ลับลมคมรัก (สนพ.อรุณ)
เมื่อเรื่องลับลมคมใน กลับผลิดอกออกใบขึ้นเป็นความรัก ที่ต่างไม่กล้าเปิดเผยใจ
เขาและเธอจะจัดการกับปัญหาทั้งหมดนี้อย่างไรกัน
เขาและเธอจะจัดการกับปัญหาทั้งหมดนี้อย่างไรกัน
Tags: กานต์ญา วิมานใจใต้ม่านดาว วิมานแสงจันทร์ ลับลมคมรัก ชีวิน หมวดมะนาว แอ็คชั่น โรแมนติก คอมเมดี้
ตอน: บทที่ 5 : แผนวิวาห์เหาะ
สามวันที่ได้รับอนุญาตให้นอนพักฟื้นอยู่บ้าน เปรียบเสมือนช่วงเวลาของการเสพสุขอยู่บนสรวงสวรรค์ของมติมาเลยทีเดียว เพราะไม่ว่าหล่อนจะอยากได้สิ่งไหนหรือทำอะไร ก็จะมีบิดามารดามาคอยบริการเอาอกเอาใจไม่ว่างเว้นในแต่ละวัน จนเจ้าตัวถึงกับออกปาก อยากจะขอหยุดเวลาไว้เพียงเท่านี้จริงๆ
แต่เมื่อเข้าสู่วันที่สี่ ผู้หมวดสาวก็ได้รับโทรศัพท์เรียกตัวให้เข้าร่วมประชุมเรื่องสำคัญ ที่กองบัญชาการอย่างกะทันหัน นางฟ้าคนสวยจึงจำต้องตกลงมาจากสวรรค์ไปสู่โลกของความเป็นจริงอย่างเสียไม่ได้
หญิงสาวเดินทางมาถึงกองบัญชาการก่อนเวลานัดหมายเล็กน้อย ทว่าเมื่อเปิดประตูเข้าไปสู่ห้องประชุมใหญ่ หล่อนก็ต้องตกใจจนแทบจะหงายหลัง เมื่อพบผู้การเผด็จกำลังนั่งเป็นประธานดำเนินการประชุมอยู่บนหัวโต๊ะก่อนหน้าแล้ว แถมเก้าอี้นั่งทั้งทางด้านซ้ายและขวา ยังประกอบไปด้วยผู้กำกับ สารวัตรคเชน และทีมงานของหน่วยคิมหันต์คนอื่นๆ ที่นั่งเรียงลำดับกันตามชั้นยศ จนหญิงสาวถึงกับตาพร่าลายขึ้นทันที
ทันทีที่ร่างปราดเปรียวของผู้หมวดคนเก่งปรากฏขึ้นตรงหน้าประตู ผู้การเผด็จก็รีบลุกขึ้นยืนปรบมือ เพื่อแสดงความชื่นชมกับภาระกิจปราบนินจาที่เพิ่งเสร็จสิ้นไป คนทั้งหมดในห้องประชุมจึงผุดลุกขึ้นยืนปรบมือเสียงดังสนั่นพร้อมกันอย่างรวดเร็ว
มติมายิ้มหน้าบาน ตะปบเท้า ยืนตัวตรง แล้วก้มศีรษะโค้งคำนับแทนคำขอบคุณ ท่านผู้การจึงได้รีบเอ่ยขึ้น
“เยี่ยมมาก หมวด! สำหรับภาระกิจปราบเครือข่ายของนายธนาธรที่สวนสนุกเมื่อวันก่อน ผู้ใหญ่ท่านรับทราบ และฝากคำชื่นชมมากับผมเยอะแยะเลยนะ”
“ขอบคุณค่ะท่านผู้การ ขอบคุณค่ะทุกท่าน จริงๆแล้วมันไม่ใช่ความสำเร็จของใครคนใดคนหนึ่ง แต่เป็นความสำเร็จของหน่วยคิมหันต์ทุกคนต่างหาก”
คำกล่าวที่ซาบซึ้งนั้น ทำให้คเชนยิ้มแก้มปริอยู่บนเก้าอี้ ที่หัวมุมโต๊ะ ติดกับท่านผู้การ
“ดีมาก! ผมดีใจนะที่มีโอกาสได้ร่วมงานกับคุณ หมวดมติมา” ผู้การเผด็จส่งยิ้มให้ด้วยดวงตาเล็กหยี ก่อนทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้หนังสีดำที่มีพนักพิงสูงกว่าใครในห้องประชุม แล้วเริ่มเกริ่นหัวข้อที่ตระเตรียมไว้
“คือ… ที่ผมเชิญหมวดมาวันนี้ ก็เพื่อที่จะให้ร่วมประชุมกับสายลับของเรา เกี่ยวกับแหล่งผลิตยาบ้าของนายธนาธรที่ทุ่งระบือรัก ซึ่งเมื่อครู่พวกเราก็ได้หารือ และได้ข้อตกลงกันไปชั้นหนึ่งแล้วละนะ แต่ก็น่าเสียดายที่ผมกับผู้กำกับจะต้องรีบขอตัวออกไปก่อน เพราะผู้ใหญ่ท่านต้องการปรึกษาหารืออย่างกะทันหัน ดังนั้นผมก็เลยจะขอฝากเรื่องนี้ไว้กับสารวัตรคเชน ให้ช่วยดำเนินการต่อตามที่คุยกันไว้ก็แล้วกัน”
ผู้การเผด็จขยิบตาข้างหนึ่งให้ผู้หมวดสาวเพื่อส่งผ่านความนัยบางอย่าง แล้วทิ้งท้ายเอาไว้ด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
“หวังว่า หมวดคงจะไม่ปฏิเสธกับภาระกิจใหม่ ที่กำลังจะได้รับมอบหมายนะ”
หญิงสาวรีบลุกขึ้นยืนพร้อมรับปฏิบัติ “เรื่องนั้น ท่านผู้การไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ ดิฉันไม่เกี่ยงงานอยู่แล้ว”
หนุ่มใหญ่ตบบ่าของหญิงสาวเบาๆด้วยรอยยิ้มพึงพอใจ ก่อนก้าวเดินออกไปด้วยท่วงท่าสง่างาม
และเมื่อผู้หลักผู้ใหญ่ก้าวพ้นเขตห้องประชุมไป เสียงฮือฮา และความเป็นกันเองของคนในหน่วยคิมหันต์ ก็กลับคืนมาอย่างรวดเร็ว
“แผลเป็นไงบ้างหมวด” คเชนเอ่ยถาม
“วันนี้เริ่มคันแล้วค่ะ คงจะตัดไหมได้ตามเวลา แล้วภาระกิจใหม่ที่ว่า มันคืออะไรเหรอคะสารวัตร” ผู้หมวดสาวเอ่ยถามอย่างตื่นเต้น
“เอ่อ” สารวัตรหนุ่มมีอาการหน้าถอดสีเล็กน้อย ที่จะต้องแนะนำให้หญิงสาวได้รู้จักกับสายลับของเขาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวสุดท้าย ฝั่งเดียวกันกับหล่อน “เดี๋ยวต้องแนะนำให้รู้จักกับสายลับจากทุ่งระบือรักของเราซะก่อน เพราะจะต้องร่วมงานกันอีกนาน แต่…ก็ได้ข่าวว่า เคยรู้จักกันมาแล้วนี่นะ อืม…”
“ไหน ใครคะ” หญิงสาวอมยิ้ม ชะโงกหน้ามองหาด้วยความกระตือรือร้น
“วิ…วิ วิน หันมาสิ”
สายลับที่ว่านั้น ยังคงนั่งกอดอกหันหลังให้อย่างไม่สบอารมณ์นัก เพราะหลังจากที่เขาได้ทำการฉายรูปภาพและบอกเล่าข้อมูลของไร่เมฆา…ซึ่งอยู่ติดกับไร่ชาตรีของเขา ต่อหน้าผู้การเผด็จ และได้ร่วมประชุมวางแผนการต่างๆกับนายตำรวจเหล่านั้นด้วยความตื่นเต้นและอุดมการณ์อันสูงส่งที่จะช่วยเหลือประเทศชาติแล้ว
แต่ท้ายที่สุด กลับดูเหมือนว่าจะไม่มีหนทางใด ที่ภาระกิจจะประสบความสำเร็จได้ โดยปราศจาก…นายตำรวจหญิงมือดี ที่วันนี้นอนพักผ่อนอยู่บ้าน แต่ก็ยังอุตส่าห์ถูกโทร.ตามตัว ให้เข้ามารับผิดชอบงานสำคัญนี้อีกจนได้
แม้ว่าชายหนุ่มจะพยายามทัดทานบ่ายเบี่ยงด้วยความสุภาพเพียงใด แต่แผนการนี้ก็ไม่อาจที่จะเลิกล้มหรือเปลี่ยนตัวผู้ร่วมงานให้กับเขาได้เลย
ใช่แล้ว เขากำลังจะต้องร่วมงานกับ…ยายมะกอก…คู่อริตัวแสบที่เคยกระทืบเท้าของเขาที่ทุ่งระบือยิ้มวันนั้นนั่นเอง
แล้วชื่อที่ถูกเรียกขานนั้น ก็ทำให้ผู้หมวดสาวหูผึ่ง ตกตะลึง จนต้องลุกขึ้นยืนมองหา “อย่าบอกนะคะ ว่า…” เมื่อได้เห็นหน้าคร่าตากันอย่างถนัดชัดเจน หญิงสาวก็อุทานลั่นด้วยความตกใจ “นาย…ชีวจิต!”
เกิดเสียงฮาครืนขึ้นพร้อมกันทั้งที่ประชุม เมื่อได้ยินฉายาใหม่ที่ผู้หมวดสาวใช้เรียกขานคู่ปรับตัวฉกาจ คเชนจึงต้องรีบตัดบท
“ใจเย็นๆ นั่งลงก่อนหมวด ค่อยพูดค่อยจากันนะ” สารวัตรหนุ่มเกาศีรษะแคว่กๆ ในขณะที่หญิงสาวกระแทกบั้นท้ายลงบนเก้าอี้ จากนั้นจึงเริ่มอรัมภบท ชักแม่น้ำทั้งห้า “คือเมื่อครู่นี้ ผู้การท่าน เห็นชอบแล้วนะ กับแผนของเรา”
“แผนอะไรคะ!”
“แผนล้วงคองูเห่า เราจะให้หมวดปลอมตัวไปหาหลักฐานมัดตัวพวกมัน ที่ไร่เมฆา”
“นั่นไม่ใช่ปัญหา”
“แต่เพราะว่าพวกนายเมฆา ปิดล้อมเส้นทางเอาไว้ ไม่ให้ใครผ่านเข้าออกง่ายๆ จะมีก็แต่คนในพื้นที่เท่านั้นที่พวกมันวางใจ ดังนั้นจึงมีหนทางเดียว ที่หมวดจะเล็ดลอดเข้าไป โดยที่พวกมันจะไม่สงสัยหรือหวาดระแวง”
“ไม่ว่ายังไง มติมาก็ไม่เคยหวั่น”
ชีวินส่งเสียงหัวเราะพรืด ดังมาจากท้ายโต๊ะ แต่เขาก็ยังมีทีท่าไม่สนใจใยดี ที่จะหันหน้ากลับเข้าสู่ที่ประชุมเยี่ยงคนปกติทั่วไป
หญิงสาวคู่กรณีได้ยินเสียงหัวเราะดังนั้น ก็หลับตาระงับอารมณ์ พยายามสูดลมหายใจลึกๆเข้าสู่ปอด ก่อนลืมตาขึ้นด้วยสีหน้าที่ยังไม่คลายไปจากความขุ่นเคืองใจ คเชนจึงรีบสรุปแผนการอย่างว่องไว
“ทะทางเดียวเท่านั้น ไม่มีทางอื่นอีกแล้ว” สารวัตรหนุ่มตัดใจ โพล่งออกไปเพื่อวัดดวง “หมวดต้องปลอมตัว เป็นเด็กสาวสมัยใหม่ หอบเสื้อผ้าหนีตามชีวินไป ก็เท่านั้นเอง”
เป็นไปดังคาด หญิงสาวลุกขึ้นยืนตบโต๊ะลั่นในทันที
“ไม่มีทาง! ชาตินี้ ฉันไม่มีวันหอบเสื้อผ้าหนีตามคนพรรค์นี้เด็ดขาด ถ้าหน้าตาหล่อใส ชวนตะกายฝาเหมือนพระเอกเกาหลีก็ว่าไปอย่าง อันนี้อะไรก็ไม่รู้ มืดไปหมด”
“อ้าว!”
ชายหนุ่มที่นั่งอยู่ท้ายโต๊ะ ลุกขึ้นยืนด้วยความโมโหจนตัวสั่น ก่อนที่สารวัตรหนุ่มผู้เป็นประธาน จะรีบโบกไม้โบกมือขอให้คนทั้งคู่นั่งลง แล้วจึงรีบเอ่ยอ้าง
“ตะกี้ หมวดรับปากกับท่านผู้การไปแล้วนะ”
คำกล่าวนั้น ทำให้มติมาได้สติกลับคืนมา ก่อนทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ด้วยสีหน้าบูดบึ้ง คเชนจึงเริ่มดำเนินการประชุมต่อเนื่องทันที
“แผนก็คือ หมวดมะนาวจะต้องปลอมตัว เป็นนักศึกษาที่เพิ่งเรียนจบด้านพละศึกษา มาจากมหาวิทยาลัยในกรุงเทพฯ แล้วมีโอกาสพบกับชีวินครั้งแรก ตอนที่ออกค่ายอาสาพัฒนาที่เขาใหญ่เมื่อต้นปีนี้ จากนั้นความรักของคนทั้งคู่ก็เบ่งบานเต็มที่ หลังจากที่มีโอกาสได้พบเจอกันอีกครั้งเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว แล้วก็…มีอะไรๆกัน จนเกิดติดอกติดใจ จึงตัดสินใจหอบเสื้อผ้าหนีตามกันไป เพื่อทดลองใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันที่ไร่ชาตรี”
“หา!”
หญิงสาวตกตะลึงจนตาค้าง หลังจากที่อุตส่าห์อดทนนั่งฟังแผนการ ที่ได้รับความเห็นชอบจากผู้ใหญ่มาแล้วอย่างสงบ ก่อนหันไปมองหน้าชายหนุ่มที่กำลังจะเล่นบทเป็นสามีด้วยความอัดอั้นตันใจ ฝ่ายนั้นเห็นได้ที ก็รีบส่งสายตาท้าทาย แล้วเอ่ยยั่ว
“มองอะไรยายมะกอก!”
คเชนดีดนิ้วเป๊าะ ด้วยความดีใจ แล้วกล่าวขึ้นด้วยความตื่นเต้น
“โป๊ะเช๊ะ...ชื่อนี้เหมาะมาก เปลี่ยนจากมะนาว เป็นมะกอกก็แล้วกัน คนร้ายจะได้ไม่เอามาประติดประต่อกับชื่อของหมวดมะนาวตัวจริง”
“ปลอมตัว! หนีตามผู้ชาย!” เพ็ญลักษณ์ตาถลนขึ้นด้วยความตกใจ
ชโลบลที่มาร่วมโต๊ะอาหารเย็นที่บ้านสรเดชขจรด้วยในวันนี้ ก็ถึงกับก็อึ้งไปเช่นกัน ก่อนเอ่ยคำวิงวอนแทนเพื่อนสาว
“แล้วทำไมถึงจะต้องเป็นมะนาวด้วยล่ะคะคุณพ่อ เปลี่ยนให้คนอื่นไปทำแทนไม่ได้เหรอคะ ดูสิคะ แผลที่แขนก็ยังไม่หายดีเลย น่าสงสารมะนาวจังเลยค่ะ”
คราวนี้เห็นจะเป็นครั้งแรกที่มติมาคิดอยากจะใช้เส้นสายกับเขาบ้าง หญิงสาวจึงทำท่าพยักเพยิด ด้วยสีหน้าออดอ้อน เพื่อหวังจะให้บิดาช่วยไปเจรจายกเลิกแผนการที่ยังไม่เกิดขึ้น แต่ถึงแม้ผู้การมติพลจะรักและตามใจลูกสาวมากแค่ไหน แต่ถ้าเป็นเรื่องงานแล้วละก็
“ไม่ได้หรอกจ้ะบัว เรื่องนี้ผู้การเผด็จมาคุยกับพ่อแล้ว ภาระกิจนี้สำคัญมาก แล้วทั้งหน่วยคิมหันต์ ก็มีแค่มะนาวคนเดียวเท่านั้นที่เป็นผู้หญิง ส่วนแผนการทั้งหมดจะเริ่มในอาทิตย์หน้า เพราะต้องทิ้งช่วงเอาไว้สักระยะเพื่อให้คุณชีวินกลับไปปล่อยข่าวกับทางบ้านก่อน เมื่อถึงเวลานั้น แผลที่แขนก็คงจะหายทันกันพอดี”
“แล้วคุณชีวินคนนี้ เป็นใครกันคะคุณ” เพ็ญลักษณ์ถามขึ้นด้วยสีหน้าเป็นกังวล “ไว้ใจได้หรือเปล่า”
มติมารีบหันไปทำหน้าพยักเพยิด สนับสนุนกับคำกล่าวของมารดาอีกคำรบ
“สารวัตรคเชนรับรองกับพ่อเอง ว่าคุณชีวินอะไรนี่เป็นคนดี รู้จักมักจี่กันมาหลายสิบปีแล้ว นายคนนี้ไม่เคยมีเรื่องเสียหายทำนองชู้สาวกับใครมาก่อน”
ผู้หมวดสาวคอตกลงไปด้วยความเศร้าสร้อย ในขณะที่ชโลบลนั่งขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
“สารวัตรคเชน… จะใช่คนเดียวกันกับคุณพ่อของน้องเหยี่ยว นักเรียนในห้องของบัวหรือเปล่านะคะ”
“อ้าว! โลกกลมจริงๆ” มติมาหันไปคุยกับเพื่อนสาวด้วยความสนใจ “ต้องใช่คนเดียวกันแน่ๆเลย เพราะสารวัตรก็มีลูกชายอายุห้าขวบ ชื่อว่าเหยี่ยวเหมือนกัน ส่วนภรรยาชื่อแขไข ตอนนี้ก็หย่าขาดจากกันไปเรียบร้อยแล้ว สารวัตรเลยต้องเลี้ยงลูกคนเดียว เพราะภรรยาจะไปดูลู่ทางทำมาหากินที่เมืองนอก”
“คนเดียวกันจริงๆด้วย” ชโลบลมีประกายตาวาววับด้วยความตื่นเต้น แล้วเอ่ยสำทับสรรพคุณ “เท่าที่บัวรู้จัก คุณพ่อน้องเหยี่ยวเป็นคนดี มีความรับผิดชอบมากเลยค่ะ”
“แต่ถึงยังไง แม่ก็ยังอดเป็นห่วงมะนาวไม่ได้อยู่ดี”
สิ้นคำของมารดา มติมาก็เงยหน้าขึ้นขอความเห็นใจจากบิดาด้วยดวงตากลมแป๋วอีกครั้ง แต่แล้ว…
“ไม่เป็นไรหรอกนะคุณ” ท่านผู้การทอดถอนใจ แล้วเสนอหนทางแก้ไขปัญหา “ถ้าพวกเราทั้งหมดคิดถึงมะนาว เราก็ไปดักรอเจอลูกที่รีสอร์ทของแป้งก็ได้นี่นา อยู่ไม่ไกลกันเท่าไหร่เลย”
สุดท้ายผู้หมวดสาวก็เริ่มจะรู้ชะตากรรมของตัวเองว่า คงจะไม่เหลือหนทางใด ให้หลบเลี่ยงได้อีกต่อไป หล่อนจึงก้มหน้าก้มตาตักข้าวคำโตเข้าปากอย่างเงียบงัน เพื่อประชดประชันชีวิตอันแสนขมขื่น
“แล้วลูกต้องไปทำงานที่ว่านี้นานแค่ไหนคะคุณ อย่าให้นานนักได้มั้ยคะ สงสารลูก” เพ็ญลักษณ์เอ่ยขึ้นด้วยสีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความห่วงใย
“ถ้ามะนาวทำงานเสร็จเร็ว ก็คงไม่นานเท่าไหร่ อาจจะแค่เดือนเดียวเท่านั้น”
เพ็ญลักษณ์และชโลบลสบสายตากันด้วยความเศร้าสร้อย มติมาเห็นดังนั้น ก็นึกสงสารมารดาและเพื่อนรักขึ้นมาจับใจ หล่อนจึงแสร้งหัวเราะ แล้วเอ่ยขึ้นอย่างร่าเริง
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณแม่ มะนาวว่า…คุณแม่กับบัว ไปห่วงนายชีวจิตนั่นจะดีกว่า ดูซิว่าจะทนรับมือกับสุดยอดมือปราบของหน่วยคิมหันต์ได้สักกี่น้ำ”
“นายชีวจิต!” คนทั้งโต๊ะอาหารอุทานขึ้นพร้อมกัน
“ใช่แล้วค่ะ รู้มั้ยคะ ว่านายนั่นน่ะ เคยถูกมะนาวกระทืบกลางป่ามาแล้วด้วยนะคะ”
“กระทืบกลางป่า!”
อีกครั้งที่บิดา มารดา และเพื่อนรักทวนคำขึ้นพร้อมกันด้วยความประหลาดใจ
“เห็นมั้ย ไม่ต้องเป็นห่วงหรอกค่ะ เรื่องแค่นี้มะนาวจัดการได้”
ผู้หมวดสาวยักคิ้วให้ผู้คนที่นั่งรายล้อมอยู่ด้วยความมั่นใจ แล้วก้มหน้าก้มตาตักอาหารเข้าปากด้วยมือซ้ายข้างที่เหลืออย่างทุกลักทุเล
“เฮ้อ! มะนาวนะมะนาว” ชโลบลส่ายหน้าด้วยรอยยิ้ม ก่อนเลื่อนอาหารจานโปรดของมติมาไปวางไว้ตรงหน้า “ไหนๆ ก็จะต้องจากบ้านไปไกลเป็นเดือนแล้ว นี่เลยจ้ะ ไข่พะโล้ฝีมือฉัน กินตุนเอาไว้เยอะๆเลยนะ จะได้หายคิดถึงบ้าน”
“ไปอยู่ที่โน่นตั้งเป็นเดือนๆ ไม่รู้จะอยู่จะกินยังไง” เพ็ญลักษณ์ว่าพลางทำใจให้เข้มแข็งสมกับที่เป็นภรรยาและมารดาของตำรวจ “มะ แม่ตักให้ดีกว่านะ เห็นมีมืออยู่ข้างเดียว ประเดี๋ยวไข่จะกระโดดหนีไปซะเปล่าๆ”
“กินเก่งแบบนี้ พ่อว่าไม่เกินสามวันหรอก เผลอๆ นายชีวจิต เอ้ย! คุณชีวินคนนั้นคงจะจับหมวดมะนาวยัดขึ้นรถกลับมาส่งให้พ่อกับแม่ที่บ้านไม่ทันแน่ๆ”
“ถ้าเป็นแบบนั้นก็ดีสิคะ”
“ไม่ได้นะคะคุณแม่ ถ้ามะนาวทำงานไม่เสร็จละก็ มีหวังโดนหมวดแคทหัวเราะเยาะเย้ยตายเลย”
“ยังจะมีแก่ใจไปนึกถึงหมวดแคทอีกนะเรา”
“แน่สิคะคุณพ่อ มะนาวจะพิสูจน์ให้โลกรู้ ว่าลูกสาวของคุณพ่อ และลูกหลานพระยาสรเดชขจรพิทักษ์ มีฝีมือมากแค่ไหน”
“ดีมากลูกพ่อ ต้นตระกูลของเรายอมเสียสละความสุขส่วนตัว เพื่อประโยชน์ของส่วนรวมมารุ่นแล้วรุ่นเล่า เพราะฉะนั้นอย่าให้ใครมาดูหมิ่นเราได้เด็ดขาด พ่อจะรอวันที่ลูกกำชัยชนะกลับมา”
“อาทิตย์หน้าแล้วใช่มั้ยจ๊ะ ที่มะนาวต้องไป”
“ค่ะคุณแม่ อาทิตย์หน้า…”
**************************************
กลับมาแล้วค่า อาทิตย์หน้าพบกันใหม่
ขอบคุณมากๆ สำหรับทุกการกดไลค์ คอมเม้นท์ และการติดตามค่ะ
พันธุ์แตงกวา เผยแพร่ครั้งแรกเมื่อ : 29 มี.ค. 2556, 08:10:32 น.
แก้ไขครั้งล่าสุด : 21 ม.ค. 2557, 00:08:31 น.
จำนวนการเข้าชม : 1878
| << บทที่ 4 : สายลับจับนินจา | บทที่ 30 : ลับลมคมรักจัง (จบบริบูรณ์...โช๊ะ เด๊ะ!) >> |
พันธุ์แตงกวา 29 มี.ค. 2556, 08:17:45 น.
ตอบคอมเม้นท์
คุณ Sukhumvit66 : ฮ่าๆๆ ขำคอมเม้นท์อยู่หลายวันเลยค่ะ งานนี้สตั๊นไม่ได้ค่าตัวแล้ว ก๊ากๆๆๆ
คุณดังปัณณ์ : พอแล้วเวียก ก็รีบกลับมานั่งหน้าจอเลย พะนะ ละเบ๋อ (เอาสักอันสิคุณ ทั้งพะนะ ทั้งละเบ๋อเลยรึ)ฮ่าๆๆ
คุณ Pat : มาแร้วค่ะ แผนวิวาห์เหาะ อาทิต์หน้าซุปเปอร์เกิร์ลของเราจะเหาะจริง ๆ แล้วนะคะ ฮ่าๆๆ
คุณดารานิล : อาทิตย์หน้านะตัวเอง นายชีวินจะพาภรรยากำมะลอเข้าบ้านแล้ว ถ้าไม่กัดกันตายกลางทางซะก่อน ฮ่าๆๆ
ตอบคอมเม้นท์
คุณ Sukhumvit66 : ฮ่าๆๆ ขำคอมเม้นท์อยู่หลายวันเลยค่ะ งานนี้สตั๊นไม่ได้ค่าตัวแล้ว ก๊ากๆๆๆ
คุณดังปัณณ์ : พอแล้วเวียก ก็รีบกลับมานั่งหน้าจอเลย พะนะ ละเบ๋อ (เอาสักอันสิคุณ ทั้งพะนะ ทั้งละเบ๋อเลยรึ)ฮ่าๆๆ
คุณ Pat : มาแร้วค่ะ แผนวิวาห์เหาะ อาทิต์หน้าซุปเปอร์เกิร์ลของเราจะเหาะจริง ๆ แล้วนะคะ ฮ่าๆๆ
คุณดารานิล : อาทิตย์หน้านะตัวเอง นายชีวินจะพาภรรยากำมะลอเข้าบ้านแล้ว ถ้าไม่กัดกันตายกลางทางซะก่อน ฮ่าๆๆ
ดังปัณณ์ 29 มี.ค. 2556, 11:08:00 น.
แอร๊ยยยยยยยยยย ทั้งละเบ๋อ ทั้งพะนะ มึนคักๆตั้วล่ะเอื้อย 555+ อั้ย อย่าเปิดเผยตัวจริง! (หลุดไปแล้ว แต่ยังกอดๆพี่แตงเหมือนเดิม เดี๋ยวไปงานหนังสือจะไปแชะๆๆๆๆๆ วิมานใจใต้ม่านดาวมาฝากค้า)
แอร๊ยยยยยยยยยย ทั้งละเบ๋อ ทั้งพะนะ มึนคักๆตั้วล่ะเอื้อย 555+ อั้ย อย่าเปิดเผยตัวจริง! (หลุดไปแล้ว แต่ยังกอดๆพี่แตงเหมือนเดิม เดี๋ยวไปงานหนังสือจะไปแชะๆๆๆๆๆ วิมานใจใต้ม่านดาวมาฝากค้า)
Sukhumvit66 29 มี.ค. 2556, 15:02:41 น.
เหาะมาเร็วน่ะคะ อยากอ่านสาวใจแตก
เหาะมาเร็วน่ะคะ อยากอ่านสาวใจแตก
tik 19 เม.ย. 2556, 13:43:04 น.
555 คุณหนูผู้สูงส่ง กลายเป็นเด็กใจแตกไปซะนี่ หือ อีตาพระเอกชีวิตนี่จะเห็นค่าเขาบ้างไม๊เนี๊ยะ (อุ้ยดูจะไม่ชอบพระเอกเอาเสียเลย)ไรเตอร์ค่ะ ช่วยเขียนให้พระเอกดูเป็นคนดีบ้างนะค่ะ อิอิ
555 คุณหนูผู้สูงส่ง กลายเป็นเด็กใจแตกไปซะนี่ หือ อีตาพระเอกชีวิตนี่จะเห็นค่าเขาบ้างไม๊เนี๊ยะ (อุ้ยดูจะไม่ชอบพระเอกเอาเสียเลย)ไรเตอร์ค่ะ ช่วยเขียนให้พระเอกดูเป็นคนดีบ้างนะค่ะ อิอิ
tik 27 พ.ย. 2557, 05:08:06 น.
กลับมาอ่านอีกรอบ ก็น่าติดตามอยู่ดี อยากได้เล่มเรื่องนี้จัง จะอ่านให้ตาแฉะเลย
กลับมาอ่านอีกรอบ ก็น่าติดตามอยู่ดี อยากได้เล่มเรื่องนี้จัง จะอ่านให้ตาแฉะเลย