ยอดดวงใจ สายใยแห่งรัก
ความสะใจของใครบางคนมันทำลายมิตรภาพความเป็นเพื่อนจนไม่มีเหลือ ทว่าอีกด้านหนึ่ง สายใยที่ร้อยรักเขาและเธอเข้าด้วยกันมันแน่นหนาพอให้เธอและเขาได้กลับมารักกันเพิ่มขึ้นทุกวัน และความสัมพันธ์อันเลื่อนลางได้กลับมาแน่นแคว้นดังเดิม
Tags: ตรีภพนายทหารหนุ่มสุดเนี๊ยบ
ตอน: ตอนที่ 3 ฮีโร่ Part 1
ตอนที่ 3 ฮีโร่
อโนมาออกไปส่งขนมตั้งแต่เช้า โดยรถมอเตอร์ไซค์คันเก่าคล่ำครึคู่ใจที่ใช้มันมาตั้งแต่เธอหัดขับใหม่ๆ หลังจากส่งขนมเสร็จแล้วอโนมามานั่งเล่นที่สวนสาธารณะเพราะเธอต้องผ่านทางนั้นอยู่แล้วเลยตั้งใจว่าจะนั่งเล่นรับลมตอนเช้าเสียหน่อย
ร่างสูงของตรีภพในชุดกางเกงผ้ายืดขายาวกับเสื้อยืดสีขาวแนบตัว กำลังวิ่งเข้ามาที่สวนแห่งนี้เช่นเดียวกัน เพราะปกติตรีภพมักชอบมาวิ่งออกกำลังกายที่สวนแห่งนี้ในวันหยุดสุดสัปดาห์เสมอ ชายหนุ่มวิ่งไปตามทางสายเล็กๆ ที่มีผู้คนมาออกกำลังกายกันอีกจำนวนหนึ่ง เขาชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นอโนมากำลังนั่งชันเข่าอยู่บนเก้าอี้เดี่ยวริมสระน้ำท่าทางเหม่อลอย พร้อมทั้งถุงน้ำเต้าหู้ที่อยู่ในมือคอยยกขึ้นจิบอยู่เป็นนานๆ ครั้ง ชายหนุ่มวิ่งผ่านไปทางถนนแคบๆ ผ่านด้านหลังที่อโนมานั่งอยู่ แต่ไม่ได้เข้าไปทักทายอโนมาแต่อย่างใด จนกระทั่งเขาวิ่งครบรอบมาที่เดิมอีกครั้งกลับเห็นอโนมากำลังจับจูงมือเด็กน้อยคนหนึ่งเดินมองหาอะไรบางอย่างตามพุ่มไม้และที่ลับตา
“พี่สาวคนสวย ฮือๆ ช่วยน้องมุกหน่อย ฮือๆ เจ้าฮีโร่มันหายไปไหน เจ้าฮีโร่”
“โอ๋ น้องมุกคนดี หยุดร้องก่อนนะคะ เดี๋ยวพี่อิงจะช่วย เจ้าฮีโร่คงไม่ไปไหนไกลหรอกค่ะ เชื่อพี่อิงนะคะ”
“พี่สาวคนสวย เจ้าฮีโร่มันยังเด็ก มันเพิ่งมาที่นี่ครั้งแรก มันไปไหนไม่ถูก ฮือๆ น้องมุกจะทำยังไง คุณแม่ต้องตีน้องมุกแน่นๆ พี่สาวคนสวยพาน้องมุกไปหาเจ้าฮีโร่ต่อนะคะ”
“จ้ะๆ อย่าร้องนะคนดี พี่อิงจะช่วยหาเจ้าฮีโร่ให้เจอ ไม่ต้องร้องนะคะ”
อโนมาจูงมือเด็กน้อยออกเดินหาเจ้าฮีโร่อีกรอบ จนแดดเริ่มแรงขึ้นก็ยังไม่มีวี่แวว ถามจากคนแถวนั้นก็ไม่มีใครเห็นลูกสุนักพันธ์โกลเด้นรีทรีปเวอร์สักตัวเดียว เด็กน้อยยิ่งร้องไห้โฮเข้าไปใหญ่ เดือดร้อนอโนมาเลยต้องคอยปลอบประโลมจนน้ำลายจะแห้งอยู่แล้ว
“นั่นเธอจะทำอะไรลูกฉัน ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” ร่างของอโนมาถูกกระชากอย่างแรงแล้วถูกเหวี่ยงไปนั่งก้นจ้ำเบ้าอยู่ไม่ไกล ด้วยมือของชายฉกรรจ์สองคนที่ตามหญิงวัยสามสิบกลางๆ มาดเหมือนผู้รากมากดี
“จับมันส่งตำรวจไปเลย เกลียดนักพวกหลอกเด็กเนี่ย”
“เดี๋ยวค่ะ พวกคุณเข้าใจผิด”อโนมาโบกมือพร้อมทั้งร้องบอกหญิงผู้นั้น
“มุกมาหาแม่มาลูก โถ อย่าร้องนะลูก ไม่เป็นอะไรแล้ว แม่อยู่นี่แล้ว ไม่มีใครทำอะไรลูกแล้ว ไม่ต้องกลัวนะลูก ไม่ต้องกลัว”
“ฮือๆ คุณแม่ขา ฮือๆ” เด็กน้อยสะอึกสะอื้นนักขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเห็นมารดา คงเพราะกลัวมารดาจะตี เรื่องที่เธอปล่อยสุนัขให้หายไป
“เอาผู้หญิงคนนั้นไปส่งตำรวจเลย กล้าดียังไงคิดจะมาจับลูกสาวฉัน ไม่รู้เสียแล้วว่าฉันเป็นใคร”
“เดี๋ยวสิพวกคุณฟังฉันบ้างสิ ฉันไม่ได้จะจับลูกคุณไปทำอะไรเสียหน่อยนะ”
“พอจับได้ก็แก้ตัวอย่างนี้ทุกคนแหละ”
ตรีภพเห็นท่าไม่ดี เมื่อเห็นชายฉกรรจ์ร่างใหญ่สองคนขนาบข้างอโนมาพร้อมทั้งออกแรงกระชากหญิงสาวเหมือนจะพาไปไหนสักแห่ง
“ขอโทษ มีอะไรกันหรือครับ”
ทั้งหมดชะงักเมื่อมีหนุ่มหล่อคนหนึ่งเข้ามาขัดจังหวะ อโนมาแทบยิ้มออกเมื่อเห็นตรีภพ
“ก็กำลังจับผู้หญิงคนนี้ส่งตำรวจค่ะ เธอลักพาตัวลูกสาวฉันมา”
“ฉันไม่ได้ทำ”อโนมาสวนทันควันก่อนจะหันไปส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากตรีภพ
“ผมคิดว่าคงมีเรื่องเข้าใจผิดกันมากกว่าครับ ผมรู้จักผู้หญิงคนนี้ดี เธอเป็นเพื่อนน้องสาวผมเอง คงไม่ใช่อย่างที่คุณผู้หญิงกล่าวหามาหรอกครับ”
“แต่เธอกำลังจะพาลูกสาวฉันไปไหนสักแห่ง ยัยหนูก็ร้องไห้กระจองอแงไม่เลิก ฉันก็คิดอย่างนั้นสิคะ”
“คุณแม่ ฮือๆ พี่สาวคนสวยไม่ได้จับน้องมุก”เด็กน้อยร้องไห้ไปพร้อมๆ กับพยายามพูดให้มารดาเข้าใจ
“ว่าไงนะลูก หนูมุกพูดใหม่สิลูก”
“น้องมุกหาเจ้าฮีโร่ค่ะ มันหลุดออกมา น้องมุกวิ่งตามมันมาเห็นมันหายเข้ามาในสวนนี้ พี่สาวคนสวยก็ช่วยน้องมุกหาด้วย คุณแม่อย่าจับพี่คนสวยส่งตำรวจนะคะ นะคะคุณแม่”เด็กน้อยเขย่าแขนมารดาด้วยน้ำตานองหน้า
“จริงเหรอลูก ก็แม่เห็นลูกร้องไห้ใหญ่ แม่ก็คิดว่าผู้หญิงคนนี้เขาทำร้ายหนูนี่คะ”
“น้องมุกกลัวหาเจ้าฮีโร่ไม่เจอ น้องมุกกลัวคุณแม่ดุ น้องมุกก็เลยร้องไห้”
“โถ แม่ไม่ดุหรอกลูก เดี๋ยวแม่จะให้พี่พัฒกับพี่ขันไปหาเจ้าฮีโร่ให้นะคะ ไม่ต้องร้องแล้วคนดีของแม่” พัฒกับขันหมายถึงบอรดีการ์ดสองหนุ่มที่จับตัวอโนมาเมื่อสักครู่
“ฉันขอโทษนะคะที่เข้าใจคุณผิด ฉันเป็นห่วงลูกเกินไป ขอบคุณนะคะที่ช่วยหนูมุกหาเจ้าฮีโร่ ขอโทษอีกครั้งนะคะ”
“ไม่เป็นไรคะ”อโนมาหลุดออกจากพันธนาการของสองหนุ่ม
“ฉันอายจังเลยค่ะ ฉันมันแย่จริงๆ ไม่ทันดูตาม้าตาเรือ คุณคงไม่โกรธฉันนะคะ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันเข้าใจ”อโนมายิ้มให้ พร้อมทั้งลอบถอยหายใจอย่างโล่งอก
“เราต้องไปแล้ว ขอบคุณพี่เขาก่อนลูก”
“น้องมุกขอบคุณพี่สาวคนสวยมากค่ะที่ช่วยหาเจ้าฮีโร่” เด็กน้อยยื่นดอกไม้เล็กๆ ที่ไปเด็ดมาจากต้นใกล้ๆ มายื่นให้อโนมา “น้องมุกให้ค่ะ” หญิงสาวย่อตัวลงตรงหน้าแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้น้องมุก
“ติดผมให้พี่อิงหน่อยสิคะ”
น้องมุกยิ้มน้อยๆ มือเล็กบรรจงปักก้านดอกไม้เข้ากับผมที่ถูกรวบไว้หลวมๆ ข้างใบหนู ก่อนจะแอบหอมแก้มอโนมาด้วยความรวดเร็ว แล้วเข้าไปกอดมารดาด้วยความอายเล็กน้อย
“ขอให้เจอเจ้าฮีโร่ไวๆ นะคะ”
“ค่ะ น้องมุกจะได้เจอพี่สาวคนสวยอีกไหมคะ”
“คุณอยู่แถวนี้หรือคะ”มารดามาดคุณหญิงถามแทบบุตรสาว
“บ้านฉันอยู่ใกล้กองทัพค่ะ”อโนมายืนขึ้นพลางตอบหญิงมาดดีมารดาของเด็กน้อย
“ดีเลยค่ะสามีฉันเขาเพิ่งย้ายมารับราชการในกองทัพเหมือนกัน เราคงได้เจอกันอีกนะคะ ขอโทษอีกครั้งนะคะ วันนี้เราต้องไปแล้วค่ะ หนูมุกขากลับกันเถอะลูก” หนูน้อยโบกมือลาอโนมาก่อนจะออกเดินตามมารดาไปขึ้นรถที่จอดอยู่ไม่ไกลนัก
อโนมาโบกมือพร้อมทั้งส่งยิ้มให้กับเด็กน้อยจนลับตาก่อนจะหันกลับมาหาตรีภพ แต่ชายหนุ่มได้หายไปจากตรงนั้นแล้ว
“เอ้า หายไปไหนนะ เร็วจัง”อโนมาหันมองไปรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นวี่แววของชายหนุ่มอีกเลย “สงสัยคงกลับไปแล้ว ขอบคุณนะคะพี่ต่อ ถึงจะดุยังไง เมื่อจำเป็นพี่ต่อก็ไม่คิดจะทอดทิ้ง ขอบคุณค่ะ”อโนมาขอบคุณเขาจากใจ ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่การขอบคุณผ่านสายลมไปก็ตาม
อโนมาเดินกลับไปที่รถก่อนจะหยิบถุงน้ำเต้าหู้ขึ้นมาดื่มแล้วก็ต้องรีบวางมันลงเมื่อหันไปเห็นอะไรไหวยวบอยู่ยังพุ่มไม้ไม่ห่างจากเธอนัก แต่มันก็อยู่ลับตาพอควร
“หรือจะเป็นเจ้าฮีโร่”
อโนมาเดินเร็วตรงไปยังพุ่มไม้ ก้มๆ เงยๆ พร้อมทั้งทำเสียงเรียกเพราะเข้าใจว่าเป็นเจ้าฮีโร่จริงๆ
“ฮีโร่ ออกมาเถอะ เจ้าฮีโร่ มามะ พี่อิงจะพากลับบ้าน จุ จุ ฮีโร่” อโนมาตั้งท่ากระโจนเข้าไปในพุ่มไม้นั้นแต่แล้ว อย่างที่ไม่ทันตั้งตัว มีอะไรบางอย่างสวนกลับออกมาพร้อมทั้งเสียงร้อง
“ว้าย อะไร!” อโนมาตกใจพร้อมถอยกรูดออกห่าง
“โอ้ยๆ ไอ้มด เจ้ามาทำข้าทำไม เราจะสั่งตัดหัวเจ้า”
ไม่ใช่เจ้าฮีโร่ แต่เป็นคน คนสติไม่ดี เสื้อผ้าขาดกระรุ่งกระริ่ง เหม็นกลิ่นสาบ ผมเผ้ายุ่งเหยิง ติดดอกชบาบานสีแดงสดหลายดอก ร่างนั้นกำลังสาระวนอยู่กับมดแดงตัวจี๊ด หญิงผู้นั้นกำลังจะเปลื้องผ้าเพื่อให้ตัวเองพ้นจากเจ้ามดแสบต่อหน้าอโนมา
“เฮ้ยๆ เดี๋ยวจ้ะป้า ป้าอย่านะ” อโนมาโบกมือร้องห้ามหญิงแก่สติไม่ดี
“โอ้ย เจ้าออกไป ไม่เห็นหรือว่ามีกบฏ มันกำลังทำร้ายเรา เราจะเอามันไปตัดหัว นางสนมช่วยเราหน่อยสิ”
“ป้าคะ มันเป็นมดนะ ไม่ใช่กบฏ ป้าอย่าเพิ่งถอดผ้าสิจ๊ะ” อโนมากลัวนางจะโป๊ เลยพยายามดึงชายเสื้อของนางลง มันคงไม่เหมาะให้นางมาถอดเสื้อในที่สารธารณะ
“อุบะ นางจะเป็นกบฏเราอีกคนเหรอ ท่านอำมาตฤมาเอาตัวนางออกไปตัดหัวเร็วเข้า” ป้าแก่สะบัดอโนมาจนล้มลง หญิงสาวก็ยังไม่ยอมลดละที่จะไม่ให้ป้าสติไม่ดีทำอนาจารอย่างไม่ตั้งใจ
“ป้าจ๋า ฟังหนูนะ เดี๋ยวหนูจะช่วยเอามดออกให้ ป้าอย่าถอดเสื้อนะ เดี๋ยวคนอื่นเห็นของป้าหมด”
“ออกไป คัน คันแล้ว”
อโนมาพยายามยื้อชายเสื้อกับนาง เสียงที่ดังโวยวายเรียกสายตาให้หันมามองไม่น้อยทีเดียว อโนมายืนหอบหายใจแต่ก็ต้องเข้าไปคว้าเสื้อป้าสติไม่ดีอีกรอบเมื่อนางยกชายเสื้อสูงขึ้น จนเห็นอกที่ไม่ได้ใส่ชั้นในเหมือนเช่นคนทั่วไป
“ออกไป คัน อีกบ้า นี่แนะ นี่ อีบ้า อีหญิงชั่ว” อโนมาถูกผลักจนล้มก้นจ้ำเบ้าแล้วตามด้วยกิ่งไม้ที่ป้าสติไม่ดีถือติดมือมาตลอดรัวทุบหญิงสาวแบบไม่ยั้ง
“ป้าเดี๋ยวสิ หนูเจ็บ ป้า” อโนมาพยายามปัดป้องสุดชีวิต แต่ดูเหมือนเธอจะสู้คนสติไม่ได้เลย
ผู้คนเริ่มวิ่งเข้ามามุงดูอยู่ห่างๆ และไม่มีใครกล้าเข้ามาช่วยหญิงสาวเพราะไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นจึงทำให้ป้าผมเผ้ายุ่งเหยิงคนนั้นทำร้ายเธอจนแทบจะหมดอยู่แล้ว
มีหนึ่งร่างที่แหวกผู้คนเข้ามายืนอยู่หน้าสุด และเป็นเขาคนเดียวที่ตรงเข้าหาทั้งสองร่าง ก่อนจะไปคว้าเอาไม้ของป้าสติไม่ดีขว้างทิ้ง นางหยุดนิ่งพิศมองหน้าเขาอย่างสนใจ แต่อโนมาสิ น่วมไปทั้งตัว หางคิ้วแตก เลือดกำลังไหลย้อมลงมาตามใบหน้าเรียวรูปไข
“มีเรื่องเพราะหมายังไม่พอ ยังจะมีเรื่องกับคนสติไม่ดีอีกเหรอ ทำไมถึงได้วุ่นวายอย่างนี้นะ”
********************************************************************
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ปักเป้า/เรืองริน
อโนมาออกไปส่งขนมตั้งแต่เช้า โดยรถมอเตอร์ไซค์คันเก่าคล่ำครึคู่ใจที่ใช้มันมาตั้งแต่เธอหัดขับใหม่ๆ หลังจากส่งขนมเสร็จแล้วอโนมามานั่งเล่นที่สวนสาธารณะเพราะเธอต้องผ่านทางนั้นอยู่แล้วเลยตั้งใจว่าจะนั่งเล่นรับลมตอนเช้าเสียหน่อย
ร่างสูงของตรีภพในชุดกางเกงผ้ายืดขายาวกับเสื้อยืดสีขาวแนบตัว กำลังวิ่งเข้ามาที่สวนแห่งนี้เช่นเดียวกัน เพราะปกติตรีภพมักชอบมาวิ่งออกกำลังกายที่สวนแห่งนี้ในวันหยุดสุดสัปดาห์เสมอ ชายหนุ่มวิ่งไปตามทางสายเล็กๆ ที่มีผู้คนมาออกกำลังกายกันอีกจำนวนหนึ่ง เขาชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นอโนมากำลังนั่งชันเข่าอยู่บนเก้าอี้เดี่ยวริมสระน้ำท่าทางเหม่อลอย พร้อมทั้งถุงน้ำเต้าหู้ที่อยู่ในมือคอยยกขึ้นจิบอยู่เป็นนานๆ ครั้ง ชายหนุ่มวิ่งผ่านไปทางถนนแคบๆ ผ่านด้านหลังที่อโนมานั่งอยู่ แต่ไม่ได้เข้าไปทักทายอโนมาแต่อย่างใด จนกระทั่งเขาวิ่งครบรอบมาที่เดิมอีกครั้งกลับเห็นอโนมากำลังจับจูงมือเด็กน้อยคนหนึ่งเดินมองหาอะไรบางอย่างตามพุ่มไม้และที่ลับตา
“พี่สาวคนสวย ฮือๆ ช่วยน้องมุกหน่อย ฮือๆ เจ้าฮีโร่มันหายไปไหน เจ้าฮีโร่”
“โอ๋ น้องมุกคนดี หยุดร้องก่อนนะคะ เดี๋ยวพี่อิงจะช่วย เจ้าฮีโร่คงไม่ไปไหนไกลหรอกค่ะ เชื่อพี่อิงนะคะ”
“พี่สาวคนสวย เจ้าฮีโร่มันยังเด็ก มันเพิ่งมาที่นี่ครั้งแรก มันไปไหนไม่ถูก ฮือๆ น้องมุกจะทำยังไง คุณแม่ต้องตีน้องมุกแน่นๆ พี่สาวคนสวยพาน้องมุกไปหาเจ้าฮีโร่ต่อนะคะ”
“จ้ะๆ อย่าร้องนะคนดี พี่อิงจะช่วยหาเจ้าฮีโร่ให้เจอ ไม่ต้องร้องนะคะ”
อโนมาจูงมือเด็กน้อยออกเดินหาเจ้าฮีโร่อีกรอบ จนแดดเริ่มแรงขึ้นก็ยังไม่มีวี่แวว ถามจากคนแถวนั้นก็ไม่มีใครเห็นลูกสุนักพันธ์โกลเด้นรีทรีปเวอร์สักตัวเดียว เด็กน้อยยิ่งร้องไห้โฮเข้าไปใหญ่ เดือดร้อนอโนมาเลยต้องคอยปลอบประโลมจนน้ำลายจะแห้งอยู่แล้ว
“นั่นเธอจะทำอะไรลูกฉัน ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” ร่างของอโนมาถูกกระชากอย่างแรงแล้วถูกเหวี่ยงไปนั่งก้นจ้ำเบ้าอยู่ไม่ไกล ด้วยมือของชายฉกรรจ์สองคนที่ตามหญิงวัยสามสิบกลางๆ มาดเหมือนผู้รากมากดี
“จับมันส่งตำรวจไปเลย เกลียดนักพวกหลอกเด็กเนี่ย”
“เดี๋ยวค่ะ พวกคุณเข้าใจผิด”อโนมาโบกมือพร้อมทั้งร้องบอกหญิงผู้นั้น
“มุกมาหาแม่มาลูก โถ อย่าร้องนะลูก ไม่เป็นอะไรแล้ว แม่อยู่นี่แล้ว ไม่มีใครทำอะไรลูกแล้ว ไม่ต้องกลัวนะลูก ไม่ต้องกลัว”
“ฮือๆ คุณแม่ขา ฮือๆ” เด็กน้อยสะอึกสะอื้นนักขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเห็นมารดา คงเพราะกลัวมารดาจะตี เรื่องที่เธอปล่อยสุนัขให้หายไป
“เอาผู้หญิงคนนั้นไปส่งตำรวจเลย กล้าดียังไงคิดจะมาจับลูกสาวฉัน ไม่รู้เสียแล้วว่าฉันเป็นใคร”
“เดี๋ยวสิพวกคุณฟังฉันบ้างสิ ฉันไม่ได้จะจับลูกคุณไปทำอะไรเสียหน่อยนะ”
“พอจับได้ก็แก้ตัวอย่างนี้ทุกคนแหละ”
ตรีภพเห็นท่าไม่ดี เมื่อเห็นชายฉกรรจ์ร่างใหญ่สองคนขนาบข้างอโนมาพร้อมทั้งออกแรงกระชากหญิงสาวเหมือนจะพาไปไหนสักแห่ง
“ขอโทษ มีอะไรกันหรือครับ”
ทั้งหมดชะงักเมื่อมีหนุ่มหล่อคนหนึ่งเข้ามาขัดจังหวะ อโนมาแทบยิ้มออกเมื่อเห็นตรีภพ
“ก็กำลังจับผู้หญิงคนนี้ส่งตำรวจค่ะ เธอลักพาตัวลูกสาวฉันมา”
“ฉันไม่ได้ทำ”อโนมาสวนทันควันก่อนจะหันไปส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากตรีภพ
“ผมคิดว่าคงมีเรื่องเข้าใจผิดกันมากกว่าครับ ผมรู้จักผู้หญิงคนนี้ดี เธอเป็นเพื่อนน้องสาวผมเอง คงไม่ใช่อย่างที่คุณผู้หญิงกล่าวหามาหรอกครับ”
“แต่เธอกำลังจะพาลูกสาวฉันไปไหนสักแห่ง ยัยหนูก็ร้องไห้กระจองอแงไม่เลิก ฉันก็คิดอย่างนั้นสิคะ”
“คุณแม่ ฮือๆ พี่สาวคนสวยไม่ได้จับน้องมุก”เด็กน้อยร้องไห้ไปพร้อมๆ กับพยายามพูดให้มารดาเข้าใจ
“ว่าไงนะลูก หนูมุกพูดใหม่สิลูก”
“น้องมุกหาเจ้าฮีโร่ค่ะ มันหลุดออกมา น้องมุกวิ่งตามมันมาเห็นมันหายเข้ามาในสวนนี้ พี่สาวคนสวยก็ช่วยน้องมุกหาด้วย คุณแม่อย่าจับพี่คนสวยส่งตำรวจนะคะ นะคะคุณแม่”เด็กน้อยเขย่าแขนมารดาด้วยน้ำตานองหน้า
“จริงเหรอลูก ก็แม่เห็นลูกร้องไห้ใหญ่ แม่ก็คิดว่าผู้หญิงคนนี้เขาทำร้ายหนูนี่คะ”
“น้องมุกกลัวหาเจ้าฮีโร่ไม่เจอ น้องมุกกลัวคุณแม่ดุ น้องมุกก็เลยร้องไห้”
“โถ แม่ไม่ดุหรอกลูก เดี๋ยวแม่จะให้พี่พัฒกับพี่ขันไปหาเจ้าฮีโร่ให้นะคะ ไม่ต้องร้องแล้วคนดีของแม่” พัฒกับขันหมายถึงบอรดีการ์ดสองหนุ่มที่จับตัวอโนมาเมื่อสักครู่
“ฉันขอโทษนะคะที่เข้าใจคุณผิด ฉันเป็นห่วงลูกเกินไป ขอบคุณนะคะที่ช่วยหนูมุกหาเจ้าฮีโร่ ขอโทษอีกครั้งนะคะ”
“ไม่เป็นไรคะ”อโนมาหลุดออกจากพันธนาการของสองหนุ่ม
“ฉันอายจังเลยค่ะ ฉันมันแย่จริงๆ ไม่ทันดูตาม้าตาเรือ คุณคงไม่โกรธฉันนะคะ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฉันเข้าใจ”อโนมายิ้มให้ พร้อมทั้งลอบถอยหายใจอย่างโล่งอก
“เราต้องไปแล้ว ขอบคุณพี่เขาก่อนลูก”
“น้องมุกขอบคุณพี่สาวคนสวยมากค่ะที่ช่วยหาเจ้าฮีโร่” เด็กน้อยยื่นดอกไม้เล็กๆ ที่ไปเด็ดมาจากต้นใกล้ๆ มายื่นให้อโนมา “น้องมุกให้ค่ะ” หญิงสาวย่อตัวลงตรงหน้าแล้วยื่นหน้าเข้าไปใกล้น้องมุก
“ติดผมให้พี่อิงหน่อยสิคะ”
น้องมุกยิ้มน้อยๆ มือเล็กบรรจงปักก้านดอกไม้เข้ากับผมที่ถูกรวบไว้หลวมๆ ข้างใบหนู ก่อนจะแอบหอมแก้มอโนมาด้วยความรวดเร็ว แล้วเข้าไปกอดมารดาด้วยความอายเล็กน้อย
“ขอให้เจอเจ้าฮีโร่ไวๆ นะคะ”
“ค่ะ น้องมุกจะได้เจอพี่สาวคนสวยอีกไหมคะ”
“คุณอยู่แถวนี้หรือคะ”มารดามาดคุณหญิงถามแทบบุตรสาว
“บ้านฉันอยู่ใกล้กองทัพค่ะ”อโนมายืนขึ้นพลางตอบหญิงมาดดีมารดาของเด็กน้อย
“ดีเลยค่ะสามีฉันเขาเพิ่งย้ายมารับราชการในกองทัพเหมือนกัน เราคงได้เจอกันอีกนะคะ ขอโทษอีกครั้งนะคะ วันนี้เราต้องไปแล้วค่ะ หนูมุกขากลับกันเถอะลูก” หนูน้อยโบกมือลาอโนมาก่อนจะออกเดินตามมารดาไปขึ้นรถที่จอดอยู่ไม่ไกลนัก
อโนมาโบกมือพร้อมทั้งส่งยิ้มให้กับเด็กน้อยจนลับตาก่อนจะหันกลับมาหาตรีภพ แต่ชายหนุ่มได้หายไปจากตรงนั้นแล้ว
“เอ้า หายไปไหนนะ เร็วจัง”อโนมาหันมองไปรอบๆ แต่ก็ไม่เห็นวี่แววของชายหนุ่มอีกเลย “สงสัยคงกลับไปแล้ว ขอบคุณนะคะพี่ต่อ ถึงจะดุยังไง เมื่อจำเป็นพี่ต่อก็ไม่คิดจะทอดทิ้ง ขอบคุณค่ะ”อโนมาขอบคุณเขาจากใจ ถึงแม้จะเป็นเพียงแค่การขอบคุณผ่านสายลมไปก็ตาม
อโนมาเดินกลับไปที่รถก่อนจะหยิบถุงน้ำเต้าหู้ขึ้นมาดื่มแล้วก็ต้องรีบวางมันลงเมื่อหันไปเห็นอะไรไหวยวบอยู่ยังพุ่มไม้ไม่ห่างจากเธอนัก แต่มันก็อยู่ลับตาพอควร
“หรือจะเป็นเจ้าฮีโร่”
อโนมาเดินเร็วตรงไปยังพุ่มไม้ ก้มๆ เงยๆ พร้อมทั้งทำเสียงเรียกเพราะเข้าใจว่าเป็นเจ้าฮีโร่จริงๆ
“ฮีโร่ ออกมาเถอะ เจ้าฮีโร่ มามะ พี่อิงจะพากลับบ้าน จุ จุ ฮีโร่” อโนมาตั้งท่ากระโจนเข้าไปในพุ่มไม้นั้นแต่แล้ว อย่างที่ไม่ทันตั้งตัว มีอะไรบางอย่างสวนกลับออกมาพร้อมทั้งเสียงร้อง
“ว้าย อะไร!” อโนมาตกใจพร้อมถอยกรูดออกห่าง
“โอ้ยๆ ไอ้มด เจ้ามาทำข้าทำไม เราจะสั่งตัดหัวเจ้า”
ไม่ใช่เจ้าฮีโร่ แต่เป็นคน คนสติไม่ดี เสื้อผ้าขาดกระรุ่งกระริ่ง เหม็นกลิ่นสาบ ผมเผ้ายุ่งเหยิง ติดดอกชบาบานสีแดงสดหลายดอก ร่างนั้นกำลังสาระวนอยู่กับมดแดงตัวจี๊ด หญิงผู้นั้นกำลังจะเปลื้องผ้าเพื่อให้ตัวเองพ้นจากเจ้ามดแสบต่อหน้าอโนมา
“เฮ้ยๆ เดี๋ยวจ้ะป้า ป้าอย่านะ” อโนมาโบกมือร้องห้ามหญิงแก่สติไม่ดี
“โอ้ย เจ้าออกไป ไม่เห็นหรือว่ามีกบฏ มันกำลังทำร้ายเรา เราจะเอามันไปตัดหัว นางสนมช่วยเราหน่อยสิ”
“ป้าคะ มันเป็นมดนะ ไม่ใช่กบฏ ป้าอย่าเพิ่งถอดผ้าสิจ๊ะ” อโนมากลัวนางจะโป๊ เลยพยายามดึงชายเสื้อของนางลง มันคงไม่เหมาะให้นางมาถอดเสื้อในที่สารธารณะ
“อุบะ นางจะเป็นกบฏเราอีกคนเหรอ ท่านอำมาตฤมาเอาตัวนางออกไปตัดหัวเร็วเข้า” ป้าแก่สะบัดอโนมาจนล้มลง หญิงสาวก็ยังไม่ยอมลดละที่จะไม่ให้ป้าสติไม่ดีทำอนาจารอย่างไม่ตั้งใจ
“ป้าจ๋า ฟังหนูนะ เดี๋ยวหนูจะช่วยเอามดออกให้ ป้าอย่าถอดเสื้อนะ เดี๋ยวคนอื่นเห็นของป้าหมด”
“ออกไป คัน คันแล้ว”
อโนมาพยายามยื้อชายเสื้อกับนาง เสียงที่ดังโวยวายเรียกสายตาให้หันมามองไม่น้อยทีเดียว อโนมายืนหอบหายใจแต่ก็ต้องเข้าไปคว้าเสื้อป้าสติไม่ดีอีกรอบเมื่อนางยกชายเสื้อสูงขึ้น จนเห็นอกที่ไม่ได้ใส่ชั้นในเหมือนเช่นคนทั่วไป
“ออกไป คัน อีกบ้า นี่แนะ นี่ อีบ้า อีหญิงชั่ว” อโนมาถูกผลักจนล้มก้นจ้ำเบ้าแล้วตามด้วยกิ่งไม้ที่ป้าสติไม่ดีถือติดมือมาตลอดรัวทุบหญิงสาวแบบไม่ยั้ง
“ป้าเดี๋ยวสิ หนูเจ็บ ป้า” อโนมาพยายามปัดป้องสุดชีวิต แต่ดูเหมือนเธอจะสู้คนสติไม่ได้เลย
ผู้คนเริ่มวิ่งเข้ามามุงดูอยู่ห่างๆ และไม่มีใครกล้าเข้ามาช่วยหญิงสาวเพราะไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้นจึงทำให้ป้าผมเผ้ายุ่งเหยิงคนนั้นทำร้ายเธอจนแทบจะหมดอยู่แล้ว
มีหนึ่งร่างที่แหวกผู้คนเข้ามายืนอยู่หน้าสุด และเป็นเขาคนเดียวที่ตรงเข้าหาทั้งสองร่าง ก่อนจะไปคว้าเอาไม้ของป้าสติไม่ดีขว้างทิ้ง นางหยุดนิ่งพิศมองหน้าเขาอย่างสนใจ แต่อโนมาสิ น่วมไปทั้งตัว หางคิ้วแตก เลือดกำลังไหลย้อมลงมาตามใบหน้าเรียวรูปไข
“มีเรื่องเพราะหมายังไม่พอ ยังจะมีเรื่องกับคนสติไม่ดีอีกเหรอ ทำไมถึงได้วุ่นวายอย่างนี้นะ”
********************************************************************
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ปักเป้า/เรืองริน
เรืองริน เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 9 มี.ค. 2556, 02:17:03 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 9 มี.ค. 2556, 02:17:03 น.
จำนวนการเข้าชม : 1337
| << ตอนที่ 2 ปิดไม่มิด Part 2 จบตอน | ตอนที่ 3 ฮีโร่ Part 2 จบตอนจ้า >> |
Sukhumvit66 9 มี.ค. 2556, 18:12:41 น.
คนเขาทำดี ยังจะมาว่าเขาอีก
คนเขาทำดี ยังจะมาว่าเขาอีก