค่นี้เองเหรอ”
“แบบนี้ด้วยเป็นไง”อติราชแกล้งกระชากชุดเกาะอกสีแดงให้พ้นจากร่างอวบทางด้านปลายเท้า จนเรือนร่างขาวเปลือยเปล่า เป็นที่พอใจเขาอย่างมาก
“ว้าย! นุ่มนวลหน่อยสิคะ” กรีนดาวแกล้งว่า แต่ก็ยั้งยิ้มระรื่นเมื่ออติราชเริ่มรุกลานเรือนร่างของตนต่อด้วยอารมณ์กระหาย
กรีนดาวแกล้งผลักชายหนุ่มแล้ววิ่งขึ้นเตียงไปนอนตะแคงพร้อมทั้งกวักมืออย่างเชิญชวน มีเหรออติราชจะไม่สนใจ ชายหนุ่มเดินเข้าไปหาเธออย่างช้าๆ พร้อมทั้งเปลื้องผ้าตัวเองไปด้วย จนอยู่ในสภาพเดียวกับกรีนดาว
“ดาวรอให้เฮียชดเชยอยู่นะ”
“รับรองว่าดาวจะพอใจ”
อติราชกระโจนขึ้นเตียงขึ้นคร่อมหญิงสาวด้วยลีลาน่าหลงใหล นี่เป็นอีกอย่างที่ทำให้กรีนดาวยึดติดอยู่กับเขาเกือบ 4 ปี ก็เพราะลีลาและประสบการณ์อันเร่าร้อนของเขาอย่างที่เธอพอใจนี่เอง ได้ทั้งความสุข ได้ทั้งเงินและหน้าตา ใครจะโง่ไม่รับโอกาสที่เขาหยิบยื่นให้ล่ะ แต่เธอไม่โง่ และยอมรับอย่างเต็มใจ ใครจะว่ายังไงเธอไม่สนทั้งนั้น
เรืองริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 12 มี.ค. 2556, 10:00:53 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 12 มี.ค. 2556, 10:00:53 น.
จำนวนการเข้าชม : 1174
| << ตอนที่ 3 ฮีโร่ Part 1 |